Ο καρδιολόγος με έστειλε στον ψυχίατρο...

[Ολα_ειναι_δανεικα]

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΑΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ;

[Sofia]

Originally posted by Θεοφανία
Εγώ όμως που είμαι προκατειλειμμένη, μόνο καλό δεν θα μου κάνει.

Σίγουρα....η προκατάληψη ειναι καθοριστικο εμποδιο στο να δεις καθαρα....το οτιδηποτε.

Ελπίζω να βρεις εναν αλλο δρομο που θα αποδειχτει εξισου θεραπευτικος!

Καλή δύναμη

[Θεοφανία]

Ευχαριστώ Σοφακι...

[Ολα_ειναι_δανεικα]

ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

[Θεοφανία]

Εσύ εννοείσαι....

[Ολα_ειναι_δανεικα]

ΕΙΠΑ ΜΗΠΩΣ...

[susperia]

Originally posted by Θεοφανία
Έχω μια φίλη που πάει έξι χρόνια σε ψυχολόγο για να ξεπεράσει κρίσεις πανικού που είχε τρεις φορές το χρόνο.
Έχει δώσει του κόσμου τα λεφτά και τώρα το παθαίνει μια!
Μου φαίνεται σα να βάλω τον εαυτό μου σέ ένα Γολγοθά που δεν έχει τέλος...

Originally posted by MANTHES
ΠΕΣ ΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΜΟΥ ΑΥΤΑ

Originally posted by Θεοφανία
Σωστά..
Αν ένας άνθρωπος έχει κάτι πραγματικά σοβαρό, όπως ψυχώσεις, εγώ πιστεύω ότι το άγχος και την κατάθλιψη μπορεί να την παλέψει...αν βέβαια έχει και λίγο δύναμη μέσα του...

Λυπαμαι που θα φανω ισως επιθετικος μ αυτο που θα πω, αλλα επειδη δε νομιζω να εχετε περασει ποτε αγχωδεις διαταραχες δε μπορειτε να κρινετε σωστα. ναι θεοφανια αν πραγματικα η φιλη σου μειωσε τις κρισεις απο 3 σε 1 δε μπορεις να φανταστεις τι επιτυχια ειναι, καλυτερα κι απ το να κερδιζες το τζοκερ. επισης να ξερετε κ εσυ κι ο μανθες οτι νομιζετε πως ξερετε πως ειναι το σοβαρο αγχος, εγω δεν νομιζω οτι ξερετε το παθολογικο αγχος, ουτε πιστευω οτι ολος ο κοσμος εχει περασει απο πολυ σοβαρη καταθλιψη. Απλα νομιζει ο περισσοτερος κοσμος οτι ξερει επειδη σε ολους θα τυχουν διαφορα δυσαρεστα εως πολυ δυσαρεστα στη ζωη του και θα περασουν στιγμες μεγαλης λυπης, ισως και μικρη καταθλιψη. Παντως σχετικα με την καταθλιψη επειδη μπορει να την εχετε περασει το αν θα πας σε γιατρο ή οχι σχετιζεται παντα με την αιτια, αν ειναι μια προσωρινη δυσκολη στιγμη ισως να μην ειναι η καλυτερη ιδεα να πας σε ενα γιατρο. Αν ομως εχει βαθυτερες αιτιες οι οποιες δεν καταπολεμουνται ευκολα τοτε επιβαλλεται ο γιατρος και ισως και τα χαπια. Οπως και να χει το αν θα πας σε γιατρο εξαρταται απ το πως αντιδραει το σωμα σου στην ψυχικη σου κατασταση. Το ιδιο ισχυει και για το αγχος, απ το πως αντιδραει το σωμα σου. τα χαπια δεν τα παιρνεις σαν μαγικα χαπακια που σου γιατρευουν τη σκεψη αλλα σαν καταπραυντικα των σωματικων συμπτωματων που σου δημιουργει η σκεψη, αυτο να το θυμαστε.
Φυσικα ο καθενας μπορει να εχει τη γνωμη του. Απλα καποιος που τα περασε σε πολυ χειροτερο βαθμο νομιζω οτι εχει πολυ μεγαλυτερη βαρυτητα ο λογος του.

[Θεοφανία]

susperia...
΄Λέμε σχεδόν το ίδιο αλλά επειδή δεν ξέρω τους όρους μπορεί να λέω και μ@@@@ς.
Αν κάποιος δεν μπορεί να ξεπεράσει μόνος του, αφού προσπαθήσει, ένα τέτοιο πρόβλημα, τότε ναι η λύση είναι ο γιατρός.
Έχεις δίκιο. Εγώ μπορεί να περνάω μια κατάθλιψη κατά διαστήματα αλλά την περνάω λόγω της μαμάς.
Αν είναι παθολογικοί οι λόγοι σιγουρα πρέπει να πάει στο γιατρό.
Είναι σαν κάποιος να έχει σπάσει το πόδι του και να κάθεται σπίτι να περιμένει να κολλήσει...
Εγω-πιστευω ότι και ο MANTHES-μιλάω για περιπτώσεις που μπορεί κάποιος να το ξεπεράσει μόνος του αλλά επειδή είναι αδύναμος σαν χαρακτήρας προσκολάται πάνω στους γιατρούς και τους θεωρεί δεκανίκια για τη ζωή του....

[Sofia]

Originally posted by susperia
ουτε πιστευω οτι ολος ο κοσμος εχει περασει απο πολυ σοβαρη καταθλιψη. Απλα νομιζει ο περισσοτερος κοσμος οτι ξερει επειδη σε ολους θα τυχουν διαφορα δυσαρεστα εως πολυ δυσαρεστα στη ζωη του και θα περασουν στιγμες μεγαλης λυπης, ισως και μικρη καταθλιψη. Παντως σχετικα με την καταθλιψη επειδη μπορει να την εχετε περασει το αν θα πας σε γιατρο ή οχι σχετιζεται παντα με την αιτια, αν ειναι μια προσωρινη δυσκολη στιγμη ισως να μην ειναι η καλυτερη ιδεα να πας σε ενα γιατρο.

αγαπητέ (αν θυμαμαι καλα...) susperia, συμφωνω πολυ σε καποια σημεια μαζι σου μα σ αλλα διαφωνω. καταρχην απο οσο γνωριζω ναι, ολοι λιγο πολυ περναμε απο καποια φάση στη ζωή μας που μπορει να χαρακτηριστει ως καταθλιπτικο επεισοδιο, δλδ κατάθλιψη μικρης διάρκειας. Ή κατάθλιψη ελαφρας μορφής. Διεγνωσμενα απο κάτι τετοιο περασα κι εγω, μονο που οταν την περνουσα θεωρουσα οτι χανομαι, πνιγομαι, δεν ειχα ελπιδα να αντλησω απο πουθενα κ θεωρουσα οτι δεν υπάρχει επιστροφη...τελικά οχι μονο υπήρξε, αλλα τωρα πλεον με θεωρω πολυ καλύτερη απο πριν, πιο ωριμη κ ελπίζω στην συνεχομενη εξελιξη μου, αφου πολύ δρομο εχω ακομα μπροστά μου....Ολα αυτα δεν θα μπορουσα να τα κανω αν δεν εβρισκα δυναμη να ζητήσω βοηθεια.Παραδεχτηκα οτι ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΟΥΣΑ τις δυναμεις μου. Δεν ημουν supergirl...Η καρδια μου ετρεμε στην 1η μου συνεδρια κ τα ματια μου ηταν συνεχως δακρυσμενα....Παραδεχτηκα σε καθε συνεδρια εγω η ιδια τα λαθη μου, τα πάθη μου, τις στεναχωριες μου, τις ανασφαλειες μου, τους εγωισμους μου, το θυμο μου...ολα τοσο δύσκολο να ειπωθουν....να ανιχνευτουν.....

Ολα αυτα τα λέω γιατι μπορει να υπάρχει μια διαγνωση που λεει κατι, αλλα στον ανθρωπο που την περνα μπορει να ναι κατι πιο βαρυ απο οσο ακουγεται...Αλλα ακομα κ αν ειναι κατι μικροτερο απο μια βαρυα ή σοβαρη κατάθλιψη, μπορει να αποτελει ΤΕΡΑΣΤΙΟ εμποδιο για την πορεια μας, για την ιδια μας την εξελιξη, τη χαρά μας....Κ δεν ξερουμε αν ειναι προσωρινο ή ποσο προσωρινο ειναι..Ποιος μπορει να ξέρει ποσο θα κρατήσει?..Για μενα ηταν 3 μηνες που μου άλλαξαν τη ζωη. Ακουγεται λιγο, αλλα το περασα δυσκολα.

[Θεοφανία]

Σοφία...
Πριν πας στο γιατρό προσπάθησες μόνη σου και δεν είδες βελτίωση, ή πήγες κατευθείαν?

[susperia]

θεοφανια νομιζω παντως οτι το παθολογικο ειναι λεξη κλειδι για το αν θα πας σε γιατρο ή οχι, οπως και οι αιτιες αν ειναι προσωρινες ή μονιμες. Και η σιγουρη λεξη κλειδι για τους γιατρους ειναι η λεξη ψυχοσωματικο, και δε μιλαω για το αν κοιμασαι λιγες ωρες παραπανω επειδη εχεις πχ αγχος ή καταθλιψη, αυτο ειναι το λιγοτερο, οποιοι εχουν περασει σοβαρα ψυχοσωματικα για τον εναν ή τον αλλο λογο νομιζω καταλαβαινουν ακριβως τι εννοω και επισης καταλαβαινουν οτι οι περισσοτεροι δεν μπορουν να καταλαβουν αυτο που καταλαβαινουν οι ιδιοι (λολ, ειπα 4 φορες το καταλαβαινω σε 1 προταση, καταλαβατε?).

Α επισης Θεοφανια δε μπορω να μιλησω για την καταθλιψη σου, φανταζομαι οτι θα περνας παρα πολυ δυσκολα και εσυ μονο μπορεις να καταλαβεις την οδυνηροτητα της καταστασης που περνας. Εγω δε μπορω να το αντιληφθω γιατι δεν το χω περασει, απλα μπορω να φανταστω ενα πολυ μικρο ποσοστο απ αυτα που νιωθεις εσυ για την απωλεια σου, μονο εσυ μπορεις να καταλαβεις ποσο οδυνηρο ειναι αυτο που σου συμβαινει και κανενας αλλος που δεν εχει περασει τα ιδια και θα ηταν πολυ ακυρο να μιλησω εγω για το αν η κατασταση η δικια σου εχει οδηγησει σε σοβαρη καταθλιψη ή οχι. Εγω απλα μιλαω για το αγχος και την καταθλιψη αυτο καθεαυτω και στα συμπτωματα, κι οχι στις αιτιες που οδηγουν σε αυτες. παντως αν ειναι προσωρινες οπως ειπα και πριν ειναι καλο να αποφευγονται οι γιατροι και ειδικα τα φαρμακα.

[Sofia]

Θεοφανια, εκανα για πολυ καιρο τα στραβα ματια.Αν θες...ημουν το τελευταιο ατομο που θεωρουσα οτι θα πηγαινε σε ψυχοθεραπευτη...χεχε....καθο� �ι ημουν η δυνατη, η ωριμη, η εξυπνη, η συγκροτημενη κοπέλα...που δεν ειχε αναγκη κανεναν κ τίποτα.

[Θεοφανία]

susperia...
Αυτό προσπαθώ. Να μη γίνει η \"κατάθλιψη\" μου μόνιμη.
Ένας λόγος που κόλλησα εδώ, είναι αυτός. Βλέπω άτομα, (πχ ιντερ), που παλεύουν με πολύ μεγαλύτερους δαίμονες απ΄τους δικούς μου και επιβιώνουν.
Βλέπω άτομα που δε γνώρισαν ποτέ αγάπη από την οικογένεια τους και ψάχνουν, παλεύουν, ελπίζουν.
Ανθρώπους που στερήθηκαν περισσότερα πράγματα και έχουν το κουράγιο όχι μόνο να συνεχίσουν, αλλά και να τους περισεύει και μια καλή κουβέντα για μένα.
Κάπου εκεί λέω, η ζωή -γα@@@-είναι ένας πόλεμος και μεις δε σταματάμε λεπτό να χάνουμε και να κερδίζουμε μάχες.
Τώρα, αν αυτές είναι με γιατρό ή όχι, πάλι δεν έχει σημασία...

[susperia]

Originally posted by Sofia
αγαπητέ (αν θυμαμαι καλα...) susperia, συμφωνω πολυ σε καποια σημεια μαζι σου μα σ αλλα διαφωνω. καταρχην απο οσο γνωριζω ναι, ολοι λιγο πολυ περναμε απο καποια φάση στη ζωή μας που μπορει να χαρακτηριστει ως καταθλιπτικο επεισοδιο, δλδ κατάθλιψη μικρης διάρκειας. Ή κατάθλιψη ελαφρας μορφής. Διεγνωσμενα απο κάτι τετοιο περασα κι εγω, μονο που οταν την περνουσα θεωρουσα οτι χανομαι, πνιγομαι, δεν ειχα ελπιδα να αντλησω απο πουθενα κ θεωρουσα οτι δεν υπάρχει επιστροφη...τελικά οχι μονο υπήρξε, αλλα τωρα πλεον με θεωρω πολυ καλύτερη απο πριν, πιο ωριμη κ ελπίζω στην συνεχομενη εξελιξη μου, αφου πολύ δρομο εχω ακομα μπροστά μου....Ολα αυτα δεν θα μπορουσα να τα κανω αν δεν εβρισκα δυναμη να ζητήσω βοηθεια.Παραδεχτηκα οτι ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΟΥΣΑ τις δυναμεις μου. Δεν ημουν supergirl...Η καρδια μου ετρεμε στην 1η μου συνεδρια κ τα ματια μου ηταν συνεχως δακρυσμενα....Παραδεχτηκα σε καθε συνεδρια εγω η ιδια τα λαθη μου, τα πάθη μου, τις στεναχωριες μου, τις ανασφαλειες μου, τους εγωισμους μου, το θυμο μου...ολα τοσο δύσκολο να ειπωθουν....να ανιχνευτουν.....

Ολα αυτα τα λέω γιατι μπορει να υπάρχει μια διαγνωση που λεει κατι, αλλα στον ανθρωπο που την περνα μπορει να ναι κατι πιο βαρυ απο οσο ακουγεται...Αλλα ακομα κ αν ειναι κατι μικροτερο απο μια βαρυα ή σοβαρη κατάθλιψη, μπορει να αποτελει ΤΕΡΑΣΤΙΟ εμποδιο για την πορεια μας, για την ιδια μας την εξελιξη, τη χαρά μας....Κ δεν ξερουμε αν ειναι προσωρινο ή ποσο προσωρινο ειναι..Ποιος μπορει να ξέρει ποσο θα κρατήσει?..Για μενα ηταν 3 μηνες που μου άλλαξαν τη ζωη. Ακουγεται λιγο, αλλα το περασα δυσκολα.

σωστα θυμασαι σοφια! καταλαβαινω απολυτα τι θες να πεις γιατι περασα κατι αντιστοιχο και απορω πως την εβγαλα χωρις γιατρους. Ομως πως γινεται να ενιωθες τοσο ασχημα οτι χανεσαι και πνιγεσαι αν δεν ηταν σοβαρη καταθλιψη? επισης η διαρκεια της ηταν μικρη γιατι ζητησες βοηθεια? αν δεν ειχες ζητησει μπορει να ηταν πολυ μεγαλυτερη χρονικη περιοδος, αν και 3 μηνες δεν ειναι καθολου συντομη περιοδος.

[Θεοφανία]

Originally posted by Sofia
Θεοφανια, εκανα για πολυ καιρο τα στραβα ματια.Αν θες...ημουν το τελευταιο ατομο που θεωρουσα οτι θα πηγαινε σε ψυχοθεραπευτη...χεχε....καθο� �ι ημουν η δυνατη, η ωριμη, η εξυπνη, η συγκροτημενη κοπέλα...που δεν ειχε αναγκη κανεναν κ τίποτα.

Κάπως έτσι-νομίζω-πως είμαι και γω.
Αν φτάσω στο σημείο μηδέν να είσαι σίγουρη ότι δεν θα κάτσω σπίτι να περιμένω να...κολλήσει το πόδι μόνο και μόνο για να μη ΄ρίξω τα μούτρα μου να ζητήσω βοήθεια.