Σχέση με άνθρωπο με ψυχολογικά προβλήματα

[lullaby]

Ο μοναδικός άνθρωπος που ερωτεύτηκα και είναι πλέον πρώην σύντροφός μου πάσχει απο αγχώδη διαταραχή!

Ήμασταν μαζί 5 χρόνια, όμως κατά τη διάρκεια της σχέσης μας πάντα παρατηρούσα κάποιες περίεργες για μένα συνήθειες και ίσως τρόπο ζωής όπως π.χ. δεν μπορούσε να κλείνεται μέσα στο σπίτι - τον ψυχοπλάκωνε. Ήθελε να είναι συνέχεια έξω, είτε μαζί μου είτε με φίλους του. Επίσης είχε μια εμμονή με τα παιχνίδια είτε υπολογιστή, είτε επιτραπέζια και έπαιζε κάθε μέρα. Ήταν κάπως αποδιοργανωμένος, δεν έτρωγε καλά (άστατο ωράριο,δεν πρόσεχε τη διατροφή του), δεν είχε κάποιο πρόγραμμα στη ζωή του, κάποιο στόχο, δεν τον ένοιαζε η δουλειά ή αν είχε λεφτά και άλλα πολλά τέτοια περίεργα τα οποία ήταν τόσα πολλά που σίγουρα κάποια ξεχνάω να τα αναφέρω... Μεταξύ μας όμως τα πηγαίναμε πολύ καλά, ήμασταν τρελά ερωτευμένοι και οι 2, πετούσαμε στα σύννεφα!

Τελικά, όταν διαγνώστηκε με αγχώδη διαταραχή, όλα αυτά τα περίεργα έβγαλαν νόημα! Απο τότε που τον έπιασε όμως δεν ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος, έχασε τον εαυτό του, έγινε απόμακρος, κλείστηκε στον εαυτό του και δεν έβρισκε νόημα σε τίποτα πλέον. Η σχέση μας χάλασε, αυτός δεν ήταν καλά, το έδειχνε και το έλεγε συνέχεια. Ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα και που ήμουν τόσο καλά μαζί του, άλλαξε, χάθηκε.... Περάσαμε 1 χρόνο αναζήτησης για το τι του συμβαίνει, ψυχολόγους, ψυχιάτρους, πήρε αντικαταθλιπτικά για λίγους μήνες, τα σταμάτησε, διακυμμάνσεις στη διάθεση, εξάρσεις και υφέσεις και γενικότερα μία ψυχολογική περιπέτεια. Αγαπιόμασταν πάρα πολύ, όμως με όλα αυτά τον πήρε απο κάτω, απομακρύνθηκε, αργούσε να γυρίσει στο σπίτι γιατί έπαιζε ηλεκτρ. παιχνίδια για να ξεχνιέται, δεν τον έβλεπα πολύ, ήταν κάθε μέρα χάλια, δεν είχε όρεξη για τίποτα - κάτι σαν κατάθλιψη - και δεν ήθελε να βλέπει κανέναν (ούτε φίλους, οικογένεια, εμένα). Άρχισε να με αφήνει συνέχεια μόνη και αποξενωθήκαμε, εγώ ήμουν χάλια όλο αυτό το καιρό μαζί με το δικό του το χάλι, έτσι πάνω στα νεύρα και τη σύγχυση του είπα να χωρίσουμε.

Περάσαμε ένα διάστημα χωριστά όμως κατάλαβα ότι δεν μπορώ να τον αφήσω αυτόν τον άνθρωπο... Μας ενώνει κάτι πολύ ξεχωριστό και δεν έχω ξανανιώσει έτσι με κανένα! Παρόλο που πλέον άλλαξε, δεν θέλω να τον αφήσω, νιώθω πως τον αγαπώ τόσο πολύ που θέλω πολύ να τον βοηθήσω και να του σταθώ, έτσι αρχίσαμε ξανά επικοινωνία και επαφή μετά απο δική μου προσπάθεια. Του έχω ξεκαθαρίσει ότι τον αγαπώ και ότι περιμένω να γίνει καλά για να είμαστε ξανά μαζί. Λέει ότι έτσι όπως είναι δεν μπορεί να είναι με κάποιον γιατί υπάρχουν μέρες που δεν θέλει να βλέπει κανένα και πως δεν θα αντέξω κι εγώ αυτή τη κατάσταση. Έτσι πλέον δηλώνουμε χωρισμένοι ενώ έχουμε μία συχνή επαφή και επικοινωνία όπου παράλληλα τον εμψυχώνω και του στέκομαι όσο μπορώ και όσο με αφήνει. Κυρίως επιδιώκω εγώ την επικοινωνία γιατί αυτός τις περισσότερες φορές δεν νιώθει καλά, όμως υπάρχουν φορές που θέλει κι αυτός να βρεθούμε όταν έχει διάθεση.

Δεν θέλει να συνεχίσει την ψυχοθεραπεία, δεν παίρνει φάρμακα και γενικά πλέον απλά περιμένει να περάσει απο μόνο του. Τελευταία έχει κάνει κάποια βηματάκια όπως το να αρχίσει να γυμνάζεται, να προσέχει τη διατροφή του και βλέπει ότι νιώθει λίγο καλύτερα χωρίς όμως να έχει φύγει το πρόβλημα και χωρίς να έχει ιδιαίτερη αλλαγή στη διάθεσή του.

Δεν ξέρω τι να κάνω πλέον.... Πέρασαν πολλοί μήνες που είμαστε έτσι και απ'τη μία σκέφτομαι ότι ίσως αυτός ο άνθρωπος δεν έχει σωτηρία και ότι χάνω τον χρόνο μου μαζί του, ότι ποτέ δεν θα είναι ο ίδιος, αυτός που αγάπησα και που ήταν όλο κέφι και ανεμελιά. Απ'την άλλη καταλαβαίνω ότι τον αγαπώ πολύ και ότι θέλω να προσπαθήσω όσο έχω ακόμη δυνάμεις και ελπίζω ότι μια μέρα θα γίνει έστω καλύτερα (αν όχι εντελώς καλά) και θα είμαστε πάλι μαζί, ερωτευμένοι κι ευτυχισμένοι όπως παλιά....

Δεν ξέρω αν πρέπει να το πάρω απόφαση και να σταματήσω να ασχολούμαι, να τον αφήσω στην ησυχία του, ή αν πρέπει να προχωρήσω τη ζωή μου.... Δεν ξέρω αν τον βοηθάω σε κάτι τελικά που προσπαθώ να είμαι δίπλα του σε αυτό που περνάει.... Ώρες ώρες αμφιβάλλω...

Εγώ μαζί του ήθελα να είμαι, να παντρευτούμε, κάνουμε οικογένεια, δεν ήθελα κανένα άλλο..... αλλά δες πως τα φέρνει η τύχη μερικές φορές και 2 άνθρωποι δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να είναι μαζί... τουλάχιστον για τώρα.... :(

[αλεξανδρος_77]

η πιο συμφερουσα λυση θα ηταν να του πεις οτι θα αντεξεις οτιδηποτε αρκει να στε μαζι εφοσον αυτο ειναι αληθεια πολυ δυσκολα θα βγαλει απ τη σκεψη του εσενα.

[jock77]

Οι άνθρωποι που πάσχουμε απο αυτή την διαταραχή μπορεί να γίνουμε πολύ δύσκολοι και διαφορετικοί άνθρωποι.. και αυτό κάποιοι δεν το αντέχουν η δεν μπορούν να το ανεχτούν. Όλοι όμως στην ουσία επιθυμούμε να έχουμε έναν άνθρωπο δίπλα μας σαν και εσένα που θα μπορεί να μας αντέξει, να μας ανεχτεί και να μας στηρίξει προσπαθόντας να κρατήσει κάποιες ισορροπίες. Πιστεψέ με και ο σύντροφός σου αυτό θέλει.. Το τελευταίο που θα θέλαμε όλοι μας είναι να μείνουμε μόνοι μας σε αυτή την προσπάθεια. Είναι πολύ σπουδαίο για εμάς να έχουμε κάποιον να μας καταλαβαίνει και να μας στηρίζει χωρίς να μας πιέζει.. Όμως αν δεν το έχεις ο ίδιος περάσει δεν ξέρεις πως μπορείς να βοηθήσεις τόσο τον άλλον όσο και τον εαυτό σου.
Αν όντως η σχέση πηγαίνει για γάμο αυτό που θα πρότινα είναι να πάτε μαζί σε ψυχολόγο και να κάνετε μαζί ψυχοθεραπεία. Έτσι θα μάθεις περισσότερα για το τι ακριβώς του συμβαίνει και να μάθεις πως μπορείς να το διαχειριστείτε και να το αντιμετοπίσετε.
Αν πραγματικά τον αγαπάς και σε αγαπάει μην το αφήσετε αυτό να μπει ανάμεσά σας..ναι είναι ψυχοφθόρο και δύσκολο πολύ και θέλει κότσια και αντοχές.. αλλά είναι κάτι που αν έχουμε βοήθεια ξεπερνιέται πιο εύκολα. Μπορεί να μην ξεπεραστεί καθόλου και να υπάρχουν ξεσπάσματα της διαταραχής αλλά δεν θα είναι τόσο εμπόδιο πλέον.
Αν πάλι δεν έχεις το κουράγιο και τον τρόπο και την θέληση.. θα είναι καλύτερα να μην πειραματίζεσαι μαζί του γιατι μπορεί να τα κάνεις χειρότερα. Μπορεί να τον αγχώσεις και να τον στεναχωρήσεις περισσότερο άθελα σου.
Τι και αν ειναι συντροφος μας τι και αν ειναι αδερφος μας η γονιος μας η ο καλυτερος μας φιλος.. όταν αυτός που αγαπάμε πάσχει απο ένα πρόβλημα υγείας το σίγουρο είναι οτι σε αυτή την δοκιμασία χρειάζεται ανθρώπους που να τον καταλαβαίνουν και να τον αγαπάνε και να συμμαχίσουν μαζί του. Πώς? με τι τρόπο? για πόσο?.. ανάλογα την περίπτωση! συμβουλευτείτε μαζί ένα ψυχολόγο είναι το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε αυτή την στιγμή. Εκείνος θα μάθει πως να το διαχειριστεί και μέσα απο την ψυχοθεραπεία (γνωστική κατα προτίμηση) θα θεραπευθεί και εσύ μέσα απο την συμβουλευτική θα μπορέσεις να ξέρεις τι να κάνεις και πως να τον βοηθήσεις ωστε να ξαναβρει η σχεση σας την ισορροπία και να νιώσετε και οι δύο οτι αυτό είναι απλά ένα εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσετε.
Στα δύσκολα δοκιμάζονται οι σχέσεις και η αγάπη.. εκεί είναι που πραγματικά πρέπει να φροντίσουμε τον άλλον.. άλλωστε όπως λές θέλατε να παντρευτείτε.. και οι όρκοι αγάπης των νεόνυμφων λένε “''Στα καλά και τα άσχημα, στη φτώχεια και τα πλούτη, στην υγεία και την αρρώστια, μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος.” Απο εκεί και πέρα είναι στον άνθρωπο κατα πόσο τα ενοεί και κατα πόσο θέλει να παλέψει για τον σύντροφό του και την σχέση του.
Και φυσικά δεν αρκεί να θέλει μόνο ο ένας αλλά και οι δύο.
Λυπάμαι που σας έτυχε αυτό γιατι ξέρω πόσο δύσκολο και ανυπόφορο μπορεί να γίνει.. αλλά με καλή καρδιά και καλή θέληση όλα αντιμετοπίζονται αν υπάρχει αγάπη, αφοσίωση και σεβασμός!!

[Miliva21]

Συμφωνω οτι σε χρειαζεται διπλα του...ποσο μαλλον τωρα που του ετυχε αυτο το προβλημα....

Το θεμα ειναι ποσο εσυ τον αγαπας....και αν πιστευεις οτι ειναι ο ανθρωπος σου....αν ναι πολεμηστε το μαζι..

Μερικες φορες οι ανθρωποι οταν παθαινουμε ψυχολογικα προβληματα αρνουμαστε να κανουμε ψυχοθεραπεια ή να παρουμε χαπια...και ισως αυτο να οφειλεται και σε ταμπου σχετικα με τις ψυχικες ασθενεις...ο συντροφος σου μου φαινεται οτι βρισκεται σε αρνηση της πραγματικοτητας ......και παραλληλα ισως εχει κ ενα φοβο να παραδεχτει οτι δεν ειναι καλα...οτι χρειζεται ειδικο κ θεραπεια....μηπως να το συζητουσατε μαζι αυτο..? Τους φοβους του κ τα ταμπου του...σχετικα με το θεμα υγειας του....

Ετσι ωστε να τον πεισεις να συνεχισει για το καλο του...
Με τη καταλληλη ιατρικη βοηθεια κ θεραπεια..κ με σενα στο πλευρο του θα τα καταφερει....θα το αντιμετωπισει...

Εισαι διατεθειμενη να μεινεις ομως..? Σε βλεπω μπερδεμενη σκεψου καλα με τον εαυτο σου και αν ειναι να παρεις καποια αποφαση καλο θα ειναι να εισαι σταθερη κ σιγουρη για να μην τον πληγωσεις κ τον ταλαιπωρησεις περισσοτερο....

[NeMeCiS]

Αν μπορείς να σταθείς δίπλα στον άνθρωπο με ψυχολογικά προβλήματα, χωρίς να αποκτήσεις εσύ δικά σου ή να επιδεινωθούν τα ήδη υπάρχοντα σου, μείνε. Αλλιώς φύγε όσο είναι καιρός...

[lullaby]

jock77
Χαίρομαι που λες ότι όλοι σας θα θέλατε έναν άνθρωπο δίπλα σας και η αλήθεια είναι ότι κι εγώ αυτό νομίζω για εκείνον, το λογικό δηλαδή αυτό είναι! Απλά με κάνει να αμφιβάλλω γιατί δεν μου εκφράζει αν νιώθει καλύτερα που με έχει δίπλα του σε όλο αυτό... δεν ξέρω αν τον βοηθάω γιατί δεν μου το εκφράζει και δεν θέλω να τον πιέσω για τέτοια συζήτηση γιατί τον στενοχωρεί να τα σκέφτεται!

Όσον αφορά την ψυχοθεραπεία ζευγαριού, του το έχω ήδη προτείνει αλλά δεν θέλει να κάνει ψυχοθεραπεία αυτή τη περίοδο! Μόνο εγώ μπορώ να κάνω ψυχοθεραπεία αν το θέλω, το οποίο το έχω ήδη σκεφτεί. Έχω καταλάβει ότι χρησιμοποιεί τη μέθοδο της αποφυγής, δεν θέλει να συζητάει το θέμα της διαταραχής γιατί του φέρνει άσχημες αναμνήσεις απο το αρχικό σοκ που έπαθε όταν τον έπιασε για πρώτη φορά και πιστεύω ότι το αποφεύγει γιατί τον πονάει και τον ρίχνει ψυχολογικά...

Η σχέση πλέον όχι απλά για γάμο δεν πάει, αλλά γενικότερα με αυτή τη κατάσταση δεν πάει πουθενά! Αν δεν ηρεμήσει πρώτα αυτός και νιώσει καλύτερα δεν μπορούμε να πάρουμε τέτοια σημαντική απόφαση γιατί στην ουσία δεν έχει όρεξη ούτε για καφέ να πάει. Σου υπενθυμίζω ότι στην ουσία κιόλας είμαστε χωρισμένοι.

Miliva21
Κάποια περίοδο προσπαθούσα να τον πείσω να πάει στον ψυχοθεραπευτή, του βρήκα κι εναν καλό που μετά απο πίεση δική μου τον κατάφερα να κάνει μερικές συνεδρίες στις οποίες ένιωσε ότι είχαν καλή επικοινωνία, όμως δεν ήθελε να συνεχίσει γιατί δεν θέλει να ταο συζητάει. Κατάλαβα ότι τον πονάει όσο ασχολείται με το θέμα και το αποφεύγει. Απο τότε αποφάσισα να σταματήσω να τον πιέζω, γιατί με τη πίεση δεν βγαίνει άκρη, θα πρέπει μόνος του να το θέλει και όχι να πηγαίνει για μένα...

Ναι είμαι μπερδεμένη γιατί δεν μπορώ να προβλέψω πως θα εξελιχθεί η όλη κατάσταση! Το έχει ήδη σχεδόν 2 χρόνια και δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσει ποτέ. Δεν μου μιλάει για το αν νιώθει καλά που με έχει δίπλα του, δεν μου δείχνει συναισθήματα όπως παλιά, δείχνει αδιάφορος και απόμακρος τις περισσότερες φορές, είναι πεσμένος ψυχολογικά, του προτείνω να βρεθούμε και τις περισσότερες φορές δεν έχει όρεξη, δεν θέλει να κάνει τίποτα. Γι'αυτό και μερικές φορές σκέφτομαι ότι ίσως χάνω τον καιρό μου.... στενοχωριέμαι. Έτσι μου έρχονται σκέψεις ότι δεν θα καταλήξει πουθενά όλο αυτό γιατί δεν κάθεται να το λύσει κιόλας με θεραπεία. Προσπαθεί μόνος του ή καλύτερα θα έλεγα ότι απλά το αφήνει να ξεχαστεί, νομίζω, απο μόνο του... Κι έτσι θα ξεχαστεί και η σχέση μας.... και με παίρνει κι εμένα απο κάτω...

[λουλούδι]

Lullaby σε νιωθω......μπορει εγω να ειμαι στην αντιθετη θεση να εχω εγω τα ψυχολογικα προβληματα, αλλα παλευω για τη σχεση μου αν χρειαστει, δεν την αφηνω οπως την αφηνει ο συντροφος σου. Οτι και να γινει, σου ευχομαι καλο κουραγιο, και ο ερωτας με ερωτα περναει λενε!! Αν δειχνει αδιαφορια δεν υπαρχει λογος να ειστε μαζι και να βασανιζεσαι.......Αν σε ηθελε να πω νταξει.....οποτε κοιτα να βρεις εναν αλλον να τον ξεπερασεις, αφου και ο ιδιος δεν θελει να βοηθησει ουτε τον εαυτο του ουτε εσενα και αδιαφορει παντελως!! Σου ευχομαι καλη τυχη!

[savatage]

Απο ο,τι ειδα, εδω και 2 χρονια που εισαι γραμμενη στο φορουμ, ανεβαζεις το ιδιο θεμα/προβλημα, οτι δηλαδη θελεις να συγκατοικησετε και να παντρευτειτε και να κανετε παιδια.

Η διαφορα ομως ειναι οτι αυτη τη φορα τον αποκαλεις "ανθρωπο με ψυχολογικα προβληματα"

Δε θα σταθω ιδιαιτερα σε αυτο που ρωτας, ποσο να περιμενεις, να του σταθεις κλπ
Θα σου πω ομως, οτι και εσυ δεν εισαι κατι το διαφορετικο απο τους αλλους ανθρωπους, ανα πασα στιγμη μπορει και εσυ να αρχισεις να υποφερεις απο ψυχικες διαταραχες(Αν δε συμβαινει ηδη και δεν το ξερεις...) οπως αγχωδης διαταραχη, κλινικη καταθλιψη, κρισεις πανικου κ.ά.
Ηδη ειναι εμφανες οτι εχεις καποια ψυχολογικα προβληματα για αυτο και μενεις με εναν ανδρα που τον αντιμετωπιζεις ετσι και καταληγεις να το συζητας επι χρονια σε ενα φορουμ. ΑΑντι λοιπον να του βαζεις ταμπελα με υποτιμητικο τροπο, μηπως να κοιταζες να λυσεις τα δικα σου ψυχολογικα προβληματα σε βαθος?
Γιατι και να σου πουν εδω τα μελη να χωρισεις, μην εισαι και σιγουρη οτι αυριο θα βρεις καποιον που με το καλημερα σας θα θελει να συγκατοικησει μαζι σου, να σε παντρευτει και να σε κανει μανα. Εδω ο επι χρονια συντροφος σου και δε θελει.

[nakos]

jock77

Η σχέση πλέον όχι απλά για γάμο δεν πάει, αλλά γενικότερα με αυτή τη κατάσταση δεν πάει πουθενά! Αν δεν ηρεμήσει πρώτα αυτός και νιώσει καλύτερα δεν μπορούμε να πάρουμε τέτοια σημαντική απόφαση γιατί στην ουσία δεν έχει όρεξη ούτε για καφέ να πάει. Σου υπενθυμίζω ότι στην ουσία κιόλας είμαστε χωρισμένοι.

Ναι είμαι μπερδεμένη γιατί δεν μπορώ να προβλέψω πως θα εξελιχθεί η όλη κατάσταση! Το έχει ήδη σχεδόν 2 χρόνια και δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσει ποτέ. Δεν μου μιλάει για το αν νιώθει καλά που με έχει δίπλα του, δεν μου δείχνει συναισθήματα όπως παλιά, δείχνει αδιάφορος και απόμακρος τις περισσότερες φορές, είναι πεσμένος ψυχολογικά, του προτείνω να βρεθούμε και τις περισσότερες φορές δεν έχει όρεξη, δεν θέλει να κάνει τίποτα. Γι'αυτό και μερικές φορές σκέφτομαι ότι ίσως χάνω τον καιρό μου.... στενοχωριέμαι. Έτσι μου έρχονται σκέψεις ότι δεν θα καταλήξει πουθενά όλο αυτό γιατί δεν κάθεται να το λύσει κιόλας με θεραπεία. Προσπαθεί μόνος του ή καλύτερα θα έλεγα ότι απλά το αφήνει να ξεχαστεί, νομίζω, απο μόνο του... Κι έτσι θα ξεχαστεί και η σχέση μας.... και με παίρνει κι εμένα απο κάτω...

To μήνυμα τροποποιήθηκε από τη Διαχείρισης λόγω παραβίασης των Όρων Χρήσης του forum

[λουλούδι]

To μήνυμα τροποποιήθηκε από τη Διαχείρισης λόγω παραβίασης των Όρων Χρήσης του forum

Αχαχαχαχααχα η φαντασια σου οργιαζει!!!

[savatage]

To μήνυμα τροποποιήθηκε από τη Διαχείρισης λόγω παραβίασης των Όρων Χρήσης του forum

Αγορι μου η νυμφομανια ειναι μια διαταραχη κατα την οποια η ασθενης ψαχνει συνεχως το σεξ, ψυχαναγκαστικα!
Δεν ειναι η ταση της γυναικας να θελει να ντυθει νυφουλα χαχαχαχαχαχχαχ
χαχαχαχαχαχαχαχαχ
α και....
χαχαχχχχαχαχαχ

[Remedy]

αυτο που σκεφτομαι παντα, οταν διαβαζω διηγησεις καποιου "υγιη" για καποιον με ψυχ προβληματα και ο υγιης παραπονειται για αδιαφορια, απομακρυνση κλπ, ειναι οτι και αυτοι που εχουν προβληματα εχουν επιθυμιες και κανουν επιλογες.
εννοω δηλαδη, οτι σιγουρα πολλες φορες η αδιαφορια, σημαινει απλα αδιαφορια και δεν εχει να κανει με την ασθενεια.
ισως δεν σε θελει αρκετα.

[Remedy]

Αγορι μου η νυμφομανια ειναι μια διαταραχη κατα την οποια η ασθενης ψαχνει συνεχως το σεξ, ψυχαναγκαστικα!
Δεν ειναι η ταση της γυναικας να θελει να ντυθει νυφουλα χαχαχαχαχαχχαχ
χαχαχαχαχαχαχαχαχ
α και....
χαχαχχχχαχαχαχ

αυτη ειναι "νυφουλομανια" :):):)

[Remedy]

Αν μπορείς να σταθείς δίπλα στον άνθρωπο με ψυχολογικά προβλήματα, χωρίς να αποκτήσεις εσύ δικά σου ή να επιδεινωθούν τα ήδη υπάρχοντα σου, μείνε. Αλλιώς φύγε όσο είναι καιρός...

αρκει να σε θελει και ο "ανθρωπος με τα προβληματα" ομως ,ε?
οταν δεν μας θελει καποιος ερωτικα, δεν μπαστακωνομαστε σαν γιατροι.
γιατρο εχει ο ανθρωπος αν ειναι αρρωστος, αλλα και να μην εχει, δεν ειναι γιατρος του η λαλαμπαι.

[Remedy]

....

Περάσαμε ένα διάστημα χωριστά όμως κατάλαβα ότι δεν μπορώ να τον αφήσω αυτόν τον άνθρωπο... Μας ενώνει κάτι πολύ ξεχωριστό και δεν έχω ξανανιώσει έτσι με κανένα! Παρόλο που πλέον άλλαξε, δεν θέλω να τον αφήσω, νιώθω πως τον αγαπώ τόσο πολύ που θέλω πολύ να τον βοηθήσω και να του σταθώ, έτσι αρχίσαμε ξανά επικοινωνία και επαφή μετά απο δική μου προσπάθεια. Του έχω ξεκαθαρίσει ότι τον αγαπώ και ότι περιμένω να γίνει καλά για να είμαστε ξανά μαζί. Λέει ότι έτσι όπως είναι δεν μπορεί να είναι με κάποιον γιατί υπάρχουν μέρες που δεν θέλει να βλέπει κανένα και πως δεν θα αντέξω κι εγώ αυτή τη κατάσταση. Έτσι πλέον δηλώνουμε χωρισμένοι ενώ έχουμε μία συχνή επαφή και επικοινωνία όπου παράλληλα τον εμψυχώνω και του στέκομαι όσο μπορώ και όσο με αφήνει. Κυρίως επιδιώκω εγώ την επικοινωνία γιατί αυτός τις περισσότερες φορές δεν νιώθει καλά, όμως υπάρχουν φορές που θέλει κι αυτός να βρεθούμε όταν έχει διάθεση.

Δεν θέλει να συνεχίσει την ψυχοθεραπεία, δεν παίρνει φάρμακα και γενικά πλέον απλά περιμένει να περάσει απο μόνο του. Τελευταία έχει κάνει κάποια βηματάκια όπως το να αρχίσει να γυμνάζεται, να προσέχει τη διατροφή του και βλέπει ότι νιώθει λίγο καλύτερα χωρίς όμως να έχει φύγει το πρόβλημα και χωρίς να έχει ιδιαίτερη αλλαγή στη διάθεσή του....... :(

εχω την αισθηση οτι ο πρωην σου απλα δεν θελει να ειστε μαζι, στο λεει πλαγιως κι εσυ δεν θελεις να το αποδεχτεις και προσπαθεις να κανεις τον γιατρο χωρις να σου εχει ζητηθει.
δεν ειναι οτι εισασταν μαζι 2 μηνες με τρελλο ερωτα και μετα αλλαξε. ειχατε 5 χρονια σχεση. μπορει να του τελειωσε. γιατι το χρεωνεις στην παθηση του?

αστο βρε πουλακι μου, με το ζορι δεν γινεται αν δεν θελει κι ο αλλος.