Mητέρα Σχιζοφρενή (θεωρία)

[nikos2]

ενταξει, σωστο και αυτο, δεν ειμαι γιατρος!!

[Natalia_sups]

Εχω κοντινο μου προσωπο με σχιζοσυναισθηματικη διαταραχη και η περιγραφη της μητερας του θα ταιριαζε αρκετα σε αυτην που δοθηκε παραπανω. Επισης οπως και στην περιπτωση που περιγραφει η elisabet το ατομο κατηγορουσε αρκετα εντονα τη μητερα του, οτι εκεινη φταιει για ολα του τα προβληματα και ενιωθε απο τη μια την απορριψη και οτι δεν τον αγαπα και απο την αλλη οτι τον πνίγει. Επισης καμια φορα μιλαει για το ποσο πολυ την αγαπα και την εκτιμα. Αλλες φορες δεν την παλευει μαζι της καθολου και εχει απειλησει να τη σκοτωσει.
Θεωρω ωστοσο σημαντικο να υπογραμμιστει αφενος το οτι αλλο η σχεση αιτιου-αιτιατου και αλλο ο συσχετισμος, το να συνυπαρχουν δυο καταστασεις δλδ παραλληλα συχνα. Επισης εχει εντοπιστει και γενετικη προδιαθεση για ψυχικες ασθενειες οπως αυτη και υπαρχει αν δεν κανω λαθος η θεωρια πως αυτη η γενετικη προδιαθεση πυροδοτειται απο διαφορους περιβαλλοντικους παραγοντες...μπορει ενα να ειναι η σχεση με τη μητερα, αλλο εχω ακουσει οτι ειναι το στρες, οι μεγαλες τραυματικες αλλαγες, η χρηση κανναβης, η μηνιγγιτιδα και διαφορα τετοια. Υπαρχει και συσχετισμος με τημ επιληψια νομιζω.
Προσωπικα το ατομο που ξερω και τραυματικη απωλεια ειχε σε πολυ μικρη ηλικια, και σοβαρη μηνιγγοεγκεφαλιτιδα που απειλησε τη ζωη του περασε, και επιληπτικες κρισεις περασε, και πολυ μεγαλες στρεσογονες αλλαγες περασε, και τη παραπανω περιεργη σχεση με τη μητερα του ειχε, και με κανναβη πειραματιστηκε...ε ηταν πολλα αυτα, το επαθε...
Απο την αλλη βασει συγγενιας μπορει να εχω και εγω προδιαθεση, και μεγαλωσα σε παρομοια σχεση με τη μητερα μου...παρ'ολα αυτα ευτυχως δεν ειχα ποτε ψυχωσικα συμπτωματα μεχρι τωρα. Βεβαια λενε στις γυναικες μπορει να σκασει αυτο γυρω στα 30...ε δεν θελω πολυ ακομα :P
Κακο το αστειο μου αλλα το σκεφτομαι καμια φορα κι αυτο...για αυτο και απεφυγα να καπνισω κανναβη οταν μου προσφερθηκε. Ποιος ξερει τι μπορει να το πυροδοτησει.

[Natalia_sups]

για να δουμε εαν η σχιζοφρενεια και αλλες ψυχικες ασθενειες εξαρτουνται περισσοτερο απο κληρονομικους η αλλους εξωτερικους παραγοντες, ειναι σχετικα ευκολο.

μια απλη στατιστικη μελετη, ειναι ευκολο να μας αποδειξει οτι σε κοινωνιες σαν τις δικες μας αυτες που λεμε χοντροκομενα δυτικες, τετοιες ασθενειες αλλα και αυτισμοι κοινωνικες φοβιες κτλ υπαρχουν σε συντριπτικα πολυ μεγαλυτερο ποσοστο απο οτι στις λεγομενες παραδοσιακες κοινωνιες στις φτωχες περιοχες του κοσμου,στην αφρικη στις πρωτογονες τεχνολογικα κοινωνιες οπως του αμαζονιου κτλ

δεδομενου οτι τετοιες ασθενειες εχουν ως εναρξη την πρωιμη παιδικη ηλικια και την παιδικη,ευκολα καταλαβαινουμε οτι οφειλονται στις διαφορες διαπαιδαγωγησης απο τους γονεις.
βαριεμαι να ψαξω για λιγκ

Ενδιαφερον αυτο για τις "δυτικες" χωρες, δεν το ηξερα. Ωστοσο στο τελος νομιζω γενικευεις και το απλοποιεος πολυ, αν ηταν ετσι ολα τα αδερφια σε μια οικογενεια θα ειχαν σχιζοφρενεια.

[Natalia_sups]

Όπως είπα με έφαγε η περιέργεια και δεν ξέρω αν έκανα καλά γιατί μπορεί να δημιουργηθεί το συμπέρασμα από κάποιους ότι αφου υπήρχε η θεωρία άρα υπάρχει μια βάση στο θέμα της μητέρας και να δημιουργηθούν αποτελέσματα θυμού ή ενοχών.

Νομίζω όμως τις όποιες εξηγήσεις τις έχω δώσει και το θέμα το άνοιξα καθαρά για ανταλλαγή απόψεων.

Ο θυμος και οι ενοχες πιστευω ουτως η αλλως υποβοσκουν στην πλειοψηφια τετοιων περιπτωσεων...
Στη περιπτωση που γνωριζω τουλαχιστον σιγουρα...δεν ειχαν γνωση της ερευνας που λες για να τα νιωσουν αυτα και οι δυο πλευρες, το παιδι να κατηγορει και η μητερα να νιωθει ενοχες οτι "που εκανα το λαθος." και να τη τρωει το γιατι....
Απλα εικαζω (και επθφυλασσομαι) πως ισως μερος του γιατι εγκαταλειφθηκε αυτη η ερευνα ειναι οτι νιωθουν που νιωθουν ολοι καπως και οι ισορροπιες σε μια οικογενεια ειναι ευαισθητες σε τετοιες περιπτωσεις, ε δεν χρειαζεται και τοσο συγκεκριμενη φραγγιδα γιατρου να τους "αποτελειωσει". Με ενα "περιβαλλοντικοι παραγοντες" η "τραυματικες εμπειριες" εκει περα καλυπτονται αυτα και ειναι ισως καλυτερο να εστιαζουν στη θεραπεια και στο τι μπορει να γινει απο εκει και επειτα, και οχι αστην "αποδοση ευθυνων".
Μπορει να λεω και κοτσανες βεβαια και τονιζω ξανα οτι προκειται για ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΙΚΑΣΙΕΣ, αν οντως ειναι κατι που πυροδοτει την ΠΡΟΥΠΑΡΧΟΥΣΑ προδιαθεση η σχεση με την μητερα.

[serios]

για να δουμε εαν η σχιζοφρενεια και αλλες ψυχικες ασθενειες εξαρτουνται περισσοτερο απο κληρονομικους η αλλους εξωτερικους παραγοντες, ειναι σχετικα ευκολο.

μια απλη στατιστικη μελετη, ειναι ευκολο να μας αποδειξει οτι σε κοινωνιες σαν τις δικες μας αυτες που λεμε χοντροκομενα δυτικες, τετοιες ασθενειες αλλα και αυτισμοι κοινωνικες φοβιες κτλ υπαρχουν σε συντριπτικα πολυ μεγαλυτερο ποσοστο απο οτι στις λεγομενες παραδοσιακες κοινωνιες στις φτωχες περιοχες του κοσμου,στην αφρικη στις πρωτογονες τεχνολογικα κοινωνιες οπως του αμαζονιου κτλ

δεδομενου οτι τετοιες ασθενειες εχουν ως εναρξη την πρωιμη παιδικη ηλικια και την παιδικη,ευκολα καταλαβαινουμε οτι οφειλονται στις διαφορες διαπαιδαγωγησης απο τους γονεις.
βαριεμαι να ψαξω για λιγκ

To ότι οι σύγχρονες κοινωνίες παράγουν περισσότερους ψυχικά ασθενείς δεν νομίζω να ισχύει.
Αυτό που γνωρίζω να ισχύει είναι ότι στις υπανάπτυκτες χώρες δεν υπάρχουν οι δομές και η παιδεία ώστε να φτάνει ο ασθενής σε θεραπεία. Ετσι δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία.

Στο κομμάτι των ψυχώσεων έχει βρεθεί στατιστικά ότι 1-3% του πλυθησμού ανεξάρτητα χώρα, πολιτισμικό, οικονομικό υποβαθρο θα νοσήσει κάποια στιγμή της ζωής του.
Αυτό που διαφοροποιεί τις σύγχρονες κοινωνίες με κάποιες του αναπτυσσόμενου κόσμου είναι ότι σε πιο πρωτόγονες κοινωνίες ο ''τρελός'' μπορεί να γίνει σαμάνος ή ένα είδος προφήτη κάτι που δεν το συναντάμε στις δυτικές κοινωνίες.
Επίσης για κάποιον λόγο η πρόγνωση σε χώρες όπως η Ινδία για άτομα με ψύχωση είναι καλύτερη από ότι λένε αλλά δεν έχει βρεθεί η αιτία.

[elisabet]

Ο θυμος και οι ενοχες πιστευω ουτως η αλλως υποβοσκουν στην πλειοψηφια τετοιων περιπτωσεων...
Στη περιπτωση που γνωριζω τουλαχιστον σιγουρα...δεν ειχαν γνωση της ερευνας που λες για να τα νιωσουν αυτα και οι δυο πλευρες, το παιδι να κατηγορει και η μητερα να νιωθει ενοχες οτι "που εκανα το λαθος." και να τη τρωει το γιατι....
Απλα εικαζω (και επθφυλασσομαι) πως ισως μερος του γιατι εγκαταλειφθηκε αυτη η ερευνα ειναι οτι νιωθουν που νιωθουν ολοι καπως και οι ισορροπιες σε μια οικογενεια ειναι ευαισθητες σε τετοιες περιπτωσεις, ε δεν χρειαζεται και τοσο συγκεκριμενη φραγγιδα γιατρου να τους "αποτελειωσει". Με ενα "περιβαλλοντικοι παραγοντες" η "τραυματικες εμπειριες" εκει περα καλυπτονται αυτα και ειναι ισως καλυτερο να εστιαζουν στη θεραπεια και στο τι μπορει να γινει απο εκει και επειτα, και οχι αστην "αποδοση ευθυνων".
Μπορει να λεω και κοτσανες βεβαια και τονιζω ξανα οτι προκειται για ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΙΚΑΣΙΕΣ, αν οντως ειναι κατι που πυροδοτει την ΠΡΟΥΠΑΡΧΟΥΣΑ προδιαθεση η σχεση με την μητερα.

Προφανώς κάπως έτσι πρέπει να είναι το σκεπτικό, αλλά και πάλι το βρίσκω λίγο κουλό να σταματήσει μια έρευνα που μπορει να βοηθήσει ανθρώπους για τέτοιο λόγο. Στο κάτω κάτω είναι σημαντικό και για τους μελλοντικούς γονείς. Είναι πολύ σημαντικό μια μέλλουσα μητέρα να γνωρίζει πως έχοντας τέτοια συμπεριφορά, οχι το παιδί της θα αρρωστήσει, αλλά ΙΣΩΣ αρρωστήσει με την έννοια οτι μπορεί να ενεργοποιηθεί κάποια γενετική προδιάθεση ή κάτι τέτοιο. Και για να είμαι ειλικρινής, σκοτίστηκα αν εξαιτίας αυτού νιώσει τύψεις μια μάνα που μεγάλωσε έτσι τα παιδιά της. Οκ όλες οι μανάδες θέλουν το καλό των παιδιών τους αλλά θα πρέπει να δεχτούμε πως μερικές είναι παντελώς αδιάφορες για το τι προκαλεί η συμπεριφορά τους στα παιδιά και προσωπικά για τις νέες γενιές τουλάχιστον που υπάρχει πια πρόσβαση στις πληροφορίες και ενημέρωση, δεν μπορώ να το δικαιολογήσω.

[elisabet]

To ότι οι σύγχρονες κοινωνίες παράγουν περισσότερους ψυχικά ασθενείς δεν νομίζω να ισχύει.
Αυτό που γνωρίζω να ισχύει είναι ότι στις υπανάπτυκτες χώρες δεν υπάρχουν οι δομές και η παιδεία ώστε να φτάνει ο ασθενής σε θεραπεία. Ετσι δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία.

Στο κομμάτι των ψυχώσεων έχει βρεθεί στατιστικά ότι 1-3% του πλυθησμού ανεξάρτητα χώρα, πολιτισμικό, οικονομικό υποβαθρο θα νοσήσει κάποια στιγμή της ζωής του.
Αυτό που διαφοροποιεί τις σύγχρονες κοινωνίες με κάποιες του αναπτυσσόμενου κόσμου είναι ότι σε πιο πρωτόγονες κοινωνίες ο ''τρελός'' μπορεί να γίνει σαμάνος ή ένα είδος προφήτη κάτι που δεν το συναντάμε στις δυτικές κοινωνίες.
Επίσης για κάποιον λόγο η πρόγνωση σε χώρες όπως η Ινδία για άτομα με ψύχωση είναι καλύτερη από ότι λένε αλλά δεν έχει βρεθεί η αιτία.

Αυτό πολλοί το αποδίδουν στη περιορισμένη εώς καθόλου χρήση ψυχοφαρμάκων σε τέτοιες χώρες. Δεν ξέρω κάτα πόσο στέκει βέβαια, αλλά οι πολέμιοι των ψυχοφαρμάκων χρησιμοποιούν αυτό το επιχείρημα, οτι σε χώρες με περιορισμένη χρήση υπάρχει καλύτερη πρόγνωση.

Βέβαια προσωπικά, πέρα από αυτό, μπορώ επίσης να σκεφτώ οτι σε τέτοιες χώρες είναι μικρότερος ο στιγματισμός όπως λες, οπότε σίγουρα αυτό θα παίζει ρόλο στην θεραπεία.

[Έρις]

Η συγκεκριμένη έρευνα ενδέχεται να μην προχώρησε όχι μόνο λόγω του "στιγματισμού" της οικογένειας, αλλά και για πρακτικούς λόγους, φερ΄ειπείν θα μπορούσε να έχει βρει δεοντολογικά εμπόδια ή ακόμη και ένα ικανοποιητικό δείγμα έρευνας να μην έχει θεωρηθεί αντιπροσωπευτικό ώστε να γενικευτούν τα αποτελέσματα. Ακόμη, την ίδια εποχή θα μπορούσε το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας να σταφεί σε διαφορετικής θεματολογίας έρευνας και να μην υπήρξε η κατάλληλη υποστήριξη.
Αναφορικά,με το αν τα μεγαλύτερα ποσοστά ύπαρξης ψυχικά ασθενών συναντώνται στις δυτικές κοινωνίες, δεν είμαι σίγουρη αν ισχύει... Σίγουρα είναι διαφορετική η αντιμετώπιση και η πρόγωση... Συμφώνω με τον serios, ότι σε μία πρωτόγονη κοινωνία θα μπορούσε όντως να έχει το ρόλο του σαμάνου.

[Natalia_sups]

Ασχετιλα θα πω τωρα που δεν πολυκολλαει με το θεμα αλλα μου κινησε την περιεργεια η θεωρια του σαμανου...
Οι ψυχικες ασθενειες οπως τις ξερουμε και συγκεκριμενα και η σχιζοφρενεια ειναι συσχετισμενη με αρνητικα συναισθηματα, φοβο, απομονωση, απελπισια κλπ...την εχω δει να πηγαινει χερι χερι με καταθλιψη και δυστυχια γενικα.
Και απορω, αραγε αν καποιος ασθενης σε μια τετοια "μη ανεπτυγμενη" κοινωνια θεωρειται σαμανος, τον πιστευουν, δεν τον κοιτανε περιεργα, νιωθει ενταγμενο και χρησιμο/παραγωγικο μελος της κοινωνιας του αν οχι και τιμωμενο προσωπο, το βιωνει το ιδιο ασχημα;
Βιωνει τις αρνητικες συνεπειες; Η εφοσον αποδεχονται οι γυρω του την κατασταση του ως ιδιαιτεροτητα που ειναι και χρησιμη μπορει και να ζει μια αμοιγως φυσιολογικη ζωη, ισως και ευτυχισμενη ζωη; Μηπως το μεγαλυτερο αν οχι ολο το κομματι της τραυματικης πλευρας μιας βαριας ψυχικης ασθενειας εγκειται στο ειδος της αλληλεπιδρασης του ατομου με τους γυρω του;
Εσυ που τα ψαχνεις αυτα serios, υπαρχει ερευνα που "αφησαν τον τρελο στη τρελα του" σε υποστηρικτικο περιβαλλον υποκυπτωντας 100% σε ο,τι γουσταρει να κανει και να πιστευει; Νομιζω ενας γιατρος ειχε δοκιμασει να ζησει ετσι με μερικους ασθενεις για μεγαλο χρονικο διαστημα αλλα κατι ειχε παει στραβα...
Ωστοσο ειναι μια ενδιαφερουσα σκεψη και αυτη νομιζω ειδικα για ατομα που εχουν ψυχικα ασθενεις στο περιβαλλον τους...οτι αυτο ειναι αλλο ενα σκεπτικο του γιατι ειναι σημαντικη μια θετικη ατμοσφαιρα και υποστηριξη...απο την αλλη, συμφωνα με τη θεωρια που μας ανεφερες το ολο πραγμα μπορει να πηγαζει απο ουτως η αλλως δυσλειτουργικα μοτιβα μεσα σε μια οικογενεια... :/
Και θα ελεγα ψεμματα αν ελεγα οτι δεν βλεπω αρκετα συχνα εδω να γραφουν μελη για το οτι δεν τη παλευουν με την οικογενεια τους...

[serios]

Ασχετιλα θα πω τωρα που δεν πολυκολλαει με το θεμα αλλα μου κινησε την περιεργεια η θεωρια του σαμανου...

Δεν γνωρίζω πως γίνεται κάποιος σαμάνος και αν όλοι οι ''φευγάτοι'' καταλήγουν να γίνουν πνευματικοί αρχηγοί σε πρωτόγονες κοινωνίες.
Αυτό που ξέρω είναι ότι κάθε ψυχωσικό επεισόδιο είναι διαφορετικό και ότι εκτός από αρνητική εμπειρία μπορεί να είναι και ευφορική πολλές φορές.
Ισως τέτοιες ευφορικές καταστάσεις να πιστεύεται ότι είναι ένα είδος φώτισης.

Είχα δει ένα βιντεάκι με έναν επιστήμονα που περιέγραφε ένα επεισόδιο ψύχωσης σε μια φυλή της Αφρικής.
Τον είχαν καλέσει πως κάτι συνέβη σε ένα χωριό κάπου κοντά εκεί που βρισκόταν.
Δεν το θυμάμαι πολύ καλά αυτό που έγινε αλλά είχε να κάνει με κάτι παραδοσιακά και κοινωνικά ανεπίτρεπτο. Δηλ κάτι σαν προσβολή των χρηστών ηθών από μια γυναίκα. Νομίζω πως πήγε και σκότωσε μια κατσίκα σε περίοδο η ώρα που δεν επιτρεπόταν και είχε υποστεί αμόκ.
Το ζουμί είναι ότι και σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για μια πράξη που αντιτίθεται στις κοινωνικές νόρμες θα έλεγα. Δηλαδή όταν το βλέπει κάποιος αποτελεί εξαίρεση από τον κανόνα και αξιοπερίεργο σαν θέαμα.
Την συγκεκριμένη γυναίκα στο τέλος την έκλεισαν σε ένα είδος φυλακής γιατί δεν υπάρχουν νοσοκομεία εκεί.

Είχα ακούσει οτι ο Carl Jung ο 2ος γνωστότερος ψυχίατρος μετά τον Freud είχε συμβιώσει με ψυχικά ασθενείς με σχιζοφρένεια και ότι και ο ίδιος είχε εμπειρίες ψύχωσης.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι ορισμένοι μετά από επεισόδιο μπορεί να αναρρώσουν και χωρίς φάρμακα αλλά δεν γνωρίζω τις παραμέτρους για να γίνει αυτό εφικτό.

Το υποστηρικτικό περιβάλλον παίζει πρωταρχικό ρόλο αλλά συνήθως οι οικογένειες έχουν προβλήματα επικοινωνίας και αν υπάρχει έντονη έκφραση συναισθήματος δηλαδή καυγάδες, φωνές κτλ τότε είναι από τους παράγοντες που κάποιος υποτροπιάζει σε μικρό χρονικό διάστημα.

[serios]

Το βίντεο με το συγκεκριμένο θέμα και την ιστορία με το περιστατικό στην Αφρική είναι αυτό:https://www.youtube.com/watch?v=nEnklxGAmak
Η ιστορία ξεκινά μετά το 50' λεπτό

[Mara.Z]

Βιωνει τις αρνητικες συνεπειες;

υπαρχει ερευνα που "αφησαν τον τρελο στη τρελα του" σε υποστηρικτικο περιβαλλον υποκυπτωντας 100% σε ο,τι γουσταρει να κανει και να πιστευει; Νομιζω ενας γιατρος ειχε δοκιμασει να ζησει ετσι με μερικους ασθενεις για μεγαλο χρονικο διαστημα αλλα κατι ειχε παει στραβα...

βιωνει τις αρνητικες συνεπειες, το στιγμα, γινεται δαχτυλοδεικτουμενος, περιγελως των υπολοιπων !!!

το 2ο που ρωτας, θεωρω οτι απλα και κατηγορηματικα δεν γινεται! δεν ειναι δυνατο να αφησεις τον τρελο στην τρελα του. Γιατι? γιατι ειναι τετοια η παραφορα του που θα αντεξεις εξαιρετικα δυσκολα αν μενεις μαζι του, ή θα προσπαθει να κανει κακο στον εαυτο του, ή σε πραγματα ή σε αλλους...
Το ψυχωσικο επεισοδιο ειναι μια ακραια περιπτωση, εξαιρετικα εντονο, εκτος λογικης, απαιτητικο και ενδεχομενως βιαιο...
Οοοοοοταν ηρεμησει το ατομο και μπει σε μια περιοδο κατηφειας/καταθλιψης, τοτε ναι χρειαζεται υποστηριξη! και αγαπη! και ποιοτητα ζωης! Αλλα ολο αυτο το θετικο κλιμα που ολοι τοσο ωραια και φιλοτιμα περιγραφουμε, ειναι αγωνας καθημερινος (για να μην πω γολγοθας) για ενα ατομο που ζει στο ιδιο σπιτι με ψυχωσικο, ποσο μαλλον οταν ο ψυχωσικος ειναι γονιος, και καλειται το παιδι να γινει <<γονιος του γονιου>>...

Αυτο που θεωρω εφικτο να γινει ειναι να υπαρχουν ειδικα νοσοκομεια για τη νοσηλεια τους και εξειδικευμενα κεντρα για την επανενταξη, κοινωνικοποιηση και υποστηριξη τους! Το να νιωθουν οτι ειναι μερος μιας κοινοτητας, και οχι στο περιθωριο, μονοι και απομονωμενοι, τους βοηθαει παρα πολυ!!!

[pavlosla]

αν εισαι σκατομεγαλομενος ολλο και κατι θα βγαλεις, μπωρει να παθεις ψυχωσει μπωρει καταθλιψη μπωρει ναρκωτικα αλκοολ μπωρει να μπλεξεις με φυλακες.....
αν εχεις προδιαθεση για ψυχωση τοτε πιστευω μονο θα σου βγει.......

[Mara.Z]

αν εισαι σκατομεγαλομενος ολλο και κατι θα βγαλεις, μπωρει να παθεις ψυχωσει μπωρει καταθλιψη μπωρει ναρκωτικα αλκοολ μπωρει να μπλεξεις με φυλακες.....
αν εχεις προδιαθεση για ψυχωση τοτε πιστευω μονο θα σου βγει.......

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!!!!

το προβλημα ειναι αμα εισαι ετσι μεγαλωμενος, πως στο καλο τα διαχειριζεσαι ολα αυτα για να ζησεις μια ζωη καλη στο μετρο του εφικτου?

[Natalia_sups]

βιωνει τις αρνητικες συνεπειες, το στιγμα, γινεται δαχτυλοδεικτουμενος, περιγελως των υπολοιπων !!!

το 2ο που ρωτας, θεωρω οτι απλα και κατηγορηματικα δεν γινεται! δεν ειναι δυνατο να αφησεις τον τρελο στην τρελα του. Γιατι? γιατι ειναι τετοια η παραφορα του που θα αντεξεις εξαιρετικα δυσκολα αν μενεις μαζι του, ή θα προσπαθει να κανει κακο στον εαυτο του, ή σε πραγματα ή σε αλλους...
Το ψυχωσικο επεισοδιο ειναι μια ακραια περιπτωση, εξαιρετικα εντονο, εκτος λογικης, απαιτητικο και ενδεχομενως βιαιο...
Οοοοοοταν ηρεμησει το ατομο και μπει σε μια περιοδο κατηφειας/καταθλιψης, τοτε ναι χρειαζεται υποστηριξη! και αγαπη! και ποιοτητα ζωης! Αλλα ολο αυτο το θετικο κλιμα που ολοι τοσο ωραια και φιλοτιμα περιγραφουμε, ειναι αγωνας καθημερινος (για να μην πω γολγοθας) για ενα ατομο που ζει στο ιδιο σπιτι με ψυχωσικο, ποσο μαλλον οταν ο ψυχωσικος ειναι γονιος, και καλειται το παιδι να γινει <<γονιος του γονιου>>...

Αυτο που θεωρω εφικτο να γινει ειναι να υπαρχουν ειδικα νοσοκομεια για τη νοσηλεια τους και εξειδικευμενα κεντρα για την επανενταξη, κοινωνικοποιηση και υποστηριξη τους! Το να νιωθουν οτι ειναι μερος μιας κοινοτητας, και οχι στο περιθωριο, μονοι και απομονωμενοι, τους βοηθαει παρα πολυ!!!

Ωραια τα λες ρε Μαρα αλλα εχεις δει ψυχιατρικο νοσοκομειο; :/
Εγω που εχω δει σε επισκεψη συγγενη ξερω πως αν εκανα εισαγωγη τωρα οπως ειμαι, θα εβγαινα με προβλημα...τουλαχιστον διαθεσης αν οχι και κοινωνικης προσαρμογης η δε ξερω τι αλλο. Με ψυχοπλακωνε το να κατσω ενα τεταρτο εκει, ποσο μαλλον να μεινω μεσα.
Η ιδρυματοποιηση δεν ειναι λυση...ειναι λυση στα θεματα βιας η το να μη κανει κακο στον εαυτο του ξερω γω...αλλα πολλες φορες λειτουργει ως μπακαλικο τσιροτο για να αποφευγονται αυτα τα ακρα, χωρις ομως ικανοποιητικη (για εμενα) βελτιωση στη ποιοτητα ζωης του ατομου...που για εμενα "ικανοποιητικη" βελτιωση θα ήταν η περιπτωση οπου το ατομο οντως θα μπορουσε να ειναι σχεδον πληρως λειτουργικο και να εχει την δουλεια του, τη ζωη του, τους φιλους, τους συντροφους του, τα παντα οσο πιο κοντα στη νορμα γινεται...σιγουρα παιζει ρολο η ποιοτητα των παρεχομενων η υπηρεσιων, του μπατζετ, το να εχει καλους επαγγελματιες και καλη οργανωση και οσο γινεται πιο ανθρωποκεντρικη με προγραμματα επανενταξης κλπ...μπορει καπου να υπαρχει αυτο.Αλλα πρωτον αυτο δεν γινεται σε πολλες περιπτωσεις σωστα, σιγουρα στην ελλαδα τουλαχιστον, θα ελεγα πως οι ελλειψεις ειναι απλα τεραστιες (και η κατασταση ψιλολυπηρη) , και δευτερον ακομα και να γινει τελεια και να εχουμε τελειες ψυχιατρικες κλινικες δεν παυει να ειναι ιδρυματοποιση αυτο, ενα "ειδικο" μερος για οσους δεν κρινονται καταλληλοι ωστε να λειτουργησουν φυσιολογικα μεσα στο κοινωνικο συνολο. Πες οτι ενα μερος εχει ενα σωρο δραστηριοτητες, σουπερ καλους γιατρους, ειδικους, εθελοντες, μαθηματα, κηπους, πισινα, σπα και γυμναστηρια ενα τετοιο ιδρυμα, απλα γαμει και ειναι σαν να διακοπαρεις (υπερβαλλω επιτηδες για να δειξω κατι). Το να μπεις εκει μεσα και παλι δεν σε στιγματιζει ως καποιον που δεν μπορει να συμμετασχει στο κοινωνικο συνολο;
Να τονισω οτι σε καμια περιπτωση δεν διαφωνω με αυτο που λες, ισα ισα η αναγκη για σωστες υποδομες σαν αυτες που περιγραφεις ειναι επιτακτικη...ωστοσο το ιδανικο θα ηταν η νοσηλεια να ειναι συντομη και αποτελεσματικη και παλι δεν ειναι αρκετο. Καμια θεραπεια, κανενα μαγικο χαπι, καμια ενεση, καμια κουβεντα με ψυχολογο, κανενα ηλεκτροσοκ (λεμε τωρα), δεν θα βοηθησει, κανενας συνδιασμος φαρμακων και διατροφης, κανενα ματζουνι, καμια προσευχη, ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ απο το περιβαλλον.
Εδω ανθρωποι που δεν εχουν ψυχιατρικα προβληματα φλιπαρουν απο την ανικανοποιητη αναγκη τους να τους καταλαβει καποιος και να αγαπηθουν...και ζοριζονται ψυχολογικα και τα χανουν.
Οι ψυχικα ασθενεις δεν θα το εχουν αναγκη για να ειναι/γινουν καλα;

Το ξερω Μαρα ποσο δυσκολο ειναι και να καταλαβει κανεις και να το χειριστει κανεις σωστα και να το ζει...μιλας σε ατομο που εζησε ολη του την εφηβεια με μια "τσαντα φυγης" ετοιμη με τα απαραιτητα σε περιπτωση που επρεπε να φυγει απο το σπιτι γρηγορα και που κοιμοταν με κλειδωμενη τη πορτα και το ενα ματι ανοιχτο. Καμια φορα και με τα ρουχα. Εχω παρει τους δρομους και με τη πυτζαμα. Δεν υπαρχει λογος να μπω σε λεπτομερειες βιαιων ψυχοφθορων περιστατικων κλπ, θεωρω ειναι κατανοητο τι θελω να πω...και εχω νιωσει και αρνητικα συναισθηματα για αυτο το ατομο και εχω νιωσει συμπονια και αγαπη...ειναι δυσκολο να ταλαντευεσαι αναμεσα σε τετοια συναισθηματα και να ειναι η καθε σου μερα σκωτσεζικο ντους. Γιατι σιγουρα υπαρχουν και οι καλες στιγμες...αυτες που βλεπεις τον ανθρωπο θαμμενο κατω απο την ασθενεια και βλεπεις οτι ειναι σαν ενα τρυφερο, τρομαγμενο, μετανιωμενο χαμενο παιδι, που απλα θελει αγαπη και που θελει να τη δωσει και που προσπαθει εμπρακτα να το κανει...εγινα πολυ μελο τωρα αλλα ηθελα απλα να δωσω ενα πολυ συγκεκριμενο παραδειγμα του τι εχω δει εγω, το οτι εχω δει και νοιαξιμο και καλα πραγματα να πνιγονται μεσα σε ενα βιαιο προσωπειο...και υπηρχαν στιγμες που δεν το ηθελα απλα στη ζωη μου, και υπηρχαν στιγμες που ενιωθα υπευθυνη...δεν σου κρυβω οτι τελικα απλα απομακρυνθηκα, αλλαξα χωρα. Πολλες φορες το ξεχναω, αλλες φορες παλι νιωθω υπευθυνη...δεν βγαζω την ουρα μου απο εξω, παραδεχομαι την αδυναμια μου. Αλλα ξερω οτι ειναι σημαντικο πραγμα η αποδοχη και η αγαπη για εκεινον και η κατανοηση (οπως και για καθε ανθρωπο, αλλα ισως να τα χρειαζεται και λιγο παραπανω)...στη πραξη θελει δυναμη να εισαι εκει και να το κανεις οσο καλυτερα μπορεις. Και πιστευω οτι με το σωστο ταιμινγκ και τη σωστη ενημερωση μπορει η σταση της οικογενειας να κανει τη διαφορα.
Να δες τον serios...ευχαριστιεμαι πολυ που βλεπω ενα ατομο με τοσο συγκροτημενη σκεψη, απο οσο ξερω τα παει πολυ καλα και αν δεν κανω λαθος (ας με διορθωσει) ειχε οικογενειακη υποστηριξη...ετσι δεν ειναι;
Κατα τα αλλα σιγουρα το να γινει το παιδι γονιος του γονιου δεν ειναι σωστο...

Επειδη ειπα πολλα θελω να συμπεριλαβω το σκεπτικο μου για το θεμα εν τελει σε μια απλη φραση. "καλα τα φαρμακα και οι γιατροι και σημαντικα αλλα ειναι και πολυ πολυ σημαντικοι οι ανθρωποι που εχει διπλα του το ατομο"
Σορυ που ξεφυγα τοσο πολυ, με πιασαν τα δικα μου...

Για το αλλο κομματι που λες παντως Μαρα δεν καταλαβα, γιατι καποιος που θεωρειται σαμανος σε μια πρωτογονη κοινωνια να ειναι δακτυλοδεικτουμενος; Εγω για αυτη τη περιπτωση ρωταω αν θα ηταν καλα, αν τον αποδεχοντουσαν ως απλα "ιδιαιτερο".