Εκφραστειτε ελευθερα!!!

[george1520]

Έλεγα πάντα πως πρέπει να μπω
στη θέση του άλλου για να τον καταλάβω.
Έτσι με παγιδέψανε οι άλλοι, μ’ έδεσαν
με κάναν ό,τι θέλαν.
Κι εγώ δεν ξέρω πως κατόρθωσα
να ξαναβγώ από τη θέση τους.

Τίτος Πατρίκιος

[elis]

Δεν μπορεισ να καταλαβεισ το σκεπτικο μου δεν εχω κανεναν αναγκη απλα κανω χατηρια εσυ θεσ βανιλα βανιλα θεσ υποσχεσεισ υποσχεσεισ οτι θεσ τωρα γτ μπερδευονται θα σου πω δεν εχουν βαθοσ στην προσωπικοτητα

[elis]

Κι αν δε με βασανιζαν θα επαιρνα συνταξη με 15ετια και θα σασ δουλευα επ απειρον

[Marilou]

Έλεγα πάντα πως πρέπει να μπω
στη θέση του άλλου για να τον καταλάβω.
Έτσι με παγιδέψανε οι άλλοι, μ’ έδεσαν
με κάναν ό,τι θέλαν.
Κι εγώ δεν ξέρω πως κατόρθωσα
να ξαναβγώ από τη θέση τους.

Τίτος Πατρίκιος

Πόσο εύστοχο και άλλο τόσο αληθινό!

[Marilou]

Φάλτσο η πορεία φίλε τελικά.Κι ούτε προλάβαμε να ανοιχτούμε στους μεγάλους ωκεανούς.
Τίποτα δεν ανακαλύψαμε σπουδαίο σε αυτό το ταξίδι.
Η αίσθηση μονάχα πως τα λιμάνια ήταν μακριά.Η βεβαιότητα μονάχα πως τα δελφίνια χόρευαν για μας "Φάλτσα πορεία" !
Κανείς δεν αμφιβάλει πια ...Όμως,υπάρχουν κάποια δειλινά ,όταν ο ήλιος σκορπιέται και χαρίζεται στα κύματα ,όταν ο θεός χωράει ένα μικρό ροδί συννεφάκι ,που εμείς καθισμένοι στην κουβέρτα ,παίρνουμε την κιθάρα μας και τραγουδάμε.
Όχι δεν είμαστε πικραμένοι .Ναυαγοί είμαστε σε μια απέραντη νοσταλγία.
Τραγουδάμε για την ψυχή μας ,που νομίσαμε πως την κάναμε σημαία της γης.


Αλκυόνη Παπαδάκη.

[mindcrime]

Πόσες φορές το πάθος σου θα αντέξεις να νικήσεις;
Πόσες φορές τον πόνο σου θα αντέξεις να κρατήσεις;
Θ.Δ

[mindcrime]

Η μοναξια τη νύχτα με χτυπάει
το ουισκι πια καθόλου δεν βοηθάει
η καρδια μου μια αγαπη αναζητάει
ωστε η ψυχή μου πια να μην πονάει

Ακουσε με φίλε ακου με καλά
αυτην που έχεις να την αγαπας
να ειναι η θεα σου να ειναι η καρδιά σου
στην αγκαλια σου παντα να κρατας

Η μοναξια τη νύχτα με χτυπάει
το ουισκι πια καθόλου δεν βοηθάει
η καρδια μου μια αγαπη αναζητάει
ωστε η ψυχή μου πια να μην πονάει

Σε σένα σου τα λέω
που βλέπεις το πως κλαιω
επηλθε το μοιραίο
και δεν μπορω πια να αναγεννηθώ

Η μοναξια τη νύχτα με χτυπάει
το ουισκι πια καθόλου δεν βοηθάει
η καρδια μου μια αγαπη αναζητάει
ωστε η ψυχή μου πια να μην πονάει

Θ.Δ

[proteus]

ΔΕ Σ' ΑΓΑΠΗΣΑ

Δεν είναι το πελάγιο βλέμμα σου που αγάπησα
Είναι ο παράφορος τρόπος που μ’ αγκαλιάζει.

Δεν είναι το γυμνό κορμί σου στα μουσκεμένα σεντόνια
Είναι το σχήμα του πόθου μου στο φως του πρωινού

Δεν είναι οι ευωδιές χίλιων μοσχόκηπων στ' ακροδάχτυλά σου
Είναι το δέρμα μου το πελιδνό που ανθίζει στο άγγιγμά σου

Δεν είναι το νάμα του αγριοκέρασου φιλιού σου
Είναι η δίψα μου που σβήνει στην κάψα του καλοκαιριού

Δεν είναι οι λάμψεις φωτιάς στα κρύσταλλα μάτια σου
Είναι το πάθος το ανείπωτο να λαμπαδιάσω, να καώ

Δεν είναι ο ναός σου ο δωρικός που σμίλεψεν ο χρόνος
Είναι η ζωή μου που τη χάραξε στο άγιο μάρμαρό σου

Μα τι είναι το μάρμαρο όταν δε γίνεται φως,
τι είναι ο βράχος όταν δε σκάει πάνω του το κύμα...

Γι αυτό, μη φύγεις.
Δε σ' αγάπησα, μα, αν φύγεις
θα 'χω μόνο εμένα να μην αγαπώ...

[mindcrime]

Αφου δεν με θέλεις γιατι με παιδεύεις;
Αφου δεν με θέλεις τι κάθεσαι εδώ;
Με βλεπείς πονάω σαν ρακος γυρνάω
το βλέπεις πως πλέον δεν θέλω να ζω

Ηρθες σαν αγγελος μια μέρα στη ζωή μου
μου πες πως με έψαχνες την κάθε σου στιγμή
και οταν σου ζητησα να μην με εξαπατήσεις
ειπες πως όλα θα τα ζήσουμε μαζί

Αφου δεν με θέλεις γιατι με παιδεύεις;
Αφου δεν με θέλεις τι κάθεσαι εδώ;
τις νυχτές βουρκώνω, τα χειλη ματώνω
το βλεπεις πως πλέον δεν θελω να ζω

Η αδιαφορία σου με εχει πια τρελάνει
η υποκρισία σου δεν έχει τελειωμό
νιωθω πως πλεον η καρδια μου δεν αντέχει
αλλο να παιζει σε ένα έργο τραγικό

Αφου δεν με θελεις γιατι με παιδευεις;
Αφου δεν με θελεις τι κάθεσαι εδω;
Με βλεπεις πονάω σαν ρακος γυρναω
δωσε ένα τέλος να ζησω και εγώ...

Θ.Δ

[Marilou]

Διατυμπανίζεις οτι έδωσες και έδωσες...Ε και?
Και έδωσες και πήρες .
Και το γούσταρες κιολας. Αλλιώς δεν θα έδινες....
Ένα αλισβερίσι η ζωή ,θα δώσεις για να πάρεις.
Τώρα αν όλα όσα δίνεις δεν έχουν το ίδιο αντίκρισμα ,τι να κάνουμε.
Δεν μπαίνουν σε ζυγαριά τα πάρε δώσε,για να τα μετρήσουμε ποιος έδωσε
και ποιος πήρε τα περισσότερα....

Τώρα βγάλε τον σκασμό και μην παραπονιέσαι!
Τι είχαμε ,τι χάσαμε!Δεν χάσαμε ,κερδίσαμε!
Κερδίσαμε όμορφες στιγμές!Γι αυτό είναι η ζωή μας ,μια αράδα από μικρές και μεγάλες στιγμές....
Πρέπει να ξέρεις την μυρωδιά της ψυχής ,για να σου δώσει το μεγαλείο της.
Πρέπει να ξέρεις την μυρωδιά της θάλασσας ,για να σου δώσει την ηδονή της.
Γι αυτό το σ΄αγαπώ πρέπει να κυλάει στο αίμα σαν οργή.
Γιατί σ ένα κόσμο που η ειλικρίνεια φαντάζει είδος πολυτελείας ,σκέψου τι μπορείς να κάνεις με ένα ψέμα..
Να χτίσεις μέχρι κι ολόκληρο κόσμο .
Γι αυτό πρέπει να είσαι αυτό που είσαι ,για να χεις την τιμή να αλλάζεις δρόμο κάθε φορά που η ζωή σου το ζητάει.

Γιατί ένα αλισβερίσι είναι η ζωή μας ...........

-Ηρω Αναστασιου-

[george1520]

Ο καθένας παίρνει αυτό που διαπραγματεύεται. Αν περιμένεις να πάρεις αυτό που αξίζεις, στο τέλος θα σε κάνουν να πιστέψεις ότι δεν αξίζεις τίποτα.

[Marilou]

Πόσο θόρυβο κάνουν τα μούτρα σου άραγε, πέφτοντας στο πάτωμα, έχεις αναρωτηθεί;
Όταν πάψεις να πιστεύεις ό,τι, όλη η γη κινείται γύρω από εσένα και καταλάβεις ότι είσαι ένας ανόητος που προσπαθεί να γίνει αρεστός με χίλιους δύο τρόπους;
Πίστευες ότι η δική σου κατοικία είναι στον Όλυμπο και όλοι οι υπόλοιποι, έμεναν σε φτηνά ξενοδοχεία γύρω σου έτσι;
Πίστευες πως η ομορφιά σου ή το παράστημα σου θα σε σώσει από την σωρεία των λαθών σου και θα βγαίνεις πάντα ατσαλάκωτος ε;
Πως όλοι γύρω σου ήταν μυρμήγκια που περπατούσαν και τα πατούσες οπότε ήθελες με τις μπότες σου;
Μάθε λοιπόν πως η ομορφιά δεν είναι ούτε τα ρούχα σου, ούτε το αυτοκίνητο σου, ούτε η ψευτοκαλοσύνη σου. Δεν είναι το φτηνό ενδιαφέρον που πουλάς για συναίσθημα. Ομορφιά δεν είναι το πουκάμισο μάρκας ηλίθιε, ούτε το ψεύτικο χαμόγελο σου. Ομορφιά είναι τα μάτια του ανθρώπου που στάζουν συναίσθημα.
Μόνο εκείνα. Και εγώ, όποτε γύρισα να δω το βλέμμα σου όταν δεν με κοιτούσες, πάγωνα από την αδιαφορία του.
Αλλά βλέπεις, ο καθρέφτης απέναντι σου δεν σε έσωζε πάντα. Έχω μάθει να διαβάζω πολύ μέσα στην ψυχή του άλλου και στη δική μου ψυχή μέσα μπορεί να υπήρχε σκοτάδι και φόβος, στη δική σου όμως υπήρχε ερημιά, παγωνιά, αποξένωση.
Στο μυαλό σου βέβαια υπήρχε εξουσία. Νόμιζες ότι εξουσιάζεις όλον τον κόσμο και πως σου χρωστούσαν όλοι αγάπη. Γιατί, για ποιόν λόγο;
Τι έδινες εσύ για να πάρεις; Τι έκανες εσύ για να σου δώσουν πίσω συναίσθημα;
Οι άνθρωποι δεν είναι μπαταρίες σου. Να τους παίρνεις αγκαλιά να φορτίζεις εσύ και να αδειάζουν εκείνοι. Ούτε προσωπικό σου λαμπατέρ είναι να τους έχεις δίπλα σου επειδή είσαι ετερόφωτος.
Οι άνθρωποι θέλουν δίπλα τους άνθρωπο με ψυχή, με ζεστασιά στα χέρια, με χάδι στα μαλλιά. Δεν θέλουν έναν νάρκισσο, ούτε έναν δήθεν ευαίσθητο.
Γιαυτό μάζεψε τα γλυκανάλατα σ’ αγαπώ σου, το ψεύτικο ενδιαφέρον σου και κάνε μου χώρο να αναπνεύσω καθαρό αέρα. Εμένα οποίος με αγαπάει, τον νιώθω να κυλάει στο αίμα μου καυτός και από εσένα το μόνο που έχει κυλήσει μέσα μου είναι αποστροφή και απογοήτευση.
Σου έχω νέα λοιπόν. Δεν κινείται όλη η γη γύρω από εσένα φίλε.
Έναν ίλιγγο νιώθεις και δεν το έχεις καταλάβει.

” Η αγάπη κερδίζεται, δεν αγοράζεται, ούτε ξεγελιέται.”

Μπέττυ Κούτσιου


Με αφορμή ένα θέμα που αναπτύχθηκε σήμερα εδώ ...

[Marilou]

Οφείλω μια συγνώμη για οσα μου χάρισε και δεν τα χάρηκα.Για εκείνα που μου έδωσε και δεν τα πήρα.
Μα κι γι αυτά που μου ζήτησε και δεν τα έδωσα .Πάνω απ όλα θέλω να κλάψω στην αγκαλιά του
για όλες εκείνες τις ημέρες που δεν έζησα απλά επιβίωσα .Να πω συγνώμη για όσα σ. αγαπώ δεν είπα .
σε αγκαλιές που δεν έδωσα .σε πόρτες που έκλεισα .σε τηλέφωνα που δεν σήκωσα ,σε μάτια που δεν αντίκρισα .
σε φιλία που δεν σαρκώθηκαν και σε προσευχές που δεν ειπώθηκαν...
Τέλος να πω ,οτι εάν βρήκες έναν άνθρωπο να σε νοιώσει ,να σε καταλάβει,να σε αγαπήσει,κράτα τον
και ας είναι στην άλλη άκρη της γης,Φτάνει που τον βρήκες ....Δεν θα σου τύχει πολλές φόρες στη ζωή.
Και να θυμάσαι ,ότι στα δώρα λες ευχαριστώ και ας μην τα εκτυλίξεις ποτέ...

Π.Λυβυος Παπαδοπουλος

[george1520]

"Toν καλό άνθρωπο εάν τον πληγώσεις δεν θα σε βλάψει,
θα τον χάσεις.
To να χάσεις όμως έναν καλό άνθρωπο, θα βλάψει εσένα.."

[Marilou]

Μεγαλώνοντας πίστευα στην απλότητα και στην αγνότητα των ανθρώπων....
Ανοιχτό βιβλίο άφηνα την σκέψη μου .
Μέχρι που μου έκαιγαν τις σελίδες .
Στην πορεία άρχισα σιγά σιγά να κλείνω λίγο λίγο το
βιβλίο..... Να επιλέγω που θα μιλήσω και ποιους θα αφήσω να κοιτάξουν την ψυχή μου !
Και έτσι να πορευομαι πιο ασφαλής......
Σήμερα δεν βγάζω λέξη...... Δεν υπάρχει μέρος να ακουμπήσω τις σκέψεις.....
Αρπάζει ο κόσμος .Όσο πιο πολλά τους δίνεις, τόσο περισσότερα θέλουν Όσο πιο πολλά ξέρουν τόσο ανελέητα χτυπούν ...