Δεν μπορείς να το κάνεις. Μην το προσπαθήσεις καν

[elisabet]

Δικιο εχεις, αλλα και παλι εξαρταται...να πω την μαυρη αληθεια μου μου έχει τυχει να με ενοχλεί/να με κανει να νιωθω αβολα ανθρωπος που το εβγαζε αυτο σε μεγαλο βαθμο και να τον αποφευγω. Ελπιζω πως σε καμια περιπτωση δεν το εχω σε τετοιο βαθμο. Προσπαθω παση θυσια να το κρυβω. Απο εκει και περα δεν ξερω πως λυνεται αυτο για να φυγει...

Εδώ είναι το θέμα λοιπόν.
αυτά που προσπαθείς να κρύβεις αυτά μυρίζονται οι άλλοι. Και δεν τα μυρίζονται απλώς, μυρίζονται ότι τα κρύβεις, αυτό είναι το πρόβλημα.
Αν είχες αποδεχτεί οτι οκ είμαι ένα άτομο που χρειάζομαι και φροντίδα που και που οι άλλοι δεν θα μπορούσαν να πατήσουν εκεί. Το οτι το εκλαμβάνεις εσύ ως αδυναμία είναι που τους κάνει κι αυτούς να το θεωρούν αδυναμία.

[Natalia_sups]

Εδώ είναι το θέμα λοιπόν.
αυτά που προσπαθείς να κρύβεις αυτά μυρίζονται οι άλλοι. Και δεν τα μυρίζονται απλώς, μυρίζονται ότι τα κρύβεις, αυτό είναι το πρόβλημα.
Αν είχες αποδεχτεί οτι οκ είμαι ένα άτομο που χρειάζομαι και φροντίδα που και που οι άλλοι δεν θα μπορούσαν να πατήσουν εκεί. Το οτι το εκλαμβάνεις εσύ ως αδυναμία είναι που τους κάνει κι αυτούς να το θεωρούν αδυναμία.

Δεν νομιζω οτι το εκλαμβανω ως αδυναμια...ειναι αδυναμια. Υπηρξε μια περιοδος στη ζωη μου που το ειχα αποδεχτει ως φυσιολογικο και μου το χρεωσανε. Νιωθω εγκλωβισμενη, μπρος γκρεμος και πισω ρεμα. Το αποδεχομαι μου το χρεωνουν, το καταπιεζω το μυριζονται. Πως σκατα να ξεφυγω απο αυτη τη παγιδα;
Τι επιλογη εχω;

[elisabet]

Δεν νομιζω οτι το εκλαμβανω ως αδυναμια...ειναι αδυναμια. Υπηρξε μια περιοδος στη ζωη μου που το ειχα αποδεχτει ως φυσιολογικο και μου το χρεωσανε. Νιωθω εγκλωβισμενη, μπρος γκρεμος και πισω ρεμα. Το αποδεχομαι μου το χρεωνουν, το καταπιεζω το μυριζονται. Πως σκατα να ξεφυγω απο αυτη τη παγιδα;
Τι επιλογη εχω;

Δε νομίζω πως είναι αδυναμία. Όλοι οι άνθρωποι θέλουμε κάποιες στιγμές να μας φροντίζουν και κάποιες να φροντίζουμε εμείς τους άλλους. Δεν ξέρω κανέναν που να μην θέλει φροντίδα εκτός από ρομποτ. Χρειάζομαι φροντίδα δεν εννοώ είμαι το αδύναμο πλάσμα που δεν μπορώ να κάνω τίποτα μόνη μου και κρέμομαι από κάποιον κι αμα χάσω την φροντίδα του θα πέσω να πεθάνω. Σημαίνει αφήνομαι να το χαρώ και να το απολάυσω το νοιάξιμο κάποιου χωρίς να το αφήνω να γίνει έλεγχος ή υποτίμηση γιατί ανα πάσα στιγμή ξέρω πως αυτη τη φροντίδα μπορώ να μου τη παρέχω και μόνη μου.

Τι εννοείς την αποδέχτηκες και σου τη χρεώσανε; από το λίγο που μπορώ να σε ξέρω εδώ, δεν μπορώ να σε φανταστώ να κρεμιέσαι από κάποιον και να εκλιπαρείς για την φροντίδα του, οπότε είσαι σίγουρη πως δεν σε χρεώσανε παραπάνω; Γιατί οκ, ο καθένας ο, τι θέλει μπορεί να χρεώνει, δεν σημαίνει πως εμείς πρέπει να αναλάβουμε κιόλας το χρέος . Καμιά φορά παρα είναι φουσκωμένο και το επιστρέφουμε κιόλας.

[elisabet]

Έγραψα σε προηγούμενο ποστ (βαριέμαι να το βρω τώρα) συγκεκριμένο παράδειγμα με μένα.
Εγώ θεωρώ αδυναμία δικιά μου το να κάνω μια βλακεία κάπου. Αυτό οι άλλοι ή κάποιοι που με ξέρουν το χουν μυριστεί. ¨Ετσι τους δίνω το πάτημα μόλις την κάνω την βλακεία να μου την πουν αμέσως. Εγώ από αυτό γίνομαι έξαλλη. Γιατί μου τη λένε οι αλλοι, είναι άλλο θέμα μπορεί κι εκείνοι να χουν τα δικά τους, μπορεί η άλλη να θέλει να αποδείξει πως είναι καλύτερη, πως τα χειρίζεται καλύτερα αυτά τα θέματα..δεν έχει σημασία. Σημασία έχει εγώ γιατί τσιμπάω και μου χαλάει την διάθεση αυτό και με κάνει έξαλλη; Γιατί πατάει σε δικό μου θέμα πάνω. Γιατί εγώ πρώτη το θεωρώ ελάττωμα/αδυναμία. Αν δεν το θεωρούσα πολύ πιθανό η άλλη πάλι να είχε το ίδιο φέρσιμο αλλά εγώ δεν θα το πρόσεχα καν, δεν θα το έτρεφα ώστε να συνεχίζει, δεν θα με άγγιζε.

Τι θέλω να πω....αν εσύ δεν είχες την μύγα ώστε να θεωρείς αδυναμία δικιά σου αυτό το φέρσιμο, δεν θα σε ενοχλούσε η συμπεριφορά των γύρω σου, δεν θα την πρόσεχες καν. Στο παράδειγμα που φέρνεις για την δουλειά πχ κάποια άλλη στη θέση σου πιθανό να ένιωθε και τυχερή κι ότι οι άλλοι την νοιάζονται και την προσέχουν. Μη σου φανεί παράξενο αν στη δουλειά κάποιοι σε θεωρούν ευνοημένη και οτι έχεις την συμπαθεια του αφεντικού.
Αρχικά δηλαδή μπορεί να ναι κάτι που δεν σε αφορά, να ναι μόνο τυο αφεντικού άγχος για την δουλειά ή τάση να σε προστατεύσει επειδή έχεις babyface ή σε συμπάθησε ή οτιδήποτε αλλά νομίζω οτι από κει και μετά τρέφεται επειδή εσύ το ερμηνεύεις έτσι. Κάνει το αφεντικό την πρώτη κίνηση, σκέφτεσαι εσύ "α βγάζω αδυναμία κι οι άλλοι πάνε να με καπελώσουν ή μου φέρονται σαν μωρό" και διαβάζει το αφεντικό σου "α η Ναταλία είναι ανασφαλής, ας την προστατεύσω κι άλλο/ ας την προσέχω παραπάνω/ ας την καπελώσω."

[Natalia_sups]

Μπορει να εχεις δικιο ελισαβετ...αν και δεν νομιζω πως κανω λαθος στο κομματι οτι δεν με εμπιστευεται στη δουλεια μου το αφεντικο μου. Ουσιαστικα μου το εχει πει στα ισα πριν καποιους μηνες. Λεει Ναταλια να σου μιλησω...μια χαρα ειναι ολα μην ανησυχεις, απλα καμια φορα ξεχνας ενα πραγματακι εδω δεν κανεις κατι σωστα εκει και με αγχωνει αυτο, νιωθω οτι πρεπει συνεχεια να σε τσεκαρω. Οταν θα νιωσω οτι δεν χρειαζεται να σε τσεκαρω πια θα σε κερασω ενα μπουκαλι κρασι. Ε ακομα ερχεται το κρασι λολ...και δεν ξερω τι θα μπορουσα να κανω πλεον που εχει εδραιωθει σταθερα αυτος ο φαυλος κυκλος που κανω κατι διαφορετικα, μου την λεει/με διορθωνει και τελικα με αποσυντονιζει και παλι κατι βρισκει που δεν κανω σωστα. Και δεν εχω θεμα να αναλαβω την ευθυνη, υπηρξαν πραγματα που ειχα κανει λαθος μεχρι να μαθω την δουλεια και ηταν μαλακιες απο μερους μου. Αλλα απο ενα σημειο και μετα ειναι επειδη με αποσυντονιζει εκεινη και μπλεκεται στα ποδια μου. Μαλακια μου που δεν μπορω να λειτουργησω εξισου καλα υπο πιεση η δε πα ο κοσμος γυρω μου να καιγεται που λεει ο λογος αλλα δεν μπορω. Γιατι κι εγω οταν ανακατευεται και μου λεει μπλα μπλα προσπαθω και εχω στο μυαλο μου αυτο που μου ειπε και αγχωνομαι να την ευχαριστησω και να παψει επιτελους να το κανει και με αγχωνει και με αποσυντονιζει εκεινη τη στιγμη απο αλλα πραγματα και ξανα απο την αρχη ο κυκλος...τωρα που τα διαβαζω ετσι γραμμενα καταλαβαινω πως ισως φταιω εγω. Θεωρητικα θα επρεπε μαλλον να μην αποσυντονιζομουν ετσι ευκολα απο αλλους ανθρωπους και να κανω τη δουλεια μου, ειναι δικο μου ελαττωμα αυτο...

[elisabet]

Μπορει να εχεις δικιο ελισαβετ...αν και δεν νομιζω πως κανω λαθος στο κομματι οτι δεν με εμπιστευεται στη δουλεια μου το αφεντικο μου. Ουσιαστικα μου το εχει πει στα ισα πριν καποιους μηνες. Λεει Ναταλια να σου μιλησω...μια χαρα ειναι ολα μην ανησυχεις, απλα καμια φορα ξεχνας ενα πραγματακι εδω δεν κανεις κατι σωστα εκει και με αγχωνει αυτο, νιωθω οτι πρεπει συνεχεια να σε τσεκαρω. Οταν θα νιωσω οτι δεν χρειαζεται να σε τσεκαρω πια θα σε κερασω ενα μπουκαλι κρασι. Ε ακομα ερχεται το κρασι λολ...και δεν ξερω τι θα μπορουσα να κανω πλεον που εχει εδραιωθει σταθερα αυτος ο φαυλος κυκλος που κανω κατι διαφορετικα, μου την λεει/με διορθωνει και τελικα με αποσυντονιζει και παλι κατι βρισκει που δεν κανω σωστα. Και δεν εχω θεμα να αναλαβω την ευθυνη, υπηρξαν πραγματα που ειχα κανει λαθος μεχρι να μαθω την δουλεια και ηταν μαλακιες απο μερους μου. Αλλα απο ενα σημειο και μετα ειναι επειδη με αποσυντονιζει εκεινη και μπλεκεται στα ποδια μου. Μαλακια μου που δεν μπορω να λειτουργησω εξισου καλα υπο πιεση η δε πα ο κοσμος γυρω μου να καιγεται που λεει ο λογος αλλα δεν μπορω. Γιατι κι εγω οταν ανακατευεται και μου λεει μπλα μπλα προσπαθω και εχω στο μυαλο μου αυτο που μου ειπε και αγχωνομαι να την ευχαριστησω και να παψει επιτελους να το κανει και με αγχωνει και με αποσυντονιζει εκεινη τη στιγμη απο αλλα πραγματα και ξανα απο την αρχη ο κυκλος...τωρα που τα διαβαζω ετσι γραμμενα καταλαβαινω πως ισως φταιω εγω. Θεωρητικα θα επρεπε μαλλον να μην αποσυντονιζομουν ετσι ευκολα απο αλλους ανθρωπους και να κανω τη δουλεια μου, ειναι δικο μου ελαττωμα αυτο...

Να πω κάτι πρακτικό; Εφόσον μοιάζει να έχετε ένα καλό κλίμα στην δουλειά και το αφεντικό σου είναι οκ κτλ γιατί δεν της μιλάς ανοιχτά;
Ας πούμε να της πεις αυτό που έγραψες τώρα και εδώ (που εγώ δεν το βρίσκω ελάττωμα, το βρίσκω φυσιολογικό να σε αγχώνει όταν νιώθεις συνεχώς οτι σε τσεκάρει). Θα μπορούσες πχ να της πεις να σου αφήσει λίγο χρόνο χωρίς να παρεμβαίνει συνεχώς για να δεις πως θα τα πας χωρίς αυτό το άγχος συνεχώς από πάνω σου.

Δεν ξέρω τι δουλειά κάνεις, αλλά αν έχει να κάνει και με κόσμο και έχεις το αφεντικό συνεχώς να σε διορθώνει, δεν το βρίσκω καθόλου παράλογο να κάνεις συνεχώς λάθη μετά.

[Natalia_sups]

Να πω κάτι πρακτικό; Εφόσον μοιάζει να έχετε ένα καλό κλίμα στην δουλειά και το αφεντικό σου είναι οκ κτλ γιατί δεν της μιλάς ανοιχτά;
Ας πούμε να της πεις αυτό που έγραψες τώρα και εδώ (που εγώ δεν το βρίσκω ελάττωμα, το βρίσκω φυσιολογικό να σε αγχώνει όταν νιώθεις συνεχώς οτι σε τσεκάρει). Θα μπορούσες πχ να της πεις να σου αφήσει λίγο χρόνο χωρίς να παρεμβαίνει συνεχώς για να δεις πως θα τα πας χωρίς αυτό το άγχος συνεχώς από πάνω σου.

Δεν ξέρω τι δουλειά κάνεις, αλλά αν έχει να κάνει και με κόσμο και έχεις το αφεντικό συνεχώς να σε διορθώνει, δεν το βρίσκω καθόλου παράλογο να κάνεις συνεχώς λάθη μετά.

Το εχω σκεφτει αλλα δισταζω να το κανω...ειναι αυτο που εγραψα και πριν, φοβαμαι μη μου βγει με λαθος τροπο, ειτε πιο αγανακτισμενο απο οσο θα επρεπε η σαν παραπονο...στη μια περιπτωση δεν θελω να δημιουργηθει θεμα και στην αλλη φοβαμαι πως θα ενισχυε την αισθηση οτι εχει να κανει με παιδι...
Το σκεφτομαι εδω και καιρο. Για την ακριβεια προσπαθω να φανταστω στο μυαλο μου πως θα ηταν μια τετοια συζητηση και να το οργανωσω και μετα ειναι και το θεμα να βρεθει η καταλληλη στιγμη και να μου βγει στη πραξη με τον τροπο που το ηθελα και οχι οπως να ναι. Δυσκολευομαι να το κανω ακομα και αυτο. Και το κακο ειναι πως οσο δεν μιλαω τοσο μαζευεται ολο αυτο μεσα μου και με σκαει και τοσο πιο δυσκολο γινεται να κανω αυτο που λες με σωστο τροπο.
Αλλο να πεις πανω στη βραση που κολλαει το σιδερο για το καθετι οτι αυτη τη στιγμη διαφωνω με αυτο το πραγμα επειδη μπλα μπλα και να γινει συνεννοηση επιτοπου για καποιο συγκεκριμενο πραγμα χωρις καταπιεσμενα συναισθηματα για καμποσες αλλες παρομοιες περιπτώσεις και αλλο να πεις εχω παρατηρησει οτι γινεται αυτο και αυτο και μου προκαλει το ταδε.. Αυτο ειναι σαν παραπονο η σαν να της λεω γενικα τι να κανει και τι να μην κανει. Θεωρω πως δημιουργει μια αβολη αισθηση οσο καλη κι αν ειναι η προθεση και απο τις δυο πλευρες.
Και αυτο το τελευταιο δεν ειναι ιδεα μου. Εχει τυχει να αντιληφθει οτι με απελπιζει με το να ανακατευεται τοσο πολυ (ισως επειδη εχω κακο ποκερ φεις) και μια φορα που ηθελε να μου πει κατι και γυρισα στο ακουσμα του ονοματος μου και την κοιταξα με προσμονη η ισως και αγχος οτι ναι τι; Αρχισε να γελαει λιγο νευρικα πριν πει τι ηθελε. Σε φαση "νιωθω αβολα να σου πω ΠΑΛΙ κατι γιατι βλεπω στη φατσα σου οτι σε εχω πρηξει, το κουτελο σου γραφει ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΣ ΠΟΙΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ λυπησου με...και μια φορα (δεν θυμαμαι αν ηταν η ιδια μερα), αφου ειχε περάσει η πολλη δουλεια μου ζητησε συγνωμη επειδη λεει ημουν σκληρη μαζι σου πριν. Εγω δεν ειχα πει τιποτα.
Δεν ξερω αν εγραψα καλα αυτο που θελω να πω και αν καταλαβαινεις που δισταζω παντως...ναι ενα κομματι της δουλειας εχει να κανει με κοσμο. Και η ειρωνια ειναι πως οταν λειπει η δεν ανακατευεται η αφεντικινα μου η μια αλλη συναδελφος που εχει την ταση να φερεται το ιδιο με εκεινη αποδιδω τελεια στη δουλεια μου. Και λεω γαμωτο δηλαδη. Εκ των πραγματων δεν γινεται να μου αναγνωριστει ποτε οτι μπορω να κανω τοσο καλα τη δουλεια μου και ως αποτελεσμα να με αφησει ησυχη. Αυτο επειδη δεν γινεται να το δει εφοσον οταν ειναι παρουσα μου χαλαει την επιδοση.
-__-
Με τρελαινει αυτο το πραγμα.

[savatage]

Καλή ιδέα, μαρέσει το γράψιμο έτσι κι αλλιώς γράφω συνεχώς.
Θα το δοκιμάσω αν και δεν ξέρω κατα πόσο θα βοηθήσει γιατί μετά όταν ηρεμώ τα βρίσκουμε με τον εαυτό μου, στις πρώτες στιγμές είναι το θέμα μου που νευριάζω μαζί μου :)

Ε τοτε δεν ειναι και τοσο καλη ιδεα. Με δυο τροπους θα μπορουσε να βοηθησει. Ειτε να τα βρισκεις μαζι σου αργοτερα και να κανεις ανακωχη και να ηρεμεις (δε σου χρειαζεται, το κανεις ηδη)
Ειτε να αρχισεις να ανεβαζεις ταχυτητα για να γλιτωσεις την αγγαρεια της καταγραφης και τελικα να φτασεις να συνειδητοποιεις σχεδον αμεσως οτι "Δεν τρεχει τιποτα". Ουτε αυτο θα γινει, αφου σου αρεσει η φαση καταγραφης, δεν το βρισκεις αγγαρεια.

χαχαχαχχα οποτε ακυρο :)

[savatage]

Αν και δε συμφωνω στο "μυριζονται την ανασφαλεια", μου θυμιζει τους κυνοφοβικους που λενε οτι τα σκυλια μυριζουν το φοβο και αγριευουν λοοοολ Θα μας ειχαν κατασπαραξει ως ειδος αν ισχυε αυτο.
Παρολαυτα μετα απο συγκεκριμενες περιγραφες που εκανε η Ναταλια, οκ οντως η αφεντικινα ακομη θεωρει οτι χρειαζεται να επιβλεπει και να διορθωνει.
Ναταλια, οταν κανεις κατι λαθος και στο διορθωνει, μετα το επαναλαμβανεις? Δηλαδη ουσιαστικα αυτη η πιεστικη διαδικασια γινεται για τα ιδια πραγματα επαναλαμβανομενα?

[Natalia_sups]

Αν και δε συμφωνω στο "μυριζονται την ανασφαλεια", μου θυμιζει τους κυνοφοβικους που λενε οτι τα σκυλια μυριζουν το φοβο και αγριευουν λοοοολ Θα μας ειχαν κατασπαραξει ως ειδος αν ισχυε αυτο.
Παρολαυτα μετα απο συγκεκριμενες περιγραφες που εκανε η Ναταλια, οκ οντως η αφεντικινα ακομη θεωρει οτι χρειαζεται να επιβλεπει και να διορθωνει.
Ναταλια, οταν κανεις κατι λαθος και στο διορθωνει, μετα το επαναλαμβανεις? Δηλαδη ουσιαστικα αυτη η πιεστικη διαδικασια γινεται για τα ιδια πραγματα επαναλαμβανομενα?

Οχι...αμα ειναι οντως δικο μου λαθος δεν επαναλαμβανεται ποτε ξανα. Εχει τυχει ομως να μου πει επανειλημμενα για το ιδιο πραγμα ενω την δευτερη και τριτη φορα δεν το ειχα κανει εγω, το ειχαν κανει συναδελφοι μου και απλα ειμαι το πρωτο ατομο που σκεφτεται αμα κατι δεν γιβεται σωστα. Αλλα δεν ειπα τιποτα, μου φαινοταν παιδιαστικο να πω "δεν ημουν εγω" και δεν ηθελα να ρουφιανεψω για τις συναδελφους και να χαλασει το κλιμα, μου φανηκε μικροτητα. Ειπα μεσα μου οκ, θα πω ναι, θα αναλαβω την ευθυνη και θα φροντισω να μη γινει ξανα. Τις δυο φορες που προσπαθησα να πω στις συναδελφους μου ξερεις η ταδε θελει να το κανουμε αυτο ετσι μου ειπαν απλα οκ, δεν πειραζει δεν ειναι εδω! Και δεν ενιωσα καλα να πω πιο ευθεως μην κανεις αυτη την μαλακια γιατι δεν ηθελα να χαλασει η ατμοσφαιρα με τις παλιοτερες συναδελφους με τα διπλασια χρονια μου...ποια ειμαι να τους πω τι να κανουν; Ισως ηταν λαθος μου που δεν το ειπα αμεσως στην αφεντικινα μου αλλα δεν μου βγηκε επειδη ειχε παρει φορα και μου εξηγουσε αναλυτικα γιατι το θελει ετσι και οχι αλλιως. Και μετα απο την μακροσκελη αναλυτικη ευγενικη εξηγηση να της πω ωραια τα λετε αλλα δεν ημουν εγω; Λολ.
Η τυχαινει καμια φορα να μην εχει καποιο ιδιαιτερο νοημα αυτο που θα μου πει ειτε το κανω ετσι ειτε αλλιως, αμα με εμπιστευοταν θα εξαρτωνταν απο την κριση μου το πως θα το εκανα. Αλλα απλα νιωθει την αναγκη να με ελεγχει επειδη λογω των παραπανω δεν με εμπιστευεται.
Αμα κρατουσα λιστα ρε συ savatage με τα οσα κανω εγω λαθος καταλαθος και τα οσα κανουν οι αλλες λαθος απο προθεση δεν θα ημουν ο μαλακας της υποθεσης. Επισης υπαρχουν ενα σωρο πραγματα που αμα τα κανω εγω με διορθωνει αλλα αμα τα κανει αλλη ουτε που τα βλεπει. Και αυτο πιστευω ειναι θεμα παρουσιαστικου και τσαμπουκα στη γλωσσα του σωματος, τιποτα αλλο.
Ετσι νιωθω.
Εκτος αμα δεν μπορω οντως να κανω τη δουλεια σωστα. Τι να πω σε αυτη τη περιπτωση φταιω και χαρη μου κανει που με κραταει. Αλλα αμα σκεφτομαι οτι μου κανει χαρη πως θα τολμησω να κανω τη συζητηση που λεγαμε με την ελισαβετ; Πρεπει να κρατησω το στομα μου κλειστο σε αυτη τη περιπτωση και δεν υπαρχει τροπος να μαθω αν οντως με αποσυντονιζει η αν ειμαι εγω αχρηστη.
Ειναι σκατοκατασταση.

[savatage]

ΟΚ αυτο ειναι πολυ καλο, το οτι δεν επαναλαμβανεις τα ιδια λαθη. Σημαινει οτι καποια στιγμη σιγουρα θα φτασεις να κανεις τις δουλειες αυτοματα.
Στο αλλο κομματι τωρα, της ρουφιανιας. Σιγουρα ειναι ασχημο να παιρνεις την ευθυνη για λαθη των αλλων και ειδικα οταν αυτοι οι αλλοι ειναι αγνωστοι και δεν εχουν αναγκη καλυψης.
Οποτε αντι να κανεις συζητηση με την αφεντικινα που μπορει οντως να φανει σαν γκρινια και να το παρει και αυτη στραβα, κανε κατι αλλο πιο λαητ.
Οταν οι αλλες κανουν μαλακιες, πετα καμμια ατακα χιουμοριστικη τυπου "Ας το κανουμε οπως το θελει η ταδε για να μη μας κατσαδιασει οταν το δει χχιχιχι χουχουχου" ορ σαμθινγκ.Και να επιμεινεις, αν χρειαστει πες και την αληθεια, οτι θα την πληρωσεις εσυ, πραγμα που εχει ξαναγινει και δεν τις ρουφιανεψες.
Αν δεν πιασει ουτε αυτο, μιλα ειλικρινα στην αφεντικινα οποτε σου δειχνει κατι για το οποιο δε φταις εσυ. "Εκτιμω πολυ οσα μου δειχνετε για αυτο και εχω βελτιωθει στα λαθη που εκανα και δεν τα επαναλαμβανω, για αυτο και το συγκεκριμενο που βλεπετε δεν το εχω κανει εγω, θυμομουν πολυ καλα πώς το ειχατε ζητησει".
Δεν ειναι δικη σου ευθυνη το οτι οι αλλες ειναι πιο χαλαρες και τους ξεφευγουν και καποια πραγματα. Και η αφεντικινα λογικο να χανει καποια σκηνικα και να σχηματιζει λαθος αποψη, ουτε αυτο ειναι δικη σου ευθυνη.
Ευθυνη δικη σου ειναι να προστατεψεις την πλευρα σου, οι αλλες δε σου ειναι τιποτα και πιθανοτατα να μην εκαναν το ιδιο για σενα.
Στο κομματι του αγχος λογω επιβλεψης, θα βελτιωνεσαι ολο και περισσοτερο λογω εμπειριας κι ας μην εχεις ξεπερασει την ανασφαλεια οταν καποιος σε παρατηρει για να σε κρινει. Θα μαθεις τη δουλεια τοσο καλα που θα παρεις και το μπουκαλι το κρασι. Η γυναικα αυτη το ξερει και το παραδεχτηκε οτι σε πρηζει και σου χαλαει την ψυχολογια, ειναι τοσο ντομπρα που θα το παραδεχτει εξισου αμεσα οταν καταλαβει οτι σου την ειπε για λαθος που δεν εγινε απο σενα.

[Natalia_sups]

ΟΚ αυτο ειναι πολυ καλο, το οτι δεν επαναλαμβανεις τα ιδια λαθη. Σημαινει οτι καποια στιγμη σιγουρα θα φτασεις να κανεις τις δουλειες αυτοματα.
Στο αλλο κομματι τωρα, της ρουφιανιας. Σιγουρα ειναι ασχημο να παιρνεις την ευθυνη για λαθη των αλλων και ειδικα οταν αυτοι οι αλλοι ειναι αγνωστοι και δεν εχουν αναγκη καλυψης.
Οποτε αντι να κανεις συζητηση με την αφεντικινα που μπορει οντως να φανει σαν γκρινια και να το παρει και αυτη στραβα, κανε κατι αλλο πιο λαητ.
Οταν οι αλλες κανουν μαλακιες, πετα καμμια ατακα χιουμοριστικη τυπου "Ας το κανουμε οπως το θελει η ταδε για να μη μας κατσαδιασει οταν το δει χχιχιχι χουχουχου" ορ σαμθινγκ.Και να επιμεινεις, αν χρειαστει πες και την αληθεια, οτι θα την πληρωσεις εσυ, πραγμα που εχει ξαναγινει και δεν τις ρουφιανεψες.
Αν δεν πιασει ουτε αυτο, μιλα ειλικρινα στην αφεντικινα οποτε σου δειχνει κατι για το οποιο δε φταις εσυ. "Εκτιμω πολυ οσα μου δειχνετε για αυτο και εχω βελτιωθει στα λαθη που εκανα και δεν τα επαναλαμβανω, για αυτο και το συγκεκριμενο που βλεπετε δεν το εχω κανει εγω, θυμομουν πολυ καλα πώς το ειχατε ζητησει".
Δεν ειναι δικη σου ευθυνη το οτι οι αλλες ειναι πιο χαλαρες και τους ξεφευγουν και καποια πραγματα. Και η αφεντικινα λογικο να χανει καποια σκηνικα και να σχηματιζει λαθος αποψη, ουτε αυτο ειναι δικη σου ευθυνη.
Ευθυνη δικη σου ειναι να προστατεψεις την πλευρα σου, οι αλλες δε σου ειναι τιποτα και πιθανοτατα να μην εκαναν το ιδιο για σενα.
Στο κομματι του αγχος λογω επιβλεψης, θα βελτιωνεσαι ολο και περισσοτερο λογω εμπειριας κι ας μην εχεις ξεπερασει την ανασφαλεια οταν καποιος σε παρατηρει για να σε κρινει. Θα μαθεις τη δουλεια τοσο καλα που θα παρεις και το μπουκαλι το κρασι. Η γυναικα αυτη το ξερει και το παραδεχτηκε οτι σε πρηζει και σου χαλαει την ψυχολογια, ειναι τοσο ντομπρα που θα το παραδεχτει εξισου αμεσα οταν καταλαβει οτι σου την ειπε για λαθος που δεν εγινε απο σενα.

Τι να πω μακαρι να εχεις δικιο...απλα αμφιβαλλω για το κατα ποσω μπορω οντως να παρω τον ελεγχο πλεον για να αλλαξουν οι ισορροπιες...πρωτες εντυπωσεις κλπ...παντως αμα μου πει ξανα για κατι που δεν εκανα θα προσπαθησω να το πω επι τοπου.

[elisabet]

Τι να πω μακαρι να εχεις δικιο...απλα αμφιβαλλω για το κατα ποσω μπορω οντως να παρω τον ελεγχο πλεον για να αλλαξουν οι ισορροπιες...πρωτες εντυπωσεις κλπ...παντως αμα μου πει ξανα για κατι που δεν εκανα θα προσπαθησω να το πω επι τοπου.

Αυτό να κάνεις όντως την επόμενη φορά, μη το αφήσεις να μαζευτεί. Γιατί καταλαβαίνω αυτό που λες οτι αν μαζεύονται μετά φοβάσαι το ύφος που θα σου βγει όταν πας να το πεις. Λογικό είναι αυτό. Αν έχεις μαζέψει 100 παραπονάκια πως να βγει μετά στο ευγενικό χωρίς ένταση;
Οπότε μάλλον πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις ένα μικρό delete στα όσα έγιναν και να φροντίσεις να μην μαζευτούν άλλα, την επόμενη φορά που θα σου κάνει παρατήρηση για κάτι πεστο κατευθείαν εκείνη την ώρα. Και συγγνώμη αλλά δεν είναι κάρφωμα κάτι που δεν έκανες εσύ να μην αναλαμβάνεις την ευθύνη του. Δεν λέω να βάλεις την κουκούλα και νακαρφώσεις ποιος το έκανε αλλά αν βλέπεις οτι συνεχώς χρεώνεσαι και λάθη άλλων κακώς το αφήνεις να συνεχίζεται. Έτσι όπως το λες μάλλον βρήκε εσένα την πρόθυμη να ακους παρατηρήσεις και στα χρεώνει όλα. Δηλαδή τι; Βλέπει κάτι που έγινε λάθος και αμέσως θεωρεί δεδομένο οτι το έκανες εσύ χωρίς να ρωτήσει καν; Κι οι άλλοι συνάδελφοι όταν βλέπουν οτι το ρίχνει σε σένα δεν πετάγονται να πούνε οτι α αυτό δεν το έκανε η Ναταλία αλλά εγώ;

[Numenor]

Οχι...αμα ειναι οντως δικο μου λαθος δεν επαναλαμβανεται ποτε ξανα. Εχει τυχει ομως να μου πει επανειλημμενα για το ιδιο πραγμα ενω την δευτερη και τριτη φορα δεν το ειχα κανει εγω, το ειχαν κανει συναδελφοι μου και απλα ειμαι το πρωτο ατομο που σκεφτεται αμα κατι δεν γιβεται σωστα. Αλλα δεν ειπα τιποτα, μου φαινοταν παιδιαστικο να πω "δεν ημουν εγω" και δεν ηθελα να ρουφιανεψω για τις συναδελφους και να χαλασει το κλιμα, μου φανηκε μικροτητα. Ειπα μεσα μου οκ, θα πω ναι, θα αναλαβω την ευθυνη και θα φροντισω να μη γινει ξανα. Τις δυο φορες που προσπαθησα να πω στις συναδελφους μου ξερεις η ταδε θελει να το κανουμε αυτο ετσι μου ειπαν απλα οκ, δεν πειραζει δεν ειναι εδω! Και δεν ενιωσα καλα να πω πιο ευθεως μην κανεις αυτη την μαλακια γιατι δεν ηθελα να χαλασει η ατμοσφαιρα με τις παλιοτερες συναδελφους με τα διπλασια χρονια μου...ποια ειμαι να τους πω τι να κανουν; Ισως ηταν λαθος μου που δεν το ειπα αμεσως στην αφεντικινα μου αλλα δεν μου βγηκε επειδη ειχε παρει φορα και μου εξηγουσε αναλυτικα γιατι το θελει ετσι και οχι αλλιως. Και μετα απο την μακροσκελη αναλυτικη ευγενικη εξηγηση να της πω ωραια τα λετε αλλα δεν ημουν εγω; Λολ.
Η τυχαινει καμια φορα να μην εχει καποιο ιδιαιτερο νοημα αυτο που θα μου πει ειτε το κανω ετσι ειτε αλλιως, αμα με εμπιστευοταν θα εξαρτωνταν απο την κριση μου το πως θα το εκανα. Αλλα απλα νιωθει την αναγκη να με ελεγχει επειδη λογω των παραπανω δεν με εμπιστευεται.
Αμα κρατουσα λιστα ρε συ savatage με τα οσα κανω εγω λαθος καταλαθος και τα οσα κανουν οι αλλες λαθος απο προθεση δεν θα ημουν ο μαλακας της υποθεσης. Επισης υπαρχουν ενα σωρο πραγματα που αμα τα κανω εγω με διορθωνει αλλα αμα τα κανει αλλη ουτε που τα βλεπει. Και αυτο πιστευω ειναι θεμα παρουσιαστικου και τσαμπουκα στη γλωσσα του σωματος, τιποτα αλλο.
Ετσι νιωθω.
Εκτος αμα δεν μπορω οντως να κανω τη δουλεια σωστα. Τι να πω σε αυτη τη περιπτωση φταιω και χαρη μου κανει που με κραταει. Αλλα αμα σκεφτομαι οτι μου κανει χαρη πως θα τολμησω να κανω τη συζητηση που λεγαμε με την ελισαβετ; Πρεπει να κρατησω το στομα μου κλειστο σε αυτη τη περιπτωση και δεν υπαρχει τροπος να μαθω αν οντως με αποσυντονιζει η αν ειμαι εγω αχρηστη.
Ειναι σκατοκατασταση.

Nαταλία καλημέρα, μια γρήγορη ερώτηση από όλες τις συναδέλφους σου ποια έχει τα περισσότερα προσόντα, όσον αφορά το κομμάτι της δουλειάς;

[Natalia_sups]

Αυτό να κάνεις όντως την επόμενη φορά, μη το αφήσεις να μαζευτεί. Γιατί καταλαβαίνω αυτό που λες οτι αν μαζεύονται μετά φοβάσαι το ύφος που θα σου βγει όταν πας να το πεις. Λογικό είναι αυτό. Αν έχεις μαζέψει 100 παραπονάκια πως να βγει μετά στο ευγενικό χωρίς ένταση;
Οπότε μάλλον πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις ένα μικρό delete στα όσα έγιναν και να φροντίσεις να μην μαζευτούν άλλα, την επόμενη φορά που θα σου κάνει παρατήρηση για κάτι πεστο κατευθείαν εκείνη την ώρα. Και συγγνώμη αλλά δεν είναι κάρφωμα κάτι που δεν έκανες εσύ να μην αναλαμβάνεις την ευθύνη του. Δεν λέω να βάλεις την κουκούλα και νακαρφώσεις ποιος το έκανε αλλά αν βλέπεις οτι συνεχώς χρεώνεσαι και λάθη άλλων κακώς το αφήνεις να συνεχίζεται. Έτσι όπως το λες μάλλον βρήκε εσένα την πρόθυμη να ακους παρατηρήσεις και στα χρεώνει όλα. Δηλαδή τι; Βλέπει κάτι που έγινε λάθος και αμέσως θεωρεί δεδομένο οτι το έκανες εσύ χωρίς να ρωτήσει καν; Κι οι άλλοι συνάδελφοι όταν βλέπουν οτι το ρίχνει σε σένα δεν πετάγονται να πούνε οτι α αυτό δεν το έκανε η Ναταλία αλλά εγώ;

Δυστυχως ναι, αμα δεν με βλεπει επιτοπου να κανω κατι που θελει να διορθωσει αλλα βλεπει οτι κατι έχει γινει λαθος γενικα χωρις να ξερει ποιος το εκανε, απλα υποθετει πως ημουν εγω και εξηγει το πως και το τι συμβαίνει εμενα, δεν ρωταει ποιος το εκανε. Εγω τι να κανω μετα; Να τα εξηγω στις συναδελφους μου ενω ειμαι η καινουρια με τα μισα τους χρονια ενω εχουν παιδια στην ηλικια μου; Σαλτα και...θα μου πουνε και καλα θα κανουν. Ειναι δουλεια της μανατζερ αυτη οχι δικια μου.
Μια φορα που πηγα να πω δεν ημουν εγω λεει ναι οκ δεν ψαχνω ποιον να επιπληξω απλα σου μαθαινω να ξερεις πως ειναι το σωστο...ναι οκ λεω καταλαβαινω. Δεν ειπα ομως οτι παρολα αυτα υπεθεσε οτι ημουν εγω και αλλη φορα να προσπαθησει να ρωταει και οτι αμα ηταν οντως δικια μου η μαλακια δεν θα εχω θεμα να το παραδεχτω...
Και δεν ξερω αν τελικα πρεπει να κανω συζητηση στην αφεντικινα μου η οχι..ειναι αυτο που λες, φοβαμαι πως δεν θα καταφερω να μου βγει χωρις νοτα αρνητισμου/παραπονου αμα τοσο καιρο βραζω...