Εκφραστειτε ελευθερα!!!

[Κύκνος]

Έφυγες και πήγες μακριά,
σύννεφα σκεπάσαν την καρδιά...
Σβήσαν απ' τα χείλη τα τραγούδια,
γύρω μαραθήκαν τα λουλούδια...

Και τα δειλινά
μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά, δεν θα γυρίσεις πια...

[boo]

ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ (ποίημα του Κ. Π. Καβάφη)

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι καθετ’ ένας γέρος∙
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
Σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
Που είχε και δύναμι, και λόγο, κ’ εμορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πως τον εγέλα·
και πως την εμπιστεύονταν πάντα — τι τρέλλα! —
την ψεύτρα που έλεγε· «Aύριο. Έχεις πολύν καιρό».

[Yoco Choco]

Ωραίο ποίημα, boo.

H πραγματική τραγωδία είναι να φτάνεις σ'αυτό το συμπέρασμα ενώ είσαι ακόμα νέος και να μην μπορείς να κάνεις κάτι για να το αποτρέψεις....Να πενθείς προκαταβολικά την ζωή σου χωρίς να την έχεις ακόμα χαραμίσει...Να νοσταλγείς να ζεις την ζωή σου ξέγνοιαστα,ανέμελα και γεμάτα αλλά κάτι να σε εμποδίζει απ'το να το κάνεις αυτό...Αλλά τί?

[boo]

ναι κι εγω το νοιωθω πολλες φορες οτι χανω τη ζωη με τα ψυχολογικα μου..
απλα πρεπει να προσπαθουμε πολυ περισσοτερο απο τους περισσοτερους για να κερδισουμε τα αυτονοητα αυτα που αλλοι τα θεωρουν δεδομενα.
αλλα ολα θα πανε καλυτερα.ετσι θελω να πιστευω.
προσπαθω να σκεφτομαι θετικα σιγααα σιγααα.αυριο ειναι μια καινουρια μερα..
πρεπει να βρισκουμε κουραγιο και να χαιρομαστε με τα απλα..




Χαμογέλα σήμερα και σήμερα ζήσε με τρέλα
βούτα στη θάλασσα κάνε τα όνειρα προπέλα.
Χαμογέλα κι όταν όλα δεν πάνε καλά κανε την
πίκρα σου στο στόμα καραμέλα.

Χαμογέλα σήμερα και σήμερα ζήσε με τρέλα
βούτα στη θάλασσα κάνε τα όνειρα προπέλα.
Χαμογέλα φόρτωσε τη μπαγκαζιέρα χαρά ανέβα
πάνω και πάτα τη μανιβέλα.

Ζήσε και σταμάτα πια να προσποιείσαι
μη μου λες θα το κάνεις μετά αθάνατος δεν είσαι.
Ζήσε όπου, όπως, όποιος και αν είσαι
μπορείς τα πάντα να κάνεις τον εαυτό σου απλά πείσε
Αφού αντέχεις περισσότερα απ’ όσα νόμιζες
και δε σημαίνει ότι πρέπει να 'σαι νεκρός
για να πεις στη σήμερον ημέρα ότι αυτοκτόνησες
το έχεις κάνει ήδη αν δεν ζεις σαν ζωντανός.
Μη χάνεις χρόνο για ποιον δεν εξαλείφεται πόνος.
Μάθε να ζεις μαζί του όπως και με το οξυγόνο.
Απλά βγες στο δρόμο και πέρασε για λίγο καλά
εγώ δεν το `κανα νωρίς και μετανιώνω.

Γ**** τους όσους σε πλήγωσαν συγχώρεσε τους.
Βρες αυτούς που σ’ αγαπήσαν και σφιχτά αγκάλιασε τους.
Κι εκείνους που δεν νοιάστηκαν για σένα ποτέ
δείξ’ τους αγάπη και ας μην την εκτιμήσουν ποτέ τους.

Χαμογέλα σήμερα και σήμερα ζήσε με τρέλα
βούτα στη θάλασσα κάνε τα όνειρα προπέλα.
Χαμογέλα κι όταν όλα δεν πάνε καλά κάνε την
πίκρα σου στο στόμα καραμέλα.

Χαμογέλα σήμερα και σήμερα ζήσε με τρέλα
βούτα στη θάλασσα κάνε τα όνειρα προπέλα.
Χαμογέλα φόρτωσε τη μπαγκαζιέρα χαρά ανέβα
πάνω και πάτα τη μανιβέλα.

Σκάσε χαμόγελο κι αν η ζωή σου είναι λαμπόγυαλο
πιάσε την και πέτα τη μακριά σαν να’ ταν βότσαλο.
Γκρέμισε τα όλα και χτίσ’ τα από την αρχή και έχε τη μουσική
για μυστρί αλλά και ρόπαλο.
Είναι ανώφελο για το παρελθόν να μην γελάς
αφού δεν ένοιαξε εκείνη, εσύ γιατί σκας;
Πάρ’ την ευθύνη στουπί και ένα μπουκάλι βενζίνη
και άναψε σπίρτο και καφ’ το ωσότου στάχτες να γίνει.
Και για να λέγεται η αλήθεια όταν το ψέμα φλέγεται
η άσχημη ανάμνηση πόσο όμορφα καίγεται.

Και αυτή είναι η απάντηση σε όσους επιλέγετε
θλιμμένο να με κάνετε και χάλια να με βλέπετε.
Θέλετε κάρπε ντίεμ;
Άδραξε τη μέρα και αιώνια δέσμευσε την
στο μυαλό σου με βέρα και κάνε πέρα
όλα τα άσχημα απ’ τον αέρα και αν δε φύγουν σκότωσέ τα
με ένα χαμόγελο σφαίρα.

Χαμογέλα σήμερα και σήμερα ζήσε με τρέλα
βούτα στη θάλασσα κάνε τα όνειρα προπέλα.
Χαμογέλα κι όταν όλα δεν πάνε καλά κανε την
πίκρα σου στο στόμα καραμέλα.

Χαμογέλα σήμερα και σήμερα ζήσε με τρέλα
βούτα στη θάλασσα κάνε τα όνειρα προπέλα.
Χαμογέλα φόρτωσε τη μπαγκαζιέρα χαρά ανέβα
πάνω και πάτα τη μανιβέλα .

[Delmem080319a]

Speechless...

[serios]

Ένα πολύ όμορφο και συγκινητικό τραγούδι εμπνευσμένο από το βιβλίο του Τζων Σταινμπεκ ''Τα σταφύλια της οργής'' αποσπάσματα από την ομώνυμη ταινία σε σκηνοθεσία του Τζον Φορντ.

[akis1]

Την αρνητικη ενεργεια βαλτη στον πατο σου
Αμα δεν δεις το οραμα σου δεν θα φτιαξεις το πλανο σου....!!!!

θετικη ενεργειαα ρεεε...!!!!!!!!

[Κύκνος]

Όσες φορές μ' έχεις φιλήσει,
τόσες φορές σταυρώθηκα...
Κι αυτό που τώρα απ' όλα μένει
είναι μια κάμαρα θλιμμένη
που κάποτε σου δόθηκα...

[giorgos panou]

Αυτοί οι ροκάδες είναι... Παναγία βοήθα. Μη τους θίξεις τα ιερά τέρατα τύπου Led Zeppelin, Deep Purple και λοιπά ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ (κράξτε όσο θέλετε άμα είστε ροκάδες, εγώ τους θεωρώ σκουπίδια)...να κάτι αφρούς που βγάζουν.

Το ίδιο ισχύει και για τους Μεταλάδες, γιατί Ροκ και Μέταλ δεν είναι μουσικές, αλλά θόρυβος.

αν δεν σου αρεσει απλα μην το ακους!! ακου τα σκυλαδικα που εχουν μια συγχορδια και τρια νοτες!! ειμαι χαρουμενος που δεν ακουν πολυ κοσμος ροκ!! διοτις δεν μπορουν να ειναι ολοι ροκ!! υπαρχουν και οι φλουφλουδες! υπαρχουν και οι δηθεν! αυτοι που ακουνε μυσικη που τους καθοδηγει η τηλεωρασει και το φεισμπουκ! μαλον εκει ανηκεις!!!!
Το μεταλ και το ροκ δεν μπορεις να το καταλαβεις διοτις απλα δεν αξιζεις να το καταλαβεις! και αυτο ειναι και η διαχρονικη του αξια που το κανει ξεχωριστω! δεν μπορουν ολοι να το ακουσουν δοτις απλα δεν ειναι ολοι το ιδιο!
Εαν εισουν ανθρωπος με πραγματικο γουστο στην μουσικη δεν θα το εκραζες! απλος θα ελεγες οτι δεν σου αρεσει! δεν θα ηταν αναγκει να το χλεβασεις! το οτι το κανεις ομως δειχνει κομπλεξ και ζηλεια! ζηλευεις αυτο που ποθεις αλλα που δεν εχεις τα κοτσια για να γινεις! για αυτο και το μισεις!! διοτις απλα θα το ηθελες πολυ να ειχες το θαρρος να εισουν ροκ!

[serios]

Κάποια πρόσωπα φωτίζουν πιο πολύ στα μάτια σου,
να μετράς αν αξίζουν.
Κάποια μάτια μιλάνε απ’ ευθείας στα βάθια σου,
κι οτι βρούνε οπλίζουν.
Κάποια στόματα σπέρνουν πανέμορφα ψέμματα
και αλήθειες θερίζουν.
Κάποια σώματα ριγούν μόνο στα πονηρέματα
και αγάπες σφαλίζουν.
Κάποια χέρια σ’ οδηγούν σε φόβου παλέματα
χωρίς να σ’ αγγίζουν
Κάποια πόδια πατούν σε αγάπης φυτέματα
και ποτέ δεν ανθίζουν.
Κάποια όνειρα γίνονται βουβά αλαργεμάτα
και ψυχές μαγαρίζουν
Κάποια χείλη σε ζυγώνουν για να σβήσουν λαθέματα
και τα φιλιά τους πικρίζουν.

Κάποια πρόσωπα πλουτίζουν πολύ τα μάτια σου,
και ζωή σου δανείζουν.
Κάποια μάτια αργοκλείνουν στα βασανάκια σου
κι εύκολα σε γκρεμίζουν
Κάποια στόματα λερώνουν άδικα το αύριο
τ’ ακούς που τραυλίζουν
Κάποια σώματα που ειναι πιστά στο σενάριο
αφέντη σε χρίζουν.
Κάποια χέρια μετά της ντροπής τα βατέματα
δειλά σ’ αγκαλιάζουν
Κάποια πόδια μαθημένα καλά στα σαλέματα
απλά σε κουράζουν
Κάποια όνειρα τρελά σκέτα θρασέματα
ευτυχώς σε αλφαδιάζουν
Κάποια χείλη που αφήνουν ανάσες πλανέματα
σε ξεμοναχιάζουν

ΣΕ ΞΕΜΟΝΑΧΙΑΖΟΥΝ

ΚΙ ΕΣΥ ΠΑΝΤΑ ΚΡΑΤΙΕΣΑΙ ΟΠΟΥ ΒΡΕΙΣ
ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΚΟΝΤΙΝΟΥΣ ΣΟΥ
ΕΧΩ ΠΟΝΕΣΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΟΣΟ
ΔΕ ΒΑΣΤΑΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΣΟΥ
ΤΙ ΖΗΤΑΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΠΟΥ
ΑΠΛΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΠΑΡΑΖΩ
ΕΝΑ ΠΕΡΙΠΑΤΟ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ
ΜΕ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΣΟΥ ΑΛΛΑΖΩ
ΤΙ ΖΗΤΑΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΛΟΙΠΟΝ
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΠΛΩΝΕΙΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΥΧΤΕΣ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΩ ΝΑ
ΜΕ ΚΟΙΤΑΝΕ Τ’ ΑΣΤΕΡΙΑ
ΠΑΡΑΜΕΝΩ ΑΝΗΚΟΥΣΤΟΣ ΟΣΟ
ΑΓΑΠΗ ΔΕ ΖΗΤΙΑΝΕΥΩ
ΑΓΚΑΛΙΑΖΩ ΑΠΛΑ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ ΧΟΡΕΥΩ

Πόσοι κόσμοι να βρίσκονται άραγε πίσω
απ’ το δικό μου
πόση απόσταση ακόμα αντέχω να σβήσω
απ’ το γνωστικό μου.
Πόσους φόβους ακόμα θα φυλακίσω
στο θυμητικό μου
Πόσος πόνος μου μένει για να πατσίσω
το μυστικό μου.
Πόση αγάπη φυλάς για όσα γνωρίζεις
κι αναθεματίζεις
Πόσο πιο όμορφο είναι άραγε να καλωσορίζεις
απ’ το να πασχίζεις
πόσο αντέχεις ακόμα να κλαψουρίζεις
κάθε που ξεστρατίζεις
πόσα αντέχεις ακόμα να ξεστομίζεις
χωρίς να ελπίζεις

[DrugUser]

Απαράδεκτος ο σταθμός Δ. Πλακεντίας. Κεντρικότατος σταθμός, και να μην έχει ούτε ένα κατάστημα πέριξ του σταθμού με σφολιατοειδή. Έχει ένα μαγαζάκι στην απέναντι μόνο, αλλά κλείνει με τις κότες, και το προσωπικό του είναι ελεεινό.

Τα μόνο που έχει είναι ένα κωλομίνι μάρκετ εντός του σταθμού, που σε μαδάνε, και ένα συνηθισμένο περίπτερο εκτός του σταθμού. Έχει και έναν κουλουρά, αλλά ποιος ασχολείται με αυτούς.

Σιχαίνομαι που αναγκαστικά βολεύομαι με Στεργίου, αλλά από το να μείνεις νηστικός, δεν υπάρχει άλλη λύση.

Απλά απαράδεκτο. Μέχρι και ο σταθμός Αγίας Παρασκευής έχει Γρηγόρη δίπλα. Ο Δ. Πλακεντίας είναι ο πιο φτωχός σταθμός μαζί με τον Ελαιώνα. Και εντάξει ο Ελαιώνας πες. Αλλά ο Δ. Πλακεντίας είναι ο τρίτος πιο κεντρικός της μπλε γραμμής, μετά το Σύνταγμα και το Μοναστηράκι.

Θυμήθηκα όταν είχα προσπαθήσει να αγοράσω τσίχλες από το μίνι μάρκετ εντός του σταθμού. Από τότε ούτε που ξαναπάτησα.

[boo]

FF.C ft Razastarr- Ο πιο μίζερος εχθρός σου

Μη χάσεις το συναίσθημα ποτέ σου,
είναι οι καλύτερες στιγμές σου δικές σου και δικές μου,
αναφέρσου πες μου πόσα όνειρα έχεις χάσει εσύ από σένα,
κυλάει η πένα στο χαρτί και βρίσκει εμένα απέναντι σε μένα,
είναι γραμμένα ένα προς ένα στο μυαλό σου μπερδεμένα,
επικηρυγμένα ως πληγές από το καθένα,
αλλού δοσμένα είναι στραμμένα τα βλέμματα αλλού χαμένα είναι σαν μαγεμένα,
προγραμματισμένα στο καθώς πρέπει εθισμένα,
δεν σκέφτηκα όμως ούτε εγώ για εμένα,
όνειρα δεμένα τι να πεις οι συνέπειες της ζωής,
ανεύθυνη αντιμετώπιση των πραγμάτων, από τα λάθη μαθαίνει κανείς,
δε πειράζει εμείς να ήμαστε καλά θα δεις τα σημάδια είναι πολλά ευθύς,
συνειδητοποιείς πως στη ζωή όταν βγεις όλα δικά σου είναι,
όλα εντάξει πες πως είναι, μείνε στα καλύτερα και φτύνε το χειρότερο εαυτό σου,
είναι ο πιο μίζερος εχθρός σου, κάθε εμπόδιο για καλό σου.

Ποιος είναι αυτός που με πολεμάει,
ποιος είναι αυτός το μυαλό και τη καρδιά μου σκορπάει,
ποιος είναι αυτός που με την ατυχία μου χαμογελάει,
το πιο μίζερο εχθρό μου κάνω πέρα και όπου πάει

Για τη σιωπή στα πέλαγα και για τον άγριο άνεμο θα σηκωθώ,
θα προσπαθήσω για καλύτερο τρόπο ζωής,
αρχίζω τις στιγμές απλής ζωής να νιώθω τώρα,
πόσα χρόνια είναι ψυχής που κυριεύει η κατηφόρα,
σε ένα καθρέφτη τα κομμάτια μου σπασμένα,
προσπαθώ λοιπόν,
όλα περασμένα ξεχασμένα,
το βάρος ρίχνεις πάλι κάπου αλλού,
το θόλο βλέμμα θυμίζει ένα παράπονο μικρού παιδιού,
μα αν κάτι πήγε στραβά η ζωή συνεχίζει να κυλά,
τίποτα δεν σταματά, ποτέ πια δεν είναι αργά,
κάνουμε λάθη πολλά μα έχεις δικαίωμα και σ αυτά,
για να μπορέσεις να είσαι εντάξει με τους άλλους πρέπει πρώτα από όλα να τα έχεις καλά με εσένα, σπασμένα φρένα,
στην αγάπη όλα κομμένα,
ραμμένα για σένα και μένα,
η ζωή σου δίνει όλα τα εφόδια,
μα ακούγοντας το μίζερο εαυτό σου δεν περνάς τα εμπόδια,
έχει η ζωή ομορφιές.

Ποιος είναι αυτός που με πολεμάει,
ποιος είναι αυτός το μυαλό και τη καρδιά μου σκορπάει,
ποιος είναι αυτός που με την ατυχία μου χαμογελάει,
το πιο μίζερο εχθρό μου κάνω πέρα και όπου πάει

[boo]

[αλεξανδρος_77]

https://www.youtube.com/watch?v=P7nFfQJl1iE
εκφραζομαι ελευθερα...

[Κύκνος]

Θα 'πρεπε να 'σουν εδώ...