Ψυχοσωματικά, ζαλάδες, αστάθεια, ΓΑΔ

[mariaanagnos]

Please delete my post

[Xfactor]

Καλησπέρα, ονομάζομαι Μαρία και είμαι 27 ετών. Το 2014 είχα την πρώτη μου κρίση πανικού με αποτέλεσμα να αρχίσω να φοβάμαι πως κάτι έχω, να κάνω εισαγωγή σε νοσοκομείο, να πηγαίνω σε όλους τους γιατρούς χωρίς να βρίσκουν τίποτα και εγώ απλά να τρελαθώ μέχρι που πήγα και στον ψυχιατρό μου. Μου έδωσε seropram με lexotanil (lexotanil για μικρό διάστημα) και η βελτίωση ήταν αισθητή. Σε λίγο καιρό είχαν φύγει οι περισσότερες σκέψεις και οι κρίσεις πανικού όλο και λιγόστευαν.

Το 2017 αργά και σταθερά, επειδή ήμουν εντελώς καλά αποφασίσαμε να σταματίσω σταδιακά τα seropram. Λίγο καιρό μετά τη διακοπή ξεκίνησαν ζαλάδες και αστάθεια, κάθε βήμα ήταν σαν να ήμουν σε βάρκα, σαν να μην ελέγχω την κίνηση του σώματός μου. Μου έδωσε μεγάλη δόση lexotanil και πέρασαν για 2 μήνες, μέχρι που τον Αύγουστο του 2017 και μετά από ένα ταξίδι που είχα με αεροπλάνο, τα οποία και τρέμω, άρχισαν και πάλι αστάθεια και ζαλάδες. Τρελάθηκα, μου έδωσε πάλι lexotanil αλλά αυτή τη φορά δεν έγινε τίποτα. Άρχισα πάλι εξετάσεις, μαγνηστικές κλπ. και για 3 μήνες ζούσα μέσα στον εφιάλτη, μέχρι που αποφασίσαμε να ξεκινήσω πάλι seropram. Μέσα σε μία βδομάδα ΟΛΑ έφυγαν, ζούσα και πάλι ήρεμη... Μέχρι που ξαφνικά μετά από έναν μήνα είχα έντονο άγχος καθόλη τη διάρκεια της ημέρας. Φοβόμουν το αύριο, αν θα ξαναέρθουν οι ζαλάδες... Έδω και 1 μήνα και παρά την αύξηση του seropram σε 1 1/2 (30mg) το άγχος είναι καθημερινό, με αποτέλεσμα να έχω και αρκετά ψυχοσωματικά (ζαλαδες, αστάθεια, κάψιμο, εμετούς, διάρροια, τρέμουλο...) Ενώ κανένα δεν με φοβίζει, δυστυχώς ο οργανισμός μου μεταφράζει την αστάθεια σαν κάτι κακό και αμέσως με ταράζει. Ξυπνάω με άγχος κάθε μέρα όλο αυτό το μήνα, με πρωινές τάσεις για εμετό και διάρροια και όσο περνάει η μέρα αρχίζει και η ζαλάδα...

Να αναφέρω στο σημείο αυτό πως κάνω ψυχοθεραπεία, πως καταλαβαίνω πως ότι μου συμβαίνει είναι ψυχοσωματικό, όμως και πάλι τα συμπτώματα δεν υποχωρούν... Αυτό που με προβληματίζει είναι γιατί ξαφνικά τα χάπια δεν κάνουν δουλειά... Γιατί δεν μου φτάνει πλέον το seropram και εμφανίζω τα ψυχοσωματικά; Τι πρέπει να κάνω; Δεν θέλω να ζω άλλο έτσι. Ποια είναι η γνώμη σας;

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

όταν δεν κανουν δουλεια τα χαπια τα αλλαζεις....δεν κανουν δουλεια γιατι τα συνηθιζει ο οργανισμος και θελει αλλαγη....
και εγω εχω περασει ΓΑΔ....δυσκολη κατσταση ξερω.....πρεπει να σταματήσεις να κανεις οτιδήποτε σε αγχωνει τουλάχιστον για διάστημα 3-5 χρονια ώστε να φυγει........κακως μπηκες το αεροπλανο εφόσον δεν μπορεις......
επισης βαλε γυμναστικη στην ζωη σου κανει καλο....θεληση υπομονή και αλλαγη τροπου ζωης.....αυτά από εμενα...καλη συνεχεια με υγεια ψυχικη και μη!!!

[aldimas]

Προ λίγο ετών πέρασα κρίσεις πανικού. Συχνές επισκέψεις σε νοσοκομεία και διαγνωστικά κέντρα. Καρδιολόγος με είχε στο φουλ σε κοπώσεως για να πείσω τον εαυτό μου πως δεν θα μείνω στον τόπο.

Ξαφνικά μέτά που κάναμε το παιδί μας στον 1 χρόνο Χριστούγεννα 2016 πάνω στην άδειά μου παθαίνω ίλιγγο θέσης. Το έριξα το πρόβλημα στην αυπνία και τις πολλές ταλαιπωρίες, καθαρισμούς σπίτι να είμαι επι παντός επιστειτού. Είχα παρατήσι γυμνστήρια λόγω παιδιού, κακή διατροφή...

Έκτοτε, πέρασε ο ίλιγγος μετά απο 20 μέρες και σε φάση στρες μέσα στο καλοκαίρι (μετά απο απώλεια κλειδιών αμαξιού) κάτι έγινε .. με έπιασε έντονη ζάλη, νευραλγια τριδήμου, αιμοδιες στα χείλια.. και έμεινε μέχρι τώρα .Άλλοτε πολύ άλλοτε λίγο άλλοτε τίποτα.

Νέος μαραθώνιος με τριπλεξ καρωτίδων αξονική εγκεφάλου, έλεγχος καρδιάς.. εξετάσεις αίματος για τα πάντα συν για αυτοάνοσα γιατί κοκκίνιζα, χολτερ πίεσης.. όλα .. τίποτα παθολογικά.Με διαφορές φάσεις τις έκανα μόλις με έπιανε ο πανικός του κάτι έχω.

Όταν ήμουν όμως σπίτι σχετικά είχα την ζάλη υπο έλεγχο , γυμναστήριο όλα οκ και πιεζόμουν επίτηδες. Σπάνια ψιλοζαλάδα, ξεκίνησα ξανα πολ. τέχνες και ήμουν απο νορμάλ, λίγο ή και ως καθόλου ζαλη.

Όταν όμως ξεκινώ να μπαίνω στο γραφείο.. μέχρι τις 11 ζάλη μετά στις 15.00 πολύ εώς να πλησιάζει ίλιγγος. φεύγω και μόλις περάσει το απόγευμα είμαι πολύ καλύτερα.

Συγκυριακά, όταν τρομάζω πιέζομαι απο συγκίνηση ή νεύρα .. ζαλίζομαι έως πολύ κοντά σε ίλιγγο. Όταν βρέθηκα όμως σε πριν δύο μηνες σε θάλασσα που στην προσπάθεια να μην πνιγούμε έτρεχα αριστερά δεξία να δένω σχοινιά (αποτυχία event εταιρείας) ήμουν 100% ενεργός χωρίς θέμα.

Βγάζετε άκρη? Εγώ μετά απο επίσκεψη σε νευρολόγο κατέληξα πως τα κακά δεν σταματάνε - χειροτερεύουν. Τα νευροφυτικά έρχοντε παρέρχοντε. Βάλε κάποια ευαισθησια σε φώτα LED στο γραφείο (όργιο απο φώτα που έβαλαν ανα μισό μέτρο και δεν τα κλείνουν) βάλε κάτι κρίσεις πανικού μαζί με έλλειψη ύπνου και συσωρευμένη πίεση.. δεν είναι δύσκολο να μπείς σε κυκαιώνα. Μια σπίθα και υποτροπιάζω με ζαλάδες και μετά.. φεύγει όπως ήλθε.