Εχω την ταση να αποκοβομαι απ' τους φιλους μου, να χανομαι, να αργω μερες να απαντησω στο τσατ..νιωθω μια καταπιεση, δεν ξερω πως να περιγραψω αυτο το συναισθημα..νιωθω μονη...ξερω οτι εγω φταιω γι'αυτο, οτι εγω ειμαι το προβλημα αλλα δεν μπορω να το ξεπερασω καιρο τωρα και ειμαι 21 χρονων γαιδουρι... Βλεπω παρεες να 'ναι μαζι καθε μερα, να γελανε, να κλαινε μαζι, να λενε τα παντα ο ενας στον αλλον, να νιωθουν τοσο οικεια μεταξυ τους..αυτο ζηλευω..εχω και προβλημα με την επικοινωνια? Το κοινωνικο αγχος? Τι παει λαθος με μενα? Φοβαμαι, δεν ξερω τι..οταν μιλαω με καποιον ειτε φιλο ειτε γνωστο/αγνωστο νιωθω μια αμηχανια, αδειαζει το κεφαλι μου και πολλες φορες δεν ξερω τι να πω..ειμαι βαρετη και γελοια..δεν μπορω να συνεχισω ετσι...εχω αναγκη απο φιλους αλλα τους απομακρυνω..