Ένα λίγο ευαίσθητο θέμα...πώς θα τα καταφέρω;

[Κύκνος]

θα σου πω για κατι αλλο, σχετικα με ολα αυτα που συζητας τις τελευταιες μερες.

εμενα δεν μου φαινεται καθολου τυχαιο η συμπτωματικο το οτι τωρα που ηρθε η κριση με την διακοπη της ψυχ, ασχοληθηκες με θεμα ερωτικων σχεσεων.
για μενα, τοσο την μητερα σου, οσο και την ψυχ. τις θελεις σε μια στενη με σενα σχεση, γιατι αυτος ειναι ο τροπος σου να κρατας τον εαυτο σου σε μια παιδικη ηλικια και να αποφευγεις τις σχεσεις που τοσο σε προβληματιζουν.
οταν πλησιαζει η διακοπη των κοιμιστικων (σου) αυτων σχεσεων, αρχιζει να σου χτυπαει την πορτα ο ενηλικος εαυτος σου.

ΝΑΙ, να τολμησεις να εμπιστευθεις την κριση σου, να τολμησεις να γνωρισει ατομα που θα κρινεις οτι ειναι οπ-ως τα θελεις κι οπως σε καθυσηχαζει να ειναι, τρυφερα και προσεκτικα σε μια ερωτικη σχεση, που θα σεβαστουν τους φοβους σου και θα προχωρησουν με τους δικους σου ρυθμους.
φτανει πια ο αιωνιος υπνος του παιδιου που εχει ενοχες επειδη ειναι γυναικα.
σου εχει φαει την μιση σου ζωη, δεν το βλεπεις?
εχεις ομως κι αλλη μια ζωη να ζησεις.
τολμησε το επιτελους!

εσυ προσπαθεις να πεισεις την μανα σου και την καθε μανα σου (πχ την ψυχ) να σε βοηθησουν να μεινετε αγκαλιασμενες μεσα στις ενοχες που ΕΚΕΙΝΗ σου εχει δημιουργησει για την σεξουαλικοτητα σου.
ειναι σαν να της λες"νθα ειμαι καλο παιδι, δεν θα κανω πονηρα πραγματα αφου ειναι αμαρτια, αλλα κιε συ θα εισαι για παντα μαζι μου εδω, να μου φερεσαι και να με προσεχεις σαν να ειμαι το καλο σου το παιδακι."/.

Ναι, πολύ πιθανόν να μην είναι τυχαίο... Δεν ξέρω αλλά εμπιστεύομαι εσένα σαν πιο αντικειμενικό κριτή μιας και βλέπεις την κατάσταση απέξω... Εγώ δεν έχω την απαραίτητη ψυχραιμία...

Έχω συζητήσει κι άλλες φορές για προσωπικές σχέσεις κατ' ιδίαν τον τελευταίο καιρό αλλά ίσως να έχεις δίκιο και χθες ν' αναζωπυρώθηκε αυτή η συζήτηση λόγω της μελλοντικής απομάκρυνσης απ' την ψυχολόγο...

Να σου πω όμως κάτι για τη μαμά μου... Είναι φορές που σκέφτομαι ότι θα μου δημιουργήσει προβλήματα πάλι σε μια μελλοντική σχέση... Αν θες μπορώ να σου εξηγήσω... (μου χρειάζεται λίγος χρόνος, δεν μπορώ να πω μονοκοπανιά πολλά πράγματα αλλά για παράδειγμα ένα βράδυ που κοιμήθηκα μαζί του σε ξενοδοχείο στην πόλη μου γιατί είχε έρθει να με δει, μου έκαναν φασαρία και οι δύο... Όχι τραγική αλλά μου έκαναν...)

Πάντως και μ' εκείνον ως ένα βαθμό ήταν εξαρτητική η σχέση μας, εγώ ήμουν ο αδύναμος κρίκος κι εκείνος ο προστάτης... Θυμάμαι που ζητούσα κυρίως να κοιμόμαστε αγκαλιά, αυτό ήθελα κι όχι σεξ άσχετα αν γίνονταν για δικό του χατήρι ως επί το πλείστον...

Και κάτι άλλο που θεωρώ σημαντικό μιας και τα συζητάμε αυτά: έχει αρκετή ώρα που νιώθω έντονο ψυχοπλάκωμα κι άγχος κι είχα ξαπλώσει για λίγο με το κινητό ανοιχτό στο ίντερνετ κι όταν είδα ότι απάντησες σηκώθηκα αλλά στο μεσοδιάστημα φώναξα τη μαμά μου να κάτσει για λίγο μαζί μου και της κράτησα το χέρι, φοβόμουν μόνη... Δεν ξέρω αν κάνω καλά που το λέω αν κρίνω με τη λογική αλλά συναισθηματικά μου κάνει καλό που το εκφράζω...
Αλλά για τον αυτοτραυματισμό δεν ξέρει, κανείς πέρα της ψυχολόγου δεν το ξέρει κι είναι δύσκολο να το περνάω μόνη μου... Κι έχω κι επιπλέον το άγχος μην φανεί κατά λάθος...

Ξέχασα να συμπληρώσω... Αν γνωρίσω κάποιον που να μου αρέσει έχω σκοπό να προσπαθήσω...