Πως υπάρχουμε ακόμα?

[nikos2]

Σήμερα, όσοι επέζησαν και όσοι γεννιούνται, ζουν σαν ξένοι ο ένας από τον άλλον. Όλοι μαζί ζουν σε ένα απαρτχάιντ...

μιας και που εγραψες για απαρχαιντ ειπα να σχολιασω οτι υπαρχει ακομα, στην κατακτημενη Παλαιστινη απο τους ισραηλιτες εναντιων των πολυπαθων Παλαιστινιων.

http://www.zougla.gr/apopseis/articl...ie8nous-i8ikis

[Tomhet]

Μ87 καμία απολύτως σχέση με ότι γράφεις.
Τσάμπα παρεξηγήθηκες και άρχισες να μιλας επι προσωπικού. Δεν με απασχολεί το τι κάνεις εσύ προσωπικά... δεν ξέρω καν γιατί το σκέφτηκες αυτό.
Έκανα ένα φιλοσοφικό ερώτημα και απλά χρησιμοποιησα το όνομα σου. Τι σε κάνει να νομίζεις οτι με ενδιαφέρει συγκεκριμένα το άτομο σου και κάθεσαι και αναλύσεις το γιατί ρώτησα εσένα, και γιατί είπα το ένα για εσένα κλπκλπ.
Ούτε με ενοχλεί ο περίγυρος σου, ούτε αναρωτήθηκα ποτέ για αυτόν, ούτε με νοίαζει να αναλύσεις τους λόγους για τους οποίους ΝΟΜΙΖΕΙΣ οτι με νοιάζει γιατί απλά... δεν αναφέρθηκα σε εσένα προσωπικά γιατί δεν με απασχολείς προσωπικά. :P Αυτό που θα έπρεπε να ρωτάμε είναι "Γιατί ο m87 θεώρησε ότι εγώ χάνω τον ύπνο μου για τον περίγυρο του?". :P
Απλά παρεξήγησες.

Για να σε βοηθήσω, λοιπόν:
favvel έχεις φίλους? συγγενείς? σύντροφο?
Αυτοί δεν είναι καθίκια? δεν αδικούν τον άλλο? δεν ενοχλούν? δεν προκαλούν? δεν ζημιώνουν για να κερδίσουν?
Σίγουρα δεν είναι άγιοι. Τι κάνεις τότε? τους λες "έλα μωρε συμβαίνουν αυτά"? Τους αντιμετωπίζεις όπως θα αντιμετώπιζες κάποιον άγνωστο όταν θα είχε βλάψει εσένα?

Το νόημα λοιπόν αυτού που έγραψα είναι να για ρωτήσω, πως γίνεται κάποιος να έχει φίλους, συμμάχους οποιασδήποτε μορφής, αφου πάντα θα μας χωρίζουν πράγματα.

Συνεχίζω λοιπόν αναφερόμενος στην favvel καθότι εσύ απο ότι φαίνεται αρπάζεσαι εύκολα.
Όλα αυτά που γράφεις λοιπόν favvel τα "ξέρω". Συμφωνώ, τα έχω σκεφτεί και θα τα έλεγα και εγώ σε μια θεωρητική συζήτηση. Παρόλαυτα το ερώτημα μου ειναι πιο ρεαλιστικό. Έχεις φίλους? τι θα έκανες αν κάποιος φίλος σου αδίκησε κάποιον άλλο? θα τον δικαιολογούσες επειδή είναι φίλος σου? θα τον αντιμετώπιζες? πως θα ένιωθες μετά? τι θα έλεγες αν ένα τρίτο άτομο έπειτα, σε ρωτούσε για αυτή σου τη στάση? Ποια θα ήταν η θέση σου τότε αναφορικα με την πράξη?

Γιαυτό ξαναλέω, μου είναι σχετικά αδύνατο να βρω ομάδες. Ακόμα και για τα πράγματα στα οποία βρίσκω ενδιαφέρον, αδυνατώ να πω "ανήκω σε αυτούς" γιατί ξέρω πως σε εκείνη την ομάδα θα έχω άπειρους εχθρούς αν προκύψει κάποια άλλη συζήτηση. Οπότε τι να κάνω? να αποφεύγω τις συζητήσεις? Έτσι καταφέρνουν άλλοι να έχουν φίλους, και κάθε ειδους σχέση?

[elisabet]

Να βάλω και μια άλλη παράμετρο στο θέμα που συζητάτε;
Συμφωνώ καταρχήν με αυτά που έγραψε η Ναταλία και σίγουρα εξελικτικά το να υποστηρίζουμε την "ομάδα" μας έχει ένα νόημα και είναι και θέμα επιβίωσης.
Όμως πολλές φορές υποστηρίζουμε τον φίλο μας πχ σε κάτι με το οποίο μπορεί να μην συμφωνούμε οι ίδιοι ή δεν τον κρίνουμε και τόσο αυστηρά όσο έναν άγνωστο γιατί τον καταλαβαίνουμε. Γιατί εφόσον τον έχουμε επιλέξει για φίλο έχουμε εκτιμήσει σε αυτόν χίλια δύο άλλα πράγματα με τα οποία ταυτιζόμαστε και μπορούμε πιο εύκολα να του "συγχωρήσουμε" αυτό που σε κάποιον άλλον θα χαρακτηρίζαμε κακό, άδικο κτλ.

Αν δεχτούμε ότι όλοι μέσα μας έχουμε το καλό και το κακό, αυτό το κακό το δεχόμαστε πιο εύκολα σε άτομα που έχουμε γνωρίσει και την καλή τους πλευρά.

Στην ερώτηση που θέτεις Tomhet αν οι φίλοι/συγγενείς κτλ είναι καθίκια θα σου απαντήσω πως ναι έχω συγγενείς τέτοιους. Δεν τους επέλεξα, κάποιους από αυτούς τους αγαπώ κιόλας ξέροντας πως είναι καθίκια, κάποιους δεν θέλω να τους ξέρω. Φίλους καθίκια δεν έχω, έχω φίλους με ελαττώματα , γνωστούς καθίκια που θα βγούμε να πιούμε κι έναν καφέ πολλούς. Κάνω προσπάθεια να μείνω μόνο στα θετικά τους, δεν το πετυχαίνω πάντα, υποθέτω υπάρχει ένα όριο μέχρι πόσο "καθίκι" μπορείς να ανεχτείς. Μ αυτούς που νιώθω πως περνάνε το ανεκτό μου όριο προτιμώ να αποχωρώ πληρώνοντας το τίμημα.

[Tomhet]

Κλασικό παράδειγμα αυτού που έχω στο μυαλό μου, απο την σημερινή κιόλας μέρα.
Έχω παρκάρει τη μηχανή μου κάπου και όταν επέστρεψα ένας τύπος με ένα φορτηγάκι είχε παρκάρει κολλητά μου, και ξεφόρτωνε κάτι.
Παρατηρώ πως μου είχε στραβώσει την πινακίδα, καθώς άνοιγε την πόρτα του. Η πινακίδα μου στραβή, και είχε πάνω σημάδια απο μπλέ μπογιά, με την οποία ήταν διάφορα γραμμένα πάνω στην πόρτα του.

Ακολουθεί ο εξης διάλογος:
-Νομίζω μου χτύπησες την πινακίδα ε.
-Εγώ φιλαράκι δεν χτύπησα τίποτα.
-Δηλαδή αν ανοίξουμε τώρα την πόρτα σου, δεν θα βρει και πάλι πάνω στην πινακίδα μου?
-Δεν χτύπησα τίποτα εγω, δεν σε ακούμπησα.
-Τότε γιατί είναι στραβή η πινακίδα μου, δίπλα απο την πόρτα σου και έχει πάνω ακόμα την μπογιά που υπάρχει στην πόρτα σου απο την επιγραφή?
-Τι να σου πω, δεν ξερω, παντως δεν σε ακουμπησα.
Του είπα απλά ένα "δεν καταλαβαίνω γιατί δεν λες απλά ενα συγγνώμη να τελειώσουμε αλλά κάνουμε όλο αυτό τωρα" και έφυγα.

Ρωτάω εγώ τώρα... Προφανώς ο άνθρωπος με κορόιδευε. No bueno αυτό....
Εγω πως θα έπρεπε να τον χαρακτηρίσω έπειτα? Και είμαι σίγουρος πως ειναι αξιαγάπητος στις παρέες του, αλλά μαζί μου ήταν καθίκι. Αν αύριο μεθαύριο τον φέρει η ζωή πάλι μπροστά μου, αλλά σε άλλο setting, πχ σε κάποια παρέα ή επαγγελματικά ή αποδειχθεί πως ειναι σύζηγος, αδερφός, μπατζανάκης κλπ κάποιου γνωστού μου... θα έπρεπε ξαφνικά να πω οτι δεν ειναι καθίκι ή λαμόγιο? Ή μήπως οι δικοί του αν άκουγαν το περιστατικό αυτό θα τον κακοχαρακτήριζαν?

Εσείς που έχετε φίλους, συντρόφους, σύζυγους κλπ.. τους αφήνετε ελεύθερα να συμπεριφέρονται έτσι σε τρίτους και δεν λέτε κουβέντα? Και φυσικά δεν περιμένω να μου πει κάποιος "τι να κάνω δηλαδή? να τον κάνω ντα?". Προσωπικά χάνω την εκτίμηση μου σε αυτόν που συμπεριφέρεται έτσι, και γιαυτό αδυνατώ να καταλάβω πως κάποιοι συντηρούν σχέσεις. Οπότε το ερώτημα δεν είναι τόσο το αν επιβάλετε συμμόρφωση σε κάποιον αλλά πως συντηρείτε την εκτίμηση όταν ο άλλος φέρεται σαν πίθηκος.

[Natalia_sups]

Κλασικό παράδειγμα αυτού που έχω στο μυαλό μου, απο την σημερινή κιόλας μέρα.
Έχω παρκάρει τη μηχανή μου κάπου και όταν επέστρεψα ένας τύπος με ένα φορτηγάκι είχε παρκάρει κολλητά μου, και ξεφόρτωνε κάτι.
Παρατηρώ πως μου είχε στραβώσει την πινακίδα, καθώς άνοιγε την πόρτα του. Η πινακίδα μου στραβή, και είχε πάνω σημάδια απο μπλέ μπογιά, με την οποία ήταν διάφορα γραμμένα πάνω στην πόρτα του.

Ακολουθεί ο εξης διάλογος:
-Νομίζω μου χτύπησες την πινακίδα ε.
-Εγώ φιλαράκι δεν χτύπησα τίποτα.
-Δηλαδή αν ανοίξουμε τώρα την πόρτα σου, δεν θα βρει και πάλι πάνω στην πινακίδα μου?
-Δεν χτύπησα τίποτα εγω, δεν σε ακούμπησα.
-Τότε γιατί είναι στραβή η πινακίδα μου, δίπλα απο την πόρτα σου και έχει πάνω ακόμα την μπογιά που υπάρχει στην πόρτα σου απο την επιγραφή?
-Τι να σου πω, δεν ξερω, παντως δεν σε ακουμπησα.
Του είπα απλά ένα "δεν καταλαβαίνω γιατί δεν λες απλά ενα συγγνώμη να τελειώσουμε αλλά κάνουμε όλο αυτό τωρα" και έφυγα.

Ρωτάω εγώ τώρα... Προφανώς ο άνθρωπος με κορόιδευε. No bueno αυτό....
Εγω πως θα έπρεπε να τον χαρακτηρίσω έπειτα? Και είμαι σίγουρος πως ειναι αξιαγάπητος στις παρέες του, αλλά μαζί μου ήταν καθίκι. Αν αύριο μεθαύριο τον φέρει η ζωή πάλι μπροστά μου, αλλά σε άλλο setting, πχ σε κάποια παρέα ή επαγγελματικά ή αποδειχθεί πως ειναι σύζηγος, αδερφός, μπατζανάκης κλπ κάποιου γνωστού μου... θα έπρεπε ξαφνικά να πω οτι δεν ειναι καθίκι ή λαμόγιο? Ή μήπως οι δικοί του αν άκουγαν το περιστατικό αυτό θα τον κακοχαρακτήριζαν?

Εσείς που έχετε φίλους, συντρόφους, σύζυγους κλπ.. τους αφήνετε ελεύθερα να συμπεριφέρονται έτσι σε τρίτους και δεν λέτε κουβέντα? Και φυσικά δεν περιμένω να μου πει κάποιος "τι να κάνω δηλαδή? να τον κάνω ντα?". Προσωπικά χάνω την εκτίμηση μου σε αυτόν που συμπεριφέρεται έτσι, και γιαυτό αδυνατώ να καταλάβω πως κάποιοι συντηρούν σχέσεις. Οπότε το ερώτημα δεν είναι τόσο το αν επιβάλετε συμμόρφωση σε κάποιον αλλά πως συντηρείτε την εκτίμηση όταν ο άλλος φέρεται σαν πίθηκος.

Καταλαβαινω για τι πραγμα μιλας...και το καλο ειναι οτι πραγματικα ξερω ατομα που θα προσπαθησει να ειναι δικαιο 100% οποιος και αν κανει τη μαλακια. Υπαρχουν και αυτοι. Ξερω γυναικα που το κανει στον αντρα της αυτο, αν ηταν η γυναικα του φορτηγατζη θα του ελεγε "καλα τι τον δουλευεις τον ανθρωπο; Δεν ειναι σωστο".
Και το κανω και εγω η ιδια πολλες φορες...με την διαφορα οτι μπορει καμια φορα να επιλεξω να το κανω αργοτερα ιδιαιτερως. Αυτο εχει να κανει με το αν το απαιτει το ατομο. Μου τυχαινε πχ παλια να λεω επι τοπου στη μανα μου σε τι εχει αδικο αμα παρεξηγουνταν με κανεναν και μου στραβωνε μετα, οτι γιατι δεν την υπερασπιζομαι και γιατι της την λεω μπροστα σε κοσμο και τετοια. Ε τελευταια οταν εμενα μαζι της ακομα η δεν μιλουσα καθολου εκεινη τη στιγμη η την υπερασπιζομουν κι ολας οτι μαλακιες και αν ελεγε...αλλα ιδιαιτερως αργοτερα της εξηγουσα ποιο ηταν το δικαιο και το λογικο απο την πλευρα μας.
Καλο ειναι να λεμε την αληθεια για οποιον και αν προκειται και δεν νομιζω πως αυτο ειναι τοσο σπανιο φαινομενο...απλα νομιζω ισως αυτο γινεται τις περισσοτερες φορες οπως και στη περιπτωση μου με τη μητερα μου ιδιαιτερως. Ετσι και νιωθει οτι ειμαι διπλα της και ξερει οτι εκανε μαλακια και θα εχει υποψη να μη το ξανακάνει, δεν ενθαρρυνεται η οποια λαθος συμπεριφορα δηλαδη...
Οσο για το πως συντηρεις την εκτιμηση σου σε καποιον που φερεται ασχημα καποιες φορες σου εχει ηδη απαντηθει...εχεις εναν δεσμο με αυτον τον ανθρωπο και υποτιθεται πως αν εκτιμας τον εαυτο σου διατηρεις αυτο τον δεσμο επειδη εκτιμας και εκεινον. Ε απλα υπεισερχεται στην εξισωση λοιπον αυτη η εκτιμηση σου που ειναι το αποτελεσμα ολων των καλων πραγματων που κανει και ολων των καλων συμπεριφορων του. Δεν υπαρχει κανεις σχεδον που παντα φερεται σκατα σε ολα και σε ολους σε ολες τις περιστασεις....εκεινος ο φορτηγατζης μπορει να ειναι καλος συζυγος η πολυ καλος πατερας...ναι λες αμα λαχει το ιδιο δουλεμα θα ριξει και στους δικους του ανθρωπους και την ιδια αδιαφορια θα δειξει...ειναι πιθανο και αυτο. Αλλα ειναι πιθανο και το να ειχε μια πολυ στραβη μερα οταν εγινε οτι εγινε, η να τον δουλευει με τον ιδιο τροπο το αφεντικο του, η να νιωθει κουρασμενος, αδικημενος, η μπορει να πιστευει οτι και ολοι οι αλλοι γυρω του ειναι "πιθηκοι" που δεν αξιζει να τους λαμβανει υποψη επειδη καποιος του χτυπησε το φορτηγο με τη πορτα του καποια φαση και εμεινε και μπογια...η εστω σου φερθηκε ετσι επειδη ειναι απο τη φυση του παντα λαμογιο, οκ. Αλλα πως το ξερεις; Γιατι απο μια μαλακια βγαζεις συμπερασμα οτι συμπεριφερεται γενικα πιθηκος ο αλλος; Δεν ειναι πολυ τραβηγμενο αυθαιρετο συμπερασμα; Σε καποιον φερεται καλα ισως...η καποιοι μπορει να μην εκτιμουν τον εαυτο τους αρκετα και να διατηρουν σχεση μαζι του χωρις να τον εκτιμουν η να τους νοιαζει γενικα το θεμα.
Αν και σε γενικες γραμμες συμφωνω μαζι σου...οι πιθανοτητες αυτος ο ανθρωπος να μην ειναι και οτι καλυτερο γενικα ειναι αρκετες...απλα πρωτον διαφωνω στο κομματι οτι το κανουν ολοι (καποιοι λενε την αληθεια στον οποιονδηποτε και το ποσο μαλακας ειναι αμα κανει μαλακιες) και δευτερον ειναι και θεμα βαθμου οπως ειπε καποιος...ξερω μερικα ατομα που με μερικες συμπεριφορες τους εκει που τους εκτιμουσα κατα 95% επεσε το πραγμα στο 70% η το 60% ξερω γω...αλλα οσο υπαρχουν περισσοτερα πραγματα που εκτιμω ειμαι οκ...βεβαια παλι υπαρχει αναλογια εκει στο ποσο κοντα η μακρια μου κραταω τον ανθρωπο τελικα, θεωρω σημαντικο να ειναι καποιος ακεραιος χαρακτηρας...απο εκει και περα αμα αρχιζει και γινεται 50/50 το πραγμα και αμφιταλαντευομαι,το πορισμα ειναι αντε γεια.

[αλεξανδρος_77]

Αρχικά καταχωρημένο από PositiveWave

Σήμερα, όσοι επέζησαν και όσοι γεννιούνται, ζουν σαν ξένοι ο ένας από τον άλλον. Όλοι μαζί ζουν σε ένα απαρτχάιντ...

χαχαχαχαχα αφου οι περισσοτεροι δεν ενδιαφερονται για τιποτα αλλος εκτος απο το αν εχεις περασει απο το στεγνοκαθαριστηριο εχεις κανει το μαλλι σαν να σε εγλειψε αγελαδα και αν εισαι ομορφος σαν φωτομοντελο

αν δεν εισαι σα φωτομοντελο αλλα οχι σαν κουασιμοδος δεν εχει και πολυ νοημα να συμπεριφερθεις καλα σε ενα περαστικο πχ θα σκεφτει χ.. αυτον...και θα κοιτα κανενα κουκλι.

[Tomhet]

Αλλα ειναι πιθανο και το να ειχε μια πολυ στραβη μερα οταν εγινε οτι εγινε, η να τον δουλευει με τον ιδιο τροπο το αφεντικο του, η να νιωθει κουρασμενος, αδικημενος, η μπορει να πιστευει οτι και ολοι οι αλλοι γυρω του ειναι "πιθηκοι" που δεν αξιζει να τους λαμβανει υποψη επειδη καποιος του χτυπησε το φορτηγο με τη πορτα του καποια φαση και εμεινε και μπογια...η εστω σου φερθηκε ετσι επειδη ειναι απο τη φυση του παντα λαμογιο, οκ. Αλλα πως το ξερεις; Γιατι απο μια μαλακια βγαζεις συμπερασμα οτι συμπεριφερεται γενικα πιθηκος ο αλλος; Δεν ειναι πολυ τραβηγμενο αυθαιρετο συμπερασμα;

Θα σταθώ περισσότερο σε αυτό.
Όλοι κάπου θα έχουμε πάρει ακουστά τη φράση πως αν θες να δεις πως ειναι πραγματικά κάποιος, δες πως φέρεται στους κατώτερους του. Στην προκειμένη περίπτωση ήμουν "κατώτερος" του, γιατί θεώρησε πως σίγουρα θα μπορεί να την γλυτώσει χωρίς να γίνει τίποτα. Truth be told δεν ειμαι και κανένα κτήνος εμφανισιακά, ώστε να απειληθεί απο την παρουσία μου και αν μη τι άλλο τα πιθηκικά γονίδια του θα του είπαν πως "αυτο οχι πιο μεγαλωσωμο απο εμενα, ΟΥουΟΥΑ, μπορώ να του επιβληθώ".
Αν, απο την άλλη είχα κάποια εμφανή εξουσία πάνω του, πχ ήμουν αστυνομικός και το έλεγα, ή κάτι τέτοιο, σίγουρα επίσης τα πράγματα θα εξελίσσονταν διαφορετικά γιατί το σενάριο του "κατώτερος" (με την έννοια του μη σημαντικού για την δική του ζωή) θα έφευγε απο το παράθυρο και πάλι.
Οπότε ναι ακούγεται κάπως παρατραβηγμένο το να βγάλει κάποιος ένα τέτοιο συμπέρασμα απο μια πράξη. Αλλά απο την άλλη, πάνω σε τι θα έπρεπε να βασίσουμε τις αντιλήψεις μας για τον γύρω κόσμο, αν όχι στα συμπεράσματα, βάση γνώσης μέσα απο εμπειρία? Το βρίσκω απολύτως λογικό και θεωρώ πως έτσι λειτουργούμε σαν άνθρωποι είτε το θέλουμε είτε όχι. Το οτι θα μπούμε σε ένα δωμάτιο και θα συμπεριφερθούμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, πηγάζει οχι απαραίτητα απο το οτι γνωρίζουμε το μέλλον ή έχουμε μελετήσει τους πάντες στο δωμάτιο αυτό προσωπικά, αλλά απο το οτι ζώντας στον κόσμο αυτό, έχουμε αντιλήψεις γύρω απο το τι κάνει το ένα και τι κάνει το άλλο. Σίγουρα βέβαια μια τσαγιέρα μπορεί στην πραγματικότητα να είναι φονικό όπλο, και σίγουρα κάποιος που είναι ντυμένος αστυνομικός να είναι απλά έτσι γιατί πηγαίνει σε πάρτυ μασκέ.... αλλά.... αντιλήψεις...! Βάση αυτών λειτουργούμε.

Θεωρώ βέβαια πως είμαστε άνθρωποι, και εξ'ορισμού κάνουμε λάθη, για διάφορους λόγους. Μπορούμε βέβαια πάντα να τα διορθώσουμε. Απο την στιγμή που δεν συμβαίνει αυτό, θεωρώ πως παίζουμε το χαρτί του "υπερανω". και αυτό όπως είπα... no bueno... για εμένα τουλάχιστον.

No idea βέβαια για το πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος μου ζήτησε συγγνώμη για κάτι. Έχω κόσμο που καθημερινά μου κλείνει την είσοδο του παρκινγκ και κανένας ποτέ δεν έχει ζητήσει συγγνώμη που κάθομαι και περιμένω εκεί να τελειώσει τα ψώνια της η κυρία για να φύγω και εγώ, και λόγω δουλειάς με στήνουν καθημερινά σε επαγγελματικά ραντεβού αλλα 9/10 άτομα δεν θα πουν το στοιχειώδες "συγγνώμη", κλπκλπ, για να μην αναφέρω τις λαμογιές και κλεψιές που συναντώ καθημερινά και πάλι λόγω δουλειάς.
Και ναι όλοι αυτοί είναι αξιαγάπητοι σύντροφοι, καλοί φίλοι, μπαμπάδες, μαμάδες, αδερφοί κλπ...
Ενώ όμως είμαι 100% σίγουρος πως αυτού του είδους η συμπεριφορά θα τους ενοχλούσε και εκείνους αν ήταν αυτοί οι αποδέκτες... γιατί τέτοια επιμονή στο εγώ? Και εφόσον υπάρχει αυτή η επομονή στο εγώ, πως ειναι δυνατό να μην έχουμε σκοτωθεί ακόμα όλοι κυριολεκτικά?

[Natalia_sups]

Θα σταθώ περισσότερο σε αυτό.
Όλοι κάπου θα έχουμε πάρει ακουστά τη φράση πως αν θες να δεις πως ειναι πραγματικά κάποιος, δες πως φέρεται στους κατώτερους του. Στην προκειμένη περίπτωση ήμουν "κατώτερος" του, γιατί θεώρησε πως σίγουρα θα μπορεί να την γλυτώσει χωρίς να γίνει τίποτα. Truth be told δεν ειμαι και κανένα κτήνος εμφανισιακά, ώστε να απειληθεί απο την παρουσία μου και αν μη τι άλλο τα πιθηκικά γονίδια του θα του είπαν πως "αυτο οχι πιο μεγαλωσωμο απο εμενα, ΟΥουΟΥΑ, μπορώ να του επιβληθώ".
Αν, απο την άλλη είχα κάποια εμφανή εξουσία πάνω του, πχ ήμουν αστυνομικός και το έλεγα, ή κάτι τέτοιο, σίγουρα επίσης τα πράγματα θα εξελίσσονταν διαφορετικά γιατί το σενάριο του "κατώτερος" (με την έννοια του μη σημαντικού για την δική του ζωή) θα έφευγε απο το παράθυρο και πάλι.
Οπότε ναι ακούγεται κάπως παρατραβηγμένο το να βγάλει κάποιος ένα τέτοιο συμπέρασμα απο μια πράξη. Αλλά απο την άλλη, πάνω σε τι θα έπρεπε να βασίσουμε τις αντιλήψεις μας για τον γύρω κόσμο, αν όχι στα συμπεράσματα, βάση γνώσης μέσα απο εμπειρία? Το βρίσκω απολύτως λογικό και θεωρώ πως έτσι λειτουργούμε σαν άνθρωποι είτε το θέλουμε είτε όχι. Το οτι θα μπούμε σε ένα δωμάτιο και θα συμπεριφερθούμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, πηγάζει οχι απαραίτητα απο το οτι γνωρίζουμε το μέλλον ή έχουμε μελετήσει τους πάντες στο δωμάτιο αυτό προσωπικά, αλλά απο το οτι ζώντας στον κόσμο αυτό, έχουμε αντιλήψεις γύρω απο το τι κάνει το ένα και τι κάνει το άλλο. Σίγουρα βέβαια μια τσαγιέρα μπορεί στην πραγματικότητα να είναι φονικό όπλο, και σίγουρα κάποιος που είναι ντυμένος αστυνομικός να είναι απλά έτσι γιατί πηγαίνει σε πάρτυ μασκέ.... αλλά.... αντιλήψεις...! Βάση αυτών λειτουργούμε.

Θεωρώ βέβαια πως είμαστε άνθρωποι, και εξ'ορισμού κάνουμε λάθη, για διάφορους λόγους. Μπορούμε βέβαια πάντα να τα διορθώσουμε. Απο την στιγμή που δεν συμβαίνει αυτό, θεωρώ πως παίζουμε το χαρτί του "υπερανω". και αυτό όπως είπα... no bueno... για εμένα τουλάχιστον.

No idea βέβαια για το πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος μου ζήτησε συγγνώμη για κάτι. Έχω κόσμο που καθημερινά μου κλείνει την είσοδο του παρκινγκ και κανένας ποτέ δεν έχει ζητήσει συγγνώμη που κάθομαι και περιμένω εκεί να τελειώσει τα ψώνια της η κυρία για να φύγω και εγώ, και λόγω δουλειάς με στήνουν καθημερινά σε επαγγελματικά ραντεβού αλλα 9/10 άτομα δεν θα πουν το στοιχειώδες "συγγνώμη", κλπκλπ, για να μην αναφέρω τις λαμογιές και κλεψιές που συναντώ καθημερινά και πάλι λόγω δουλειάς.
Και ναι όλοι αυτοί είναι αξιαγάπητοι σύντροφοι, καλοί φίλοι, μπαμπάδες, μαμάδες, αδερφοί κλπ...
Ενώ όμως είμαι 100% σίγουρος πως αυτού του είδους η συμπεριφορά θα τους ενοχλούσε και εκείνους αν ήταν αυτοί οι αποδέκτες... γιατί τέτοια επιμονή στο εγώ? Και εφόσον υπάρχει αυτή η επομονή στο εγώ, πως ειναι δυνατό να μην έχουμε σκοτωθεί ακόμα όλοι κυριολεκτικά?

Εχεις δικιο σε ολα οσα γραφεις...και αυτο που λες στη αρχη το λεω κι εγω...αμα θες να γνωρισεις πραγματικα καποιον δες πως φερεται στους αλλους και ειδικα σε αυτους που δεν μπορουν να του προσφερουν/κανουν τιποτα. Αλλα δεν καταλαβαινω τι σε μπερδευει. Ολοι κανουν και καλα και κακα πραγματα. Δεν ειναι κανεις ασπρο-μαυρο. Εσυ δηλαδη εισαι ακεραιος και τελειος σε ολα; Που ξερεις ποσο μπορει να εχεις τσατισει η αποθαρρυνει καποιον με κατι που ουτε καταλαβες οτι το εκανες/ειπες;
Ε ενταξει ας υποθεσουμε απο ενα περιστατικο πως αυτος με το φορτηγο ειναι γενικα παρτακιας/λαμογιο/μαλακας. Δεν αποκλειεται. Και ποιος σου ειπε οτι διατηρει υγιεις σχεσεις στη ζωη του αν ειναι οντως ετσι; Πιθανον και οι ανθρωποι κοντα του παρτακηδες και συμφεροντολογοι και λαμογια ειναι...αν δεν ταιριαζανε δεν θα συμπεθεριαζανε. Καποιος που προσπαθει να ειναι δικαιος μια δυο πεντε θα του εδινε το benefit of the doubt θα παρατηρουσε τις βλακειες του και θα τον εκανε περα, δεν θα τον ειχε στον κυκλο του...και οποιος τον εχει κοντα του κατι εκμεταλλευται πιθανον αναλογα με τις περιστασεις. Αρα αυτα που κανει τα λουζεται και οτι λουζεται κανει, ετσι παει κυκλος ειναι. Νομιζεις καποιον που οντως ειναι ετσι τον εκτιμαει κανεις; Νοουπ. Απλα εχει ανθρωπους γυρω του που κατι θελουν απο αυτον. Ξερω εναν τετοιον μαλακα, παλιος εργοδοτης που τον ηξερα και προσωπικα. Δεν εχει ουτε ιερο ουτε οσιο αλλα ουτε και κανεναν να τον εκτιμαει στη ζωη του...μονο γλυφτρονια/διπλωματες και συμφεροντολογους της λασπης σαν και του λογου του.
Επισης αυτο το παραδειγμα δεν πιστευω πως ειναι ο κανονας, τουλαχιστον οχι ο κανόνας μιας υγιους σχετικα κοινωνιας. Του ειπες οτι αυτο που θα ηθελες εκεινη τη στιγμη ηταν μια συγνωμη απλα και εφυγες...που ξερεις αμα ενιωσε μαλακας και αν το ελαβε υποψη μετα;
Σε καταλαβαινω γιατι αποθαρρυνεσαι, λες και για δουλειες και επαγγελματικα ραντεβου και γενικα νομιζω σε καταβαλλει ο περιφημος ελληνικος "ωχαδερφισμος". Και εμενα μου την δινει...τι να σου πω ειναι σημεια των καιρων και των περιστασεων ισως. Και εγω ειχα απηυδησει αρκετα ειδικα με τα ανθρωποφαγα εργασιακα περιβαλλοντα της κρισης οταν εμενα Ελλαδα.
Χτες κυριολεκτικα στο ορκιζομαι μου ζητησε το αφεντικο μου συγνωμη. Με ειχε πρηξει λιγο και μετα απο καμποση ωρα οταν εκοψε η δουλεια μου λεει συγνωμη, ημουν σκληρη μαζι σου το πρωι. Και οταν δουλευουμε μαζι και κανω τη δουλεια μου και της φερνω κατι η της παιρνω κατι βαρυ απο τα χερια η οτιδηποτε μου λεει ευχαριστω. Οταν θελει να κανω κατι δεν μου το λεει, με ρωταει: "θα μπορουσες να κανεις το ταδε;" "θα ειχες την καλοσυνη να κανεις το ταδε σε παρακαλω?" Οχι οτι εχω επιλογη, λολ, αλλα μετραει πολυ και ο τροπος που δινεται η εντολη φυσικα. Η αμα κανω μαλακια δεν μου λεει τι μαλακια εκανες η τι κανεις η μπλα μπλα...εξηγει γιατι το κανουμε ετσι και οχι αλλιως...ετσι το παιρνεις προσωπικα το ζητημα, αισθανεσαι μελος μιας ομαδας και αναλαμβανεις την ευθυνη οτι πωπω δεν θελω εγω να συμβει το και το που μου εξηγησε, με νοιαζει. Ξερεις ποσο ειχα εντυπωσιαστει τον πρωτο καιρο απο αυτα τα μικρα πραγματα οσο χαζα και αν φαινονται; Αυτα σε κρατανε και πιο παραγωγικο και φιλοτιμο...καποιος καλα το ειχε πει εδω στο φορουμ οτι ο ελληνας εργοδοτης δεν ξερει να κραταει τον υπαλληλο του παραγωγικο. Τεσπα ξεφευγω πολυ τωρα απο το θεμα ειναι η αληθεια. Το θεμα ειναι πως ολα αυτα τα μικρα η μεγαλυτερα πραγματα που σε ενοχλουν στη καθημερινοτητα σου μαλλον ειναι απλα θεμα παιδειας...η κριση, τα φεσια, η κοροϊδια, η εγνοια να σου φανε/να κερδισουν μια δεκαρα παραπανω, το αγχος και η γενικη κακοκεφια δεν βοηθανε...και εν μερει αυτα ειναι και δικαιολογια, η κακη νοοτροπια εξαρχης πιστευω εκανε τα πραγματα να φτασουν εκει που φτασανε και επειτα απλα επιδεινωθηκε και αυτη λογω των συνθηκων που δημιουργησε, φαυλος κυκλος.
Αλλα μην αποθαρρυνεσαι τοσο...απο τους 7 ελληνες εργοδοτες που ειχα, μου ειχε τυχει ενας καλος και τυπικος. Υπαρχουν. Απο τα διαφορα ατομα που ξερω, ξερω ενα που οσο κοντινο του και αγαπημενο προσωπο και αν εισαι θα σου πει οτι εκανες μαλακια αμα κανεις μαλακια. Απο τους διαφορους μουρτζουφληδες ανθρωπους που ξερω απο τη πολη μου υπηρχουν και αυτοι που το καλημερα και το γεια σου η και το καλη εβδομαδα τις Δευτερες το εχουν ψωμοτυρι, και συγνωμη λενε και ευχαριστω και παρακαλω και δικαιοι προσπαθουν να ειναι.
Υπαρχουν μερικοι που τους σερβιτορους τους κοιτανε στα ματια και δεν προσπαθουν σε καθε ανθρωπινη συναναστροφη τους να δουν σε τι τους συμφερει ο αλλος.
Τοσο πολυ σε επηρεασε αυτος ο φορτηγατζης που ανοιξες αυτο το θεμα εδω η γενικα σε κουρασαν οι διαφορες γαϊδουριες της καθημερινοτητας;
Νιωθω σαν να ισχυει το δευτερο...και γαμωτο καταλαβαινω, ειναι δυσκολο να διατηρεις τη καλη σου διαθεση αμα συνεχεια πατας στο βουρκο στη καθημερινοτητα σου οσο και αν προσπαθεις να το αποφυγεις και να εισαι σωστος...αλλα μην αφηνεις να σε επηρεαζει αυτο.
Εν τελει θα πω κατι πολυ κλισε τωρα, απο αυτα που γραφουν στα φμπ πανω απο σελφι με τα βυζγια τους ενω δεν κολλανε καθολου λολ:
"γινε η αλλαγη που θελεις να δεις στον κοσμο" :)

[Macgyver]

Βαγγελη , ισχυει το R1 ακομη ? εγω με το s1000rr ακομη .......Αγγελος ..

[Tomhet]

Natalia είναι κάτι που με απασχολεί καιρό τώρα γιατί έχω ζήσει τη ζωή μου προσπαθώντας να μην ενοχλώ και μην κάνοντας ότι θα ενοχλούσε αντίστοιχα και εμένα.
Αλλά 34 χρονών πλέον, νιώθω κατα κάτι κουρασμένος να συναντάω τις ίδιες συμπεριφορές παντού.
Στο οικογενειακό περιβάλλον (που έχω ξαναπεί και εδω μέσα πως δεν έχω επαφές), στο φιλικό που χρόνια τώρα απομακρύνθηκα γιατι ένιωσα οτι κουράστηκα να δικαιολογώ την, κατ'εμε τουλάχιστον, απρεπή συμπεριφορά των φίλων (και δεν βλέπω να είναι δυνατό να δημιουργηθεί, πλέον, νέο τέτοιο περιβάλλον), στο επαγγελματικό που όπως ξαναείπα θεωρώ πως πολύ σπάνια συναντώ κάποιον που θα παίξει το ρόλο του σωστά, με ευγένεια και με πνεύμα συνεργασίας, στο συντροφικό που νιώθω οτι έχω φάει σκατά απο τους άλλους δικαιολογώντας και πάλι την κακή και ανώριμη και ενδεχομένως άρρωστη συμπεριφορά, και γενικά σε μια τέτοια ηλικία ο κόσμος δεν ειναι ακριβώς ανοιχτός ωκεανός.

Με απογοητεύει αρκετά θα έλεγα να συναντώ καθημερινά αρκετό κόσμο λόγω δουλειάς, να παρουσιάζομαι σε όλους με χαμόγελο, διάθεση για συνεργασία και ευγένεια και να τους βλέπω να ανταποδίδουν με ύφος απο αδιάφορο, μέχρι ανωτερίστικο, εως και επιθετικό πολλές φορές. Με κάνει να κυλάω σε άσχημες σκέψεις γύρω απο το πως η ζωή μου έχει έρθει έτσι όπως έχει έρθει, γιατί εκείνους οπως ειπα τους βλέπω με φίλους, οικογένειες κλπ και αναρωτιέμαι.... πως διάλα...?

Όταν θα πεις 10 φορές τη μέρα "θα προσπαθήσω να ξεκινήσω με καλή διάθεση" και 9 φορές τρως αναχαίτιση 50 μέτρα απο τον διάδρομο απογείωσης... ε.. νομίζω πως αρχίζεις να έχεις κάποιες απορίες για το ποιο ακριβώς είναι το σχέδιο πτήσης.

Δεν με βλέπω ομως ακριβως σαν θύμα μέσα σε όλο αυτό. Αν είναι όμως να εκφράσω γκρίνια ή παράπονο, θα πω οτι απλά βλέπω παντού πράγματα που δεν μου αρέσουν, και ενώ ξέρω πως δεν θα με έπαιρνε εμένα να συμπεριφέρομαι έτσι, βλέπω οτι για κάποιους ειναι μια χαρά... παραξενεύομαι για το πως βλέπω κάποιοι να ειναι αποδεκτοί, ενώ εγώ ο ίδιος νιώθω ανεπιθύμητος.
Οπότε μέσα απο όλα αυτά, υποθέτω απλά αναρωτιέμαι πως γίνεται να ταιριάζουν κάποιοι, εφόσον είμαστε όλοι ένοχοι απο αγένεια.

Γεια σου Άγγελε, φυσικά σε θυμάμαι... το έστειλα και το R1! τώρα στις βόλτες μου κυκλοφορώ με ψηλόφτερη ιταλίδα, με ευπάθεια στα ηλεκτρονικά :P Θα γυρίσω στα ιαπωνέζικα όμως κάποια στιγμή ξανά!

[elis]

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις όταν πασ για δουλειά είναι να λες καλημέρα δε χρειάζεται να ξέρεις τίποτα άλλο

[Natalia_sups]

Natalia είναι κάτι που με απασχολεί καιρό τώρα γιατί έχω ζήσει τη ζωή μου προσπαθώντας να μην ενοχλώ και μην κάνοντας ότι θα ενοχλούσε αντίστοιχα και εμένα.
Αλλά 34 χρονών πλέον, νιώθω κατα κάτι κουρασμένος να συναντάω τις ίδιες συμπεριφορές παντού.
Στο οικογενειακό περιβάλλον (που έχω ξαναπεί και εδω μέσα πως δεν έχω επαφές), στο φιλικό που χρόνια τώρα απομακρύνθηκα γιατι ένιωσα οτι κουράστηκα να δικαιολογώ την, κατ'εμε τουλάχιστον, απρεπή συμπεριφορά των φίλων (και δεν βλέπω να είναι δυνατό να δημιουργηθεί, πλέον, νέο τέτοιο περιβάλλον), στο επαγγελματικό που όπως ξαναείπα θεωρώ πως πολύ σπάνια συναντώ κάποιον που θα παίξει το ρόλο του σωστά, με ευγένεια και με πνεύμα συνεργασίας, στο συντροφικό που νιώθω οτι έχω φάει σκατά απο τους άλλους δικαιολογώντας και πάλι την κακή και ανώριμη και ενδεχομένως άρρωστη συμπεριφορά, και γενικά σε μια τέτοια ηλικία ο κόσμος δεν ειναι ακριβώς ανοιχτός ωκεανός.

Με απογοητεύει αρκετά θα έλεγα να συναντώ καθημερινά αρκετό κόσμο λόγω δουλειάς, να παρουσιάζομαι σε όλους με χαμόγελο, διάθεση για συνεργασία και ευγένεια και να τους βλέπω να ανταποδίδουν με ύφος απο αδιάφορο, μέχρι ανωτερίστικο, εως και επιθετικό πολλές φορές. Με κάνει να κυλάω σε άσχημες σκέψεις γύρω απο το πως η ζωή μου έχει έρθει έτσι όπως έχει έρθει, γιατί εκείνους οπως ειπα τους βλέπω με φίλους, οικογένειες κλπ και αναρωτιέμαι.... πως διάλα...?

Όταν θα πεις 10 φορές τη μέρα "θα προσπαθήσω να ξεκινήσω με καλή διάθεση" και 9 φορές τρως αναχαίτιση 50 μέτρα απο τον διάδρομο απογείωσης... ε.. νομίζω πως αρχίζεις να έχεις κάποιες απορίες για το ποιο ακριβώς είναι το σχέδιο πτήσης.

Δεν με βλέπω ομως ακριβως σαν θύμα μέσα σε όλο αυτό. Αν είναι όμως να εκφράσω γκρίνια ή παράπονο, θα πω οτι απλά βλέπω παντού πράγματα που δεν μου αρέσουν, και ενώ ξέρω πως δεν θα με έπαιρνε εμένα να συμπεριφέρομαι έτσι, βλέπω οτι για κάποιους ειναι μια χαρά... παραξενεύομαι για το πως βλέπω κάποιοι να ειναι αποδεκτοί, ενώ εγώ ο ίδιος νιώθω ανεπιθύμητος.
Οπότε μέσα απο όλα αυτά, υποθέτω απλά αναρωτιέμαι πως γίνεται να ταιριάζουν κάποιοι, εφόσον είμαστε όλοι ένοχοι απο αγένεια.

Γεια σου Άγγελε, φυσικά σε θυμάμαι... το έστειλα και το R1! τώρα στις βόλτες μου κυκλοφορώ με ψηλόφτερη ιταλίδα, με ευπάθεια στα ηλεκτρονικά :P Θα γυρίσω στα ιαπωνέζικα όμως κάποια στιγμή ξανά!

Οπως το θετεις τωρα στεκει η απορια σου...οντως ειναι καλη απορια αυτη, θα μπορουσα να πω πως αντιμετωπιζω το ιδιο θεμα. Μηπως ειναι θεμα επιβλητικοτητας στο κατω κατω της γραφης; Και δεν σημαινει οτι καποιος που αποπνεει τετοια σιγουρια ειναι οπωσδηποτε αγενης, καποιος μπορει να εχει αυτο το χαρακτηριστικο και να ειναι ευγενικοτατος και συνεργασιμος. Αλλα ρε γαμωτο...προσωπικα δεν καταφερα ποτε και ευγενικη να ειμαι και να αποφυγω να προκαλεσω την εντυπωση οτι ειμαι κανα χαλακι...αντιστοιχα σε στιγμες που βγαζω σιγουρια ή authority και υπερασπιζομαι το δικο μου οσο δικιο και αν εχω δυσκολευομαι πολυ να μην φανω bitch. Και εκει αναγκαστικα μπορει και να αντιδρασω. Οπως λες αν καταλαβα καλα δεν με παιρνει να ειμαι αποδεκτη με "bitchy" συμπεριφορες, αλλους τους παιρνει μια χαρα και αδικο να εχουν. Εγω η στο ενα ακρο η το αλλο βρισκω τον εαυτο μου.
Καλα δεν καταλαβα τι εννοεις πανω κατω;
Η θεωρια μου ειναι η επιβλητικοτητα/εξουσια/σιγουρια που αποπνεει κανεις...σεβομαστε τη δυναμη και τη σταθεροτητα/σιγουρια, οχι μονο οι ανθρωποι, και ολα τα ζωα γενικοτερα το ιδιο κανουν.
Τωρα πως γινεται καποιος και πραος και ευγενικος ανθρωπος να ειναι και σεβασμο να αποπνεει δεν εχω ιδεα. Ξερω πως γινεται αλλα εγω προσωπικα δεν μπορω και τα δυο μαζι.

[Tomhet]

Νομίζω πως κατάλαβα τι εννοεις Natalia και νομίζω πως έχεις πιάσει μεγάλο κομμάτι αυτού που λέω.
Δεν ξέρω όμως με απόλυτη σιγουριά αν ειναι μόνο θέμα επιβλητικότητας όλο αυτό που σκέφτομαι.

Σίγουρα δεν χρειάζεται κάποιος να είναι αγενής για να τον σέβεσαι, και σίγουρα η συντριπτική πλειοψηφία το αγνοεί παντελώς αυτό, αλλά απο την άλλη δεν νομίζω οτι θέλουν όλοι τον σεβασμό όλων. Δεν είμαι σίγουρος δηλαδή πως του γείτονα θα του έκανε καμία διαφορά αν τον σεβόμουν, γιαυτό κιόλας μου κλείνει το παρκινγκ! :P γιατί δεν τον ενδιαφέρει... δεν φαντάζομαι οτι θα σκέφτεται πως έτσι εμπνέει σεβασμό... είμαι σίγουρος πως δεν το σκέφτεται καν αυτό. Του είναι αδιάφορο... με έχει γραμμένο, πως να το πω...

Οπότε αφήνοντας αυτό στην άκρη, καθώς απο ότι φαίνεται δεν μας επιρρεάζει πάντα στις συμπεριφορές αυτές, θα πιαστώ απο κάτι που είπες πριν... πως απο τους 7 εργοδότες πέτυχες 1 καλό.
Πόσος χρόνος απαιτείται στην ζωή κάποιου για να κάνει έναν τέτοιο κύκλο? Να αλλάξεις 7 θέσεις?
Αν το μεταφέρουμε αυτό στις φιλικές σχέσεις, πόσος χρόνο απαιτείται αντίστοιχα και εκεί?
Στις ερωτικές, πόσος επίσης?
Πόσο χρόνο έχουμε στη ζωή αυτή για να συμβούν όλα αυτά τα 1 στις 7 και γιατί να είναι έτσι? Γιατί μάλλον δεν συμπεθεριάζουμε που λένε... σε κανέναν τομέα... Όσο το σκέφτομαι λογικά, εκεί καταλήγω. Έρχεται βέβαια η πραγματικότητα των άλλων και μου αποδεικνυει πως κάνω λάθος. Η δική μου πραγματικότητα όμως το επιβεβαιώνει όλο αυτο και προσπαθώ να σκεφτώ τι είναι που δεν πιάνω.

Το μόνο που μου είναι πιο εύκολο να εξηγήσω είναι το ερωτικό, καθότι με το που θα δω αισθητική τσιφτετελιου κλπ, χάνω κάθε ενδιαφέρον και δυστυχώς καθότι μένω στην Ελλάδα, αυτόματα αποκλείω το 99% του πληθυσμού. :P
(Άλλη μου απορία αυτή... πως γίνεται αν γεννηθείς έλληνας, αυτόματα, να σου αρέσουν τα τσιφτετέλια και η αισθητική αυτή? ρίχνουν κάτι στην κολυμπήθρα? Νιώθω σαν να μου έχουν ρίξει τσιγγάνικη κατάρα που εγώ όποτε τα βλέπω ή τα μυρίζομαι αυτά, με πιάνει ναυτία... με κάνει να ξενερώνω με 10 εκατομύρια ανθρώπους.. μου μένουν οπότε κάτι ψιλά διάσπαρτα σε 130κ τετραγωνικά χιλιόμετρα.. άντε να τους πετύχεις)
Στους άλλους τομείς δεν πιάνω το πως οι άνθρωποι ταιριάζουν, αφού στην ουσία όλοι θέλουμε να αλληλοσκοτωθούμε και απλά το κρύβουμε μέχρι να συμβεί κάτι και να μας βγει στην επιφάνεια.

Αυτό όμως που αναφέρεις πως είτε θα βρίσκεσαι στο ένα άκρο (που θα υποχωρείς) είτε θα είσαι στο άλλο (που θα νιώθεις οτι είσαι επιθετική) και δεν βρίσκεις μέση κατάσταση, νομίζω το νιώθω και εγω συχνά και το αποδίδω στην λογική που έχω αναφέρει ήδη. Πως δηλαδή ο άλλος θα φερθεί σαν καθίκι, με τρόπο που αν ήταν εκείνος ο αποδέκτης δεν θα του άρεσε, και φτάνει κάποια στιγμή που νιώθεις και εσύ οτι αρκετά υποχώρησες και άρα ξεκινάς να κερδίζεις έδαφος και ξαφνικά ο άλλος λούζεται την συμπεριφορά που είχε μέχρι τότε. Εκείνη είναι η στιγμή που μάλλον θα σε κάνει να νιώσεις οτι του φέρεσαι επιθετικά, καθότι... δεν του αρέσει και εκείνου η συμπεριφορά αυτή.. απλώς μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν αντίστροφοι οι ρόλοι.
Εκείνες τις στιγμές μου έρχεται νοητά το ερώτημα, "εγω το έκανα γιατί έπρεπε να αμυνθώ απο την συμπεριφορά σου... εσύ γιατί το ξεκίνησες ομως??".

[Macgyver]

Γεια σου Άγγελε, φυσικά σε θυμάμαι... το έστειλα και το R1! τώρα στις βόλτες μου κυκλοφορώ με ψηλόφτερη ιταλίδα, με ευπάθεια στα ηλεκτρονικά :P Θα γυρίσω στα ιαπωνέζικα όμως κάποια στιγμή ξανά!

Ω , εσυ Ιταλιδα ? νομιζω οτι τονομα της αρχιζει απο D ...........κι εγω φλερταρω μια Ιταλιδα , D επισης , αλλα sled , 8oo.....

[Remedy]

Natalia είναι κάτι που με απασχολεί καιρό τώρα γιατί έχω ζήσει τη ζωή μου προσπαθώντας να μην ενοχλώ και μην κάνοντας ότι θα ενοχλούσε αντίστοιχα και εμένα.
Αλλά 34 χρονών πλέον, νιώθω κατα κάτι κουρασμένος να συναντάω τις ίδιες συμπεριφορές παντού.
Στο οικογενειακό περιβάλλον (που έχω ξαναπεί και εδω μέσα πως δεν έχω επαφές), στο φιλικό που χρόνια τώρα απομακρύνθηκα γιατι ένιωσα οτι κουράστηκα να δικαιολογώ την, κατ'εμε τουλάχιστον, απρεπή συμπεριφορά των φίλων (και δεν βλέπω να είναι δυνατό να δημιουργηθεί, πλέον, νέο τέτοιο περιβάλλον), στο επαγγελματικό που όπως ξαναείπα θεωρώ πως πολύ σπάνια συναντώ κάποιον που θα παίξει το ρόλο του σωστά, με ευγένεια και με πνεύμα συνεργασίας, στο συντροφικό που νιώθω οτι έχω φάει σκατά απο τους άλλους δικαιολογώντας και πάλι την κακή και ανώριμη και ενδεχομένως άρρωστη συμπεριφορά, και γενικά σε μια τέτοια ηλικία ο κόσμος δεν ειναι ακριβώς ανοιχτός ωκεανός.

Με απογοητεύει αρκετά θα έλεγα να συναντώ καθημερινά αρκετό κόσμο λόγω δουλειάς, να παρουσιάζομαι σε όλους με χαμόγελο, διάθεση για συνεργασία και ευγένεια και να τους βλέπω να ανταποδίδουν με ύφος απο αδιάφορο, μέχρι ανωτερίστικο, εως και επιθετικό πολλές φορές. Με κάνει να κυλάω σε άσχημες σκέψεις γύρω απο το πως η ζωή μου έχει έρθει έτσι όπως έχει έρθει, γιατί εκείνους οπως ειπα τους βλέπω με φίλους, οικογένειες κλπ και αναρωτιέμαι.... πως διάλα...?

Όταν θα πεις 10 φορές τη μέρα "θα προσπαθήσω να ξεκινήσω με καλή διάθεση" και 9 φορές τρως αναχαίτιση 50 μέτρα απο τον διάδρομο απογείωσης... ε.. νομίζω πως αρχίζεις να έχεις κάποιες απορίες για το ποιο ακριβώς είναι το σχέδιο πτήσης.

Δεν με βλέπω ομως ακριβως σαν θύμα μέσα σε όλο αυτό. Αν είναι όμως να εκφράσω γκρίνια ή παράπονο, θα πω οτι απλά βλέπω παντού πράγματα που δεν μου αρέσουν, και ενώ ξέρω πως δεν θα με έπαιρνε εμένα να συμπεριφέρομαι έτσι, βλέπω οτι για κάποιους ειναι μια χαρά... παραξενεύομαι για το πως βλέπω κάποιοι να ειναι αποδεκτοί, ενώ εγώ ο ίδιος νιώθω ανεπιθύμητος.
Οπότε μέσα απο όλα αυτά, υποθέτω απλά αναρωτιέμαι πως γίνεται να ταιριάζουν κάποιοι, εφόσον είμαστε όλοι ένοχοι απο αγένεια.

Γεια σου Άγγελε, φυσικά σε θυμάμαι... το έστειλα και το R1! τώρα στις βόλτες μου κυκλοφορώ με ψηλόφτερη ιταλίδα, με ευπάθεια στα ηλεκτρονικά :P Θα γυρίσω στα ιαπωνέζικα όμως κάποια στιγμή ξανά!

απ οσο καταλαβαινω, οσο κι αν το επεξεργαζεσαι, δεν βρισκεις να εχεις πουθενα καποια "ευθυνη" εσυ για την κατασταση που περιγραφεις στα προσωπικα σου.
το συμπερασμα σου ειναι οτι οφειλεται στο πως ειναι και πως φερονται οι "αλλοι". σωστα?