...?

[Sullen_Sky]

Καλησπέρα...

Είμαι απλά άλλος ένας έφηβος, που ήρθα και εγώ να αφήσω ένα λιθαράκι σε αυτό το φόρουμ, μήπως ξεφύγω από κάποιες καταστάσεις που μπορώ να πω ότι μου έχουν αλλάξει τον εσωτερικό κόσμο.

Σίγουρα η εφηβεία είναι μια ηλικία με τρελό πόλεμο ορμονών, πόλεμο συναισθημάτων, πόλεμο με τους γονείς, πολλές φορές και αντίδραση σε κατεστημένα αν θέλετε...

Είμαι άλλος ένας έφηβος, 16 ετών, που αποτάσσομαι τα πιστεύω ότι η παρθενιά είναι ντροπή και γενικότερα τό θέλω εισχώρησης σε ένα lifestyle. Είμαι ένα παιδί, λίγο εως πολύ φυσιολογικό, με αρκετά μαλλιά, αρκετές παρέες, που πήγε τεχνολογική και για να αράξει, μα και επειδή λατρεύει την θεωριτική φυσική. Μπορώ να κάνω από καφρίλες με κολλητούς μέχρι και να διαβάζω ποίηση, που κάτι τέτοιο κάνω συχνά στις ώρες μοναξιάς μου, που νιώθω πως είναι πολλές. Ίσως να αποτελώ αντιδραστικός ώρες ώρες με τους γονείς μου και να ακολουθώ κάποια χαρακτηριστικά που στοιχειώνουν τους εφήβους.

Μου αρέσει πολύ να κάνω τα γνωστά! Να βγαίνω έξω, να περνάω καλά, να λέω βλακείες κτλπ... Νιώθω συχνά πως κάτι μου λείπει. Ίσως είναι αυτή η αρχέγονη κατάρα του ανθρώπου στην περιέργεια, και τησ δίψας του για έκφραση. Λατρεύω τις ώρες που θα σφηνώσω στα αυτιά μου τα ακουστικά μου ακούγωντας ρομαντική κλασσική, τζαζ ή όπερα. Λατρεύω εξίσου την μυρωδιά των κιτρινισμένων σελίδων στις ποιητικές συλλογές της βιβλιοθήκης που στιγμές στιγμές νιώθω πως εκεί ζω πραγματικά.

Νιώθω εσωστρεφής, και ας ασχολούμαι τόσο με τα κοινά. Αναπτύσσω απόψεις, συζητώ για θέματα και γεγονότα με πρόσωπα που ανήκουν σε εκ διαμέτρου αντίθετες παρατάξεις.

Και είμαι εσωστρεφής. Όλοι οι άνθρωποι λίγο-πολύ ζούμε με προσωπία, χανόμαστε σε μια ανώνυμη μάζα. Όμως εγώ το νιώθω πολύ έντονα. Το βιώνω σε αποπνικτηκό βαθμό. Είναι και ένα βάρος σαν μπάλα φυλακισμένου που σέρνω από μικρός... Ενώ είχα φίλους και παρέες, πάντα ένιωθα μόνος, σε κυμαινόμενο ανάλογα με την εποχή βαθμό. Φταίει και η διαφορετικότητα μου. Παίζει και να είναι αυτή να με κάνει πάντα να νιώθω εκτός, να νιώθω αποδιοπομπαίος τράγος. Έχω ανασφάλειες στις προσωπικές μου σχέσεις και ευθύνεται μάλλον και ο αριθμός αλλαγών σε περιβάλλοντα που είχα, ίσως γιατί όλοι με θεωρούσαν τον ευπροσάρμοστο και τον κοινωνικό ενώ δεν ήμουν. Δεν είμαι δηλαδή.

Νιώθω και αρκετά ερωτευμένος! Είναι και η όλη εφηβική φάση, είναι και που γνώρισα μια κοπέλα που είναι ακριβώς όπως φανταζόμουν την τέλεια κοπέλα για μένα... Και η ειρωνία είναι ότι περνάει και αυτή παρόμοιες φάσεις με τις δικιές μου... Της αρέσει παρόμοια μουσική, έχει παρόμοια γούστα, και παραξενιές που μοιάζουν σαν είδωλα με τις δικές μου... Έχουμε και την διαφορετικότητα μας που κάνει τα πάντα ενδιαφέροντα. Έχουν γίνει διάφορα βέβαια... Που δεν μου επιτρέπουν να δώ την κατάσταση όμορφα και ανέμελα, μα να παραφουσκώσω το ασκί με τις φοβίες που με πνίγει... Χωρίς να ξέρω καν πως νιώθει... Θέλω όμως να ζω με την ελπίδα κι ας είναι τόσο ψυχοφθόρο... Ίσως γτ...

...Αυτό που λένε ονειρέψου με ανοιχτά μάτια μπορεί να το λέω συνέχεια με έχει προδώσει. Πάντα ήθελα να προσφέρω στο σύνολο. Πάντα αγαπούσα τους ανθρώπους... Πάντα ήθελα να αλλάξω τον κόσμο, να συμμέτεχω ενεργά, κι ας θεωρώ τον ακτιβισμό μορφή βίας... Έχω όμως χάσει κάθε πλαίσιο, κάθε στόχο.

Έχω κι φασιστικές αντίληψεις να ακολουθήσω, που χωρίς να είναι δικιές μου, φυτρώνουν όμως σαν αγριόχορτα στον κοινωνικό και οικογενειακό μου περίγυρο. Γιατί και οι μεν και οι δε ασχολούνται πολύ μαζί μου χωρίς να το θέλω, λένε πράγματα για μένα, σχολιάζουν τις πολλές απουσίες που κάνω, που έχουν αγγίξει κάθε όριο, όπως και η υπομονή μου. Από τα πολλά άτομα που βλέπω κάθε μέρα σε έναν χώρο που τον ζω σαν φυλακή, λίγα μπορώ να πω ότι είμαι χαρούμενος που βλέπω.

Το βιώνω και σαν το χειρότερο σωφρονιστικό ίδρυμα, ίσως επειδή είμαι τόσο παράφρων που με τόσα όνειρα και ενδιαφέροντα δεν ξέρω τι τελικά θα ακολουθήσω... Έχω πολλά όνειρα και στόχους, τόσο στην επιστήμη, όσο στις τέχνες και στην τεχνολογία... Το να μπεις σε μια αρκουδοπαγίδα μιας ιδιωτικής εκπαίδευσης που προσπαθεί να κλείσει τις τρύπες μιας δημόσιας παιδείας, ενω είσαι και ιδεολογικά αντίθετα με αυτό, επειδή πιέζεσε να το κάνεις δεν είναι λίγο. Και το βάρος γίνεται μεγαλύτερο όταν αυτή η παιδεία σερβίρεται ψυχρή στο πιάτο, χωρίς ανάπτυξη κριτικής σκέψης, και ασήκωτο όταν σου απαγορεύει να έχεις πολλαπλά ενδιαφέροντα και στόχους.

Δεν είμαι σίγουρα το παιδί που κάνει τους γονείς του όσο ευτυχισμένους όσο άλλα, ούτε το πρότυπο του μαθητή, αφού από άριστος οδεύω συνεχώς στο να αγγίξω το μέτριο. Και κουράστηκα να μου λένε ότι ειμαι πανέξυπνος και χαραμίζομαι. Δεν είμαι έξυπνος, και όλοι χαραμιζόμαστε σε αυτόν τον κύκλο. Με κουράζει αυτή η φάση...

Φτάνω σε σημείο να μην μπορώ να ζήσω. Δεν μπορώ να απολάυσω τα μικρά της ζωής, γτ δεν μου επιτρέπουν τα μεγάλα. Δεν έχω όνειρα, και ενώ μπορούσα να έχω αρκετές σχέσεις με το άλλο φύλο, αφού δεν το λέω εγωιστικά έχω αρκετές κατακτήσεις που δεν ξέρω τι βρίσκουν στην ασχήμια μου, είμαι ρομαντικός και μόνος.... Ίσως είμαι απλά άλλος ενας εγωιστής, κυκλοθυμικός νέος, που μέσα απο την οθόνη του υπολογιστή μιλάει, ενώ εκατομμύρια άλλων νέων πεθαίνουν απο ασθένεις, απο πείνα από έλλειψη νερού, πολέμάνε, συντηρούν ολόκληρες οικογένειες....

Απλά νιώθω ότι το πιάνο μου με στηρίζει πολύ πιο δυνατά από όλα όσα μου έχουν τάξει. Το ίδιο και τα βιβλία μου, τα πιστευώ μου, όλα... δεν ξέρω πια τι γράφω... Νιώθω αυτήν την στιγμή πως γράφω εντελώς χύμα και δεν θυμάμαι καν τι έγραψα... Συγγνώμη για τα λάθη και ίσως τις αδυναμίες του λόγου μα αυτήν την στιγμή νιώθω τόσο κενός που δεν μπορώ να τα προσέξω αυτά... Δεν ξέρω τελικά τι ρωτάω, δεν θυμάμαι ούτε καν τι είπα εδώ. Παίζει και να μην ξαναμπώ δηλαδή στην σελίδα. Αυτό που θυμάμαι είναι αυτό που μου λένε οι καθηγητές της έκθεσης, ότι ο λόγος μου δεν κ'άνει για έκθεση. Ευχαριστώ πάντως που με ακούσατε, έστω και από ένα απρόσωπο και τεχνοκρατικό μέσο...

[Helena]

η ισως απλα περνας την εφηβεια..μια δυσκολη περιοδος με συγκρουσεις και αναστατωσεις με τον εαυτο σου και με το εξωτερικο περιβαλλον..μια φαση που ψαχνεις τι θες τι θα κανεις..ποιος εισαι..που κρινεις συγκρινεις απορριπτεις..ονειρευεσαι...� �λοι το περασαμε αυτο...μην ανυσυχεις....
ολα να σου πανε καλα :)

[PSYCHOANS]

Θα συμφωνήσω κι εγώ με την HELENA...όλο αυτό που περιγράφεις είναι τελικά η εφηβεία.....Το πέρασμα απ την πιο \"απλουστευμένη\" παιδική ηλικία στην φάση της ενηλικίωσης....Και ίσως υποχρεωμένος σε αυτή τη διάρκεια να βιώνεις και την αντίσταση του πρώην παιδιού στην αλλαγή αλλά και την έλξη του μέλλοντα ενήλικα στην ωρίμανση.Εννοείται ότι οι αλλαγές αυτές δεν αφορούν μόνο το σώμα αλλά και το νευρορμονικό σύστημα και συνεπώς η διάθεση,η συμπεριφορά αλλά με την βοήθεια και των εμπειριών που συλλέγεις αλλάζουν και οι οπτικές γωνίες με τις οποίες βλέπεις τα πράγματα.Όλα είναι προσωρινά ή καλύτερα μεταβατικά.Κάπου στο τέλος της εφηβείας που η ανάπτυξη σε μεγάλο βαθμό θα έχει αρχίσει να παγιώνεται....τότε τα πράγματα θα είναι πιο κατανοητά για σένα και θα μπορέσεις να τα αφομοιώσεις καλύτερα.

[CeliaM]

Οι χρήστες του e-psychology.gr καλούνται να διαβάσουν τους όρους χρήσης και να συμφωνήσουν με αυτούς πριν την εγγραφή τους.
Επίσης, για την εγγραφή τους στο forum καλούνται να δηλώσουν αν είναι 18 ετών και άνω.

Παραθέτω τα σχετικά αποσπάσματα:

> από τους όρους χρήσης:
Οι υπηρεσίες του e-psychology.gr απευθύνονται σε ενήλικες, που έχουν πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα.

> από τις προϋποθέσεις εγγραφής στο forum:
Αναφορικά με το φόρουμ υποστήριξης, για να πραγματοποιηθεί εγγραφή, ο επισκέπτης καλείται να δηλώσει αν είναι άνω των 18 ετών.




Συνεπώς, αυτό το θέμα κλειδώνεται προς το παρόν.