Νομιζω οτι πεθαίνω!!!!!

[αλεξανδρος_77]

σοφο μου ακουγετε αυτο που λες οτι δε θες να παρεις φαρμακα αλλα με εκπλησεις καπως

[eosygood]

Γιατι σε εκπλησω? που δεν μου αρεσει να παιρνω χαπια?

[αλεξανδρος_77]

εχω την εντυπωση οτι μαλον σ αρεσουν τα αινιγματα αλλα ετσι δε μπορω να βγαλω καπιο συμπερασμα χωρις να σε ξερω και τοσο καλα ισως υπο αλλες συνθηκες να μιλαγαμε ασταματητα αλλα μονο μαντευοντας θα εβγαζα ακρη με οσα γραφεις αλλα και παλι τροπο να συνενοηθουμε δε ξερω αν θα εβρισκα...

[eosygood]

ο,τι με προβληματιζει το εχω γραψει.Συνοψιζοντας περναω μια δυσκολη περιοδο στη ζωη μου επειτα απο δυο θανατους(ο πρωτος ενος φιλου μου και ο δευτερος του κατοικιδιου μου)δεν ξερω αν σας φαινεται περιεργο αλλα ειμαι αρκετα φιλοζωη και αυτο μου κοστισε λες και εχασα ανθρωπο.Με πιανουν κρισεις πανικου απο τοτε αν και για ενα μηνα ηρεμησα αλλα απο την μερα που αρωστησα με γαστρεντεριτιδα ανυσηχησα αρκετα για την υγεια μου και με επιασαν ξανα κρισεις χωρις α το θελω και χωρις να μπορω να το ελεξγω.Δεν μου αρεσουν τα φαρμακα για κανεναν λογο και ψαχνω μηπως με βοηθησει καποιο φυτικο συμπληρωμα.Δεν εχω γραψει κανενα αινγμα και ουτε με ενδιαφερουν τα αινιγματα.Λυση ψαχνω στο προβλημα που με απασχολει.

[αλεξανδρος_77]

το αινιγμα δε βρισκεται σε αυτα που γραφεις το αινιγμα ειναι στο πως θα συνενοηθει μαζι σου νομιζω οτι καταλαβα τι ενοεις αλλα οταν σκεφτομαι πως να το εξηγισω τριζει ο εγκεφαλος μου αρα ελπιζω να αρκεστεις σε αυτο...

αν θες πες τι σκεφτεσαι μπας και σκεφτω τιπτ..

[eosygood]

Το μονο που σκεφτομαι αυτη την στιγμη ειναι μην με ξαναπιασει κριση πανικου....ο μεγάλος μου φόβος που δεν μπορω να αποφύγω....

[αλεξανδρος_77]

ο φιλος σου τι επαθε? μηπως ενοεις οτι εφυγε απο τη ζωη σου

[novia35]

Ειμαι αρκετα αγχωμένη γτ νομιζω οτι κατι κακο εχω(

Δεν παθαίνει κανείς τίποτα ποτέ απο κρίσεις πανικού, δεν έχει υπάρξει ποτέ καταγεγραμμένο ένα τέτοιο περιστατικό στην παγκόσμια ιστορία της ψυχιατρικής, διαφορετικά εγώ πρέπει να έχω πεθάνει περίπου 1.357 φορές μέχρι τώρα αναλογικά με τα χρόνια που μου συμβαίνει, ένας γιατρός μου είχε πει κάποτε «σκέψου πόσες φορές το έχεις πάθει, αν ήταν κάτι επικίνδυνο θα είχες ήδη πεθάνει, υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν απο πολύ σοβαρές ασθένειες και κρίσεις πανικού δεν παθαίνουν» μου φάνηκε απολύτως λογικό και εκείνη την περίοδο με είχε βοηθήσει πολύ.

Ο πανικός είναι μια φυσιολογική αντίδραση του κάθε ζώντος οργανισμού σε καταστάσεις κινδύνου όπου ενεργοποιείται ο μηχανισμός της αυτοσυντήρησης για την επιβίωση του. Το γνωστό παράδειγμα που δίνουν όλοι οι ψυχολόγοι με την αρκούδα, ότι αισθάνεσαι σαν να σε κυνηγάει μια αρκούδα και τρέχεις να σωθείς αλλά χωρίς να υπάρχει αρκούδα στην πραγματικότητα είναι οι εσωτερικοί μας «δαίμονες» που μας καταδιώκουν. Γεννήματα του μυαλού και της φαντασίας μας. Γι' αυτό και πέρα απο τις σωστές αναπνοές σε κρίσεις πανικού το άτομο προτιμάται να επιλέξει την κίνηση, αν μπορεί δηλαδή ν' ανεβοκατέβει τις σκάλες δύο ορόφων ώστε να εκτονωθεί η ένταση παρά το λανθασμένο «κάτσε σε μια καρέκλα να ηρεμήσεις» που του προτείνουν όσοι δεν ξέρουν επειδή ο οργανισμός εκείνη τη στιγμή μοιάζει να θέλει ν' αποδράσει απο αυτό απ' το οποίο κινδυνεύει άρα κινητοποιεί το σώμα να τρέξει αλλιώς καταπιέζεται η εσωτερικευμένη ενέργεια. Γι' αυτό και το περπάτημα σε καθημερινή βάση βοηθά ώστε να ρυθμιστούν τα επίπεδα του άγχους επειδή εξωτερικεύεται σταδιακά τη συσσωρευμένη ενέργεια.

Στους ανθρώπους λοιπόν που υποφέρουν απο κρίσεις πανικού απλώς αυτός ο μηχανισμός έχει απορρυθμιστεί για κάποιο λόγο οπότε του δίνει κάτι σαν «λάθος συναγερμούς», κάποιοι άνθρωποι έχουμε λίγο πιο ευαίσθητο νευρικό σύστημα κι έτσι σε πολύ έντονα ερεθίσματα επηρεαζόμαστε περισσότερο. Ένα τραυματικό σοκ, κάποια άσχημη παιδική εμπειρία ακόμη και πράγματα που έχουμε ζήσει σε βρεφική ηλικία που δεν έχουμε καν συνειδητότητα μπορεί να εγγραφούν στην μνήμη και να μας βγούν ως κρίσεις πανικού στην ενήλικη ζωή.

Σε οργανικό επίπεδο οι κρίσεις πανικού δεν μπορούν να σου προκαλέσουν κανένα πρόβλημα. Το άγχος και ειδικά το χρόνιο όμως πέρα απο τα πολλά ψυχοσωματικά που σε κάνουν να αισθάνεσαι άρρωστος χωρίς να είσαι μπορεί ν' απορρυθμίσει το ορμονικό σύστημα, η υπερέκκριση κορτιζόλης δηλαδή μιας ορμόνης που εκκρίνει ο οργανισμός όταν βρίσκεται σε κατάσταση έντονου στρες είναι πολύ βλαβερή και μακροπρόθεσμα μπορεί να οδηγήσει σε καρδιαγγειακά προβλήματα. Όλα αυτά τα ρυθμίζει όμως, όπως είπαμε, μια ώρα περπάτημα την ημέρα ή μια όποια άλλη ήπια φυσική δραστηριότητα. Το θέμα είναι ότι δεν το κάνουμε.

Αυτό που είναι καταστροφικό και μπορεί να σου προκαλέσουν οι κρίσεις πανικού, γιατί εκεί είσαι πραγματικά νεκροζώντανος, αν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα και με το σωστό τρόπο είναι να σε οδηγήσουν στην αγοραφοβία και στην κατάθλιψη να σου χαλάσουν την ποιότητα ζωής και να σου διαλύσουν την καθημερινότητα. Επίσης είμαι πολύ ενάντια στα ψυχοφάρμακα και εντελώς υπερ στην ψυχοθεραπεία, όχι για λόγους ταμπού αλλά επειδή η φαρμακευτική αγωγή δεν λύνει το πρόβλημα απλώς καταστέλλει το σύμπτωμα, όταν διακοπεί αυτή επιστρέφει. Οι γιατροί τα συνταγογραφούν σε περιπτώσεις που ο ασθενή δεν είναι σε θέση να δεχτεί ψυχοθεραπευτική αγωγή για να σταθεί στα πόδια του αρχικά, να ηρεμήσει λίγο ο οργανισμός και σε δεύτερο χρόνο να συνεχίσει με την ψυχοθεραπεία. Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν στο πρώτο στάδιο της θεραπείας θες γιατί είναι η εύκολη λύση;; θες γιατί η ψυχοθεραπεία είναι χρονοβόρα και βαριούνται;; θες γιατί θεωρούν ότι απ' τη στιγμή που δεν έχουν συμπτώματα ότι έχει ξεπεραστεί το πρόβλημα;; σε κάθε περίπτωση είναι λανθασμένη η αντίληψη αυτή και με το πρώτο επόμενο έντονο ερέθισμα υποτροπιάζουν ξανα και ξανα και ξανα...

Να συμπληρώσω επίσης ότι στην Ελλάδα υπάρχει η ελάχιστη ενημέρωση ακόμη και σήμερα σχετικά με το θέμα. Θα σου αποδώσουν απο βαρείς χαρακτηρισμούς απο τ' ό,τι έχεις πρόβλημα με το μυαλό σου, είσαι τρελός δηλαδή, μέχρι πιο light ότι είσαι αδύναμος, κακομαθημένος ή ότι το χρησιμοποιείς ως ένα φθηνό τέχνασμα για ν' ασχοληθούν μαζί σου. Το θλιβερό είναι ότι το ακούς και απο νέους αλλά και απο μορφωμένους ανθρώπους.

Εγώ είχα φτάσει σε κάποιο σημείο περισσότερο να εκνευρίζομαι και να στεναχωριέμαι απο τις βλακείες που άκουγα απο τον πάσα ένα ηλίθιο και αστοιχείωτο, ακόμη και κακόβουλο που βρίσκει ευκαιρία στην αδυναμία σου να σε πληγώσει ή να κάνει πλακίτσα μ' αυτό που σου συμβαίνει δηλώνοντας έμμεσα πόσο έξυπνος ή δυνατός είναι ο ίδιος που δεν το παθαίνει. Ε, αυτούς τους ανθρώπους τους απομακρύνεις.

Εγώ είχα βιώσει και ρατσισμό απο τον περίγυρο μου -χεσμένους τους είχα βέβαια απο ένα σημείο και μετά- αλλά σε κάποιον άλλον θα μπορούσαν να δημιουργήσουν και μεγάλο ηθικό πρόβλημα.

[novia35]

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πεθάνουμε όλοι, κάποια στιγμή, πότε και πως κανείς δεν το ξέρει, άλλος το αποφασίζει. Στην Κω δυο άνθρωποι σκοτώθηκαν απο το σεισμό που προφανώς θα ήταν υγιέστατοι και ενδεχομένως δεν θα υπέφεραν απο κρίσεις πανικού κι ούτε ποτέ θα μπορούσαν να το φανταστούν. Τι ψάχνουμε λοιπόν;; να προβλέψουμε και ν' αποτρέψουμε τον θάνατο μας;; ε, λοιπόν αυτό δεν μπορεί να γίνει ό,τι κι αν κάνουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να φροντίζουμε τους εαυτούς μας όσο μπορούμε, καλή διατροφή, άθληση, όχι άγχος, φίλοι... και να πετάμε ότι μας χαλάει την ψυχολογία, να κάνουμε πρόληψη και μέχρι εκεί. Κι αυτό που είναι να 'ρθει θα 'ρθει ειτε το θέλουμε, είτε όχι. Έως τότε όμως ας φροντίσουμε να το ξεχάσουμε. Δεν είναι εύκολο, ούτε εγώ το έχω καταφέρει κι ούτε σημαίνει ότι αν το συνειδητοποιήσουμε πως μπορούμε να το διαχειριστούμε κιόλας. Θέλει πάρα πολύ δουλειά. Σκοπός ήταν να μην σου εκδηλωθεί άμα σου εκδηλωθεί έχεις μεγάλο αγώνα μπροστά και πάλη με το τέρας.

[novia35]

Το μονο που σκεφτομαι αυτη την στιγμη ειναι μην με ξαναπιασει κριση πανικου....ο μεγάλος μου φόβος που δεν μπορω να αποφύγω....

Όσο τη φοβάσαι τόσο την προσκαλείς. Άρχισε να της μιλάς σαν μια ενοχλητική φίλη που σου τη σπάει. Εγώ αυτό έκανα μόλις πήγαινε ν' αρχίσει της έλεγα: «τι θες πάλι εδω;;», «δεν μας παρατάς ήσυχους;;», «φύγε γιατί δεν μπορώ ν' ασχολούμαι μαζί σου άλλο». Δεν πιάνει πάντα αλλά είναι μια τεχνική.

[eosygood]

Ενας πολυ καλος μου φιλος πεθανε αρκετα νεος και άφησε πισω την γυναικα του και ο παιδι του.Ετυχε να κανει καρδιολόγο κι έλεγχο ενα μηνα πριν πεθάνει και ολα του τα βρήκαν τελεια.Και ενα βραδυ εκει που καθόταν στον καναπέ ξεψύχησε.το πρωι πηγε το παιδάκι του να τον ξυπνήσει και του ελεγε "έλα μπαμπά μην κανεις τον πεθαμένο" γιατι νόμιζε οτι τους εκανε πλακα και εκεινος δεν κουνιοταν!και φωναζει το παιδι την μητέρα του κλαιγοταν οτι ο μπαμπάς του ηταν παγωμένος.ειχε πεθάνει απο ο βραδυ απο καρδια.τι να σου πω ;οτι μολις το εμαθα μου κόπηκαν τα ποδια;οτι δεν μπορουσα να κοιμηθώ για εβδομάδες;ηταν πολυ καλος άνθρωπος με καμια ένδειξη καρδιολόγικου προβλήματος.απο εκεινη την ημερα με πηρε η κατω βολτα.δεν ειχα ζησει κιόλας θανάτους στην οικογένεια μου και αυτο το γεγονός ηταν πολυ κοντινό σε μένα και ετσι με πηρε η κατω βολτα.ηρθε μετα απο λιγες εβδομάδες και η απωλεια του κουνελιου μου και ήρθες έδεσε το γλυκο.επειτα απο λιγες μερες ηρθε η πρωτη κριση πανικου την ωρα που εκανα γυμναστικη στο γυμναστηριο επεσα κατω λιπόθυμη με μουδιασματα στο κεφαλι και ταχυπαλμιες.δεν θελω να το θυμαμαι...

[eosygood]

Προσπαθω να το αποβάλλω αλλα μου ειναι δυσκολο.ακομη κ τωρα που σηκώθηκα απο το κρεββάτι αισθάνθηκα την καρδια μου να χτυπάει πιο δυνατά και να νιωθω αδυναμια στα ποδια μιυ και εναν κομπο στο λαιμό .φοβαμαι κιόλας μην τα αποδίδω ολα στο αγχος και τελικα εχω προβλημα .εχω κανει και καρδιολόγικο έλεγχο τον τελευταίο πριν απο 3 εβδομάδες.λετε να ξανακάνω ακομη εναν;εχω κανει νομιζω 3 φορες μεσα στους 5 μηνες.υπαρχει περιπτωση να εχω θέμα και να μην φαινεται απι το τριπλεξ και το καρδιογράφημα ;

[savatage]

Ελβιρα η νοβια σου εδωσε μια πληρη εικονα της καταστασης και οπως σου ειπε και αυτη χρειαζεται να κανεις ψυχοθεραπεια αν θελεις πραγματικα να το παλεψεις. Αν δε θελεις, μπορεις να συνεχισεις να τρεχεις σε γιατρους για εξετασεις, αλλα ετσι θα βουτηχτεις ακομα πιο βαθια στην υποχονδριαση.
Καλη επιτυχια σε ο,τι αποφασισεις!

[novia35]

υπαρχει περιπτωση να εχω θέμα και να μην φαινεται απι το τριπλεξ και το καρδιογράφημα ;

Το καρδιογράφημα δεν δείχνει τίποτα, παρά μόνο αν έχεις πάθει έμφραγμα εκείνη την ώρα που στο κάνουν αλλιώς είναι μια άχρηστη εξέταση σε επίπεδο πρόληψης. Απ' το έμφραγμα μπορεί να την γλυτώσει κανείς, πιο δύσκολο είναι το εγκεφαλικό ακόμη και σε περιπτώσεις ίασης του (εγώ τελευταία αυτή τη φοβία έχω αναπτύξει, το καρδιολογικό το έχω ξεπεράσει). Αισθάνομαι συνέχεια πίεση στο κεφάλι, μουδιάσματα στο πρόσωπο, απ' την αριστερή πλευρά και στον αυχένα, θολή όραση, πολλές φορές κολλάει το μυαλό μου και δεν μπορώ να θυμηθώ τι θέλω να πω ή μοιάζει σαν να μην μπορώ να μιλήσω, σαν να μπερδεύω τη γλώσσα, παθαίνω σύγχιση και πολλές φορές δεν μπορώ να εστιάσω σ' αυτό που κοιτάζω, έχω κλείσει λοιπόν ραντεβού στο νευρολογικό τμήμα δημόσιου νοσοκομείου για να κάνω έναν πλήρη νευρολογικό έλεγχο. Κι αυτό γιατί εξέταση στο κεφάλι δεν έχω κάνει ποτέ.

Το triplex καρδιάς δείχνει κάποια πράγματα, το test κοπώσεως, το holder για την μέτρηση της αρτηριακής πίεση (αν θέλεις να κάνεις έναν πλήρη καρδιολογικό έλεγχο κάνε αυτά τα 3 και είσαι ok) και μετά πάμε σε στεφανιογράφημα αλλά αυτό για να σου το γράψουν οι καρδιολόγοι θα πρέπει να έχεις ήδη ένα διεγνωσμένο καρδιολογικό πρόβλημα αλλιώς θεωρείται υπερβολή. Μετά υπάρχει το triplex καρωτίδων, το triplex νεφρικών αρτηριών και τελος η μαγνητική εγκεφάλου (όλες οι άλλες εξετάσεις είναι απλές στην μαγνητική θα πρέπει να προσέξεις αν είσαι αλλεργική ή αν έχεις κάποιο νεφρολογικό πρόβλημα γιατί το σκιαγραφικό μπορεί να σε πειράξει). Έναν υπέρηχο θυροειδή και έναν υπέρηχο νεφρών, άνω και κάτω κοιλίας. Απο εκεί και πέρα γενικές αίματος και ούρων και ένας πλήρης ενδοκρινολογικός έλεγχος (παίζει να είναι και ο πιο σημαντικός) και δεν εννοούμε μόνο του θυροειδή, επινεφρίδια, υπόφυση κτλ κτλ είναι αρκετά για να έχεις μια σαφή εικόνα της λειτουργίας του οργανισμού σου.

Βρες καλούς γιατρούς, με ψυχραιμία, που να έχουν την διάθεση να σε βοηθήσουν -αυτό είναι το πιο δύσκολο- μην τους παρουσιάζεσαι ως ψυχιατρικό περιστατικό, πες τους τα συμπτώματα σου και ζήτησε τους να σου γράψουν έναν προληπτικό ιατρικό έλεγχο. Αν είναι να το κάνεις καν' το σωστά, ξεκίνα μια σειρά εξετάσεων κι όχι να κάνεις 3 triplex σε 5 μήνες, ταλαιπωρείσαι άδικα, δώσε ένα χρονικό πλαίσιο που θα τις κάνεις, κάν' το μια φορά για να ησυχάσεις και να κρατήσεις και ιστορικό και μετά, αν όλα είναι καλά, τέλος, ψάξ' το καθαρά σε ψυχολογικό επίπεδο. Μια φορά είναι ο προληπτικός έλεγχος το χρόνο εκτός αν υπάρχει διεγνωσμένο πρόβλημα οπότε είναι κάθε 6 μήνο.

Αν είναι εντάξει οι ορμόνες σου (φρόντισε να ελέγξεις σίδηρο, φερριτίνη, βιταμίνη D και Β12 και Μαγνήσιο γιατί αυτό ενδέχεται να σου προκαλεί την αδυναμία και τις ατονίες) και οι αιματολογικές, αρτηριακή πιέση... πραγματικά δεν έχεις κάτι να φοβάσαι. Ακόμη και η υψηλή αρτηριακή πίεση αν δεν συντρέχουν και άλλοι λόγοι όπως υψηλός αθηρωματικός δείκτης που σχετίζεται με την χοληστερόλη, την καλή και την κακή χοληστερίνη δεν μπορεί να σου δημιουργήσει πρόβλημα σ' εκείνη τη φάση τουλάχιστον.

Αν είναι κρίσεις πανικού με 10 διαφραγματικές αναπνοές έρχεσαι στα ίσα σου
Αν σου πέφτει το σάκχαρο μισό ποτήρι χυμός πορτοκάλι σε φέρνει στα ίσα σου
Αν σου ανεβαίνει το σάκχαρο μισό λεμόνι με νερό μπορεί να βοηθήσει, όπως και η κανέλλα (Κεϋλάνης γιατί η άλλη έχει πολλή κουμαρίνη που είναι καρκινογόνος ουσία).
Αν σου πέφτει η πιέση λίγο αλάτι μπορεί να βοηθήσει επίσης.
Αν σου ανεβαίνει ένα μικρό γλυκό, ένα ζεστό ρόφημα με λίγο μέλι ή ένα ζεστό ντουζ βοηθούν να πέσει (το ζεστό και το γλυκό βοηθά να πέσει η πίεση). Το καλοκαίρι συνήθως μας πέφτει η πίεση -και λόγω εφίδρωσης- ενώ το χειμώνα είναι πιο ανεβασμένη κι αυτό γιατί ο οργανισμός προσπαθεί να κρατήσει σταθερή τη θερμοκρασία του σώματος με βάσει την εξωτερική θερμοκρασία.

Φρόντισε να τρέφεσαι σωστά, προσπάθησε να κοιμάσαι καλά για να ηρεμεί το νευρικό σύστημα, να κάνεις μια ήπια αθλητική δραστηριότητα καθημερινά, βρες ένα διασκεδαστικό χόμπυ που να διοχετεύεις όλη σου την ενέργεια, κάνε εξορμήσεις στη φύση, άκουσε μουσική (υπάρχουν στο youtube πολλά videos με relaxing και healing music όπως και με τεχνικές χαλάρωσης), χόρεψε, δες κωμωδίες για να γελάσεις, κάνε διαλογισμό, κάνε γιόγκα (υπάρχει και γιόγκα γέλοιου), μίλα με κάποιον πνευματικό -αν πιστεύεις- κι η προσευχή βοηθάει πολύ, κάνε ασκήσεις ευγνωμοσύνης, πρόσεφερε εθελοντική εργασία σε αναξιοπαθούντες συνανθρώπους σου, δημιούργησε στόχους, απέφυγε ν' ακούς άσχημες ειδήσεις, γέμισε τη μέρα σου για να μην σκέφτεσαι, μίλα με φίλους, βγες αγόρασε όμορφα πράγματα για τον εαυτό σου, προσπάθησε να το ξεχάσεις για να σε ξεχάσει και κάνε ψυχοθεραπεία. Είναι πολύ γνωστά πράγματα, που ΟΛΟΙ τα ξέρουμε αλλά ΔΕΝ τα κάνουμε.

Απο εκεί και πέρα, μόνο ο Θεός ξέρει, για όλους μας. Σκέψου ότι εσύ έχεις κάνει το καλύτερο για τον εαυτό σου -μην φτάσεις βέβαια να ζεις αποστειρωμένη- και πως απο εκει και πέρα δεν μπορεις να κάνεις κάτι περισσότερο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα πεθάνουμε.

Επίσης σου προτείνω την επικούρεια φιλοσοφία σχετικά με την αποτροπή του φόβου του θανάτου. Ο πιο πιθανός λόγος που φοβόμαστε τον θάνατο είναι πιθανώς ότι δεν ζούμε τη ζωή που θέλουμε, ότι δεν περνάμε καλά μέσα στη ζωή που έχουμε αλλιώς δεν θα σκεφτόμασταν τίποτα απ' όλα αυτά. Πρέπει να βρούμε τι είναι αυτό που μας λείπει...

Σκέψου όταν ήσουν μικρή... και τότε δεν πέθαιναν άνθρωποι;; γιατί δεν μας επηρέαζε αυτό;; γιατί δεν σκεφτόμασταν ποτέ τον θάνατο;; γιατί ήμασταν ξέγνοιαστοι;; γιατί θεωρούσαμε ότι δεν μας αφορά, γιατί θεωρούσαμε ότι είναι κάτι πολύ μακρινό για να μην πω πως ούτε καν μπαίναμε σ' αυτές τις σκέψεις, ήμασταν τόσο απασχολημένοι με τα παιχνίδια, τα μαθήματα, τους φίλους και τους έρωτες μας που δεν μας ένοιαζε... ήταν πραγματικές αυτές οι αντιλήψεις;; ήταν όντως μακριά απο εμάς;; όντως δεν μας αφορούσε;; πόσα παιδιά αρρωσταίνουν βαριά και πεθαίνουν;; σε πόσα ατυχήματα έχουν χαθεί μικρά παιδιά;; άρα;; πρόκειται για μια ψευδαίσθηση, γιατί δεν ξέρουμε, ούτε τότε, ούτε τώρα. Απλώς τότε δεν το σκεφτόμασταν.

[nick_electro]

λοιπόν επειδή το έχω υπέρ-ανάλυση εδώ και 5 χρονια το θέμα τις καρδιας. το θέμα είναι ότι για να πεθάνεις από καρδια, πρέπει να εξής πρόβλημα στην καρδια, αλλιώς δεν πεθαίνεις. άμα ήταν έτσι θα πεθαίναμε όλοι.
όσο για τον φίλο σου υποθέτω ότι πρέπει να πέθανε από κάποια αρρυθμία η οποια προκλήθηκε από κάποιο γενετικό πρόβλημα στο ηλεκτρικό σύστημα τις καρδιας.
αυτό μπορείς μονο να το κληρονομήσεις από τους γονείς-παππούδες....αν δεν έχει πεθάνει κάποιος στην οικογένεια αφνίδια τότε είσαι μια χαρά και μην φοβάσαι αυτό το κομμάτι (πεθαίνω στα καλά καθούμενα στον καναπέ).

τι άλλο να σου πω, αυτά που περιγραφής με το πιεσόμετρο και τα λοιπά τα είχα περάσει και εγώ ακριβώς τα ίδια,
επειδή έχουμε και την ίδια ηλικία, άμα έχει καμια απορία
μπορούμε να κάνουμε μια ζήτηση σε μηνύματα γιατί aπο εδώ βαριέμαι να γράφω. τουλάχιστον μην χάσεις και εσύ 5 χρονια όπως έχασα εγώ.