ΦΑΡΜΑΚΑ Κ.Α

[Delmem240118a]

Καλησπέρα παιδιά.

Ο ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής μου συνέστησε να πάρω νευροληπτικά (αντι-ψυχωσικά) φάρμακα. Ανησυχεί πολύ, λέει... Αχ... Συνοπτικά έχω αυτοκτονικές-αυτοκαταστροφικές τάσεις, ακούω φωνές, αισθάνομαι πως το σώμα μου αιμορραγεί κλπ.... Αρνήθηκα. Δε γουστάρω τα φάρμακα. Ειδικά για τα ψυχοφάρμακα έχω ακούσει πως έχουν άσχημες παρενέργειες.... Προτιμώ να συζητάμε. Σε βάθος χρόνου έχω υιοθετήσει και κάποιες μεθόδους αυτοδιαχείρισης της κατάστασής μου. Δε δουλεύουν πάντα, αλλά το παλεύω όσο μπορώ. Απλά φοβαμαι πολύ ορισμένες φορές... Φοβάμαι μη χάσω το μυαλό μου. Φοβάμαι μη δεν ορίζω τον εαυτό μου. Φοβάμαι μη χάσω τους ανθρώπους που αγαπώ.

Έχετε κάποια σχετική εμπειρία από τέτοιου είδους αγωγή; Υπάρχει όντως κίνδυνος να "χαθώ";


Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

[maus]

Γεια σου,

Τελευταια μερικα φαρμακα εχουν βελτιωθει.

Εξαρταται και τι φαρμακο θα παρεις και ποια η δοση του φαρμακου που θα παρεις.

Επισης οταν σταθεροποιηθεις μπορεις να αρχισεις και ενεσεις που εχουν λιγοτερες παρενεργειες.

Το καλυτερο θα ηταν να το αντιμετωπισεις χωρις φαρμακα αλλα απο την αλλη δεν υπαρχει λογος να βασανιζεσαι τοσο πολυ.

Τα φαρμακα θα σε βοηθησουν πολυ και θα γινεις νορμαλ.

Μερικες φορες χρειαζομαστε και φαρμακα.

Ειναι σαν μια μορφη ασπιδας, ενα στηριγμα που χρειαζομαστε απλως για να ειμαστε ψυχραιμοι και να λειτουργει καλυτερο το μυαλο μας, δεν ειναι κατι το τραγικο.

Αμα βασανιζεσαι πολυ και δε βελτιωνεσαι τοτε ειναι απαραιτητα τα φαρμακα.

Επισης μην αφηνεις πολυ να περναει ο καιρος γιατι ο χρονος δεν ειναι υπερ μας και μετα ειναι πιο δυσκολη η θεραπεια αμα περασει καιρος που εχεις συμπτωματα.

Αντε περαστικα..

[pavlosla]

αν εχεις ψυχωση μονο με φαρμακα θεραπευεται, και οσο το καθυστερης θα χειροτερευης....... κανε αυτο που λεει ο γιατρος σου αυτος ξερει καλυτερα

[Delmem240118a]

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Απλά συνέβησαν όλα τόσο ξαφνικά. Δεν το έχω καν συνειδητοποιήσει. Για πρώτη φορά στη ζωή μου μίλησα για το θέμα αυτό σε "ειδικό", ανθρώπους που αγαπώ (κολλητούς, αγόρι). Επίσης πρώτη φορά γράφω εδώ, και ομολογώ να πω πως έχω λίγο άγχος, παρά την ανωνυμία που σου προσφέρει το διαδίκτυο.

Βασικά λόγω ιδεολογικοπολιτικών αλλά και συναισθηματικών πεποιηθήσεων, τίθεμαι κατά της ηγεμονίας των γιατρών και των φαρμάκων. Θεωρώ πως σε μεγάλο βαθμό, στο δυτικό κόσμο, και τα δυο συντελούν σε έλεγχο συμπεριφορών και ιατρικοποίηση της ετερότητας. Και ο σάπιος κόσμος στον οποίο ζούμε, δεν παύει καθημερινά να "κολλά" ταμπέλες που δύσκολα αποποιείται κανείς. "Αρρωστος", "τρελός".... Λες και η κοινωνία στην οποία ζούμε είναι "υγιής"; Αποβάλλεται το διαφορετικό, το Άλλο" σαν κακός δαίμονας. Σαν οικτρό σκιάχτρο.

.... πήγα σε αυτόν τον θεραπευτή, μετά από παρότρυνση του φίλου μου. Είχαμε μια πολύ δύσκολη φάση. Η καρδιά μου έσπασε και έπαψα να φροντίζω τον εαυτό μου. Δεν έτρωγα, δεν έπινα νερό, έπινα συνέχεια και γινόμουν σκατά, νόμιζα πως αιμορραγώ απο παντού ή πως μέρη του σώματός μου είναι ξένα, άρχισα να χαρακώνομαι. Οι φωνές και οι ιδέες πως κάποιος με παρακολουθεί με έπνιγαν ώρες-ώρες.... Βελτιώθηκα σταδιακά με συζητήσεις. Παρ' όλα αυτά εδώ και κάποιες βδομάδες, οι φωνές με απειλούν, με βρίζουν ή απλά μπερδεύουν το μυαλό μου, κάνοντας έναν αναθεματισμένο θόρυβο. Οι σκέψεις πως κανείς δε με αγαπά αληθινά και πως όλοι υποκρίνονται με τρομάζουν. Από παιδί ζω σε ένα σπίτι του οποίου πρωταγωνιστές είναι η βία, οι απειλές και το άγχος. Και δεν μπορώ να δραπετεύσω με 250 ευρώ το μήνα... Έκοψα τα χέρια μου. Και ένωσα ένα αισθημα αγαλλίασης να με τυλίγει. Ανακούφιση. Αργότερα οι φωνές με αποκάλεσαν δειλή, που δεν μπόρεσα να πιέσω το μαχαίρι πιο βαθιά.... Ίσως και να είμαι. Τότε ο θεραπευτής είπε πως υπάρχει άμεσος κίνδυνος για την απώλεια ζωής. Σε συνδιασμό με τα άλλα συμπτώματα συνέστησε τα φάρμακα.... Λες και θα με νιώσει ποτέ κανείς αν πάρω τα κωλοφάρμακα;;

Προσπαθώ λοιπόν. Βρισκόμαστε πιο τακτικά με τον θεραπευτή πλεον. Προσπαθώ να κάνω πραγματα που με γεμίζουν. Λεω στις παρορμήσεις και στις φωνές να σκάσουν... Υποθέτω πως αργά ή γρήγορα θα ξεχαστώ.

Συγγνώμη αν το μήνυμα είναι κάπως συγκεχυμένο. Απλά νιώθω τόσο confused. Σα να πήρε το κεφάλι μου φωτιά...

"Επισης μην αφηνεις πολυ να περναει ο καιρος γιατι ο χρονος δεν ειναι υπερ μας και μετα ειναι πιο δυσκολη η θεραπεια αμα περασει καιρος που εχεις συμπτωματα". Δλδ τι μπορεί να συμβεί φίλε/φίλη maus;

[Delmem240118a]

Φίλε/φίλη pavlosla σε ευχαριστώ και εσένα για την απάντησή σου. Τον ρώτησα γελώντας "δλδ τι πιστεύεις πως έχω και μου προτείνεις χαπάκια ή δε ξέρω και εγώ τι διάολο είναι αυτά;". Είπε πως θα με βοηθήσουν με το υπερβολικό άγχος και τις ιδέες/αισθήσεις που έχω. Δεν το συνηθίζει να δίνει "ταμπέλες". Ομολογώ να πω πως αυτό μου άρεσε. Με ηρέμησε, καθώς δεν ενστερνίστηκε τον παραδοσιακό ιατρικό ρόλο που δίνει διαγνώσεις-καταδίκες, έτσι για πλάκα.

[elis]

Ηρεμησε εχεισ θεμα η διατροφη κ γυμβναστικη αν μπορεισ να κανεισ βοηθαει γενικα θελει υγιεινο τροπο ζωησ

[Delmem240118a]

Δλδ άμα τρέχω και τρώω ρυζογκοφρέτες, θα σταματήσουν αυτά; Δε σε ειρωνεύομαι φίλε/φίλη μου. Απλά όντως δεν κατάλαβα τι εννοείς...

[pavlosla]

φιλε εμενα 4 χρονια δεν μου εχουν πει τη εχω περα απο οτι επαθα ενα ψυχωτικο επισοδειο........... γενικος δεν λενε ευκολα τη εχεις δεν δινουν διαγνωσεις........ αλλα αν εχεις κατι που εχει σχεση με ψυχωση, εχει πολλες διαφορετικες ασθενειες που δεν της ξερω ενα σωρο ονοματα..... μονο με φαρμακα θεραπευεται δυστηχως ουτε εγω ειμαι υπερ τον φαρμακων αλλα δεν υπαρχει αλλη λυση....., ψυχωση ειναι μια γενικη κατηγοριοποιηση μια ομαδα ασθενειων.... αλλα αυτες δυστηχως θεραπευονται μονο με φαρμακα....... εγω ενας λογος που ειμαι καλα τωρα ειναι γιατι μολις επαθα το ψυχωτικο επισοδειο με πηγαν κατευθειαν οι γονεις μου νοσοκομειο...... δεν καθυστερησε η εναρξη αγωγης με αποτελεσμα να ειμαι ελαφρα και να παιρνω μικρη αγωγη...... οσο το αφηνεις και χρονιζει τοσο μεγαλυτερη αγωγη θα καταληξεις να παρεις, εγω παιρνω ενα χαπι μονο την ημερα και εδω και αρκετο καιρο δεν εχω κανενα συμπτωμα... ουτε φωνες ουτε ιδεες ουτε ψευδεσθησης ουτε αγχη ουτε καταθλιψεις τιποτα απολυτος.... μονο που και που αραια μπωρει να παθω καμια νευρικη κριση εχω παθει τρεις φορες το τελευταιο χρονο πχ........ αλλα παθαινουν και η μη ασθενεις τετοια προβληματα πιστευω σε ενα δυο χρονια θα ειμαι εντελως καλα. αλλα πιθανοτατα τη φαρμακευτικη αγωγη θα την παιρνω για παντα, ασχετα αν καποτε μου ειχαν πει οτι θα ειναι μονο για δυο χρονια.. επισης διατροφη και γυμναστικη που λεει συνεχως ο ελις..... αλλα και τα φαρμακα δυστηχως ειναι αναγκαια......... εγω γυμναζομαι καθε μερα σχεδον 2 με 3 ωρες

[pavlosla]

Δλδ άμα τρέχω και τρώω ρυζογκοφρέτες, θα σταματήσουν αυτά; Δε σε ειρωνεύομαι φίλε/φίλη μου. Απλά όντως δεν κατάλαβα τι εννοείς...

ο εγκεφαλος μεταβαλεται διαρκως, και η χειρονακτικη ζωη και γυμναστικη χτιζει ποιο υγειης εγκεφαλους, το 80% του εγκεφαλου ασχολειται με τη κινηση, η βιοχημεια του εγκεφαλου αν γυμναζεσαι βελτιωνεται
για αυτο και οσοι αθλουνται πολυ εξαρτουνται απο τη γυμναστικη θελουν να γυμναζονται περισσοτερο...... ποιο αναλυτικα δεν τα ξερω να σου τα εξηγησω.... αλλα η γυμναστικη δρα αγχολυτικα και αντικαταθληπτικα........... φυσικα τα φαρμακα ειναι αναγκαια αλλα βελτιωνεται η κατασταση με την αθληση......

[Delmem240118a]

Αυτό το "για πάντα" με τρομάζει... δλδ γιατί να παίρνω για πάντα φάρμακα;;; Νομίζω πως με βοηθάει να μιλάω στον εαυτό μου, να βηματιζω πάνω κάτω όταν μου μπαίνει η ιδέα πως αιμορραγώ, να παίζω με τον σκυλάκο ή να βγαίνω με φίλους/αγόρι. Επίσης όταν συγκεντρώνομαι στο μεταπτυχιακό, βλέπω πως κάτι γίνεται. Δοκιμάζω να σιγοτραγουδώ ή και να σφυρίζω επίσης, όταν με πιάνουν αυτά. Μερικές φορές φοβάμαι. Δλδ ακόμα και με τον θεραπευτή, έλεγα "ρε μπας και του πω κατι και με κλείσει πουθενά;". Δλδ μιλούσα και ήμουν έτοιμη να τρέξω αν χρειαστεί, μη με κλειδώσει και δεν μπορω να φύγω. Ακόμα το σκέφτομαι καμιά φορά.

Συγγνώμη αν κουράζω... ειλικρινά λυπάμαι...

[pavlosla]

δυστηχως τα ποσοστα πληρους αποθεραπειας στη ψυχωση καπου ειχα διαβασει ειναι 10% η πιθανοτητες ειναι εναντιον μας........ στη ψυχωση θεραπευουν τα συμπτωματα τα φαρμακα αλλα οχι την ιδια την ασθενεια........ οσοι τα κοβουν απο μονη τους ξανακοιλουν παθαινουν υποτροπη και μετα μεγαλυτερες δοσεις παλη συμπτωματα και εισαι χειροτερα.......... και μενα με τρομαζει το ''παντα'' αλλα ετσι ειναι, ειμα καλα γιατι παιρνω καθε μερα κανονικα τη θεραπεια μου...... αλιως θα ειχα προβληματα...... και φυσικα δεν θα βελτιωνομουν πριν εναμιση χρονο επαιρνα ζοξιλ σολιαν και ακινετον ενα σορο φαρμακα τωρα ειμαι μονο με σολιαν. και σε λιγο καιρο θα δοκιμασουμε με μισο χαπι την ημερα, που ξερεις αν παει καλα το μισο χαπι μπωρει να δοκιμασουμε να κοψω εντελως τα φαρμακα αλλα λιγο δυσκολο... και επικυνδηνο.........

[pavlosla]

αν παθεις ψυχωτικο επισοδειο που επαθα εγω δεν εχεις ζωη η ζωη διαλυεται αποδιοργανωνεται πληρως ζεις σε ψευδεσθησης παραισθησης παραλητικες ιδεες και φωνες....... δεν εχεις ζωη τελιωσε η ζωη δεν εχεις καμια επαφη με τη πραγματικοτητα..... τα φαρμακα ειναι η σανιδα σωτηριας....... αλιως δεν υπαρχει τιποτα....., ενας βασικος λογος που τεσσερα χρονια καθε μερα παιρνω τη θεραπεια κανονικα και θα την παιρνω οσο κανονιζουμε με το γιατρο ειναι οτι φοβαμαι πολυ μην ξαναπαθω τα ιδια...... ειναι μεγαλη τραυματικη εμπειρια το ψυχωτικο επισοδειο...........

[Delmem240118a]

pavlosla χαίρομαι που τα πας καλά! Και ειλικρινά εύχομαι να το κόψεις τελείως.

Όσο για μένα, δε θα πάρω. Θα παλέψω. Όπως κάνω πάντα στη ζωή μου, από τότε που με θυμάμαι. Ένας φίλος λέει πως το πολύ διάβασμα και η φιλοσοφία με κούρασαν. Όντως μπορεί να κουράστηκα από διάφορες καταστάσεις. Αλλά αν δε σκέφτομαι, αν δεν διερωτάμαι, αν δεν αμφιβάλλω, δε θα είμαι πια εγώ. Εξάλλου έχω χάσει μεγαλο μέρος της συγκεντρωσής μου πια... Επέτρεψα στον εαυτό μου, τον τελευταίο χρόνο, να γίνει έρμαιο άλλων. Δεν έσπασα τη φυλακή που με δένει χρόνια σε αυτό το τερατόσπιτο που ζω... Ίσως αυτό που βιώνω τώρα είναι η τιμωρία μου.

[elis]

Δε σ λέω να πάρεις φάρμακα αν δε θέλεις αλλά αν ποτέ πάρεις πάρε μαγνήσιο βιταμίνη ντε κ κάνε διατροφή κ γυμναστική με αυτά θα έχεις ελπίδες να τα κόψεις σε πέντε χρόνια μόνο αυτό αξίζει να ξέρεις τα άλλα είναι προσωπικές απόψεις μπορούμε να διαφωνούμε μέχρι μεθαύριο η κ να συμφωνούμε

[Delmem240118a]

Δεν είμαι εξοικειωμένη με αυτές τις ορολογίες.... Ψυχωτικό επισόδειο εε; Αχ....

Κοίτα υπήρχε μια φάση της ζωής μου πριν λίγα χρόνια, όταν ήμουν 15-16 χρονών που νόμιζα και ακουγα εντελώς κουφα πράγματα. Μπαρουφες, σου λεω... Με ταρακούνησε και με έβγαλε από αυτό η ιδέα της αντίστασης και της ανυπακοης σε κάθε μορφή εξουσιας. Δε γουστάρω την εξουσία. Εχω χοντρό θεμα με αυτην και όλα τα καθάρματα που καθυποτάζουν και ελέγχουν τη ζωή των άλλων. Με κάθε πρόσωπο και ιδέα που μας σκλαβώνει. Έτσι μετα από μια νυχτα που φωναζα, προσευχόμουν και εκλαιγα, νομιζοντας... διαφορα, μετά απο καποιο καιρο σιωπής και σκεψης, τα παρατησα όλα. Κανενας αφεντης στη ζωή μου. Αυτο πρεπει να κάνω και τωρα. Πρεπει να βρω τη δυναμη γαμωτο. Πρεπει.