ΝΙΩΘΩ ΑΣΧΗΜΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ

[donald_girl]

Πραγματικά αυτό που μου συμβάινει είναι κάτι καινούργιο αλλα το παρατηρώ τουλάχιστον το τελευταίο εξάμηνο... Όσο ήμουν χωμένη μέσα στην κατάθλιψη αναζητούσα τους άλλους ανθρώπους σχεδόν σαν μία σανίδα σωτηρίας. Πλέον οι άνθρωποι μου λέπουν όταν δεν είναι δίπλα μου , αλλά οταν είναι δίπλα μου θέλω να τους διώξω... Γιατί πολύ απλά διαπιστώνω ότι , ακόμη και τα πιο αγαπήμενα μου πρόσωπα (που δεν έχουν απομέινει και πολλά, άντε να είναι ένα ή δύο), όταν είναι δίπλα μου μου προκαλούν θλίψη... Πιο πολλά νιώθω για αυτούς όταν είναι μακριά μου... Δίπλα μου; Δίπλα μου όταν είναι τους φοβάμαι όλους ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ και συχνά ξεσπάω σε κλάμματα ...

[donald_girl]

I need help!!! Νιώθω πως τα πάντα τα κάνω λάθος, και γεμίζω με άγχος...

[kely28]

αχ βρε epakaki... Εγώ πάλι νιώθω απαίσια επειδή ζω μόνη μου, σε μια ξένη πόλη και δεν έχω παρά μόνο το αγόρι μου, που και πάλι θα βρεθούμε 3-4 φορές την εβδομάδα για λίγες ώρες και όλον τον υπόλοιπο καιρό τον περνάω μόνη μου και αυτό είναι κάτι που μάλλον με ρίχνει ψυχολογικά. Να είμαι με κόσμο και να νιώθω άσχημα δε μου έχει συμβεί, δεν ξέρω πως να σε συμβουλέψω... Το μόνο που έχω αρχίσει να συνειδητοποιώ είναι ότι πρέπει πολλά πράγματα να πιέσουμε τον εαυτό μας να τα κάνει τώρα κι ας μη τα θέλουμε, προκειμένου να νιώσουμε καλά αργότερα... Αυτό θέλει πραγματικά δύναμη πολλή, το να απομονώνεσαι δεν είναι και ότι καλύτερο για εσένα, ακόμη κι αν αυτό επιθυμείς αυτήν την περίοδο... Τί είναι αυτό που σε κάνει να φοβάσαι τους ανθρώπους όταν είναι δίπλα σου; Έχεις καταλάβει;

[kely28]

Originally posted by epakaki
I need help!!! Νιώθω πως τα πάντα τα κάνω λάθος, και γεμίζω με άγχος...

Κι εγώ το ίδιο νιώθω συνέχεια!

[blDaizy]

Originally posted by epakaki
Πραγματικά αυτό που μου συμβάινει είναι κάτι καινούργιο αλλα το παρατηρώ τουλάχιστον το τελευταίο εξάμηνο... Όσο ήμουν χωμένη μέσα στην κατάθλιψη αναζητούσα τους άλλους ανθρώπους σχεδόν σαν μία σανίδα σωτηρίας. Πλέον οι άνθρωποι μου λέπουν όταν δεν είναι δίπλα μου , αλλά οταν είναι δίπλα μου θέλω να τους διώξω... Γιατί πολύ απλά διαπιστώνω ότι , ακόμη και τα πιο αγαπήμενα μου πρόσωπα (που δεν έχουν απομέινει και πολλά, άντε να είναι ένα ή δύο), όταν είναι δίπλα μου μου προκαλούν θλίψη... Πιο πολλά νιώθω για αυτούς όταν είναι μακριά μου... Δίπλα μου; Δίπλα μου όταν είναι τους φοβάμαι όλους ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ και συχνά ξεσπάω σε κλάμματα ...

Για άλλη μια φορά πλησιάζω αρκετά αυτά που νοιώθεις...χμμ με την διαφορά όμως ότι εγώ δεν ξεσπάω στα κλάμματα... (μάλλον κακό αυτό ) γιατί πιέζομαι τόσο πολύ που ούτε αυτό μπορώ να κάνω πια! Το ότι ξεσπάς σε κλάμματα είναι καλό γιατί φαντάζομαι ανακουφίζεσαι λίγο. Τι ΦΟΒΑΣΑΙ όμως όταν είναι δίπλα σου? Το ότι σου λείπουν όταν είναι μακριά σου είναι σημάδι ότι νοιώθεις πράγματα γι\'αυτούς. Γιατί σε πιάνει θλίψη? Προσωπικά ξέρω γιατί με πιάνει θλίψη όταν είμαι μαζί τους. Εσύ? Γιατί?

[Adzik]

Καταλαβαινω τι λεσ...ειναι λογο τησ καταθλιψησ ομωσ σε μεγαλο ποσοστο..οσο μειωνεται πχ σε μενα η καταυλιψη μου τοσο λιγοτερο το νιωθω,..μην ανυσηχεισ...ολα θα πανε καλα φιλη μου..

[donald_girl]

Για άλλη μια φορά πλησιάζω αρκετά αυτά που νοιώθεις...χμμ με την διαφορά όμως ότι εγώ δεν ξεσπάω στα κλάμματα... (μάλλον κακό αυτό ) γιατί πιέζομαι τόσο πολύ που ούτε αυτό μπορώ να κάνω πια! Το ότι ξεσπάς σε κλάμματα είναι καλό γιατί φαντάζομαι ανακουφίζεσαι λίγο. Τι ΦΟΒΑΣΑΙ όμως όταν είναι δίπλα σου? Το ότι σου λείπουν όταν είναι μακριά σου είναι σημάδι ότι νοιώθεις πράγματα γι\'αυτούς. Γιατί σε πιάνει θλίψη? Προσωπικά ξέρω γιατί με πιάνει θλίψη όταν είμαι μαζί τους. Εσύ? Γιατί?

Γιατί νιώθω φόβο... Φοβάμαι να με κρίνουν έστω και καλοπροαίρετα δε το αντέχω, φοβάμαι... Θελω να νιώθω ελέυθερη... Δεν αντέχω όταν μου λένε πχ ότι το σπίτι μου το κάνει μπουρδέλο ο σκύλος μου κ θα αρρωστήσω, ή οτι δεν μου πάνε τα πολλά piercing στο πρόσωπο... Αγχόνωμαι με το παραμικρό... Είναι και όλα αυτά με την οικογένεια μου , είναι και που όλη μου τη ζώη είχα πολύ άγχος και τώρα τα έχω γραψει όλα κανονικά... Αδιαφορία...Αλλα και πόνος

[Ολα_ειναι_δανεικα]

ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΠΩΣ ΣΕ ΠΙΕΖΟΥΝ ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΣΕ ΚΡΙΤΙΚΑΡΟΥΝ;

[donald_girl]

Νιώθω οτι έχω φίδια τυλιγμένα γύρω από το λαιμό μου να με πνίγουν

[blDaizy]

Originally posted by epakaki

Γιατί νιώθω φόβο... Φοβάμαι να με κρίνουν έστω και καλοπροαίρετα δε το αντέχω, φοβάμαι... Θελω να νιώθω ελέυθερη... Δεν αντέχω όταν μου λένε πχ ότι το σπίτι μου το κάνει μπουρδέλο ο σκύλος μου κ θα αρρωστήσω, ή οτι δεν μου πάνε τα πολλά piercing στο πρόσωπο... Αγχόνωμαι με το παραμικρό... Είναι και όλα αυτά με την οικογένεια μου , είναι και που όλη μου τη ζώη είχα πολύ άγχος και τώρα τα έχω γραψει όλα κανονικά... Αδιαφορία...Αλλα και πόνος

===========================================
Μην σε τρομάζει η κρητική που σου ασκείται.... αν σ\'αρέσει ο εαυτός σου ΕΣΕΝΑ, μην σε αγγίζουν καθόλου τα λόγια αυτών που στη κάνουν. Το σκυλάκι τώρα...δεν φταίει στην προκυμένη περίπτωση αλλά το πέρνει η μπάλα κι αυτό! Αν φροντίζεις για την σωστή υγιεινή του χώρου,δεν καταλαβαίνω γιατί σου λένε πως θα αρρωστήσεις!!!

Το ΑΓΧΟΣ είναι κάτι που όσο κι αν θες να το αποβάλεις δύσκολα τα καταφέρνεις!!! Πάντα εκ πείρας μιλάω. Αναγνωρίζω στην τελευταία φράση σου και δικά μου συναισθήματα. Μόνο που εγώ (αναρωτιέμαι πως τα καταφέρνω!!!) και ενώ δείχνω αδιάφορη για πολλά πράγματα.. μην πω για όλα...ταυτόχρονα μέσα μου νοιώθω ακριβώς το αντίθετο. Πάντα εξάλλου επίτηδες ήθελα να φαίνομαι αδιάφορη,σκληρή και πολλές φορές ανώριμη,αλλά κατά βάθος ήταν/είναι μια βιτρίνα για να προστατεύομαι.

Δεν έχω τρόπο να σου προτείνω ....αλλά σίγουρα σε νοιώθω...

[psychangel]

Originally posted by epakaki
Γιατί νιώθω φόβο... Φοβάμαι να με κρίνουν έστω και καλοπροαίρετα δε το αντέχω, φοβάμαι... Θελω να νιώθω ελέυθερη... Δεν αντέχω όταν μου λένε πχ ότι το σπίτι μου το κάνει μπουρδέλο ο σκύλος μου κ θα αρρωστήσω, ή οτι δεν μου πάνε τα πολλά piercing στο πρόσωπο... Αγχόνωμαι με το παραμικρό... Είναι και όλα αυτά με την οικογένεια μου , είναι και που όλη μου τη ζώη είχα πολύ άγχος και τώρα τα έχω γραψει όλα κανονικά... Αδιαφορία...Αλλα και πόνος

Λες νιώθεις φόβο στην κριτική.
Φόβο για τί ακριβώς ;
Τι είναι αυτό που φαβάσαι οτι θα συμβεί αν σου πούν οι γονείς σου οτι σε κάτι που κάνεις δεν συμφωνούν; τις φωνές τους, την αποδοκιμασία τους, την απόρριψή τους, τον ίδιο σου τον εαυτό όταν στο βάθος κάτι σου λέει πως έχουν δίκιο;
Πως και πόσο οι αξίες τους είναι αξίες σου και πόσο έχεις ανεξαρτητοποιηθεί απ΄αυτές ; .....
Μήπως ο φόβος της \"παράβασης\" των γονείκών αξιών σε γυρίζει πίσω σε μνήμες με \'τιμωρίες\' ή \'φοβέρες\' ;

[donald_girl]

μπα δεν νομιζω οτι ειναι ακριβως ετσι... απλα πανικοβάλλομαι... Ίσως παθαινω κρισεις πανικου χωρίς να το καταλαβαίνω, και όταν φοβαμαι κάνω πολλές μαλακίες. Δεν ξέρω βάβαια πως οριζεται ακριβως μια κριση πανικου...

[psychangel]

μα αυτό σου λέω ... Ναι προσπαθήσεις να εντοπίσεις το ΛΟΓΟ που πανικοβάλλεσαι ....

[donald_girl]

δεν ξέρω... απλα ξέρω οτι δεν αντέχω να με κριτικάρουν.. Ίσως επειδή για χρόνια είχα προβλημα με το αγχος... Πονουσε για χρόνια το στομάχι μου φριχτα κ ηθελα να ξεράσω αλλα επειδή δεν μπορούσα έκανα συνέχως διάρροιες... Μετά μου πέρασε μετά απο 7 χρόνια, πριν αό αυτό δεν μπορούσα να κοιμηθώ , αργότερα το γύρισα και κοιμόμουν συνέχεια... Τι να πω... Δεν ξέρω

[blDaizy]

Ήρθα κι εγώ! λοιπόν αγαπητό epakaki. Αυτά που περιγράφεις ...είναι ψυχοσωματικά συμπώματα ...που για άλλη μια φορά θα σου πω ότι ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ έχω κι εγώ! άσθμα,πρόβλημα στο στομάχι ,σε σημείο που νόμιζα ότι έχω πρόβλημα με καρδιά (έκανε αντανάκλαση ο πόνος του στομαχιού!!!) γενικώς το γαστρεντερικό είναι το... αγαπημένο μου subject!!! πρόσφατα κατάλαβα πως είναι ψυχολογικό!! Don\'t worry γι\'αυτά! Το λες και μόνη σου πως έχεις άγχος.... μήπως ένας θεραπευτής σε βοηθούσε σ\'αυτό? κανένα αγχολυτικό ίσως?