ψυχωτικο επεισοδιο

[red-button]

Η ψυχοθεραπεια θα με βοηθιση γενικα στη ζωη μου,στη καθημερινοτητα μου η θα με κανει χειροτερα?Δεν το λεω αυτο επειδη επαθα το ψυχοτικο επεισοδιο μονο

[Misticos]

Θα βοηθήσει σίγουρα αρκεί να είσαι δεκτικός και να κατανοείς αυτά που λέει ο ψυχοθεραπευτής. Το να κατανοεί κάποιος το πρόβλημα σου σε απαλύνει από πολλά βάσανα.

[red-button]

παντος περιμενα μεγαλητερη ανταποκριση η αληθεια ειναι....δηλαδη να μιλησουν ατομα που περασαν καποιο ψυχωτικο επεισοδιο και να πουν πως το βιωσαν και πως το αντιμετοπιζουν...μαλλον θα ειμαστε ελαχιστη αυτη που περασαμε καποιο ψυχωτικο επεισοδιο...

[hl24]

Το σημαντικό είναι οτι η θεραπεία σου είχε αποτέλεσμα. Αυτό με ανακουφίζει πολύ γιατί αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα ή μητέρα μου και τελικά κατάφερα να την πείσω να πάμε σε έναν ψυχίατρο. Ελπίζω να τα καταφέρει όπως και εσύ...

[daydreamer]

Επειδή είναι αργά το βράδυ τώρα που γράφω, 2-3 πραγματάκια θέλω να σου πω.

Μου φαίνεται πολύ καλό που προσέχεις για τυχόν υποτροπή (εμένα μου ήρθε στα 2 χρόνια μετά, κι έγινε μη ανατάξιμη και χρόνια πλέον η ψύχωση). Να προσέχεις και να ενεργείς ωσάν να έχεις ψύχωση και να είσαι σε στενή συνεργασία με τον γιατρό σου. Κάνε ό,τι περνάει από το χέρι σου να αισθάνεσαι καλά και να μη ζορίζεσαι, χαλαρά. Αυτά τα επόμενα 1-3 χρόνια είναι ίσως τα σημαντικότερα της ζωής σου, χωρίς να θέλω να σε τρομάξω. Αν παρ\' όλα αυτά (γιατί τελικά λαχείο είναι, μόνο που χάνεις) παρουσιαστεί κάτι άσχημο, μη το αφήνεις, ζήτα αμέσως βοήθεια.

Είναι πολλοί οι άνθρωποι που περνούν και τελικά ξεπερνούν ψυχωτικά επεισόδια αλλά μερικοί δεν τα καταφέρνουν (όπως εγώ) και πρέπει να είναι υπό αγωγή και παρακολούθηση (συνήθως εφ\' όρου ζωής).

Είμαι σίγουρος ότι ξέρεις πως να ζητάς βοήθεια από τους ανθρώπους γύρω σου και εύχομαι να ζήσεις χαρούμενα, χωρίς φάρμακα και γιατρούς και νοσηλείες.

[red-button]

daydreamer,σε ευχαριστω για ολα αυτα που μου ειπες.Ελπιζω να πανε ολα καλα και να μην υποτροπιασω και χειροτερεψουν τα πραγματα και αναγκαστω να περνω τα φαρμακα ολα τα χρονια.Ελπιζω να ειμαι απο τους τυχερους.εαν υποτροπιασο θα προσπαθισω να το αντιμετοπισω δεν εχω αλλη επιλογη.
Τωρα ειμαι χωρις φαρμακα και προσπαθω βγαινω εξω για καφε παω γυμναστιριο καπια εκδρομη δεν το βαζω κατω
αν θα υποτροπιασο η\" οχι κανενας δεν το ξερει ουτε ο ψυχιατρος.
Εσυ daydreamer εκοψες τα φαρμακα και μετα απο 2 χρονια ειχες το δευτερο ψυχωτικο επεισοδιο?τωρα εισαι καλα με την αγωγη?

[red-button]

daydreamer,σε ευχαριστω για ολα αυτα που μου ειπες.Ελπιζω να πανε ολα καλα και να μην υποτροπιασω και χειροτερεψουν τα πραγματα και αναγκαστω να περνω τα φαρμακα ολα τα χρονια.Ελπιζω να ειμαι απο τους τυχερους.εαν υποτροπιασο θα προσπαθισω να το αντιμετοπισω δεν εχω αλλη επιλογη.
Τωρα ειμαι χωρις φαρμακα και προσπαθω βγαινω εξω για καφε παω γυμναστιριο καπια εκδρομη δεν το βαζω κατω
αν θα υποτροπιασο η\" οχι κανενας δεν το ξερει ουτε ο ψυχιατρος.
Εσυ daydreamer εκοψες τα φαρμακα και μετα απο 2 χρονια ειχες το δευτερο ψυχωτικο επεισοδιο?τωρα εισαι καλα με την αγωγη?

[daydreamer]

Ναι, περίπου έτσι, αν θυμάμαι καλά.
Είχα επισκεφθεί έναν καθηγητή (και λίγο τον είχα θεοποιήσει, τον συγκεκριμένο) και λες και με ακούμπησε με μαγικό ραβδί [αφού έκανα λεκτική εκφόρτιση, βασικά αυτός μου έλεγε ακριβώς αυτά που σκεφτόμουν και αισθανόμουν (!!!)] έγινα καλύτερα απ\' ότι πριν το ψυχωτικό επεισόδιο. (Μάλλον επρόκειτο για \"θαύμα\"). Δεν χρειαζόμουν πλέον φάρμακα (αν και ίσως να έπαιρνα λίγο Φλουπιντόλ κάθε Παρασκευή, δεν θυμάμαι).
Αλλά, δυστυχώς, μετά από 3 νομίζω χρόνια, ήρθε το 2ο επεισόδιο.
Σχετικά καλά είμαι τώρα, αλλά προσπαθώ για ακόμα περισσότερη βελτίωση. Το κυριώτερο πρόβλημα είναι βασικά η απασχόληση (εργασία), αλλά και ο στιγματισμός είναι μέγα πρόβλημα.

[daydreamer]

Συγνώμη που αναλώθηκα στα δικά μου.

Δεν μπορείς να φανταστείς, δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις πόσο καλό κάνει το έξω και η απασχόληση. Να βγαίνεις για καφέ (γενικά μη πίνεις καφέ, πάρε κάτι άλλο) με φίλους αλλά και μόνος. Και το γυμναστήριο σού κάνει καλό, αλλά θέλει λίγο πειθαρχία. Και σινεμά να πηγαίνεις που και που. Και εκδρομές. Όλα αυτά που κάνεις είναι καλά, μη φοβάσαι να προσπαθήσεις να κάνεις καινούργια πράγματα (αντιθέτως να επιδιώκεις το \"άγνωστο\"). Και λίγη προσπάθεια στις σχέσεις σου, να έχεις 1-2 καλά φιλαράκια και να είσαι ανοιχτός σε νέες γνωριμίες. Είμαι σίγουρος πως θα πας καλά και στο εύχομαι ολόψυχα, αλλά είπαμε, για 1-3 χρόνια θέλει μεγάλη προσοχή.

Παρ\' όλο που δεν παίρνεις αγωγή, να μιλάς με κάποιον γιατρό (γιατί \"βλέπουν\" πράγματα που εμείς οι ίδιοι δεν τα βλέπουμε).

Περιμένουμε νέα σου.

[red-button]

daydreamer\"σε ευχαριστω για ολα αυτα που μου λες μου δεινις κουραγιο.προσπαθς καθε μερα δεν το βαζω κατω αγωνιζομαι ελπιζω να μην υποτροπιασω τςρα αν μου τυχη θα προσπαθισω να το αντιμετοπισω.και τωρα που ειμαι χωρις φαρμακα 9 μηνες με παρακολουθη ψυχιατρος.τωρα βρηκα και δουλεια σε μια καφετερια λατζα ειναι κουραστικα αλλα θα βγαλω καποια χρηματα και θα υλοποιισω καποιους στοχους,επισις βγενω για καφε παω καποιες εκδρομες γενικα ασχολουμε παω γυμναστιριο..λες λογο της κουρασης και της πιεσης λιγο να μου κανει κακο η δουλεια? και να υποτροπιασο?

[daydreamer]

Λόγω κόπωσης μού φαίνεται απίθανο να υποτροπιάσεις, αρκεί να έχεις χρόνο και τρόπο να ξεκουράζεσαι. Αλλά φρόντισε να διαχειρίζεσαι σωστά το στρεσάρισμα (την πίεση όπως λες).
Νομίζω επίσης μια \"ρουτινιάρικη\" καθημερινότητα θα σου έκανε πολύ καλό αυτή τη περίοδο, γιατί μόλις ξεπεράσεις τη \"μπόρα\" θα έχεις άφθονο χρόνο και δυνάμεις για καινούργια και άγνωστα πράγματα (νέες σχέσεις/δραστηριότητες κλπ.).

Συνέχισε έτσι, στοχοπροσανατολισμένος και ζήσε ελεύθερα χωρίς να σκέφτεσαι το επεισόδιο και είμαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε τέλεια.

[vince]

Originally posted by daydreamer
ο στιγματισμός είναι μέγα πρόβλημα.

Διάβαζα κάποια παλιά ποστ και έπεσα πάνω σε αυτό. Daydreamer θέλεις να μας πείς κάποια πράγματα για σένα? Έισαι σε μεγαλύτερη ηλικία και θα με ενδιέφερε να μάθω πως τα πάς γενικά στη ζωή σου.

[daydreamer]

Vince, καλησπέρα!

Πράγματι, στα παλιά μου post υπάρχουν πολλά στοιχεία για μένα και νομίζω είναι υπεραρκετά για μια εικόνα για το πως πάω γενικά στη ζωή μου. (Χαλαρά)

Απλά θέλω να προσθέσω ότι δεν είναι εφικτό να προλαβαίνουμε τις υποτροπές μας. Τις ψιλοκρισούλες ναι, είναι στο χέρι μας, αλλά τις υποτροπές (με ή χωρίς νοσηλεία) δύσκολα. Δηλαδή δεν συμφωνώ με το \"ο άνθρωπος, άμα θέλει, όλα μπορεί να τα κάνει\" γιατί απλά δεν είναι θέμα βούλησης, είναι θέμα υγείας-ασθένειας.

Πέρα από τις θεωρίες, όλοι έχουν προβλήματα και εμείς ειδικά είμαστε τυχεροί που προλάβαμε τη νέα \"τεχνολογία\" φαρμάκων (1995) γιατί μάλλον θα είμασταν σε πολύ άσχημη κατάσταση.

Όλοι οι γιατροί λένε: Η απασχόληση/εργασία (αμοιβόμενη ή μη) είναι το καλύτερο φάρμακο. Εκεί νομίζω πρέπει να εστιάσουμε την προσπάθειά μας και μετά όλα τα άλλα.

[vince]

Θέλω να πιστεύω πως τα φάρμακα ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες υποτροπής. Είχα μια απορία πριν λίγες μέρες εάν είναι δυνατό να ξεπεραστούν τα ψυχωσικά συμπτώματα με ψυχοθεραπεία και μόνο ή εάν μπορούν να ελεγχθούν τα συμπτώματα με άλλο τρόπο εκτός φαρμάκων. Κάτι που διάβασα σε ένα σαιτ http://www.schizophreniaforum.org/new/detail.asp?id=1451 Με λίγα λόγια λέει πως η καλύτερη αντιμετώπιση είναι μέσω φαρμάκων και παρόλο που έγινε έρευνα για θεραπείες μη φαρμακευτικές τα αποτελέσματα ήσαν σαφή..δυστυχώς. Θα βγούν πιστεύω και καλύτερα σκευάσματα.

Όσο αυτό περί εργασίας συμφωνώ. Οι εργασιακές ικανότητες υπάρχουν (ως ένα βαθμό τουλάχιστον) και τα ψυχολογικά κέρδη απο την απασχόληση είναι σημαντικά.

[daydreamer]

Και σε μένα και σε άλλους έχω δει υποτροπές εν αιθρεία, δηλαδή με κανονική λήψη φαρμάκων, τακτικές ιατρικές επισκέψεις, όλα τέλεια. Κάτι (κάποιο συμβάν, κάποια ιδέα, κάποια σκέψη, κάτι) πάει στραβά και έρχεται η υποτροπή. Αλλά, όπως είπες, μειώνουν στο ελάχιστο αυτόν τον κίνδυνο.

Εγώ θεωρώ πάρα πολύ μεγάλη αδικία που η κοινωνία δεν βοηθάει σχεδόν καθόλου τους ψυχασθενείς, αντιθέτως δίνει πάρα πολλά λεφτά π.χ. σε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, που πρακτικά δεν παράγουνε τίποτα.
Και σκέφτονται να μας κόψουν και τα δωρεάν (πανάκριβα) ψυχοφάρμακα.