Πρέπει να χωρίσω;

[giota2405]

Καλησπέρα. Δεν έχω ξαναγράψει, με συγχωρειτε για το μεγάλο κείμενο. Είμαι 23 χρονών και εδώ και 1,5 χρόνο βρίσκομαι σε σχέση με ένα άτομο 29. Μεχρι προσφατα ο φίλος μου βρισκόταν στο στρατό και 2 μήνες πριν απολυθεί έχασε τη μητέρα του τελείως ξαφνικά και απροσδοκητα. Φυσικά και τον στήριξα σε όλα, τόσο στο στρατό όσο και στην απώλεια του. Πριν γίνουν όλα αυτά δεν είχαμε ιδιαίτερα προβλήματα πέρα από κάποιες δικές μου ανασφαλειες και ζήλιες που λίγο πολύ κοντρολαραμε κι οι δυο γιατί ήταν σε νορμάλ πλαίσια. Ισα ισα ημασταν πολυ δεμενοι και ερωτευμενοι τον πρωτο χρονο. Στο στρατό τα νεύρα του έσπασαν και είχαμε αρκετές εντάσεις παρόλο που γενικά είναι ήρεμος άνθρωπος. Σε όλες τις εξόδους ερχόταν και έβλεπε εμένα με αποτέλεσμα να μην πηγαίνει καθόλου να βλέπει τους γονείς του. Μετα την απώλεια της μητέρας του με κατηγόρησε έμμεσα ότι εξαιτίας μου ερχόταν συνέχεια εδώ και δεν έβλεπε καθόλου τους γονείς του κατά τη διάρκεια του στρατου. Και από τότε σταμάτησα να είμαι εγώ η προτεραιοτητα του. Άρχισα να έρχομαι πολύ σε δεύτερη μοίρα, να βρισκόμαστε πιο λίγο γιατί θεωρούσε ότι είχε παραμελησει τους φίλους και την οικογένειά του. Εμένα δε μου άρεσε αυτό και θυμωνα όταν κάναμε 4-5 μέρες να βρεθούμε. Προσφατα μου είπε ότι τον πιέζω πάρα πολύ και δεν αντέχει άλλο τη δική μου πίεση καθε φορα που εχουμε καποιες μερες να βρεθουμε και τις εντάσεις μας. Τον τελευταίο καιρό σταματησε να δινει οσα εγω, ενώ τον πρώτο χρόνο προσπαθούσε πολύ περισσότερο απ ότι εγώ.. πλεον εγω θα κατσω να σκεφτω να κανουμε πραγματα που του αρεσουν, να παμε εκδρομες, να του παρω δωρα κλπ, να παω πισω σε τσακωμους..εκείνος πλεον σαν να εχει παγωσει, σαν να μη θελει να παλεψει για τη σχεση μας..ενώ δεν ήταν ετσι..Ουσιαστικά εδω και δυο βδομαδες δεν επικοινωνουμε χωρις να εχουμε χωρισει ωστοσο, απλα συμφωνησαμε να παρουμε λιγο χρονο. Στις δυο βδομαδες μου ειπε οτι του λειπω και οτι με αγαπαει και οτι δε θελει να με ξεχασει, ομως καμια ουσιαστικη κινηση. (Δεν εχουμε βρεθει) Εγώ τον αγαπάω πάρα πολύ και δεν ξέρω αν θέλω να τον χάσω ύστερα απ όσα περάσαμε μαζί. Θυμάμαι πόσο όμορφα ήταν όλα πριν γίνουν όλα αυτά και ακόμα και τώρα μεταξύ μας προβλήματα δε θεωρώ ότι έχουμε, πέρα απ το ότι εγώ είμαι δυτική ενώ εκείνος όχι. Όμως εδώ και πολύ καιρό οι δικές μου ανάγκες έρχονται πολύ μετά απ τις δικές του. Τι να κάνω;

[Remedy]

να χαλαρωσεις και να αφησεις τα πραγματα να δειξουν τι τρεχει.
αν δεν ηταν ο θανατος στην μεση, θα σου ελεγα οτι ο τυπος δεν σε θελει πλεον και να μην ασχολεισαι αδικα.
αλλα δεν ξερουμε πως εχει επιδρασει ο θανατος της μητερας και σε τι υπαρξιακη φαση βρισκεται, κι αν αυτο εχει να κανει με την σχεση σας η οχι, γι αυτο υπαρχει περιπτωση να εχετε και συνεχεια στην σχεση σας, οταν ηρεμησει.
σε γενικες γραμμες, μετα απο μια απωλεια τετοια, ψαχνεις στηριξη στον συντροφο σου και ερχεσαι πιο κοντα του, δεν απομακρυνεσαι.
εκτος αν υπαρχει ψυχικη αποσταση, οποτε συμβαινει το αντιθετο.
δεν ξερουμε τι γινεται με αυτον.
αν σε ενδιαφερει πολυ κανε υπομονη και περιμενε δικες του πρωτοβουλιες.
μην τον πιεζζεις .
αν δεν αντεχεις που μπηκες σε αναμονη, απομακρυνσου. εχεις καθε δικαιωμα.

[giota2405]

Απλά ίσως στην προσπάθεια μου να τον στηριξω ειδικά στην απώλεια του να έπεσα λίγο πάνω του όντως, με την έννοια ότι επεδιωκα να βρίσκομαι διαρκώς μαζί του κλπ. Όμως δεν το κατάλαβα μέχρι τώρα που μου είπε ότι πιεζοταν ότι είχα γίνει πειστική...

[Remedy]

Απλά ίσως στην προσπάθεια μου να τον στηριξω ειδικά στην απώλεια του να έπεσα λίγο πάνω του όντως, με την έννοια ότι επεδιωκα να βρίσκομαι διαρκώς μαζί του κλπ. Όμως δεν το κατάλαβα μέχρι τώρα που μου είπε ότι πιεζοταν ότι είχα γίνει πειστική...

τωρα που στο ειπε και το καταλαβες μπορεις να το αλλαξεις, αλλα το θεμα ειναι αν εισαι κι εσυ ευχαριστημενη απο το πως εχει διαμορφωθει η σχεση σας μετα απο ολα αυτα.

[giota2405]

Δε μου αρέσει που πλέον νιώθω ότι με έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα. Που μπορεί να κάνουμε 4-5 μέρες να βρεθούμε και αυτο θα ενοχλήσει μόνο εμένα και εκείνον όχι. Που θα κανονίσει να βγει και θα ξεχάσει να μου που είναι και αν γκρινιαξω γι αυτο θα θεωρήσει ότι "μου δίνει αναφορά " η "του κάνω έλεγχο ''. Και δεν ήταν έτσι, έτσι έχει γίνει τους τελευταίους μήνες μετά την απόλυση του απ το στρατό. Και δεν ξέρω αν φέρεται έτσι επειδή απλά δε με θέλει πια η επειδή ήμουν πάντα δίπλα του με θεωρεί πλέον δεδομένη, αν είναι κάποιο στάδιο πένθους, αν είναι η πίεση του στρατου η δεν ξέρω γω τι άλλο..

[Remedy]

Δε μου αρέσει που πλέον νιώθω ότι με έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα. Που μπορεί να κάνουμε 4-5 μέρες να βρεθούμε και αυτο θα ενοχλήσει μόνο εμένα και εκείνον όχι. Που θα κανονίσει να βγει και θα ξεχάσει να μου που είναι και αν γκρινιαξω γι αυτο θα θεωρήσει ότι "μου δίνει αναφορά " η "του κάνω έλεγχο ''. Και δεν ήταν έτσι, έτσι έχει γίνει τους τελευταίους μήνες μετά την απόλυση του απ το στρατό. Και δεν ξέρω αν φέρεται έτσι επειδή απλά δε με θέλει πια η επειδή ήμουν πάντα δίπλα του με θεωρεί πλέον δεδομένη, αν είναι κάποιο στάδιο πένθους, αν είναι η πίεση του στρατου η δεν ξέρω γω τι άλλο..

ουτε εγω ξερω.
το οτι σε θεωρει δεδομενη αφου τον κυνηγουσες τοσο να εισαι απο διπλα, το θεωρω σιγουρο, αλλα δεν εξρω αν παιζει και ακτι απο ολα τα υπολοιπα.
βαλε λιγο παγο κι εσυ, μην περιμενεις με αγωνια. ασχολησου λιγο κι εσυ με δικες σου παρεες. γιατι εισαι παντα στην θεση αυτου που περιμενει?

[giota2405]

Γιατί αλήθεια τον αγαπάω πολύ... και θεωρώ ότι αξίζει...