Ένα χρόνο μετά

[Nefeli28]

Ευχαριστώ ολους για τις απαντησεις σας. Και κυριως οσους ασχολουνται με ενα "ξενο" κι οχι δικο τους προβλημα με σεβασμο και αυθεντικοτητα.

[Nefeli28]

ειναι οι εμμονες σκεψεις... πρεπει να κανω αυτο, πρεπει να κανω εκεινο, αλλιως τελος.
Οποτε αναγκαζεις τον εαυτο σου να κανει πραγματα που δεν γουσταρει...και πιεζεσαι, και πιεζεσαι...πνιγεσαι...ασφυκτ ιας....και στο τελος πετυχαινεις το στοχο αλλα με τη θηλια στο λαιμο ! με αποτελεσμα να μην χαιρεσαι τιποτα...κι αν δεν πετυχεις το στοχο, σφιγγεις ακομη περισσοτερο τη θηλια και πιεζεσαι ακομη περισσοτερο....

Το κακο της ιδψ ειναι οτι χασαμε (διαπαντος?) την ανεμελια και την ξεγνοιασια που θελει η ζωη...γιναμε πολυ τυπικοι, ρομποτακια...χασαμε το χιουμορ μας...αποθεωσαμε το αγχος/πιεση/θηλια στο λαιμο και θαψαμε ζωντανο τον εαυτο μας γιατι απλα ετσι μας αξιζει...

Εγιναν οι σκέψεις μας θηλια Μάρα, οπως το λες. Μονο που η εξοντωση μας ειναι αργη και βασανιστικη. Άλλωστε ετσι τιμωρειται πιο αποτελεσματικα ο εαυτος μας. Ετσι ικανοποιουμε τον μαζοχισμο μας να μας διαλύουμε αργα και σταθερα.
Πενθω αυτη την ανεμελιά που λες. Και την πενθώ πιο πολύ, γιατι δεν την εζησα επαρκώς ουτε στα χρονια που επρεπε να ζησω ανεμελα.
Η παιδική μου ηλικια απο πολυ νωρις ειχε γεμίσει ιδεες, σκέψεις, εμμονές και απειρες τελετουργίες που θα εξοντωναν το κακο.
Πενθώ τα χρονια που εφυγαν γεματα απο ενοχή και μισος για ο,τι κανω και οσα ειμαι.
Προσπαθω καθε μερα να μου υπενθυμισω να ζω στο τωρα. Ισως ο μόνος ασφαλης τοπος που μπορει να ζησει ενας ψυχαναγκαστικος.

[Mara.Z]

Το αγχος φταιει.... οποτε υπερχειλιζει στο μυαλο μας, φουντωνουν οι ψυχαναγκασμοι και οι καταναγκασμοι....
πχ πρεπει να γραψω για τη δουλεια μου, και μου φταιει το ενα, ή το αλλο, σκεψεις πεταγονται απο το πουθενα...και τελικα καταληγω να καθυστερω και να μην δουλευω...
ή το αλλο παλι που θελω να ειμαι ΤΕΛΕΙΑ σε ολα? και αν νιωθω οτι δεν ειμαι, βυθιζομαι στην αδρανεια?

Εσυ τι πιστευεις οτι ειναι αυτο που πυροδοτει την ιδψ σου?

[Nefeli28]

Το αγχος φταιει.... οποτε υπερχειλιζει στο μυαλο μας, φουντωνουν οι ψυχαναγκασμοι και οι καταναγκασμοι....
πχ πρεπει να γραψω για τη δουλεια μου, και μου φταιει το ενα, ή το αλλο, σκεψεις πεταγονται απο το πουθενα...και τελικα καταληγω να καθυστερω και να μην δουλευω...
ή το αλλο παλι που θελω να ειμαι ΤΕΛΕΙΑ σε ολα? και αν νιωθω οτι δεν ειμαι, βυθιζομαι στην αδρανεια?

Εσυ τι πιστευεις οτι ειναι αυτο που πυροδοτει την ιδψ σου?

Το αγχος ασφαλως. Αυτο πυροδοτει τις σκεψεις οι οποίες πανε και κολλανε σε συγκεκριμένα σημεια εμμονων. Βεβαια καποιες απο τις βασανιστικές σκεψεις απλώς υπαρχουν εκει αδιακοπα, χωρίς να τις πυροδοτει τιποτα.
Γενικα ομως, ολη τη δουλειά την κανει το αγχος

[Σαπουνάκι μπάνιου]

Συμφωνώ.Το άγχος,συνδυαζεται με τις ενοχές και χρωματίζει την σκέψη με εναν τρόπο,που κάνει το μυαλό να αισθανεται υπευθυνο για όλα.Ήδη εχεις παει αρκετα μακρια Nefeli28 και έχεις την δυναμη να βελτιωθείς κι αλλο,ανεξαρτητα αν το πιστευεις η όχι

Το "εγω" στην ιδψ φαινεται να είναι διογκωμένο,αλλα με παθητικό τροπο προς τον εαυτό του,εις βάρος του.Το θέμα ειναι να βρεθει ενας τρόπος,που θα απλοποιεί τον μαζοχισμό αυτό και δεν θα τιμωρεί τον "εαυτο" για την σκεψη του,αλλά θα του δειξει σταδιακα μια νεα μέθοδο.

Συναισθάνομαι αυτό που βιώνεις,και να θυμάσαι (και γω μαζί σου) πως όσο βαθυ κι αν φαινεται το τούνελ της ιδψ ,η πραγματικη λύση ειναι μαλλον απλή.H διαστρεβλωση της σκεψης απο την ιδψ δεν επιτρέπει την θεαση της ,αλλά πρεπει η προσπαθεια να συνεχίσει.Για ολα υπαρχει λύση

[elisabet]

Νεφέλη λυπάμαι που ένα χρόνο μετά νιώθεις ακόμα τόσο έντονο πόνο και δυσφορία για το γεγονός.
Ξέρω οτι πέρασες πολύ δύσκολα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, όμως στο χα πει και τότε νόμιζω, θα στο ξαναπώ και τώρα, πρέπει να είσαι περήφανη για τον εαυτό σου που κατάφερες και ξέφυγες από αυτόν. Δεδομένου του χαρακτήρα σου, της ΙΔΨ, της ιδιότητας του και της ευάλωτης θέσης σου απέναντι του, ήταν άθλος το οτι κατάφερες να απεγκλωβιστείς και οφείλεις να το αναγνωρίσεις στον εαυτό σου αυτό!

Σε νιώθω γιατί έχω επίσης μια δυσκολία να διαχειριστώ καταστάσεις που νιώθω οτι αδικήθηκα και τρωω παρόμοια κολλήματα.

Επίσης ξέρω πως όσες αμφιβολίες κι αν έχεις, αν τον αδίκησες, αν ήσουν υπερβολική κτλ, βαθιά μέσα σου ξέρεις πως δεν ήταν έτσι. Έχεις ανάγκη να το ακους από μας τους απ' έξω, αλλά βαθιά μέσα σου ξέρεις την αλήθεια. Ϊσως ένα κομμάτι σου δυσκολεύεται να συγχωρήσει όχι εκείνον, αλλά εσένα που τον πίστεψες και τον εμπιστεύτηκες και γιαυτό προσπαθεις ακόμα να τον δικαιολογήσεις. Το κομμάτι σου εκείνο που θέλει να τον δικαιολογήσει είναι το ίδιο που δεν θέλει να δεχτεί πως έκανες λάθος ως άνθρωπος. Αν εκείνος είναι σωστός, δεν φταις που τον εμπιστεύτηκες. Και είναι επίσης το ίδιο κομμάτι που θέλει να σε τιμωρήσει για την δυσπιστία σου, που σε θεωρεί "λειψή" κι "ελαττωματική" που δεν κατάλαβες την αυθεντία του και τρέμεις από τον φόβο μήπως τον αδίκησες.

Ο ελις μου πε ένα ωραίο με τον γνωστό του τρόπο. Μου πε πως η ζωή είναι δίκαιη γενικά, άλλα άδικη με τον καθένα ξεχωριστά. Δίκαιη στο τέλος γιατί όλοι αδικούνται.

[blackbird]

..την πολυ ασχημη ληξη της θεραπευτικης σχέσης με τον περιφημο συμβουλο για οσους εχετε διαβασει την ιστορια μου, κι ενώ εχω δουλεψει σαν σκυλι με τη νεα ψυχολογο το θεμα, νιωθω οτι ολισθαινω προς τα πίσω.
Πισω στις μερες εκείνες που πίστευα οτι φταίω εγω. Οτι εγω δεν τον μετρησα καλα, ότι τον αδικησα, οτι ημουν υπερβολικη, οτι μια χαρα έκανε τη δουλειά του εκείνος, εγω ειχα το πρόβλημα.
Στην τελικη, ας μην παθαινα εξάρτηση μαζι του. Ας έδειχνα περισσοτερη αντοχή στις πιεσεις. Ας ημουν πιο δεκτικη στα πράγματα ακομα κι οταν δεν πηγαιναν καλα.
Τι θα πει δεν μου ταιριαζε; ηταν λογος αυτος για να τον βγαλω σκαρτο;
Είμαι μαλλον πολυ κακιά....και αδικη.
Και αυτο δεν το αντέχω

Νεφέλη, έχω διαβάσει την ιστορία σου και σε καταλαβαίνω. Τις ίδιες σκέψεις θα έκανα σαν ένας ιδεοψυχαναγκαστικός, καταθλιπτικός και βαθιά ενοχικός άνθρωπος. Γενικά συμφωνώ με τα παιδιά πιο πάνω. Αυτό που λες είναι. Νιώθεις ενοχές για τα πάντα, ακόμη και για πράγματα που ΞΕΡΕΙΣ με την λογική σου ότι έχεις άδικο που σε χτυπάς τόσο ειδικά όταν τα γεγονότα φωνάζουν το αντίθετο. Έχουμε συνηθίσει να είμαστε σκληροί με τον εαυτό μας και θέλουμε τον έλεγχο ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ. Δεν μπορείς να ελένξεις την συμπεριφορά του άλλου. Την δική σου όμως μπορείς να την ελένξεις και γνωρίζεις πως αν αποδώσεις ευθύνες σε σένα, κάτι θα αλλάξει και θα έχεις πάλι τον έλεγχο αφού πρώτα θα τον χαστουκίσεις και θα τον ρίξεις κάτω. Δεν μπορείς να δεχθείς την αδικία, είναι κάτι που σε πνίγει, όπως και το ότι για ένα διάστημα που ήσουνα ασθενής δεν είχες τον πραγματικό έλεγχο. Λογικό δεν είναι; Τα όρια υποτίθεται ο θεραπευτής είναι υπεύθυνος να τα βάζει. Όταν σου επιτρέπει να του μιλάς με e-mail ενώ τον βλέπεις 3 φορές την βδομάδα εσύ τι συμπέρασμα βγάζεις; Τα λεφτά σου ήθελε καθώς και να σε εκμεταλλευτεί και να το παίζει σπουδαίος. Επίσης δεν ήξερες καν την ειδικότητά του. Το τελευταίο άτομο που φταίει σ' αυτή την ιστορία είσαι εσύ και καταβάθος το γνωρίζεις, απλά πιθανόν δεν έχει περάσει αρκετός χρόνος ώστε να ξεπεράσεις το συναίσθημα της πίκρας και την αδικίας και να αποδεχτείς τα γεγονότα. Γενικά όμως οι ενοχές δύσκολα καταπολεμούνται αν μια ζωή έχεις μάθει πως για όλα εσύ θα φταις.

[Nefeli28]

Νεφέλη, έχω διαβάσει την ιστορία σου και σε καταλαβαίνω. Τις ίδιες σκέψεις θα έκανα σαν ένας ιδεοψυχαναγκαστικός, καταθλιπτικός και βαθιά ενοχικός άνθρωπος. Γενικά συμφωνώ με τα παιδιά πιο πάνω. Αυτό που λες είναι. Νιώθεις ενοχές για τα πάντα, ακόμη και για πράγματα που ΞΕΡΕΙΣ με την λογική σου ότι έχεις άδικο που σε χτυπάς τόσο ειδικά όταν τα γεγονότα φωνάζουν το αντίθετο. Έχουμε συνηθίσει να είμαστε σκληροί με τον εαυτό μας και θέλουμε τον έλεγχο ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ. Δεν μπορείς να ελένξεις την συμπεριφορά του άλλου. Την δική σου όμως μπορείς να την ελένξεις και γνωρίζεις πως αν αποδώσεις ευθύνες σε σένα, κάτι θα αλλάξει και θα έχεις πάλι τον έλεγχο αφού πρώτα θα τον χαστουκίσεις και θα τον ρίξεις κάτω. Δεν μπορείς να δεχθείς την αδικία, είναι κάτι που σε πνίγει, όπως και το ότι για ένα διάστημα που ήσουνα ασθενής δεν είχες τον πραγματικό έλεγχο. Λογικό δεν είναι; Τα όρια υποτίθεται ο θεραπευτής είναι υπεύθυνος να τα βάζει. Όταν σου επιτρέπει να του μιλάς με e-mail ενώ τον βλέπεις 3 φορές την βδομάδα εσύ τι συμπέρασμα βγάζεις; Τα λεφτά σου ήθελε καθώς και να σε εκμεταλλευτεί και να το παίζει σπουδαίος. Επίσης δεν ήξερες καν την ειδικότητά του. Το τελευταίο άτομο που φταίει σ' αυτή την ιστορία είσαι εσύ και καταβάθος το γνωρίζεις, απλά πιθανόν δεν έχει περάσει αρκετός χρόνος ώστε να ξεπεράσεις το συναίσθημα της πίκρας και την αδικίας και να αποδεχτείς τα γεγονότα. Γενικά όμως οι ενοχές δύσκολα καταπολεμούνται αν μια ζωή έχεις μάθει πως για όλα εσύ θα φταις.

Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις.
Ετσι ειναι. Ολη η ιστορία ειναι στις ενοχές. Και η δυσκολια έγκειται ακριβως εκει. Το αδικο της υπόθεσης (το χω γραψει τόσες φορές που με βαρεθηκα...) ειναι πως δεν με εβλαψε καποιος φιλος/γνωστος/συγγενης, αλλα ο ιδιος ο θεραπευτής μου. Γι 'αυτο που πηγα να γινω καλα, απο αυτο τωρα γίνομαι χειροτερα απο πριν.
Δεν είναι ολες οι μέρες ιδιες. Για αρκετο καιρο ολα εβαιναν καλως. Επανηλθε το θεμα λογω καποιων συγκυριων.
Ποιος ειπε οτι η ζωη ειναι δικαιη ε;
Καλα τα λες ελισαβετ

[WhyAlwaysMe?]

Νεφέλη αυτές τις μέρες πως νιώθεις?Εννοώ από όταν άνοιξες αυτό το θέμα.
Αισθάνεσαι που και που να σου φεύγουν οι ενοχές και οι τύψεις για αυτόν τον απατεώνα?
Στο ξαναλέω,εσύ είσαι το μόνο άτομο που δεν φταίει σε αυτήν την ιστορία.Μόνο εκείνος είναι υπεύθυνος!!!

[Nefeli28]

Νεφέλη αυτές τις μέρες πως νιώθεις?Εννοώ από όταν άνοιξες αυτό το θέμα.
Αισθάνεσαι που και που να σου φεύγουν οι ενοχές και οι τύψεις για αυτόν τον απατεώνα?
Στο ξαναλέω,εσύ είσαι το μόνο άτομο που δεν φταίει σε αυτήν την ιστορία.Μόνο εκείνος είναι υπεύθυνος!!!

Δεν ξερω γιατί, αλλα ολες αυτες τις μερες ολο και πηγαινω προς τα πισω, ενω το τελευταίο 6μηνο ημουν καλα. Υπάρχει μεγαλη αναστατωση σε αυτα που σκεφτομαι και μπερδευονται με αυτα που νιωθω. Προσπαθω να διατηρησω μια στοιχειωδη ηρεμια/ψυχραιμια και να εξετάσω ολα αυτα. Διαπιστωνω πως ο ψυχοτετοιος εχει γινει μια εμμονη σαν κι αυτές που ειχα απο παντα. Παντα το μυαλο μου κόλλαγε σαν τσιχλα καπου για να βασανιζομαι. Εδω μαλλον ειναι όλη η ουσια. Στα βσσανιστηρια μου, στο αυτομαστιγωμα, στην τιμωρια μου με το να υποφερω συνεχώς για κατι. Μπορεί μεσα απο την ιστορια μαζι του να ειδα πραγματα, αλλα εχασα ορισμένα άλλα που δεν ξερω αν θα ξαναβρω.
Προσπαθησα ολο αυτο τον καιρο να δω το θεμα απο αλλη οπτική. Εκανα ο,τι ηταν δυνατον και συνεχιζω με την ψυχολόγο. Ειναι πολυ αποκαρδιωτικό να κανω βηματα προς τα πισω...
Φοβαμαι, φοβάμαι πολυ...πως δεν θα καταφέρω ποτέ να ξεπεράσω αυτον και ο,τι μου συνέβη. Εχω και ιδψ και τα κανει ολα χειρότερα...
Why, σε ακουω και σενα και ολους που γραφουν οτι δεν εφταιγα εγω και οτι υπεύθυνος ηταν εκεθνος, αλλα δεν το νιώθω....

[WhyAlwaysMe?]

Δεν ξερω γιατί, αλλα ολες αυτες τις μερες ολο και πηγαινω προς τα πισω, ενω το τελευταίο 6μηνο ημουν καλα. Υπάρχει μεγαλη αναστατωση σε αυτα που σκεφτομαι και μπερδευονται με αυτα που νιωθω. Προσπαθω να διατηρησω μια στοιχειωδη ηρεμια/ψυχραιμια και να εξετάσω ολα αυτα. Διαπιστωνω πως ο ψυχοτετοιος εχει γινει μια εμμονη σαν κι αυτές που ειχα απο παντα. Παντα το μυαλο μου κόλλαγε σαν τσιχλα καπου για να βασανιζομαι. Εδω μαλλον ειναι όλη η ουσια. Στα βσσανιστηρια μου, στο αυτομαστιγωμα, στην τιμωρια μου με το να υποφερω συνεχώς για κατι. Μπορεί μεσα απο την ιστορια μαζι του να ειδα πραγματα, αλλα εχασα ορισμένα άλλα που δεν ξερω αν θα ξαναβρω.
Προσπαθησα ολο αυτο τον καιρο να δω το θεμα απο αλλη οπτική. Εκανα ο,τι ηταν δυνατον και συνεχιζω με την ψυχολόγο. Ειναι πολυ αποκαρδιωτικό να κανω βηματα προς τα πισω...
Φοβαμαι, φοβάμαι πολυ...πως δεν θα καταφέρω ποτέ να ξεπεράσω αυτον και ο,τι μου συνέβη. Εχω και ιδψ και τα κανει ολα χειρότερα...
Why, σε ακουω και σενα και ολους που γραφουν οτι δεν εφταιγα εγω και οτι υπεύθυνος ηταν εκεθνος, αλλα δεν το νιώθω....

Όλο αυτό φαίνεται σαν φαύλος κύκλος,που δυστυχώς σε κάνει και στενοχωριέσαι άδικα.
Δηλαδή:Είσαι ενοχική (γενικά) ως άνθρωπος και έπεσες σε κακό ψυχοθεραπευτή.Και επειδή έπεσες σε κακό ψυχοθεραπευτή,γεμίζεις ενοχές.
Σκέψου πόσο καλά ένιωθες το τελευταίο 6μηνο,έστω σκέψου το για να δεις πόσο θετικό ήταν

[Nefeli28]

Όλο αυτό φαίνεται σαν φαύλος κύκλος,που δυστυχώς σε κάνει και στενοχωριέσαι άδικα.
Δηλαδή:Είσαι ενοχική (γενικά) ως άνθρωπος και έπεσες σε κακό ψυχοθεραπευτή.Και επειδή έπεσες σε κακό ψυχοθεραπευτή,γεμίζεις ενοχές.
Σκέψου πόσο καλά ένιωθες το τελευταίο 6μηνο,έστω σκέψου το για να δεις πόσο θετικό ήταν

Ετσι ειναι..φαυλος κυκλος...
Και η ζωη αδικη ουτως ή αλλως

[WhyAlwaysMe?]

Ετσι ειναι..φαυλος κυκλος...
Και η ζωη αδικη ουτως ή αλλως

Για όλους μας καλώς ή κακώς.
Μην βασανίζεις όμως έτσι τον εαυτό σου,είναι κρίμα.

[WhyAlwaysMe?]

Nεφέλη,βρες κάτι να εκτονωθείς.
Ίσως να σε βοηθήσει.
Υ.Γ.:Δοκίμασα χθες βράδυ να σου στείλω πμ.Ήρθε?

[Nefeli28]

Nεφέλη,βρες κάτι να εκτονωθείς.
Ίσως να σε βοηθήσει.
Υ.Γ.:Δοκίμασα χθες βράδυ να σου στείλω πμ.Ήρθε?

Όχι δεν ήρθε κατι...