Εκφραστειτε ελευθερα!!!

[Αλεξία10]

Ο άνθρωπος, παρά την εξέλιξή του μέσα στους αιώνες, δε σταμάτησε να κουβαλάει μέσα του τα ένστικτα ενός θηρίου..Και ένα θηρίο, όταν το σημαδεψεις, πρέπει να το σκοτώσεις..
Αν το πληγώσεις, αγριεύει....

[george1520]

- Δίνεις μια μπουκιά από την τυρόπιτα σου σε ένα κοκαλιάρικο αδέσποτο σκυλί και σκάει μύτη ο " εδώ πεινάνε παιδιά κι εσείς ταΐζετε τα ζώα".

- Βοηθάς μια φτωχή οικογένεια και σκάει μύτη ο " ναι, αλλά αυτή έβαψε τη ρίζα της, δεν έχουν ανάγκη, στα ψέματα το κάνουν"

- Βοηθάς αλλοδαπή οικογένεια " εδώ πεινανε οι Ελληνες,
αυτοί μας μάραναν"

-Βοηθάς ανάπηρο άνθρωπο " Αυτόν μωρέ που παίρνει την αναπηρική; Τόσοι άνεργοι υπάρχουν".

-Βοηθάς άνεργο "Να πάει να δουλέψει το ρεμάλι"

-Βοηθάς πρεζάκι " Επιλογή του είναι, τί τον ταίζεις, βόηθα
κανέναν με καρκίνο"

- Δίνεις σε γυφτάκι " θα του τα φάνε αυτοί που το βάλανε"

-Δίνεις στο "χαμόγελο" είναι απατεώνες. Αυτό κολλάει παντού.

Η απάντηση προς τα κακιασμένα αυτά όντα που ποτέ δεν έχουν δώσει τίποτα σε κανέναν, ούτε από την τσέπη ούτε και από την ψυχή τους ( όταν φυσικά έχουν την δυνατότητα! ) είναι το:

" Σήμερα έχω άπειρο χρόνο. Πάμε μωρέ σε αυτούς που βοηθάς εσύ να τους γνωρίσω, άμα είναι να δώσω κι εγώ".

- ........... (σιωπή).
Δοκιμάστηκε σήμερα στις 7 το πρωί με απόλυτη επιτυχία..
.
.
Σάκης Μπουλάς

[george1520]

Έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς μα δε σκοτώνω άστρα.

Κική Δημουλά

[Πες το μου και αυτό]

Η Κική Δημουλά ήταν και θα είναι η αγαπημένη μου Ελληνίδα ποιήτρια. Από την εφηβεία μου την διάβαζα. Την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής μου στο νοσοκομείο, διάβαζα ωρες ατελείωτες τις συλλογές της.
Στεναχωρηθηκα που πέθανε, είναι σαν να πέθανε και ενα κομμάτι απο την εφηβεία μου μαζί της.
Το αγαπημένο μου ποίημα :



Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολὺ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.

Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικὸν
στὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸς
καὶ μετὰ πληθυντικὸς
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιὰ ὅλα ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καὶ ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.

Ἡ νύχτα,
Ὄνομα οὐσιαστικόν,
Γένους θηλυκοῦ,
Ἑνικὸς ἀριθμός.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
Οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

[Αλεξία10]

Ποτέ μη βγάζεις κάποιον από τον κόσμο του για να τον φέρεις στο δικό σου..Δεν θα ξέρει τι να κάνει, θα γίνει δυστυχισμένος..

Τουλάχιστον, εκεί όπου βρίσκεται, ξέρει τους κανόνες του παιχνιδιού.....

[george1520]

Κι έρχεται η στιγμή που οι συνθήκες μας αναγκάζουν να
κάνουμε τον απολογισμό της μέχρι τώρα ζωής μας...
Για όλους.. Όσους πέρασαν.. Φίλους... Εχθρούς.. Γνωστούς..
Απλούς περαστικούς... Τους δήθεν που μας χρησιμοποίησαν..
Τους άσχετους που θέλησαν να περάσουν καλά..
Τους περίεργους.. Ακόμα και αυτούς που δεν έβρισκαν
τίποτα ενδιαφέρον στη δική τους ζωή..
Κι επέλεξαν να βολτάρουν στη δική μας μήπως και
καταφέρουν να δώσουν νόημα στη δική τους...
Λίγοι είναι οι άνθρωποι που θα μείνουν κοντά σου ουσιαστικά..
Που θα σε αντέξουν.. Θα σε νοιαστούν.. Θα σε αγαπήσουν πραγματικά....
Ο χρόνος δικάζει..
Άλλοτε γράφει κι άλλοτε διαγράφει...
Και το συμπέρασμα; Είναι ακόμα εδώ..
Εδώ, για να μη σου λείψει τίποτα..
Σε αγάπησαν γι' αυτό
που είσαι και είναι συνοδοιπόροι στο ταξίδι σου..
Γι' αυτό προσπάθησε να μη τους πληγώσεις...
Μη τους προδώσεις.. Έχε τους πάντα ψηλά!!
Οι παρείσακτοι απλά κρυφοκοιτάζουν...


..Αλκυόνη Παπαδάκη..

[Πες το μου και αυτό]

Μπορεί να αναγκάστηκα να ακροβατώ, αυτό ομως δεν σημαίνει οτι δήλωσα ακροβάτης...

Κική Δημουλά

[qas]

αφιερωμενο στο πιο τοξικο ειδος του πλανητη

[george1520]

πάλι σε συγχωρώ
πάλι σε ονειρεύτηκα
αύριο πάλι αύριο
θα σου το ξαναπώ
πάλι θα μου ζητήσεις
λογική εξήγηση
πάλι θα σου απαντήσω ότι
να αντέξεις είναι το ζητούμενο
όχι να καταλάβεις .

.........................................

Χρειάζεται να σου περισσεύει για ν' αγαπάς


Κική Δημουλά

[george1520]

“Την επόμενη ζωή μου θέλω να τη ζήσω ανάποδα. Ξεκινάς από νεκρός κι έτσι το γλιτώνεις αυτό. Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο κι αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα. Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο, γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος.
Πηγαίνεις και εισπράττεις τη σύνταξή σου και μετά όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στη δουλειά.
Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις αρκετά νέος για να χαρείς την ζωή.
Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι ‘ατακτούλης’.

Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο.

Στη συνέχεια πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις.

Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι την στιγμή που γεννιέσαι.

Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπα με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση, κάθε μέρα και μεγαλύτερο χώρο και νάτο…

Τελειώνεις σαν…ένας οργασμός…”


Από τον Γούντι Άλλεν

[george1520]

"Κανένα παιδί δεν πρέπει να ντρέπεται,
να φοβάται,
να πονάει στο σχολείο".

https://youtu.be/_ByQp1VqA1A

[george1520]

Ο μεγάλος άνθρωπος έχει δύο καρδιές : η μία ματώνει, η άλλη αντέχει.



..Χαλίλ Γκιμπράν..

[george1520]

«Το σπουδαίο δεν είναι ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα, αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή όπως μας δόθηκε την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει.»


Γιώργος Σεφέρης

[seismic]

Εκφράζομαι ελεύθερα στην συνέντευξη που έδωσα στον Ιωσήφ Παπαδόπουλο.

[Κύκνος]

"Ήθελες πάντα τη ζωή που είναι μπροστά μου να μου δείχνεις"... Όποτε ακούω αυτό το τραγούδι θυμάμαι τις προσπάθειες που έκανε εκείνος για να νιώθω και να βλέπω τη ζωή που είναι μπροστά μου και μερικές φορές αναρωτιέμαι τι να κάνω τώρα που δεν είναι πια εδώ και σκέφτομαι ότι δεν θα του άρεσαν οι προσπάθειες μου να φύγω κι εγώ κι επίσης αναρωτιέμαι αν έχει νόημα τελικά αυτός ο στίχος ή αν δεν υπάρχει τίποτα κι άδικα προσπαθώ...