Οταν σαμποταρεις τον εαυτο σου..

[StarDust86]

Καλησπερα σας,

μιας και μου αρεσει πολυ να ψαχνω τον εαυτο μου, να με λυνω, να με αποκρυπτογραφω, να με ψαχνω γενικα, τα λαθη μου τα σωστα μου, η κοινοτητα σας, οπως και η ψυχολογια γενικοτερα ειναι πηγη πολλων και ενδιαφεροντων πληροφοριων.

Το προβλημα με μενα ειναι εγω απενατι στους αλλους, μαζι με τους αλλους.
Συγκεκριμενα, ο εαυτος μου τι προκαλει στους αλλους, με εμενα λιγο τα εχω.
Οι αλλοι δεν εχουν το προβλημα, για μενα μιλαω, δεν φταιει παντα ο υπολοιπος κοσμος για ο,τι συμβαινει.
Γενικα δεν ειμαι ανθρωπος που τα ριχνει στους αλλους και αυτοπροβαλλεται σαν θυμα.
Θα μπω ομως κατευθειαν στο θεμα για να μη σας πολυκουρασω.

Ειμαι 31 ετους γυναικα, οι γυρω μου φιλοι/συντροφος/γνωστοι, με χαρακτηριζουν ως ενα θετικο ανθρωπο, πολυ χαμογελαστο, καλοπροεραιτο, κοινωνικο (οντως?), δυναμικο, με αυτοσαρκασμο, μαχημο, ευσυνηδειτο, ευαισθητο, με πολυ χιουμορ, με βαθυ το αισθημα της ευγενειας και αλλα ομορφα και φανταχτερα πραγματα..
Γιατι περιαυτολογω?
Γιατι ολο αυτο που σας περιεγραψα, ναι δεν ειναι ψεμμα, ειμαι τετοιος ανθρωπος (τα καλα μου βεβαια, γιατι εννοειται υπαρχουν και αρνητικα, χεχε), αλλα γιατι αφου - υποτιθεται ειμαι ετσι - νιωθω οτι με σαμποταρω στο θεμα των καινουριων φιλων? των καινουριων ανθρωπων που γνωριζω?

Η δουλεια μου εχει να κανει με κοσμο, καθε τοσο γνωριζω νεους ανθρωπους.
Μιλαω, γελαω, δεν κρυβομαι στη τρυπα μου, δεν φοβαμαι τον κοσμο, δεν φοβαμαι να ανοιχτω, να εκτεθω, να μιλησω σε αγνωστους.
Με συμπαθουν, αποζητουν τη παρεα μου, με εκτιμανε, με καλουν σε συναντησεις, με καλουν σε καφεδες, σε φαγητο, σε συναντησεις γενικα, αν θελω πραγματικα εχω πολυ κοσμο να βγω.

Γιατι ομως στο 95% των περιπτωσεων θα αρνηθω μια εξοδο εφευρισκοντας δικαιολογιες?
Γιατι κανω τους ανθρωπους να εχουν το κλασικο παραπονο "εσενα για να σε δουμε πρεπει να σε παρακαλαμε, που εισαι? γιατι δεν ερχεσαι μαζι μας?"
Γιατι ενω ειμαι ανθρωπος ανοιχτος, που αγκαλιαζω τους ανθρωπους, τους συμπονω, μ αρεσει η χαρα, μισω τη μιζερια, η "ζωη μου" μαζι τους σταματαει στον χωρο εργασιας μου και σταματαει απο μενα, οχι απο εκεινους?
Δεν μιλαω για τα ατομα που γνωριζω χρονια, μιλαω για ανθρωπους καινουριους.
Καθομαι και σκεφτομαι οτι οκ καποιες φορες μπορει να μη σου αρεσει η παρεα η συγκεκριμενη, οποτε λογικο να μη θες παραπανω πραγματα..
Ειμαι και ανθρωπος που δεν θα σου πει το νεο της ημερας, δεν θα σου πει το κουτσομπολιο που αφορα την ταδε ή τον ταδε, δεν θα ανακατεψει, δεν θα μεταφερει, οποτε καποιες φορες με "δικαιολογω" που αποφευγω συγκεκριμενες συναναστροφες εκτος δουλειας γιατι δεν μου αρεσουν τετοια θεματα συζητησης.
Ασε που μπορει να ειμαι και βαρετη σε τετοιες συζητησεις, οποτε γιατι να φερω σε δυσκολη θεση και τους αλλους?
Εκει οκ, θεωρω οτι ειναι το συνηθες φαινομενο να "μη σου κανει" απλα αυτη η παρεα.
Οταν ομως τους αλλους τους συμπαθω, μ αρεσει η παρεα τους, γιατι τους αποφευγω μετα τη δουλεια?
Δεν ειμαι σνομπ, αληθεια, δεν ειμαι καθολου, δε το παιζω καποια του τυπου "με σενα δεν κανω παρεα γιατι δεν εισαι του επιπεδου μου.."
Αφηστε που δεν εχω και καποιον λογο να ειμαι σνομπ..
Εδω ωρες ωρες υπερβαλλω σε "ατσουμπαλοσυνη" μονο και μονο για να γελασουμε λιγακι.
Δεν υπαρχουν επιπεδα για μενα σε αυτα, ανθρωποι μονο.
Γιατι να νιωθω οτι δεν μπορω να τους ακολουθησω τους ανθρωπους?

Θα σας δωσω ενα παραδειγμα..
Ειναι σαν να ειμαστε μια αθλητικη ομαδα.
Θα δωσω και τη ψυχη μου να νικησουμε, θα γεμισω τα ατομα με θετικη ενεργεια, θα τους δινω δυναμη, θα τους εμψυχωνω, θα κανω χιουμορ μαζι τους για να τους αποφορτιζω, θα ειναι αδερφια μου..
Θα ετοιμαστουμε δηλαδη ολοι σαν μια ομαδα, σαν μια οικογενεια για τον τελικο.
Ε στον τελικο θα τους αφησω να πανε μονοι, θα κατσω εκει στην ακρη και απλα θα τους πω " μη σας νοιαζει, θα σας ανεβαζω απο τον παγκο!μου αρκει αυτο!"
Και θα τους αφησω να φυγουν χωρις εμενα.
(Καλα εννοειται οτι ισως το παραδειγμα ειναι ατυχες καπως, γιατι το να αφησεις μια ομαδα σε τελικο μη αρτιμελη ειναι μεγα λαθος, τους κρεμας, αλλα οκ ελπιζω να εγινα καπως κατανοητη..)

Γιατι φερομαι ετσι?
Γιατι χανομαι?
Μπορει να βρισκομαι με παρεα και τη μια να εχουν κανει κοιλιακους απο τις ατακες που θα πω και απο την αλλη να χανομαι, να βυθιζομαι στις σκεψεις μου, να απομονωνομαι, χωρις ομως απαραιτητα να με προβληματιζει κατι!
Μηπως ειμαι καθαρα αντικοινωνικη τελικα?
Καταθλιπτικη?
Ναι θεωρω οτι εχω περασει μια καταθλιψουλα πριν 2 χρονια.
Αγοραφοβικη ισως?
Δεν με πιανει πανικος ομως σε μερη με πολυ κοσμο και οπως προειπα η δουλεια μου ειναι ο πολυς κοσμος.
Απο την αλλη βεβαια, ενω ολοι με θεωρουν κοινωνικη, εγω καθε αλλο το αντιθετο θα ελεγα.
Δεν ξερω αν θα με ελεγα αντι-κοινωνικη (πολυ απολυτο) αλλα σιγουρα μ αρεσει να μενω μονη, δεν με τρομαζει και εκτιμω παρα πολυ οταν ο αλλος μου προσφερει χρονο και χωρο για τον εαυτο μου αποκλειστικα.
Παραδεχομαι οτι καποιες στιγμες (στους δικους μου ανθρωπους ομως) τσιτωνω οταν δεν μενω μονη, οταν δεν εχω τη δικη μου ρουτινα, τις δικες μου ωρες, οταν παει ο αλλος να εμπλακει στις στιγμες μου.
Ειμαι παραξενη ε?
Ναι ειμαι, δεν θα ελεγα με τη καμια το αντιθετο..
Απλα τα εχω μισα μισα μεσα μου, ταυτοχρονα και πολυ ανοιχτη, ταυτοχρονα ομως και πολυ κλειστη στον εαυτο μου, χωρις αναγκαστικα να ειμαι πεσμενη ομως!
Επισης ειμαι και πολυπλοκη, αλλα δεν μου εχει πει και κανεις ποτε οτι ειμαι δυσκολη, αντιθετα καλοβολη.
(σας μπερδεψα ε?)

Συγγνωμη αν σας κουρασα..
Γενικα δεν μιλαω πολυ, αλλα αντιθετα γραφω πολυ.
Ελπιζω να βρεθει καποιος και να μου πει " εεε ψυχη εσυ, δεν εισαι μονη σε αυτο βρεεεεε και αλλοι το χουμε" αλλιως δεν ξερω, ισως απλα να μη χρειαζομαι σε αυτον τον κοσμο, γιατι ετσι και αλλιως μιας και ειμαι ουσιωδως "απουσα" δεν θα εχει και διαφορα το να γινω και "πρακτικως" μιας και δεν θα λειψω σε κανεναν.

Σας φιλω και σας ευχαριστω!
Υγεια, ψυχικη και σωματικη πανω απο ολα!!

[elis]

το ειπα σε μια αλλη κοπελα οι γνωριμιεσ ειναι εκθεση δηλαδη παρουσιαζεισ τον εαυτο σου κ μετα διαχειριζεσαι την αποδοχη η την απποριψη εσυ δεν μπορεισ να διαχειριστεισ την αποδοχη

[elis]

τετραπλο καφε ηπια σημερα

[StarDust86]

Σ ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου!!!
Θα το ψαξω και προς αυτη τη κατευθυνση, να σαι παντα καλα!

[PositiveWave]

Φίλη μου, μη φοβάσαι... Πράγματι και στο φόρουμ αυτό αλλά και έξω από αυτό, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν τα ίδια προβλήματα και κυρίως τους ίδιους προβληματισμούς. Καλά κάνεις και προβληματίζεσαι. Και θα ήταν καλό ο,τι δε σου αρέσει να το αλλάξεις. Είναι πολύ τετριμμένο αυτό, γιατί το λέω συνεχώς, αλλά αν έχεις ελεύθερο χρόνο, μάθε! Τι να μάθεις; Από τα λάθη του παρελθόντος για να προστεθούν στο απόθεμα εμπειρίας σου και προσπάθησε συνεχώς να έχεις γνώση και σοφία. Και να περιποιείσαι τον εαυτό σου. Να γυμνάζεσαι, να τρως καλά και να κάνεις την κλασσική γυναικεία περιποίηση...

Δείχνεις ότι έχεις ρεαλισμό μέσα σου και δεν έχεις υπεροψία ότι είσαι τέλεια και σούπερ-ουαου. Πολλές γυναίκες (και άντρες) που φαινομενικά είναι πετυχημένοι, έχουν σχέσεις, οικογένεια, λεφτά, από κεκτημένη ταχύτητα και πολλή υπεροψία, τα χάνουν όλα.

Μην αγχώνεσαι. Όλα στον καιρό τους.
Εσύ όμως, φρόντισε να αλλάξεις.

[serios]

Βασικά εγώ δεν κατάλαβα με ποιο πράγμα εχεις πρόβλημα.

Αν είναι αυτό που σου λένε οτι χάνεσαι το βρίσκω λογικό να μη μπορείς να ικανοποιησεις όλα τα ατομα που γνωρίζεις κ αν στο μυαλό σου εχεις οτι πρεπει να τους ικανοποιήσεις για να μη χαλάσει η εικόνα που όπως περιγραφεις δειχνει ιδεατή προσωπικά το βρίσκω λάθος.

Μοναξια αισθάνεσαι;;

Πάντως κ γω αν γνώριζα παράδειγμα 5-10 ατομα κάθε μέρα
1ον δεν θα είχα χρονο να βγω με ολους
2ον δεν θα μπορουσα να εμβαθυνω στις διαπροσωπικες μας σχέσεις.

Αλήθεια προβλήματα εχεις όρεξη να ακούς;;
Γιατί ένας τόσο θετικός άνθρωπος όσο τον περιγραφείς ίσως θέλει να διατηρήσει την θετικοτητα του σε μια εποχή προβλημάτων.

[serios]

Πάντως μη προσπαθείς να βάλεις ταμπέλα σε κάτι που θεωρείς οτι διαφέρει.

[StarDust86]

Φίλη μου, μη φοβάσαι... Πράγματι και στο φόρουμ αυτό αλλά και έξω από αυτό, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν τα ίδια προβλήματα και κυρίως τους ίδιους προβληματισμούς. Καλά κάνεις και προβληματίζεσαι. Και θα ήταν καλό ο,τι δε σου αρέσει να το αλλάξεις. Είναι πολύ τετριμμένο αυτό, γιατί το λέω συνεχώς, αλλά αν έχεις ελεύθερο χρόνο, μάθε! Τι να μάθεις; Από τα λάθη του παρελθόντος για να προστεθούν στο απόθεμα εμπειρίας σου και προσπάθησε συνεχώς να έχεις γνώση και σοφία. Και να περιποιείσαι τον εαυτό σου. Να γυμνάζεσαι, να τρως καλά και να κάνεις την κλασσική γυναικεία περιποίηση...

Δείχνεις ότι έχεις ρεαλισμό μέσα σου και δεν έχεις υπεροψία ότι είσαι τέλεια και σούπερ-ουαου. Πολλές γυναίκες (και άντρες) που φαινομενικά είναι πετυχημένοι, έχουν σχέσεις, οικογένεια, λεφτά, από κεκτημένη ταχύτητα και πολλή υπεροψία, τα χάνουν όλα.

Μην αγχώνεσαι. Όλα στον καιρό τους.
Εσύ όμως, φρόντισε να αλλάξεις.

Καλησπερα!!
ναι πολυ σωστα λες, πρεπει και να ψαχτω και να κανω δουλεια με τον εαυτο μου ως προς το καλυτερο.
Οσο για τη περιποιηση μην ανησυχεις το εχω..
Αγαπω πολυ τη μουσικη οποτε η αεροβικη ειναι η ζωη μου.
Οπως επισης φροντιζω να προσεχω με τι θρεφω το σωμα μου (νταξ, κανω και μερικες ατασταλιες μιας και δν μ αρεσουν οι στερησεις, αλλ οκ)
Σ ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου και που ασχοληθηκες.
Να σαι παντα καλα!

[PositiveWave]

Καλησπερα!!
ναι πολυ σωστα λες, πρεπει και να ψαχτω και να κανω δουλεια με τον εαυτο μου ως προς το καλυτερο.
Οσο για τη περιποιηση μην ανησυχεις το εχω..
Αγαπω πολυ τη μουσικη οποτε η αεροβικη ειναι η ζωη μου.
Οπως επισης φροντιζω να προσεχω με τι θρεφω το σωμα μου (νταξ, κανω και μερικες ατασταλιες μιας και δν μ αρεσουν οι στερησεις, αλλ οκ)
Σ ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου και που ασχοληθηκες.
Να σαι παντα καλα!

Είσαι πολύ ευγενική! Μπράβο σου!

Χαίρομαι που έχεις χόμπυ και είσαι δημιουργική. Όσο για τις διατροφικές ατασθαλίες, είναι ως γνωστόν η κορυφή της διατροφικής πυραμίδας. Χωρίς την κορυφή, τι σόι πυραμίδα θα είναι;

Τα προβλήματά σου, προβλήματά μας. Ευχαρίστησή μας να σε βοηθάμε!

[StarDust86]

Βασικά εγώ δεν κατάλαβα με ποιο πράγμα εχεις πρόβλημα.

Αν είναι αυτό που σου λένε οτι χάνεσαι το βρίσκω λογικό να μη μπορείς να ικανοποιησεις όλα τα ατομα που γνωρίζεις κ αν στο μυαλό σου εχεις οτι πρεπει να τους ικανοποιήσεις για να μη χαλάσει η εικόνα που όπως περιγραφεις δειχνει ιδεατή προσωπικά το βρίσκω λάθος.

Μοναξια αισθάνεσαι;;

Πάντως κ γω αν γνώριζα παράδειγμα 5-10 ατομα κάθε μέρα
1ον δεν θα είχα χρονο να βγω με ολους
2ον δεν θα μπορουσα να εμβαθυνω στις διαπροσωπικες μας σχέσεις.

Αλήθεια προβλήματα εχεις όρεξη να ακούς;;
Γιατί ένας τόσο θετικός άνθρωπος όσο τον περιγραφείς ίσως θέλει να διατηρήσει την θετικοτητα του σε μια εποχή προβλημάτων.

Καλησπερα!
μπα θεμα με την εικονα μου δεν εχω, αυτο που γνωριζουν στη δουλεια αυτο θα εχουν και εξω.
Αλλα ναι αν συνεβαινε κατι τετοιο οντως θα ηταν λαθος.

Μοναξια δεν εχω αισθανθει μεχρι στιγμης.
Αν και αλλο μοναξια αλλο μοναχικοτητα.
Εχω ομως στοιχεια μοναχικου ανθρωπου, οποτε ισως να την εχω νιωσει και να μη την εχω αντιληφθει επειδη μ αρεσουν οι στιμες που περνω μονη!
Θελω να πω οτι και σερι μερες στο σπιτι να κατσω χωρις να βγω, δεν με ενοχλει, παντα βρισκω πραγματα να κανω για μενα, εστω και εντος σπιτιου.

Εχεις δικιο ομως να μη σου εδωσα να καταλαβεις ποιο ειναι το προβλημα μου.
Το προβλημα ειναι οτι δεν θεωρω νορμαλ, να αρνεισαι κατ εξακολουθηση να βγαινεις με τους συναδελφους σου απο τη στιγμη που δεν εχεις κανονισει κατι.
Μπορει να εχω μερες να βγω και γω αλεπαλληλες φορες να αρνουμαι!
Φυσικα δεν λες "εχω κανονισει" γιατι ετσι θα εδειχνα οτι ειμαι πολυασχολος ανθρωπος με πολλες παρεες και δν βρισκω χρονο για εκεινους, κατι που θα ηταν αγενες και ψεμμα.
Ομως ουτε αυτο που κανω ειναι καλυτερο.
Σαν να μη μπορω να τους ακολουθησω ρε παιδι μου, σαν να μενω απο μπαταρια.
Ουφ, δεν ξερω να το εκφρασω διαφορετικα, ακουγεται πολυ επιφανειακο, αλλα νιωθω οτι δεν ειναι.
Με στεναχωρει οταν το κανω και με στεναχωρει και που δεν ξερω τον λογο που το κανω.

Ενας φιλος/φιλη παραπανω μου εγραψε οτι ισως να εχω θεμα με την αποδοχη.
Θα το κοιταξω και προς εκεινη τη κατευθυνση παροτι ειμαι ανθρωπος που δεν θα πεσω σε καταθλιψη αν με απορριψουν.
Δεν ειναι οτι τους παρουσιαζω ενα "καλο προσωπο" στη δουλεια και φοβαμαι οτι εξω θα ανακαλυψουν πραγματικα ποια ειμαι και θα με απορριψουν.

Οσο για το αν εχω ορεξη ν ακουω, σε πληροφορω οτι ειμαι καθαρα ακουστικος τυπος ανθρωπου.
Συνηθως ειμαι δεκτης προβληματων, προσωπικων ψυχικων ανοιγματων.
Δεν ξερω το ψιλοτραβαω αυτο, ακομα και στο λεωφορειο καμια φορα μου ανοιγονται μεγαλοι ανθρωποι και μετα μου δινουν τις ευχες τους γιατι τους εκανα να χαμογελασουν.
Ναι την εχω αυτη την ορεξη, δεν εχω θεμα.
Οσο για το τελευταιο που λες περι θετικοτητας, γνωμη μου ειναι πως αυτο μονο θετικοτητα δεν ειναι.
Θετικοτητα (για μενα ετσι?) δεν ειναι να ζεις στο ροζ σου συννεφακι και να μη θες να στο χαλασει κανεις, θετικοτητα ειναι να ξυπνας και να χαμογελας μεσα απο τη ψυχη σου, ο,τι μα ο,τι και αν σου συμβαινει.

Σ ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου!
Να σαι παντα καλα!!!

[StarDust86]

Πάντως μη προσπαθείς να βάλεις ταμπέλα σε κάτι που θεωρείς οτι διαφέρει.

Δεν προσπαθω να βαλω ταμπελα λογω γουστου, πιστεψε με, απλα νιωθω οτι δεν ειναι σωστο, δεν ειναι φυσιολογικο.
Σ ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου!!!
Να σαι παντα καλα!!!

[ironman]

το καλο με εσας τις γυναικες ειναι οτι μπορει να εχετε 1452 ψυχωσεις φοβιες διαταραχες αλλα γκομενο θα εχετε παντα ενας αντρας με τα αντιστοιχα θεματα χαρακτηριζεται ανεπαρκης και ειναι καταδικασμενος να υποφερει μονος δεν θελω να θεωρηθει αυτο ως κακια απλα εχω παρατηρησει οτι ειναι η αληθεια

[StarDust86]

Είσαι πολύ ευγενική! Μπράβο σου!

Χαίρομαι που έχεις χόμπυ και είσαι δημιουργική. Όσο για τις διατροφικές ατασθαλίες, είναι ως γνωστόν η κορυφή της διατροφικής πυραμίδας. Χωρίς την κορυφή, τι σόι πυραμίδα θα είναι;

Τα προβλήματά σου, προβλήματά μας. Ευχαρίστησή μας να σε βοηθάμε!

Η ευγενια για μενα ειναι πολυ σημαντικη!
Σ ευχαριστω και για τη κατανοηση σου περι διατροφικων ατασθαλιων.
Μη σε νοιαζει ομως, το ελεγχω!:-)
Σ ευχαριστω ! σ ευχαριστω! σ ευχαριστω!! (γενικοτερα)

[StarDust86]

το καλο με εσας τις γυναικες ειναι οτι μπορει να εχετε 1452 ψυχωσεις φοβιες διαταραχες αλλα γκομενο θα εχετε παντα ενας αντρας με τα αντιστοιχα θεματα χαρακτηριζεται ανεπαρκης και ειναι καταδικασμενος να υποφερει μονος δεν θελω να θεωρηθει αυτο ως κακια απλα εχω παρατηρησει οτι ειναι η αληθεια

Καταλαβαινω απολυτα τι λες.
Ναι τον εχω αντιληφθει αυτον τον ρατσισμο και με αντρες γνωστους μου που μιλαω.
Αλλα οπως παντα λεω, οι αντρες ειστε απειρως πιο ευαισθητοι απο εμας, οποτε αν σας ποναει η ψυχη το βγαζετε πιο βαρεως και εξω.
Μαλλον κατι τετοιο παιζει μωρε..

Σημειωση: δεν μιλαω με ειρωνια για την ευαισθησια αυτη που σας διακατεχει, αντιθετα σας καμαρωνω!

Σ ευχαριστω πολυ γαι την απαντηση σου, να σαι παντα καλα!!

[PositiveWave]

Έχεις καταλάβει το νόημα καλά...

Και εγώ πολλές φορές είμαι έτσι στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους. Το κακό είναι ότι δεν έχω φιλικές σχέσεις με βάθος.
Με άλλα λόγια, ποσοτικά έχω πολλές σχέσεις, όχι όμως ποιοτικές. Και για έναν περίεργο λόγο, όταν θαυμάζω κάποιον ή κάποια, απομακρύνεται από εμένα. Τους φαίνεται εξωπραγματικά υπερβολική η εκτίμηση που τους έχω. Αυτό με έχει πληγώσει πολλές φορές.

Αλλά και εγώ, όταν ακούω έναν καλό λόγο, πάντα σκέφτομαι: "Τι να θέλουν από εμένα;" Και γίνομαι και εγώ απορρίπτικος.
Δεν έχω κάτι προσωπικό με κανένα, απλά θέλω να έχω την ησυχία μου και την άνεσή μου...