αυτοκτονικές σκέψεις...συνέχεια

[oceandreams]

Νιώθω ότι έχω πιάσει πάτο. Είμαι κι εγώ μια απ' τις άνεργες κοπέλες 20 κάτι που επιστρέφουν στο χωριό τους και κοιτάνε τους τοίχους γιατί... γιατί πλέον είναι δύσκολο να βρεις το παραμικρό από δουλειά. Ίσως πάλι να φταίω κι εγώ που δεν κινητοποιούμαι αρκετά αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Το πρόβλημα είναι ότι έχω αυτοκτονικές σκέψεις. Κάθε μέρα.. Σκέφτομαι χάπια, απαγχονισμό, να πνιγώ στη θάλασσα με κάποιο τρόπο... Απ την άλλη ξέρω ότι δεν πρέπει να το κάνω γιατί θα καταστρέψω συναισθηματικά τους δικούς μου. Πριν λίγο καιρό είχα ξεσπάσει άσχημα, μέχρι και μαχαίρι τους είχα βγάλει (όχι με σκοπό να το χρησιμοποιήσω βέβαια, απλά ήταν μια παρόρμηση). Νομίζω ότι τρελαίνομαι. Έχω ένα μόνιμο πλάκωμα στο στήθος και βλέπω ότι όλες μου οι προσδοκίες, για δουλειά, για φίλους, για έρωτα, για μια φυσιολογική ζωή... έχουν διαψευστεί. Θέλω να πιστεύω ότι θα αλλάξουν τα πράγματα ή ότι θα βρω τη δύναμη να τα αλλάξω, αλλά φοβάμαι πολύ... Βλέπω έναν κόσμο κρύο, άδειο. Βλέπω ότι αγαπημένοι άνθρωποι πεθαίνουν στα καλά καθούμενα. Αν δεν είχα κανέναν για να πληγώσω, θα είχα κρεμαστεί σήμερα. Τι να κάνω για να σταματήσουν να έρχονται αυτές οι εικόνες στο μυαλό μου; Φοβάμαι ότι θα το κάνω.

[Maelstrom]

Αγαπητή, αντιμετωπίζω τα δικά σου αδιέξοδα με την διαφορά πως δεν είμαι πλέον στην ηλικία των 20 και κάτι αλλά των 40 παρά κάτι. Ποτέ όμως δεν μου πέρασε από το μυαλό η αυτοκτονία επειδή κατά βάθος αγαπώ πολύ την ζωή και επειδή ποτέ δεν έπαψα να ελπίζω σε ένα λιγότερο σκοτεινό και κρύο αύριο. Είναι πολύ νωρίς για να απογοητευτείς, πολύ νωρίς για να τα παρατήσεις. Θέλει πολύ δύναμη, το ξέρω, αλλά πρέπει να συνεχίσεις τον δρόμο σου. Θα είναι δύσκολος αλλά θα σε βγάλει σε ένα καλύτερο μέρος. Όσο ζούμε υπάρχει πάντα ελπίδα, ακόμα και αν δεν το αντιλαμβανόμαστε μέσα στα παιχνίδια που μας στήνει το μυαλό μας. Ξέρω πως ίσως σου φαίνονται όλα αυτά μάταια και γενικολογα, αλλά πιστεύω πως περιέχουν κάποια αλήθεια. Μη λυγίσεις. Διεκδίκησε από την ζωή αυτά που σου χρωστάει...

Sent from my Lenovo K50-t5 using E-Psychology Forum mobile app

[athinak1]

Οχι...ποτε μη σκεφτεσαι ετσι!! Εχεις την υγεια σου...τα νιατα σου...εγω ειμαι 40 ανεργη χωρις οικογενεια δικια μου...μενω στους γονεις μου...και δεν το εχω σκεφτει ποτε!!!! Αν εχεις υπομονη και επιμονη...ολα καλα θα πανε....στο υποσχομαι!!! Προσεχε τον εαυτο σου!!!

[savatage]

Χρειαζεσαι τη βοηθεια ΕΙΔΙΚΩΝ, οπως ακριβως θα εκανες αν επασχες απο καποια αλλη ασθενεια, δε θα εμπαινες σε φορουμ, θα επαιρνες επαγγελματικη βοηθεια αν ειχες μια σοβαρη ασθενεια, ετσι δεν ειναι?

[Polly's]

Δουλειά θα βρεις. Η δουλειά όμως δεν ειναι το παν. Πρώτα πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου...! Αν θέλεις να το συζητήσουμε εκτενέστερα στείλε μου ενα email. [email protected] και Μην κάνεις τέτοιες σκέψεις!!!!

[Aretousa]

Γεια σου, σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί πριν από χρόνια είχα νιώσει κι εγώ ότι θέλω να δώσω τέλος στη ζωή μου, αλλά ευτυχώς δεν το έκανα. Κάθε μέρα είναι μια νέα μέρα, μπορείς να αλλάξεις σελίδα, να αφήσεις πίσω ό,τι δεν σου αρεσει, να κάνεις μια νέα αρχή. Είσαι πάρα πολύ νέα. Πρακτικά σου προτείνω να αρχίσεις να γυμνάζεσαι, γιατί αυτό βοηθάει πάρα πολύ την ψυχολογία σου και θα αποκτήσεις αυτοπεποίθηση. Ξεκίνα μια δουλειά, κάνε περιπάτους, διάβασε όμορφα βιβλία, γράψε σε ένα τετράδιο όσα σε απασχολούν και επίσης μίλα με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Να θυμάσαι ότι όλα λύνονται και σε λίγο καιρό θα είσαι χαμογελαστή και πάλι.

[GeorgeGr1]

Οι αγαπημενοι ανθρωποι θα φυγουν καποια στιγμη. Χρεος σου ειναι να υιοθετεις αυτα που τους εκαναν αγαπημενους στα ματια σου.

[Delmem210118a]

φύγε κοριτσάκι μου να βρεις την υγειά σου..
δεν υπάρχει τίποτα εδώ.. πηγανε να ζήσεις σαν άνθρωπος της ηλικίας σου. οι αποστάσεις πλέον είναι εκμηδενισμένες. μην το σκέφτεσαι

[giannis000]

θελω να ξερεις οτι δεν εισαι μονη. κ γω ειμαι 20 κ ειμαι ακρηβος στα ιδια κ κανω τα ιδια ονειρα για μια φυσιολογικη ζωη που μαλλον θα παραμηνει μια φαντασιοση

Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App

[Lemur]

Αγαπητή oceandreams, για να βρει κάποιος δουλειά σήμερα πρέπει να έχει γνωριμίες, γνωστούς κτλ. Εάν δεν έχεις δουλειά δεν φταις εσυ λοιπόν, αλλά το σαπιο ελληνικό συστημα. Εγώ είμαι 44, χωρίς δική μου οικογένεια, με μια δουλειά που κάποια στιγμή θα τελειώσει, το διαισθανομαι. Δεν έχω σκεφτεί όμως ποτέ αυτό που σκέφτεσαι εσύ. Είσαι πολύ μικρή ακόμα για να αρχίσεις να αγχώνεσαι για όνειρα που δεν πραγματοποιησες.

Πολλές φορές αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα το οποίο δεν είναι στην πραγματικότητα πρόβλημα αλλά στο μυαλό μας πρόβλημα. Κάτι τέτοιο νομίζω συμβαίνει και με εσένα. Τα βλέπεις ολα μαύρα χωρίς στην πραγματικότητα να είναι.

Εστάλη από Nexus 7 στο E-Psychology.gr Mobile App