ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

**kely28** · 15-05-2008, 17:21

Originally posted by Θεοφανία
ΚέλυΠιστεύω ότι τέτοιες δουλειές είναι σχετικά εύκολο να βρεις, αν και καταλαβαίνω ότι δυσκολεύεσαι να σκεφτείς ότι μπορεί να αλλάξεις περιβάλλον.

Μην στεναχωριέσαι που δεν μπορείς να το αναλάβεις. Δεν κάνουν όλοι για όλες τις δουλειές, είτε πάσχουν από κάτι, είτε όχι...

Ο γιατρός μου είπε να μην πάρω καμία σημαντική απόφαση, σε κανέναν τομέα για τον επόμενο μήνα, αν και όπως είπα και στον ίδιο είναι πολλά αυτά που θέλω να αλλάξω στη ζωή μου, γιατί πραγματικά λειτουργούν προβληματικά. Εν ολίγοις, υπό την κατάθλιψη που βρίσκομαι τώρα, ακόμη και αλλάγες που θα ήταν προς όφελός μου καλύτερα να αναβληθούν για την ώρα.

Όσο για το ότι δεν κάνουν όλοι για όλες τις δουλειές είναι όντως αλήθεια... είτε πάσχουν, είτε όχι...

Αχ, πόσο σας ευχαριστώ... πραγματικά...

**kely28** · 15-05-2008, 17:27

Originally posted by blackdaizy

Και επίσης ούτε εγώ το έχω πει σε κανέναν ότι έχω πρόβλημα κατάθλιψης....ούτε καν στον άντρα μου, πόσο μάλλον στους γονείς μου!

Δεν είναι πάντως φοβερό πως άνθρωποι τόσο κοντινοί μας δεν το αντιλαμβάνονται;;;

**Φοίβη** · 15-05-2008, 17:38

Originally posted by kely28

Originally posted by blackdaizy

Και επίσης ούτε εγώ το έχω πει σε κανέναν ότι έχω πρόβλημα κατάθλιψης....ούτε καν στον άντρα μου, πόσο μάλλον στους γονείς μου!

Δεν είναι πάντως φοβερό πως άνθρωποι τόσο κοντινοί μας δεν το αντιλαμβάνονται;;;

Ναι είναι. Για μένα είναι φοβερό και θαυμαστό ταυτόχρονα. Γιατί φαντάσου πχ τις επιπτώσεις πάνω τους αν επέτρεπαν στον εαυτό τους να το αντιληφθει...

**kely28** · 15-05-2008, 17:50

Originally posted by Φοίβη

Originally posted by kely28

Originally posted by blackdaizy

Και επίσης ούτε εγώ το έχω πει σε κανέναν ότι έχω πρόβλημα κατάθλιψης....ούτε καν στον άντρα μου, πόσο μάλλον στους γονείς μου!

Δεν είναι πάντως φοβερό πως άνθρωποι τόσο κοντινοί μας δεν το αντιλαμβάνονται;;;

Ναι είναι. Για μένα είναι φοβερό και θαυμαστό ταυτόχρονα. Γιατί φαντάσου πχ τις επιπτώσεις πάνω τους αν επέτρεπαν στον εαυτό τους να το αντιληφθει...

λες να ένιωθαν και οι ίδιοι υπαίτιοι;;;

**blDaizy** · 15-05-2008, 17:50

Originally posted by Φοίβη

Originally posted by kely28

Originally posted by blackdaizy

Και επίσης ούτε εγώ το έχω πει σε κανέναν ότι έχω πρόβλημα κατάθλιψης....ούτε καν στον άντρα μου, πόσο μάλλον στους γονείς μου!

Δεν είναι πάντως φοβερό πως άνθρωποι τόσο κοντινοί μας δεν το αντιλαμβάνονται;;;

Ναι είναι. Για μένα είναι φοβερό και θαυμαστό ταυτόχρονα. Γιατί φαντάσου πχ τις επιπτώσεις πάνω τους αν επέτρεπαν στον εαυτό τους να το αντιληφθει...

ΔΡΑΜΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΥ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ - ΑΡΝΗΣΗ .... ΕΝΟΧΕΣ...

**Φοίβη** · 15-05-2008, 17:53

Κέλυ μου δεν ξέρω τι θα κάνεις αύριο στη δουλειά σου, ποιά απόφαση θα πάρεις ή δεν θα πάρεις. Ελπίζω ό, τι και αν γίνει να μην είναι πολύ δύσκολο για σένα. Αλλά ακόμα και να είναι, χαίρομαι που τουλάχιστον υπάρχει αυτό το φόρουμ μέσα στο οποίο θα μπορέσεις ελεύθερα, αν το θελήσεις, να απιθώσεις λίγο απο το βάρος σου. Καλό απόγευμα να έχεις.

**kely28** · 15-05-2008, 18:07

υπάρχει και η λύση πάω και την κάνω την δουλειά όπως-όπως και εξαφανίζομαι εντός ελαχίστων ωρών. Κανείς δε θα το καταλάβει και από Δευτέρα θα τους πω πως δε μου αρέσει (αφού το δοκίμασα όμως, μην δείξω αρνητική εξ\' αρχής).
Μπορεί να μην είναι και ότι πιο επαγγελματικό, αλλά δε βρίσκω άλλη λύση για την ώρα.

**blDaizy** · 15-05-2008, 18:16

Originally posted by kely28
υπάρχει και η λύση πάω και την κάνω την δουλειά όπως-όπως και εξαφανίζομαι εντός ελαχίστων ωρών. Κανείς δε θα το καταλάβει και από Δευτέρα θα τους πω πως δε μου αρέσει (αφού το δοκίμασα όμως, μην δείξω αρνητική εξ\' αρχής).
Μπορεί να μην είναι και ότι πιο επαγγελματικό, αλλά δε βρίσκω άλλη λύση για την ώρα.

Είναι κι αυτό μια λύση την δεδομένη στιγμή....Καλή τύχη σε ό,τι κάνεις!

**Sofia** · 15-05-2008, 19:31

Originally posted by kely28
η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω σε ποιόν να το πω, με ποιόν να το μοιραστώ... μόνο σε ανθρώπους πολύ κοντινούς μου θα μπορούσα που και πάλι δε θέλω γιατί θα στεναχωρηθούν... δε θέλω να έχουν μετά συνέχειά την έγνοια μου... υπάρχει και ιστορικό στην οικογένεια μανιοκαταθλιψης και θα φοβούνται πως θα πάθω κι εγώ, πως θα χειροτερέψω... είμαι και μακριά από αυτούς, μόνη στην Αθήνα εδώ και 1 χρόνο... στο αγόρι μου πάλι που είναι εδώ φοβάμαι να το πω...

να με απολύσουν δεν το κόβω...

αν επιτρέπεται καλή μου, γιατί δεν το λες στο αγορι σου ή σε καποιον ανθρωπο που θεωρεις εσυ κοντινο σου?ειναι σημαντικο να αφησεις λιγο απο το βάρος σου καπου κ να μη χρειάζεται να υποκρινεσαι πώς ολα ειναι οκ...δε νομιζεις?

**blDaizy** · 15-05-2008, 19:54

Originally posted by Sofia

αν επιτρέπεται καλή μου, γιατί δεν το λες στο αγορι σου ή σε καποιον ανθρωπο που θεωρεις εσυ κοντινο σου?ειναι σημαντικο να αφησεις λιγο απο το βάρος σου καπου κ να μη χρειάζεται να υποκρινεσαι πώς ολα ειναι οκ...δε νομιζεις? [/quote]

χμμ! Δεν μιλάω εκ μέρους της, αλλά νομίζω πως ήδη μας έχει πει η Kelly ότι δεν θέλει να τους στεναχωρήσει.... και την καταλαβαίνω απ\'την μια, αλλά κι απ\'την άλλη έχεις κι εσύ δίκιο Sofia...πως αν μιλήσει έστω σε έναν δικό της άνθρωπο θα της φύγει το βάρος της προσποίησης γιατί πίστεψέ με είναι πολλές φορές πολύ επίπονο....Δεν ξέρω .....κι εγώ μπερδεμένη είμαι πάνω σ\'αυτό.

**km80** · 15-05-2008, 20:27

Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο η αιτία που νιώθεις έτσι να είναι ότι δε σε ικανοποιεί το αντικείμενο της εργασίας σου?

**kely28** · 15-05-2008, 22:25

τους δικούς μου δεν θέλω να τους στεναχωρήσω, στο αγόρι μου φοβάμαι... τί να του πω; έχω κατάθλιψη, παίρνω φάρμακα, κοντεύω να φρικάρω; δεν ξέρω πως θα αντιδράσει... θα νιώσει και αυτός υπαίτιος, έχουμε κάποια προβλήματα στη σχέση μας... προφανώς και δεν είμαι ευχαριστημένη από την δουλειά μου, αλλά όπως ήδη είπα ο γιατρός μου είπε για τον επόμενο μήνα να μην προβώ σε καμία σημαντική αλλαγή στη ζωή μου, ακόμη κι αν είναι για το καλύτερό μου... και είναι αλήθεια αυτό... αυτή την στιγμή κάτι τέτοιο θα με τάραζε και δεν μπορώ να κρίνω ψύχραιμα τις καταστάσεις...

**Sofia** · 15-05-2008, 22:30

οκ kelly....αφου νομιζεις οτι χρειαζεσαι χρονο κ χώρο, ο λογος μου περισσεύει εννοειται...ελπιζω συντομα να νιωσεις καλύτερα κ πιο δυνατη!κ έτοιμη να το μοιραστεις με καποιον κοντινο σου ανθρωπο...εχω περάσει δύσκολες στιγμες κ εγω (καταθλιπτικο επεισοδιο) κ ειδα ποσο ομορφο ηταν οταν τελικα το μοιραστικα. ποσο καλο μου εκανε...φυσικά παντα χρειαζονται οι κατάλληλες προυποθέσεις για ενα τετοιο βήμα. ποτε μα ποτε δεν ξερεις πώς θα αντιδράσει ο άλλος (θετικα ακομα ή κ αρνητικα).

**kely28** · 15-05-2008, 22:45

Originally posted by Sofia
οκ kelly....αφου νομιζεις οτι χρειαζεσαι χρονο κ χώρο, ο λογος μου περισσεύει εννοειται...ελπιζω συντομα να νιωσεις καλύτερα κ πιο δυνατη!κ έτοιμη να το μοιραστεις με καποιον κοντινο σου ανθρωπο...εχω περάσει δύσκολες στιγμες κ εγω (καταθλιπτικο επεισοδιο) κ ειδα ποσο ομορφο ηταν οταν τελικα το μοιραστικα. ποσο καλο μου εκανε...φυσικά παντα χρειαζονται οι κατάλληλες προυποθέσεις για ενα τετοιο βήμα. ποτε μα ποτε δεν ξερεις πώς θα αντιδράσει ο άλλος (θετικα ακομα ή κ αρνητικα).

κανενός ο λόγος δεν περισσεύει εδώ μέσα... αυτό είναι εξάλλου που έχω ανάγκη, τα λόγια σας, τις απόψεις σας, τις εμπειρίες σας...

**a_neu** · 15-05-2008, 23:54

kelly ειναι πολυ δυσκολο να περναε την καταθλιψη μονη σου. θελει τεραστια δυναμη πραγμα που εμεις οι καταθλιπτικοι και προβληματισμενοι δεν διαθετουμε. εγω που περνω μια μεγαλη κριση επισης μονη μου, σκεφτομαι πολλες φορες οτι αν μιλησω και δεν με καταλαβουν ή κανουν πως καταλαβαινουν αλλα δεν το νοιωσουν, θα γινω πολυ χειροτερα. το πιο επωδυνο απ ολα ειναι οτι το κραταμε κρυφο και απο τον αντρα μας και φοβομαστε οτι δεν θα καταλαβει (ναι, δεν νομιζω οτι δεν μιλαμε μηπως τους στεναχωρησουμε, εκτος αν προκειται για τους γονεις ή τα παιδια μας, αυτους δεν θελουμε να τους λυπησουμε). με τον αντρα ομως υποτιθεται πρεπει να υπαρχει μοιρασμα αμοιβαιο και καταννοηση. σου εδωσε ποτε σημεια να καταλαβεις οτι μπορεις να ανοιχτεις; εμενα που το επεχειρησα, μαζευτηκα γρηγορα και αναιρεσα γιατι ειδα οτι ουτε καταλαβαινε αλλα παρεξηγουσε και χειροτερευε την κατασταση μου. πρεπει ο αλλος να διαθετει μεγαλη αγαπη αλλα και ευρυ νου για να δεχτει και να κατανοησει τον αλλο. αν λειπει καποιο απο ατα τα δυο, το εγχειρημα θα ειναι καταδικασμενο. κρινε με βαση τα σημαδια που δινει και τις αντιληψεις που εχει το αλλο ατομο και προχωρα αναλογα. σιγουρα θα ηταν ιδανικο - η τυχη μες την ατυχια μας- να μπορουσαμε να εχουμε συμμαχο τον ανθρωπο μας.
για τους γονεις ειναι αλλιως, πιστευω πρεπει και εχουν το δικαιωμα να ξερουν περα και απο τις όποιες αντιληψεις τους, γιατι απο μονη της η χωρις κανενα ανταλλαγμα αγαπη των γονεων, αρκει.