Σχέσεις...
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 8 123 ... LastLast
Results 1 to 15 of 108
  1. #1
    weird....
    Σκέφτομαι ότι ο μπαμπάς σου είναι 14 χρόνια μόνος του.
    Να σου πω για τον δικό μου που δεν είναι ούτε 2,5?
    Φρίκη...
    Έχει άποψη για τα πάντα στη ζωή μας, (εμένα και του αδελφού μου).
    Ποιος? Ο μπαμπάς που ότι μάθαινε για μας, το μάθαινε από τη μαμά.
    Ξαφνικά ασχολείται με τα πάντα. Έχει να πει κάτι για τις δουλειές μας, για το μέλλον μας, για μας.
    Πιστεύω ότι ο μπαμπάς σου προσπαθεί να φέρει εις πέρας την αποστολή που μέσα του πιστεύει ότι του έχει αναθέσει η μαμά σου.
    Θελει να είναι σίγουρος ότι προχωράς στα βήματα που εκείνος θεωρεί ότι θα σε εξασφαλίσουν.

    Όσο γι αυτό που λες ότι βγάζει πάνω σας πράγματα δικά του, σε πληροφορώ ότι εμείς το ζούμε κάθε μέρα. Δεν μπορείς να φανταστείς για πόσα θα μας \"κατηγορήσει\".
    Εγώ, ως πιο ψύχραιμη προσπαθώ να πείσω τον αδελφο μου, ότι κάπου πρέπει ο μπαμπάς να βγάλει τη φρίκη του. Θεωρώ ότι το ίδιο κάνει και ο δικός σου.
    Καταλαβέ τον. Δες τον σαν έναν άνθρωπο που έχασε το μισό εαυτό του.
    Εγώ αυτό σκέφτομαι και τον δικαιολογώ.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Εχω περασει δεκατεσσερα χρονια να τον διακιολογω. Μεχρι που ειμαι ομως διατεθειμενη να φτασω για να κανω τον μπαμπα μου χαρουμενο? Γνωριζοντας μαλιστα οτι η θλιψη που εχει μεσα του δεν θα φυγει ποτε..
    Δεν ειμαι βραχος, δεν μπορω αλλο αυτο το ρολακι.
    Πρεπει να κοιταξω τον εαυτο μου κι ο μπαμπας μου αυτη τη στιγμη μου κανει την ζωη πατινι.
    Τον αφηνω. Ειναι δικη μου ευθυνη να θεσω τα ορια μου, αλλα δυσκολευομαι πολυ. Υπαρχει απο πανω μου ενα συννεφο συναισθηματων που δεν εχω εξερευνησει, σιδερο που καιει δεν αγγιζεται για τον πατερα μου.
    Θελω να ειμαι ελευθερη! Να χαραξω την ζωη μου. Και νιωθω ξαφνικα πως δεν μπορω να ειμαι ενας! Ειμαι δυο! εγω και ο μπαμπας μου.
    Ελα ομως που ολα μου τα αγχη απο εκει ξεκινησαν.
    Αδιεξοδο σου λεω..
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Δεν εχασε μονο αυτος τον εαυτο του..
    Ποσο πρεπει να καταννοουμε και να δικαιολογουμε τον ανθρωπο μας, και ποσο τον ιδιο μας τον εαυτο?
    Εμενα ουτε με δικαιολογησε ουτε με καταλαβε ποτε. Δεν εχω τασεις εκδικησης, εκανε λαθη αλλα του ειμαι ευγνωμων, με μεγαλωσε. Ωστοσο εμενα τωρα πρεπει να στηριξω, να καλαταβω, να δικαιολογησω.
    Μα τι ειδους χρεος ειναι αυτο που ζητουν οι γονεις να εκπληρωσουμε?
    Δεν βλεπει τι σκλαβια εναποθετει πανω απο το κεφαλι μου?
    Οχι. Και δεν θα το δει. Εγω που τι βλεπω τι κανω?
    Ιδου το ερωτημα.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  4. #4
    Έχω χιλιάδες ιστορίες να σου πω για το τι ακούμε από τον πατερα μου και κάνουμε τα κορόιδα, (εγώ, γιατί ο αδελφός μου πέφτει σε κατάθλιψη).
    Εγώ, εσύ, η αδελφή σου, ο αδελφός μου, έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε με κάποιον άνθρωπο και να τα μοιραστούμε όλα αυτά.
    Οι μπαμπάδες μας δεν έχουν κανένα.
    Ζουν μέσα από μας.
    Σκέψου λίγο πόσο μόνος είναι και πόση σημασία έχει γι\' αυτον να έχει άποψη για τα παιδιά του.

  5. #5
    Αυτό που θέλω να δεις είναι αυτό που λέω και στον αδελφό μου:
    Εμείς έχουμε μέλλον μπροστά μας. Χάσαμε τις μαμάδες μας, αλλα μπορεί να κάνουμε οικογένεια και παιδια, να έχουμε μέλλον. Οι μπαμπάδες μας, το μόνο μέλλον που βλέπουν είμαστε εμείς. Εκεί στηρίζονται για να ζουν.

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Ζουν μεσα απο εμας!
    Δεν θελω αλλο να δανειζω το σωμα και την ψυχη μου στον πατερα μου, κουραστηκα!
    Θελω να ζησω για μενα, μονο για ε μ ε ν α.
    Οι ιστοριες μας εχουν κοινα, αλλα μην συγκρινεις εσενα, που εχεις διαμορφωθει, εισαι 37 με εμενα που απο τα δεκα μου εχω μια τετοια κατασταση να παλευω.
    Δεν ειναι καθολου το ιδιο καλη μου, και δεν απαιτω απο καποιον που δεν το εζησε να το καταλαβει.
    Εσυ εισαι η Θεοφανια και μπορεις να τον στηριξεις.
    Εγω δεν εχω ακομα καταφερει να με δω περα απο αυτον, σε μια τοσο επωδυνη και περιπλοκη ταυτιση εχω πεσει.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Το ξερω οτι στηριζεται πανω μου, το καταλαβαινω απο τα γονατα μου που λυγιζουν κι απο το βαρος που νιωθω να με πνιγει νυχτα μερα.
    Ειμαι 25 και τα φτερα μου σπανια τα χρισημοποιησα, κοντευουν να πεσουν σε αχρησια...
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  8. #8
    Αν για σένα είναι τόσο δύσκολο, γιατί δεν του το λες?
    Έχεις δίκιο, για μένα είναι μια παρηγοριά, μια ανακούφιση.
    Μπορείς να του μιλήσεις?
    Έχεις το κουράγιο και την \"πολυτέλεια\" να έρθεις σε αντιπαράθεση μαζί του?

  9. #9
    Που σε πιέζει συναισθηματικά?
    Στη δουλειά?
    Βρες ένα διπλωματικό τρόπο να το ξεπεράσεις.
    Ξέρω ότι είναι δύσκολο, ξέρω ότι σε μπουκώνει όλη αυτή η υποχρέωση απέναντι στην οικογένεια που έχεις αναγάγει στο πρόσωπο του....
    Είσαι όμως σίγουρη ότι θέλεις να αποδεσμευτείς? Δεν σου δίνει μια αίσθηση συναισθηματικής ασφάλειας?Δεν νιώθεις κομμάτι ενός πολύ σημαντικού συνόλου?

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Δεν εμαθε ποτε τα οσα περασα, για τα αγχη, τις φοβιες, την ψυχοθεραπεια. Δεν μπορω εκ των πραγματων να ειμαι απολυτα ειλικρινης μαζι του ωστε να καταλαβει ποσο ευαλωτη ειμαι στις πιεσεις του.
    Του μιλαω, του εξηγω οτι με πιεζει και με μπερδευει αλλα δεν ακουει. Του εχω ριξει βομβες ατακες και αντιδραση δεν πηρα. Απο την αλλη οταν τον πιεζω καμια φορα θυμωνει και με διωχνει.
    Δεν βγαινει επικοινωνια καλη μου. Χρειαζεται δυο για να γινει και βρισκομαι μονη μου.
    Το να του πω εξαλλου καποια πραγματα εξω απο τα δοντια δεν μου ειναι παντα ευκολο. Ζοριζομαι. Δεν εχω παντα το κουραγιο. Καποιες φορες του εστειλα γραμματα.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  11. #11
    Τότε πάμε στο κομμάτι διπλωματία.
    Όχι ψέμματα, απλά ένα δρόμο που θα ακολουθήσεις εσύ, όντας σε πλεονεκτική θέση.
    Για μένα, πρώτα απ΄όλα πρέπει να καταλάβεις και να συνειδητοποιήσεις ότι στη χειρότερη κατάσταση ειναι εκείνος.
    Σκέψου μόνο αυτό: εσύ έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου και εκείνος μόνο εσένα και την αδελφή σου για να πιαστεί...Μη τον κατηγορείς, σκέψου μόνο πόσο μόνος είναι....

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Είσαι όμως σίγουρη ότι θέλεις να αποδεσμευτείς? Δεν σου δίνει μια αίσθηση συναισθηματικής ασφάλειας?Δεν νιώθεις κομμάτι ενός πολύ σημαντικού συνόλου?

    bingo!!
    Προσπαθησα να τον κανω delete. Τον απομακρυνα απο την ζωη και την σκεψη μου. Ακραια λυση. Η μονη που εβρισκα.
    Αναμικτα συναισθηματα. Απο τη μια ενιωσα μια απεραντη ελευθερια, βρηκα μονη μου δουλεια(γιατι εχει ενα καρο γνωστους και στην προηγουμενη αυτος με εβαλε). Ηθελα να ταξιδεψω, ενιωσα απερασντη αισθηση ελευθεριας! Αρχισα να κανω μεχρι και σκεψεις να παω απο την αρχη σε αλλη σχολη:ψυχολογία ή παιδαγωγικο.
    Απο την αλλη, τον αφαιρεσα νοητα απο μεσα μου κι ενιωσα ενα τεραστιο απειλητικο κενο ταυτοτητας που επρεπε να γεμισει. Μονη, πολυ μονη. Το να ειμαι η κορη του μου δινει τετοιον αερα! Αυτοπεποιθηση.
    Διχαστηκα, αλλα θεωρησα οτι ηταν αναμενομενο.
    Η πληρης διαγραφη του μονο εκει θα μπορουσε να με οδηγησει. Πρεπει να βρω μια μεση λυση.
    Ακομα την ψαχνω.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2008
    Posts
    676
    weird και θεοφανια, αυτο με το ποση επιρροη εχουν γενικα οι γονεις μας πανω μας, ειδικα οι πατεραδες, το χω αναλυσει στο μυαλο μου παρα πολυ. Απ τη μια μας μεγαλωσαν και λεμε οτι τοσα εκαναν για μας, και απ την αλλη εχουε εχουμε εμεις και τα δικα μας \'\'θελω\'\'. Εγω απεδειξα την αξια μου περνωντας στη σχολη μου και με το παραπανω. Μεχρι τοτε ακουγα υποδειξεις και καταπινα πολλα. Γενικως ειχαν δικιο σ αυτα που μου λεγαν. Ομως μεχρι εκει. Απο τη στιγμη που περασα την υποδειξη του πατερα μου τη βλεπω σαν μια γνωμη, κι οχι σαν κατι που πρεπει να κανω, ακομα κι αν θελει να μου την επιβαλλει. Ειμαστε ελευθεροι ανθρωποι να ακολουθησουμε τα ονειρα μας. Η ανυπακοη στις υποδειξεις των γονιων απο μια ηλικια και επειτα δε σημαινει ελλειψη σεβασμου, αλλα σημαινει πως παρασυρομενοι οι γονεις απ την προστασια που μας παρειχαν τοσα χρονα νομιζουν οτι πρεπει παντα να υποδυκνειουν και να συμβουλευουν ακομα και να επιβαλλουν. Εγω πιστευω οτι πρεπει να τα ακουμε σαν μια καλη συμβουλη και τιποτα παραπανω, ουτε υποχρεωση εχουμε, ουτε τιποτα. Αλλωστε αν με δημιουργησαν για να ακολουθησω τα δικα τους πιστευω, τοτε καναν λαθος!
    Σε καμια περιπτωση μην μπερδευουμε το σεβασμο προς τους γονεις που πρεπει να εχουμε, με τις επιθυμιες μας.

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Δυο ειναι οι νοητες κολωνες που διατηρουν την προσκολληση στον πατερα, η μια ειναι ο θαυμασμος(για τα οσα εχει κανει σαν ανθρωπος, απο το πιο μικρο μεχρι το πιο μεγαλο, ειναι ενεργος, δρασεις σε οργανωσεις, εχει πολυ ενδιαφερουσα προσωπικοτητα, αλλα και σαν επαγγελματιας). Αυτος ο θαυμασμος σε συνδυασμο με μια συγκριση μου δημιουργει αισθημα μειονεξιας και αρα εξαρτηση. Δεν ειναι αδικο ομως να με συγκρινω με εναν ανθρωπο κοντα στα 70? Η αλλη κολωνα ειναι ο φοβος. Μην παθω κατι, θα με στηρικει( το εχω ηδη δει το εργο με τη μητερα μου). Και φυσικα μην παθει κατι.. η σκεψη οτι κατι παθαινει με τρελαινει.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  15. #15
    susperia...μιλάμε για τους μπαμπάδες μας σε σχέση με την απώλεια της μαμάς.

    weird...μήπως ο μπαμπάς σου υπενθιμίζει περισσότερο απ\' όσο θες την απώλεια της μαμάς?

Page 1 of 8 123 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •