Η γνώμη μου για το τι πραγματικά είναι ο άνθρωπος.

[tsagy]

Χρόνια πολλά να ευχηθώ καταρχήν σε όλες και όλους λόγω της εορταστικής περιόδου που διανύουμε.

Είναι μόλις το δεύτερό μου post - μήνυμα εδώ στην κοινότητα την οποία ωστόσο όχι μόνο παρακολουθώ συχνά, αλλά νιώθω το e-psychology σαν ένα στήριγμα σαν μια ξεχωριστή βοήθεια που την είχα ανάγκη και σας ευχαριστώ γι αυτό.

Δεν ήθελα να ανοίξω νέο θέμα και κοίταξα αρκετά άλλα που να μπορούσαν να δεχτούν τις απόψεις μου αλλά δεν ταίριαζαν ακριβώς. Έτσι λοιπόν ας γράψω κάποια πράγματα εδώ.

Μετά από πολλών ετών εξαιρετικά δύσκολων - φρικτών μάλλον εμπειριών, και αφού επέζησα, έχω σχηματίσει μια γνώμη για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Η γνώμη μου λοιπόν είναι πως ο άνθρωπος ζει μέσα στο ψέμα μέσα σε ένα ψεύτικο κόσμο. Χωρίς τις ψεύτικες καταστάσεις δε θα μπορούσε να ζήσει όπως ακριβώς δε θα μπορούσε να ζήσει χωρίς οξυγόνο.

Στην αρχή στην πρώτη αρνητική εμπειρία νομίζεις πως το τάδε άτομο είναι κακό ή τέλος πάντων πως δεν λειτούργησε όπως θα έπρεπε. Στην επόμενη τη θέση του ατόμου παίρνει η ομάδα, στην μεθεπόμενη τη θέση της ομάδας παίρνει ένας ευρύτερος χώρος κ.ο.κ.

Έτσι τελικά αν καταφέρει κανείς και ζει ακόμα μετά από τόσες άσχημες εμπειρίες όχι μόνο από άτομα αλλά και από χώρους, εύκολα οδηγείται στο συμπέρασμα πως για τα άσχημα που βλέπουμε γύρω μας δε φταίνε τελικά οι άλλοι αλλά η ανθρώπινη ύπαρξη. Μία ύπαρξη που έχει βασικό της χαρακτηριστικό το ψέμα, το μη αληθινό, όχι επειδή δεν έχει καλλιεργηθεί πνευματικά αλλά επειδή το μη αληθινό είναι το οξυγόνο για να συνεχίσει να υπάρχει ο άνθρωπος.

Παραδείγματα μπορούν να αναφερθούν αναρίθμητα. Το άτομο, ο χώρος, η ομάδα η κοινωνία επιρρίπτει τις ευθύνες για οτιδήποτε άσχημο συμβαίνει στον άλλο χώρο στην άλλη ομάδα κτλ. Αυτό από μόνο του δηλώνει πως δεν έχουμε επίγνωση του τι πραγματικά είμαστε, ζούμε μέσα στο ψέμα, ζούμε μέσα σε ένα ψεύτικο κόσμο.

Αυτά τα λίγα προς το παρόν. Κάποια άλλη στιγμή θα γράψω περισσότερα ώστε να γίνω περισσότερο κατανοητός αλλά και να εκφράσω κάποια πράγματα, κάποια συμπεράσματα που έχουν προέλθει από βιώματα. Εννοείται πως δεν είμαι απόλυτος, γι αυτό άλλωστε αναφέρθηκε στον τίτλο το θέματος πως όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά η γνώμη μου που σίγουρα μπορεί να είναι λάθος ή να κρύβει κάποια λανθασμένα στοιχεία.

Σας ευχαριστώ.

[Macgyver]

Χρονια Πολλα και σε σενα , και μην δηλητηριαζεις την ψυχη σου με τετοιες ιδεες για τον ανθρωπο ...........δεστα απο αλλη οπτικη γωνια .......

[savatage]

Χρονια πολλα και σε σενα.
Ο ανθρωπος εχει μεσα του και το καλο και το κακο.
Και το ψεμα και την αληθεια. Ειναι οπορτουνιστης, ολοι ειμαστε, κι εγω κι εσυ.
Σου ευχομαι να καταφερεις να ξεπερασεις τα τραυματα σου απο οσα ειπες οτι περασες και να ξεκινησεις να προχωρας μπροστα.

[kozchr]

Χρόνια πολλά.
Συμφωνώ με savatage αλλά και macgyver

[Macgyver]

Ο ανθρωπος εχει μεσα του και το καλο και το κακο.
.

Συμφωνω με αυτο .......................

[Remedy]

καλημερα και χρονια πολλα σε ολους!

θα συμφωνησω με μαγκ και σαβ.
ισχυουν καποια απο αυτα που λες, αλλα ισχυουν κι αλλα τοσα καλα.
αν περιχαρακωθεις στην αρνητικη πλευρα της ζωης, δεν θα γνωρισεις την ομορφη πλευρα που ειναι η υπολοιπη και η πιο ευχαριστη.
ακομα κι απο περιεργεια, αξιζει να προσπαθησεις να βρεις τον δρομο προς τα εκει. κι αν δεν μπορεις μονος, ζητα βοηθεια

τι ηλικια εχεις περιπου?

[giannis000]

Χρόνια πολλά να ευχηθώ καταρχήν σε όλες και όλους λόγω της εορταστικής περιόδου που διανύουμε.

Είναι μόλις το δεύτερό μου post - μήνυμα εδώ στην κοινότητα την οποία ωστόσο όχι μόνο παρακολουθώ συχνά, αλλά νιώθω το e-psychology σαν ένα στήριγμα σαν μια ξεχωριστή βοήθεια που την είχα ανάγκη και σας ευχαριστώ γι αυτό.

Δεν ήθελα να ανοίξω νέο θέμα και κοίταξα αρκετά άλλα που να μπορούσαν να δεχτούν τις απόψεις μου αλλά δεν ταίριαζαν ακριβώς. Έτσι λοιπόν ας γράψω κάποια πράγματα εδώ.

Μετά από πολλών ετών εξαιρετικά δύσκολων - φρικτών μάλλον εμπειριών, και αφού επέζησα, έχω σχηματίσει μια γνώμη για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Η γνώμη μου λοιπόν είναι πως ο άνθρωπος ζει μέσα στο ψέμα μέσα σε ένα ψεύτικο κόσμο. Χωρίς τις ψεύτικες καταστάσεις δε θα μπορούσε να ζήσει όπως ακριβώς δε θα μπορούσε να ζήσει χωρίς οξυγόνο.

Στην αρχή στην πρώτη αρνητική εμπειρία νομίζεις πως το τάδε άτομο είναι κακό ή τέλος πάντων πως δεν λειτούργησε όπως θα έπρεπε. Στην επόμενη τη θέση του ατόμου παίρνει η ομάδα, στην μεθεπόμενη τη θέση της ομάδας παίρνει ένας ευρύτερος χώρος κ.ο.κ.

Έτσι τελικά αν καταφέρει κανείς και ζει ακόμα μετά από τόσες άσχημες εμπειρίες όχι μόνο από άτομα αλλά και από χώρους, εύκολα οδηγείται στο συμπέρασμα πως για τα άσχημα που βλέπουμε γύρω μας δε φταίνε τελικά οι άλλοι αλλά η ανθρώπινη ύπαρξη. Μία ύπαρξη που έχει βασικό της χαρακτηριστικό το ψέμα, το μη αληθινό, όχι επειδή δεν έχει καλλιεργηθεί πνευματικά αλλά επειδή το μη αληθινό είναι το οξυγόνο για να συνεχίσει να υπάρχει ο άνθρωπος.

Παραδείγματα μπορούν να αναφερθούν αναρίθμητα. Το άτομο, ο χώρος, η ομάδα η κοινωνία επιρρίπτει τις ευθύνες για οτιδήποτε άσχημο συμβαίνει στον άλλο χώρο στην άλλη ομάδα κτλ. Αυτό από μόνο του δηλώνει πως δεν έχουμε επίγνωση του τι πραγματικά είμαστε, ζούμε μέσα στο ψέμα, ζούμε μέσα σε ένα ψεύτικο κόσμο.

Αυτά τα λίγα προς το παρόν. Κάποια άλλη στιγμή θα γράψω περισσότερα ώστε να γίνω περισσότερο κατανοητός αλλά και να εκφράσω κάποια πράγματα, κάποια συμπεράσματα που έχουν προέλθει από βιώματα. Εννοείται πως δεν είμαι απόλυτος, γι αυτό άλλωστε αναφέρθηκε στον τίτλο το θέματος πως όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά η γνώμη μου που σίγουρα μπορεί να είναι λάθος ή να κρύβει κάποια λανθασμένα στοιχεία.

Σας ευχαριστώ.

χερωμαι που αρχησες να συνηδητοποιεις... αυτο σημενει οτι εσυ τουλαχιστον αρχησες να καληεργησαι πνευματικα... οσο για τον ψευτικο κοσμο πολλοι λενε οτι ζουμε σε εναν ματριξ... κ αυτο παιζεται

Εστάλη από [device_name] στο E-Psychology.gr Mobile App

[giannis000]

άλλα κ απο την αλλη εμεις μπορουμε να σπασουμε τα δεσμα κ να αποδεσμευτουμε απο τον κοσμο... κ να χαραξουμε μια αλλη πορεια στη ζωη μας πιο αληθινη... εξαλου εσυ εχεις κανει την αρχη... αλλιος δεν θα μπορουσες να εχεις τετοια επιγνωση για τον κοσμο...

Εστάλη από [device_name] στο E-Psychology.gr Mobile App

[tsagy]

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

Χάρηκα κυρίως επειδή αναγνώστηκε, επειδή διαβάστηκε το θέμα που άνοιξα. Και μόνο το γεγονός αυτό δίνει μια ικανοποίηση μια χαρά μια ξεκούραση.

Έχουμε ανάγκη οι άνθρωποι την αναγνώριση ή καλύτερα έχουμε ανάγκη από τη μη απόρριψη.

Η πραγματικότητα βέβαια είναι πως ακόμα και να μη το είχε διαβάσει κανείς, ακόμα και να είχε διαγραφεί δε θα δήλωνε απόρριψη γιατί αφενός μπορεί να είχε αφαιρεθεί για χίλιους δυο λόγους μέχρι και τεχνικούς και αφετέρου δεν μπορεί κανένας άνθρωπος να απορρίψει κανέναν παρά μόνο στο μυαλό μας συμβαίνουν όλα αυτά. Ωστόσο είναι δυνατά συναισθήματα και μας επηρεάζουν όπως ακριβώς μας επηρεάζει το ψεύτικο γιατί δε μπορούμε χωρίς αυτό. Παράδειγμα οι διαφημίσεις στην τηλεόραση με τα διάφορα προϊόντα που προβάλλονται με τον τρόπο αυτό τον ψεύτικο που όλοι το γνωρίζουμε ότι είναι ψεύτικος και υπερβολικός κι όμως μας επηρεάζουν και πάμε και αγοράζουμε το προϊόν και δε σταματάμε εκεί. Αλλά μετά νιώθουμε πως όντως είμαστε ξεχωριστοί, πως όντως δε θα μπορούσαμε χωρίς αυτό και άλλα παρόμοια συναισθήματα.

Η γνώμη μου, για να απαντήσω στα μηνύματά σας, είναι πως ακόμα και να κατανοήσει κανείς την ανθρώπινη υπόσταση, δε μπορεί να ξεφύγει από τα στοιχεία που συνθέτουν τον άνθρωπο γιατί αν ξεφύγει θα πάψει να είναι άνθρωπος κάτι το οποίο δε γίνεται. Δε γίνεται από άνθρωπος να μεταμορφωθεί κανείς σε κάτι άλλο όσο και να προσπαθήσει όσο και να αγωνιστεί όσο και να κατανοήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Πάντα, για όσο ζει, θα είναι άνθρωπος.

Το γεγονός πως κάποιοι βρισκόμαστε στη θέση του "θύματος" και έχουμε κατανοήσει κάποια πράγματα και όσο είμαστε σ αυτή τη θέση έχουμε ελαφρώς διαφοροποιημένη στάση και συμπεριφορά δεν αποτελεί απόδειξη πνευματικής καλλιέργειας, διότι αν κοιτάξουμε πιο βαθιά και πλατύτερα θα δούμε πως τελικά και εμείς συμπεριφερόμαστε και ζούμε με ψεύτικες αρχές. Παράδειγμα τρανό, η ανθρώπινη αγάπη ή έστω η λεγόμενη ανθρωπιά που δεν γίνεται ποτέ να την κατακτήσει κανείς γιατί αν καθίσει ο οποιοσδήποτε και τοποθετήσει τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές του, κάτι που αποτελεί τον ορισμό της αγάπης, θα πάψει να υπάρχει.

Τη στιγμή αυτή, μέσα σε αυτά τα λίγα λεπτά που χρειάστηκε για να γράψω αυτό το μήνυμα, συμβαίνουν σε όλο τον πλανήτη μας τρομερά και φρικτά πράγματα που έστω ένα μικρό μέρος αυτών και μόνο να βλέπαμε μπορεί να πεθαίναμε ή να χάναμε τα λογικά μας. Κι όμως παρόλα αυτά, έχουμε την αίσθηση μέσα μας πως αγαπάμε τον διπλανό μας, πως έχουμε ανθρωπιά επειδή μας έκανε κάτι κακό και τον συγχωρήσαμε ή επειδή δώσαμε οικονομική βοήθεια σε μια φτωχή οικογένεια. Αυτό είναι το ψέμα που λέω και η ψεύτικη αίσθηση, η ψεύτικη αντίληψη της ανθρώπινης στάσης που χωρίς αυτή όμως είναι αδύνατο να ζήσουμε.

Είναι αδύνατο να ζήσουμε χωρίς το ψεύτικο, γιατί έχουμε ως άνθρωποι ανάγκη από αυτοπεποίθηση, έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε πως ξεχωρίζουμε από κάποιους άλλους, έχουμε ανάγκη από ξεκούραση από γέλιο από χαρά την ίδια ώρα που βασανίζονται και πεθαίνουν άδικα κατά χιλιάδες άλλοι συνάνθρωποι μας. Πόσα μικρά παιδιά να έχουν πεθάνει από πείνα άραγε μέχρι να ολοκληρώσω αυτό το μήνυμα; κι όμως ο δικός μου πόνος η δική μου δυσκολία τοποθετείται πάνω από όλους και όλα.

Έτσι αυτό που γίνεται είναι να λέμε ψέματα στον ίδιο μας τον εαυτό αλλά και στους άλλους, πως θα αλλάξουν τα πράγματα αν μπορέσουμε να διορθώσουμε τη συμπεριφορά μας που επιτυγχάνεται μέσα από την κατανόηση του εαυτού μας, βλέπε γνώθι σ αυτόν και τα όμοια.

Και το ίδιο κάνω κι εγώ τώρα, καθώς εκπέμπει μια απαισιοδοξία αυτό το μήνυμα, τα διώχνω τα άσχημα, διώχνω την αλήθεια, διώχνω την πραγματική κατάσταση από το μυαλό μου, και λέω εντάξει θα δούμε τι θα γίνει. Τώρα νιώθω κουρασμένος θα πάω να ξεκουραστώ, θα βάλω μουσική ή θα συναναστραφώ με άλλα άτομα να περάσουμε όμορφα της γιορτινές αυτές ημέρες, με αγάπη!!! με ομόνοια!!! θα φάμε τις νοστιμιές μας, μετά θα ασχοληθούμε με κάτι δημιουργικό που και απορροφά το μυαλό από την πραγματικότητα αλλά και δίνει εσωτερική ικανοποίηση επειδή κατάφερα και δημιούργησα κάτι όπως ότι πήρα γνώσεις, ή ότι πήρα πτυχίο, ή ότι ξεχώρισα στη δουλειά μου, μετά θα δούμε και τις ταινίες μας όπου άνθρωποι υποδύονται ψεύτικους χαρακτήρες και συμπεριφορές και κάπως έτσιμέσα σ όλο αυτό το ψέμα (την προηγούμενη φράση την έβαλα με μικρά γράμματα και λευκό χρώμα για να μη τη βλέπω), περνούν οι μέρες, κυλά οι καθημερινότητα.

Για να μη κλείσω το μήνυμά μου με τόσο μαύρη διάθεση, ας γράψω εν συντομία πως υπάρχουν κάποια "θετικά" στοιχεία όταν ο άνθρωπος έχει κατανοήσει έστω ένα μέρος, ένα τμήμα της ανθρώπινης υπόστασης.

• Δεν εκνευρίζεται τόσο εύκολα με όλα αυτά που βλέπει γύρω του γιατί μπορεί και εξηγεί και κατανοεί το σύνολο σχεδόν των συμπεριφορών όσο ακραίες κι αν είναι,
• ίσως προς στιγμήν, αλλά κυρίως δε νιώθει αδικημένος γιατί γνωρίζει τι πραγματικά είναι η ανθρώπινη δικαιοσύνη,
• δεν απογοητεύεται εύκολα γιατί γνωρίζει πως τα πάντα ή τα περισσότερα γύρω του δεν είναι έτσι όπως δείχνουν εξ αρχής,
• είναι ο ίδιος πιο προσεχτικός συνήθως στην καθημερινότητα μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες για τραγικά λάθη,
• έχει σχετικά εύκολες κατακτήσεις στο έτερον ήμισυ γιατί αυτό που όλοι θέλουμε είναι να βρούμε κάποιον να μας καταλαβαίνει να μας υπομένει να μας νιώθει. Και όσο περισσότερο γνωρίζουμε τον εαυτό μας τόσο περισσότερο γνωρίζουμε κατανοούμε "αγαπάμε"και τον διπλανό μας και τον άνθρωπο γενικότερα.

Σας ευχαριστώ

[giannis000]

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

Χάρηκα κυρίως επειδή αναγνώστηκε, επειδή διαβάστηκε το θέμα που άνοιξα. Και μόνο το γεγονός αυτό δίνει μια ικανοποίηση μια χαρά μια ξεκούραση.

Έχουμε ανάγκη οι άνθρωποι την αναγνώριση ή καλύτερα έχουμε ανάγκη από τη μη απόρριψη.

Η πραγματικότητα βέβαια είναι πως ακόμα και να μη το είχε διαβάσει κανείς, ακόμα και να είχε διαγραφεί δε θα δήλωνε απόρριψη γιατί αφενός μπορεί να είχε αφαιρεθεί για χίλιους δυο λόγους μέχρι και τεχνικούς και αφετέρου δεν μπορεί κανένας άνθρωπος να απορρίψει κανέναν παρά μόνο στο μυαλό μας συμβαίνουν όλα αυτά. Ωστόσο είναι δυνατά συναισθήματα και μας επηρεάζουν όπως ακριβώς μας επηρεάζει το ψεύτικο γιατί δε μπορούμε χωρίς αυτό. Παράδειγμα οι διαφημίσεις στην τηλεόραση με τα διάφορα προϊόντα που προβάλλονται με τον τρόπο αυτό τον ψεύτικο που όλοι το γνωρίζουμε ότι είναι ψεύτικος και υπερβολικός κι όμως μας επηρεάζουν και πάμε και αγοράζουμε το προϊόν και δε σταματάμε εκεί. Αλλά μετά νιώθουμε πως όντως είμαστε ξεχωριστοί, πως όντως δε θα μπορούσαμε χωρίς αυτό και άλλα παρόμοια συναισθήματα.

Η γνώμη μου, για να απαντήσω στα μηνύματά σας, είναι πως ακόμα και να κατανοήσει κανείς την ανθρώπινη υπόσταση, δε μπορεί να ξεφύγει από τα στοιχεία που συνθέτουν τον άνθρωπο γιατί αν ξεφύγει θα πάψει να είναι άνθρωπος κάτι το οποίο δε γίνεται. Δε γίνεται από άνθρωπος να μεταμορφωθεί κανείς σε κάτι άλλο όσο και να προσπαθήσει όσο και να αγωνιστεί όσο και να κατανοήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Πάντα, για όσο ζει, θα είναι άνθρωπος.

Το γεγονός πως κάποιοι βρισκόμαστε στη θέση του "θύματος" και έχουμε κατανοήσει κάποια πράγματα και όσο είμαστε σ αυτή τη θέση έχουμε ελαφρώς διαφοροποιημένη στάση και συμπεριφορά δεν αποτελεί απόδειξη πνευματικής καλλιέργειας, διότι αν κοιτάξουμε πιο βαθιά και πλατύτερα θα δούμε πως τελικά και εμείς συμπεριφερόμαστε και ζούμε με ψεύτικες αρχές. Παράδειγμα τρανό, η ανθρώπινη αγάπη ή έστω η λεγόμενη ανθρωπιά που δεν γίνεται ποτέ να την κατακτήσει κανείς γιατί αν καθίσει ο οποιοσδήποτε και τοποθετήσει τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές του, κάτι που αποτελεί τον ορισμό της αγάπης, θα πάψει να υπάρχει.

Τη στιγμή αυτή, μέσα σε αυτά τα λίγα λεπτά που χρειάστηκε για να γράψω αυτό το μήνυμα, συμβαίνουν σε όλο τον πλανήτη μας τρομερά και φρικτά πράγματα που έστω ένα μικρό μέρος αυτών και μόνο να βλέπαμε μπορεί να πεθαίναμε ή να χάναμε τα λογικά μας. Κι όμως παρόλα αυτά, έχουμε την αίσθηση μέσα μας πως αγαπάμε τον διπλανό μας, πως έχουμε ανθρωπιά επειδή μας έκανε κάτι κακό και τον συγχωρήσαμε ή επειδή δώσαμε οικονομική βοήθεια σε μια φτωχή οικογένεια. Αυτό είναι το ψέμα που λέω και η ψεύτικη αίσθηση, η ψεύτικη αντίληψη της ανθρώπινης στάσης που χωρίς αυτή όμως είναι αδύνατο να ζήσουμε.

Είναι αδύνατο να ζήσουμε χωρίς το ψεύτικο, γιατί έχουμε ως άνθρωποι ανάγκη από αυτοπεποίθηση, έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε πως ξεχωρίζουμε από κάποιους άλλους, έχουμε ανάγκη από ξεκούραση από γέλιο από χαρά την ίδια ώρα που βασανίζονται και πεθαίνουν άδικα κατά χιλιάδες άλλοι συνάνθρωποι μας. Πόσα μικρά παιδιά να έχουν πεθάνει από πείνα άραγε μέχρι να ολοκληρώσω αυτό το μήνυμα; κι όμως ο δικός μου πόνος η δική μου δυσκολία τοποθετείται πάνω από όλους και όλα.

Έτσι αυτό που γίνεται είναι να λέμε ψέματα στον ίδιο μας τον εαυτό αλλά και στους άλλους, πως θα αλλάξουν τα πράγματα αν μπορέσουμε να διορθώσουμε τη συμπεριφορά μας που επιτυγχάνεται μέσα από την κατανόηση του εαυτού μας, βλέπε γνώθι σ αυτόν και τα όμοια.

Και το ίδιο κάνω κι εγώ τώρα, καθώς εκπέμπει μια απαισιοδοξία αυτό το μήνυμα, τα διώχνω τα άσχημα, διώχνω την αλήθεια, διώχνω την πραγματική κατάσταση από το μυαλό μου, και λέω εντάξει θα δούμε τι θα γίνει. Τώρα νιώθω κουρασμένος θα πάω να ξεκουραστώ, θα βάλω μουσική ή θα συναναστραφώ με άλλα άτομα να περάσουμε όμορφα της γιορτινές αυτές ημέρες, με αγάπη!!! με ομόνοια!!! θα φάμε τις νοστιμιές μας, μετά θα ασχοληθούμε με κάτι δημιουργικό που και απορροφά το μυαλό από την πραγματικότητα αλλά και δίνει εσωτερική ικανοποίηση επειδή κατάφερα και δημιούργησα κάτι όπως ότι πήρα γνώσεις, ή ότι πήρα πτυχίο, ή ότι ξεχώρισα στη δουλειά μου, μετά θα δούμε και τις ταινίες μας όπου άνθρωποι υποδύονται ψεύτικους χαρακτήρες και συμπεριφορές και κάπως έτσιμέσα σ όλο αυτό το ψέμα (την προηγούμενη φράση την έβαλα με μικρά γράμματα και λευκό χρώμα για να μη τη βλέπω), περνούν οι μέρες, κυλά οι καθημερινότητα.

Για να μη κλείσω το μήνυμά μου με τόσο μαύρη διάθεση, ας γράψω εν συντομία πως υπάρχουν κάποια "θετικά" στοιχεία όταν ο άνθρωπος έχει κατανοήσει έστω ένα μέρος, ένα τμήμα της ανθρώπινης υπόστασης.

• Δεν εκνευρίζεται τόσο εύκολα με όλα αυτά που βλέπει γύρω του γιατί μπορεί και εξηγεί και κατανοεί το σύνολο σχεδόν των συμπεριφορών όσο ακραίες κι αν είναι,
• ίσως προς στιγμήν, αλλά κυρίως δε νιώθει αδικημένος γιατί γνωρίζει τι πραγματικά είναι η ανθρώπινη δικαιοσύνη,
• δεν απογοητεύεται εύκολα γιατί γνωρίζει πως τα πάντα ή τα περισσότερα γύρω του δεν είναι έτσι όπως δείχνουν εξ αρχής,
• είναι ο ίδιος πιο προσεχτικός συνήθως στην καθημερινότητα μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες για τραγικά λάθη,
• έχει σχετικά εύκολες κατακτήσεις στο έτερον ήμισυ γιατί αυτό που όλοι θέλουμε είναι να βρούμε κάποιον να μας καταλαβαίνει να μας υπομένει να μας νιώθει. Και όσο περισσότερο γνωρίζουμε τον εαυτό μας τόσο περισσότερο γνωρίζουμε κατανοούμε "αγαπάμε"και τον διπλανό μας και τον άνθρωπο γενικότερα.

Σας ευχαριστώ

ωραιο ολλο αυτο που εγραψες!!!

Εστάλη από [device_name] στο E-Psychology.gr Mobile App

[giannis000]

πες μου λιγο... δεν ενιωσες να σαν ξυπνα μια νεα ποιοτιτα μεσα σου? που να σου επιτρεπει να συνειδητοποιεις καλυτερα τον εαυτο σου κ τον κοσμο γυρο σου?

Εστάλη από [device_name] στο E-Psychology.gr Mobile App

[kozchr]

Ωραία όλα αυτά που γράφεις αλλά θα σου πω κάτι.Αναρωτιέσαι
"Πόσα μικρά παιδιά να έχουν πεθάνει από πείνα άραγε μέχρι να ολοκληρώσω αυτό το μήνυμα; κι όμως ο δικός μου πόνος η δική μου δυσκολία τοποθετείται πάνω από όλους και όλα. "
Πόσα χρήματα θα ξοδέψεις τώρα τις γιορτές για να φας και να περάσεις καλά? 5,10,20,50€? Στο χέρι σου είναι να ξοδέψεις κάτι λιγότερο για εσένα και τα υπόλοιπα χρήματα να τα προσφέρεις σε κάποιον άνθρωπο που έχει ανάγκη ή πχ στο χαμόγελο του παιδιού,στους γιατρούς χωρίς σύνορα κτλ.

[tsagy]

πες μου λιγο... δεν ενιωσες να σαν ξυπνα μια νεα ποιοτιτα μεσα σου? που να σου επιτρεπει να συνειδητοποιεις καλυτερα τον εαυτο σου κ τον κοσμο γυρο σου?

Εστάλη από [device_name] στο E-Psychology.gr Mobile App

Αγαπητέ καλή χρονιά σου εύχομαι όπως και σε όλους και σας ευχαριστώ για τα θετικά σας σχόλια.
Απαντώντας στην ερώτησή σου θα σου πω ότι αυτό που έχω δει σε μένα και σίγουρα δε μπορώ να το γενικεύσω για όλους τους ανθρώπους, είναι ότι μετά από κάθε μεγάλη δυσκολία όλο και κάτι παραπάνω ανακαλύπτω που ούτε καν το σκεφτόμουν.

Για παράδειγμα ο άνθρωπος μπορεί να διακρίνει κάποια αντικείμενα μέχρι μια ορισμένη απόσταση. Από κει και πέρα αν θέλει να δει κάτι, χρησιμοποιεί κιάλια, τηλεσκόπια κτλ. Έτσι μετά από κάθε δυσκολία είναι σα να μπορείς να δεις λίγο μακρύτερα απ ότι πριν χωρίς να χρησιμοποιείς κάποια συσκευή παρά μόνο με τα μάτια σου. Ωστόσο επειδή στην προκειμένη περίπτωση οι δυσκολίες και οι άσχημες εμπειρίες δεν είναι ελάχιστες αλλά αρκετές, έχω οδηγηθεί στο συμπέρασμα ή καλύτερα στον προβληματισμό πως μάλλον δε γνωρίζω τίποτα.

Έτσι ενώ στην αρχή ισχύει αυτό που λες, δηλαδή με την πρώτη, πρώτες δυσκολίες που θα καταφέρει ο άνθρωπος να τις ξεπεράσει νιώθει όμορφα μέσα του γιατί ανακαλύπτει τον εαυτό του και πράγματα που ούτε φανταζόταν για τον ίδιο για τους άλλους και για τη ζωή γενικότερα, μετά από ένα σημείο όμως, ξεπερνώντας δυσκολίες και ανακαλύπτοντας συνέχεια νέες πτυχές, έρχεται ο προβληματισμός πως πιθανότατα να μη γνωρίζουμε τίποτα για τη ζωή παρά κάτι ελάχιστα.

Τον εαυτό μου θα τον παρομοίαζα σαν ένα παιδί της πρώτης τάξης του δημοτικού σχολείου ή κάπου εκεί αν όχι και πιο χαμηλά. Αυτό βέβαια δε νομίζω πως έρχεται σε αντίθεση με τον τίτλο του θέματος και όσα έχω γράψει. Αντιθέτως τον υποστηρίζει γιατί αποδεικνύει την ψεύτικη εικόνα που έχει ο άνθρωπος για τον εαυτό του και για τη ζωή. Μια ζωή για την οποία τελικά μάλλον γνωρίζουμε ελάχιστα.

[iwannaaa]

Σωκρατης και παλι σωκρατης..πολυ φιλοσοφια επεσε

Εστάλη από [device_name] στο E-Psychology.gr Mobile App

[favvel]

tsagy, συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ. Συμφωνώ παραπάνω από 100% με αυτά που λες. Δεν υπάρχει πιο πάνω.
Με εκφράζει απόλυτα ο τρόπος που σκέφτεσαι και που περιγράφεις την άποψή σου για την ανθρώπινη ύπαρξη.
Με λένε απαισιόδοξη πολλοί. Μπορεί να μοιάζω όμως στην πραγματικότητα δεν είμαι.
Γιατί αυτό που είμαι είναι η αντανάκλαση του κόσμου γύρω μου. Και δεν φορτώνω το φταίξιμο μόνο στους ανθρώπους αλλά και στους νόμους που διέπουν τη φύση και τον κόσμο μας. Αυτό το "έτσι είναι, αποδέξου τα και προχώρα" μου' χει κάτσει στο στομάχι για πάνω από μια δεκαετία, με αποτέλεσμα να έχω μείνει όλο αυτό το διάστημα άπραγη, εγώ παρέα με την άρνησή μου για να ζήσω όπως όλος ο κόσμος.
Αυτό που είπες για τη δυσκολία που σε βγάζει σε μεγαλύτερη συνειδητοποίηση, το έζησα κι εγώ από πολύ νωρίς, στα 18 μου.
Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, όμως σε αυτήν την ηλικία το ότι κατάφερα να περάσω στο Πανεπιστήμιο δεδεμένης της άρνησης που είχε ξεκινήσει και της όλης ψυχολογικής πίεσης και κακού κλίματος στο σπίτι (ανέκαθεν ήταν αυτό), ήταν για μένα άθλος. Οπότε αυτό που ακολούθησε ήταν μανία, κατάθλιψη και ψύχωση, απότοκα των εσωτερικών μου συγκρούσεων τις οποίες προσπάθησα τότε και μόνο τότε, στη φάση των πανελληνίων, να συμβιβάσω προκειμένου να πετύχω το στόχο μου. Έκτοτε δεν έχω καταφέρει να περάσω μαθήματα. Μπήκα αλλά μέχρι εκεί.
Αλλά ξεκίνησα πάλι να λέω τον πόνο μου.
Το θέμα tsagy, είναι πως ο τρόπος που σκέφτεσαι και που σκέφτομαι κι εγώ μας οδηγεί στη λύση της αυτοκτονίας.
Τουλάχιστον εγώ αυτό σκέφτομαι όλα αυτά τα χρόνια. Και δες τι βασανιστικό είναι να μην κάνει τίποτα ένας άνθρωπος στη ζωή του, να μην μπορεί να ζήσει ουσιαστικά γιατί σκέφτεται συνέχεια το μάταιο και το ψεύτικο της όλης επιχείρησης "κόσμος".
Κι όμως, έχω διαλέξει αυτό το δρόμο και κάθε μας επιλογή έχει και ένα τίμημα.
Μου είναι τόσο δύσκολο να αγαπήσω τη ζωή, ακριβώς για το λόγο που λες κι εσύ.
Επειδή, να είναι κάτι που ακριβώς όπως το είπες το έχω σκεφτεί κι εγώ, επειδή λοιπόν, για να είναι κανείς καλά πάει να πει πως έχει αδικήσει ή έχει πατήσει σε κάποιον άλλον.
Θες στην εργασία; θες με την τροφή του; θες με τη συμπεριφορά του στην οικογένειά του; παντού.
Κάποτε, τότε που ήμουν στη φάση της συνειδητοποίησης, τα παρατηρούσα όλα αυτά.
Τώρα δυστυχώς φυτοζωώ.
Χάρηκα πολύ που διάβασα κάποιον να με εκφράζει τόσο πολύ.