Χρειάζομαι επείγουσα βοήθεια! Επείγει να μπω σε ψυχιατρική κλινική!

[Κύκνος]

Θέλω να την ξυπνήσω τώρα, δεν θα το κάνω φυσικά τόσο νωρίς, αλλά νιώθω τρομοκρατημένη...

[xaka10]

Τοτε απλα εχεις πολυ δεσιμο και φοβασαι να ειναι η μανα σου μονη της εξω μην της συμβει κανα κακο ενω σπιτι που την εχεις διπλα σου νιωθεις οτι ειναι ασφαλης οταν ολα ειναι υπο ελεγχο θεωρητικα συν οτι την εχεις πολυ κοντα σου για να παιρνεις ψυχολογικη υποστηριξη και αγαπη

[Remedy]

Θα το σκεφτώ το αν θα μιλήσω περαιτέρω όταν θα μπορώ...

Αλλά είναι άδικο να με κατηγορείς στη συγκεκριμένη περίπτωση για εκβιασμό, παντελώς άδικο... Και με πληγώνει... Ναι, άλλες φορές στη ζωή μου το έχω κάνει πάνω στον πανικό μου αλλά στους γονείς μου όχι... Αν ίσχυε αυτό που έλεγες δεν θα παραδεχόμουν ότι το έχω κάνει σε άλλες περιπτώσεις... Τέλος πάντων, έχεις δικαίωμα να κρατήσεις την άποψη σου απλά ήθελα να πω αυτό το τελευταίο πράγμα... Θα δω πως θα το διαχειριστώ αυτό που άκουσα...

δεν σε κατηγορω για εκβιασμο.
σου λεω, και ειμαι απολυτως σιγουρη, οτι αυτο που εκανες ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΑΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ.
εσυ μπορει να μην το εκανες συνειδητα με επιθυμια να τους εκβιασεις, αλλα ετσι λειτουργει τετοια 'ενημερωση".
εξυπνη κοπελα εισαι, αν το σκεφτεις θα το καταλαβεις.

αν εγω σου πω "αν δεν ερθεις σπιτι μου το βραδυ να μου κανεις παρεα, μπορει να αυτοκτονησω", δεν ειναι συναισθηματικος εκβιασμος???
εχει σημασια αν εισαι μανα μου η γνωστη μου?
αν δεν θελεις να εκβιαζεις, δεν το λες στην μανα σου, αλλα το λες στην θεραπευτρια σου για να ακουσεις την γνωμη της.
το ειπες τελικα?

[elisabet]

Κοίτα... Όσον αφορά την αναξιότητα σκέφτομαι 50 - 50 για μένα, ότι μπορεί να τα καταφέρω κι ότι μπορεί και όχι... Για τη στοργή δεν νομίζω ότι μου έλειψε μικρή, να φανταστείς μέχρι τα 10 μου χρόνια περίπου η μαμά μου όταν έρχονταν η ώρα να κοιμηθεί έρχονταν και κοιμόταν μαζί μου γιατί της το ζητούσα κάθε βράδυ πριν πέσω για ύπνο, φοβόμουν μόνη μου... Αλλά ναι, όταν λείπει τα βράδια όντως τρελαίνομαι...

Στο Θεό πιστεύω όμως έχω κουραστεί πάρα πολύ από την αρρώστια και τα προβλήματα... Όσο για την αγάπη, δύσκολα τα πράγματα γιατί εγώ δεν θέλω να κάνω σεξ λόγω μιας απόπειρας κακοποίησης στο παρελθόν και αν κάνω ξανά θα του ψήσω το ψάρι στα χείλη του άλλου γιατί δεν εμπιστεύομαι καθόλου εύκολα και φοβάμαι κι έχω αναμνήσεις από εκείνη τη φάση που μου έρχονται στο μυαλό...

Γιατί μέχρι τα 10 ζητούσες απτην μητέρα σου να έρχεται μαζί σου για να κοιμηθείς, τι φοβόσουν; Δεν είχε γίνει η επίθεση ακόμα τότε, κι από όσα θυμάμαι ούτε είχαν σημειωθεί περιστατικά βίας με τον πατέρα σου. Νομίζω 2-3 περιστατικά είχες αναφέρει ως ενήλικη πια κι ένα όταν ήσουν πολύ μικρή που ούτε καν θυμόσουν. Άρα γιατί φοβόσουν να κοιμηθείς μόνη σου; Τα παιδιά δεν φοβούνται έτσι από μόνα τους χωρίς λόγο. Δεν γεννιόμαστε με φόβο.

Δύο υποθέσεις μπορώ να σκεφτώ. Ή είχε γίνει και κάτι άλλο σοβαρό μέσα στο σπίτι που ίσως δεν θυμάσαι ή έχεις αποβάλλει από την μνήμη σου και δικαιολογημένα φοβόσουν, ή αυτός ο φόβος "εφευρέθηκε" για να έχεις την μητέρα σου όσο πιο κοντά σου γίνεται. Ο εαυτός μας κάνει διάφορα κόλπα προκειμένου να ικανοποιήσει τις ανάγκες του Κύκνε, κι αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε κακοί άνθρωποι, σημαίνει απλά πως είμαστε άνθρωποι. Τα μικρά παιδιά αρρωσταίνουν για να προκαλέσουν την προσοχή της μάνα τους, δεν είναι τυχαίο αυτό.

Η μητέρα σου από ότι έχεις περιγράψει είναι μάλλον πονόψυχη, τρέχει να βοηθήσει όποιον έχει ανάγκη στην ευρύτερη οικογένεια κτλ. Ίσως το να γίνεις ευάλωτη, ευαίσθητη κτλ ήταν ο μόνος τρόπος ως παιδί για να διασφαλίσεις ότι θα την έχεις δίπλα σου και δεν θα πάει σε κάποιον άλλον.

[Κύκνος]

δεν σε κατηγορω για εκβιασμο.
σου λεω, και ειμαι απολυτως σιγουρη, οτι αυτο που εκανες ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΑΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ.
εσυ μπορει να μην το εκανες συνειδητα με επιθυμια να τους εκβιασεις, αλλα ετσι λειτουργει τετοια 'ενημερωση".
εξυπνη κοπελα εισαι, αν το σκεφτεις θα το καταλαβεις.

αν εγω σου πω "αν δεν ερθεις σπιτι μου το βραδυ να μου κανεις παρεα, μπορει να αυτοκτονησω", δεν ειναι συναισθηματικος εκβιασμος???
εχει σημασια αν εισαι μανα μου η γνωστη μου?
αν δεν θελεις να εκβιαζεις, δεν το λες στην μανα σου, αλλα το λες στην θεραπευτρια σου για να ακουσεις την γνωμη της.
το ειπες τελικα?

Τώρα το εξηγείς σωστά γιατί έτσι όπως το είπες τις προάλλες ήταν σαν να μου λες ότι το έκανα συνειδητά και στην ψύχρα κάτι που το θεωρώ απαράδεκτο και συνεπώς δεν το κάνω αν είμαι στα καλά μου (εννοώ το μυαλό μου, τη μία φορά που το έκανα ας το πω συνειδητά ήμουν φρικαρισμένη και φυσικά ξέρω πως δεν ήταν σωστό)...

Στη μαμά μου το είπα γιατί ήταν το πρώτο πρόσωπο που σκέφτηκα εντελώς αυθόρμητα... Για την θεραπεύτρια δεν θυμάμαι καν για τότε συγκεκριμένα αλλά λογικά θα της το είπα... Τώρα πια το ξέρει πάντως... Δεν μπορώ να θυμηθώ τι μου είχε πει τότε γιατί έχει περάσει πάνω από χρόνος... Αν (που ελπίζω πως όχι) ξαναχρειαστεί θα σου πω και την απάντηση της... Βασικά πρέπει αργότερα να κάτσω να προετοιμαστώ για την αυριανή μας συνεδρία... Τώρα δεν μπορώ γιατί είχα πάει για μια εξέταση και μου βγήκε η πίστη, κατααγχώθηκα, πονάει το κεφάλι μου και δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά...

[Κύκνος]

Γιατί μέχρι τα 10 ζητούσες απτην μητέρα σου να έρχεται μαζί σου για να κοιμηθείς, τι φοβόσουν; Δεν είχε γίνει η επίθεση ακόμα τότε, κι από όσα θυμάμαι ούτε είχαν σημειωθεί περιστατικά βίας με τον πατέρα σου. Νομίζω 2-3 περιστατικά είχες αναφέρει ως ενήλικη πια κι ένα όταν ήσουν πολύ μικρή που ούτε καν θυμόσουν. Άρα γιατί φοβόσουν να κοιμηθείς μόνη σου; Τα παιδιά δεν φοβούνται έτσι από μόνα τους χωρίς λόγο. Δεν γεννιόμαστε με φόβο.

Δύο υποθέσεις μπορώ να σκεφτώ. Ή είχε γίνει και κάτι άλλο σοβαρό μέσα στο σπίτι που ίσως δεν θυμάσαι ή έχεις αποβάλλει από την μνήμη σου και δικαιολογημένα φοβόσουν, ή αυτός ο φόβος "εφευρέθηκε" για να έχεις την μητέρα σου όσο πιο κοντά σου γίνεται. Ο εαυτός μας κάνει διάφορα κόλπα προκειμένου να ικανοποιήσει τις ανάγκες του Κύκνε, κι αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε κακοί άνθρωποι, σημαίνει απλά πως είμαστε άνθρωποι. Τα μικρά παιδιά αρρωσταίνουν για να προκαλέσουν την προσοχή της μάνα τους, δεν είναι τυχαίο αυτό.

Η μητέρα σου από ότι έχεις περιγράψει είναι μάλλον πονόψυχη, τρέχει να βοηθήσει όποιον έχει ανάγκη στην ευρύτερη οικογένεια κτλ. Ίσως το να γίνεις ευάλωτη, ευαίσθητη κτλ ήταν ο μόνος τρόπος ως παιδί για να διασφαλίσεις ότι θα την έχεις δίπλα σου και δεν θα πάει σε κάποιον άλλον.

Γιατί φοβόμουν το σκοτάδι... Το έξω σκοτάδι γιατί στο δωμάτιο μου είχα αναμμένο το φως κι ακόμα με φως κοιμάμαι...

Παραείναι ευαίσθητη σε σημείο εκμετάλλευσης... Κι όπως της έχω πει "τη μισή ευαισθησία απ' όσο δείχνεις στους άλλους να έδειχνες σ' εμένα θα ήμουν πολύ καλύτερα"...

[savatage]

Βασικά πρέπει αργότερα να κάτσω να προετοιμαστώ για την αυριανή μας συνεδρία... Τώρα δεν μπορώ γιατί είχα πάει για μια εξέταση και μου βγήκε η πίστη, κατααγχώθηκα, πονάει το κεφάλι μου και δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά...

Τι προετοιμασια κανεις 1 μερα πριν τη συνεδρια? Σου εχει ζητησει να της πηγαινεις καποιο κειμενο?

[Κύκνος]

Τι προετοιμασια κανεις 1 μερα πριν τη συνεδρια? Σου εχει ζητησει να της πηγαινεις καποιο κειμενο?

Όχι, εκείνη δεν μου έχει ζητήσει τίποτα... Εγώ προσπαθώ να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου γιατί με πνίγουν τόσο τα συναισθήματα μου που δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά και να της πω όσα με απασχολούν κι έτσι μερικές φορές μετά που φεύγω σκέφτομαι κι άλλα πράγματα και προβληματίζομαι και ζορίζομαι να περιμένω μέχρι το επόμενο ραντεβού...

[elisabet]

Κύκνε θεωρείς την μητέρα σου καλή μάνα γενικά;
Νιώθεις ότι θα σε προστατεύσει αν γίνει κάτι κακό ή λόγω της ενασχόλησης της με τους άλλους την βρίσκεις ανεπαρκή;

Δεν ρωτώ να μου απαντήσεις με την λογική, πόσο σε φροντίζει κτλ, με την καρδιά σου, πώς το νιώθεις εσύ εννοώ.

[savatage]

Όχι, εκείνη δεν μου έχει ζητήσει τίποτα... Εγώ προσπαθώ να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου γιατί με πνίγουν τόσο τα συναισθήματα μου που δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά και να της πω όσα με απασχολούν κι έτσι μερικές φορές μετά που φεύγω σκέφτομαι κι άλλα πράγματα και προβληματίζομαι και ζορίζομαι να περιμένω μέχρι το επόμενο ραντεβού...

Μπορεις να τα σημειωνεις για να μην τα ξεχνας εκεινη τη στιγμη και μετα σκεφτεσαι οτι δεν ειπες πολλα σημαντικα που ηθελες να πεις.
Εκεινη συμμετεχει? Ή κυριως σε ακουει και κραταει σημειωσεις?

[Κύκνος]

Κύκνε θεωρείς την μητέρα σου καλή μάνα γενικά;
Νιώθεις ότι θα σε προστατεύσει αν γίνει κάτι κακό ή λόγω της ενασχόλησης της με τους άλλους την βρίσκεις ανεπαρκή;

Δεν ρωτώ να μου απαντήσεις με την λογική, πόσο σε φροντίζει κτλ, με την καρδιά σου, πώς το νιώθεις εσύ εννοώ.

Την βρίσκω κάπως ανεπαρκή γιατί δεν με προστάτευσε στο παρελθόν που την χρειαζόμουν... Όταν ήμουν τρίτη γυμνασίου νομίζω έκανα ιδιαίτερα μαθήματα ιταλικών κι ο καθηγητής μου που ήταν πενηντάρης με άγγιζε δήθεν πατρικά αλλά εγώ από ένστικτο ένιωθα ότι κάτι δεν ήταν σωστό... Για παράδειγμα μου χάιδευε τα μαλλιά όταν έδινα τη σωστή απάντηση, μια φορά με είχε φιλήσει και στον ώμο (αν και φορούσα χειμωνιάτικη μπλούζα) κι εγώ σιχαινόμουν κι ένιωθα απαίσια κι όταν έφευγε έκλαιγα και της το είπα αλλά με αγνόησε, μου είπε αν του πω κάτι τέτοιο θα μου πει "μα τι νομίζει η κόρη σου;" και με ανάγκασε να συνεχίσω τα μαθήματα κι εγώ υπέφερα... Ευτυχώς είχε μείνει μόνο ένας μήνας... Αλλά αυτό το έχω σαν μεγάλο παράπονο στην καρδιά μου και δεν μπορώ να της το συγχωρήσω...

Και ναι, την βρίσκω και ανεπαρκή λόγω της ενασχόλησης της με τους άλλους...τις προάλλες ήταν επείγον να πάμε να πάρουμε παπούτσια π.χ. γιατί δεν είχα κλειστά και ξεπάγιαζαν τα πόδια μου και μου είπε ότι δεν μπορεί γιατί πάλι είχε δουλειά με τον ξάδελφο μου (βέβαια συμφώνησε όταν της πρότεινα να πάμε αφότου τελείωνε αφού τα προλαβαίναμε τα μαγαζιά ανοιχτά) ή τότε με την ξαδέλφη μου που ήταν πολύ δύσκολα για μένα όπως σας εξήγησα ήδη... Και να πεις ότι δεν είχε μαμά να το καταλάβω... Και δεν ήταν παρατημένη σε κανένα νοσοκομείο, σε πανάκριβη ιδιωτική κλινική ήταν κι εγώ πεταμένη σαν σκουπίδι... Όποιος κατάλαβε κατάλαβε...Κι είναι κι άλλα περιστατικά που δεν έχω το κουράγιο να γράψω τώρα γιατί και μόνο που τα σκέφτομαι θέλω να κλάψω...

Αλλά τουλάχιστον απ' τον πατέρα μου όταν τον πιάνουν τα νεύρα του με προστατεύει, προσπαθεί να τον εμποδίσει...

[Κύκνος]

Μπορεις να τα σημειωνεις για να μην τα ξεχνας εκεινη τη στιγμη και μετα σκεφτεσαι οτι δεν ειπες πολλα σημαντικα που ηθελες να πεις.
Εκεινη συμμετεχει? Ή κυριως σε ακουει και κραταει σημειωσεις?

Ναι, θα το δοκιμάσω αυτό που λες... Πάντως σήμερα δεν μπορώ να συγκεντρωθώ με τίποτα... Δεν πειράζει, την άλλη φορά...

Ναι, συμμετέχει ενεργά... Και μου αρέσει αυτό... Σημειώσεις δεν κρατάει αλλά θυμάται τα πάντα... :)

[savatage]

Την βρίσκω κάπως ανεπαρκή γιατί δεν με προστάτευσε στο παρελθόν που την χρειαζόμουν... Όταν ήμουν τρίτη γυμνασίου νομίζω έκανα ιδιαίτερα μαθήματα ιταλικών κι ο καθηγητής μου που ήταν πενηντάρης με άγγιζε δήθεν πατρικά αλλά εγώ από ένστικτο ένιωθα ότι κάτι δεν ήταν σωστό... Για παράδειγμα μου χάιδευε τα μαλλιά όταν έδινα τη σωστή απάντηση, μια φορά με είχε φιλήσει και στον ώμο (αν και φορούσα χειμωνιάτικη μπλούζα) κι εγώ σιχαινόμουν κι ένιωθα απαίσια κι όταν έφευγε έκλαιγα και της το είπα αλλά με αγνόησε, μου είπε αν του πω κάτι τέτοιο θα μου πει "μα τι νομίζει η κόρη σου;" και με ανάγκασε να συνεχίσω τα μαθήματα κι εγώ υπέφερα... Ευτυχώς είχε μείνει μόνο ένας μήνας... Αλλά αυτό το έχω σαν μεγάλο παράπονο στην καρδιά μου και δεν μπορώ να της το συγχωρήσω...

Το περιστατικο με εκεινον το νεαρο εγινε την ιδια χρονιά με αυτα τα ιδιαιτερα μαθηματα?

[Κύκνος]

Το περιστατικο με εκεινον το νεαρο εγινε την ιδια χρονιά με αυτα τα ιδιαιτερα μαθηματα?

Όχι, εκείνο έγινε ένα ή δύο χρόνια αργότερα... Αλλά από τότε με τον καθηγητή είχα αρχίσει να σιχαίνομαι τα ερωτικά, να φανταστείς ότι τότε ήμουν ερωτευμένη μ' έναν συμμαθητή μου χωρίς να τα έχουμε αλλά ακόμα κι αν δεν τα είχαμε μετά από τη φάση με τον καθηγητή άρχισα να νιώθω βρώμικο ότι αισθανόμουν για εκείνο το παιδί ενώ ως τότε το ένιωθα σαν ένα όμορφο κι αγνό συναίσθημα... Ε, μετά έγινε και η φάση με τον άλλον κι ήρθαν όλα τούμπα πια... Ήταν too much...

[savatage]

Όχι, εκείνο έγινε ένα ή δύο χρόνια αργότερα... Αλλά από τότε με τον καθηγητή είχα αρχίσει να σιχαίνομαι τα ερωτικά, να φανταστείς ότι τότε ήμουν ερωτευμένη μ' έναν συμμαθητή μου χωρίς να τα έχουμε αλλά ακόμα κι αν δεν τα είχαμε μετά από τη φάση με τον καθηγητή άρχισα να νιώθω βρώμικο ότι αισθανόμουν για εκείνο το παιδί ενώ ως τότε το ένιωθα σαν ένα όμορφο κι αγνό συναίσθημα... Ε, μετά έγινε και η φάση με τον άλλον κι ήρθαν όλα τούμπα πια... Ήταν too much...

Οταν περιεγραψες το αλλο περιστατικο, αυτο με το νεαρο εννοω, η μητερα σου σε πηρε στα σοβαρα? Ειχε διαφορετικη αντιδραση απο ο,τι τοτε με τον καθηγητη?
Επισης, αν θυμαμαι καλα, η μαμα σου σου ελεγε να μη μιλας καν με εκεινο το συμμαθητη σου, να μην κανετε παρεα επειδη ειναι ανηθικο?