Κατάθλιψη ή τίποτα χειρότερο;

[MariaV35]

Καλησπέρα σας. Πήρα το θάρρος να γράψω μιας και γίνεται ανώνυμα. Εδώ και 1 χρόνο είμαι παντρεμένη και βγάζω νεύρα με το παραμικρό. Πριν 2 χρόνια είχα μείνει έγκυος αλλά πέθανε το μωρό τον τελευταίο μήνα πριν γεννήσω και κατηγόρησα τα πεθερικά μου λόγω κακής συμπεριφοράς και επειδή με έστειλαν νοσοκομείο μετά απο λεκτικό τσακωμό. Ο άνδρας μου που παλιά ήταν με το μέρος τους, κατάλαβε πως δεν ειναι σωστοί και παντρευτήκαμε κρυφά και φύγαμε εξωτερικό. Μετά το χαμό του παιδιού μας εγώ άρχισα να αποκτώ νεύρα που ποτέ δεν είχα και όταν γυρίσαμε Ελλάδα οι γονείς του φάνηκαν να άλλαξαν αλλά τελικά ήταν ίδιοι. Έχω φτάσει σε σημείο να νευριάζω με τους πάντες γύρω μου. Με τον άνδρα μου, τα πεθερικά μου, την οικογένοια μου. Κλαίω κρυφά και θέλω κάτι να βαρέσω συνέχεια. Ενώ ήμουν το πιο θετικό άτομο παλιά και δεν έβλεπα πουθενά εμπόδια τώρα δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα θετικό. Οι γονείς μου, μου λένε ότι είμαι άδικη με τον άνδρα μου ενώ και εκείνος πριν χασει το παιδί δεν φαιρόταν σωστά. Μετά άλλαξε και όλος μου ο κύκλος τον δέχτηκε και εγώ τον αγάπησα. Δεν ξέρω τι να κάνω. Μου λέει με φοβάται ενώ δεν τον έχω αγγίξει ποτέ. Σε αντίθεση με εκείνον που έχει τύχει να με χτυπήσει πριν μείνω έγκυος. Φοβάμαι τον εαυτό μου γιατι ενώ πια έχει αλλάξει, δουλεύει ατελείωτες ώρες να μου προσφέρει τα πάντα, εγω θυμάμαι το παρελθόν και τα νεύρα που έχω με τα πεθερικά μου κυρίως τα βγαζω πάνω του με φωνές. Είμαι τρελή ; Μήπως έχω κατάθλιψη; Δεν ξερω τι έχω πάθει και ανυσηχώ γιατί δεν ήμουν έτσι.

[αλεξανδρος_77]

και τα νεύρα που έχω με τα πεθερικά μου κυρίως τα βγαζω πάνω του με φωνές. Είμαι τρελή ;

οχι απλως εχεις κρυφο ποθο να γινεις τελαλης.

[Delmem210118a]

πιστευω βγαζεις τον πονο και το αναπαντητο γιατι για τον χαμο του παιδιου σου σε θυμο προς τους αλλους. δεν το εχεις αποσεχτει σου εχει μεινει ενα τεραστιο γιατι και εξωτερικευεις τον πονο σου σε μορφη θυμου προς τους υπαρχοντες στη ζωη σου σνθρωπους. επισης απο τα οσα αναφερεις η σχεση σου με τον σντρα σου και τους συγγενεις του φαινεται να εχει βαθιες πληγες που δεν ξερω αν ξεπερνιουνται

[Κύκνος]

Εγώ σε δικαιολογώ για το θυμό που νιώθεις για τον άντρα σου όταν μου λες ότι σε χτύπησε...ούτε εγώ θα το ξεχνούσα κάτι τέτοιο όσο καλά κι αν φέρονταν τώρα ο άλλος...
Και φυσικά δεν είναι καθόλου εύκολο να χάσεις παιδί πόσο μάλλον σε τόσο προχωρημένη εγκυμοσύνη που ήταν σχεδόν έτοιμο να γεννηθεί...

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Καλημέρα Μαρία! Όταν λες οτι τα πεθερικά σου σε έστειλαν στο νοσοκομείο μετά από τσακωμό, τί εννοείς; Σε χτύπησαν και μάλιστα ενώ ήσουν έγκυος;
Είναι φυσικό πάντως να έχει επηρεαστεί άσχημα η ψυχολογία σου μετά την απώλεια του παιδιού. Δύσκολα το ξεπερνάει μια γυναίκα.
Σκέφτομαι μήπως θα έπρεπε να μείνεις για λίγο μόνη σου, να ηρεμήσεις για δυο τρεις μήνες. Αν υπάρχει η δυνατότητα να πας σε κανένα εξοχικό σπίτι να μείνεις για λίγο τώρα που είναι και ο καιρός καλός. Ίσως να μπορέσεις να σκεφτείς και πιο καθαρά.
Σε κάθε περίπτωση όμως, να ξέρεις οτι οι εντάσεις, τα ξεσπάσματα και οι φωνές δεν βελτιώνουν τίποτα. Δημιουργούν άσχημο κλίμα και αν σκοπεύεις να κάνεις παιδιά, ένα τέτοιο περιβάλλον είναι ό,τι χειρότερο για την οικογένεια.
Αν θεωρείς υπεύθυνους το άντρα σου και τα πεθερικά σου που έχασες το παιδί, τότε ίσως θα ήταν καλύτερο να σκεφτείς να χωρισεις ή να το πάρεις απόφαση να τους συγχωρέσεις (πράγμα που βλέπω οτι δεν το μπορείς).
Στην θέση σου θα επισκεπτόμουν και κάποιον ψυχολόγο που ίσως βοηθούσε να ξεμπλέξεις το κουβάρι των συναισθημάτων σου.