Άγχος, αυτός ο άτιμος φίλος

[Lazyshadows]

Παιδιά καλησπέρα και από εμένα και καλή χρονιά. Και καλή δύναμη.

Χαίρομαι που βρήκα ανθρώπους που ίσως καταλάβουν τι περνάω, αν και θα ευχόμουν να ήσασταν όλοι καλά και να μην αντιμετωπίζατε όλα αυτά τα προβλήματα. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου ιστορία, προσπαθώντας να βγάλω μία άκρη γιατί αρχίζω και νιώθω πως τρελαίνομαι.
Πάντα ήμουν αγχωτική, αλλά σε σημείο που μπορούσα να το διαχειριστώ χωρίς καν να με ενοχλήσει. Πριν από κάποια χρόνια ξεκίνησαν τα προβλήματα με την υγεία μου, ταλαιπωρήθηκα πολύ μέχρι να διαγνωστώ επιτέλους με αρθρίτιδα και ινομυαλγία. Έμαθα στον πόνο και έκανα πολύ υπομονή. Παράλληλα δούλευα, είχα οικογένεια και διάβαζα για το πανεπιστήμιο. Πιεζόμουν αλλά ποτέ δεν ένιωσα ότι θα καταρρεύσω ή ότι δεν θα τα καταφέρω. Το πάλευα. Πέρασα κατάθλιψη αλλά με βοήθεια ψυχολόγου το ξεπέρασα και αυτό.
Τελείωσα με το πανεπιστήμιο το καλοκαίρι, βρήκα άκρη με την υγεία μου και ήμουνι καλύτερα. Ξαφνικά όμως,μόλις είπα επιτέλους να ησυχάσω λίγο, με έπιασε 'ενα απίστευτο βάρος στο στήθος, πνιγόμουν, ένιωθα πως μου κόβεται η αναπνοή χωρίς όμως να μου συμβεί ποτέ. Και επειδή ένας από τους χειρότερους φόβους μου είναι το να μη μπορώ να αναπνεύσω, έπαθα την πρώτη κρίση πανικού.
Έλεγα πως δε μπορώ στον άντρα μου που μου έλεγε ότι όλα είναι θέμα σκέψης, ότι αυτό είναι κάτι άλλο που δεν μπορώ να το ελέγχω. Άρχισα να κολλάω στο φόβο μου, να έχω αγωνία και άγχος για όλα και για τίποτα. Και κατέληξα σε ψυχίατρο, πάω εδώ και περίπου 3 μήνες και πριν ενάμιση μήνα ξεκίνησα το εσπόζα, το οποίο όμως δε βλέπω να μου κάνει τίποτα. Είναι το δεύτερο φάρμακο που παίρνω σε συνδυασμό με το κλασικό xanax σε πολύ μικρή δόση όμως.
Το κακό είναι ότι το βάρος συνεχίζει και νιώθω πως θα τρελαθώ. Γιατί δε φεύγει να ησυχάσω να συνεχίσω με τη ζωή μου...Και όλοι μου λένε μην αγχώνεσαι, κανείς δεν καταλαβαίνει.
Οπότε, για να μη σας κουράζω άλλο, αν έχει κανείς καμια καλή ιδέα να μοιραστεί μαζί μου ας το κάνει. Γιατί έχω απελπιστεί. Αυτό το βάρος στο στήθος έχει γίνει μόνιμο.

[Theojamaica]

Παιδιά καλησπέρα και από εμένα και καλή χρονιά. Και καλή δύναμη.

Χαίρομαι που βρήκα ανθρώπους που ίσως καταλάβουν τι περνάω, αν και θα ευχόμουν να ήσασταν όλοι καλά και να μην αντιμετωπίζατε όλα αυτά τα προβλήματα. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου ιστορία, προσπαθώντας να βγάλω μία άκρη γιατί αρχίζω και νιώθω πως τρελαίνομαι.
Πάντα ήμουν αγχωτική, αλλά σε σημείο που μπορούσα να το διαχειριστώ χωρίς καν να με ενοχλήσει. Πριν από κάποια χρόνια ξεκίνησαν τα προβλήματα με την υγεία μου, ταλαιπωρήθηκα πολύ μέχρι να διαγνωστώ επιτέλους με αρθρίτιδα και ινομυαλγία. Έμαθα στον πόνο και έκανα πολύ υπομονή. Παράλληλα δούλευα, είχα οικογένεια και διάβαζα για το πανεπιστήμιο. Πιεζόμουν αλλά ποτέ δεν ένιωσα ότι θα καταρρεύσω ή ότι δεν θα τα καταφέρω. Το πάλευα. Πέρασα κατάθλιψη αλλά με βοήθεια ψυχολόγου το ξεπέρασα και αυτό.
Τελείωσα με το πανεπιστήμιο το καλοκαίρι, βρήκα άκρη με την υγεία μου και ήμουνι καλύτερα. Ξαφνικά όμως,μόλις είπα επιτέλους να ησυχάσω λίγο, με έπιασε 'ενα απίστευτο βάρος στο στήθος, πνιγόμουν, ένιωθα πως μου κόβεται η αναπνοή χωρίς όμως να μου συμβεί ποτέ. Και επειδή ένας από τους χειρότερους φόβους μου είναι το να μη μπορώ να αναπνεύσω, έπαθα την πρώτη κρίση πανικού.
Έλεγα πως δε μπορώ στον άντρα μου που μου έλεγε ότι όλα είναι θέμα σκέψης, ότι αυτό είναι κάτι άλλο που δεν μπορώ να το ελέγχω. Άρχισα να κολλάω στο φόβο μου, να έχω αγωνία και άγχος για όλα και για τίποτα. Και κατέληξα σε ψυχίατρο, πάω εδώ και περίπου 3 μήνες και πριν ενάμιση μήνα ξεκίνησα το εσπόζα, το οποίο όμως δε βλέπω να μου κάνει τίποτα. Είναι το δεύτερο φάρμακο που παίρνω σε συνδυασμό με το κλασικό xanax σε πολύ μικρή δόση όμως.
Το κακό είναι ότι το βάρος συνεχίζει και νιώθω πως θα τρελαθώ. Γιατί δε φεύγει να ησυχάσω να συνεχίσω με τη ζωή μου...Και όλοι μου λένε μην αγχώνεσαι, κανείς δεν καταλαβαίνει.
Οπότε, για να μη σας κουράζω άλλο, αν έχει κανείς καμια καλή ιδέα να μοιραστεί μαζί μου ας το κάνει. Γιατί έχω απελπιστεί. Αυτό το βάρος στο στήθος έχει γίνει μόνιμο.

Καλησπέρα και καλή χρονιά.

Οι περισσότεροι παθόντες έχουν πρώτα να διηγηθούν μια περίοδο έντονου στρες όπως θα διαπιστώσεις διαβάζοντας θέματα χρηστών στο φόρουμ.

Τα συμπτώματα-επακόλουθα που αναφέρεις είναι κλασσικά.Προσωπικα αν και έχω ξεπεράσει τα δύσκολα ο πόνος στο στήθος πολλές φορές επανέρχεται.

Όσον αφορά την περίπτωσή σου κακώς για μένα τουλάχιστον πήγες πρώτα σε ψυχίατρο κι όχι σε ψυχολόγο.Η διαφορά τους είναι πως ο πρώτος σου προσφέρει απλόχερα χάπια για θεραπεία ενώ ο δεύτερος προσπαθεί να μετατρέψει το μυαλό σου σε θεραπευτικό μέσο κάτι που είναι και το τελικό ζητούμενο.

Εφοσον έχεις κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις για να αποκλείσεις οτιδήποτε παθολογικό να σαι σίγουρη πως δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα.Προσπάθησε να το δουλέψεις λιγάκι μόνη σου.Ανακαλυψε τις καταστάσεις που σου κάνουν καλό και κακό.Κυνηγα τις πρώτες και απέφευγε τις δεύτερες.Εγω π.χ ηρεμούσα όταν ξάπλωνα με το κινητό και διάβαζα ιστορίες χρηστών στο φόρουμ.Ελα πιο κοντά με την οικογένειά σου και μην διστάζεις στιγμή να μιλάς με δικούς σου ανθρώπους για το πρόβλημα σου.

Στάλθηκε από το TA-1020 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk