Σχέση μάνας-μοναχογιού

[marw]

Καλησπέρα, εδώ και 2 χρόνια έχω σχέση από απόσταση. Εγω σπουδαζω στο ηράκλειο κρήτης και αυτός μένει στην πόλη καταγωγής μου στην Αλεξανδρούπολη. Έχουμε αρκετή διαφορά ηλικίας , 7 χρόνια. Οπότε έχουμε και διαφορά φάσεων ζωής, αφού εγώ σκέφτομαι τις σπουδές μου, τα μεταπτυχιακά και τις δουλειές ενώ αυτός πως να βρει μια μόνιμη δουλειά με καλές αποδοχές. Παρ΄όλα αυτά έχουμε μια πολύ ωράια σχέση ταιριάζουμε απίστευτα , δεν έχω ξαναγνωρίσει ανθρωπό να ταιριάζω τόσο ! εχουμέ κοινά ενδιαφέροντα, κοινές δραστηριότητες , αλληλοσυμπληρωνόμαστε , έχουμε βάλει όρια οπότε κανείς δεν πιέζει τον άλλον κάτι που με ενοχλεί πραγματικά . Γενικά αν και πολύ μικρή για να πω κάτι τετοιο από τώρα αλλά θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου μαζί του. Με την απόσταση όμως αυτή πρέπει να συμβιβαζόμαστε στο πόσο θα βρισκόμαστε Χριστούγεννα-πάσχα- καλοκαίρι και όσες φορές καταφέρω εγώ να ανέβω.

Το θέμα μου είναι ότι ενώ εγώ έχω κάνει 3 προσπάθειες να ανέβω με μεταγραφή ΄πιο κοντά και 1,5 χρόνο δεν ήξερα που θα βρίσκομαι με αποτέλεσμα να χάσω την χρονιά και ψυχολογικά να είμαι χάλια , αυτός δεν έχει προσπαθήσει ιδιαίτερα. Είναι μοναχογιός και ο πατέρας του έχει πεθάνει όταν ήταν 15 χρονών. Από τότε η μητέρα του τον έχει δέσει πολύ συναισθηματικά κοντά της με λόγια , όπως΄''εσύ είσαι τώρα ο άντρας στο σπίτι '' , '' εμένα ποιος θα με βοηθήσει αν πάθω κάτι '' και άλλα τέτοια. Επίσης η μάνα του είχε ένα ατύχημα και περπατάει με μπαστούνι ( εδώ και πολλά χρόνια) και είναι μέγάλη, 65 χρονών για αυτό φοβάται τόσο ο γιός της. Αυτός όμως ενώ δεν έχει πολύ καλή δουλειά και ενώ δεν τον ικανοποιεί, του έχω πεί άπειρες φορές να έρθεινα μείνει μαζί μου για 2 χρονάκια μόνο και αυτός δεν έρχεται γιατί φοβάται για την μάνα του που θα είναι μόνη της και στην ουσία εγώ πιστεύω ότι δεν τον αφήνει η μάνα του με τον συναισθηματικό πόλεμο που του κάνει και την εξάρτηση που έχει από αυτόν λόγω του προβλήματος της και καλά. Εγω όμως γνωρίζω ότι έχει πολλούς συγγενείς κοντά της που θα την βοηθούσαν σε ότι και αν ήθελε. Επίσης είναι μια μορφωμένη γυναίκα με δίπλωμα οδήγησης καλή σύνταξη δικό της σπίτι και πάρα πολύ δικτυωμένη . Εκτός από τα σκουπίδια και το να ανεβάζει τις σακούλες του σούπερ μάρκετ τι άλλο δεν μπορεί να κάνει μονη της πια !!!?? Ξερώ οτί επειδή το αγόρι μου δεν έχει κάποιον άλλον τόσο στενό συγγενή φοβάται για τη μαμά του και το καταλαβαίνω . Αλλά είναι λογικό να μην αφήνει μια μάνα το παιδί της να κάνει τη ζωή του ?! Είναι λογικό να έχει αυτή τη 'σχέση' μαζί του ? Πείτε μου αν μπορείτε είμαι υπερβολική ?

Δεν πρέπει και εγώ να ξέρω αν θα τολμήσει ποτέ να κάνει κανένα βήμα μακριά από τη μανούλα... Εγω δεν ξερω αν είμαι διατεθιμένη να γυρίσω στην πολη μου σιγουρα αν δεν εχω μια δουλεια που να με ενδιαφερει και υποτίθεται ότι κάνουμε τόση μεγάλη προσπάθεια με αυτή την γαμωαπόσταση γιατί αξίζει είναι πολύ όμορφο αυτό που έχουμε και αποσκοπεί στο να ζήσουμε κάποια στιγμη πραγματικά ο ένας τον άλλον. Σας ζητάω απλά μια γνώμη πως να διαχειριστώ αυτό το θέμα και αν μπορώ να κάνω κάτι για να το σώσω και αν είμαι υπερβολική που του ζητάω να έρθει ...Ευχαριστώ.

[kerasi]

Καλησπέρα, να σε ρωτήσω εσυ απο που κατάγεσαι; το λέω με την έννοια εσυ κατα ποσο είσαι αποφασισμένη να μένεις μακρυά απο τον τόπο καταγωγής σου και τους γονείς σου; Δηλαδη να θες ταξίδι για να πας εννοώ. Ισως ετσι μπορείς να το δεις απο την πλευρά του.

[marw]

Είμαστε από την ίδια πόλη . Εννοείτε ότι του είναι δυσκολο να αλλάξει πόλη ? όμως εγώ εννούσα για 2-3 χρόνια μέχρι να τελειώσω . Επίσης είναι πάρα πολύ κοινωνικός και δεν νομίζω να είχε πρόβλημα να δικτύωθει και δεν ζητάω να φύγει για πάντα ούτε να μην ξαναπάει ποτέ .. εξάλλου και εγώ θέλω να ανεβαίνουμε συχνά. Η εξάρτηση όμως της μαμάς του είναι φυσιολογική και που δεν τον ''αφήνει'' συναισθηματικα να πάει πουθενά αλλου ?

[kerasi]

Αφου είσαστε απ την ιδια πόλη είναι θετικό. Αρα μαλλον το πρόβλημά σου είναι η συναισθηματική εξάρτηση απ τη μαμά του, μαλλον σου φαίνεται υπερβολική απ οτι καταλαβαίνω. Θα θελες να ρθει εκεινος στο μέρος σου για αυτα τα δυο χρόνια τουλάχιστον. Σ αυτο θα λεγα οτι έχουν και οι δυο μεριές το δίκιο τους. Βασικά καθε ποτε βρισκόσαστε τωρα;

[marw]

ναι αυτό είναι το πρόβλημα μου. Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολική.. Βρισκόμαστε κάθε στις γιορτες που ανεβαίνω συν κάνα 2 φορές στα ενδιάμεσα για λίγο.. μπορεί να κάνουμε να βρεθούμε δηλαδή έναν ή και δυο μήνες.. Απλά επειδή μ αρέσει πάρα πολύ αυτό που έχουμε και έιναι πολύ δυνατό φοβάμαι ότι θα χαλάσει άδικα και δεν μου αρέσει που δεν τον νιώθω να προσπαθεί και τέλος αν δεν έχει σκοπό να φύγει ποτέ από το σπίτι του θα πρέπει πάντα εγώ να παρατάω τα πάντα για αυτόν..

[kerasi]

Ισως θα πρεπει να κάνεις κι αλλο υπομονή!

[melissa]

Το αγόρι σου χλωμό να αλλάξει. Γιατί πιστεύεις ότι αν δεν θέλει τώρα να αλλάξει πόλη, θα θέλει αργότερα; Επίσης οι ενοχές και οι τύψεις που του δημιουργεί από ότι λες, δύσκολα ξεπερνιούνται. Ίσως και να τον βολεύει αυτή η κατάσταση.

Επίσης θεωρώ ότι στις σχέσεις από απόσταση δεν δοκιμάζεται πραγματικά η σχέση. Είναι πολύ εύκολο να εξιδανικεύσεις τον άλλον αυτές τις λίγες μέρες που περνάς μαζί του. Όμως η σχέση πραγματικά δοκιμάζεται όταν ζεις τον άλλον από κοντά. Άρα όσο υπέροχη και να φαντάζει η σχέση, δεν ξέρεις πως θα είναι μια "πραγματική" σχέση μαζί του.

[marw]

Το αγόρι σου χλωμό να αλλάξει. Γιατί πιστεύεις ότι αν δεν θέλει τώρα να αλλάξει πόλη, θα θέλει αργότερα; Επίσης οι ενοχές και οι τύψεις που του δημιουργεί από ότι λες, δύσκολα ξεπερνιούνται. Ίσως και να τον βολεύει αυτή η κατάσταση.

Επίσης θεωρώ ότι στις σχέσεις από απόσταση δεν δοκιμάζεται πραγματικά η σχέση. Είναι πολύ εύκολο να εξιδανικεύσεις τον άλλον αυτές τις λίγες μέρες που περνάς μαζί του. Όμως η σχέση πραγματικά δοκιμάζεται όταν ζεις τον άλλον από κοντά. Άρα όσο υπέροχη και να φαντάζει η σχέση, δεν ξέρεις πως θα είναι μια "πραγματική" σχέση μαζί του.

Η αληθεια είναι ότι εχω ξανακουσει για αυτή τη θεωρια με την πραγματικη σχεση , αλλα δεν θελω να τα πιστεψω γιατι πιστευω ότι εχουμε κατι παρα πολύ δυνατο που αν μπορει να αντεξει τοσο πολύ καιρο χωρις καβγαδες και με πολύ εμπιστοσυνη και ασφαλεια πιστευω ότι θα αντεξει και από κοντα ... Οσον αφορα αυτό με την κατασταση μπορει να εχετε δικιο. Αλλα δεν θα αλλαξει και δεν ξερω αν μπορω να χωρισω .. είμαι μικρη για να το λεω αυτό αλλα δεν ξερω αν θα ξαναβρω ποτε καποιον να ταιριαζω τοσο πολύ και περναω τοσο υπεροχα

[kerasi]

Απο skype μιλάτε; ποσο συχνά περίπου;

[marw]

Απο skype μιλάτε; ποσο συχνά περίπου;

Επειδή δουλευει αρκετά αυτόν τον καιρό και εγώ έχω σχολή το έχουμε ελλατώσει .. 2- 3 φορές την εβδομάδα και καμία φορα καμία ή μία .. Τηλέφωνα και μηνύματα συνέχεια όλη την ημέρα αλλά το σκαιπ εχει μειωθεί δυστυχως...

[MarSyn]

Μια φιλη μου ειχε παρόμοιο θεμα μεταξύ μάνας και γιου, μονο που το αγόρι της δεν ηταν μοναχογιός, αλλα ο αλλος δεν της συμπεριφερόταν σωστά. Ειναι δύσκολο να την αφησει. Ειναι η μάνα που τον μεγάλωσε, εκείνη που του έδωσε ζωη. Αν ειναι και καλός άνθρωπος δυο φορες πιο δύσκολο. Αν νοικιάσουν κ οι δυο τους ενα διαμέρισμα στην περιοχή σου; (ξερω ακούγεται τρελό, μα αν καταλαβα καλα θα έκανες τα παντα) . Αν βρει μια καλη δουλειά εκει; και να μπορει να ανταπεξέλθει με το ενοίκιο; γιατι οχι;