θελω να κανω μια ερωτηση

[Macgyver]

Θα μου πει κανεις οτι πολυ πονανε οσοι εχουν καταθλιψη η αλλη ψυχικη ασθενεια , το πιστευω , αλλα τοσο βλαβερες ειναι οι ψυχικες ασθενειες που δε ξεπερνιουνται ποτε και απλά το ατομο πρεπει να ζει με αυτο οτι πρεπει μεχρι το τελος της ζωης του να παιρνει φαρμακα για να μη νιωθει τιποτα?
Η τοσο βλαβερες ειναι η κανενας δεν εχει βρει ποτε του , κανενας στην ψυχιατρικη η στη ψυχολογια εννοω τροπους αποτελεσματικους ωστε να θεραπευτει η καλυτερα λυθει η ουσια της καταστασης που βιωνει καποιος.

H κτθλψη ξεπερνιεται , το λεω απο προσωπικη πειρα ...................εχω περασει δυσκολα με την κτθλψη , το 2011-12-13-14 , ημουν σε αθλια κατασταση , δυσκολευομουν να παω ακομη και στο σμαρκετ , γενικα ημουν ' κρεβατωμενος ' , εκανα εναν δεσμο το 2014 , και καταλαβα οτι ολη αυτη η συμπτωματολογια ξεπερνιεται , αρκει να το πιστευεις , και ναχεις κινητρα/στοχους ..............................τωρα ειμαι μακραν καλυτερα , βγαινω βολτιτσες , λειτουργω σε γενικες γραμμες , δεν εγινα φυσικα party animal αλλα ειμαι πολυ καλυτερα , και η ανοδικη πορεια συνεχιζεται και παραμενω θετικος ............δεν εχω συνελθει φυσικα εντελως , 12 χρονια ειναι αυτα , συνηθιζεις εναν ' νοσηρο ' τροπο ζωης , με το μεσα , αλλα με αρκετη προσπαθεια απο μερους μου , αισιοδοξω για το μελλον , Γαλαζακι 14................................................ ..

[jim7]

Ευχαριστω οσους απαντησαν .
Jim επεσες μεσα η αληθεια ειναι σε ο,τι ειπες μονο σε ενα οχι , δεν εχω σε βαθρο τους γονεις μου γενικα μου ειναι αδιαφοροι και το περισσοτερο της ωρας κλεινομαι στο δωματιο μου και δε μου βγαινει να τους μιλησω , νιωθω πολυ αβολα , με τον καθενα νιωθω αβολα αλλα με τους γονεις μου σε σημειο να νιωθω τοσο αβολα και να εχω νευρα κι ισως μη τα συγκρατω παντα.
Συναισθηματα κτλ μονο μονη μπορω να εκφρασω γιατι μπροστα σε αλλους απλα δε μπορω να σκεφτομαι η νιωθω ειναι σα να χανομαι στο πληθος.
Η αληθεια ειναι τα φοβαμαι τα συναισθηματα μου γιατι πιστευω οτι αν τα εκφρασω θα μεινω τελειως μονη , γιατι αν τα εκφραζω δεν υπαρχουν μονο θετικα συναισθηματα μεσα μου , υπαρχουν κι αρνητικα .
Τελευταια διαβαζω κι απο αλλα φορουμ κι ξενα οτι πολλοι νιωθουν μονοι τους η πολλοι εχουνε καταθλιψη , αγχος κτλ , κι αυτο με επηρεαζει.
Εχουμε καταληξει το φυσιολογικο να θεωρειται να ειναι καποιος δυστυχισμενος και μαλιστα τοσο πολυ που καποιοι ισως και να μη το καταλαβαινουν
Κι απορω (χωρις παρεξηγηση) αν τα φαρμακα βοηθανε οντως , η κανουν τους ανθρωπους κενους και αυτο να θεωρειται και θετικο κιολας.
Θα μου πει κανεις οτι πολυ πονανε οσοι εχουν καταθλιψη η αλλη ψυχικη ασθενεια , το πιστευω , αλλα τοσο βλαβερες ειναι οι ψυχικες ασθενειες που δε ξεπερνιουνται ποτε και απλά το ατομο πρεπει να ζει με αυτο οτι πρεπει μεχρι το τελος της ζωης του να παιρνει φαρμακα για να μη νιωθει τιποτα?
Η τοσο βλαβερες ειναι η κανενας δεν εχει βρει ποτε του , κανενας στην ψυχιατρικη η στη ψυχολογια εννοω τροπους αποτελεσματικους ωστε να θεραπευτει η καλυτερα λυθει η ουσια της καταστασης που βιωνει καποιος.

Πρωτα σου ξαναλεω να μην σιγκρινεσαι με αλλους. Το ότι ολοι λενε ότι εχουν καταθλιψη δεν σημαινει τιποτα. Οι μισοι απ αυτους απλως δεν εχουν τι να κανουν βαρυουνται γιατι στραβωσε το ραντεβού τους και κάθονται στο pc φτιαχνοντας σεναρια. Η καταθλιψη είναι τωρα τις μοδας, πριν 10 χρονια ηταν οι αυτοκτονιες, ολοι μπαιναν και γραφαν ότι αποψε αυτοκτονουν!!!
Ολοι αυτοι τα πανε πολύ πολύ με τον εαυτουλη τους, απλα βαρυουνται.

Απ ότι καταλαβα, εχεις βρει ένα τροπο να κατεβαζεις το διακοπτη του μυαλου σου χωρις να χρειαζεται να καταφευγεις σε φαρμακευτικη αγωγη. Αυτό είναι καλο, γι αυτό σου ειπα μην σκευτεσαι την καταθλιψη ουτε σαν πιθανοτητα. Οσοι καταφευγουν σε φαρμακα είναι ΠΟΛΥ απελπισμένοι, σε σημειο ακραιο, δεν μπορουν να αποδωσουν στην εργασια τους και τετοια. Αν πχ καποιος πηγαινει διακοπες και ανακάλυπτει ότι ξαφνικα και ενώ τα εχει όλα δεν μπορει να κοιμηθεί ουτε να διασκεδασει τοτε θα αρχισει να ψάχνεται, Αυτος ο ανθρωπος είναι ν1 υποψήφιος για χαπια, (δεν είμαι εναντιον αλλα λεω ότι εδώ προφανως θα καταφυγει στην ευκολη λυση του χαπιου).

[jim7]

δεν εχω σε βαθρο τους γονεις μου γενικα μου ειναι αδιαφοροι και το περισσοτερο της ωρας κλεινομαι στο δωματιο μου και δε μου βγαινει να τους μιλησω , νιωθω πολυ αβολα , με τον καθενα νιωθω αβολα αλλα με τους γονεις μου σε σημειο να νιωθω τοσο αβολα και να εχω νευρα κι ισως μη τα συγκρατω παντα.
Συναισθηματα κτλ μονο μονη μπορω να εκφρασω γιατι μπροστα σε αλλους απλα δε μπορω να σκεφτομαι η νιωθω ειναι σα να χανομαι στο πληθος.
Η αληθεια ειναι τα φοβαμαι τα συναισθηματα μου γιατι πιστευω οτι αν τα εκφρασω θα μεινω τελειως μονη , γιατι αν τα εκφραζω δεν υπαρχουν μονο θετικα συναισθηματα μεσα μου , υπαρχουν κι αρνητικα .

Νομιζω φανερα, καταπιεζεσαι από το πληθος να γινεις οπως αυτοι αλλα όταν το κανεις δεν εισαι εσυ. Δεν καλύπτεται η Επιθυμια σου και για αυτό νοιωθεις το Κενο.
Δεν είναι ολοφανερο; Δηλαδη αν ολοι βλεπουν το Survivor και το πρωι το συζητάνε άλλη μια ωρα, δεν είναι φυσικο εσυ να απομονώνεσαι αν δεν σε εξιταρει; Οποτε απλα αλλαξε παρεα. Βρες ανθρωπους που να εχουν παρομοια ζητήματα. Ξερω αυτό είναι λιγο δυσκολο, αλλα δεν βλεπω άλλη λυση ειλικρινα. Αν αφησεις το πληθως να κυριαρχήσει μεσα σου, καποτε στο μελλον θα αποκτησεις σοβαρο πρόβλημα. Είναι αδυνατον να καταπιεζεις τον εαυτο σου για παντα για χαριν του πληθους. Απλα αδυνατο.

Ολοι (οι περισσοτεροι) ΕΙΝΑΙ ο εαυτος τους, δεν προσποιούνται ή τουλάχιστον προσποιουνται συνειδητα. Για αυτό δεν νοιωθουν κενοι όπως εσυ. ΛΕΝΕ ότι νοιωθουν, αλλα εννουν κατι τελοιως διαφορετικο, παροδικο, βαρεμαρα και τετοια.

Ο θυμος που εχεις για τους γονεις σου επιβεβαιωνει αυτά που ειχα γραψει θεωρητικα περι συναισθηματων.
Νομιζω ότι είναι σαφες ότι είναι άλλο η αδιαφορια και άλλο ο θυμος. Μου φαινεται ότι είναι σε μεγαλη αποσταση το ενα από το άλλο. Ο θυμος αυτος είναι μια ενδειξη ότι όπως σου ειχα πει δεν εχει λυθει η εσωτερικη συγκρουση μεσα σου αναμμεσα σε αντικρουόμενα συναισθηματα, επιταγες και εξωτερικες επιταγες.

Να το αναπτύξω λιγο. Θελεις να σε αγαπανε, ολοι το θελουμε αυτό εκτος ισως από καποια πολύ ακραια ατομα. Απο την άλλη βλέπεις ότι για να σε αγαπανε, πρεπει να υπακους στις δικες τους επιθυμιες αλλα οχι μονο αυτές που ειναι δηλωμένες ρητα.
πχ :σπουδασε,δουλεψε, παντρεψου
αλλα και σε Ασυνείδητες επιθυμιες τους που εκφράζονται εμμεσα όχι μονο λεκτικα αλλα είναι το ιδιο Επιτακτικες. Είναι φυσικο αυτό.

Οι περισσοτεροι ανθρωποι αυτά τα ζητήματα τα ξεπερνανε ΜΟΝΟΙ τους, όχι καταπνιγοντας λογο φοβου τα συναισθηματα όπως το θυμο, αλλα τα αναγνωριζουν τα συναισθηματα, βρισκουν τις αιτιες τους και μετα πλεον τα επεξεργάζονται ΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΑ και βρισκουν την καλυτερη λυση για τον εαυτο τους χωρις να κοιτανε και πολύ τι συμφερει τους αλλους. Αλλα τι κανει αυτους να αισθάνονται καλα.

Αυτά όλα γινονται λιγο πολύ αυτόματα και χωρις ιδιατερο ψυχικο πονο και κοπο γιατι κυριαρχει σε αυτους η λογικη. Για αυτό και δεν τα πολύ συζητάνε αυτά τα ζητήματα γιατι για αυτους λιγο πολύ είναι ΠΡΟΦΑΝΗ.

Αυτό που με προβληματιζει, γι αυτό και με τραβηξαν αυτά που εγραψες είναι ότι λες καθαρα ότι εχεις δυσκολια και να ΣΚΕΥΤΕΙΣ ακομα τα συναισθηματα σου σε συνδιασμο με το κενο που αισθάνεσαι.
Αν δηλαδή δεν εισαι σε θεση να επεξεργαστείς όλα τα συναισθηματα σου, πως αλλοιως θα κατανοησεις ποια εισαι; Πως θα λυσεις τις εσωτερικες συγκρούσεις από τα θελω των γονεων. Και πως υστερα θα αναπτύξεις τις πλευρες του εαυτου σου που αγαπας και θα απορριψεις ότι δεν σου αρεσει; Αυτό εχω καταλαβει σαν αιτια του κενου που λες ότι σε ανησυχει.

Αυτό δηλαδή που οι περισσοτεροι κανουν αυτόματα, πρεπει πιστευω να ζητήσεις μια βοηθεια από ειδικο να σε καθοδηγησει ας πουμε να το κανεις. Η ψυχαναλυση κανει ακριβως αυτό. Νομιζω ότι η ψυχαναλυση είναι η πιο καταληλη βοηθεια για την φανερωση των εσυτερικων συναισθηματικων συγκρουσεων.

[jim7]

Τελευταια διαβαζω κι απο αλλα φορουμ κι ξενα οτι πολλοι νιωθουν μονοι τους η πολλοι εχουνε καταθλιψη , αγχος κτλ , κι αυτο με επηρεαζει.
Εχουμε καταληξει το φυσιολογικο να θεωρειται να ειναι καποιος δυστυχισμενος και μαλιστα τοσο πολυ που καποιοι ισως και να μη το καταλαβαινουν
.

Σου το ξαναλεω, μην πιστευεις, δεν είναι κανονας να νοιωθεις ασχημα!!!!!
Δεν μπορω να το τονισω περισσοτερο.

Κοιταξε αν το πιστεψεις αυτό που γραφεις, και τελικα ΘΑ το Πιστεψεις, δεν θα μπορεσεις να ξεπεράσεις τη φαση που εισαι τωρα.

[jim7]

νιωθω κουραση ψυχικη και δεν εχω ορεξη για κατι.
Το χειροτερο ειναι οτι δεν αισθανομαι κοντα με κανεναν , σκεφτομαι οταν ημουνα παιδι που ημουνα ευαισθητο τωρα πιο πολυ απαθης ειμαι , τωρα ολα αυτα που ενιωθα ως παιδι η που ζουσα ως παιδι τωρα να εχουν πεθανει.
Οι γυρω μου μεγαλωνουν και εγω μενω ετσι απαθης και στασιμη.
Προσφατα ειδα αρκετα προφιλ των συμμαθητων μου απο το δημοτικο και μου επεσε η διαθεση.
Τους προτιμουσα οταν ηταν παιδια.

Αυτό που νοιωθουμε ως παιδια, η 'ευαισθησια' δεν καταπιεζεται με τιποτα. Αδυνατο και μην ακους κανενα. Αν πχ η μητερα Τερεζα το ειχε καταπιεσει, θα μπορουσε να κανει αυτά που εκανε νομιζεις; Τι θα ηταν τωρα, ένας τυχαίος αγνωστος ανώνυμος ταφος;
Αν ολοι καταπιεζαν αυτην την εσωτερικη ζωη, σημερα απλα δεν θα υπηρχε η ανθρωποτητα. Θα ειχε προ πολλου καταστραφει από πολεμικες συγκρούσεις.

ΑΥΤΟ το δωρο της ζωης θελεις να πειστεις ότι είναι νεκρο; Φανερο είναι από οσα λες, ότι όταν το σκοτώνεις πεθαίνεις.

Απλως οι περισσοτεροι ανθρωποι το μετατρεπουν σε θεληση για δυναμη, μαθαινουν να το χειρίζονται και το μετατρπουν στο αντιθετο του. Μαθαινουν δηλαδή ότι καλο είναι αυτό που θελω εγω χωρις πολλες αμφιβολιες. Γι αυτό 'οι γυρω σου μεγαλωνουν'. Αν μπορεις να το κανεις και εσυ, κανε το. Δεν ξερω να σε συμβουλεψω επ αυτου,

[jim7]

ι μεχρι το τελος της ζωης του να παιρνει φαρμακα για να μη νιωθει τιποτα?
Η τοσο βλαβερες ειναι η κανενας δεν εχει βρει ποτε του , κανενας στην ψυχιατρικη η στη ψυχολογια εννοω τροπους αποτελεσματικους ωστε να θεραπευτει η καλυτερα λυθει η ουσια της καταστασης που βιωνει καποιος.

Αυτά είναι προβληματισμοι οσων εχουν τελειωσει την ζωη τους επι της ουσιας. Μην τα σκευτεσαι, ουτε καλο σου κανουν ουτε μπορεις τωρα να βοηθήσεις. Οι ανθρωποι αυτοι εχουν ζησει την ζωουλα τους και τωρα κοντα στο τελος προβληματίζονται καλως αλλα αυτά είναι δικα τους προβλήματα όχι δικα σου, δεν βρίσκεις ακρη.
Εσυ εισαι στην αρχη της ζωης σου, θα κοπιασεις αλλα να λυσεις τα δικα σου θεματα όχι των αλλων.
Ψαξε τον εαυτο σου , τι σου λειπει, γιατι νομιζω ΔΕΝ το γνωρίζεις. Κανε πραγματα, αλλα μην μενεις στην εμπειρια μονο. Ζητησε βοηθεια από ειδικο να σε βοηθησει να ανακαλύψεις το εαυτο σου μην ξεχνιεσαι οι εμπειριες μπορει να είναι και απομακρυνση από το πρόβλημα.

[savatage]

Γαλαζιο μολις κανεις ειρηνη με το Ασπεργκερ θα σου φυγει ενα τεραστιο βαρος απο το κεφαλακι σου.
Δεν εχεις θεμα καταθλιψης, κοινωνικης φοβιας κλπ, μην επηρεαζεσαι απο το φορουμ, εμεις ειμαστε διαφορετικες περιπτωσεις.
Βρες ατομα με Ασπεργκερ και ατομα που γνωριζουν το συνδρομο και εχουν αγαπημενα προσωπα στο περιβαλλον τους και ξερουν τα συμπτωματα, τα αναγνωριζουν και τα αποδεχονται. Το asperger.gr εχει εθελοντες και οργανωνει και συναντησεις. Παρε τους ενα τηλ, βρες τους στο facebook και κανονισε να συμμετεχεις σε δρασεις.
Επισης, ανεβαζουν και ενημερωτικα βιντεο και αρθρογραφια κλπ
Θα σε βοηθησει ΠΟΛΥ να μαθεις τα παντα για αυτο που σου συμβαινει για να μη μπερδευεσαι με την καταθλιψη και αλλες ψυχολογικες διαταραχες. Αυτο που εχεις ειναι νευρολογικο. Και πασχουν πολλοι ανθρωποι και μπορεις να κανεις παρεες και να νιωθεις ανετα μαζι τους αλλα και με ολους οσοι αντιλαμβανονται αυτο που συμβαινει.
Το οτι εχεις καποιες διαφορες στον τροπο που αντιλαμβανεσαι τον κοσμο δε σημαινει οτι εχεις ουτε καταθλιψη ουτε κοινωνικη φοβια.
Περισυ ειχες πει οτι θα κανεις ψυχοθεραπεια, αρχισες τελικα?

Υπαρχει μια σειρα σουηδικη/δανεζικη οπου η πρωταγωνιστρια εχει Ασπεργκερ. Λεγεται "Η γεφυρα". Ειναι αστυνομικη σειρα, αν θελεις κατεβασε τη ειναι παρα πολυ ωραια!

[γαλαζιο14]

jim7 μαρεσε οσα ειπες !
Πηγαινω σε ψυχολογο και παραδεχομαι οτι μου εχεις πει περισσοτερα , στη ψυχολογο μου απλα εγω περισσοτερο μιλαω , εννοω δε μου φαινεται οτι εξηγει τι γινεται με εμενα οπως τωρα εσυ.
Το πιστευω οτι εχει γινει καπως μοδα η καταθλιψη γιαυτο σκεφτομουνα πολλες φορες μηπως υπερβαλω.
Οντως χρειαζομαι να με καθοδηγει καποιος δε πιστευω οτι ειμαι ατομο που στηριζεται και μονο του .
Ειμαι ατομο το οποιο θα μπορουσε να δοθει ολοκληρωτικα σε καποιον που με καθοδηγει και να μην εχω αναγκη κανενα αλλο ατομο , να υπαρχω εννοω κι να αξιζω μεσω ενος ατομου , ομως και μονη μου χρειαζεται καποιες φορες να ειμαι γιατι αν ειμαι συνεχως με ατομα νιωθω τελειως αδεια.
Οταν ειπες οτι σου εκανε εντυπωση πως δε τα σκεφτηκα απο απο μονη μου (αν καταλαβα σωστα) πιστευω υποθετω ειναι γιατι εχω μια δυσκολια να καταλαβαινω κι εμενα κι τους αλλους.
Θα σκεφτω να παω κι ψυχαναλυση ειχα παει για λιγο παλιοτερα.
Με συγχωρεις που δεν ειπα πολλα ενω εσυ ειπες τοσο , χαρηκα παντως που εκατσες κι τα εγραψες αυτα .

[γαλαζιο14]

savatage αληθεια πως ξερεις οτι εχω ασπεργκερ?
Λογικα θα το ειχα αναφερει , προσπαθω οντως να μαθαινω για αυτο απο αλλους αυτιστικους που μιλανε για τον αυτισμο τους .
Πηγαινω σε ψυχολογο ναι !
Καταθλιψη πιστευω οτι δε θα εχω.
Κοινωνικη φοβια ισως , δεν ειναι χαρακτηριστικο του ασπεργκερ αυτο απλα πιστευω εχω.

[savatage]

savatage αληθεια πως ξερεις οτι εχω ασπεργκερ?
Λογικα θα το ειχα αναφερει , προσπαθω οντως να μαθαινω για αυτο απο αλλους αυτιστικους που μιλανε για τον αυτισμο τους .
Πηγαινω σε ψυχολογο ναι !
Καταθλιψη πιστευω οτι δε θα εχω.
Κοινωνικη φοβια ισως , δεν ειναι χαρακτηριστικο του ασπεργκερ αυτο απλα πιστευω εχω.

Ναι το ειχες αναφερει.
Ο jim7 προσφατα επανεφερε ενα παλιο νημα σου περι αυνανισμου με τον παλιο λογαριασμο σου σοκολατα14, αναφεροντας οτι επανηλθες στο φορουμ αλλα εισαι ντεφορμε και μετα διαβασα το αρχικο σου νημα που ανεφερες το προβλημα σου στη συναναστροφη με τους αλλους, στο προβλημα να τους αντικρισεις στα ματια κλπ, εκει ανεφερες οτι εχεις διαγνωστει με συνδρομο Ασπεργκερ.

Εδω ρωτησες περι καταθλιψης και φαρμακων, οποτε ηταν αναμενομενο να λαβεις και απαντησεις που δεν εχουν να κανουν επι της ουσιας με το κυριο θεμα σου. Για αυτο το λογο σου τονισα οτι καλο θα ηταν να προσανατολιστεις στον τροπο που λειτουργεις, αντιλαμβανεσαι και αλληλεπιδρας λογω Ασπεργκερ.

Αν εισαι δυσαρεστημενη με τον τροπο που συνδιαλεγεσαι με την ψυχολογο σου, καλο θα ηταν να της το αναφερεις. Μπορεις ευθεως να αναφερεις οτι θα ηθελες να εχει ποιο ενεργο ρολο και να σου λεει καποια συμπερασματα της.

[jim7]

Me συγχωρεις αλλα εγω δεν καταλαβα καθολου ότι εσυ δεν καταλαβαίνεις τους αλλους. Το αντιθετο καταλαβα και εκει στηριξα όλα τα επιχειρηματα μου,
αν μου λες ότι καταλαβα λαθος, το δεχομαι.
εσυ όμως εγραψες 'Συναισθηματα κτλ μονο μονη μπορω να εκφρασω γιατι μπροστα σε αλλους απλα δε μπορω να σκεφτομαι η νιωθω ειναι σα να χανομαι στο πληθος.
Η αληθεια ειναι τα φοβαμαι τα συναισθηματα μου γιατι πιστευω οτι αν τα εκφρασω θα μεινω τελειως μονη , γιατι αν τα εκφραζω δεν υπαρχουν μονο θετικα συναισθηματα μεσα μου , υπαρχουν κι αρνητικα .'

Από αυτά μου κολλησε η ιδεα ότι το βασικο πρόβλημα ηταν ότι δεν μπορεις να ελθεις σε συμφωνια με τα συναισθηματα σου να εισαι περισσοτερο αυθορμητη και να εχουν περισσοτερο νοημα οι επαφες σου, να μην είναι απλα χειρισμος, και περασμα της ωρας.

Τωρα νομιζω ότι εκανα λαθος, υπερτονίζοντας μια λεπτομερεια των οσων εγραψες, και ετσι αλλαξα το κεντρικο νοημα. το ασπεργκερ δεν είναι αστεια υποθεση και δεν θελω να παιζω όταν υπαρχει σιγκεκριμενη διαγνωση. Ειχα καταλαβει ότι πας σε καποιο ειδος θεραπείας επειδη εχεις καταθλιψη η φοβάσαι μηπως αποκτησεις, αρα εκανα λαθος και σε αυτό.

Θα ηθελα να σβησω τα σχολια γιατι χαλανε το ολο θεμα, το οποιο θα μπορουσε να αναπτυχθεί σε άλλη κατευθυνση.

[jim7]

Για την θεραπεια σου δεν ειπες τιποτα.

[jim7]

θελω ναζητησω και κατι άλλο. εκει που λες για τον αυτισμο (τωρα το βλεπω) λε ςοτι πρεπει να κατεβάζουμε το εγω μας για να μην μας επηρρεαζει ο πονος. επειδή το λες με σιγουρια, θελω να μου πεις πως το καταφέρνεις. αυτά,

[jim7]

Δεν μου αρεσαν τα σχολια καποιων στο αρχικο σου θεμα τελος παντων και εμενα μου εχουν επιτεθει γιατι δεν συμφωνουν οι κοσμοθεωρίες μου με τις δικες τους και μου εγραφαν διαφορα προσβλητικα ειρωνιες και τετοια ότι ασχολούμαι πολύ με τους αλλους ενώ θα επρεπε να κοιτάξω τα δικα μου προβλήματα εγραψαν μετα, αλλα η ολη σταση τους ηταν προσβλητικη.

[jim7]

Μπορει να εχω και εγω αυτισμο. εχω τρομαξει. ξερω ουι παλι θα μου επιτεθουν για αυτά που γραφω. εχω στοχοποιηθει φοβάμαι να πω τον λογο τελος παντων δεν θα το συνεχισω