Εκφραστειτε ελευθερα!!! - Page 55
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 55 of 60 FirstFirst ... 5455354555657 ... LastLast
Results 811 to 825 of 890
  1. #811
    η μοίρα δεν γράφεται
    απλά ξετυλίγεται,
    είναι το πρώτο βίωμα που απλώνεται και θεριεύει και κυριαρχεί,
    πριν αναδυθείς απ' τη μήτρα ήσουν χωρίς μοίρα,
    μόλις που άρχισες να βλέπεις και να σκέφτεσαι ξεκίνησες να τη γράφεις,
    τότε δεν μπορούσες καν να ρωτήσεις την ψυχή σου αν την ήθελε ή όχι,
    αυτό το ανακάλυψες μετά όταν ξέκρινες το ποιος είσαι ανάμεσα στους άλλους,
    τότε αν έκρινες πως δεν θέλεις να σαι αυτό που ήδη γένηκες αρχίζει ο αγώνας,
    η μάχη έναντια στη μοίρα,
    θα κτυπηθείς μέσα σου για να αντέξεις την πάλη έξω σου,
    κι αυτό τον αγώνα μπορεί τελικά να τον πάρεις μαζί σου,
    φρόντισε όμως να χεις μετριάσει τη ζημιά ή να αντίκρισες σαν άλλος Μωυσής αυτό που πεθυμούσες,
    απλά για να πάρεις μαζί σου μια καλή ανάμνηση,
    όταν ξεκλείδωσε ο νους σου καθορίστηκε αν θα μείνεις στην ιστορία ή αν θα περάσεις ως ένας άλλος από την καθημερινότητα,
    μόνο μην αποτολμήσεις να γίνεις Ηρόστρατος διότι η ιστορία δεν θα σε κρατήσει για πολύ,
    ευτυχείς αυτοί που χαν το καλό ξεκίνημα.
    γιάννης

  2. #812
    Αχ πόσο ράγιζε η καρδιά μου όταν μου έλεγες χωρίζουμε. Ξύπναγε ευθύς μέσα μου ένας πανικός. Μετά από εσένα φανταζόμουν τον εαυτό μου σε ένα άπλετο σκότος μοναξιάς. Δεδομένη φάνταζε η αποτυχία εξεύρεσης έτερου ήμισυ. Κι εκείνη τη στιγμή ο νους μου μετέτρεπε τον στιγμιαίο πανικό σε παρακάλια, σε καλά λόγια ικανά να επαναφέρουν την πρότερη κατάσταση συσχέτισης μέχρι την επόμενη φορά. Ευτυχώς που σε πέτυχα σε ανώριμη σου εποχή, σε εποχή που ψαχνόσουν για το σοβαρό αλλά το είναι σου για σύνδεση ζωής δεν είχε φτιαχτεί, κι έτσι από κάποια στιγμή κι έπειτα οι χωρισμοί πήραν την οριστική τους μορφή. Άλλωστε ούτε το είναι μου δόθηκε σε τέτοιο βαθμό προσπάθειας ώστε να μην επέλθει το να ξεκόψουμε, το να τελειώσει δηλαδή η γνωριμία οριστικά. Απ εκείνη την μέρα ούτε σε ξαναπαρακάλεσα ούτε με ξαναενόχλησες. Γελάω αυτή τη στιγμή με το που θυμάμαι στιγμές που με παιρνες τηλέφωνο με ένα παραπονιάρικο, απογοητευμένο ύφος και μου λεγες χωρίζουμε ή σε παίρνω τηλέφωνο να σου πω χωρίζουμε, δεν ταιριάζουμε εμείς οι δυο. Σαν εύλογος φόβος μη εξεύρεσης άλλου ήμισυ σε παρακάλαγα. Απλά υπέστηκα την ανωριμότητα του για να φτιαχτείς σαν χαρακτήρας για τον επόμενο με τον οποίο σε είδα (αν ήσουν αυτή διότι πάνε χρόνια που σε είχα δει για τελευταία φορά) πριν κανα χρόνο κοκεκταρισμένη, χωρίς κιλάκια στην κοιλιά, στους γλουτούς και στα μάγουλα. Μα και πάλι δεν μαράζωσα, απλά έκανα αυτή τη σκέψη, ότι κοκεκταρίστηκες, εκεί που μου λεγες πως μετά από λίγα χρόνια θα ήσουν ένα βουβάλι από τα κιλά.
    Στην αρχή μου κακοφαινόταν όταν μου καναν νέες γνωριμίες διότι είχε δημιουργηθεί μέσα μου εκείνη η σύνδεση που ανάγεται σε σχέση. Καμία από αυτές τις γνωριμίες δεν με ενθουσιάσε, κι έτσι έμεινα μόνος να ελπίζω. Σε έφαιρνα αλλά και σε φαίρνω στο νου μου σε στιγμές απαισιόδοξης μοναξιάς κι αισθήματος έλλειψης κάποιου που να αρμόζει στις προσωπικές μου συνήθειες και τροπο σκέψης για να μοιράζομαι αυτά που κάθε άνθρωπος χρειάζεται να μοιράζεται.
    Πρόσφατα, πριν σχεδόν χρόνο δηλαδή, μια άλλη γνωρίμία ήρθε στο προσκήνιο.Όμως δεν έβγαινε τίποτα, και κάθε αναμονή για ραντεβού μέσα μου μετατρεπόταν σε μίνι πανικό. Θυμάμαι μια μέρα που έπαθα συχνοουρία από το άγχος μου. Στα ευχετήρια της πρωτοχρονιας δεν σου απέκλεισα να ξαναβρεθούμε μετά που μου πρότεινες. Ο αριθμός σου έμεινε στη μνήμη του κινητού μου. Απλά δεν μου βγαίνει, δεν μπορώ, αγχώνομαι να σε πάρω τηλέφωνο, ίσως στο βάθος του νου μου δεν υπάρχει ενθουσιασμός για σένα, κι αυτή η σκέψη να σε πάρω τηλέφωνο είναι καθημερινή. Όμως δεν μου βγαίνει να σε πάρω. Ξυπνάει στη σκέψη εκείνος ο πανικός. Δεν υπάρχει ενθουσιασμός. Όπως και στην άλλη, διαπιστώνω πως ο λόγος που δεν θα θελα να ξέκοβα είναι απλά το να μην βρεθεί άλλη ιδίως να με αποδεχτεί ως είμαι και να ταιριάζει με το δικό μου είναι ως συντροφία και τίποτα περισσότερο. Έτσι, το κενό καλύπτεται με τη σκέψη ότι μπορώ να σε πάρω τηλέφωνο κι άρα κάτι παίζει στη ζωή μου ασχέτως αν βιώνω μέσα μου πως οι ελπίδες για να μου προκύψει στη ζωή μου αυτό το ξεχωριστό μοναδικό όλο και εξανεμίζονται καθώς ο χρόνος προσθέτει ηλικία και καθώς ο χαρακτήρας για να φτιάξει κανείς σχεση παραμένει ο ίδιος. Καταλαβαίνω επίσης πως μια σχέση που δεν θα ταν αυτό ή κοντά σ αυτό που θα θελα θα ταν ένας συμβιβασμός, μια υπέρβαση ίσως και πόνου για να το αποδεχτώ για επίλυση του ζητήματος συντροφικότητας μέσα στο οποίο απλά θα υπήρχαν και οι καλές στιγμές. Κι έτσι βολεύομαι στις ρουτινιάτικες μέρες σε μια ζωή που δεν περνάω κι άσχημα.
    γιάννης

  3. #813
    απωθημένα το μυαλό μου μαγεύουν
    αλλοπρόσαλλα το σαγηνεύουν
    σε ένα άτέρμονης δυστυχίας βίο
    σαν μοίρα που δεν σβήνει
    κι ανάπαυση δεν βρίσκει
    διαφεντεύει κάθε βήμα
    λες και ο χρόνος είναι η αέναος κίνηση της
    μόνο οι παραστάσεις και οι ανθρώποι που με περιβάλλον αλλάζουν
    μα ευθύς λαμβάνουν την όψη της μοίρας
    βάζοντας νέο υλικό στα απωθημένα

    κι η ελπίδα είναι ψεύτικη
    χάνεται σαν χαρά ψευδαίσθησης που δίνει θέση σε τετελεσμένο γεγονός
    και το τετελεσμένο γεγονός είναι άλλο ένα απωθημένο
    ένα βουνό που μεγαλώνει
    ένα πηγάδι που έχει ήδη γεμίσει
    μα αντί να εκραγεί απ την πίεση αφήνει το περισσεύον νερό να χύνεται ήμερα
    καθώς τρίζουν τα δόνται αλλά τα πρόσωπο φαίνεται γαλήνιο

    ποιον να καταραστώ ή ποιος φταίει;
    η μοίρα ήρθε μαζί μου ή καλουπώθηκε όταν δεν καταλάβαινα τι θέλουν οι γύρω μου;
    η συνέχεια ήταν μια πάλη, ένας κοπιώδης αγώνας ψευδαισθήσεων
    που με βρίσκει στο σήμερα να βιωνω τη χαρά τη ψευδαίσθησης
    και τις τασεις φυγής στα ίδια γνώριμα μέρη
    με άλλες όμως συνήθειες ευχάριστες στο νου
    απλά για να μην κοιτάζει ο νους το βουνό,
    να μην βρεχτεί από το νερό που χύνεται από το πηγάδι
    μα δεν μπορεί να μείνει σε απόσταση ή να κρατηθεί για ώρα μακριά
    διότι η πορεία της ζωής είναι ένας δρόμος
    στο πλάτος του κατά τη διαδρομή θα ανταμωθεί
    θα μολυνθεί και θα συνεχίσει για τις εμπειρίες που του γίναν πια γνώριμες
    μα αυτό δεν το παραδέχεται ο νους
    σαν άλλο βουνό οι ψευδαισθήσεις ότι όλα πάνε καλά
    και στη μέση ο ακατάπαυστος αγώνας που απλά δεν αποδίδει
    ίσως δεν είναι κατάλληλα τα μέσα, μα τα χεις χρησιμοποιήσει όλα και με τον καλύτερο τους τρόπο
    ίσως δεν εναρμονίστηκες με τη σκέψη των πολλών
    ώστε ως πομπός να βρίσκεις το δέκτη
    η συχνότητα να ναι εύκολα προσβάσιμη γι αυτούς και η φωνή στεντόρια κατανοητή, δυνατή, ξεκάθαρη καθώς την θέλουν,
    ούτε κι αυτό το πέτυχες
    μα δεν παύεις

    φοβάσαι ότι θα βαρεθείς κάποτε να παλεύεις με τη μοίρα
    τότε θα βρεθείς αντιμέτωπος με μια άσχημη παραδοχή
    θα ψάχνεις για τα καλά μέσ στο χάος που βρήκες εσύ εσένα
    θα γυρεύεις μέσα σου ηρεμία
    δεν προετοιμάζεσαι γι αυτό
    μόνο διεξόδους θες να βρεις από τώρα
    ώστε εκείνο το αδιέξοδο να μην σε αγγίξει
    ήδη άρχισες να πορεύεσαι προς τις διεξόδους αυτές
    μα δεν είσαι σίγουρος αν είσαι κατάλληλος γι' αυτές
    αρνείσαι άλλους πιο ευχάριστους τρόπους ζωής βυθισμένος στην κατάπτωση που σου φτιαξε η μοίρα
    ίσως αυτές οι ευχάριστες να σου χαρίσουν ένα καλύτερο μέλλον, αυτό βασικά που σου απόμεινε να ζήσεις,
    όμως ούτε γι αυτες έχεις βρει τον κατάλληλο τρόπο
    και γι αυτές έμεινες πάλι πίσω
    απορροφήθηκαν, μορφώθηκαν στη χοάνη του πεπρωμένου σου
    απλά κινείσαι, τα αδιέξοδα σου γίνονται πιο γνώριμα, πιο προσιτά
    μα απλά επιλέγεις αυτές τις μικρές φυγές της καθημερινότητας που σε κάνουν να χαίρεσαι
    διότι και πάλι υπάρχει στη σκέψη σου αυτή η διέξοδος από τη μοίρα, αυτή η διέξοδος που σου φτιαξε η μοίρα,
    την οποία δεν ξέρεις αν θα καταφέρεις να αποκτήσεις ή αν σου είναι κατάλληλη
    το μέλλον είναι ζοφερό μα κι ο αγώνας σου τραχύς κι ακλόνητος
    εξαντλείς όλα τα δεδομένα, απλά ελπίζοντας κι απλά ζώντας στη ψευδαίσθηση του αμίληκτου χρόνου που απλά συνεχίζει να πορεύεται και σε παίρνει χωρίς να το καταλαβαίνεις μαζί του
    δεν μπορείς να ζήσεις τη στιγμή διότι δεν υπάρχει αυτό το ωραίο υπόβαθρο που θα την χρωματίσει με χαρά και ωραίες εμπειρίες
    έτσι απλά πορεύεσαι ατέρμονα έως τέλους.

    ΣΗΜΕΡΑ
    γιάννης

  4. #814
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2021
    Posts
    801
    Χωρίς κανένα λόγο χάνεται η ζωή μας

    στις φλέβες μας το αίμα σαπίζει συνεχώς

    αγωνία και κραυγή, καμμιά ελπίδα για ζωή.

    Δεν πρόκειται να ζήσουμε το τέλος θ' αντικρύσουμε

    Σάρκες ματωμένες, φρικτά κομματιασμένες

    δάκρυα και κραυγές, χάθηκαν όλες οι ζωές.

    Γ.Τ.House

  5. #815
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2016
    Posts
    2,345
    Δεν μπορώ να διαβάσω με τίποτα για την πιστοποίηση, ανοίγω βιβλίο διαβάζω 2-3 λεπτά και το κλείνω. Το μόνο που θέλω να κάνω είναι να κοιμάμαι και να τρώω και να παίρνω χάπια για να νιώσω καλύτερα!!

  6. #816
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2022
    Location
    αθηνα
    Posts
    1,374
    Η ζωή είναι δύσκολη. Τις περισσότερες φορές μας πιέζει περισσότερο από όσο περιμέναμε. Συχνά μας αναγκάζει να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε. Μερικές μέρες μας κάνει να νιώθουμε πως είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και άλλες νομίζουμε πως απλώς πρέπει να τα παρατήσουμε.Υπάρχουν στιγμές που δεν νιώθουμε αρκετά δυνατοί ώστε να αποφύγουμε την πίεση της κοινωνίας. Περνάμε πολλές δοκιμασίες. Σε κάποιες τα πάμε καλά και σε άλλες όχι.Αλλά ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολη γίνει η ζωή μερικοί άνθρωποι πάντα μένουν αληθινοί στον εαυτό τους. Με κάποιον τρόπο επιβιώνουν και γίνονται ακόμα δυνατότεροι. Δεν αφήνουν το βάρος να τους κατεβάσει. Έτσι διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους.Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια αυθεντική ψυχή και καλλιεργούν τις ηθικές αξίες τους.Δεν αναγκάζουν τους άλλους να τους συμπαθήσουν. Τέτοια άτομα δεν αναγκάζουν κανέναν να είναι φίλος τους ή να τους συμπαθεί. Έτσι δεν χρειάζονται κάποια εξωτερική επιβεβαίωση για να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους. Είναι πάντα ανοιχτοί και ειλικρινείς. Δεν τους ενδιαφέρει ποιος τους συμπαθεί και ποιος όχι. Τους αρέσει να βοηθούν όσο περισσότερο μπορούν. Νοιάζονται για τους άλλους. Γι αυτό τους αρέσει να προσφέρουν στην κοινωνία. Είτε με το να είναι εθελοντές είτε με το απλώς να χαμογελούν τις κακές μέρες, αφιερώνουν τον χρόνο τους για να κάνουν τους άλλους χαρούμενους. Συμπεριφέρονται στους άλλους με σεβασμό. Στα μάτια τους κάθε άνθρωπος είναι το ίδιο σημαντικός. Σέβονται κάθε ανθρώπινο ον ανεξάρτητα από τις διαφορές του. Κρατούν τον λόγο τους. Οι ψεύτικοι άνθρωποι συνεχώς υπόσχονται πράγματα για να πάρουν αυτό που θέλουν. Σε αντίθεση με αυτούς, οι άνθρωποι με αυθεντική ψυχή και αγνή καρδιά κρατούν πάντα τον λόγο τους. Όταν υπόσχονται κάτι, το κάνουν επειδή όντως θα το πραγματοποιήσουν. Αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους.Όλοι κάνουμε λάθη, αλλά δεν αναλαμβάνει ο καθένας την ευθύνη που έχει γι αυτά. Αυτό το χαρακτηριστικό κάνει τους αυθεντικούς ανθρώπους να ξεχωρίζουν από το πλήθος. Δεν φοβούνται να αναλάβουν τις ευθύνες των πράξεων τους όταν είναι ξεκάθαρο πως έχουν κάνει λάθος. Η τακτική τους είναι να βρίσκουν λύση στα προβλήματα, όχι να τα αγνοούν. Έχουν ηθικές αξίες και είναι ακέραιοι.Οι άνθρωποι με αυθεντική ψυχή ακολουθούν στην ζωή τους έναν κανόνα ηθικών αξιών. Μπορούν να κάνουν συμβιβασμούς αλλά ποτέ δεν θα ήταν ενάντια σε κάτι που πιστεύουν απλώς επειδή κανείς άλλος δεν ακολουθεί. Αυτό τους κάνει απίστευτα σπάνιους. Λένε αυτό που εννοούν και εννοούν αυτό που λένε. Αυτοί οι άνθρωοι ποτέ δεν λένε κάτι απλώς για να κάνουν κάποιον να νιώσει καλύτερα ή για να τους συμπαθήσει. Σέβονται την άποψη τους και πάντα λένε αυτό που εννοούν ακόμα και αν κανείς δεν συμφωνεί μαζί τους. Γι αυτό άλλωστε πολλοί σέβονται αυτούς τους ίδιους και τις απόψεις τους. Μαγεία Τ. Πηγή
    ζουμε στην εποχη που ολα εχουν γινει ρομποτικά τα συνθήματα οι συνήθειες η ζωη ενα πλαστικο πραγμα μια ψευτικη ευγένεια και μια υποκριτική επιφανειακη συναναστροφή με τους συνανθρώπους !!οταν θυμηθούμε την πραγματικη αγαπη και το νοιαξιμο στον συνανθρωπο μας μετανοήσουμε ριζικά με το να διώξουμε και οτι σαπίλα κυβερνα η εχει χωθεί εκει που δε πρέπει σε ιερεις κι αυτα και πλανά τον λαο !! τοτε ο θεος θα σταματήσει αυτο που παραχωρησε να συμβει για να συμμορφωθούμε

    https://www.awakengr.com/ta-charakti...nanastrefesai/
    αν δε εκτιμάς κάποιον μην τον προσβάλεις ......... φυγε ............. τοσο απλα

  7. #817
    Οι ερωμένες μου δεν έχουν πρόσωπο ούτε ψυχή είναι τεχνητά κατασκευασμένες σε κάποια εργαστήρια. Είναι άσχημες και μου προκαλούν ένα σωρό παρενέργειες, αλλά εγώ είμαι τόσο απελπισμένος που τις χρησιμοποιώ καθημερινά. Υποτίθεται πως με προφυλάσσουν από εκείνο το κομπρεσέρ predator που με κυνηγάει ανελέητα από την ημέρα που γεννήθηκα. Κλάστε γιατί χανόμαστε.

  8. #818
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2022
    Location
    αθηνα
    Posts
    1,374
    https://www.youtube.com/watch?v=xYJ8jLBbiYc δεστετο αξιζει ειναι μοναδικο !!!!!!!!!
    αν δε εκτιμάς κάποιον μην τον προσβάλεις ......... φυγε ............. τοσο απλα

  9. #819
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2018
    Posts
    1,338
    Quote Originally Posted by asperger39 View Post
    https://www.youtube.com/watch?v=xYJ8jLBbiYc δεστετο αξιζει ειναι μοναδικο !!!!!!!!!
    Είναι πανέμορφο!!!
    Υπάρχει μόνο το Αέναο Νυν

  10. #820
    Πρόσεξα πως άμα γράφω, είτε ποιηματάκια είτε απόψεις σαν μικρή αρθρογραφία, κι έπειτα με ένα ξαναδιάβασμα διορθώνω τυχόν ατέλειες και τα βελτιώνω κάνοντας τα τελικό κείμενο, νιώθω μια χαρά, ότι δημιούργησα κάτι. Το ίδιο νιώθω μετά από όποιαδηποτε επικοινωνία, ακόμα και μ' έναν άγνωστο μου, όταν αποκομίζω θετικότητα κι ενθουσιασμό ακόμα κι αν η συζήτηση ήταν σύντομη και περί ανέμων και υδάτων. Θα θελα να γραψω κάτι δικό μου. Η ποίηση νοείται είναι κάτι στιγμιαίο, που δεν θέλει χρόνο. Θα θελα να γραφα κάτι μεγαλύτερο, είτε φιλοσοφικό μέσα από τα δικά μου βιώματα είτε ένα μυθιστόρημα βάζοντας κάτω όλη μου τη σκέψη να πλάσει φαντασία. Σκέφτομαι όμως πως το εγχείριμα να γράψω κάτι μεγάλο σ' έκταση θα μου απορροφήσει πολύ χρόνο, κόπο κι έτσι θ' άφηνα κατά μέρος πολλά ενδιαφέροντα κι αναγκαία της ζωής. Όμως με ενθουσιάζει και μου προκαλεί χαρά το να επιδοθώ σε προσωπική δημιουργία, σε κάτι πέρα από τα αντικείμενα σπουδών μου και τις σύνηθεις υποχρεώσεις μου. Χρειάζεται θα μου πειτε κι έμπνευση. Πριν καιρό σκέφτηκα να γραφα κάτι σαν αυτοβιογραφία, με τα καλά και κυρίως τα κακά της. Μου περνάει τώρα η σκέψη να γράψω κάτι που θα χει φαντασία, σαν μυθιστόρημα, κάτι σαν περιπέτεια με έμφαση σε στοιχεία συνανστροφής και εξερεύνησης. Ίσως και να μην είναι του τρόπου σκέψης μου και των πλαισίων δημιουργικότητάς μου το να γράψω. Κι όμως αυτές τις στιγμές μου περνάει σχεδόν έντονα η ιδέα, πχ η ανακάλυψη ενός άγνωστου νησιού, η περιδιάβαση σ' ένα χαμένο κήπο, η μοναξιά και νεκρανάσταση κάποιου. Ίσως και να ναι χάσιμο χρόνου, διότι πολλοί έχουν γράψει, όχι όλοι έχουν πετύχοι, κι ακόμα λιγότεροι άφησαν ή αφήνουν έργα γνωστά.
    γιάννης

  11. #821
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    23,496
    Quote Originally Posted by ioannis2 View Post
    Πρόσεξα πως άμα γράφω, είτε ποιηματάκια είτε απόψεις σαν μικρή αρθρογραφία, κι έπειτα με ένα ξαναδιάβασμα διορθώνω τυχόν ατέλειες και τα βελτιώνω κάνοντας τα τελικό κείμενο, νιώθω μια χαρά, ότι δημιούργησα κάτι. Το ίδιο νιώθω μετά από όποιαδηποτε επικοινωνία, ακόμα και μ' έναν άγνωστο μου, όταν αποκομίζω θετικότητα κι ενθουσιασμό ακόμα κι αν η συζήτηση ήταν σύντομη και περί ανέμων και υδάτων. Θα θελα να γραψω κάτι δικό μου. Η ποίηση νοείται είναι κάτι στιγμιαίο, που δεν θέλει χρόνο. Θα θελα να γραφα κάτι μεγαλύτερο, είτε φιλοσοφικό μέσα από τα δικά μου βιώματα είτε ένα μυθιστόρημα βάζοντας κάτω όλη μου τη σκέψη να πλάσει φαντασία. Σκέφτομαι όμως πως το εγχείριμα να γράψω κάτι μεγάλο σ' έκταση θα μου απορροφήσει πολύ χρόνο, κόπο κι έτσι θ' άφηνα κατά μέρος πολλά ενδιαφέροντα κι αναγκαία της ζωής. Όμως με ενθουσιάζει και μου προκαλεί χαρά το να επιδοθώ σε προσωπική δημιουργία, σε κάτι πέρα από τα αντικείμενα σπουδών μου και τις σύνηθεις υποχρεώσεις μου. Χρειάζεται θα μου πειτε κι έμπνευση. Πριν καιρό σκέφτηκα να γραφα κάτι σαν αυτοβιογραφία, με τα καλά και κυρίως τα κακά της. Μου περνάει τώρα η σκέψη να γράψω κάτι που θα χει φαντασία, σαν μυθιστόρημα, κάτι σαν περιπέτεια με έμφαση σε στοιχεία συνανστροφής και εξερεύνησης. Ίσως και να μην είναι του τρόπου σκέψης μου και των πλαισίων δημιουργικότητάς μου το να γράψω. Κι όμως αυτές τις στιγμές μου περνάει σχεδόν έντονα η ιδέα, πχ η ανακάλυψη ενός άγνωστου νησιού, η περιδιάβαση σ' ένα χαμένο κήπο, η μοναξιά και νεκρανάσταση κάποιου. Ίσως και να ναι χάσιμο χρόνου, διότι πολλοί έχουν γράψει, όχι όλοι έχουν πετύχοι, κι ακόμα λιγότεροι άφησαν ή αφήνουν έργα γνωστά.
    πως αποτιμαται το "χασιμο χρονου";
    οταν κανεις κατι που σου προσφερει ευχαριστηση και νοιωθεις δημιουργικος, δεν ειναι χασιμο χρονου, ασχετως αν θα καταληξει σε κατι που θα εχει "αντικειμενικη" αξια.
    γιατι να αφησεις τις χρησιμες δραστηριοτητες σου; θα εχεις καποιον ελευθερο χρονο. ξεκινα το στον ελευθερο χρονο σου και αστο να σε παει, οπου βγει. κι αν τελικα κουραστεις ή βαρεθεις, το σταματας. δεν εχεις κανει καποιο συμβολαιο...

  12. #822
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2023
    Posts
    280
    Quote Originally Posted by ioannis2 View Post
    Όμως με ενθουσιάζει και μου προκαλεί χαρά το να επιδοθώ σε προσωπική δημιουργία, σε κάτι πέρα από τα αντικείμενα σπουδών μου και τις σύνηθεις υποχρεώσεις μου.
    Καλημέρα ioannis2, εάν αισθάνεσαι αυτό, μη διστάζεις ούτε στιγμή! Προφανώς έχεις το υπέροχο μικρόβιο της δημιουργίας! Διαβάζοντας κατά διαστήματα τα γραφόμενα σου παρατηρώ ότι εχεις ωραία, πλούσια γραφή, δηλαδή φαίνεται ότι έχεις αυτή την κλήση.
    Ο δημιουργικός χρόνος δεν είναι ποτέ χαμένος χρόνος, όσο για το αν αναγνωριστεί το έργο σου, αυτό δε χρειάζεται να σε απασχολεί, πολλοί δημιουργοί έχουν κάνει υπέροχες δουλειές και δεν γίνονται ευρέως γνωστοί. Εσύ δούλεψε το χάρισμα που έχεις και επικοινώνησε το όσο μπορείς όταν ολοκληρώσεις πχ ένα μυθιστόρημα, και αν γράφεις συχνά ποίηση φτιάξε συλλογή, αξίζει πραγματικά να αφιερώσεις χρόνο, έστω κάποιες ώρες την εβδομάδα. Προχώρα ακάθεκτος, χωρίς δεύτερες σκέψεις, αυτό μόνο έχω να σου πω!!
    Hit me with music...

  13. #823
    Quote Originally Posted by Remedy View Post
    πως αποτιμαται το "χασιμο χρονου";
    οταν κανεις κατι που σου προσφερει ευχαριστηση και νοιωθεις δημιουργικος, δεν ειναι χασιμο χρονου, ασχετως αν θα καταληξει σε κατι που θα εχει "αντικειμενικη" αξια.
    γιατι να αφησεις τις χρησιμες δραστηριοτητες σου; θα εχεις καποιον ελευθερο χρονο. ξεκινα το στον ελευθερο χρονο σου και αστο να σε παει, οπου βγει. κι αν τελικα κουραστεις ή βαρεθεις, το σταματας. δεν εχεις κανει καποιο συμβολαιο...
    Quote Originally Posted by Behappy View Post
    Καλημέρα ioannis2, εάν αισθάνεσαι αυτό, μη διστάζεις ούτε στιγμή! Προφανώς έχεις το υπέροχο μικρόβιο της δημιουργίας! Διαβάζοντας κατά διαστήματα τα γραφόμενα σου παρατηρώ ότι εχεις ωραία, πλούσια γραφή, δηλαδή φαίνεται ότι έχεις αυτή την κλήση.
    Ο δημιουργικός χρόνος δεν είναι ποτέ χαμένος χρόνος, όσο για το αν αναγνωριστεί το έργο σου, αυτό δε χρειάζεται να σε απασχολεί, πολλοί δημιουργοί έχουν κάνει υπέροχες δουλειές και δεν γίνονται ευρέως γνωστοί. Εσύ δούλεψε το χάρισμα που έχεις και επικοινώνησε το όσο μπορείς όταν ολοκληρώσεις πχ ένα μυθιστόρημα, και αν γράφεις συχνά ποίηση φτιάξε συλλογή, αξίζει πραγματικά να αφιερώσεις χρόνο, έστω κάποιες ώρες την εβδομάδα. Προχώρα ακάθεκτος, χωρίς δεύτερες σκέψεις, αυτό μόνο έχω να σου πω!!
    Ευχαριστώ για τα υπέροχα ενθαρρυντικά λόγια.
    Χάσιμο χρόνου είναι το να περιορίσεις τον ελεύθερο σου χρόνο ως προς το κομμάτι προσωπική ζωή, δηλαδή ως προς την εξέυρεση κατάλληλου συντρόφου, ως προς τα οικογενειακά πρόσωπα και πραγματικούς φίλους, ως προς άλλα διαβάσματα που κάνω στον ελεύθερο μου χρόνο και θεωρώ δημιουργική απασχόληση, ως προς την ευρύτερη καθημερινότητα μου από πλευράς ελεύθερου χρόνου η οποία σε κάποιες όψεις όσο κι αν θα φαινόταν μη δελεαστική εμένα με ευχαριστεί, ως προς το που είναι το ακριβές νόημα της ζωής για μένα αφού η ζωή δεν είναι ατελεύτητη αλλά χρονικά περιορισμένη για να κινηθώ προς αυτό. Όλα αυτά είναι το τροχοπέδι.
    Το να χω κουραστεί και να το παρατήσω ή να αλλάξω γνώμη δεν αποκλείεται, είναι όπως λέμε ξεκινάς φτάνει να σαι όσο πιο σίγουρος γίνεται εκείνη τη στιγμή πως το θες, χωρίς στο τέλος να αποκλείεται για άσχετους μ αυτό λόγους, σαν κι αυτούς που ανέφερα, να το μετανιώσεις. Θα μου πείτε άλλοι οργανώνουν όλα αυτά και τα βγάζουν πέρα μια χαρά. Τώρα αντικειμενική αξία που να βρεις, έστω κάποιος ή κάποιοι σ ένα στενό κύκλο να σ αγκαλιάσουν γι αυτό που έγραψες είναι μια αντικειμενική αξία.
    Νιώθω έλξη προς τέτοιο γράψιμο σε μελαγχολικές για οποιουσδήποτε λόγους στιγμές ή σε στιγμές έντονα ενθουσιασμού. Θα μου πείτε ανάλογα με τη διάθεση βγαίνει και το αποτέλεσμα. Κυρίως οι μελαγχολικές στιγμές βοηθάνε σε μένα σε τέτοια λογοτεχνική γραφή ή ψυχολογική έκφραση όπως πχ εδώ, κι άλλοτε με ωθούν προς τα έξω προς ξάνοιγμα σε γνωστούς και φίλους.
    Μια μέτριας έκτασης ποιητική συλλογή ήδη υπάρχει χωρίς να την έχω δώσει σε κάποιον για αξιολόγηση ή δημοσιοποίηση. Είδωμεν...
    γιάννης

  14. #824
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2017
    Posts
    424
    Μ'αρέσουν τα μεγάλα δέντρα.
    Τα μεσημέρια μετά τη δουλειά μου αρέσει να πηγαίνω σε ένα πάρκο, που έχει ένα μεγάλο δέντρο.
    Η σκιά του είναι βαθιά, με σκεπάζει, με ηρεμεί.
    Εκεί θα σε συναντήσω κάποια φορά, εγώ μ' ένα βιβλίο στο χέρι, που όλο θα το αφήνω κάτω
    και θα το ξαναπαίρνω. Εσύ ήρεμος, με εκείνη την ήσυχη φωνή, που δεν χρειάζεται να φοβάμαι.
    Να συναντηθούμε, να αλλάξουν ρεύμα τα ποτάμια, να βάλω στην ησυχία μια κροτίδα,
    όπως τότε που ήμασταν παιδιά. Να συναντηθούμε κάτω από το δέντρο με την βαθιά σκιά.
    Μετά τη δουλειά, στο μεγάλο δέντρο, με τις ρίζες που έψαχνα.

  15. #825
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2023
    Location
    inside my mind
    Posts
    352

Page 55 of 60 FirstFirst ... 5455354555657 ... LastLast

Similar Threads

  1. Γελαστε ελευθερα...
    By tzina2012 in forum Σωματόμορφες Διαταραχές (Υποχονδρίαση, Αρρωστοφοβία κτλ)
    Replies: 3
    Last Post: 12-06-2016, 21:46

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •