Δεν μπορείς να το κάνεις. Μην το προσπαθήσεις καν - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 5 FirstFirst 12345 LastLast
Results 31 to 45 of 73
  1. #31
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    2,713
    Quote Originally Posted by elisabet View Post
    Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς στην περίπτωση μου είναι από πού στο καλό προήλθε όλο αυτό. Από πού ξεκίνησε. Τους γονείς μου δεν τους θυμάμαι ποτέ σαν παιδί να ήταν ιδιαιτερώς επικριτικοί μαζί μου, σε θέματα απόδοσης στο σχολείο πχ, ίσα ίσα περήφανους τους έβλεπα για μένα. Δεν ήταν οι γονείς που θα μου λέγανε γιατί δεν πήρες άριστα. Το αντίθετο συνέβαινε. Εγώ ήμουν συνήθως αυστηρή με τον εαυτό μου κι εκείνοι λέγανε καλά δεν πειράζει. Κι ακόμα και με τις σπουδές που καθυστέρησα να τελειώσω ποτέ δεν τους θυμάμαι να είπαν γιατί δεν διαβάζεις περισσότερο ή δεν τα πας καλά κτλ. Ίσως να ήταν και μόνο αυτό, η ανάγκη μου να τους κάνω υπερήφανους που με έκανε να είμαι τόσο αυστηρή με μένα. Καμιά φορά δεν χρειάζονται και λόγια, ως παιδί αντιλαμβάνεσαι πότε τους απογοητευείς ακόμα κι αν δεν σου πουν τίποτα.
    Το παιδι κανει συνδεσεις και βγαζει συμπερασματα που οδηγουν σε συμπεριφορες απο βρεφος ακομα. Και δε θυμομαστε τι μπορει να συνεβαινε σε ηλικιες μεχρι 3-5 χρονων που θεωρουνται και οι πιο κρισιμες. Οι γονεις σου δεν αμφιβαλλω οτι ηταν παντα επιεικεις και δε σε κατεκριναν ουτε σε πιεζαν. Ωστοσο, καπως δημιουργηθηκε σε σενα η πεποιθηση οτι πρεπει να εισαι το καλο παιδι.
    Και αφου αρχισες να παιρνεις αυτο το ρολο, σου φορτωναν ολο και περισσοτερα αφου οπως ειπες σε αλλο ποστ εισαι "ο φωτεινος παντογνωστης" για αυτους.
    Εχεις ακουσει για τις πιο συγχρονες προτροπες στην παιδοψυχολογια?
    Οι ψυχολογοι πλεον συστηνουν στους γονεις να μη λενε καν τη φραση "καλο παιδι" γιατι γινονται λαθος συνδεσεις.
    Θα σου βαλω ενα ωραιο αποσπασμα απο ενα βιβλιο σχετικα με το "καλο παιδι".
    Πείτε ό,τι είδατε. Ένα απλό και χωρίς κρίσεις σχόλιο («Έβαλες τα παπούτσια σου μόνος σου» ή απλά «Τα κατάφερες») δείχνει στο παιδί ότι το παρατήρησες. Επίσης, του επιτρέπει να νιώσει περήφανο γι’ αυτό που έκανε. Σε άλλες περιπτώσεις μια πιο λεπτομερής περιγραφή ίσως είναι καλύτερη. Αν το παιδί ζωγραφίσει μία αφίσα, μπορείς να του δώσεις ανατροφοδότηση -όχι κρίση- σχετικά με αυτό που παρατήρησες: «Αυτό το βουνό είναι τεράστιο!», «Φίλε μου, χρησιμοποίησες πολύ μωβ σήμερα!». Αν το παιδί κάνει κάτι καλό σε κάποιον άλλο ή φερθεί γενναιόδωρα, μπορείς απλά να στρέψεις την προσοχή του στο αποτέλεσμα που είχε η δική του πράξη στον άλλο: «Κοίτα το πρόσωπο της! Είναι πολύ χαρούμενη που της έδωσες το λίγο από το φαγητό σου!» Αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από τον έπαινο που η έμφαση είναι στο πως εσύ ο ίδιος νιώθεις γι’ αυτήν την πράξη.

    Μιλήστε λίγο, ρωτήστε περισσότερο. Ακόμα καλύτερα και από τις περιγραφές είναι οι ερωτήσεις. Γιατί να πεις ποιο κομμάτι της ζωγραφιάς σου άρεσε περισσότερο όταν μπορείς να ρωτήσεις τι είναι εκείνο που αρέσει περισσότερο στο ίδιο το παιδί. Ρωτώντας «Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι να ζωγραφίσεις;» ή «Πώς διαπίστωσες πώς να κάνεις τα πόδια στο σωστό μέγεθος;» είναι πιθανότερο να καλλιεργήσεις το ενδιαφέρον για τη ζωγραφική. Με το «Μπράβο!» όπως είδαμε, μάλλον θα έχεις το αντίθετο αποτέλεσμα.

    Αυτό δε σημαίνει ότι όλα τα κοπλιμέντα, τα ευχαριστώ και οι εκφράσεις ευχαρίστησης είναι βλαβερές. Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τα κίνητρά μας για όσα λέμε (μία γνήσια έκφραση ενθουσιασμού είναι καλύτερη από την επιθυμία να χειραγωγήσουμε τη μελλοντική συμπεριφορά του παιδιού) αλλά και τις πραγματικές συνέπειες τους. Οι αντιδράσεις μας βοηθούν το παιδί να έχει έλεγχο της ζωής του ή συνεχώς αποζητά τη δική μας έγκριση; Το βοηθούν να γίνει πιο ενθουσιώδης με αυτό που κάνει για το ίδιο ή το μετατρέπει σε κάτι που απλά κάνει για να πάρει ένα «Μπράβο!». Το θέμα δεν είναι να ακολουθήσουμε ένα νέο μπούσουλα στη συμπεριφορά μας αλλά να έχουμε στο μυαλό μας τους μακροπρόθεσμους στόχους για τα παιδιά μας και να παρατηρούμε τις συνέπειες που έχουν αυτά που λέμε. Τα κακά νέα είναι ότι η χρήση της θετικής ανατροφοδότησης δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο θετική. Τα καλά νέα είναι ότι δεν χρειάζεται απαραίτητα να κρίνεις κάποιον για να τον ενθαρρύνεις.

    * Το άρθρο είναι μετάφραση του άρθρου «5 reasons to stop saying good job» του Alfie Kohn από το Για ένα διαφορετικό σχολείο.

    http://www.doctv.gr/page.aspx?itemid=spg10402
    Ειναι πολυ ωραιο αρθρο, μιλαει για τον εθισμο στον επαινο, το χειριστικο τροπο ανατροφης κλπ
    Οι δικοι σου γονεις μπορει αθελα τους και καλοπροαιρετα να σου δημιουργησαν την αναγκη να βαζεις παντα τις ανγκες των αλλων πρωτα και να περιμενεις την αναγνωριση. Μπορει γιαυτο οταν θελεις κατι να κανεις για τον εαυτο σου να το αναβαλλεις συνεχως, ενω για τους αλλους τσακιζεσαι.

    Δεν ξέρω...σταματάμε ποτέ εξ ολοκλήρου οι άνθρωποι να προσπαθούμε να κάνουμε περήφανους τους γονείς μας; Σταματάμε ποτέ να σκεφτόμαστε "τώρα τι θα λεγε για αυτό η μάνα μου;, με τι βλέμμα θα με κοιτούσε ο πατέρας μου;"
    Η ψυχολογια θεωρει οτι αν μπορει καποιος να σκεφτει με χ τροπο σε μια κατασταση τοτε μπορει και στην ψ.
    Αν μπορεις να σκεφτεις για ενα ξενο παιδι οτι ειναι αδικο να επωμιζεται τη φροντιδα των γονιων του(πχ να μην τους αγχωνει, να μην τους στεναχωρει, να τους δινει συνεχως ικανοποιηση κλπ) αρα θεωρητικα μπορεις και για το εσωτερικο σου παιδι.
    Αν μπορεις να κανεις σεξ χωρις να σκεφτεσαι τι θα ελεγε ο πατερας μου αν με κοιτουσε, τοτε μπορεις και να πας να κανεις μπαντζι τζαμπινγκ χωρις να σκεφτεσαι τι θα ελεγε αν σε εβλεπε.
    Δυσκολο αλλα γινεται.

  2. #32
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    2,713
    .........................................
    Last edited by savatage; 02-08-2017 at 18:53.

  3. #33
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2016
    Posts
    3,876
    Quote Originally Posted by savatage View Post
    Το παιδι κανει συνδεσεις και βγαζει συμπερασματα που οδηγουν σε συμπεριφορες απο βρεφος ακομα. Και δε θυμομαστε τι μπορει να συνεβαινε σε ηλικιες μεχρι 3-5 χρονων που θεωρουνται και οι πιο κρισιμες. Οι γονεις σου δεν αμφιβαλλω οτι ηταν παντα επιεικεις και δε σε κατεκριναν ουτε σε πιεζαν. Ωστοσο, καπως δημιουργηθηκε σε σενα η πεποιθηση οτι πρεπει να εισαι το καλο παιδι.
    Και αφου αρχισες να παιρνεις αυτο το ρολο, σου φορτωναν ολο και περισσοτερα αφου οπως ειπες σε αλλο ποστ εισαι "ο φωτεινος παντογνωστης" για αυτους.
    Εχεις ακουσει για τις πιο συγχρονες προτροπες στην παιδοψυχολογια?
    Οι ψυχολογοι πλεον συστηνουν στους γονεις να μη λενε καν τη φραση "καλο παιδι" γιατι γινονται λαθος συνδεσεις.
    Θα σου βαλω ενα ωραιο αποσπασμα απο ενα βιβλιο σχετικα με το "καλο παιδι".
    Πείτε ό,τι είδατε. Ένα απλό και χωρίς κρίσεις σχόλιο («Έβαλες τα παπούτσια σου μόνος σου» ή απλά «Τα κατάφερες») δείχνει στο παιδί ότι το παρατήρησες. Επίσης, του επιτρέπει να νιώσει περήφανο γι’ αυτό που έκανε. Σε άλλες περιπτώσεις μια πιο λεπτομερής περιγραφή ίσως είναι καλύτερη. Αν το παιδί ζωγραφίσει μία αφίσα, μπορείς να του δώσεις ανατροφοδότηση -όχι κρίση- σχετικά με αυτό που παρατήρησες: «Αυτό το βουνό είναι τεράστιο!», «Φίλε μου, χρησιμοποίησες πολύ μωβ σήμερα!». Αν το παιδί κάνει κάτι καλό σε κάποιον άλλο ή φερθεί γενναιόδωρα, μπορείς απλά να στρέψεις την προσοχή του στο αποτέλεσμα που είχε η δική του πράξη στον άλλο: «Κοίτα το πρόσωπο της! Είναι πολύ χαρούμενη που της έδωσες το λίγο από το φαγητό σου!» Αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από τον έπαινο που η έμφαση είναι στο πως εσύ ο ίδιος νιώθεις γι’ αυτήν την πράξη.

    Μιλήστε λίγο, ρωτήστε περισσότερο. Ακόμα καλύτερα και από τις περιγραφές είναι οι ερωτήσεις. Γιατί να πεις ποιο κομμάτι της ζωγραφιάς σου άρεσε περισσότερο όταν μπορείς να ρωτήσεις τι είναι εκείνο που αρέσει περισσότερο στο ίδιο το παιδί. Ρωτώντας «Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι να ζωγραφίσεις;» ή «Πώς διαπίστωσες πώς να κάνεις τα πόδια στο σωστό μέγεθος;» είναι πιθανότερο να καλλιεργήσεις το ενδιαφέρον για τη ζωγραφική. Με το «Μπράβο!» όπως είδαμε, μάλλον θα έχεις το αντίθετο αποτέλεσμα.

    Αυτό δε σημαίνει ότι όλα τα κοπλιμέντα, τα ευχαριστώ και οι εκφράσεις ευχαρίστησης είναι βλαβερές. Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τα κίνητρά μας για όσα λέμε (μία γνήσια έκφραση ενθουσιασμού είναι καλύτερη από την επιθυμία να χειραγωγήσουμε τη μελλοντική συμπεριφορά του παιδιού) αλλά και τις πραγματικές συνέπειες τους. Οι αντιδράσεις μας βοηθούν το παιδί να έχει έλεγχο της ζωής του ή συνεχώς αποζητά τη δική μας έγκριση; Το βοηθούν να γίνει πιο ενθουσιώδης με αυτό που κάνει για το ίδιο ή το μετατρέπει σε κάτι που απλά κάνει για να πάρει ένα «Μπράβο!». Το θέμα δεν είναι να ακολουθήσουμε ένα νέο μπούσουλα στη συμπεριφορά μας αλλά να έχουμε στο μυαλό μας τους μακροπρόθεσμους στόχους για τα παιδιά μας και να παρατηρούμε τις συνέπειες που έχουν αυτά που λέμε. Τα κακά νέα είναι ότι η χρήση της θετικής ανατροφοδότησης δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο θετική. Τα καλά νέα είναι ότι δεν χρειάζεται απαραίτητα να κρίνεις κάποιον για να τον ενθαρρύνεις.

    * Το άρθρο είναι μετάφραση του άρθρου «5 reasons to stop saying good job» του Alfie Kohn από το Για ένα διαφορετικό σχολείο.

    http://www.doctv.gr/page.aspx?itemid=spg10402
    Ειναι πολυ ωραιο αρθρο, μιλαει για τον εθισμο στον επαινο, το χειριστικο τροπο ανατροφης κλπ
    Οι δικοι σου γονεις μπορει αθελα τους και καλοπροαιρετα να σου δημιουργησαν την αναγκη να βαζεις παντα τις ανγκες των αλλων πρωτα και να περιμενεις την αναγνωριση. Μπορει γιαυτο οταν θελεις κατι να κανεις για τον εαυτο σου να το αναβαλλεις συνεχως, ενω για τους αλλους τσακιζεσαι.


    Η ψυχολογια θεωρει οτι αν μπορει καποιος να σκεφτει με χ τροπο σε μια κατασταση τοτε μπορει και στην ψ.
    Αν μπορεις να σκεφτεις για ενα ξενο παιδι οτι ειναι αδικο να επωμιζεται τη φροντιδα των γονιων του(πχ να μην τους αγχωνει, να μην τους στεναχωρει, να τους δινει συνεχως ικανοποιηση κλπ) αρα θεωρητικα μπορεις και για το εσωτερικο σου παιδι.
    Αν μπορεις να κανεις σεξ χωρις να σκεφτεσαι τι θα ελεγε ο πατερας μου αν με κοιτουσε, τοτε μπορεις και να πας να κανεις μπαντζι τζαμπινγκ χωρις να σκεφτεσαι τι θα ελεγε αν σε εβλεπε.
    Δυσκολο αλλα γινεται.
    Ναι έτσι όπως τα λες εξηγείται μια χαρά.

    Οπότε άκουγα πολλά μπράβο, ήταν όλοι περήφανοι για μένα, αλλά δεν μου επέτρεπα λάθη ή αδυναμίες. Δεν υπήρξα το γλυκό μαζεμένο κοριτσάκι που θέλει χάδια κι αγκαλιές, το αντίθετο, ήμουν αυτή που θα με πείραζαν για να τους τα χώσω και να γελάσουν με τον τσαμπουκά μου και δεν χρειαζόμουν τίποτα. Έδινα την αίσθηση από πολύ μικρή ότι μπορώ να τα βγάλω πέρα σε ο, τι κατάσταση κι αν με έβαζες. Η μάνα μου μου λεγε συνέχεια "αν δεν είχαμε και σένα θα χαμε πεθάνει" αυτό το βάρος όμως συνεχώς και μεγάλωνε γιατί όλοι βολευόνται τελικά με το παιδί για όλες τις δουλειές και μετά κανείς δεν θέλει να αλλάξει τον ρόλο του.

    Αυτό έβγαινε ακόμα και στις σχέσεις μου αργότερα. Εγώ ήμουν πάντα η "δυνατή", αυτή που θα φρόντιζε για τους άλλους, που θα στήριζε κι αυτή που θα έφευγε και πρώτη χωρίσ συναισθηματισμούς γιατί κι αυτά ως αδυναμία τα έβλεπα. Δεν μου επέτρεπα να "πέσω" για κανέναν λόγο. Κι εκεί γύρω στα 20-25 που άρχισε αυτό το εσωτερικό παιδί να ουρλιάζει για προσοχή και δεν μπορούσα πια να κάνω πως δεν το ακούω εγώ του έκανα πόλεμο μεγάλο ώσπου βέβαια η ζωή τα φέρε έτσι που κατάλαβα πως με τον πόλεμο δεν βγάζω τίποτα και πρέπει να την δω αλλιώς και να βρω μια μέση λύση κι όχι να ταλαντεύομαι συνεχώς από το ένα άκρο στο αλλο.
    Δεν την έχω βρει ακόμα αυτή τη χρυσή τομή, δεν ξέρω αν την βρίσκει ποτέ κανείς απόλυτα αλλά την πιάνω που και που χωρίς πόλεμο πια αλλά με μια διάθεση να με κανακέψω, να με καταλάβω. Βέβαια παρόλα αυτά όπως είπα και σε προηγούμενο ποστ η ενστικτώδης και η αρχική αντίδραση είναι πάντα να μου την πω. Δεν είμαι σίγουρη αν αλλάζει αυτό, δεν ξέρω αν θα φτάσω ποτέ στο σημείο τη στιγμή που κάνω βλακεία να μπορώ να πω "σιγά τη βλακεία...δεν πειράζει" αλλά τουλάχιστον έχω μάθει πια να μην μένω για πολύ στο αρχικό πέσιμο που μου κάνω και να μπορώ να μου το λέω αυτό το "δεν πειράζει" στη συνέχεια.
    Last edited by elisabet; 02-08-2017 at 21:33.

  4. #34
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2009
    Posts
    22,651
    Ναταλια εσυ πωσ ησουν σαν παιδι;
    Φιλικά ο φτωχόΜπίνες της διπλανής πόρτας :)))

  5. #35
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2014
    Posts
    3,806
    Quote Originally Posted by elisabet View Post
    Κάποιον που θέλει να σου κάνει πάντα όλα τα χατίρια όντως τον θεωρείς δεδομένο και αυτή την προθυμία την εκλαμβάνεις ως αδυναμία όχι άδικα νομίζω γιατί σχεδόν ποτέ αυτό το "πάντα" δεν είναι σκέτη προθυμία. Εννοώ οτι όντως κρύβει μια αδυναμία από πίσω. Γιατί να θέλει κάποιος πάντα να σου κάνει τα χατίρια αν όχι για δική του επιβεβαίωση και ανάγκη για αποδοχή; Ισως αυτό βγάζεις προς τα έξω κι όχι απλώς πραότητα ή προθυμία όπως λες.

    Υπήρχε ένα άτομο στην παρέα μου παλιότερα που ήταν κάπως έτσι όπως περιγράφεις..πάντα πρόθυμη για όλους και ποτέ δεν χαλούσε χατίρι σε κανέναν. Την συμπαθούσαμε όλοι φυσικά αλλά σύντομα έχανες τον σεβασμό σου προς αυτήν. Δεν σου έδινε την αίσθηση οτι έκανε κάτι για σένα, σου έδινε την αίσθηση οτι έκανε τα πάντα σε όλους σε σημείο που αν μια φορά τύχαινε και έλεγε και όχι θύμωνες κιόλας γιατί το θεωρούσες τόσο δεδομένο το ναι της. ¨Εχανε το προσωπικό στοιχείο δεν ξέρω πως να στο πω...οτι να κοίτα τι έκανε αυτή για μένα και να το εκτιμήσεις γιατί φώναζε από μακριά οτι το έκανε καθαρά από δική της ανάγκη και το έκανε για όλους. Μήπως παίζει κάτι τέτοιο; Στο λέω αυτό γιατί έχω δει και πράους ανθρώπους και πρόθυμους που δεν σου δίνουν καθόλου την αίσθηση οτι μπορείς να τους καπελώσεις αλλά δεν είναι αυτοί που θα είναι και πάντα στο ναι απαραίτητα.

    Πάντως ο τρόπος που μιλάς για το εσωτερικό παιδί δείχνει πολύ θυμό, νομίζω πρέπει να το δεις αλλιώς. Δεν σε κρατάει όμηρο, σου φωνάζει για τις ανάγκες του, όπως σε όλους μας και όσο πιο πολύ του θυμώνουμε και δεν το ακούμε, τόσο πιο άγριο και απαιτητικό γίνεται. πρέπει να το καλοπιάσεις, όπως θα έκανες με κάθε άλλο παιδί, πρέπει να πας με τα νερά του για να ακούσεις τι έχει να σου πει.

    Ένας σύντροφος μου σε μια συζήτηση που είχαμε και εγώ είχα κάπως μια αντίδραση όπως την δική σου για το δικό μου εσωτερικό παιδί με ρώτησε γιατί δεν το αφήνω περισσότερο να εκφράζεται και του απάντησα ότι μου κάνει ζημιά, ότι μου χαλάει την ζωή και μου προκαλεί μπερδέματα κι ότι γιαυτό δεν το αφήνω να εκφράζεται και πολύ. Την απάντηση του δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Μου είπε : είσαι βλάκας! Εσύ χαλάς την δική του ζωή που δεν το ακους και το κρατάς φυλακισμένο ενώ αυτό το μόνο που θέλει είναι η προσοχή σου κι ότι αν το καλοσκεφτείς όλες τις χαρές στην ζωή σου χάρη σε αυτό τις έχεις και εγώ χάρη σε αυτό σε ερωτεύτηκα. Ήταν τόσο έντονη και με άγγιξε τόσο πολύ εκείνη η κουβέντα που με έκανε να κλαίω όλη νύχτα.
    Το θεμα ειναι πως σε προσωπικες σχεσεις δεν το κανω αυτο...δεν εχω θεμα να εκφρασω την διαφωνια μου με κατι η να πω οχι, πρεπει να ειναι ατομο που του εχω τεραστια αδυναμια για να νιωσω δυσκολια να πω οχι. Σε επαγγελματικα περιβαλλοντα ομως το παθαινω πολυ επειδη θεωρω καθηκον μου να κανω τη δουλεια μου. Πως σκατα θα πω στο αφεντικο μου οχι; Ακομα και αν λεει μαλακια; Δεν ξερω τον τροπο πως να παρουσιασω την δικη μου πλευρα/λογικη χωρις να δημιουργηθει κλιμα αντιπαραθεσης η συγκρουσης ξερω γω. Εκει δυσκολευομαι και δαγκωνω τη γλωσσα μου. Ειδικα επειδη ξερω πως λογω babyface εμφανισης με οσο ομορφο τροπο και αν εκφρασω την διαφωνια μου θα το παρουν πολυ στραβα γιατι θα τους φανει πολυ αναπαντεχο απο καποια που εχουν ταμπελωμενη στο συραταρακι του μυαλου τους ως το μικρο κοριτσακι.
    Σκεψου λιγο ελισαβετ, αμα σου πει οχι καποιος που τον έχεις για σουπερ αυτονομο ανεξάρτητο badass θα σου κατσει το ιδιο στραβα με το να σου πει οχι καποιος που φαινεται πιο γλυκος και πραος; Η διαψευσμενη προσδοκια ειναι που κανει το μπαμ στη περιπτωση μου. Αλλα πως φταιω αμα εχει ο αλλος λαθος προσδοκιες απο εμενα κρινοντας απο τη φατσα μου η την ευγενεια μου;

  6. #36
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2014
    Posts
    3,806
    Quote Originally Posted by savatage View Post
    χαχαχαχ καταρχην τι σημαινει μουλιαπικο?? Θα το χρησιμοποιω απο δω και περα αρκει να μαθω πρωτα τι σημαινει!
    Λοιπον οσο διαβαζα το μηνυμα σου ελεγα απο μεσα μου "Να δεις που αυτη μικροφερνει....." και μετα μου πετας τη λεξη babyface. Οπα! Εδω ειμαστε! Να ξερεις αυτο θα εχεις να το "παλεψεις"(το βαζω σε εισαγωγικα γιατι σιγα τη μαχη, μην τρελαθουμε κιολας, γαμω τα προτερηματα ειναι, να το χουμε μεχρι τα γεραματα να το χαιρομαστε!!!) για πολλα χρονια ακομα. Κι εγω δειχνω 10χρονια μικροτερη και εχω φωνη ας πουμε γλυκουλικη και στυλ πολυ νεανικο και προσωπικο. Οποτε ολοι οι αγνωστοι θεωρουν δεδομενο οτι ειμαι μικρουλα.
    Εκει εξω αλλος θεωρει οτι "τα μικρα τα παραγκωνιζουμε", αλλος οτι "τα μικρα τα προστατευουμε" και αλλος οτι "τα μικρα ειναι και αυτα ατομικες προσωπικοτητες και τα σεβομαστε εξισου"...
    Γιατι να παρεις καποια ευθυνη πανω σε αυτο??
    Να σου πω ενα απο τα εκατονταδες παραδειγματα στη ζωη μου... Ημουν τις προαλλες στην αιθουσα αναμονης του γαστρεντερολογου. Ηρθε μετα απο μενα μια αλλη που μου εριχνε 20 χρονια αλλα φαινοταν ναμου ριχνει 30+... Πρωτα ειχα εγω ραντεβου και μετα αυτη. Της το ειπε και η γραμματεας. Ερχεται ο γιατρος καθυστερημενος, κοιταει στην αιθουσα αναμονης και κατευθειαν της ζηταει να μπει αυτη. Ουτε ρωτησε ποιος εχει ραντεβου ουτε τιποτα. Καταλαβες? Δε φαινοταν απο πουθενα κανενα θεμα αυτοπεποιθησης, αυτοεκτιμησης ορ γουοτεβερ. Ουτε χαμηλοβλεπουσα ειμαι ουτε μαγκωμενη στη γωνιτσα. Φαινομαι ομως μικρουλα και ακινδυνη, οποτε ειπαν και οι δυο να με παραγκωνισουν ετσι ανετα. Η γραμματες καταπιε τη γλωσσα της αντι να το σωσει. Οποτε το εσωσα εγω. Μπουκαρα και εκανα θεμα για το ραντεβου μου και την εκανα και ρομπα που το ηξερε και δεν ειπε τιποτα, απλα μπηκε και στρογγυλοκαθισε! Ο γιατρος που εφταιγε ακομα περισσοτερο εγινε κοκκινος απο ντροπη για την παπαρια που εκανε και αποδεχτηκε οτιαυτος εφταιγε.
    Τελοσπαντων, δε φταιμε εμεις αν μικροφερνουμε ουτε εχουμε κανενα τατουαζ στο μετωπο "Πατηστε με" ή "Φροντιστε με".
    Ειχα παει για δουλεια σεζον σε ενα μικρο νησι και εκει ολοι με ειχαν γουτσου γουτσου, μικρη και μικρη. Στα 29!!!!!!! Δε παρεξηγηθηκα με αυτο. Οταν ομωςαρχισαν να γινονται εκει σημεια και τερατα, ειδαν ποσο μικρη ειναι η μικρη τελικα..... Γιατι οταν σε κοιταξω εντονα και σου την πω, ειμαι θριλερ.Δεν ανοιγοκλεινω και τα ματια μου για ωρα και παθαινουν πατατρακ λολ
    Παντως να σου πω στα 25 ουτε εγω το ηλεγχα και εχανα το δικιο μου. Λυσσαγε το θυμωμενο παιδι να φωναξει οτι το πνιγει το αδικο και τελικα τα εκανε μανταρα.... Απο τα 28 αρχισα να το κοντρολαρω ολο και καλυτερα. Ελπιζω να το βελτιωσει κι αλλο.
    Ποια εχει παιδια στα 25 και τη συγκρινεις με τον εαυτο σου? Και βασικα ποιος νοιαζεται? Ακομα χειροτερα, ολοι αυτοι που γινονται γονεις εχοντας εκατο αλυτα θεματα και τα βγαζουν και στα παιδια τους. Εμενα η μανα μου εκανε την αδελφη μου στα 20, εμενα στα 23. Και προκοψαμε! Ακομα ακουμε οτι δεν εζησε τη ζωη της και το ποσο καταπιεσμη ηταν απο τον πατερα της και εμεινε εγκυος για να δεχτει ο παππους μου να παντρευτει και να φυγει απο το πατρικο της να γλιτωσει κλπ. Οχι, ευχαριστω, δε θα παρω :D

    κατηγορεις τον εαυτο σου για ανωριμοτητα! Εσυ ανωριμη!! Που μαζεψες τα μπογαλακια σου και την εκανες για εξωτερικο να κυνηγησεις τα θελω σου! Ξερεις ποσες κοπελες εχω γνωρισει στην ηλικια σου που τρωνε απο το ταπερακι της μαμας και δενξερουν να κοψουν ενα κρεμμυδι?! Το μαξ που εχουν να σου πουν ειναι την τελευταια σειρα μακιγιαζ που λανσαρε ο οικος ντιορ.. Και μην παει και αγορασει η κολλητη τους ιδιο φορεμα με αυτες, θα κλαινε και θα ωρυονται 3 μερες!!! Εσυ εισαι ανωριμη?? Εισαι τερμα badass.
    Εχεις αλυτα θεματα που σε κανουν δυσλειτουργικη, το δεχομαι, το αντιλαμβανομαι, αλλα οχι να συγκρινεσαι με την αλλη 25αρα που γεννοβολησε... Σεξ χωρις πετυχημενη προληψη εκανε :P Το επιτευγμα ειναι να γινει καλη μανα και αυτο θα φανει μετα απο καμμια 20ρια χρονακια.... too soon to judge

    Πιθανα σεναρια που μου ηρθαν στο μυαλο οταν εγραψες για το πώς συμπεριφερεται η αφεντικινα σου.
    1) Εχει εντυπωσιαστει που ενα κοριτσι μονο του πηγε σε ξενη χωρα για μεταπτυχιακο και σκιζεται στη δουλεια για να επιβιωσει και το αντιληφθηκε ακομα περισσοτερο οταν ζητησες εξτρα ωρες.

    2) Επειδη εισαι νεαρη και μικροφερνεις κιολας της θυμιζεις καποια. Καμμια κορη της, ανηψιαή οτιδηποτε. Νιωθει(ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗ, δεν εχεις σχεση εσυ με αυτο!) οτι πρεπει να σε εχει κατω απο τη φτερουγα της. Οτι εισαι μονη σου χωρις μαμα εκει και εχει την εγνοια σου.

    3) Ειναι τελειομανης με την επιχειρηση της και θελει να διασφαλισει οτι οι δουλειες θα γινονται απο το προσωπικο ακριβως οπως τις εχεις στο μυαλο της. Οποτε μιας και εισαι πιο καινουρια και νεα, ασχολειται με σενα και εχει αφησει πλεον πιο ελευθερες τις μεγαλυτερες και παλαιοτερες. Η ιδια, μπορει να κανει κατι με αλλο τροπο απο τον ενδεδειγμενο αλλα την τρωει το αγχος μεχρι να βεβαιωθει οτι δε της εχει ξεφυγει κατι στην αποδοση του πιο νεοδιορισμενου υπαλληλου της. Αν σε αυτο κολλησουμε και το οτι αγχωνεσαι και μπορει απο αμηχανια να μπερδεψεις κατι, της ενισχυεις την πεποιθηση οτι χρειαζεται ακομα να εχει το νου της. Μπορεις να το παρεις πιο χαλαρα στα λογια? Δηλαδη και με ταχυκαρδια να εισαι απο τοαγχος οτι σε επιβλεπει και σε επικρινει, πες μια χαζομαρα να σπασει ο παγος. Ισως το εκτιμησει αν παραδεχτεις οτι σε αγχωνει η συνεχης επιβλεψη καμμια φορα.

    4)Μπορει και ολα τα παραπανω μαζι.

    Δε βλεπω πού ειναι η ταμπελα σου και πού φταις. Ειναι δικο της θεμα ο τροπος που επιλεγει να σε εκπαιδευει. Ειτε μαμαδιστικα ειτε με δυσπιστια ειτε με οτιδηποτε. Η γυναικα σε διαλεξε να δουλευεις στην επιχειρηση της, σου εδωσε και επιπλεον ωρες, σου δειχνει οτι ΣΕ ΘΕΛΕΙ ΕΚΕΙ, αρα σε εκτιμα και σε σεβεται. Εσυ επιλεγεις να ερμηνευσεις τη συμπεριφορα της σαν "Δεν εχω κερδισει την εμπιστοσυνη της, με αδικει, με υποτιμα και εγω φταιω για ολα αυτα, εγω το εκπεμπω"
    Γιατι????? Ακου αυτο: "Με διαλεξε, με συμπαθει, με φροντιζει, με βοηθαει, ειμαι συμπαθητικη και συνεπης και εχω κερδισει τη συμπαθεια και την εκτιμηση της και μπραβο μου!" Πώς σου ακουγεται αυτο?

    Ποσο χαρηκα που εφυγες απο κεινον το βλακα. Κριμα που του εμειναν τα λεφτα. Εσυ παντως γλιτωσες.
    Χαχα το μουλιάπικο βγαινει απο το επιθετο μουλιάπας, συνώνυμο του "νιανιά" :P Χαιρομαι που σ'αρεσε, κι εγω δεν το ηξερα ωσπου μια φιλη αποκαλεσε ετσι εναν πρωην μου λολ.
    Καταλαβαινω πως το λες για το babyface οτι δεν ειναι δικη μας ευθυνη το πως θα το ερμηνευσει ο καθε τριτος και πως θα φερθει. Φυσικα και εχει να κανει τον τροπο που το κρινει ο οποιοσδηποτε αλλος, οχι με εμενα, δεν κατηγορω τον εαυτο μου για αυτο. Απλα οπως λες και εσυ ειναι προβλημα που θα το βρισκω συνεχεια μπροστα μου, κακα τα ψεμματα. Και οχι μονο μικροδειχνω/δειχνω νεα...εχω babyface με καπως ντεκαυλε τροπο λολ. Τεσπα.
    Αυτα για το πρωτο κομματι.
    Αυτο με το οτι αλλες στην ηλικια μου εχουν παιδια δεν το ειπα σαν επιτευγμα, το ειπα ως ενδειξη ενηλικης αυτονομιας, με την εννοια οτι εγω αισθανομαι ελλειψη σεβασμου σε πολλους τομεις της ζωης μου κυριως στο εργασιακο μου ομως περιβαλλον. Κατα τα αλλα σε οσα γραφεις περι νεαρων μαμαδων δεν εχεις αδικο, αν και γνωριζω μια που θεωρω πως ειναι οντως συνειδητοποιημενη και καλη μητερα (ασχετο αυτο).
    Για την ερμηνεια της συμπεριφορας της αφεντικινας μου τωρα...νομιζω πως εν μερει ειναι λιγο συνδυασμος απο ολα οσα ανεφερες με λιγο περισσοτερο απο το τελευταιο. Αλλα διαφωνω με το οτι ειναι ιδεα μου πως προκειται για ελλειψη σεβασμου. Και δεν λεω οτι φταιω, αλλα κατι παιζει στη ψυχολογια μου η με καποια ασυνειδητη συμπεριφορα μου που το επιτρεπει αυτο, δινει εδαφος.
    Δεν το επιτρεπει αυτο ο καθενας, κατι κανω ασυνειδητα και τους δινω αερα αν αναλαμβαμουν τον ρολο της μαμα-χηνας η να με υπερελεγχουν και να με τρεχουν σα παιδακι που χρειαζεται διαρκη ελεγχο και καθοδηγηση.
    Αλλη στην θεση μου και την ηλικια μου μπορει να μην της το εβγαζε. Ισχυουν τα τρια ενδεχομενα ισως οπως τα εγραψες ξεχωριστα αλλα αυτο δεν συνεπαγεται οτι εχω την εκτιμηση της...καθε αλλο, δεν την εχω καθολου. Εκει ειναι που νευριαζω με τον εαυτο μου.
    Τι σκατα μου διαφευγει στη συμπεριφορα μου/σε αυτο που αποπνεω και θεωρουν οι αλλοι οτι εχουν το δικαιωμα να μου φαιρονται ετσι ειτε προστατευτικα ειτε καθοδηγικα, απο πανω τελοσπαντων σε καθε περιπτωση;

  7. #37
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    2,713
    Οκ ας υποθεσουμε οτι κατι κανεις και οτι δεν ειναι θεμα του αλλου το πώς συμπεριφερεται στους αλλους.
    Τι θα μπορουσε να ηταν? Ισως καποιο βλεμμα τρομου και αμηχανιας? Κινησεις σωματος που φωναζουν "ωχ καποιος με παρατηρει" ?

  8. #38
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    2,713
    Quote Originally Posted by elisabet View Post
    Δεν την έχω βρει ακόμα αυτή τη χρυσή τομή, δεν ξέρω αν την βρίσκει ποτέ κανείς απόλυτα αλλά την πιάνω που και που χωρίς πόλεμο πια αλλά με μια διάθεση να με κανακέψω, να με καταλάβω. Βέβαια παρόλα αυτά όπως είπα και σε προηγούμενο ποστ η ενστικτώδης και η αρχική αντίδραση είναι πάντα να μου την πω. Δεν είμαι σίγουρη αν αλλάζει αυτό, δεν ξέρω αν θα φτάσω ποτέ στο σημείο τη στιγμή που κάνω βλακεία να μπορώ να πω "σιγά τη βλακεία...δεν πειράζει" αλλά τουλάχιστον έχω μάθει πια να μην μένω για πολύ στο αρχικό πέσιμο που μου κάνω και να μπορώ να μου το λέω αυτό το "δεν πειράζει" στη συνέχεια.
    Θελεις να δοκιμασεις μια ασκηση καταγραφης σε τριτο προσωπο?
    Δηλαδη οταν κανεις κατι που θεωρεις λαθος που δεν επρεπε να γινει, γραψτο σε τριτο προσωπο. "Πηγε στον ταδε, του ειπε το ταδε και απαντησε ετσι και μετα ενιωθε ετσι και δεν ξερει αν φταιει"
    Διαβασε το και σκεψου τι θα σκεφτοσουν για καποιον αλλον και τι θα τον συμβουλευες.

  9. #39
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2014
    Posts
    3,806
    Quote Originally Posted by savatage View Post
    Οκ ας υποθεσουμε οτι κατι κανεις και οτι δεν ειναι θεμα του αλλου το πώς συμπεριφερεται στους αλλους.
    Τι θα μπορουσε να ηταν? Ισως καποιο βλεμμα τρομου και αμηχανιας? Κινησεις σωματος που φωναζουν "ωχ καποιος με παρατηρει" ?
    Ισως ειναι οντως η γλωσσα του σωματος μου και η εκφραση μου που προδιδουν αγχος και ανασφαλεια, ξερω γω...αυτο πως σκατα το σταματω;

  10. #40
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    2,713
    Επι της ουσιας θα σταματουσε μονο αν ξεπερνουσες το φοβος της επικριτικοτητας (Εβερεστ δηλαδη...)
    Τυπικα ομως μπορεις απλα να υποδυθεις την ανετη, με πιεση στην αρχη. Μετα θα εχεις μαθει πλεον τοσο καλα τα παντα στη δουλεια που θα εισαι σε θεση να τα διδασκεις εσυ σε αλλους, θα γινονται μηχανικα και αυτοματα.

  11. #41
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2014
    Posts
    3,806
    Quote Originally Posted by savatage View Post
    Επι της ουσιας θα σταματουσε μονο αν ξεπερνουσες το φοβος της επικριτικοτητας (Εβερεστ δηλαδη...)
    Τυπικα ομως μπορεις απλα να υποδυθεις την ανετη, με πιεση στην αρχη. Μετα θα εχεις μαθει πλεον τοσο καλα τα παντα στη δουλεια που θα εισαι σε θεση να τα διδασκεις εσυ σε αλλους, θα γινονται μηχανικα και αυτοματα.
    Δεν νομιζω πως γινεται να υποκρινομαι την ανετη. Νομιζεις δεν το εχω προσπαθησει; Το θεμα ειναι πως οταν επιλεγουμε να επιδειξουμε καποια συμπεριφορα συνειδητα, χωρις να πηγαζει φυσιολογικα απο μεσα μας, αργα η γρηγορα η προσοχη μας στερευει και γλυστραμε στις συμπεριφορες που εχουμε ασυνειδητα. Δεν γινεται να σκεφτομαστε καθε κινηση και καθε κουβεντα μας διαρκως, ειναι κουραστικο και πρακτικα αδυνατο να διατηρηθει για πολυ. Οντως η μονη λυση ειναι οντως να ξεπερασεις μεσα σου οτι ειναι αυτο που σου προκαλει αυτη τη συμπεριφορα αλλα αυτο ειναι πολυ δυσκολη και φανταζομαι μακροχρονια κι επιπονη διαδικασια, στη πραξη αυτη τη στιγμη δεν μπορω να κανω τιποτα :/
    Χωρια που δεν ξερω αν πιστευω οτι γινεται να αλλαξει κανεις, καποιες συμπεριφορες απο ενα σημειο και μετα εστω και δυσλειτουργικες ειναι κομματι μας...κατι σε "αλλαξε ο μανωλιος και εβαλε τα ρουχα του αλλιως" μου κανει αυτο το κονσπετ... Επιφανειακο και εφημερο δηλαδη...δεν ξερω αν γινεται να αλλαξουμε σε βαθος και να αλλαξουμε αυτο που εκπεμπουμε...πολυ θα ηθελα να ειχα τροπο να ξερω οτι εχω αδικο αλλα δεν ξερω...

  12. #42
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2011
    Posts
    2,713
    Αν ειχα βιντεο με εμενα πριν χρονια και εμενα τωρα θα σου εδινα το αποδεικτικο.
    Ενυγουεη, νομιζω οτι σε πρωτη φαση σου χρειαζεται να κανεις περα την αρνηση και την απαισιοδοξια, με αυτο τον πεσιμισμο, πώς να μην εκπεμπεις ατομο που χρειαζεται φροντιδα και προσοχη? Αφου οντως τα εχεις αναγκη. Και δεν ειναι κακο αυτο. Εναν αλλον ανθρωπο που θα σου εβγαζε συναισθηματα προστατευτικοτητας, θα τον καταδικαζες ?

  13. #43
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2014
    Posts
    3,806
    Δικιο εχεις, αλλα και παλι εξαρταται...να πω την μαυρη αληθεια μου μου έχει τυχει να με ενοχλεί/να με κανει να νιωθω αβολα ανθρωπος που το εβγαζε αυτο σε μεγαλο βαθμο και να τον αποφευγω. Ελπιζω πως σε καμια περιπτωση δεν το εχω σε τετοιο βαθμο. Προσπαθω παση θυσια να το κρυβω. Απο εκει και περα δεν ξερω πως λυνεται αυτο για να φυγει...

  14. #44
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2016
    Posts
    3,876
    Quote Originally Posted by Natalia_sups View Post
    Το θεμα ειναι πως σε προσωπικες σχεσεις δεν το κανω αυτο...δεν εχω θεμα να εκφρασω την διαφωνια μου με κατι η να πω οχι, πρεπει να ειναι ατομο που του εχω τεραστια αδυναμια για να νιωσω δυσκολια να πω οχι. Σε επαγγελματικα περιβαλλοντα ομως το παθαινω πολυ επειδη θεωρω καθηκον μου να κανω τη δουλεια μου. Πως σκατα θα πω στο αφεντικο μου οχι; Ακομα και αν λεει μαλακια; Δεν ξερω τον τροπο πως να παρουσιασω την δικη μου πλευρα/λογικη χωρις να δημιουργηθει κλιμα αντιπαραθεσης η συγκρουσης ξερω γω. Εκει δυσκολευομαι και δαγκωνω τη γλωσσα μου. Ειδικα επειδη ξερω πως λογω babyface εμφανισης με οσο ομορφο τροπο και αν εκφρασω την διαφωνια μου θα το παρουν πολυ στραβα γιατι θα τους φανει πολυ αναπαντεχο απο καποια που εχουν ταμπελωμενη στο συραταρακι του μυαλου τους ως το μικρο κοριτσακι.
    Σκεψου λιγο ελισαβετ, αμα σου πει οχι καποιος που τον έχεις για σουπερ αυτονομο ανεξάρτητο badass θα σου κατσει το ιδιο στραβα με το να σου πει οχι καποιος που φαινεται πιο γλυκος και πραος; Η διαψευσμενη προσδοκια ειναι που κανει το μπαμ στη περιπτωση μου. Αλλα πως φταιω αμα εχει ο αλλος λαθος προσδοκιες απο εμενα κρινοντας απο τη φατσα μου η την ευγενεια μου;
    Αυτό που λες τώρα μου κάνει λίγο για φάση διπλωματίας, το πως ελίσσεται κανείς στις κοινωνικές/επαγγελματικές σχέσεις του και νομίζω πως είναι κάτι που μαθαίνεται με την τριβή.
    Φυσικά δεν ευθύνεσαι για τις προσδοκίες που μπορεί να έχει ο άλλος κρίνοντας από το παρουσιαστικό σου και όντως έχεις δίκιο πολλές φορές η υπερβολική προθυμία/εργατικότητα/φιλότιμο του άλλου μας κάνει να θεωρούμε οτι μπορούμε να τον ελέγξουμε κιόλας. Αυτό όμως είναι κάτι που φαίνεται στην συνέχεια έτσι κι αλλιώς. Δηλαδή το αν ο αλλος είναι απλά φιλότιμος αλλά θα κρατήσει το όριο του και θα βάλει το στοπ εκεί που πιστεύει ή θα συνεχίσει να προσπαθεί να ευχαριστήσει τους πάντες.

    Είσαι σίγουρη οτι αυτή την αίσθηση και την προσδοκία την έχουν από σένα μόνο από το παρουσιαστικό σου; Θα τους κακοφανεί προφανώς μόλις ακούσουν το πρώτο όχι κι εμένα θα μου κακοφαινόταν αν είχα ήδη ταμπελιάσει τον άλλον ως το παιδάκι, αλλά οκ μετά θα το πάρουν απόφαση οτι η Ναταλία λέει και όχι, μέχρι εκεί είναι το όριο της. Και τότε θα σε εκτιμήσουν και θα σε σεβαστούν παραπάνω.

    Αν κατάλαβα καλά εσύ φοβάσαι οτι δεν μπορείς να το χειριστείς κάπου στη μέση. Οτι ή θα λες ναι ή αν πεις όχι θα το πεις και τόσο έντονα που θα προκληθεί αναστάτωση. Αυτό όμως μπορεί να γίνεται επειδή το τρενάρεις συνεχώς και μαζεύεις. Αν δοκίμαζες να σε αφήσεις πιο ελεύθερη και να πεις κι ένα όχι εκεί που σου ρχεται από την αρχή χωρίς να το πολυσκεφτείς δεν θα σου έβγαινε με ένταση νομίζω.

    Και συμφωνώ με την savatage που σου λέει οτι οι συμπεριφορές μαθαίνονται έστω και μηχανικά/ προσποιητά στην αρχή.

  15. #45
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2016
    Posts
    3,876
    Quote Originally Posted by savatage View Post
    Θελεις να δοκιμασεις μια ασκηση καταγραφης σε τριτο προσωπο?
    Δηλαδη οταν κανεις κατι που θεωρεις λαθος που δεν επρεπε να γινει, γραψτο σε τριτο προσωπο. "Πηγε στον ταδε, του ειπε το ταδε και απαντησε ετσι και μετα ενιωθε ετσι και δεν ξερει αν φταιει"
    Διαβασε το και σκεψου τι θα σκεφτοσουν για καποιον αλλον και τι θα τον συμβουλευες.
    Καλή ιδέα, μαρέσει το γράψιμο έτσι κι αλλιώς γράφω συνεχώς.
    Θα το δοκιμάσω αν και δεν ξέρω κατα πόσο θα βοηθήσει γιατί μετά όταν ηρεμώ τα βρίσκουμε με τον εαυτό μου, στις πρώτες στιγμές είναι το θέμα μου που νευριάζω μαζί μου :)

Page 3 of 5 FirstFirst 12345 LastLast

Similar Threads

  1. Πως μπορεις να διαχειριστεις την ζηλεια;
    By annietak in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 12
    Last Post: 27-05-2017, 11:09
  2. Όσο μπορείς... Κ.Π. Καβάφης
    By Delmem080319a in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 1
    Last Post: 17-10-2014, 10:53
  3. Replies: 68
    Last Post: 24-04-2010, 23:47
  4. πως μπορεις να κανεις μπαχαλο τη ζωη σου μεσα σε λιγες μερες?
    By chrisaoik in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 52
    Last Post: 02-02-2009, 14:46
  5. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΣΡΕΨΕΙΣ?
    By dimitriskai in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 19
    Last Post: 08-12-2006, 04:23

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •