ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ?

[researcher]

αχ κατακαημενοι γονεις!

ναι φταινε για ολα μεχρι να γινουμε εμεις γονεις

μετα δε φταινε για τιποτα!

χε χε!

γουτσου γουτσου!

[zinovia]

Δεν μπορουν να επηρεασουν τα παιδια την ψυχικη υγεια των γονιων..Αλλο αν επηρεαζουν τη διαθεση τους..Ομως την ψυχικη υγεια οχι..Δεν εχουν τη δυναμη να το κανουν..Οι αντιδρασεις των παιδιων ειναι καθρεφτης των αντιδρασεων των γονεων στα ιδια ερεθισματα...ή συνεπειες της αδιαφοριας των γονεων και προσπαθεια των παιδιων να τους τραβηξουν την προσοχη, να \"εκβιασουν\" το ενδιαφερον τους, την αγαπη τους...

[πανος12345]

Originally posted by dreamer

Originally posted by πέρσα40
Εν τέλει.. να θέταμε το ερώτημα κι απ\' την ανάποδη.. Κατά πόσο, άραγε, τα παιδιά ευθύνονται για τη διατήρηση ή διατάραξη της ψυχικής υγείας των γονιών τους?

Με έχει προβληματίσει μερικές φορές και μένα αυτή ερώτηση...

Τελικά όμως δεν μπορώ κάτι τέτοιο. Πιο λογικό μου φαίνεται να οδηγείται το παιδί σε ανεύθυνες και επικίνδυνες επιλογές γιατί έτσι του έχουν διδάξει οι γονείς του κυρίως χωρίς να το αντιλαμβάνονται φυσικά.

Πχ ένας πατέρας που όσο είναι στο σπίτι βρίσκεται στον υπολογιστή και μόλις το παιδί κάνει μια ζημιά του δίνει αρνητική προσοχή το διδάσκει χωρίς να το καταλαβαίνει να κάνει ζημιές.

θα ελεγα οτι δεν το διδασκει να κανει ζημιες αλλα το διδασκει πως να του αποσπα την προσοχη του που εχει αναγκη το παιδι απο τον υπολογιστη με ανορθοδοξο τροπο!
γιατι αν κανει ζημια πρεπει να τιμωρηθει για να μαθει να μην τις επαναλαμβανει
ποιος ομως θα διδαξει σενα πατερα οταν φυλαει ενα μικρο παιδι και ταυτορονα θελει να ασχοληθει με τον υπολογιστη να βρει τον τροπο να αποφυγει την αντιδραση του παιδιου φερνωντας το μαζι του στον υπολογιστη για να μην νοιωθει παραμελημενο?

[πανος12345]

Originally posted by zinovia
Δεν μπορουν να επηρεασουν τα παιδια την ψυχικη υγεια των γονιων..Αλλο αν επηρεαζουν τη διαθεση τους..Ομως την ψυχικη υγεια οχι..Δεν εχουν τη δυναμη να το κανουν..Οι αντιδρασεις των παιδιων ειναι καθρεφτης των αντιδρασεων των γονεων στα ιδια ερεθισματα...ή συνεπειες της αδιαφοριας των γονεων και προσπαθεια των παιδιων να τους τραβηξουν την προσοχη, να \"εκβιασουν\" το ενδιαφερον τους, την αγαπη τους...

δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα στις σχεσεις γονιων -παιδιων
ειναι κατα καποιο τροπο σχεση εξαρτημενου με την αναγκη του.
καμμια φορα ενα παιδι που ζηλευει πχ τον αδελφο του , δεν θα δειξει τα πραγματικα του αισθηματα στον γονιο του , για να κερδισει την ευνοια του...ποσα παιδια δεν εχουν παει κυνηγι ενω θα προτιμουσαν το ψαρεμα για να δειξουν στον πατερα τους οτι εχουν κοινα στοιχεια?
ετσι το ψεμα γινεται τροπος ζωης και αργοτερα βγαζει καταπιεση με αλλη μορφη....πχ μια ανεξελεγχτη επιθετικοτητα...
ειναι κατα βαθος προβλημα επικοινωνιας

[Sofia]

Originally posted by πέρσα40
Τώρα, εκ των υστέρων, κατανοώ ότι πολλές φορές βρέθηκε στο δίλημμα τι πρέπει να προστατεύσει κυρίως.. την ψυχική μου υγεία ή τη σωματική μου ασφάλεια?
Εν τέλει.. να θέταμε το ερώτημα κι απ\' την ανάποδη.. Κατά πόσο, άραγε, τα παιδιά ευθύνονται για τη διατήρηση ή διατάραξη της ψυχικής υγείας των γονιών τους?

Περσα, πρεπει να σου πώ οτι τρομαξα με το τελευταιο ερωτημα! Αλοιμονο!!!

Ενας ανθρωπος που ειναι αυταρχικος δεν περιμενει το παιδι για να εκδηλωσει ολο του τον αυταρχισμο. Το κανει κ πριν το παιδι. Ενας ανθρωπος που ειναι τρυφερος, θα εκδηλωσει αντιστοιχα την τρυφεροτητα του στο παιδι του. Δεν νομιζω πώς το παιδι, μπορει να κανει ενας ανθρωπο \"καλο\" ή \"κακο\", νευρικο ή ήρεμο.

Μπορει τα παιδια, να αγγιζουν πιο λεπτες χορδες των ενηλικων θετικες ή αρνητικες, αλλα αν ειναι ετσι, ειναι λογος για να τα θεωρησουμε υπεύθυνα για τον οποιο \"εκτροχιασμο\" των γονιων?

Σε οτι αφορα το ερωτημα διλημμα, αν επρεπε να προστατευσει την σωματικη σου ακεραιοτητα ή την ψυχικη σου υγεια, δεν καταλαβαινω πώς το ενα ειναι ανεξάρτητο του άλλου κ γιατι το ενα απο τα δυο πρεπει να θυσιαστει στο ονομα του αλλου...

[πέρσα40]

Καλημέρα :)

Ναι Σοφία , καταλαβαίνω τι εννοείς και μάλλον έχεις δίκιο. Απλά πιστεύω πως η σχέση γονιού-παιδιού δεν είναι δεδομένο απ\' την αρχή ότι θα έχει θετική ή αρνητική εξέλιξη. Είναι μια σχέση όπως όλες, κτίζεται σιγά-σιγά, έχει διακυμάνσεις κι επηρεάζει κι τους δύο, υπάρχει αλληλεπίδραση.
Μ\' έκανε να σκεφτώ έτσι το εξής:
Επαναλαμβάνω πως η μητέρα μου είχε την προδιάθεση να είναι αυταρχική κι όσο πιο αντιδραστική γινόμμουν εγώ τόσο περισσότερο έσφιγγε τον κλοιό εκείνη κοκ..
Τώρα κι εγώ ως μάνα ασυνείδητα λειτουργώ συχνά αυταρχικά προς τον γιό μου (14 ετών είναι ). Είναι όμως φορές που ο γιός μου με εκπλήσσει με την υποχωρητικότητα και τη διαλλακτικότητα του.Έτσι κι εγώ αλλάζω συμπεριφορά, τον εμπιστεύομαι περισσότερο, γίνομαι πιο συμβιβαστική...Η δική του συμπεριφορά επηρεάζει και τη δική μου και συμβάλλει στη διατήρηση μιας ισορροπίας...
Προς θεού.. δεν είναι βέβαια δυνατόν να καταλογίσουμε ευθύνη στο παιδί για όποιον εκτροχιασμό του γονιού. Αλλά, νομίζω, πως είναι κι αυτή μια σχέση αλληλεπίδρασης όπως όλες.
Για το άλλο ζήτημα ίσως εξηγήσω άλλη στιγμή..

[Sofia]

Δεν ειμαι σιγουρη αν καταλαβαινω καλα, τί εννοεις με τον ορο θετικη ή αρνητικη εξελιξη.

Σαφως κ υπάρχει αλληλεπιδραση, σε ολες τις σχεσεις δεν υπάρχει? Παρολα αυτα, εδω μιλαμε για εναν ενηλικα τον γονιο κ το ανηλικο παιδι. Ετσι, δεν μπορουμε να μιλαμε για σχεσεις που τιθενται οι οροι κ τα ορια κ απο τα δύο μελη. Το παιδι μοιραια, ακολουθει κ μοιραια προσπαθει να προσαρμοστει, να ακολουθησει.

Με τα οσα λες, αισθανεσαι καποια ταυτιση δικη σου με την μητέρα σου πλεον?

Εχεις σκεφτει πώς εσυ ήσουν πιο αντιδραστικη απο οτι ειναι το παιδι σου σημερα, κ ετσι η μαμα σου δικαιολογειται στο πώς δρουσε στην δικη σου ζωηρη, αντιδραστικη συμπεριφορα?

[weird]

Originally posted by πέρσα40
Καλημέρα :)

Ναι Σοφία , καταλαβαίνω τι εννοείς και μάλλον έχεις δίκιο. Απλά πιστεύω πως η σχέση γονιού-παιδιού δεν είναι δεδομένο απ\' την αρχή ότι θα έχει θετική ή αρνητική εξέλιξη. Είναι μια σχέση όπως όλες, κτίζεται σιγά-σιγά, έχει διακυμάνσεις κι επηρεάζει κι τους δύο, υπάρχει αλληλεπίδραση.
Μ\' έκανε να σκεφτώ έτσι το εξής:
Επαναλαμβάνω πως η μητέρα μου είχε την προδιάθεση να είναι αυταρχική κι όσο πιο αντιδραστική γινόμμουν εγώ τόσο περισσότερο έσφιγγε τον κλοιό εκείνη κοκ..
Τώρα κι εγώ ως μάνα ασυνείδητα λειτουργώ συχνά αυταρχικά προς τον γιό μου (14 ετών είναι ). Είναι όμως φορές που ο γιός μου με εκπλήσσει με την υποχωρητικότητα και τη διαλλακτικότητα του.Έτσι κι εγώ αλλάζω συμπεριφορά, τον εμπιστεύομαι περισσότερο, γίνομαι πιο συμβιβαστική...Η δική του συμπεριφορά επηρεάζει και τη δική μου και συμβάλλει στη διατήρηση μιας ισορροπίας...
Προς θεού.. δεν είναι βέβαια δυνατόν να καταλογίσουμε ευθύνη στο παιδί για όποιον εκτροχιασμό του γονιού. Αλλά, νομίζω, πως είναι κι αυτή μια σχέση αλληλεπίδρασης όπως όλες.
Για το άλλο ζήτημα ίσως εξηγήσω άλλη στιγμή..

Μπορεί να λειτουργείς αυταρχικά ως προς τον γιό σου, αλλά αλήθεια, μπορείς να ταυτίσεις την δική σου συνολική στάση και συμπεριφορά απέναντι στο παιδί σου, με εκείνη την μητέρας σου απέναντί σου?

Απο την άλλη, σίγουρα η ιδιοσυγρασία του παιδιού συνδιαμορφώνει τη σχέση.
Αλλά ακριβώς επειδή πρόκειται για μια σχέση όπου το κυριότερο μερίδιο ευθύνης για την ποιότητα και την εξέλιξή της το φέρει ο γονέας, υποχρεούται κατά τη γνώμη μου, να μπορεί να κρατάει μια σχετικά σταθερή παιδαγωγική γραμμή απέναντι στο παιδί του, μένοντας όσο μπορεί ανεπηρέαστος απο τα φερσίματα του παιδιού.

Αλίμονο αν για να είμαστε καλοί και μετρημένοι απέναντι στα παιδιά, θα έπρεπε να είναι αυτά μαλακά μαζί μας.

Μακαρι να είναι, αλλά ακόμα και να μην είναι, οι γονείς έχουν το χρεός να δουλέψουν με τον εαυτό τους για να διατηρήσουν την στάση που θεωρούν ωφελιμότερη απέναντι στα παιδιά.

[πέρσα40]

Originally posted by Sofia
Δεν ειμαι σιγουρη αν καταλαβαινω καλα, τί εννοεις με τον ορο θετικη ή αρνητικη εξελιξη.

Σαφως κ υπάρχει αλληλεπιδραση, σε ολες τις σχεσεις δεν υπάρχει? Παρολα αυτα, εδω μιλαμε για εναν ενηλικα τον γονιο κ το ανηλικο παιδι. Ετσι, δεν μπορουμε να μιλαμε για σχεσεις που τιθενται οι οροι κ τα ορια κ απο τα δύο μελη. Το παιδι μοιραια, ακολουθει κ μοιραια προσπαθει να προσαρμοστει, να ακολουθησει.

Με τα οσα λες, αισθανεσαι καποια ταυτιση δικη σου με την μητέρα σου πλεον?

Εχεις σκεφτει πώς εσυ ήσουν πιο αντιδραστικη απο οτι ειναι το παιδι σου σημερα, κ ετσι η μαμα σου δικαιολογειται στο πώς δρουσε στην δικη σου ζωηρη, αντιδραστικη συμπεριφορα?

Με τον όρο \"θετική ή αρνητική εξέλιξη\" εννοώ την αναπτυξή ή μη μια υγιούς και ισορροπημένης σχέσης γονιού-παιδιού.

Έπειτα, μιλάμε πράγματι για τη σχέση ανάμεσα σ\' έναν ενήλικο κι έναν ανήλικο. Ωστόσο... πιστεύω, πως τα παιδιά με τον τρόπο τους μπορούν να θέσουν τους δικούς τους όρους και τα δικά τους όρια. Και το κάνουν, άσχετα αν γίνονται ή όχι αυτά αποδεκτά κάθε φορά από τον γονιό. Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε ότι η σχέση γονιού- παιδιού δεν κόβεται \"μαχαίρι\" με την ενηλικίωση του δεύτερου... Από κει και πέρα το \"παιδί\" άραγε συνεχίζει να είναι άμοιρο ευθυνών στη σχέση του με τους γονείς του? Η σχέση μπαίνει σε άλλα πλαίσια. Το \"παιδί\" εξακολουθεί να μη χρεώνεται τίποτε στην περίπτωση που η σχέση του με τους γονείς του χάνει την ισορροπία της?

Τέλος... όντως sofia... ασυνείδητα και συνειδητά ψάχνω στηρίγματα, να δικαιολογήσω τη συμπεριφορά της μάνας μου. Το έχω ανάγκη είναι αλήθεια. Να ταυτιστώ όμως μαζί της και να ακολουθήσω τις επιλογές της δε θέλω να το κάνω. Αναρωτιέμαι μόνο μήπως το λέω αυτό επειδή δεν έχει χρειαστεί μέχρι στιγμής να λειτουργήσω όπως εκείνη. Πολλές φορές οι αντιδράσεις μας μάς ξεπερνούν. Οι γονείς σαν άνθρωποι μπορεί να βγαίνουν κάποτε εκτός ορίων. Η συμπεριφορά αυτή όμως δεν είναι δηλωτική ούτε του χαρακτήρα τους ούτε των συναισθημάτων τους αλλά έρχεται απλά ως \"απάντηση\"..
Σκόρπιες σκέψεις.. συγγνώμη αν έγινα κουραστική..
Weird .. δε σου απαντώ αναλυτικά για να μη λέω πολλά.. Να σου πω μόνο πως διάβασα προσεκτικά τις σκέψεις σου και σας ευχαριστώ και εσένα και τη sofia για τη διάθεσή σας ν\' ασχοληθείτε. Το ζήτημα με απασχολεί πάρα πολύ και οι σκέψεις μας μου δίνουν μια άλλη οπτική πολύ χρήσιμη.
Καλό βράδυ σε όλους :)

[Sofia]

Τωρα νομιζω πώς καταλαβα καλυτερα τί εννοουσες με τον ορο θετικη-αρνητικη εξελιξη. Ωστοσο νομιζω πώς σπανια τα πραγματα εξελισσονται μονοσημαντα. Επισης ακομα κ τα αρνητικα μπορει να εχουν θετικη χροια κ να βοηθησουν στην πορεια. Το πιστευω αυτο.

Σε οτι αφορα τωρα αυτο που λες για τα ορια που μπορουν να θεσουν τα παιδια, δεν ξερω αν εννοεις το να δειξουν αυτο που ειναι. Να τους δωθει χωρος να εκφραστουν ελευθερα. Ομως κ η ελευθερια εχει ορια. Αυτο οι γονεις θα το δειξουν. Θα το μαθουν κ θα τους το μαθουν. Μπορει ομως να μην ακολουθηθει αυτη η πορεια. Μπορει ενας γονιος να φιμωσει το παιδι του, την προσωπικοτητα του, την διαφορετικοτητα του. Αυτο αλλωστε ειναι κ το συνηθεστερο.Εστω κ αν γινεται υποσυνειδητα. Τις ευθυνες για τις ισορροπιες αυτες δεν μπορει να τις χρεωθει το παιδι. Σε καμια περιπτωση. Αν κ αποφευγω τα απολυτα, στην περιπτωση ενος ανηλικου, δεν μπορω να φανταστω πώς μπορει να επωμιστει την ευθυνη της πορειας της σχεσης με τον γονιο του. Με τον ανθρωπο που το μεγαλωνει. Κ ειναι υπεύθυνος γι αυτο!

Συμφωνω πώς η σχεση γονιου παιδιου δεν κοβεται με την ενηλικιωση του δευτερου. Αλλαζει μορφη ισως ή μπορει κ οχι. Με την ενηλικιωση, ομως καλουμαστε στο να ωριμασουμε. Για μενα ωριμανση σημαινει κ αναληψη ευθυνων, αναγνωριση του αληθινου εαυτου. Παντως δεν σημαινει πώς αναλαμβανοντας τις ευθυνες, του εαυτου μου, μαζευω κ ολες τις ευθυνες των αλλων. Προσπαθω να αναγνωρισω τις δικες μου. Και σε μια σχεση παιδιου-γονεα, ως μεγαλο παιδι πλεον, θα αναλαβω τις ευθυνες μου υποθετω εννοεις στο παρον, στο πώς διαμορφωνω πλεον τη σχεση αυτη στο μετρο που μου αναλογει. Δεν φανταζομαι να εννοεις, στο να αναγνωρισω ευθυνες που ειχα ως παιδι...

Ως παιδια (μεγαλα παιδια εστω) εχουμε μια αναγκη. Το να δικαιολογησουμε τους γονεις. Στα παντα σχεδον. Μαλιστα οσο ακαμπτη κ αν ειναι η συμπεριφορα τους, μπορουμε να βρουμε απιστευτους τροπους δικαιολογιας τους. Τί θελεις λοιπον να χρεωσεις στον εαυτο σου? Οτι ησουν ενα αντιδραστικο παιδι? Ενα δυσκολο παιδι? Αληθεια, τί να ήθελες να πεις με τον τροπο σου? Ειχες αυτον τον τροπο, ο γιος σου εχει αλλο τροπο. Το θεμα ειναι αν ο τροπος που υιοθετουσες ως παιδι, εχει αλλαξει ή εχει παραμεινει στο ιδιο μοτιβο. Οχι αν ησουν ενα \"κακο\" ή \"καλο\" παιδι. Ειναι αθλιες αυτες οι ταμπελες! Ο καθενας μας εχει τα καλα δικα του στοιχεια κ τα λιγοτερο καλα. Αγαπιεται ομως σαν συνολο.

Το οτι δεν εχεις λειτουργησει ακομα οπως εκεινη, δεν ειναι τυχαιο. Μπορει να εχεις ενα κακο προτυπο στο νου σου. Αλοιμονο αν δεν μπορουμε να επιβληθουμε στον εαυτο μας κ εναποθετουμε τις αντιδρασεις μας, σαν κατι ξενο απο μας. Εμεις ειμαστε οι αντιδρασεις μας! Διαφωνω καθετα στο οτι η συμπεριφορα των γονιων μπορει να ειναι ασχετη των συναισθηματων τους ή του χαρακτηρα τους!Κ οχι μονο των γονιων, αλλα ολων των ανθρωπων.

Αλλο καταλαβαινω, αλλο αποδεχομαι μια συμπεριφορα. Η καταννοηση δεν προυποθετει αποδοχη.

[giota]

Εσύ Κατερινάκι σκέψου ότι έχεις την μητέρα σου δίπλα σου και τον πατριό σου να σε αγαπούν.Επειδή έχω ζήσει τέτοιες καταστάσεις με την οικογένεια του άνδρα μου θα σου πω να κοιτάξεις την ψυχική σου υγεία.Η αγάπη των γονιών είνι δεδομένη.Ο άνδρας μου με την αδελφή του μιλάμε για ανθρώπους ανω των 55 κάνανε μια ζωή το ίδιο πράγμα.Ζητιάνευαν την αγάπη της μάνας.Ασε τον πατέρα αυτός στον κόσμο του.Η μάνα με τέσσερα παιδιά αγαπούσε μόνο τον μεγάλο γιό και τα άλλα παιδιά τα εκμεταλευόταν.Ούτε στο ζωικό βασίλειο συναντάς τέτοιες συμπεριφορές.Προσέφεραν τα πάντα ειδικά τα 2 παιδιά και η μάνα τα έδιωχνε,γιατί έτσι της έλεγε ο αγαπημένος της γιός που δεν της συμπεριφερόταν καλά.Κάποτε ο άνδρας μου χαιρέτησε την μάνα του στον δρόμο που την συνάντησε.Και ξέρεις ποιά απάντηση πήρε;Δεν ξέρω ποιός είσαι.Ολη μας η ζωή έγινε ανω κάτω γιατί προσπαθώντας να πάρει λίγη αγάπη απο την μάνα ερχόταν σε αντίθεση με την οικογένειά του.Τώρα που πέθαναν οι γονείς τους βρίζουν.Μην αναλώνεσαι μικρή κοπέλα ο πατέρας σου είναι υποχρεωμένος να σου δείξει την αγάπη του.Κόιταξε τα καλά που έχεις τους ανθρώπους που σε στηρίζουν δυστυχώς υπάρχουν πολλά στην ζωή που πρέπει να τα πάρουμε απόφαση για να προχωρήσουμε παρακάτω.Σημασία έχει να είσαι καλά εσύ και κανένας δεν θα σε πειράξει κανείς.Προσωπικά αυτά που συνέβαιναν με τον άνδρα μου και τους γονείς του είναι ανήκουστα αλλά εγώ στην θέση του δεν θα προσπαθούσα να κερδίσω λίγα ψίχουλα αγάπης.Αξίζει τον κόπο; αυτός έχει άλλη οικογένεια εσύ ζεείς απ\'οτι καταλαβαίνω σ\'ενα ασφαλές περιβάλλον θα πρέπει να ξεπεράσεις το κόλλημα αυτό.είσαι τυχερή που ο πατριός σου σε μεγάλωσε με αγάπη.και να ξέρεις ότι πολλοί απο εδώ στο φόρουμ αντιμετωπίζουν προβλήματα αδιαφορίας απο γονείς.Εξ άλλου για να χωρίσει η μητέρα σου θα συνέτρεχαν λόγοι.

[jane-do-ni]

Κατά πάσα πιθανότητα φταίνε οι γονείς για τις διαταραχές προσωπικότητας που θα έχει ένας άνθρωπος. Και αυτό γιατί οι γονείς έχουν την ευκαιρία να βγάλουν όλα τα απωθημένα τους, όλα τα νεύρα τους και τα κόμπλεξ τους μπροστά σε ένα ανυπεράσπιστο παιδάκι. Κι αυτό θα κάθεται και θα τα καταπίνει για χρόνια ολόκληρα. Και οι δάσκαλοι μπορούν να σου δημιουργήσουν πρόβλημα, αλλά άμα έχεις γονείς που να σε υποστηρίζουν, τους γράφεις στα τέτοια σου!
Αλλά και οι συνθήκες της γέννησης μπορούν να επιδράσουν καταλυτικά στην μετέπειτα εξέλιξη του χαρακτήρα. Επειδή το μωρό κατά την γέννηση βρίσκεται στην πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής του-μια στιγμή ζωής και θανάτου, αν κάτι πάει στραβά, τότε αυτό μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο τον οργανισμό του. Και σκεφτείτε ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν γεννηθήκαμε και με τον πλέον ιδανικό τρόπο: από την ζεστασιά της μήτρας στο κρύο περιβάλλον και στο σκληρό φως του νοσοκομείου. Κι άμα ο γιατρός ήτανε και αδέξιος στους χειρισμούς του, ακόμη χειρότερα.

[gus1973]

Σχετική με το θέμα της \"ευθύνης\" των γονιών για την διαμόρφωση του χαρακτήρα (και όχι μόνο) των παιδιών είναι η συνέντευξη του ψυχιάτρου Ματθαίου Γιωσαφάτ στην ΕΡΤ. \"Απομονώστε\" τις ενοχλητικές παρεμβάσεις :) της παρουσιάστριας και \"μελετήστε\" τα λεγόμενα του ψυχιάτρου.

http://www.antifono.gr/portal/index.php/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%C E%B5%CF%82/%CE%92%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%A8%CF%85%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%C E%B1-%CE%95%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BF%C F%82/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%8D%C E%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82/1296-%CE%9C%CE%B1%CF%84%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CE%93%CE%B9%CF%89%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AC%CF%84-%CE%86%CE%BA%CF%81%CE%B1-%CE%99%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82-200929

[gwgw]

emena oi goneis mou xorisan prosfata
sinexizw na krataw epafh kai me tous 2 parolo afta...
kai den me exei epireasei o xwrismos toys!
den pisteyw pos gia ola ftaine oi goneis!
gia thn akriveia polles fores borei na ftenei oloi oi aloi ektos apo tous goneis! ;)

[researcher]

Originally posted by gus1973
Σχετική με το θέμα της \"ευθύνης\" των γονιών για την διαμόρφωση του χαρακτήρα (και όχι μόνο) των παιδιών είναι η συνέντευξη του ψυχιάτρου Ματθαίου Γιωσαφάτ στην ΕΡΤ. \"Απομονώστε\" τις ενοχλητικές παρεμβάσεις :) της παρουσιάστριας και \"μελετήστε\" τα λεγόμενα του ψυχιάτρου.

http://www.antifono.gr/portal/index.php/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%C E%B5%CF%82/%CE%92%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%A8%CF%85%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%C E%B1-%CE%95%CE%B3%CE%BA%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BF%C F%82/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%8D%C E%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82/1296-%CE%9C%CE%B1%CF%84%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CE%93%CE%B9%CF%89%CF%83%CE%B1%CF%86%CE%AC%CF%84-%CE%86%CE%BA%CF%81%CE%B1-%CE%99%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82-200929

gus λιγο αργα το θυμηθηκα αλλα ωραιος αυτος ο ψυ!