Θέλω να πεθάνω

[Dum spiro spero]

ΔΕΝ νομίζω ότι πάσχω από κατάθλιψη και νομίζω απλά ότι το θέμα που άνοιξα είναι στην κατηγορία που ταιριάζει περισσότερο (αν όχι συγχωρέστε με). Περιληπτικά:

1ος και 2ος 3ος Μήνας:
Εδώ και 4 μήνες δεν είμαι καλά. Θέλω να πεθάνω, εύχομαι απλά να με πιάσει ένα εγκεφαλικό ή ένα καρδιακό, να με πατήσει ένα αμάξι ή να με πυροβολήσουν, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να με σκοτώσω εγώ ο ίδιος. Ένα γεγονός αρχικά, (πριν 4 μηνες, όταν άρχισε) με έκανε θλιμμένο. Δεν ήταν κάτι πολύ κακό, απλά δε ξέρω τι έγινε και από τη στιγμή που έγινε αυτό έπεσα σε θλίψη. Στην αρχή ήμουν στεναχωρημένος και μετά μου κόπηκε η όρεξη για φαγητό εντελώς. Μπορεί να έτρωγα 5 μπουκιές μόνο τη μέρα και αυτές με το ζόρι. Έπειτα δεν είχα όρεξη να σηκωθώ από το κρεβάτι μου, ήθελα απλά να είμαι ξαπλωμένος να κοιτάω το ταβάνι μου, έκλεινα την πόρτα του δωματίου μου και αν τολμούσε κάποιο μέλος της οικογένειας μου να μου μιλήσει του απάνταγα πολύ άσχημα και με νεύρα. Άρχισα να απομονώνομαι και σιγά σιγά άρχισαν και οι σκέψεις θανάτου. Ήθελα να πεθάνω, ευχόμουν κάθε βράδυ απλά να πεθάνω. Υπήρχαν πρωινά που σηκωνόμουν και ζαλιζόμουν και μου ερχόταν εμετός (καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας), λογικά επειδή είχα ξαφνικά άγχος. Τους επόμενους μήνες τα ίδια, απλά μεγάλωσε η επιθυμία μου να πεθάνω και νομίζω μου έφυγε το άγχος και αυτή η ζαλάδα που είχα τον πρώτο μήνα. Ήταν στιγμές που ακόμα και τα πιο ασήμαντα και γελοία γεγονότα με έκαναν να κλαίω. Γεγονότα της καθημερινότητας, απλά γεγονότα, έβρισκα έναν λόγο για κάθε τέτοιο ότι δεν αξίζω, ότι δεν με υπολογίζουν, δεν με σκέφτονται. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γυρνάω σπίτι σε κατάσταση πανικού, να κλαίω και να αισθάνομαι αυτό το ''κάτι'' πάνω στο στήθος σαν να μην μπορώ να αναπνεύσω και να προγραμματίζω τον ίδιο μου το θάνατο. Είχα προγραμματίσει ημέρα αυτοκτονίας. Στο διαδίκτυο προσπαθούσα απεγνωσμένα να βρω τρόπους αυτοκτονίας καθώς σε κάθε τρόπο που μου ερχόταν στο μυαλό σκεφτόμουν ότι υπήρχε πιθανότητα να σωθώ, κάτι που δεν ήθελα να γίνει. Δεν έβρισκα κανέναν λόγο ύπαρξής μου, αντιθέτως με θεωρούσα απογοήτευση και δεν έβρισκα κανέναν λόγο να βάζω στόχους ή να κοιτώ το μέλλον μου, γιατί ήμουν σίγουρος ότι θα ήταν άσχημο, γεμάτο στεναχώρια και χωρίς ουσία.

4ος μήνας:
Τον 4ο μήνα κατάφερα και ''ισορρόπησα''. Άρχισα να βρίσκω πάλι νόημα στη ζωή μου και ήμουν γενικά χαρούμενος. Γενικά καμμία σχέση με τους προηγούμενους μήνες. Ήμουν απλά χαρούμενος.

Τώρα: Ενώ πέρασε ένας μήνας που ήμουν χαρούμενος, την τελευταία εβδομάδα τα πράγματα άλλαξαν πάλι. Στην αρχή άρχισα να σκέφτομαι αυτά τα καταθλιπτικά πράγματα πάλι. Αλλά σκεφτόμουν, ότι δεν ήθελα να πεθάνω ακόμη οπότε δεν υπάρχει λόγος ανυσηχίας. Απλά είμαι στις κακές μου μέρες, έλεγα. Με την πάροδο των μερών σιγά σιγά ήρθε πάλι η ιδέα του θανάτου. Ακριβώς το ίδιο μοτίβο. Στην αρχή δεν ήθελα να πεθάνω, μετά άρχισα σιγά σιγά να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν πέθαινα, και τώρα έφτασα πάλι στο σημείο να λέω ''μακάρι να πεθάνω στον ύπνο μου''. Όμως δεν επέστρεψαν ακόμα οι αυτοκτονικές μου σκέψεις. Είμαι πάλι στεναχωρημένος, θέλω να κάτσω μόνος μου στο κρεβάτι, αποσυνδέομαι απο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και απλά κάθομαι και μιλάω στον εαυτό μου.

Και γιατί τα ανέφερα όλα αυτά; Επειδή ναι μεν ένα γεγονός πυροδώτησε τη θλίψη μου πριν 4 μήνες, αλλά νομίζω ότι όλα αυτά που αισθάνομαι δεν έχουν κάποιο λόγο. Αν με ρωτήσετε γιατί θέλω να πεθάνω, η απάντηση είναι ''δε ξέρω''. Δεν ξέρω γιατί είμαι τόσο θλιμμένος.

Σκεφτόμουν το απόγευμα αν άξιζε να ανοίξω το θέμα αυτό. Και πραγματικά, ακόμα δεν ξέρω γιατί τα έγραψα όλα αυτά. Σκέφτομαι ότι δεν θέλω βοήθεια, γιατί να κάτσω και να μιλήσω για αυτό το θέμα; Αυτή τη στιγμή είμαι στη φάση που θέλω να πεθάνω ,πάλι, επομένως αλήθεια δε βρίσκω κάποιο νόημα στη ζωή μου. Εφόσον δε βρίσκω νόημα στη ζωή μου, δε θέλω βοήθεια επειδή η βοήθεια μπορεί να με κάνει να αλλάξω γνώμη, φοβάμαι ότι αν αλλάξω γνώμη για τη ζωή μου τελικά θα ζήσω, αλλά στη φάση που είμαι δε θέλω να ζήσω.

Υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που αισθάνονται όπως εγώ;

[nikos2]

πρεπει να αποδεχτεις οτι εχεις καποιο ψυχικο προβλημα, και να αποφασισεις να το λυσεις με την βοηθεια ενος ειδικου.


ξερω καλα οτι δεν προκειτε να πεθανεις. το μονο που θα καταφερεις ειναι να μειωσεις την ποιοτητα ζωης σου

[Macgyver]

Δεν υπαρχει κατσθλιπτικος που να μην του εχει περασει η ιδεα της αυτοκτονιας , συμπεριλαμβανου εμου , αυτο δεν σημαινει οτι θα το κανω .......

[favvel]

γεια σου dum...
Αν σου πω ότι σε νιώθω θα είναι λίγο..
Δεν σε νιώθω απλά αλλά σκέφτομαι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο..
Συγκεκριμένα, εγώ είμαι σε αυτήν την κατάσταση, δλδ θέλω να πεθάνω εδώ και 10 χρόνια..
Τώρα θα μου πεις, αυτό για καλό σ' το λέω;; Ελπίζω να μην φτάσεις στη δική μου κατάσταση.. Να μην χρονίσει τόσο πολύ το πρόβλημα..
Αλλά ήθελα να σου πω πως το ίδιο συμβαίνει και σε μένα..
Δλδ σε μένα δεν πάει ανά μήνες αλλά ανά μέρες ή και ώρες.. μπορεί τις δύο μέρες να είμαι καλά και να κάνω όνειρα και να βάζω στόχους, τις υπόλοιπες 5 μέρες δεν θα είμαι καλά και θα θέλω να πεθάνω.. Η διάθεσή μου αλλάζει και μέσα στη μέρα πολλές φορές..
Δλδ μπορεί το πρωί να είμαι καλά και το απόγευμα να θέλω να πεθάνω.. Την άλλη μέρα το πρωί μπορεί πάλι να είμαι καλά, μπορεί και να μην είμαι.. Δεν έχω μία σταθερότητα στην εναλλαγή διάθεσης..
Αυτό που μου έκανε εντύπωση σε σένα είναι πως πρώτη φορά διαβάζω άνθρωπος να έχει κάνει την ίδια εξής αλλόκοτη σκέψη που έχω κάνει κι εγώ.. Και αναφέρομαι στη σκέψη που περιγράφεις στην τελευταία παράγραφο..
Εγώ συνηθίζω να λέω πως όταν σκέφτομαι το θάνατο, αυτή η σκέψη είναι τόσο ζωντανή και τόσο αληθινή, που οποιοσδήποτε κι αν βρεθεί μπροστά μου εκείνη την ώρα και να μου πει πως θα έρθει άλλη μέρα που θα είμαι καλά, απλά δεν του δίνω σημασία..
Γιατί εκείνη τη στιγμή νιώθω πως η επιθυμία να πεθάνω είναι πιο δυνατή και πιο αληθινή από την επιθυμία που έχω τις μέρες που είμαι καλά για να ζήσω.. Μάλιστα όσες φορές είμαι καλά, λέω πως αυτό το καλά που είμαι δεν είναι αρκετό για να με κρατήσει και να μην ξαναπέσω..
Αν ήταν δυνατό και αληθινό δεν θα έπεφτα στην αυτοκτονικότητα..
Οπότε σε κάθε περίπτωση θεωρώ την επιθυμία μου να πεθάνω τη μόνη αλήθεια, την μόνη επιθυμία που με εκφράζει πραγματικά.. το μόνο που θα ήθελα είναι αυτό..
Έχω πει κι εγώ πολλές φορές ότι θα ήθελα να φύγω στον ύπνο μου ανώδυνα, έχω παρακαλέσει και το Θεό σε εποχή που πίστευα αλλά είδα κι απόειδα, τώρα έχω πάρει σχεδόν απόφαση πως έτσι θα κυλήσει το υπόλοιπο της ζωής μου, όσο μου απομένει..
Κι εγώ κλαίω χωρίς λόγο.. Ίσως όμως είναι φαινομενικά χωρίς λόγο γιατί έχει προηγηθεί και περίοδος πιο δύσκολη από αυτή που είμαι τώρα.. Οπότε όταν θυμάμαι τι έχω περάσει, χωρίς να έχει κλείσει το ψυχικό τραύμα που μου συνέβη πριν 10 χρόνια, δεν μπορώ παρά να κλαίω..
Κλαίω πολύ συχνά.. Μερικές μέρες κλαίω και για μία ώρα ή και παραπάνω.. Επίσης κλαίω και πολλές φορές μέσα στη μέρα..
Έχω περάσει και απ' τη φάση της ανορεξίας και του κλεισίματος στο δωμάτιο με μόνη ανάγκη να σκέφτομαι..
Αλλά πέρασα γρήγορα από αυτή τη φάση.. Πέρασα στο άλλο άκρο, της βουλιμίας..
Τώρα υποτίθεται έχω ισορροπήσει με τη διατροφή..
Επίσης θέλω να σκεφτώ αλλά δεν μπορώ πια..
Οπότε αφού δεν μπορώ να σκεφτώ και αφού δεν έχω όρεξη να κάνω και τίποτα δημιουργικό, τον καιρό μου τον περνάω χαζεύοντας και μην κάνοντας τίποτα στην κυριολεξία..
Άντε να βγω καμιά βόλτα καμιά μέρα.. Κατά τα άλλα έχω παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια..
Απ' τη ζωή βασικά..
Δεν θέλω να σε απογοητεύσω πιο πολύ με όλα αυτά..
Να ξέρεις πάντα υπάρχουν και χειρότερα.. Και απ' το δικό μου χάλι υπάρχει χειρότερο σίγουρα..
Απλά βρήκα αφορμή μιας και είδα αρκετά κοινά με τον εαυτό μου σε σένα, γι' αυτό σου έγραψα..

[pavlosla]

και εγω σκεφτομαι να αυτοκτονησω αγριως το τελευταιο καιρο..........

[georgef1]

Σχετικά με την αυτοκτονία γράφει πολύ ωραία και εύστοχα η Lara Honos Webb στο βιβλίο της "Κατάθλιψη - Αυτοθεραπεία χωρίς χάπια" σε ένα κεφάλαιο. Αξίζει να το διαβάσετε (ειδικά εσείς που καταλαβαίνετε ότι δεν πρόκειται να το κάνετε, κρύβει για εσάς σπουδαία νέα)

[giannis000]

εγω δεν θελω πια να πεθανω. αλλα αν ειχα την ευκαιρια να την κανω κ να παρω τα βουνα. θα τοκανα. βασικα να ξεφυγω... αυτο θαθελα μονο. αλλα δεν ειναι ευκολο μονος. αν παρα την εξαφανηση μου. ειχα καποια ατομα που θα διατιρουσα επαφη θαταν πιο ευκολο. τωρα μονος σα το βλακα που να πας κ τι να κανεις

Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App

[iwannaaa]

Η ταινιαρα που προτεινω: into the wild

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

[giannis000]

Η ταινιαρα που προτεινω: into the wild

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

ειδα το τρειλερ... ναι ενδιαφερουσα

Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App

[Dum spiro spero]

Δεν έχω διαβάσει τα μηνύματα που γράψατε κάτω από το ποστ μου, και δε νομίζω ότι θα τα διαβάσω επειδή ντρέπομαι/φοβάμαι. Ντρέπομαι επειδή ποτέ μου δεν μιλάω για τα προσωπικά μου, ακόμα και αν είναι ανώνυμο το φόρουμ, φοβάμαι επειδή δεν αντ'εχω να δω κάτι που θα με στεναχωρήσει περισσότερο.

Τις τελευταίες 4-5 μέρες κλαίω κάθε μέρα. Αυτό με κάνει να νιώθω λιγότερο αγόρι, γεγονός που με κάνει να αισθάνομαι μεγαλύτερη αποτυχία. Πλέον έχω σταματήσει μερικές συνήθειες, όπως το περπάτημα κτλ. Η όρεξη για φαγητό μου έχει φύγει. Νιώθω ότι δεν αξίζω, και ότι δε θα είμαι χαρούμενος ποτέ. Αν και παλιότερα τα άτομα που αυτοτραυματίζονταν τα κορόιδευα, το επιχείρησα και εγώ. Διάβασα ότι ο σωματικός πόνος διώχνει τον ψυχικό. Ακόμα και αν δεν το πίστευα στα αλήθεια το δοκίμασα, και την επόμενη μέρα για κάποιο λόγο το ξανά έκανα. Στις στιγμές που κλαίω κάνω μερικές έντονες κινήσεις ή ακόμα μπορεί και να χτυπάω τον εαυτό μου επειδή έχω νεύρα μαζί μου επειδή ζω. Στο σύνολο της μέρας είμαι θλιμμένος, αλλά παρόλα αυτά είναι μερικές στιγμές (ελάχιστες) μέσα στη μέρα που δεν είμαι θλιμμένος. Μετά σκέφτομαι κάτι και από το πουθενά και ξαφνικά νιώθω ένα βάρος στο στήθος, συνειδητοποιώ ότι δεν έχει αξία η ζωή μου και ξανά έρχονται σκέψεις αυτοκτονίας. Βαριέμαι να ασχοληθώ με τις υποχρεώσεις μου, και ενώ παλιά τα τακτοποιούσα όλα τώρα δε με ενδιαφέρουν. Είναι στιγμές που απλά κάθομαι στην καρέκλα και κοιτάω τον τοίχο με θλιμμένο ύφος και δεν κάνω τίποτα, δεν σκέφτομαι καν.

Το γεγονός ότι μπήκα και τα έγραψα όλα αυτά εδώ, πιστεύω υποδηλώνουν μία βαθιά μου θέληση για βοήθεια, ακόμα και αν νομίζω ότι δε θέλω. Παρόλα αυτά, (μπορεί να με πείτε τρελό) δεν κάνω τίποτα για να γίνω χαρούμενος πάλι. Δε θέλω να γίνω χαρούμενος. Το μόνο που θέλω είναι να πεθάνω. Είναι σαν να σαμποτάρω τον εαυτό μου.

[giannis000]

Δεν έχω διαβάσει τα μηνύματα που γράψατε κάτω από το ποστ μου, και δε νομίζω ότι θα τα διαβάσω επειδή ντρέπομαι/φοβάμαι. Ντρέπομαι επειδή ποτέ μου δεν μιλάω για τα προσωπικά μου, ακόμα και αν είναι ανώνυμο το φόρουμ, φοβάμαι επειδή δεν αντ'εχω να δω κάτι που θα με στεναχωρήσει περισσότερο.

Τις τελευταίες 4-5 μέρες κλαίω κάθε μέρα. Αυτό με κάνει να νιώθω λιγότερο αγόρι, γεγονός που με κάνει να αισθάνομαι μεγαλύτερη αποτυχία. Πλέον έχω σταματήσει μερικές συνήθειες, όπως το περπάτημα κτλ. Η όρεξη για φαγητό μου έχει φύγει. Νιώθω ότι δεν αξίζω, και ότι δε θα είμαι χαρούμενος ποτέ. Αν και παλιότερα τα άτομα που αυτοτραυματίζονταν τα κορόιδευα, το επιχείρησα και εγώ. Διάβασα ότι ο σωματικός πόνος διώχνει τον ψυχικό. Ακόμα και αν δεν το πίστευα στα αλήθεια το δοκίμασα, και την επόμενη μέρα για κάποιο λόγο το ξανά έκανα. Στις στιγμές που κλαίω κάνω μερικές έντονες κινήσεις ή ακόμα μπορεί και να χτυπάω τον εαυτό μου επειδή έχω νεύρα μαζί μου επειδή ζω. Στο σύνολο της μέρας είμαι θλιμμένος, αλλά παρόλα αυτά είναι μερικές στιγμές (ελάχιστες) μέσα στη μέρα που δεν είμαι θλιμμένος. Μετά σκέφτομαι κάτι και από το πουθενά και ξαφνικά νιώθω ένα βάρος στο στήθος, συνειδητοποιώ ότι δεν έχει αξία η ζωή μου και ξανά έρχονται σκέψεις αυτοκτονίας. Βαριέμαι να ασχοληθώ με τις υποχρεώσεις μου, και ενώ παλιά τα τακτοποιούσα όλα τώρα δε με ενδιαφέρουν. Είναι στιγμές που απλά κάθομαι στην καρέκλα και κοιτάω τον τοίχο με θλιμμένο ύφος και δεν κάνω τίποτα, δεν σκέφτομαι καν.

Το γεγονός ότι μπήκα και τα έγραψα όλα αυτά εδώ, πιστεύω υποδηλώνουν μία βαθιά μου θέληση για βοήθεια, ακόμα και αν νομίζω ότι δε θέλω. Παρόλα αυτά, (μπορεί να με πείτε τρελό) δεν κάνω τίποτα για να γίνω χαρούμενος πάλι. Δε θέλω να γίνω χαρούμενος. Το μόνο που θέλω είναι να πεθάνω. Είναι σαν να σαμποτάρω τον εαυτό μου.

εισαι σε ενα σημειο στη ζωη σου που δεν θες κ δεν σενδιαφερει τπτ ετσι?

Εστάλη από Redmi 4A στο E-Psychology.gr Mobile App

[savatage]

Το γεγονός ότι μπήκα και τα έγραψα όλα αυτά εδώ, πιστεύω υποδηλώνουν μία βαθιά μου θέληση για βοήθεια, ακόμα και αν νομίζω ότι δε θέλω.

Πραγματι αυτο σημαινει. Και η επιλογη του username σου ειδικα, ειναι η επιτομη της αισιοδοξιας και της θελησης για ζωη.

[iwannaaa]

Οταν καθε νοημα χανεται ισως αξιζει να υποδυθουμε καποιον αλλο.σα να παιζουμε θεατρο.μπες σε ενα ρολο

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

[giannisl]

Νιώθω ότι λέξη έχει γραφτεί ποτέ εδώ.

Εστάλη από [device_name] στο E-Psychology.gr Mobile App