στοίχοι τραγουδιών με νόημα..και συναίσθημα..

[jock77]

Στην ψυχή αγκάθι τ’ όνειρό μου
κι η καρδιά σου πέτρα να χτυπώ
ήθελα να σ’ έχω στο πλευρό μου
σύμμαχο αγάπης κι όχι εχθρό

Δες με πώς έχω γίνει
τι έχει απομείνει
είμαι ένας άνθρωπος μισός
σιωπή και απουσία
μες στο μυαλό θηρία
είμαι ένας άνθρωπος τρελός

Σ’ είχα μάθει μόνο εγώ να αγαπώ
μόνο εγώ να αγαπώ.

Νύχτες, που `θελα να δώσεις
μα δεν είχες
πέλαγος να φτιάχνουνε οι πίκρες
να πεθαίνω για ν’ αναστηθώ
Μέρες, που τα λόγια σκότωναν σαν σφαίρες
στα σεντόνια θύελλες κι αγέρες
που `σουν χίμαιρα, παράθυρο κλειστό

Να παρακαλάω για το φιλί σου
κι η καρδιά σου πέτρα να χτυπώ
σ’ ένα Γολγοθά ως το κορμί σου
καταδίκη να `χω το σταυρό

Δες με πώς έχω γίνει
τι έχει απομείνει
είμαι ένας άνθρωπος μισός
σιωπή και απουσία
μες στο μυαλό θηρία
είμαι ένας άνθρωπος τρελός

Σ’ είχα μάθει μόνο εγώ να αγαπώ
μόνο εγώ να αγαπώ.

Νύχτες, που `θελα να δώσεις
μα δεν είχες
πέλαγος να φτιάχνουνε οι πίκρες
να πεθαίνω για ν’ αναστηθώ
Μέρες, που τα λόγια σκότωναν σαν σφαίρες
στα σεντόνια θύελλες κι αγέρες
που `σουν χίμαιρα, παράθυρο κλειστό

[giannis000]

θεε μου κ ας ηξερα ποια μερα θα πεθανω
κ του θανατου μου γενεθλια να κανω

[giannis000]

τι θελω εγω εδω, τι θελω εγω εδω
καλυτερα να ανοιξει η γη
κ μεσα της να μπω

[giannis000]

Γράφω τα λάθη μου και πίνω σ' αυτά, ελάχιστα λεπτά πριν φύγω απλώνεται μοναξιά σαν κάτι άχρηστα αντικείμενα που βρήκα στο κουτί με τα παλιά αναμνηστικά, θα περιμένω στα σκαλιά μέχρι το τέλος, κυκλοφορώ στο κέντρο σκονισμένος και φθαρμένος από τις συνήθειες κι από το μένος των ανθρώπων που συνάντησα, τα λάθος μάτια που αγάπησα, το δρόμο που λιπόθυμος περπάτησα, κι αφού οι κόρες των ματιών ποτέ δεν ψεύδονται σου έλεγα πως είμαι καλά, μα εκείνες κλαίγανε, τα δάκρυα που δεν φαίνονται πονάνε περισσότερο από κάθε σελίδα στο παλιό σου ημερολόγιο, ανώφελο, εσύ εκεί κι εγώ εδώ, σαν ντόμινο θα πέσει και το τελευταίο αίσθημα ανθρώπινο, δεν ήμουν εγώ, με γνώρισες απ'τη καλή κι ο,τι σκατά μου έχεις δώσει θα στο δώσει η ζωή, θα με θυμάσαι σαν να 'μουνα κάποιος κάποτε αφού ποτέ δεν έμαθες ποιος είμαι και πού χάνομαι, περάσαν κάτι χρόνια από τότε, δεν αισθάνομαι, κι ο κόσμος που θ'αλλάζαμε τουλάχιστον δεν μας άλλαξε, ξεμείναμε από ελπίδα, ένα τσιγάρο στο σταθμό κι έπειτα κρίμα που δεν είπα όσα ήθελα να πω, γύρισα πίσω, τα έγραψα στη σελίδα μα δεν ξέχασα λεπτό να θυμηθώ να μη μισήσω ο,τι αγαπώ, κι αφού τελειώνουν οι δικαιολογίες σήμερα, "συγγνώμη" πάει να πει πως θα το ξανακάνω σίγουρα, όσοι κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλο τους χάθηκαν κι όσοι κρύφτηκαν πίσω απ'τις λέξεις τους μαράθηκαν, αν κάποτε ξαναβρεθούμε ξαναμισησέ με έτσι για να μην αλλάζω παραστάσεις, δεν μου φταίνε όσοι νοιάζονται για μένα να πονάνε απ' τα λάθη μου γι' αυτό κι έχω κλειστεί εδώ και χρόνια στο συρτάρι μου, στο μέρος που ζεσταθήκανε δύο ψυχές τώρα έχει κρύο, γράφει αντίο και ο δείκτης δείχνει μείον, στο σημείο μηδέν, γελώ γιατί μου μοιάζει αστείο και πεθαίνω δίχως πίσω μου αποδεικτικό στοιχείο, ανασαίνω, θάλαμος 8, Νοέμβρης 2012, δεν ήσουν εκεί όσο κι αν το 'θελα, δεν έχω κάποιο πρόβλημα ούτε και κάποια ανάγκη μα τουλάχιστον μην βάζουν στο στόμα τους την αγάπη, και η ζωή είναι μικρή, κρατάει μια μέρα, ξύπνησες παιδί, κοιμήθηκες γέρος κι όλο το νόημα το έχασες μέσα σ' ένα γιατί, το γιατί θα απαντηθεί μονάχα αν μάθεις ποιος αλήθεια είσαι εσύ, τελική στροφή, ήθελα κάτι να σου γράψω μα το ξέχασα ή μάλλον επέλεξα να ξεχάσω, ο,τι αξίζει μένει κι όλα τ' άλλα φεύγουνε, μα η ζωή είναι κύκλος και επιστρέφουνε.

[giannis000]

Με σιωπη, διαταραχη και μοναξια
επικυρηγμενοι του αρθρου 69
ολοι τους κοντα μα μακρια πραγματικα
μερος για μας ακομα δε φτιαχτηκε πουθενα

Σε κελια λευκα και μαυρα,
με θελουνε σε κλινικες,
δεμενα τ'ακρα
δε γραφω τζαμπα,
η εξομολογηση ενος τιποτα
διχως μετανοιες παπαδες ρασα
εγω κι η κασα
μη περιμενεις αμα πηγες προς τα πανω Σαββα,
παω για κατω κι εχει λαβα δε τα λεμε αρα.

[προσωπικες διαφορες]

FFC-H ΠΙΟ ΠΑΛΙΑ ΜΑΧΗ

Η ώρα είναι περασμένη κι όμως εσύ δεν κοιμάσαι
απλά κάθεσαι, σκέφτεσαι και κάπου κάπου θυμάσαι
Αναπολείς τώρα με δέος λάθη απ’ το παρελθόν
μα δυστυχώς όπως βλέπω δεν έχεις βάλει μυαλό
Κι έτσι λοιπόν μπαίνω πάλι μες το δικό σου κεφάλι
μες στο κακό το καλό κι η μάχη αρχίζει και πάλι
Είμαι αυτός που φοβάσαι κι ας μη το λες τόσα χρόνια
είμαι η πιο καλή πράξη που ανταμείβεται αιώνια
Είμαι αυτός που τον τρέμεις και όλο τον αποφεύγεις
είμαι ο φύλακας άγγελος σε σώνω σαν κινδυνεύεις
Το άσπρο μέσα στο μαύρο και σκέφτομαι τι να κάνω
να βρω επιτέλους τον τρόπο και το κακό να ξεκάνω

Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ’ τη γη και το φεγγάρι

Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ’ τη γη και το φεγγάρι

Είμαι ο κάθε πειρασμός προσφέροντας ηδονή
μοναδικό αντίτιμο η δικιά σου ψυχή
Σκλάβο της σάρκας σε κάνω κι έτσι σε παρασέρνω
μάθε λοιπόν καλά πως ότι θέλω πάντα το παίρνω
Και μην τολμήσεις καν να σκεφτείς έστω ν’ αντισταθείς
αλλιώς μες τις αδυναμίες σου σίγουρα θα χαθείς
Γυναίκες λεφτά, παντού υλικά αγαθά,
αρκείσαι μόνο σ’ αυτά, είσαι ένα τίποτα πια
Βλέπεις ξέρω πότε, που, πως και γιατί
την πιο ευάλωτη στιγμή είμαι πάντα εκεί,
και είμαι πάντα εκεί, πάντα όταν θες να σκοτώσεις
και όταν τον καλύτερο σου φίλο πας να προδώσεις
Ακόμα κι όταν μισείς τον ίδιο σου τον εαυτό
τότε είναι που έχω πετύχει το δικό μου σκοπό
Δεν υπάρχει βλέπεις τρόπος για σένα πια να σωθείς
η ζωή σου ταξίδι άνευ επιστροφής

Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ’ τη γη και το φεγγάρι

Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ’ τη γη και το φεγγάρι

Μπορείς να τρέξεις, μα δεν μπορείς να κρυφτείς
όσο και αν προσπαθείς, στην παγίδα μου πάλι θα πιαστείς
Βλέπεις σε έχω παγιδεύσει ω, ναι
σ’ έχω δεσμεύσει στον ιστό της αμαρτίας δες πάλι πως έχεις μπλέξει
Και να ξέρεις καλά πως έχω κι άλλα να σου δώσω:
εξουσία, δύναμη, και ούτε καν ιδρώσω
Μην τον ακούς, μην τον ακούς, έι, μόνο εμένα άκου
το ξέρω πως η πίστη είναι βαθιά κρυμμένη κάπου
μέσα σου, πού; κάπου εκεί βαθιά μεσ’ στην ψυχή
είναι εκεί; ναι μα πρέπει να ψάξει κανείς για να τη βρει
βλέπεις υπάρχω, κι εγώ εκπροσωπώ το καλό
τη μάχη όμως έχεις χάσει στον αιώνα αυτό

Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ’ τη γη και το φεγγάρι

Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ’ τη γη και το φεγγάρι

[προσωπικες διαφορες]

ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΡΔΙΑ-ΤΡΥΠΕΣ

Πίσω μου πάγοι που προσεύχονται ν’ αρπάξουν φωτιά
μπρος μου φωτιές που περιμένουν να παγώσουν
κι ανάμεσα τους μια άγρια πεινασμένη στιγμή
που περιμένει πληρωμή, που περιμένει πληρωμή
από μια άδεια καρδιά κι από ένα άδειο κορμί

Πίσω μου πόρτες που προσεύχονται ν’ ανοίξουν ξανά
μπροστά μου δρόμοι που βιάζονται να κλείσουν
κι ανάμεσα τους μια άγρια πεινασμένη στιγμή
που περιμένει πληρωμή, που περιμένει πληρωμή
από μια άδεια καρδιά κι από ένα άδειο κορμί

Πίσω μου άηχες κραυγές συμφωνημένη σιωπή
μπρος μου λυγμοί που αρνιούνται να ξεσπάσουν
κι ανάμεσά τους μια άγρια πεινασμένη στιγμή
που περιμένει πληρωμή, που περιμένει πληρωμή
από μια άδεια καρδιά κι από ένα άδειο κορμί

[προσωπικες διαφορες]

ΧΑΡΤΙΝΟ ΤΣΙΡΚΟ-ΤΡΥΠΕΣ

( Η ζωή είναι μικρή για να `ναι θλιβερή μωρό μου...
Η ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι)

Χάρτινο τσίρκο μόλις σε βρίσκω
γέλια σκεπάζουν κάθε αστείο μου λυγμό
Μέσα σου θέλω για πάντα να ζήσω
σαν τη σκιά στο πανηγύρι των σκιών

Ό,τι σκοτώνει τη δική μου χαρά
είναι μια φάρσα που με κόβει στα δύο
Με πιάνει απ’ το χέρι και με λόγια γλυκά
σαν παιδί μ’ οδηγάει στ’ όμορφό σου σφαγείο

Και να `μαι ξανά
σ’ ένα πλήθος που θυμίζει κάποιον άγνωστο φίλο
Κλωτσάω στα τυφλά
σαν παλιάτσος σκοντάφτω πάνω στο ίδιο θηρίο
που όλο μου λέει
πως η δικιά μου σκλαβιά ειν’ ένα χάρτινο τσίρκο
Με κάνει να κλαίω
και φαίνομαι αστείος, γίνομαι αστείος

Χάρτινο τσίρκο μόλις σε βρίσκω
κλαίω σαν άντρας σαν παιδάκι γελώ
Μέσα σου θέλω μια μέρα να σβήσω
σαν τον τρελό στο πανηγύρι των τρελών

Ό,τι ξυπνάει τη δική μου χαρά
ειν’ ένα όνειρο σπασμένο στα δύο
Ψηλά με κρατάει στη ζεστή του αγκαλιά
με πετάει ξαφνικά στο σκοτεινό σου ψυγείο

Και να `μαι ξανά
σ’ ένα πλήθος που θυμίζει κάποιον άγνωστο φίλο
Κλωτσάω στα τυφλά
σαν παλιάτσος σκοντάφτω πάνω στο ίδιο θηρίο
που όλο μου λέει
πως η δικιά μου σκλαβιά ειν’ ένα χάρτινο τσίρκο
Με κάνει να κλαίω
και φαίνομαι αστείος, γίνομαι αστείος...

[προσωπικες διαφορες]

ΠΑΡΕ ΛΙΓΟ ΦΩΣ-FFC

Θέλω αυτάρκεια να νιώσω με τα λίγα αυτά που έχω,
άλλο δράμα στη ζωή μου πια δεν το αντέχω.
Ήρθε η ώρα στη μιζέρια μου ν’ ασκήσω βέτο
γιατί σκοτείνιασε πολύ που τώρα πια δε βλέπω.
Σ’ ότι με χαλάει έμαθα να αντέχω
με τη φαντασία μου ελεύθερος να τρέχω.
Η ζωή πολλές φορές μοιάζει με εικόνα,
αλλάζουμε διαθέσεις κι αυτή αλλάζει χρώμα.
Αλλάζουν εποχές καλοκαίρι και χειμώνα,
περνάνε τα λεπτά και αυτά γίνονται τώρα.
Πόσα σπαταλάμε στης καριέρας τον αγώνα
πόσο γρήγορα το αύριο γίνεται τώρα.
Τι θα θυμόμαστε όταν περάσουνε τα χρόνια,
τί θα καταφέρουμε με μίσος και διχόνοια.
Φύγε απ’ την ψυχή σου και αυτή θα ζει αιώνια,
μη μοιραστείς τα θέλω σου με δόσεις και κουπόνια.

Γι’ άλλη μια φορά
Γι’ αυτό...

Πάρε λίγο φως από τον ήλιο που ανατέλλει
κι όταν πάλι δύσει αυτό το φως θα σε ζεσταίνει.
Εν τέλει τι είναι αυτό που απομένει,
ποιοί κέρδισαν πραγματικά, ποιοί μοιάζουνε χαμένοι;

Θέλω να δω μια μέρα που ο ήλιος θα λάμψει,
μπορεί να φωτίσει αδικίες, μίση, άγχη και λάθη.
Να υπάρχει δουλειά κι όχι δουλεία
κι όχι το χρήμα να ‘ναι θρησκεία.
Η ζωή να αποκτήσει αξία μακριά από την ανία.
Το νόημα ακόμα ψάχνω, μα έχω ρίξει τα θεμέλια.
Η ζωή δε δόθηκε για να’ ναι πάντα τέλεια.
Μάθε να αντιδράς λίγο αυθόρμητα και αυθαίρετα.
Κράτα τα όνειρα σου ζωντανά, απλά κι ελεύθερα.
Άσε το μυαλό χωρίς φανατισμό
να ζήσει απαλλαγμένο από τον εγωισμό.
Να μην υπάρχει έγκλημα, να μην υπάρχουν φταίχτες,
να μην υπάρχουν άποροι ούτε ρακοσυλλέκτες.
Να μην υπάρχουν λόγια σε μπαλκόνια από ψεύτες,
να μην αλώνουνε λαούς, να στέλνουνε ευχές,
Να μην υπάρχει άλλο πολεμική δράση,
να μην υπάρχουν πια νεκροί στη γη από άκρη σε άκρη.

Πάρε λίγο φως από τον ήλιο που ανατέλλει
κι όταν πάλι δύσει αυτό το φως θα σε ζεσταίνει.
Εν τέλει τι είναι αυτό που απομένει,
ποιοί κέρδισαν πραγματικά, ποιοί μοιάζουνε χαμένοι;

[προσωπικες διαφορες]

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΑ-FFC

Απομακρύνθηκα, θαρρείς ότι τους άνθρωπους φοβήθηκα
Στη μοναξιά συστήθηκα μήπως κι αποτοξινωθώ
και διώξω τα φαντάσματα
που στοίχειωσαν τον κόσμο μου κι `κλείσαν τα περάσματα

Άσματα παράφωνα ηχούν απ’ τα μεγάφωνα
Πλάσματα παράξενα γυρνούν στους δρόμους άσκοπα
Κοιτάζονται καχύποπτα, ψάχνουν για επιβεβαίωση
Θέλουν πίστωση χρόνου για να βρουν την εξιλέωση

Μη κοιτάς μόνο εκεί πέρα που σου μάθανε να κοιτάς
Κοίταξε λίγο παραπέρα μάθε μόνος να πετάς
Βλέπεις το έχει η εποχή να είναι όλα μπερδεμένα
Φθινόπωρο κι άνοιξη μαζί, μα πως έχουν γίνει όλα ένα

Κοιτάς μπροστά και δε σε νοιάζει, κοιτάζεις πίσω και πονάς
μα όλα θα ήτανε εντάξει αν είχες κάποιον να μιλάς
Να ήταν δίπλα σου στον πόνο, να ήταν δίπλα στις χαρές
Να μη σ’ άφηνε μόνο σε μέρες τέτοιες σκοτεινές

Και είναι δύσκολες μέρες και δεν περνάν οι στιγμές,
απέναντι σε έναν αιώνα που δεν τον άλλαξε το χθες
Λες όλα πάνε καλά έχεις τον κόσμο μπροστά σου
κι ας είναι δύσκολοι καιροί εσύ τα θέλεις όλα δικά σου

Και κάπου μες το χαμό κάποιος σου φώναξε στάσου
μα δεν τον άκουσες ποτέ είχες ξεχάσει το όνομα σου
Και τώρα άσκοπα γυρνάς έχεις για όνομα αριθμό
Υπάρχει φως μες το δωμάτιο μα μοιάζει πάντα σκοτεινό

Απομακρύνθηκα, θαρρείς ότι τους ανθρώπους φοβήθηκα
Στη μοναξιά συστήθηκα μήπως κι αποτοξινωθώ
και διώξω τα φαντάσματα
που στοίχειωσαν τον κόσμο μου κι έκλεισαν τα περάσματα

Άσματα παράφωνα ηχούν απ’ τα μεγάφωνα
Πλάσματα παράξενα γυρνούν στους δρόμους άσκοπα
Κοιτάζονται καχύποπτα, ψάχνουν για επιβεβαίωση
Θέλουν πίστωση χρόνου για να βρουν την εξιλέωση

[προσωπικες διαφορες]

EΝ ΛΕΥΚΩ-NATAΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ’ το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"
τώρα δε θα `χα τη φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα `ταν άσπρη η τρέλα
Αν είχε σώμα θα `ταν πάλι ψέμα.

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ’ όποιον μου εξηγήσει
να `χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...

Τίποτα σημαντικό.
Ζω μονάχα εν λευκώ...

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι
το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει
Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος
τώρα δε θα `τανε φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα `ταν άσπρο ο φόβος
Αν είχε σώμα θα `ταν σαν κι εμένα.

Αν σ’ αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ’ αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν’ ανέβεις.

Και σε λυπούνται που δεν το `χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ’ αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να `ναι σαν κι εμένα...

Τίποτα σημαντικό...
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....
Ζω μονάχα εν λευκώ....

[προσωπικες διαφορες]

ΣΕ ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΧΑΝΩ-NATAΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ

Σ’έχω βρει και σε χάνω
δανεική παρουσία
έχω τόσα να κάνω
και δεν έχουν ουσία

όπου είσαι πηγαίνω
δίχως λόγο να πάω
με τους φίλους σου βγαίνω
επαφή να κρατάω

Κάποιες μέρες ακούω
στη σιωπή τη φωνή σου
πάνε μέρες που λείπεις
κι είμαι ακόμα μαζί σου

σε ρωτάω τι έχεις
και σου λέω καλημέρα
σ’αγαπάω μην τρέχεις
είσ’ακόμα εδώ πέρα

Προσπαθώ να ξεχάσω
όμως κάτι συμβαίνει
ό, τι όμορφο πιάσω
να το δεις περιμένει

Σ’ έχω βρει και σε χάνω
Σ’έχω βρει...
Και σε χάνω...

Σ’έχω βρει και σε χάνω
σταθερή μου αξία
η ζωή μου σε τάξη
κι η καρδιά σ’αταξία

Έχεις γίνει συνήθεια
και το μόνιμο θέμα
σου δανείζω αλήθεια
να πληρώνεις το ψέμα

Κάποιες νύχτες στους δρόμους
σε τρακάρω τυχαία
είν’αμάξια οι μόνοι
και οι σχέσεις τροχαία

στα παλιά μας τα στέκια
όπως πάντα συχνάζω
είχα πει πως θ’αλλάξω
κι όσο αλλάζω σου μοιάζω

Σ’έχω βρει και σε χάνω
Σ’έχω βρει...
Και σε χάνω...
Σ’έχω βρει και σε χάνω

[προσωπικες διαφορες]

ΝΟBODY CAN SAVE ME-LINKIN PARK

I'm dancing with my demons
I'm hanging off the edge
Storm clouds gather beneath me
Waves break above my head
Head-first hallucination

I wanna fall wide awake now
You tell me it's alright
Tell me I'm forgiven, tonight
But nobody can save me now
I'm holding up a light
Chasing out the darkness inside
'Cause nobody can save me

Stared into this illusion
For answers yet to come
I chose a false solution
But nobody proved me wrong
Head-first hallucination

I wanna fall wide awake
Watch the ground giving way now
You tell me it's alright
Tell me I'm forgiven, tonight
But nobody can save me now
I'm holding up a light
I'm chasing out the darkness inside
'Cause nobody can save me

Been searching somewhere out there
For what's been missing right here (I wanna fall wide awake now)
I've been searching somewhere out there
For what's been missing right here

I wanna fall wide awake now
So tell me it's alright
Tell me I'm forgiven, tonight
And only I can save me now
I'm holding up a light
Chasing out the darkness inside
And I don't wanna let you down
But only I can save me!

Been searching somewhere out there
For what's been missing right here

[προσωπικες διαφορες]

HEAVY-LINKIN PARK

[Chester Bennington:]
I don't like my mind right now
Stacking up problems that are so unnecessary
Wish that I could slow things down
I wanna let go but there's comfort in the panic
And I drive myself crazy
Thinking everything's about me
Yeah I drive myself crazy
'Cause I can't escape the gravity

I'm holding on
Why is everything so heavy?
Holding on
To so much more than I can carry
I keep dragging around what's bringing me down
If I just let go, I'd be set free
Holding on

[Kiiara:]
Why is everything so heavy?
You say that I'm paranoid
But I'm pretty sure the world is out to get me
It's not like I make the choice
To let my mind stay so fucking messy
I know I'm not the center of the universe
But you keep spinning round me just the same
I know I'm not the center of the universe
But you keep spinning round me just the same

I'm holding on
Why is everything so heavy?
Holding on
To so much more than I can carry
I keep dragging around what's bringing me down
If I just let go, I'd be set free
Holding on
Why is everything so heavy?

[Chester Bennington:]
I know I'm not the center of the universe
But you keep spinning round me just the same

[Kiiara:]
I know I'm not the center of the universe
But you keep spinning round me just the same
And I drive myself crazy
Thinking everything's about me

[Chester Bennington:]
I'm holding on
Why is everything so heavy?
Holding on

[Chester Bennington and Kiiara]:
To so much more than I can carry
I keep dragging around what's bringing me down
If I just let go, I'd be set free
Holding on
Why is everything so heavy?

Why is everything so heavy?

[Chester Bennington:]
Why is everything so heavy?

[προσωπικες διαφορες]

GOOD GOODBYE-LINKIN PARK

[Chester:]
So say goodbye and hit the road
Pack it up and disappear
You better have some place to go
'Cause you can't come back around here
Good goodbye
(Don't you come back no more)

[Mike:]
Live from the rhythm, it's
Something wild, venomous
Enemies trying to read me
You're all looking highly illiterate
Blindly forgetting if I'm in the mix
You won't find an equivalent
I've been here killing it
Longer than you've been alive, you idiot
And it makes you so mad
Somebody else could be stepping in front of you
And it makes you so mad that you're not the only one
There's more than one of you
And you can't understand the fact
That it's over and done, hope you had fun
You've got a lot to discuss on the bus
Headed back where you're from

[Chester:]
So say goodbye and hit the road
Pack it up and disappear
You better have some place to go
'Cause you can't come back around here
Good goodbye
Good goodbye
Good goodbye
Good goodbye
Good goodbye

[Pusha T:]
(Wooh!)
Goodbye, good riddance
A period is after every sentence
Did my time with my cellmate
Maxed out so now we finished
Every day was like a hail date
Every night was like a hailstorm
Took her back to my tinted windows
Showin' out, she in rare form
Wings up, now I'm airborne
King Push, they got a chair for him
Make way for the new queen
The old lineup, where they cheer for 'em
Consequence when you ain't there for him
Were you there for him?
Did you care for him?
You were dead wrong

[Chester:]
(Don't you come back no more)
So say goodbye and hit the road
Pack it up and disappear
You better have some place to go
'Cause you can't come back around here
Good goodbye
Good goodbye
(Don't you come back no more)
Good goodbye
Good goodbye
(Don't you come back no more)

[Stormzy:]
Yo
Let me say goodbye to my demons
Let me say goodbye to my past life
Let me say goodbye to the darkness
Tell 'em that I'd rather be here in the starlight
Tell 'em that I'd rather be here where they love me
Tell 'em that I'm yours this is our life
And I still keep raising the bar like
Never seen a young black brother in the chart twice
Goodbye to the stereotypes
You can't tell my kings we can't
Mandem we're linking tings in parks
Now I got a tune with Linkin Park
Like goodbye to my old hoe’s
Goodbye to the cold roads
I can't die for my postcode
Young little Mike from the Gold Coast
And now I'm inside with my bro bro's
Gang

[Chester:]
So say goodbye and hit the road
Pack it up and disappear
You better have some place to go
'Cause you can't come back around here
Good goodbye
Good goodbye
(Don't you come back no more)
Good goodbye
Good goodbye
(Don't you come back no more)