Κλειστός χαρακτήρας- Φιλίες/ Γνωριμίες

[Tania96]

Πώς είστε ο εαυτός σας σε ένα περιβάλλον που σας είναι γνωστό ή άγνωστο ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπουσ και να αισθάνεστε καλά με τον εαυτό σας?

[αλεξανδρος_77]

να ασχολεισαι με οσους σου μιαζουν δεν εχει σημασια αν σ αρεσει η οχι αυτο απλως αυτο εχει προοπτικη

[kerasi]

Εγω θα σου πρότεινα να μην πιέσεις τον εαυτό σου να γίνεις περισσότερο επικοινωνιακή ας πουμε. Για σενα πιστεύω οτι με άτομα που τα ξέρεις και νιώθεις καλά, είσαι διαφορετική απο την καθημερινή σου εικόνα, είσαι πιο ανοικτή και χαλαρή.

[Tania96]

Πράγματι ισχύει ότι αισθάνομαι διαφορετικά και είμαι χαλαρή με τους οικείους μου σε συγκριση με την εικόνα που προβάλλω στους άλλους είτε είναι στο Πανεπιστήμιο, σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις-δραστηριότητες. Πιστεύετε πως αυτό είναι φυσιολογικό? Σύμφωνα με εμένα βγάζω κομμάτια του εαυτού μου σε κάθε μέρος-ανθρωπους εξαρταται πως αισθάνομαι.
Πως όμως σε μία μελλοντική εργασία θα μπορώ να διαχειρίζομαι καταστάσεις που δεν μου αρέσουν, θα συνεργάζομαι με διαφορετικούς ανθρώπους και θα μπορώ να συναναστρέφομαι με πολύ κόσμο?

[Tania96]

Τι πιστεύετε ότι μπορώ να κάνω από τώρα ώστε να συνηθίσω τη καθημερινή συναναστροφή με κόσμο? Εκτός από ψυχολόγο που πρέπει να δω, να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό, να βρω κάποια καλοκαιρινή απασχόληση, να διαβάσω κάποια βιβλία? Τι πιστεύετε?
Από ότι έχετε καταλάβει με απασχολεί πολύ το κομμάτι επικοινωνία καθώς υστερώ και αυτό μπορεί τώρα να μη μου δημιουργεί προβλήματα αλλά αργότερα σίγουρα. Προσπαθώ λοιπόν να βελτιωθώ σε αυτή την ηλικία για να είναι πιο εύκολο μετά, γιατί λόγω της κοινωνικής φοβίας δεν έχω ασχοληθώ με πολλα από όλα όσα ήθελα

[αλεξανδρος_77]

να συνηθισεις τη συναναστροφη οσων πρεπει να ναι κοντα σου για να βλεπεις τον εαυτο σου αλλιως τα υπολυπα πανε μετα

[Tania96]

Καταλαβαίνω από τις απαντήσεις πως αυτό που μου προτείνετε είνσι δώσω σημασία σε ανθρώπους που πραγματικά αξίζουν και μου ταιριάζουν
Με τους υπόλοιπους όμως τι θα κάνω? Ίσως ότι σκέφτομαι και τους υπόλοιπους οφείλεται στο γεγονός πως για ένα διάστημα ήμουν απομονωμένη κατ'επιλογή οπότε επειδή αισθάνθηκα άσχημα και τότε κανείς δεν προσπάθησε να με γνωρίσει με οδηγεί ασυνείδητα στο σημείο να μην αισθανθεί κανείς άσχημα και αμήχανα.
Μάλιστα συνήθως τα άτομα που μου προκαλούν μεγαλύτερη ανάγκη να τους μιλήσω είναι άτομα μελαγχολικά, που συνήθως δεν κάνουν με κάποιον άλλο παρέα. Βέβαια αυτό στο τέλος με ρίχνει ψυχολογικά