Συγγνώμη

[susperia]

liberchild, το οτι εσυ πιστευεις οτι αυτος που ζητα συγνωμη ακυρωνει τον εαυτο του δε σημαινει οτι το κανει κιολας, απλα αυτο πιστευεις εσυ.

[susperia]

Originally posted by Sofia
αν το συγγνωμη το βλεπεις εσυ σαν δικαιολογια, μπορει καποιος αλλος να το βλέπει σαν την απαρχη μιας εξηγησης.

ακριβως, νομιζω οτι ολοι κολλαμε στη σημασια, συμφωνω απολυτα. Αυτα που λεει περιφραστικα η liberchild, για μενα περικλειονται στο συγνωμη. Αρα διαλεξτε και παρτε, ή περιγραψτε το συγνωμη, ή πειτε τη λεξη, το ιδιο ειναι για μενα.

[Sofia]

Originally posted by liberchild
Δεν υπάρχει καμμιά συγγνώμη. Αυτά είναι για τους ηλίθιους. Πολύ απλά, παίρνεις το καπελλάκι σου και σ άλλη παραλία. Τα υπόλοιπα γι αυτούς που μελετούν την αρετή του κώλου.

το να εχω μια αφοριστικη αποψη για οτιδήποτε, στην προκειμενη περιπτωση για το συγγνωμη, ειναι σαν να μου εξαφανιζει κάθε φορα την τρεχουσα κατάσταση που ζω, τον ανθρωπο που εχω καθε φορά μπροστά μου.

και ειναι σαν να βάζω στη θέση του καθε τετοιου ατομου κ κατάστασης, τα βιωματα που μου προκάλεσαν αλλεργια στη λέξη αυτη.

[alexandros3]

_ακριβως, νομιζω οτι ολοι κολλαμε στη σημασια, συμφωνω απολυτα. Αυτα που λεει περιφραστικα η liberchild, για μενα περικλειονται στο συγνωμη. Αρα διαλεξτε και παρτε, ή περιγραψτε το συγνωμη, ή πειτε τη λεξη, το ιδιο ειναι για μενα.


Εντάξει, αλλά άλλο πράγμα οι παρεξηγήσεις κι άλλο πράγμα οι συγνώμες.

Συμφωνώ πάντως Σοφία ότι εάν είναι χειριστικό τότε ασ\'το καλύτερα!

[susperia]

aleksandre, αν ηταν παρεξηγηση, συνηθως λεμε, συγνωμη ηταν παρεξηγηση, τοσο λαθος ειναι?

[susperia]

και στην τελικη η συγνωμη και η βαρυτητα της εξαρτωνται απο την καθε περιπτωση, ελεος! συγνωμη δε σημαινει ζηταω να μου συγχωρεθουν οι αμαρτιες μην παω στην κολαση, μια λεξη ειναι που σημαινει την παραδοχη ενος λαθους. ελεος πια.

[alexandros3]

_aleksandre, αν ηταν παρεξηγηση, συνηθως λεμε, συγνωμη ηταν παρεξηγηση, τοσο λαθος ειναι?

Καθόλου λάθος (έως και αχρείαστη) αλλά είναι διαφορετικά πράγματα οι παρεξηγήσεις και διαφορετικά τα πράγματα που άπτονται ή μη της συγνώμης. Αυτό που είπε και η Σοφία περί βαρύτητας.

[liberchild]

Originally posted by susperia
και στην τελικη η συγνωμη και η βαρυτητα της εξαρτωνται απο την καθε περιπτωση, ελεος! συγνωμη δε σημαινει ζηταω να μου συγχωρεθουν οι αμαρτιες μην παω στην κολαση, μια λεξη ειναι που σημαινει την παραδοχη ενος λαθους. ελεος πια.

Αν σκεφτείς συνειδητά ότι η παραδοχή ενός λάθους είναι η ΣΙΩΠΗΡΗ και μόνο αλλαγή μέσα μας - με τον άλλο απλά να το καθρεφτίζει αυτό σαν έμπνευση - θα δεις ότι η συγγνώμη δεν υφίσταται πλέον. Δεν έχει καμμιά θέση. Ομως, το αν ο άλλος θα αλλάξει κατά πως θέλουμε εμείς είναι δικό του καπέλλο. Βεβαίως λοιπόν και ζητάς άφεση αμαρτιών απ αυτόν που του κατευθύνεις μια συγγνώμη. Εδώ συζητάμε μέχρι τώρα το γιατί. Και επαναλαμβάνω τα κίνητρα είναι πάντα ιδιοτελή.

[kallia13]

1. Εγώ τη στιγμή που έκανα τη χειρονομία την έκανα σε φάση αυθορμητισμού και το μετάνιωσα την ίδια στιγμή που το έκανα... και ήθελα πραγματικά να δείξω ότι έκανα λάθος και δεν έπρεπε να το κάνω.

2

[krino]

οπως και να το γυρισεις, η λογικη της συγνωμης ειναι θρησκευτικο καταλοιπο ανα τους αιωνες.
Τα υπολοιπα ειναι για να διασκεδαζουμε τις εντυπωσεις.

:cool:

[kallia13]

2. Με ενόχλησαν κάποιες κατααστάσεις και αυτό που ένιωθα το είπα και τον ενόχλησε και είπε ότι δεν το περίμενε να με ενοχλήσει (απαράδεχτη) και του είπα σαυτό ότι δεν θα το ξανακάνω...

[kallia13]

Νομίζω ότι στο 2 έκανα λάθος που του είπα έτσι ...έπρεπε να το άφηνα έτσι για να μην νομίζει ότι δεν με ενόχλησαν στο τέλος...και οτι δεν θα με ενοχλει

[kallia13]

Στη ζωή μας βρισκόμαστε σε συνεχή επαφή με τους συνανθρώπους μας και αναπτύσσουμε ποικίλες σχέσεις. Στην πορεία αυτών των επαφών και των σχέσεων μερικές φορές συμβαίνει να υποπίπτουμε σε κάποια σφάλματα, είτε εμείς είτε οι άλλοι. Σ\' αυτές τις περιπτώσεις καλούμαστε είτε να ζητήσουμε είτε να δώσουμε συγγνώμη, ανάλογα, ώστε να μην διαταραχθούν και τελικά διαλυθούν οι σχέσεις μας.
Ο άνθρωπος δεν είναι τέλειος και είναι φυσικό να κάνει κάποια λάθη στη ζωή του. Μπορεί να φταίει η απροσεξία, η άγνοια, η νευρικότητα, και άλλοι διάφοροι παράγοντες. Ο,τι πάντως και να φταίει, σημασία έχει να καταλάβει ο άνθρωπος έγκαιρα το σφάλμα του και να το αναγνωρίσει και τότε θα είναι πράγματι ικανός να ζητήσει ειλικρινά συγγνώμη. Σίγουρα, δεν είναι εύκολο να ζητάει κανείς ειλικρινά συγγνώμη, αλλά μια τέτοια ενέργεια σημαίνει πολλά, όχι μόνο για το άτομο αλλά και για όλη την κοινωνία, για την βελτίωση των σχέσεων μέσα σ\' αυτή, για τη βελτίωση της ίδιας της ζωής μας.
Το να ζητήσει κάποιος συγγνώμη σημαίνει ότι έχει σφάλει και το παραδέχεται. Σημαίνει ότι μετανοεί για την πράξη του και ταυτόχρονα ότι παραμένει ηθικά υγιής, ότι έδωσε μάχη με το εγωιστικό μέρος του εαυτού του και νίκησε. Αυτός ο άνθρωπος είναι σε θέση να επανορθώσει, να βελτιώσει τον εαυτό του και να προσφέρει στην κοινωνία. Γι\' αυτό, όχι μόνο της συγγνώμης μας, αλλά και συγχαρητηρίων αξίζει.
Από την άλλη πλευρά, ο άνθρωπος, που με προθυμία, ειλικρίνεια και κατανόηση, παραχωρεί τη συγγνώμη του, είναι και αυτός άνθρωπος ηθικά υγιής, που κατάφερε να υπερνικήσει εγωισμούς, μικροψυχίες, μνησικακίες, θέλει δύναμη, θέλει αγάπη να συγχωρείς αληθινά και ομορφαίνει την ψυχή και τον κόσμο η αληθινή συγχώρεση, φέρνει ομόνοια και αδελφοσύνη στις κοινωνίες.
Ο άνθρωπος όμως, που διστάζει και αποφεύγει να ζητήσει συγγνώμη για ένα σφάλμα του, κάνει πολύ μεγάλο κακό στον εαυτό του. Υποθάλπει τα ελαττώματα του και αντί να τα περιορίσει τα πολλαπλασιάζει, πράγμα που έχει και μεγάλες κοινωνικές συνέπειες. Ο άνθρωπος τότε γίνεται ευάλωτος σε κάθε ηθική νόσο, αλλοτριώνεται και χάνει τον εαυτό του, χάνει και τη χαρά της γνήσιας επαφής και επικοινωνίας με τους συνανθρώπους του.
Ανάλογες είναι οι συνέπειες και όταν κάποιος αρνείται να παραχωρήσει τη συγγνώμη του. Η άρνηση αυτή δηλώνει έλλειψη κατανόησης, έλλειψη ευαισθησίας, έλλειψη ήθους και αυτογνωσίας. Κι όλα αυτά για χάρη ενός άρρωστου εγωισμού, που δε βγάζει πουθενά. Ή μάλλον κάπου βγάζει. Βγάζει αναμφίβολα σε ένα αδιέξοδο, μπροστά στα τείχη της απομόνωσης, του ψυχικού μαρασμού, της αυταπάτης... Ο άνθρωπος που αρνείται να συγχωρήσει πληγώνει ανόητα και αποθαρρύνει το συνάνθρωπο του, έτσι που όποιος ταπεινωμένος ζήτησε κάποτε συγγνώμη ίσως την επόμενη φορά να το σκεφτεί διαφορετικά και να μην το ξανακάνει, από το φόβο της άρνησης, της προσβολής, της απόρριψης. Σε αυτή την περίπτωση, όπως φαίνεται, είναι διπλό το κακό. Ας το σκεφτούμε καλά αυτό, γιατί, αρνούμενοι να δώσουμε τη συγγνώμη μας σε κάποιον που τη ζητάει, στην ουσία αρνούμαστε να συγχωρέσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Αρνούμαστε επίσης στο δύστυχο εαυτό μας να νιώσει τη χαρά εκείνη, που μόνο οι αρμονικές κι εγκάρδιες ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να προσφέρουν, μέσα στην κοινωνία.
Τέλος, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μια συγγνώμη αξίζει μόνο όταν είναι ειλικρινής. Διαφορετικά κακό μάλλον παρά καλό κάνει. Εχει ουσιαστική σημασία ο τρόπος με τον οποίο ζητάμε ή παραχωρούμε τη συγγνώμη. Πρέπει να το πιστεύουμε, αλλιώς η συγγνώμη είναι άχρηστη, όπως άχρηστες είναι όλες οι ενέργειες που κάνει ο άνθρωπος χωρίς αληθινή πίστη. Χρειάζεται πίστη και συχνά αυταπάρνηση, για να πετύχουμε τους μεγάλους στόχους που η πνευματική μας φύση έχει θέσει, για να μπορέσουμε όλοι μαζί να φτιάξουμε μια δικαιότερη και πιο ανθρώπινη κοινωνία, όπου οι σχέσεις μας κύρια θα στηρίζονται στην ειλικρίνεια, στην αλληλοκατανόηση, στην αγάπη και την αλληλεγγύη.