Κατάθλιψη και περίγυρος. Θα καταλάβουν ποτέ;

[NeMeCiS]

αυτο που σου εχει διαφυγει ως τωρα ειναι οτι η εξυπναδα εχει καπια ορια αρα η βλακεια εχει και μερικα προσοντα και το ισχυροτερο απο ολα οτι δεν εξαντλειται

δηλαδη αν εσυ γραφεις δυο γραμες και ο αλλος απαντα γραφοντας κατεβατα στο τελος θα καταλαβεις οτι αυτος που ξερει λιγοτερα και γραφει περισσοτερα εχει περισσοτερη δυναμη

αφου καταρχην βγαζει τα αποθημενα του γραφοντας γραφοντας γραφοντας και ετσι αποφορτιζεται

ενω ο εξυπνος συνηθως θα παρει κατι για να ηρεμισει αφου εχει πει ελαχιστα απο οσα σκεφτεται

Μπορείς να ρίξεις 1000 βέλη με το τόξο σου και όντας άστοχος να μην πετύχεις ούτε με ένα το στόχο και αυτοί που δεν ξέρουν τοξοβολία να πουν "να! ο ρομπέν των δασών!". ΚΑι να έρθει αντίστοιχα και ο άλλος ο τοξοβόλος με 2-3 βέλη, και με ένα να πετύχει στόχο...

[elis]

Γι αυτό λέμε είναι διαφορετικό πράγμα η αξία του καθενός κι άλλο τι νομίζουν οι άλλοι

[WhyAlwaysMe?]

Γεια σας, είμαι ένα καινούριο μέλος σε αυτό το forum. Ήμουν πάντα άτομο που φαινόταν εξωστρεφές, ψυχή της παρέας, να κάνω τους άλλους να γελάνε και φαινομενικά να φαίνομαι ισχυρή προσωπικότητα και δυνατή και σκεφτότουσαν όλοι "τί ανάγκη έχεις εσύ". Κι όμως κανείς δεν ήξερε όταν γυρνούσα σπίτι μου πως ήμουν. Έκανα και ένα σοβαρό χειρουργείο και είχα και μετεγχειρητική κατάθλιψη. Σωματικά τώρα είμαι πολύ καλά. Τέλος πάντων, για να μπω στο θέμα, οι περισσότεροι που μάθαν πως πάσχω από κατάθλιψη μου είπαν "εσύ;;;;; αποκλείεται"! Ένα μέρος των ανθρώπων μετά που τους λέω κάποια πράγματα, καταλαβαίνουν. Ένα άλλο μέρος όμως επιμένει να μου λέει πως "δε χρειάζεται να κάνεις ψυχοθεραπεία", "δεν χρειάζεται να παίρνεις φάρμακα", "όλα αυτά είναι παιχνίδια του μυαλού", "αυθυποβάλλεσαι πιστεύοντας πως έχεις κατάθλιψη" συν του ότι με βάζουν σε μια θέση να πρέπει να έχω ενοχές και να νιώθω και αχάριστη μιας και "έχω τη δουλειά μου", "έχω φίλους που με αγαπούν", "είμαι μια χαρά κοπέλα", "έχω την υγεία μου τη σωματική και γλύτωσα κάτι ακαριαίο για την ζωή μου" κλπ κλπ. Σας συμβαίνει κάτι αντίστοιχο; Πώς το αντιμετωπίζετε; γιατί υπάρχει ΑΚΟΜΑ τέτοιο ταμπού με τους ειδικούς ψυχικής υγείας και δαιμονοποίηση της φαρμακευτικής αγωγής;

Καλησπέρα.
Πιστεύω ότι είναι αρκετά έως πολύ δύσκολο να καταλάβουν δυστυχώς κάποιοι έναν άνθρωπο που έχει κατάθλιψη,ιδίως αν αυτός ο άνθρωπος έχει χαρακτηριστικά όπως τα δικά σου.
Γιατί από τη μια,μπορεί να μην πιστεύουν σε καταστάσεις όπως η κατάθλιψη,ή να τις θεωρούν υπερβολικές,και από την άλλη,να σκέφτονται πως ένας άνθρωπος όμορφος,δυναμικός,εξωστρεφ ής,δεν γίνεται να αντιμετωπίζει κάποια δύσκολα θέματα ή να είναι στενοχωρημένος κλπ.
Συν ότι μπορεί να μην έχουν βιώσει τέτοιες καταστάσεις,και να σχηματίζουν ανάλογες απόψεις.
Όσο για το άλλο μέρος του εαυτού σου,σε κάνει να σκέφτεσαι πως οφείλεις να εκτιμάς τα θετικά σου στοιχεία και πως αξίζεις πολλά.
Τώρα για το ταμπού,δυστυχώς υπάρχει,διότι επικρατεί και έλλειψη παιδείας,και θεωρείται λανθασμένα από μερικούς πως αν κάποιος κάνει ψυχοθεραπεία,είναι για τα σίδερα.
Αυτά.

[WhyAlwaysMe?]

Όσο για το θέμα της κατανόησης,αυτούς που δεν σε καταλαβαίνουν ή το θεωρούν υπερβολικό κλπ.,γράψε τους εκεί που δεν πιάνει μελάνι.

[John11]

συμφωνώ με αυτά που λες... όσο για το απόσπασμα καταλαβαίνω τι λέει αλλά προσωπικά στην προσπάθειά μου να δημιουργήσω την ατμόσφαιρα που αποπνέει την φιλική ένταση και την θερμή προσοχή για να ανθίσω, έχω κατσιάσει.

Απόλυτα κατανοητό. Το ίδιο συμβαίνει και σε εμένα.
Δεν μου είναι τόσο εύκολο για να γράφω δημόσια, γι' αυτό και δεν αναφέρομαι αναλυτικά. Κατάλαβα ότι θέλει υπομονή, και σοφία. Επίσης, είναι πολύ δυσκολότερο αν την "πατήσεις" σε κάποιο βαθμό, τότε οι "δυνάμεις" σου είναι λιγότερες.
Στο προηγούμενο κείμενο που έστειλα λέει: "Είναι πολύ λίγοι εκείνοι που δημιουργούν αυτή την ατμόσφαιρα, ...". Τι εννοεί, πόσο λίγοι?
Πριν καιρό, -δεν έχει σημασία πριν πόσο καιρό- δεν καταλάβαινα σε πόσο σάπια κοινωνία ζούμε. Του ίδιου: "It's no measure of health to be well adjusted in a profoundly sick society". Profoundly sick society, ναι συμφωνώ.
Έτσι, μήπως δεν είναι καθόλου εύκολο?
Κατάλαβα ότι γενικά δεν θέλει να αφιερώνουμε κόπο στο να προσπαθούμε να αλλάξουμε κάτι από τη ζωή μας. Σημαντικότερο είναι να βλέπουμε πώς είναι η ζωή μας και η κατανόηση αυτού το πράγματος να μας φέρνει την αλλαγή χωρίς κόπο. Ο κόπος -ίσως εξαιρετικά εξαιρετικά πολύς- να είναι μόνο στην κατανόηση. Αναρρωτιέμαι -στην ουσία δεν αναρωτιέμαι, λέω γιατί δεν υπήρχε κατανόηση πιο νωρίς-, καλά είσουνα μέσα σ' αυτό και δεν έβλεπες τίποτα? Δεν είναι καθόλου εύκολο.

Το να την δημιουργήσεις όμως περνάει μόνο από το δικό σου χέρι;

Μάλλον όχι. Αλλά τι χρειάζεται να κάνουμε για να βρούμε το χέρι από το οποίο περνάει?

[kutchunie]

Όταν είσαι λειτουργικός, εχεις δουλεια κοινωνικη ζωή κτλ και φαινομενικα δε σου λείπει τπτ, αυτοί που δεν ςχουν καταφέρει όσα εσύ,αρνούνται να σε νοιώσουν. Ειδικά με την κατάθλιψη. Και νομίζουν ότι σε καθησυχάζουν με αυτό ή σου κάνουν καλό ή πολύ απλά θέλουν να συνεχίσει ο "δυνατος" που μπορεί να ασχολειται με τα δικά τους "ανυπερβλητα" προβλήματα ή κακοτοπιές.
Νοιώθεις θυμό που δε σε καταλαβαίνουν ή θεςνα διαπραγματευτείς μαζί τους αυτη την κατασταση?