Εκφραστειτε ελευθερα!!!

[savatage]

Εχει τα παντα στο youtube. Οποτε εχεις τη διαθεση βαλε ενα βιντεο που δειχνει τη διαδικασια σε νορμαλ ταχυτητα, βαζε παυση για να προλαβαινεις και πειραματισου. Ειναι πολυ ωραιο το ρεαλιστικο σχεδιο!

[kozchr]

Τα καταφερα να την ανεβασω!! Αν και ειναι δυσκολα τα πραγματα ενα χαμογελο παντα θα υπαρχει!!!!

Εστάλη από SM-G361F στο E-Psychology.gr Mobile App

Μπράβο σου πολύ καλή ζωγραφιά.

[elisabet]

[Κύκνος]

Θέλω να εκφραστώ αφιερώνοντας αυτή την εικόνα και το μήνυμα της σε κάποιον που αγαπώ πολύ και θέλω να προσέχει και να είναι ασφαλής κι αφού δεν μπορώ πια να τον προσέχω εγώ ας τον προσέχουν οι άγγελοι που είναι και πιο δυνατοί και κάνουν καλύτερη δουλειά...

[little]

manner τι υπέροχη ζωγραφιά !!!!!! <3

[αλεξανδρος_77]

να αφηνεις μια ασπρη κουκιδα στο καθε ματι για να φαινεται πως γυαλιζει ετσι φαινεται σαν αληθινο τυχαιο δε νομιζω

[Κύκνος]

Δεν μπορώ να ζήσω ή να πεθάνω,
μισό κορμί, μισό κομμένο όνειρο...

[Κύκνος]

Μια λέξη μόνο να 'ξερες απλά τι κάνει,
τι φέρνει πίσω, πόση δύναμη μου δίνει,
ελπίδες να σωθώ απ' του μυαλού τη δίνη...

[serios]

Αλέξανδρος Πούσκιν

Παραμύθι για τον Τσάρο Σαλτάν (αποσπάσματα)

Τρεις νιες πίσω απ’ το γρίλι
κλώθουνε νωρίς το δείλι.
«Αν ήμουν εγώ τσαρίνα»
λέει το πρώτο απ’ τα κορίτσια
«γλέντι θα ’στρωνα να μείνει
σ’ όλη τη χριστιανοσύνη!».
«Αν ήμουν εγώ τσαρίνα»
μιλά τ’ άλλο απ’ τα κορίτσια
μέσ’ στη γη πρωτόφαντο
εγώ θα ’φαινα υφαντό».
«Αν ήμουν εγώ τσαρίνα»
λέει το τρίτο απ’ τα κορίτσια
«για τον τσάρο τον αφέντη
θα ’κανα ένα γιο λεβέντη».
Δεν απόσωσε η φωνή
σιγοτρίζει η θύρα, ανιεί
και στο δώμα ο τσάρος τώρα
κι άρχοντας σ’ όλη τη χώρα.
Όσο μίλαγαν – αδράχτι –
άκουγε έξω απ’ το φράχτη
κι απ’ τα λόγια π’ ακούει, να,
πιο τ’ αρέσαν τα στερνά.
«Γεια σου ωραία μου!» της κρένει
«θες τσαρίνα; Ε, θα γένει!
Να μου κάνεις παλικάρι
με του Τρυγητή τη χάρη,
κι αδελφούλες της, τρυγόνες,
χάι, μαζέψτε τα από μόνες
και κοντά μου ακολουθήστε
με τα μας κι εσείς να ζήστε:
ανυφάντρα η μια σας, κι η άλλη
θα ’ν’ μαγείρισσα μεγάλη!»
Στο χιονιά βγαίνει ο Σαλτάν
και για το παλάτι πάν’.
Και χωρίς στιγμή να χάνει
ίδια μέρα το στεφάνι.
Στη γιορτή ο Σαλτάν γλεντάει
με τη νια τσαρίνα πλάι
κι οι αυλικοί μετά το κέφι
σε κρεβάτι από σεντέφι
νύφη και γαμπρό οδηγήσαν
και μονάχους τους αφήσαν.
Κλαίει η μαγείρισσα στη σίτα
κι η ανυφάντρα στη σαγίτα
ζήλεια – ψώρα, πέντε – δέκα
για του τσάρου τη γυναίκα.
Κι η τσαρίνα η παινεμένη
απ’ το λόγο της δε βγαίνει –
Απ’ τη νύχτα αυτή καρπίζει…
Μα, να! Πόλεμος αρχίζει,
φεύγει ο τσάρος, χαιρετά-τη
τ’ άξιο του καβάλησε άτι
και στο πόδι του, να ορίζει,
την αγάπη του διορίζει.
Κι όσο αυτός είναι μακριά
κλαίει με δάκρυα η νια πικρά
μα το τέρμινο σα φτάνει
Έναν πήχυ αγόρι κάνει-
Πάνω του φυλά η τσαρίνα
σαν τ’ αητόπουλο η αητίνα.
Στέλνει κράχτη με γραφή
ο πατέρας να χαρεί.
Μα η μαγείρισσα κι η υφάντρα
κι η μεσίτρα η Σουβρικάντρα,
θέν’ ν’ αλλάξουν τη γραφή.
Ψεύτικη, στο πι και φι,
γράφουν άλλη, οι τρεις αντάμα –
Να τι λέει αυτό το γράμμα:
«Γέννησε τώρα η τσαρίνα
μήτε κόρη ούτ’ αγορίνα,
μάηδε μπάκακα ή ποντίκι
μ’ άγνωστο ένα τέρας ,φρίκη».

Σαν ακούει τσάρος-πατέρας
τέτοιο μήνυμα για τέρας,
του ’ρθε, στης οργής τη βράση
τον σταλμένο να κρεμάσει –
Το ζυγιάζει, κι ως να φέξει
στέλνει γράμμα λέξη-λέξη:
«Καρτεράτε να γυρίσω
με το νόμο να τα ορίσω».
Με το γράμμα ετούτο τώρα
φτάνει ο κήρυκας στη χώρα,
μα η μαγείρισσα κι η υφάντρα
κι η μεσίτρα η Σου-βρήκ-άντρα
τον ταγίσαν, τον ποτίσαν
κλέψαν τη γραφή κι αφήσαν
μέσα στ’ άδειο το δισάκι
το δικό τους γραμματάκι.
Πάει και δίνει αυτός κεφάτα
και πιωμένος τέτοια διάτα:
«Ο αφέντης των βογιάρων
τους προστάζει άρον άρον
μάνα-γέννημα να πνίξουν
στα μουντά νερά να ρίξουν».
Οι βογιάροι - τι να πούνε; –
τον αφέντη τους ακούνε
και στην κάμαρή της πάνε,
την τσαρίνα την ξυπνάνε,
τη βουλή την τσαρική
-μάνα, γιος, μοίρα κακή –
δυνατά τους τη διαβάζουν
κι ύστερα μου τους αρπάζουν
σε βαρέλι τους πάν’ ίσα
το πατώνουν, βάζουν πίσσα
και στο πέλαο τους πετάν-
προσταγή, λέει, του Σαλτάν.
………………………………………….

Απόσπασμα από το υπέροχο ποίημα-παραμύθι του Pushkin Ο Τσάρος Σαλτάν. Το διάβασα πρόσφατα και μπορώ να πω ότι ήταν ευχάριστο τόσο για ενήλικες όσο κ για παιδιά.

[serios]

[Natalia_sups]

Αλέξανδρος Πούσκιν

Παραμύθι για τον Τσάρο Σαλτάν (αποσπάσματα)

Τρεις νιες πίσω απ’ το γρίλι
κλώθουνε νωρίς το δείλι.
«Αν ήμουν εγώ τσαρίνα»
λέει το πρώτο απ’ τα κορίτσια
«γλέντι θα ’στρωνα να μείνει
σ’ όλη τη χριστιανοσύνη!».
«Αν ήμουν εγώ τσαρίνα»
μιλά τ’ άλλο απ’ τα κορίτσια
μέσ’ στη γη πρωτόφαντο
εγώ θα ’φαινα υφαντό».
«Αν ήμουν εγώ τσαρίνα»
λέει το τρίτο απ’ τα κορίτσια
«για τον τσάρο τον αφέντη
θα ’κανα ένα γιο λεβέντη».
Δεν απόσωσε η φωνή
σιγοτρίζει η θύρα, ανιεί
και στο δώμα ο τσάρος τώρα
κι άρχοντας σ’ όλη τη χώρα.
Όσο μίλαγαν – αδράχτι –
άκουγε έξω απ’ το φράχτη
κι απ’ τα λόγια π’ ακούει, να,
πιο τ’ αρέσαν τα στερνά.
«Γεια σου ωραία μου!» της κρένει
«θες τσαρίνα; Ε, θα γένει!
Να μου κάνεις παλικάρι
με του Τρυγητή τη χάρη,
κι αδελφούλες της, τρυγόνες,
χάι, μαζέψτε τα από μόνες
και κοντά μου ακολουθήστε
με τα μας κι εσείς να ζήστε:
ανυφάντρα η μια σας, κι η άλλη
θα ’ν’ μαγείρισσα μεγάλη!»
Στο χιονιά βγαίνει ο Σαλτάν
και για το παλάτι πάν’.
Και χωρίς στιγμή να χάνει
ίδια μέρα το στεφάνι.
Στη γιορτή ο Σαλτάν γλεντάει
με τη νια τσαρίνα πλάι
κι οι αυλικοί μετά το κέφι
σε κρεβάτι από σεντέφι
νύφη και γαμπρό οδηγήσαν
και μονάχους τους αφήσαν.
Κλαίει η μαγείρισσα στη σίτα
κι η ανυφάντρα στη σαγίτα
ζήλεια – ψώρα, πέντε – δέκα
για του τσάρου τη γυναίκα.
Κι η τσαρίνα η παινεμένη
απ’ το λόγο της δε βγαίνει –
Απ’ τη νύχτα αυτή καρπίζει…
Μα, να! Πόλεμος αρχίζει,
φεύγει ο τσάρος, χαιρετά-τη
τ’ άξιο του καβάλησε άτι
και στο πόδι του, να ορίζει,
την αγάπη του διορίζει.
Κι όσο αυτός είναι μακριά
κλαίει με δάκρυα η νια πικρά
μα το τέρμινο σα φτάνει
Έναν πήχυ αγόρι κάνει-
Πάνω του φυλά η τσαρίνα
σαν τ’ αητόπουλο η αητίνα.
Στέλνει κράχτη με γραφή
ο πατέρας να χαρεί.
Μα η μαγείρισσα κι η υφάντρα
κι η μεσίτρα η Σουβρικάντρα,
θέν’ ν’ αλλάξουν τη γραφή.
Ψεύτικη, στο πι και φι,
γράφουν άλλη, οι τρεις αντάμα –
Να τι λέει αυτό το γράμμα:
«Γέννησε τώρα η τσαρίνα
μήτε κόρη ούτ’ αγορίνα,
μάηδε μπάκακα ή ποντίκι
μ’ άγνωστο ένα τέρας ,φρίκη».

Σαν ακούει τσάρος-πατέρας
τέτοιο μήνυμα για τέρας,
του ’ρθε, στης οργής τη βράση
τον σταλμένο να κρεμάσει –
Το ζυγιάζει, κι ως να φέξει
στέλνει γράμμα λέξη-λέξη:
«Καρτεράτε να γυρίσω
με το νόμο να τα ορίσω».
Με το γράμμα ετούτο τώρα
φτάνει ο κήρυκας στη χώρα,
μα η μαγείρισσα κι η υφάντρα
κι η μεσίτρα η Σου-βρήκ-άντρα
τον ταγίσαν, τον ποτίσαν
κλέψαν τη γραφή κι αφήσαν
μέσα στ’ άδειο το δισάκι
το δικό τους γραμματάκι.
Πάει και δίνει αυτός κεφάτα
και πιωμένος τέτοια διάτα:
«Ο αφέντης των βογιάρων
τους προστάζει άρον άρον
μάνα-γέννημα να πνίξουν
στα μουντά νερά να ρίξουν».
Οι βογιάροι - τι να πούνε; –
τον αφέντη τους ακούνε
και στην κάμαρή της πάνε,
την τσαρίνα την ξυπνάνε,
τη βουλή την τσαρική
-μάνα, γιος, μοίρα κακή –
δυνατά τους τη διαβάζουν
κι ύστερα μου τους αρπάζουν
σε βαρέλι τους πάν’ ίσα
το πατώνουν, βάζουν πίσσα
και στο πέλαο τους πετάν-
προσταγή, λέει, του Σαλτάν.
………………………………………….

Απόσπασμα από το υπέροχο ποίημα-παραμύθι του Pushkin Ο Τσάρος Σαλτάν. Το διάβασα πρόσφατα και μπορώ να πω ότι ήταν ευχάριστο τόσο για ενήλικες όσο κ για παιδιά.

Εεεε στο καλυτερο το εκοψες
Αληθεια πως και επιασες να το διαβασεις; Υπαρχει μετεφρασμενη ολη η συλλογη στα ελληνικα η μονο αυτο βρηκες;
Οριστε ενα λινκ αμα εχεις περιεργεια να δεις λιγο μια εκδοχη πως ειναι οπτικα, ειναι παλιο αλλα σου δινει λιγο εικονα...
Αν και συνηθως στη φαντασια μας τα βλεπουμε ολα πιο ζωντανα και ενδιαφεροντα, ελπιζω να μην στο χαλαω


https://youtu.be/qxIdyoVvcgs

[serios]

Ναταλία ναι το έκοψα στο καλύτερο για να προτρέψω κάποιους να το αγοράσουν ή να το βρουν και να το διαβάσουν.
Yπάρχει μεταφρασμένο όλο το ποίημα.
Ωραίο και σαν κινούμενο σχέδιο. Νομίζω είναι πολύ ωραίο και σαν όπερα, με τα κοστούμια και τα σκηνικά.

Πηγαίνω μετά το μάθημα σε ένα πολυκατάστημα(παρόλο που το συγκεκριμένο δεν το χωνεύω,αλλά στην πολη μου δεν έχει μεγάλο βιβλιοπωλείο) και ενώ περιμένω τους φίλους μου κοιτάω για προσφορές ή κάτι αξιόλογο σε βιβλίο.
Δεν διαθέτω πολλά λεφτά και αν βρω κάτι μέχρι 5 ευρώ το τσιμπώ. Προυπόθεση στην τιμή αυτή να είναι κάτι ποιοτικό ταυτόχρονα. Τελειομανία σου λέω χαχα.
Βρήκα και βιβλίο με όλα τα ποιήματα του Καβάφη και τα αποκυρηγμένα με 5 ευρώ. Έχει μέχρι και χειρόγραφα φωτοτυπημένα και δίνει μια ωραία αίσθηση.

[in the woods]

"Ο Φατ άκουσε στον λογικό τόνο της το άρπισμα του μηδενισμού, την παλλόμενη χορδή του κενού. Δεν μιλούσε με άτομο· στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής του γραμμής είχε ένα αντανακλαστικό.
Αυτό που δεν ήξερε τότε είναι ότι μερικές φορές η κατάλληλη αντίδραση στην πραγματικότητα είναι να παραφρονήσεις. Το να ακούς την Γκλόρια να ζητάει με λογικό τρόπο να πεθάνει ήταν σαν να ανασαίνεις κάτι μολυσμένο. Ήταν μια κινέζικη δακτυλοπαγίδα, όπου όσο πιο δυνατά τραβάς να βγεις τόσο πιο πολύ σφίγγει η παγίδα."

~ Philip K.Dick, Valis.

[Natalia_sups]

Ναταλία ναι το έκοψα στο καλύτερο για να προτρέψω κάποιους να το αγοράσουν ή να το βρουν και να το διαβάσουν.
Yπάρχει μεταφρασμένο όλο το ποίημα.
Ωραίο και σαν κινούμενο σχέδιο. Νομίζω είναι πολύ ωραίο και σαν όπερα, με τα κοστούμια και τα σκηνικά.

Πηγαίνω μετά το μάθημα σε ένα πολυκατάστημα(παρόλο που το συγκεκριμένο δεν το χωνεύω,αλλά στην πολη μου δεν έχει μεγάλο βιβλιοπωλείο) και ενώ περιμένω τους φίλους μου κοιτάω για προσφορές ή κάτι αξιόλογο σε βιβλίο.
Δεν διαθέτω πολλά λεφτά και αν βρω κάτι μέχρι 5 ευρώ το τσιμπώ. Προυπόθεση στην τιμή αυτή να είναι κάτι ποιοτικό ταυτόχρονα. Τελειομανία σου λέω χαχα.
Βρήκα και βιβλίο με όλα τα ποιήματα του Καβάφη και τα αποκυρηγμένα με 5 ευρώ. Έχει μέχρι και χειρόγραφα φωτοτυπημένα και δίνει μια ωραία αίσθηση.

Αυτο με τα χειρογραφα πρεπει οντως να ειναι ωραιο...
Η αληθεια ειναι πως με προσφορες βρισκεις και καλα κλασικα βιβλια απλα σε παλιοτερες εκδοσεις, μου αρεζε κι εμενα να βρισκω τετοια οταν ημουν στην Ελλαδα... Ειχα παρει ενα ετσι πριν χρονια και φετος μου χρειαστηκε για τη σχολη να φανταστεις...

[Natalia_sups]

I went down to the river,
I set down on the bank.
I tried to think but couldn't,
So I jumped in and sank.

I came up once and hollered!
I came up twice and cried!
If that water hadn't a-been so cold
I might've sunk and died.

But it was Cold in that water! It was cold!

I took the elevator
Sixteen floors above the ground.
I thought about my baby
And thought I would jump down.

I stood there and I hollered!
I stood there and I cried!
If it hadn't a-been so high
I might've jumped and died.

But it was High up there! It was high!

So since I'm still here livin',
I guess I will live on.
I could've died for love--
But for livin' I was born

Though you may hear me holler,
And you may see me cry--
I'll be dogged, sweet baby,
If you gonna see me die.

Life is fine! Fine as wine! Life is fine!

Langston Hughes