Κρίσεις πανικού, άγχος και διαρκής φόβος...

**Giannis_Athina** · 08-04-2008, 20:16

Καλησπέρα σε όλους. Ονομάζομαι Γιάννης και είμαι 30 ετών.
Διαβάζω αυτό το φόρουμ τον τελευταίο ένα μήνα. Το ανακάλυψα λίγο μετά από τότε που ξεκίνησαν τα συμπτώματα τα οποία θα σας περιγράψω, αν έχετε την υπομονή να τα διαβάσετε :D . Σήμερα αποφάσισα να γράψω την περιπέτειά μου, περισσότερο για να βγάλω από μέσα μου αυτά που αισθάνομαι.

Όλα ξεκίνησαν πριν ενάμιση μήνα περίπου, όπου καθώς οδηγούσα μία ήρεμη Κυριακή πρωί το αυτοκίνητό μου, με σκοπό να βρω τους φίλους μου για καφέ, με το που έσβησα το τσιγάρο που κάπνιζα και ενώ αισθανόμουν νωρίτερα απόλυτα ήρεμος και καλοδιάθετος, με έπιασε ξαφνικά ένα φούσκωμα στο στομάχι συνοδευόμενο από ελαφρά δυσφορία και τότε ξεκίνησε μια έντονη ταχυκαρδία η οποία με τρόμαξε απίστευτα. Σταμάτησα το αυτοκίνητο στην άκρη έντρομος και άρχισα να παίρνω από το κινητό μου το 166 και να φωνάζω τα δίπλα αυτοκίνητα για βοήθεια.
Ένα λεπτό μετά η ταχυκαρδία πέρασε και με όσες δυνάμεις διέθετα κατευθύνθηκα στο πλησιέστερο εφημερεύον νοσοκομείο. Εκεί μου έκαναν καρδιογράφημα και ακτινογραφία θώρακος και μου είπαν ότι δεν έχω απολύτως τίποτα και ότι μάλλον ήταν κάτι τυχαίο. Επίσης με ρώτησαν αν είχα αγχωθεί με κάτι, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να εντοπίσω κάτι που να με είχε αγχώσει.

Γυρνώντας σπίτι, ένας απίστευτος φόβος με είχε κυριεύσει και νόμιζα ότι έχω κάτι και πεθαίνω, παρά τις διαβεβαιώσεις στο νοσοκομείο. Μολονότι η ταχυκαρδία είχε περάσει, μου έμεινε ένα έντονο φούσκωμα στο στομάχι, χωρίς να έχω φάει τίποτα, το οποίο σε μικρότερη ένταση με βασανίζει μέχρι και σήμερα. Την ίδια μέρα επισκέφτηκα και τον οικογενειακό μας παθολόγο, ο οποίος με καθησύχασε επίσης και μου είπε ότι το φούσκωμα είναι μια μικρή κολίτιδα.
Εντός των επόμενων ημερών επισκέφθηκα δύο καρδιολόγους, οι οποίοι επίσης μου είπαν ότι δεν έχω κάτι, έκανα τεστ κοπώσεως το οποίο ήταν άψογο και απανωτά καρδιογραφήματα και εκεί που άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα μία μέρα πάλι οδηγώντας με έπιασε η ίδια έντονη ταχυκαρδία.
Απο εκείνη τη μέρα η ψυχολογία μου άρχισε να διαλύεται και ολόκληρη τη μέρα είχα φοβίες ότι θα πεθάνω από στιγμή σε στιγμή, σταμάτησα να οδηγώ, να βγαίνω από το σπίτι, να πηγαίνω στη δουλεία μου και η παραμικρή απόφαση μου δημιουργούσε έντονο άγχος. Το πρόβλημα του στομαχιού παρέμεινε με έντονα φουσκώματα σε απροσδιόριστες στιγμές. Συνολικά πήγα άλλες 5 φορές στα επείγοντα του πλησιέστερου νοσοκομείου, τη μία με αίσθημα πλακώματος στο στήθος, την άλλη με έντονο ανακάτεμα στο στομάχι κλπ.
Έκανα και γαστροσκόπηση, η οποία βγήκε επίσης εντελώς καθαρή.

Έπειτα από κάποιες μέρες, ένας άλλος παθολόγος που με εξέτασε κι αυτός, μου ανέφερε την πιθανότητα όλες αυτές οι κρίσεις να πρόκεινται για σωματοποίηση ενός άγχους που έχω, το οποίο δεν είχα εντοπίσει, και μου συνέστησε ψυχολόγο τον οποίο και επισκέφτηκα.

Ο ψυχολόγος πιστεύει ότι πρόκειται καθαρά για κρίσεις πανικού στα πλαίσια μιας αγχώδους διαταραχής την οποία πυροδότησε η πρόσφατη απώλεια συγγενικού μου προσώπου σε τροχαίο, σε συνδυασμό με την παλαιότερη αιφνίδια απώλεια του πατέρα μου από καρδιά (γι αυτό και τα συμπτώματα ταχυκαρδίας). Επίσης μου συνέστησε έναν ψυχίατρο, ο οποίος μου έγραψε ένα κουτάκι xanax (στη μικρότερη ποσότητά τους 0,25) για να τα έχω για περίπτωση "ανάγκης".

Τις τελευταίες μέρες και μετά από μερικά χαπάκια έχω αρχίσει να αισθάνομαι καλύτερα, σχεδόν υποχώρησε το φούσκωμα στο στομάχι, συνεχίζουν βέβαια να έρχονται άσχημες σκέψεις, αρρώστιας κλπ, αλλά τις διαχειρίζομαι καλύτερα. Σε κάποιες στιγμές μάλιστα μου φαίνονται αστεία όλα αυτά που σκεφτόμουν τον τελευταίο καιρό και γελάω με τον εαυτό μου για το πόσες συνολικά ασθένειες είχα σκεφτεί ότι είχα.
Επίσης δεν με έχει πιάσει ξανά η έντονη ταχυκαρδία των προηγούμενων φορών, εκτός από μία φορά που κράτησε μερικά δευτερόλεπτα. Αρχίζει να φεύγει η φοβία της οδήγησης σε ένα βαθμό - αν και αποτελεί ακόμα την υπ' αριθμόν ένα αιτία που μου φέρνει στρες, παρ' ότι οδηγώ από τα 18 μου- και άρχισα δειλά δειλά να πηγαίνω ξανά στη δουλειά μου.

Παρ' όλα αυτά βλέπω πως αν δεν τα πάρω μια μέρα το πρόβλημα υποτροπιάζει και αρχίζω πάλι να σκέφτομαι μήπως η εκδοχή του άγχους είναι λάθος, αρχίζουν οι σκέψεις για αρρωστιες και πάθηση της καρδιάς ειδικότερα.
Έτσι ψάχνω να βρω τρόπο να αντιμετωπίσω όλο αυτό το πρόβλημα αποτελεσματικότερα. Η δε κοπέλα μου είναι εντελώς κάθετη στο ζήτημα των φαρμάκων και είμαστε μονίμως σε σύγκρουση. Κι εγώ δεν είμαι ιδιαίτερα θετικός να αυξήσω τα φάρμακα ή να εξαρτηθώ από αυτά επί μακρό χρονικό διάστημα.
Περιμένω βοήθεια από τον ψυχολόγο, αλλά και πάλι εκτός από το να με ακούει και να με καθησυχάζει δεν βλέπω πως αλλιώς θα μπορέσει να με βοηθήσει.
Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω.. Να κάνω κι άλλες εξετάσεις για να καθησυχαστώ; και πόσους γιατρούς να δω πια; έχω βαρεθεί να κάνω ιατρικές εξετάσεις και να μπαινοβγαίνω στα νοσοκομεία για να εισπράξω στο τέλος άλλη μία καθησυχαστική απάντηση. Και πάντα στο τέλος δεν πείθομαι απόλυτα!

Ευχαριστώ όποιον είχε την υπομονή να διαβάσει όλο αυτό το κατεβατό και θα χαιρόμουν ιδιαιτέρως αν συμμετείχατε σε αυτή τη συζήτηση.

**ENIGMA** · 08-04-2008, 22:29

Kαλησπερα φιλε μου καταρχην θελω να καταλαβεις οτι ολα τα συμπτωματα ειναι σιγουρα αποτελεσμα αγχους συσσωρευμενου εφοσον απο οτι ειδα εκανες ολες τις εξετασεις και βγηκαν καθαρες...να χαιρεσαι που δεν εχεις κατι παθολογικο..λοιπον εχω περασει πολυ εντονα των εφιαλτη των κρισεων και ξερω αυτη την στιγμη ειμαι πολυ καλα παρολο που περναω πολυ ασχημες καταστασεις...οσο για τα φαρμακα πιστευω βοηθουν παρα πολυ τουλαχιστον περιοριζουν τα συμπτωματα μεχρι να μαθεις να τα χειριζεσαι εσυ γιατι θα το κανεις αυτο ,συγκεκριμενα εγω ειχα παρει σεροξατ για ενα εξαμηνο και εγινα περδικι δεν πηρα ηρεμιστικα αν κια μου τα εγραψε ο γιατρος βεβαια η καθε περιπτωση ειναι ξεχωριστη παντος υποστηριζω την κλασικη ιατρικη μεχρι να παρεις τα πανω σου και μετα υπαρχουν χιλιαδες πραγματα που μπορουν να σε στηριξουν στο αγχος και που δεν ειναι εξαρτησιογονα..οσο για την κοπελια πρεπει να της εξηγησεις οτι οπως οταν εχουμε πονοκεφαλο παιρνουμε παρακεταμολη ετσι και για αυτα χρειαζεται βοηθημα ειναι κατι το απολυτα φυσιολογικο..Μπορω να σου πω και πολλα αλλα για να σε βοηθησω αλλα χρειαζομαι διαλογο θα σου δωσω σε υ2υ το μσν μου και αν εχεις και εσυ θα χαρω να τα πουμε και να βοηθησω οσο μπορω με την εμπειρια μου..να σαι καλα

**Winston_man** · 08-04-2008, 23:05

ENIGMA εχεις u2u

Φιλε Γιαννη εχω περασει και γω αναλογα περιστατικά και εχω καταληξει και γω στο νοσοκομειο στα εκτακτα περιστατικα απο κριση πανικού. Δεν εχεις τιποτα παθολογικο μη φοβασαι-και γω εβαζα διαφορα με το μυαλό μου λογω των συμπτωματων. Τωρα το εχω ξεπερασει σε μεγαλο βαθμο. Δωστου χρονο και θα δεις θα υποχωρησει αυτη η αισθηση και σε σενα. ;)

**ENIGMA** · 08-04-2008, 23:20

Winston εχεις και εσυ υ2υ !!! χαιρετω
Περιμενω και εσενα Γιαννη να τα πουμε και παλι χαιρετω!!!

**justme** · 09-04-2008, 16:26

Γιάννη γειά σου,
Μία οπτική που μπορείς να την υιοθετήσεις είναι η εξης:

Για όποιον λόγο ο οργανισμός σου χτύπησε ένα καμπανάκι. Αλλάζοντας τον τρόπο που βλέπεις, βιώνεις, αισθάνεσαι, ψυχικά δέχεσαι τις καταστάσεις αυτό το καμπανάκι δεν θα χρειαστεί να χτυπήσει ξανά. ΚΑι έχεις και ένα φαρμακευτικό βοήθημα να ξεκινήσεις αυτήν την αλλάγή (γιατί ως γνωστό η αρχή είναι το μισό και πιό δύσκολο κομάτι κάθε διαδικασίας)

**Giannis_Athina** · 10-04-2008, 14:52

Σας ευχαριστώ θερμά όλους για τις απαντήσεις.

Προσπαθώ κι εγώ να ηρεμήσω τον εαυτό μου ότι δεν είναι κάτι παθολογικό, όμως με το παραμικρό σύμπτωμα, ένα τσίμπημα στο στήθος, μια ανακατοσούρα στο στομάχι ή οτιδήποτε άλλο, κατ\' ευθείαν πάει ο νους μου στο κακό.

Δυστυχώς μέσα σε όλα καπνίζω και βλέπω ότι το κάθε τσιγάρο, που από μόνο του σου ανεβάζει τους σφυγμούς, μου προκαλεί άγχος και μου εντείνει την ανησυχία. Αλλά δυστυχώς όσο με πιάνει αυτός ο φόβος, τόσο περισσότερο νιώθω την ανάγκη να καπνίσω και μου φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να το κόψω αυτή τη χρονική περίοδο.

Το xanax με βοηθάει αρκετά στη μικρή δόση των 0,25. Σήμερα για παράδειγμα ξύπνησα με ταχυκαρδία και με έντονο άγχος γι αυτά που είχα να κάνω (επαγγελματικά). Ήμουν έτοιμος να επισκεφθώ και πάλι γιατρό, ζητώντας άλλη μία επιβεβαίωση. Τελικά πήρα ένα xanax, κάθησα λίγο και ηρέμησα και μετά κατάφερα να βγω από το σπίτι και να κάνω μερικά πράγματα. Θέλει μεγάλα αποθέματα δύναμης για να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτά σε αυτή την περίοδο, που ακόμη και το πιο μικρό φαντάζει βουνό. Βέβαια δεν είναι πανάκεια, πολλές φορές άμα είμαι ήδη αρκετά ταραγμένος ένα χαπάκι 0,25 δεν κάνει και πολλά πράγματα.

Γι\' αυτό προβληματίζομαι αν πρέπει να συνεχίσω να χρησιμοποιώ τα φάρμακα περιστασιακά, όταν με πιάνει δηλαδή, ή αν πρέπει για ένα χρονικό διάστημα να ακολουθήσω μια συνεχόμενη αγωγή και δοσολογία. Θα το συζητήσω άμεσα με τον ψυχίατρο και με τον ψυχολόγο να μου πουν την γνώμη τους. Θα ήθελα και τις δικές σας.

Δεν έχω ταμπού με το να παίρνω τέτοιου είδους φάρμακα, απλά το μόνο που θέλω είναι όχι μόνο να \"κουκουλώσω\" τα συμπτώματα, αλλά να αποβάλω το πρόβλημα από τη ρίζα του. Αυτό φαντάζομαι είναι κάτι που θα το καταφέρω με τη βοήθεια του ψυχολόγου, αλλά και τη δική μου προσπάθεια.

Η αλήθεια είναι ότι καιρό πριν με πιάσουν αυτές οι κρίσεις πανικού, πολλά πράγματα από την καθημερινή μου ζωή δεν μου άρεσαν και ήθελα να τα αλλάξω.
Μου είχε γίνει έμμονη ιδέα το να κόψω το κάπνισμα, να αρχίσω να αθλούμαι όπως έκανα παλιότερα και να υιοθετήσω έναν υγιεινότερο τρόπο ζωής. Δεν ξέρω γιατί, όμως δεν έκανα τίποτα για όλα αυτά, από το να κάθομαι και να λυπάμαι τον εαυτό μου που δεν μπορούσα να τα αλλάξω. Έπινα τους καφέδες τον ένα μετά τον άλλο, κάπνιζα αρκετά και στο βάθος του μυαλού μου περιπλανιόταν η ιδέα ότι κάνω κακό στον εαυτό μου. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το άγχος για τη δουλειά μου, την οποία έχω ξεκινήσει σχετικά πρόσφατα και ακόμη δεν αισθάνομαι ασφάλεια γι\' αυτή, πιστεύω πως ήταν το υπόβαθρο για το \"μπαμ\" που επακολούθησε, με την αφορμή του θανάτου του συγγενή μου από το τροχαίο.

Τώρα μέσα σε αυτό το κλίμα φοβίας που αισθάνομαι, αυτά που ήθελα πριν να αλλάξω μου φαντάζουν ακόμη πιο δύσκολα. Φοβάμαι πχ πλέον να πάω γυμναστήριο, μήπως τυχόν μου συμβεί κάτι την ώρα της γυμναστικής, αν και οι γιατροί μου έχουν πει ότι δεν έχω πρόβλημα και ότι θα μου έκανε καλό. Το \"θετικό\" σε όλη την κατάσταση είναι ότι μου κόπηκε η όρεξη για φαγητό και έχασα ήδη 3-4 κιλά!

Θα χαρώ να συνεχίσουμε αυτή τη συζήτηση και να μάθω πως εσείς καταφέρατε να αντιμετωπίσετε παρόμοιες καταστάσεις.
Ευχαριστώ και πάλι όποιον διάβασε αυτά που έγραψα.

**saki** · 10-04-2008, 23:06

εχω βιωσει αρκετες φορες περιστατικα αγοραφοβιας. ειχα εντονη ταχυκαρδια,ζαλη και λιποθυμια. πρεπει να μαθεις να ελεγχεις τους φοβους σου γενικοτερα.προσπαθησε οταν αισθανεσαι πως σε κυριευει αυτος ο φοβος να σκεφτεσαι πραγματα που σοθ φερνουν χαρα εντονη χαρα. ειμαι τελειοφοιτη ψυχολογιας.

**Giannis_Athina** · 10-04-2008, 23:26

Originally posted by saki
εχω βιωσει αρκετες φορες περιστατικα αγοραφοβιας. ειχα εντονη ταχυκαρδια,ζαλη και λιποθυμια. πρεπει να μαθεις να ελεγχεις τους φοβους σου γενικοτερα.προσπαθησε οταν αισθανεσαι πως σε κυριευει αυτος ο φοβος να σκεφτεσαι πραγματα που σοθ φερνουν χαρα εντονη χαρα. ειμαι τελειοφοιτη ψυχολογιας.

Ευχαριστώ για τη συμβουλή. :) Το παράξενο είναι ότι ποτέ παλιότερα οι ίδιες καταστάσεις, κυρίως η οδήγηση, που μου φέρνουν σήμερα έντονο στρες δεν μου έκαναν το ίδιο. Μάλλον με κατέβαλε η όλη κατάσταση και σκέφτομαι συνέχεια αρνητικά. Τα ίδια πράγματα που στο παρελθόν μου έφερναν χαρά, τώρα με αφήνουν αδιάφορο. Και επίσης οι ίδιοι στόχοι και πλάνα του παρελθόντος, πχ. να αποκτήσω παιδιά ή να καταξιωθώ επαγγελματικά που με χαροποιούσαν, τώρα μου φέρνουν μεγαλύτερο άγχος.

**saki** · 10-04-2008, 23:39

ετσι ειναι αυτα. κ εγω παλιοτερα δεν ειχα τιποτα και ξαφνικα παρουσιαστηκε αυτη η φοβια. μηπως να πας σε καποιον ειδικο και να το συζητησεις?θα σου κανει καλο

**Giannis_Athina** · 16-04-2008, 00:39

Καλησπέρα σε όλους. Μετά από μερικές μέρες σκέφτηκα να ξαναγράψω την πορεία μου και να συζητήσω μαζί σας μερικούς από τους προβληματισμούς μου.

Τελικά, με τη βοήθεια των xanax (τις τελευταίες μέρες παίρνω ένα των 0,25 κάθε πρωί και μόνο αν ζοριστώ ιδιαίτερα άλλο ένα το απόγευμα) νιώθω αρκετά καλύτερα. Βέβαια υπάρχουν αρκετές στιγμές που πέφτει η διάθεσή μου, αρχίζουν να με κατακλύζουν οι αρνητικές σκέψεις και τα \"και αν πάσχω από αυτό ή το άλλο..;\".
Ακόμη το πιο μεγάλο εμπόδιο αποτελεί το αυτοκίνητο, όπου όταν οδηγώ πάνε να με πιάσουν διάφορα (δυσφορία, ταχυκαρδία), αλλά τα ξεπερνώ πιο εύκολα. Σήμερα για παράδειγμα έκανα ένα ταξίδι 400 χιλιόμετρα για επαγγελματικούς λόγους, με αρκετή προσπάθεια μεν, αλλά χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα/εξάρσεις. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως αν καπνίσω την ώρα που οδηγώ, κατ\' ευθείαν αγχώνομαι και νιώθω δυσφορία, κάτι που δε συμβαίνει αν οδηγώ χωρίς να καπνίζω, ή αν καπνίζω όταν είμαι εκτός αυτοκινήτου. Η εξήγηση που δίνω είναι ότι μάλλον φέρνω στο μυαλό μου την αρχική κρίση πανικού και φοβάμαι μήπως με ξαναπιάσει.

Αυτό που σκέφτομαι να συζητήσω με τον ψυχίατρο που μου συνέστησε τα xanax είναι αν θα ήταν προτιμότερο να τα έπαιρνα για ένα χρονικό διάστημα σε πιο σταθερή βάση και συχνότητα. Αυτό γιατί βλέπω πως μέρες που είμαι χαλαρός, πχ Σαββατοκύριακο, με ένα το πρωί δεν έχω πρόβλημα. Τις πιο δύσκολες μέρες όμως, ή εκείνες που την επομένη έχω να κάνω κάτι που με αγχώνει είμαι σε μεγαλύτερη ανησυχία και το βράδυ μέχρι να με πάρει ο ύπνος στριφογυρνάω επί ώρα.

Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω, επειδή είναι πρώτη φορά που επισκέφτομαι ψυχολόγο, ποιος είναι ο σωστός από μεριά του τρόπος προσέγγισης ώστε να με βοηθήσει να ξεπεράσω το άγχος μου. Έχω ήδη κάνει 4 επισκέψεις και περισσότερο του λέω εγώ για το πως πέρασε η εβδομάδα μου και για το πως ήμουν και εκείνος απλά με διαβεβαιώνει ότι δεν έχω κάτι παθολογικό και ότι θα μου περάσει το πως νιώθω. Επειδή δεν έχω την εμπειρία να κρίνω κατά πόσο καλά κάνει τη δουλεία του, θα ήθελα να μου πείτε τις σκέψεις σας. Επίσης μήπως θα ήταν συνετό να επισκεφθώ και κάποιον ακόμη ίσως να συγκρίνω;

Τέλος, αυτό που σκέφτομαι να κάνω και πιστέυω ότι θα με βοηθήσει αρκετά, είναι να λείψω μερικές μέρες τώρα το πάσχα με την κοπελιά μου εκτός Αθηνών, αλλά από την άλλη δεν κρύβω πως φοβάμαι μήπως μακριά από το σπίτι μου αρχίσω να αγχώνομαι χειρότερα. Φαντάζομαι είναι κάτι που θα το δω στην πράξη. Νιώθω όμως έντονα την ανάγκη του να ξεφύγω. Τελικά αυτή η πόλη έχει γίνει πολύ φορτική...

Ευχαριστώ εκ των προτέρων όποιον έχει κάτι να μου πει.

**ftapsixos** · 16-04-2008, 08:43

Καλημέρα Γιάννη , βασικά ενημερώσου για τις αγχώδεις διαταραχές . Ρώτησες τον ψυχολόγο σου, αν - και τι εμπειρία έχει πάνω στο προβλημά σου ? Πόσες συνεδρίες θα χρειαστείς ? Έχει βοηθήσει κανέναν ? Μήν πάς στα χαμένα !! Αυτός την δουλειά του κάνει αλλά να την κάνεις και εσύ γιατί και χρήμα θέλει και χρόνο για χάσιμο δεν νομίζω να έχεις :) . Βασικά ενημερώσου για την Cognitive Behavioural Therapy (CBT) - Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία - νομίζω ότι θα σε βοηθήσεί πολύ !!

**zouzounitsaaa** · 20-04-2008, 02:13

γιαννη καλησπερα!αχ τι μου θυμιζεις με την ιστορια σου!!κι εμενα ολα καπως ετσι ξαφνικα αρχισαν πριν 6 χρονια με μια απλη κριση πανικου και μετα αρχισα να ψαχνομαι για ολα οτι εχω κατι..ειμαι σιγουρη οτι κατι παθολογικο δεν εχεις..ειναι ολα απο το αγχος και στο μυαλο σου..συμβουλευσου τον ειδικο σου οσο ειναι νωρις και κουλαρε ,δεν ειναι κατι τρομερο!!περνα καλα το πασχα και ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΠΟΛΥ!!μην αναλωνεις το μυαλο σου σε τετοιες σκεψεις και κανε συνεχεια κατι!!απλη συμβουλη.και ολα θα πανε καλα!!φιλακια!

**susperia** · 20-04-2008, 04:09

φιλε μια απ τα ιδια κι εγω περνουσα και τρις χειροτερα απο σενα, τωρα ειμαι καλα και θα παραμεινω πιστευω παρολο που ειναι αρκετα φρεσκια η ιστορια μου (πριν 5 μηνες περιπου ειχα τον 1ο πανικο). Ολα αυτα που περνας ειναι επειδη ο οργανισμος αντιδραει σε καθε σκεψη μας, αν νομιζουμε οτι θα πεθανουμε και εχουμε την προσοχη συνεχως στραμμενη στο σωμα μας το σωμα αντιδραει, ομως εμεις νομιζουμε οτι ειχαμε δικιο που ανυσηχουσαμε επειδη νιωθουμε αυτη την αντιδραση του σωματος κι ετσι ανυσηχουμε πιο πολυ και το σωμα αντιδραει εντονοτερα και μπαινουμε σε ενα φαυλο κυκλο που μας οδηγει σε πανικο, ή μπορει να μην οδηγησει μονο σε πανικο αλλα σε μεμονωμενα συμπτωματα, για παραδειγμα ανυσηχουσα συνεχως για την καρδια μου κι οσο ανυσηχουσα για μερες τοσο ενιωθα πολυ ανησηχητικες ενοχλησεις στην καρδια και ειμουν σιγουρος οτι θα παθω εμφραγμα. Ή μοναδικη και οριστικη λυση ειναι να ξεκολλησεις τη σκεψη σου και την προσοχη απ το σωμα σου. Οταν το κανεις αυτο οι κρισεις και τα συμπτωματα θα φυγουν, ομως μπορεις να περασεις ενα διαστημα οπου θα σε καλα αλλα μπορει να περασεις μια κριση στα καλα καθουμενα. Αυτο ειναι καταλοιπο της προηγουμενης φοβιας που ειχες κι οχι κατι ανυσηχητικο ουτε ενδειξη οτι επανηλθαν οι κρισεις. Το μυστικο εκει ειναι να μη σε νοιαζει καθολου για την κριση που επαθες και να πεις ειναι απλα περαστικη. Μετα απο μερικες ξεκαρφες κρισεις διασπαρτες που ΙΣΩΣ να παθεις (μπορει και οχι) θα γινεις καλα. Εγω μ αυτον τον τροπο καταφερα και ειμαι καλα τωρα και θα παραμεινω ελπιζω.

Επισης να ακους αυτα που λεει η ENIGMA γιατι ειναι το κλειδι για να ξεπεραστουν οι κρισεις, το μυστικο ειναι να τις αντιμετωπισεις σαν να ειναι κατι ασημαντο και να πεις \'\'χεστηκα και να με πιασει, τι μπορει να μου κανει περα απ τιο να με ενοχλησει απλως\'\'. Μονο αν το δεις σαν μια μαλακια και μιση αυτο που σε πιανει θα φυγουν εντελως, και να θυμασαι οτι κανεις δεν πεθανε ποτε απο κριση. Αυτο που κανουν ειναι μονο να μας φοβιζουν. Να παψουμε να φοβομαστε για να γινουμε πιο δυνατοι και να χουμε αλλη μια επιτυχια στο ενεργητικο μας και να βοηθησουμε ενδεχομενως κι αλλους που εχουν το ιδιο προβλημα, μια ζωη εχουμε ας τη ζησουμε. Α κι απο φαρμακα, το μονο που εκανα ηταν να παρω λιγοτερο απο μισο κουτι xanax σε διαστημα περιπου 2 μηνων που ηταν και οι πιο εντονοι απο συμπτωματα και ειπα στον εαυτο μου οτι θα τα παρω μονο σε εκτακτη αναγκη, κι αργοτερα απλα τα κουβαλουσα για διακοσμητκο στην τσεπη μου οταν εβγαινα και τωρα δεν τα παιρνω καθολου. Χρησιμοποιησε τα οπως νομιζεις ως προσωρινο δεκανικι για να απαλλαγεις τελειως απο το προβλημα.

**Marikaki** · 02-04-2015, 13:17

δε ξέρω γιατί γίνμε έτσι; γιατί γινόμαστε δυστυχισμένοι και δε βρίσκουμε λιγη δύναμη να χαρούμε για κάτι...εσυ πρέπει να αρχίσεις να της αγνοείς οτι σου λέει ENIGMA και susperia, έχουν δίκιο...δες το λίγο πιο χαλαρά,σαφώς και δεν είναι ευχάριστο,αλλα αν το μεγαλοποιείς θα σε βάλει απο κατω και δεν αξιζει....είμαι σιγουρη οτι αφού έκανες το πρώτο βήμα εδω έχεις αρχίσει να γινεσαι πιο δυνατο... βγες έξω ο καιρός είναι υπέροχος απόψε:)