Τριχοτιλλομανία

[Lilly White]

Γεια σας,
διάβασα κάποια άρθρα που υπήρχαν εδώ για τη τριχοτιλλομανία αλλά ήταν πολύ παλιά και έτσι αποφάσισα να ανοίξω ένα καινούργιο thread για το συγκεκριμένο θέμα.
Θα σας γράψω το δικό μου πρόβλημα και ελπίζω να υπάρχει κάποιος να μου απαντήσει γιατί νιώθω πολύ άσχημα ψυχολογικά.
Θα προσπαθήσω να πω την ιστορία μου με λίγα λόγια. Γενικά μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου ο πατέρας κακοποιούσε τη μητέρα μου σωματικά αλλά και εμένα ψυχολογικά. Η οικογένεια του πατέρα μου ( γονείς και αδέρφια ) δεν ήθελαν τη μητέρα μου και γενικά της φερόντουσαν πολύ άσχημα όπως και σε εμένα με αποτέλεσμα να περάσουμε πολύ δύσκολα και εγώ να πάθω κατάθλιψη και πολλά προβλήματα με ψυχαναγκαστικές διαταραχές. Όλο αυτό κράτησε για πολλά χρόνια μέχρι που η μητέρα μου βρήκε τη δύναμη να φύγει. Με πολλές δυσκολίες καταφέραμε να σταθούμε στα πόδια μας και εγώ έκοψα κάθε επικοινωνία με τον πατέρα μου και την οικογένεια του. Με τα χρόνια και με τεράστια προσπάθεια κατάφερα σιγά σιγά να ελέγξω τη κατάθλιψη και τα προβλήματα μου και να νιώσω λίγο καλύτερα. Όλα αυτά μέχρι που πριν λίγο καιρό ξαφνικά μου τηλεφώνησε η αδερφή του πατέρα μου και ζήτησε να με συναντήσει. Δεν είχα καμία διάθεση να τη συναντήσω ξανά και να επιστρέψω πίσω στο παρελθόν αλλά αποφάσισα να το κάνω γιατί επέμενε. Όταν τη συνάντησα έκλαιγε και μου ζήτησε συγνώμη για όσα είχαν γίνει στο παρελθόν. Πίστευα ότι όλα θα σταματούσαν εκεί αλλά μετά από αυτή τη συνάντηση άρχισαν να μου τηλεφωνούν και άλλα άτομα από την οικογένεια του πατέρα μου και στο τέλος τηλεφώνησε και ο ίδιος ο πατέρας μου και τελικά συναντήθηκα με όλους για να μην τους κάνω να νιώσουν άσχημα. Για να μην τα πολυλογώ θέλουν να έχουν επικοινωνία μαζί μου και να συναντιόμαστε ενώ εγώ δεν θέλω. Όλο αυτό μου προκάλεσε τεράστιο άγχος και εκεί που ήμουν καλύτερα η κατάθλιψη και το άγχος επέστρεψαν ξανά και ξαφνικά άρχισα να έχω ψυχαναγκασμό με τα μαλλιά μου και να τα τραβάω. Μέσα σε 1,5 μήνα από εκεί που τα μαλλιά μου ήταν όμορφα, υγιέστατα και έφταναν μέχρι τη μέση μου, από το τράβηγμα έχουν φτάσει να είναι μέχρι το αυτί. Έχω χάσει το 80% των μαλλιών μου ( ευτυχώς είχα πολλά μαλλιά ) και δεν μπορώ να σταματήσω. Κοντεύω να τρελαθώ, κλάιω συνέχεια και έχω χάσει εντελώς την αυτοπεποίθηση μου γιατί τα μαλλιά μου τα μάκραινα για πολλά χρόνια και με έκαναν να νιώθω όμορφη και ασφαλής. Ξέρω ότι είναι παράλογο όλο αυτό αλλά νιώθω άσχημα να πω πως δεν θέλω να συναντηθώ ξανά με αυτά τα άτομα γιατί σκέφτομαι ότι θα πουν πως είμαι κακιά και θα με κρίνουν αρνητικά και από το άγχος ξεσπάω στον εαυτό μου και δεν μπορώ να σταματήσω. Νομίζω πως είναι τα κατάλοιπα που έχω από τη κακοποίηση που είχα βιώσει σαν παιδί και ακόμα τους φοβάμαι. Θα ήθελα κάποιος αν μπορεί να μου πει τη γνώμη του γιατί δεν ξέρω τι να κάνω. Ξέρω πως θα έπρεπε να πάω σε κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο για να με βοηθήσει αλλά δεν έχω τη δυνατότητα.

[lolipopheart]

Γεια σου!
Το μονο που εχω να σου πω ειναι πως ειμαι παθουσα. Η διαταραχη ξεκινησε το 2008 μετα απο μια απογοητευση. Ειχα παει σε 2 ψυχολογους ομως δεν ενιωθα να παιρνω βοηθεια. Τελικα πηγα γυμναστηριο βελτιωσα εμφανιση εκανα νεους φιλους και σιγα σιγα βγηκα απο αυτο. Να σου πω πως εμενα το προβλημα μου ηταν χειροτερο διοτι αντι να τραβαω τα μαλλια τραβουσα τις βλεφαριδες μου. Εμενα τοτε 3 μηνες με τεραστια κενα κ εβαζα γυαλια κ μαυρο μολυβι να μη το βλεπει κανεις. Επισης δε τολμουσα να παω κομμωτηριο ή να μαζεψω τα μαλλια μου γιατι οποιος στεκοταν απο πανω θα το βλεπε. Ηδη το χσν δει 3 ατομα ειχαν φρικαρει... Επισης δοκιμασα αντικαταθλιπτικα- πιστευω θα σε βοηθησουν στην αρχη να νιωσεις καλα ν παρεις δυναμη- να πας σε ψυχιατρο οχι ψυχολογο. Ειχα τοση ενταση κ τοσες τυψεις τοτε μεσα μου γι αυτο που εκανα πιυ στους ψυχολογους που χα παει τρεχανε τα δακρυα ποταμι. Τωρα μετα απο τοσα χρονια κ λιγω μιας αλλης δυσκολης κατασταδης που περναω ξαναχω το προβλημα κ να σου παλι το μολυβι ματιων..Τωρα ομως ειμαι 29 πια αρκετα πιο δυνατη κ εχω τραβηξει περισσοτερα. Πρωτο βημα ειναθ να αποδεχτείς πως δε φταις για οτι σου συμβαινει. Βρες μια νεα δραστηριοτητα, κουρεψου ομορφα κανε κατι για σενα κ κατα τη γνωμη μου θες καποια αντικαταθλιπτικη αγωγη για ενα εξαμηνο. Κλεισε αμεσα ραντδβου με μια ψυχιατρο. Να κοιταξεις να ναι λιγο συγχρονη κι οχι 100 χρονων. Πιστεψε με ειναι μονο μια φαση που σε πληγωνει και νιωθεις να σε διαλυει αλλα θα τα καταφερεις ν βγεις απο αυτο. Το πρωτο βημα ειναι να απιδεχτεις τη κατασταση κ αντι να μοιρολογεις να πεις ως εδω θα το παλεψω τωρα. Συνειδητα οποτε πανε τα δαχτηλα στα μαλλια σου να τα απομακρυνεις. Εν μερει ειναι και συνηθεια να ξερεις.

[Lilly White]

lolipopheart Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση,
πήγα σήμερα κομμωτήριο και έκοψα τα μαλλιά μου αρκετά κοντά αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να σταματήσω να τα τραβάω. Και εγώ είχα πάει σε ψυχολόγους παλιότερα και δεν με βοήθησαν, έτσι σταμάτησα γιατί απογοητεύτηκα. Είχα πάρει και αντικαταθλιπτικά για κάποιο διάστημα αλλά και πάλι σταμάτησα γιατί δεν έβλεπα βελτίωση.
Καταλαβαίνω τι πέρασες γιατί και εγώ κλαίω συνέχεια και με έχει πιάσει απελπισία. Είναι κάτι που δεν μπορώ να σταματήσω και με κάνει να νιώθω χειρότερα με τον εαυτό μου. Τα κοντινά μου άτομα που το ξέρουν μου φωνάζουν να σταματησω αλλά δεν νομίζω πως αυτό βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις. Θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου και θα προσπαθήσω να βρω έναν ψυχίατρο ακόμα κι αν είμαι δύσκολα οικονομικά. Δεν ήθελα να ξαναπάρω αντικαταθλιπτικά αλλά η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και σκέφτομαι μέχρι και την αυτοκτονία.
Σε ευχαριστώ πολύ, καταλαβαίνω πως με τις βλεφαρίδες είναι πολύ χειρότερο και μπράβο σου που βρήκες τη δύναμη και κατάφερες να το ξεπεράσεις, μακάρι να τα καταφέρω και εγώ.

[lolipopheart]

Προς θεου!!!! Μην σκεφτεσαι τετοια πραγματα.
Ολο αυτο ειναι μια αγχωδης διαταραχη. Υπαρχουν πραγματα που σε εχουν στρεσαρει και εκτονωνεσαι στο σωμα σου αντι στις πηγες του αγχουε σου αλλα....αν το δεις απ'εξω ειναι μεν μια εμμονη που δημιουργει φαυλο κυκλο και σε τσακιζει αλλα δεν ειναι κατι μη διορθωσιμο και σιγουρα δεν ειναι τρελα ή διπολικη διαταραχη. Απλα συσσωρευμενο αγχος, αγανακτηση ισως και θυμος και πιατευω καπου στο βαθος χαμηλη αυτοεκτιμηση που βγαινει με τασεις αυτοκαταστροφης. Προσπαθησε να εντοπισεις αρχικα τις αιτιες που σε εφεραν στο σημειο αυτο και αν θες τη γνωμη μου οσο δυσκολο κι αν ακουγεται βρες καποια ανεξοδη ασχολια ή κατι εθελοντικο κατι τελος παντων που θα σε φερει σε επαφη με κοσμο. Οσο πιο πολυ μενεις μονη τοσο βυθιζεσαι στην αυτοκαταστροφη.
Οπως σου ειπα κι εμενα τωρα μολις 9 χρονια μετα εχει επανελθει αλλα το κανω συνειδητα και δε το αφηνω πια να με πληγωνει. Αυτο ειναι το πρωτο βημα για να το ξαναπαλεψω. Ολα ειναι στο μυαλο. Επιμενω πως οταν το κανεις θα πρεπει να λες οχι κι ας το ξανακανεις...θα ξαναπεις οχι τοσες φορες μεχρι το οχι να υπερισχυσει.
Οσον αφορα στα φαρμακα δυστυχως απο δω δεν επιτρεπεται να πω πολλα αλλα τα αντιψυχωσικα νεας γενιας οπως οι αναστολεις επαναπροσληψης σεροτονινης σε συνδυασμο ισως και με καποιο αλλο αγχολυτικο εγω ειμαι σιγουρη πως θα σε βοηιησουν να σου πω ομως πως η δραση τους ξεκινα μετα απο 1 μηνα αγωγης συνηθως!!!!! Επισης εδωσα εμφαση στην ηλικια του ψυχιατρου γτ αυτος θα σου τα γραψει κι αν ειναι κανενας αρχαιος θα σου γραψει φαρμακα παλαιας γενιας που δε θα σε καλυψουν. Μου εχει συμβει γι αυτο στο λεω. Εαν χρειαστεις κατι γραψε μου εδω. Ξερω τι περνας. Εχω περασει μεγαλο λουκι με ολο αυτο ξερω τι συναισθηματα σου προκαλει.

[Lilly White]

Ευχαριστώ,
είναι έτσι ακριβώς όπως τα περιέγραψες. Πιστεύω ότι έχω πολύ θυμό μέσα μου γιατί πάντα προσπαθούσα να είμαι το καλό παιδί για να μην δυσαρεστήσω τους άλλους και τώρα βγαίνουν όλα στην επιφάνεια, και σίγουρα έχω και χαμηλή αυτοπεποίθηση που πηγάζει από τα παιδικά μου χρόνια και εννοείται πως χειροτέρεψε τώρα με τη τριχοτιλλομανία.
Γενικά παρατήρησα πως κάθε φορά που κάποιος μου έλεγε πως έχω κάτι όμορφο πάνω μου, προσπαθούσα ασυνείδητα να το καταστρέψω. Για παράδειγμα, στην εφηβεία όταν όλοι μου έλεγαν πως έχω πολύ όμορφο δέρμα, μετά από λίγο αρχιζα να πειράζω το δέρμα μου μέχρι που γέμιζε πληγές. Το έκανα εντελώς ασυνείδητα και χωρίς να ξέρω γιατί. Τώρα που μου έκαναν σχόλια πως έχω όμορφα μακριά μαλλιά άρχισα ασυνείδητα να τα τραβάω μέχρι που έμεινα με ελάχιστες τρίχες στο κεφάλι. Καταλαβαίνω πως οι αιτίες είναι βαθύτερες για αυτό πρέπει να ψάξω για βοήθεια και θα κάνω αυτά που μου είπες σε ότι αφορά τον ψυχίατρο. Για να βγω με κόσμο μου είναι ακόμα πολύ δύσκολο, έχω κλειστεί εδώ και πολύ καιρό στον εαυτό μου και χρειάζεται πολλή προσπάθεια για να κάνω αυτό το βήμα. Ακόμα και το βήμα με τον ψυχίατρο είναι τεράστιο βήμα για εμένα και ψάχνω να βρω τη δύναμη να το κάνω και να πάρω την απόφαση. Δεν είναι εύκολο γιατί έχω απογοητευτεί πολύ και δεν εμπιστεύομαι πια τους άλλους. Σε ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια, ειλικρινά με βοήθησες πολύ να νιώσω λίγο καλύτερα με τη κατάσταση μου, θα προσπαθήσω να ξαναγράψω όταν κάνω το βήμα με τον ψυχίατρο.

[lolipopheart]

Κανε ενα βημα τη φορα. Κι αν κανεις πισωγυρισμα δεν πειραζει. Οπως στις διαιτες. Μια μερσ θα φας το γλυκο απο την επομενη ξαναπροσπαθεις.
Αυτο που περιεγραψες το ειχα κι εγω. Τωρα που το ειπες θυμηθηκα πως το πρωτο πρωτο κρουσμα το ειχα οταν πηγαινα γυμνασιο. Εκει μια μερα μου πε η μαμα μου τι ωραιες βλεφαριδες εχω. Τοτε αρχισα να τις πειραζω. Μετα το ξεχασα και στο πανεπιστημιο με τον χωρισμο πυροδοτηθηκε απλα η κατασταση. Ηταν πολυ ποκυ δυσκολα. Φαντασου μονο να προσπαθεις να βρισκεις συνεχεια την καταλληλη γωνια να καθεσαι να μην το προσεξει κανεις.. κι αυτο ολη μερα.
Σε καποια φαση πηρα βλεφαριδες, τις εκοψα και αποκατεστησα απλα το κομματι που μου ελειπε.
Αυτο με εκανε να νιωσω παλι λιγο ελευθερη και να παρω θαρρος να το παλεψω λεγοντας πως τωρα που δε φαινεται πως αυτοκαταστρεφομαι μπορω να βαλω φρενο κ στην πραξη.
Δεν μου ειπες ποσο χρονων εισαι και απο που καταγεσαι. Εγω μενω εξωτερικο αλλα ειναι προσωρινα στο Ηρακλειο Κρητης απ' οπου καταγομαι. Εαν τυχαινει να σαι κι εσυ απο δω δε θα χα προβλημα να βρεθουμε κιολας. Ειναι πολυ σημαντικο να μπορεις να παραδεχτεις το προβλημα σου για να το παλεψεις. Την 1η φορα π χα παει στον ψυχολογο εκλαιγα περιπου 20 λεπτσ πρωτου του πω τι με εφερε σε εκεινον. Απλα δε μπορουσα να το ξεστομισω.
Πρεπει να πιστεψεις λιγακι στον εαυτο σου, δε ξερω τι ανθρωπος εισαο αλλα βρες ενα δυνατο σου σημειο κι αναδειξε το. Εγω τοτε εκανα διαιτα εχασα 14 κιλα και εκανα νεες παρεες στη σχολη. Βρες κατι αντιστοιχο.
Και να θυμασαι πως ο ολοι οι ανθρωποι σχεδον εχουν καποια θεματα αλυτα. Ολοι παλευουν με δικους τους δαιμονες. Δεν εισαξ μονη. Και οσο περιεργο κι αστοχο κι αν ακουγεται αυτο που σου συμβαινει δεν ειναι δραματικο!Θα βγεις απο αυτο με λιγη προσπαθεια εκ μερους σου κ με λιγη φαρμακευτικη βοηθεια και τοτε θα νιωθεις πιο δυνατη απο πριν γιατι καταφερες να ξεπερασεις εναν τεραστιο σκοπελο κ νικησες. Σαν συμβουλη που θα θελα να κρατησεις εαν παρεις καποιο σκευασμα απο γιατρο στο ξαναλεω μην το κοψεις γιατι δε θα δεις αμεσα κατι. Αργει αλλα κανει δουλεια. Παιρνε το και δε σου κανει κοπο. Επισης θα σου προτεινα γυμναστικη. Βρες ενα δημοτικο χωρο να μην πληρωνεις ή κολυμπι ή κατι π θα σε ηλκυε. Θα δεις πως οταν αρχισεις να φροντιζεις το σωμα σπυ κ να νοιαζεσαι θα λυπασαι να του κανεις κακο.
Ατομα σαν εμας την πατανε γιατι ηταν πολυ τυπικα στη ζωη τους. Οπως το πες..να μην λυπησουν κανεναν. Να μην παρουν κακη κριτικη. Ολα αυτα ειναι λαθη τωμ γονιων. Εσυ δε φταις. Μεγαλωσες σε τοξικο περιβαλλον. Αλλα τωρα πρεπει να παρεις τη ζωη σου ατα χερια σου κ να βαλεις δικους σου κανονες. Κι ο πιο βασικος ειναι να εκτιμησεις τον εαυτο σου για οσα εχεις και εισαι. Δεν εισαι πια το παιδακι του μπαμπα. Δε μπορει κανεις να σε κανει οτι θελει. Εσυ θα βαλεις τα ορια στους αλλους. Πρωτα ομως θα βαλεις ορια στον εαυτο σου. Θα τον εκπαιδευσεις να σε σεβεται και να σε φροντιζει. Αυτο ειναι το 1ο βημα για να εισαι καποια στιγμη πληρης και ηρεμη. Δες το σαν προκληση. Βαλε το πεισμα και θα πετυχεις. Ολα μεσα στο μυαλο ειναι. Εχουμε απιατευτη κι ανεξερευνητη δυναμη μεσα μας. Προσπαθησε να την βρεις και δε θα χασεις.

[Lilly White]

Ευχαριστώ ξανά, μόλις τώρα βρήκα την ευκαιρία να ξαναμπώ και να διαβάσω την απάντηση.
Έψαξα λίγο το θέμα στο διαδίκτυο και είδα πως και κάποιες γνωστές γυναίκες έχουν ή είχαν το συγκεκριμένο πρόβλημα όπως η Μέγκαν Φοξ, Σαρλίζ Θέρον και άλλες οι οποίες όλες είναι πολύ εμφανίσημες. Λες να έχει να κάνει κάτι με αυτό; Αναρωτιέμαι μήπως επειδή ακούνε συνέχεια θετικά σχόλια για την εμφάνιση τους προσπάθησαν με κάποιον τρόπο ασυνείδητα να τη καταστρέψουν.
Είσαι πολύ δυνατή που κατάφερες να το ξεπεράσεις, ελπίζω οι βλεφαρίδες να ξαναβγήκαν γιατί ξέρω ότι είναι πιο δύσκολο από τα μαλλιά. Διάβασα πως μια ηθοποιός η Olivia Munn είχε το συγκεκριμένι θέμα με τις βλεφαρίδες της και ξεκίνησε από θέματα που είχε στα παιδικά της χρόνια με τον πατέρα της. Εγώ δυστυχώς συνεχίζω να τραβάω αλλά λιγότερο τώρα, αν και έχει αρχίσει να φαίνεται σε πολλά σημεία του κεφαλιού :( Σκέφτηκα να βάλω καπέλο αλλά θα είναι κάπως περίεργο, έτσι αποφάσισα να καλύψω τα σημεία που λείπουν τα μαλλιά με μακιγιάζ και σκιές και ελπίζω να μην φαίνεται. Δεν με νοιάζει τόσο για εμένα αλλά για το ότι δεν θέλω να με κοιτάνε περίεργα οι άλλοι.
Έχεις δίκιο, και εγώ όλα τα θέματα που έχω είναι από τα παιδικά μου χρόνια και αυτό είναι που προσπαθώ να παλέψω τώρα και να ξανα-προγραμματίσω τον τρόπο σκέψης μου για να μου φύγουν όλα αυτά τα ψυχο-σωματικά. Σκέφτηκα τελικά να το παλέψω μόνη μου για κάποιο διάστημα και αν δω ότι δεν μπορώ καθόλου θα πάω σε ψυχίατρο και θα πάρω τη φαρμακευτική αγωγή και δεν θα τη σταματήσω αυτή τη φορά. Απλά νιώθω πιο δυνατή και λίγο καλύτερα αυτές τις μέρες και προσπαθώ να βοηθηθώ διαβάζοντας βιβλία για τη ψυχολογία. Ξέρω πως η μανία με τις τρίχες είναι απλά το σύμπτωμα και θέλω να θεραπέυσω τη ρίζα του προβλήματος. Θα αρχίσω να φροντίζω περισσότερο τον εαυτό μου επίσης. Ήδη ξεκίνησα γυμναστική μετά από καιρό, αν και στο σπίτι προς το παρόν :)
Εγώ είμαι 30 και είμαι από Αθήνα. Όλα όσα μου έγραψες στο τέλος είναι και αυτά τα οποία προσπαθώ να αλλάξω τώρα, για αυτό λέω να ξανα-προγραμματίσω τον εαυτό μου και να αλλάξω όλα τα λάθος σκεπτικά που μου έμαθαν σαν παιδί για τον εαυτό μου. Ελπίζω κάποια στιγμή να τα καταφέρω και εγω.

[lolipopheart]

Εγω δεν εχω αμφιβολια πως θα βγεις απο αυτο. Καποτε αν δεν το παλεψεις γινεται τοσο καταστροφικο που θα καταλαβεις πως το να βαλεις τελος ειναι μονοδρομος!
Χαιρομαι που πας λιγο καλυτερα. Αδραξε τις μερες που εισαι καλα για να κανεις μεγαλυτερη προοδο προς την αυτοβελτιωση.
Ναι πιστευω πολυ οτι εχει να κανει με αυτοτιμωρια σε χαμηλη αυτοεκτιμηση. Εκει που οι αλλοι σε θαυμαζουν εσυ ευχεσαι να μην υπηρχες ωρες ωρες.
Κ οπως ειπες η μανια αυτη ειναι μονο το αποτελεσμα. Το βασικο ειναι με μια λεξη ν αγαπησεις τον εαυτο σου ή εστω ν αρχισεις ν τον συμπαθείς... Τοτε θα παψει αυτοματα η συνηθεια.
Δε θα σαι αιωνιως στον φαυλο κυκλο απλα οσο πιο γρηγορα το αντιμετωπισεις τοσο πιο λιγο θα βυθιστεις.
Εγω τωρα αναμενω ν ξαναφυτρωσουν αλλα θελει κν τριμηνο στις βλεφαριδες. Οποτε αναμονη κ αιλαινερ. Αυτη τη φορα ομως δε νιωθω ασχημα. Εδωσα εξ αρχης αφεση στον εαυτο μ κ ειπα καντο ν ξεσπάσεις κ μετα ανακαμπτεις. Μου ετυχε πολυ στρες προσωπικο ξσφνικα κ ενιωσα να διαλυομαι. Τωρα π ειμσι καλυτερα δε τις ξανακουμπαω κ αναμενω.
Κι απο αυτο παλι δυνατοτερη κ σοφοτερη θα βγω.
Καλη επιτυχια λοιπον.
Να κανεις οπως μου πες με γιατρο αν χρεοαστει κ γυμναστικη βαλε γκαζι!!!
Και μη ξεχνας. Μπορει ν ναι ασχημο αλλα υπαρχουν τοσα κακα κ χειροτερα... Δεν ειναι για θανατο.
Εμπιστοσυνη στον εαυτο σου. Βημα βημα θα το ξεπερασεις. Θα δεις!!

[koritsi83]

ρωτήστε το γιατρό σας
N-ACETYL CYSTEINE 1000mg 120 Vegetarian Capsules
Google: nac for trichotillomania
σοβαρά είναι ενοχλητικό. Δεν μπορώ να το αντέξω

In a case series of six patients treated for trichotillomania (hair pulling) and/or skin excoriation (skin-picking disorder, or SPD) as comorbidities to an impulse control or affective disorder, treatment with N-acetylcysteine (NAC) 1,200-1,800 mg/day resulted in either complete abstinence or great improvement in self- ...

[masha]

Έχεις περισσότερη δύναμη μέσα σου από ότι νομίζεις. Βγάλε από την ζωή σου αυτους που σε χαλάνε.

Και πραγματικά δες ένα ειδικό γιατρό.

[elis]

Ναι ρε κοριτσι κι η κορη μου νομιζε οτι ηταν αδυναμη αλλα τελικα κανει για δεκα αντρεσ