Σταματήστε τη γη να κατέβω!

[anwnimi]

Αυτό που κυρίως φοβάμαι είναι η αδράνεια...ότι ακόμα κι αν μάθω πράγματα για εμένα και ποιος είναι ο τρόπος για να προχωρήσω μπροστά ότι δε τολμήσω να κάνω τα απαραίτητα βήματα

[Sofia]

...θα δεις οτι υπαρχουν πολλες επιλογες που τωρα δεν βλεπεις...τον τροπο για να δρασεις θα τον βρεις μονη σου

[anwnimi]

Σ\'ευχαριστώ Σοφία. Ανυπομονώ...

[weird]

Σε συγχαιρω για το μεγαλο σου βημα.
Το εκανες!!
ΣΤΑΜΑΤΑ! ΜΕΙΝΕ Σ ΑΥΤΟ! Κοιτας αυτο που εκανες?
Κοριτσι μου, τοσα χρονια το παλευεις να παρεις την αποφαση και τελικα βρηκες τη δυναμη να πας! Στασου σ αυτο και θαυμασε κι εσυ το κουραγιο σου, δες το βημα, δες την εξελιξη...
Γιατι.... να σου πω ενα μυστικο?
Οταν κανουμε ΒΗΜΑΤΑ μπροστα αλλα δεν τα ΚΟΙΤΑΜΕ εμεις οι ιδιοι πρωτα πρωτα, ειναι σαν να μην τα καναμε!
Ετσι λοιπον, οπως τολμησες τωρα, θα τολμησεις κι αλλα πολλα στο μελλον, που ουτε να φανταστεις μπορεις. Να σαι σιγουρη! Αρκει η θεληση σου.

Originally posted by anwnimi
Ναι και αυτό το έχω υπόψη μου αλλά πάλι θεωρητικά μόνο.
Θέλω να μάθω περισσότερα αρκεί να είμαι περισσότερο προετοιμασμένη να αποδεχτώ αυτά που θα μάθω για εμένα και να μη γκρεμοτσακιστώ.
Δεν εισαι μονη σου! Δεν προσεχεις μονο εσυ μην γκρεμοτσακιστεις, προσεχει κι εκεινη! Εχει κι εκεινη μεγαλη ευθυνη για την πορεια της θεραπειας. Εχεις μαθει να σηκωνεις ολο το βαρος, μα τωρα, χαλαρωσε. Αν ηταν να μην φροντιζαν σχετικα με το ΤΙ και το ΠΟΤΕ μας το αποκαλυπτουν οσοι κανουμε θεραπεια θα κινδυνευαμε.. Δες πως θα παει, αφουγκρασου... Απαλλαξε λιγο τον εαυτο σου απο αυτην την αρχη της προληψης! Εξαλλου, κι οσα σου χουν ερθει εκει που δεν τα περιμενες τα αντιμετωπισες εν τελει.


Ναι κάποτε κι εγώ έτσι νόμιζα. Δε χρειάζεται να τα σκαλίζουμε και πολύ γιατί τρελαινόμαστε πίστευα. Όμως το να μη με ξέρω με οδήγησε τελικά εδώ που είμαι και μπορεί να με οδηγήσει σε ακόμα χειρότερους δρόμους. Άρα μου απομένει να δοκιμάσω τη δεύτερη εναλλακτική.
Ο μοναδικός μου φόβος είναι μήπως και αυτή δε βγάλει πουθενά όχι εξαιτίας κανενός άλλου αλλά του εαυτού μου...Το τρέμω αυτό.
Ενας φοβος που κι εγω τον ειχα και ακομα τον εχω.. Κι αν τελικα, ουτε η θεραπεια μπορεσει να με κουμανταρει? Να με βοηθησει? Αν διαλυθω? Η αν φερω αντιστασεις που θα την αδρανοποιησοουν? Αν αποβει ακαρπη ή βλαβερη?
Αχ... οι φοβοι αυτοι στην πορεια, αναμειγνύονται με την πραγματικότητα, και κοπαζουν. Στην πορεια θα κρινεις αν λειτουργει η οχι. Υπομονη... αφεσου, ακου το, κοιτα το, ζησε το.
Σε φιλω γλυκά. Με συγκινει η προσπάθειά σου.

[Φοίβη]

Originally posted by anwnimi
Θέλω να μάθω περισσότερα αρκεί να είμαι περισσότερο προετοιμασμένη να αποδεχτώ αυτά που θα μάθω για εμένα και να μη γκρεμοτσακιστώ.
Ο μοναδικός μου φόβος είναι μήπως και αυτή δε βγάλει πουθενά όχι εξαιτίας κανενός άλλου αλλά του εαυτού μου...Το τρέμω αυτό.

Μου θυμίζεις τον εαυτό μου σ\' αυτά που λες. Όταν ξεκίνησα τη θεραπεία, δεν μου είχα εμπιστοσύνη. Και δεν το ήξερα κιόλας, αυτό είναι το αστείο. Είχα κι εγώ τους φόβους που περιγράφεις, μόνο που δεν τους ήξερα. Τους ανακάλυψα στην πορεία.
Θέλω να σου πω κάτι, απο την εμπειρία μου. Ούτε μια φορά ως τώρα δεν με πήγε ο εαυτός μου σε μέρη μέσα μου που δεν θα μπορούσα να αντέξω. Δεν μ\'άφησε ούτε μια φορά να γκρεμοτσακιστώ. Το είδα και το βλέπω στην πράξη ξανά και ξανά. Ακόμα και στα συναισθήματά μου δεν με άφηνε να έχω πρόσβαση όταν χρειαζόταν να με προστατεύσει απο αυτά.
Τώρα του έχω εμπιστοσύνη, τουλάχιστον σ\' αυτό. Οτι δεν θα με αφήσει να γκρεμοτσακιστώ. Αυτή την εμπιστοσύνη τη νιώθω και για σένα, αυτή τη στιγμή, ανώνυμη. Σε εμπιστεύομαι οτι θα φροντίσεις τον εαυτό σου καλά.
Κι ακόμα κι αν όλο αυτό δεν σε βγάλει πουθενά, και πάλι θα υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος. Πίστεψέ με, ο εαυτός σου ξέρει πολύ πολύ καλά τι κάνει.

[keep_walking]

Σταματήστε τη γη να κατέβω!

Μου αρεσει ο τιτλος μου θυμιζει κατι που μου ειχε καποτε ενας στο στρατο και μου εκανε εντυπωση....Νοιωθεις ποτε οτι εισαι ενα αργοκινητο βαπορι και σε προσπερνανε τα αλλα καραβακια ή το αλλο που ειχα διαβασει καπου...η ζωη ειναι ενα παιχνιδι...δεν μπορεις να κερδισεις...δεν μπορεις να φερεις ισοπαλια...δεν μπορεις καν να βγεις απο το παιχνιδι

[weird]

Φοίβη, το παραμύθι που μου θύμησες ειναι του Peter H. Reynolds . Λέγεται η \"τελεία\". Καλή αναγνωση!!

[Φοίβη]

Originally posted by weird
Φοίβη, το παραμύθι που μου θύμησες ειναι του Peter H. Reynolds . Λέγεται η \"τελεία\". Καλή αναγνωση!!

Σεν ευχαριστώ πολύ! Θα σου πω εντυπώσεις!

[anwnimi]

Κι εγώ θα \'θελα να το διαβάσω..
Weird, Φοίβη, Σοφία, Dalia είναι μια μεγάλη ανακούφιση να ξέρω ότι δεν είμαι μόνη...Ότι αυτά που αισθάνομαι, φοβάμαι, σκέφτομαι τα έχουν αισθανθεί κι άλλοι, εσέις, άνθρωποι που τελικά έκανα μεγάλα βήματα και συνεχίζουν...
Μου δίνει κουράγιο όλο αυτό...που το μοιράζομαι εδώ μαζί σας

Originally posted by weird
ΣΤΑΜΑΤΑ! ΜΕΙΝΕ Σ ΑΥΤΟ! Κοιτας αυτο που εκανες?

Αλήθεια τι κάνω; Μάλλον δεν το κοιτάω καν...Έχω τα μάτια μου στραμμένα στο μετά χωρίς να κοιτάω καθόλου το τώρα...

Originally posted by Φοίβη
Ούτε μια φορά ως τώρα δεν με πήγε ο εαυτός μου σε μέρη μέσα μου που δεν θα μπορούσα να αντέξω...Ακόμα και στα συναισθήματά μου δεν με άφηνε να έχω πρόσβαση όταν χρειαζόταν να με προστατεύσει απο αυτά.

Ναι το βλέπω κι εγώ Φοίβη αυτό...εκπληκτικό...και νόμιζα ότι όταν μου συνέβαινε άλλες φορές ότι είμαι δυνατή...άλλες φορές που δεν ήθελα να μου συμβαίνει αναίσθητη ή επιπόλαιη... Αλλά τελικά ίσως είναι ένας μηχανισμός που κινητοποιείται για να μας προστατεύει...
Τώρα, σήμερα, είμαι εντελώς αποστασιοποιημένη από το υπέρογκο συναίσθημα της προηγούμενης βδομάδας...Και τώρα είναι που θέλω να ξανασυνδεθώ μαζί του, μόλις πάρω απόσταση αισθάνομαι ότι απομακρύνομαι και ότι αυτό δε θα με βοηθήσει...Δηαλδή κάνω βουτιές...μια στο συναίσθημα και μια τελείως έξω από αυτό...

Originally posted by keep_walking
η ζωη ειναι ενα παιχνιδι...δεν μπορεις να κερδισεις...δεν μπορεις να φερεις ισοπαλια...δεν μπορεις καν να βγεις απο το παιχνιδι

Ωραίο αυτό keep...Εγώ πάλι πιστεύω ότι ίσως μπορούν να γίνουν το πρώτο και τελευταίο...Όταν γίνεται το τελευταίο είναι βέβαια τραγικό...
Μερικές φορές σαν να σε πνίγει το ότι πρέπει να ζήσεις, πρέπει να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες, στους φόβους και στις επιθυμίες σου οι οποίες ζητούν απεγνωσμένα να τις πραγματοποιήσεις...Κι όλα να μοιάζουν βουνό...Και να μην μπορείς να πεις σταματήστε τη γη να κατέβω...δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα...γυρίζεις μαζί με τη γη...

[weird]

The show MUST go on, που λεει και το τραγουδι Ανωνυμη...
Και ίσως αυτο να ειναι το μοναδικο χρησιμο ΠΡΕΠΕΙ στη ζωη μας.

[weird]

Empty spaces - what are we living for
Abandoned places - I guess we know the score
On and on, does anybody know what we are looking for...
Another hero, another mindless crime
Behind the curtain, in the pantomime
Hold the line, does anybody want to take it anymore
The show must go on,
The show must go on
Inside my heart is breaking
My make-up may be flaking
But my smile still stays on.
Whatever happens, Ill leave it all to chance
Another heartache, another failed romance
On and on, does anybody know what we are living for?
I guess Im learning, I must be warmer now
Ill soon be turning, round the corner now
Outside the dawn is breaking
But inside in the dark Im aching to be free
The show must go on
The show must go on
Inside my heart is breaking
My make-up may be flaking
But my smile still stays on
My soul is painted like the wings of butterflies
Fairytales of yesterday will grow but never die
I can fly - my friends
The show must go on
The show must go on
Ill face it with a grin
Im never giving in
On - with the show -
Ill top the bill, Ill overkill
I have to find the will to carry on
On with the -
On with the show -
The show must go on...

[weird]

Αφιερωμενο σε ολους οσους εχουν τη ΔΥΝΑΜΗ μεσα τους, και την ποτιζουν, και την θεριεύουν...

[anwnimi]

Και αυτό...

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα.

Με κοιτάς σε κοιτώ
και μετά σιωπή
κάτι θα κοπεί
στην καρδιά στο μυαλό.

Με κοιτάς σε κοιτώ
και μελαγχολείς
ο καιρός πολύς
μ\' αγαπάς σ\' αγαπώ.

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα
κι αν μας αντέξει το σκοινί
θα φανεί στο χειροκρότημα.

Με κρατάς σε κρατώ
και μετά γκρεμός
και μετά το τέρμα
και κανείς κανενός.

Με κρατάς σε κρατώ
και παντού σκιές
και παντού καθρέφτες
για θεούς κι εραστές.

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα
κι αν μας αντέξει το σκοινί
θα φανεί στο χειροκρότημα.

[anwnimi]

Είμαι τόσο αποσυντονισμένη...

Τελικά τόσα χρόνια δε γνωρίζω τον εαυτό μου...ή μήπως κάνω ότι δεν τον ξέρω;

Τόση προσπάθεια να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία, να βουτήξω στα άδυτα της ψυχής μου...κι εγώ είμαι αλλού...Σε άλλες σκέψεις...Τελείως διαφορετικές...

Αν είχα ακυρώσει τη σημερινή συνεδρία ίσως θα ήμουν πιο συγκεντρωμένη...Πρέπει να με μαζέψω και να βρω το κουράγιο να πάω...Αλλά κάθε φορά έτσι θα\'ναι όσο η ηθελημένη-άθελη αποσυντόνισή μου επιμένει;