Βουλιμία
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 4 of 4
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2004
    Posts
    3

    Βουλιμία

    Αγαπητοί φίλοι μου,

    σας γράφω για να ζητήσω την συμβουλή σας για ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που έχει η κοπελιά μου. Μου ανέφερε ότι εδώ και ένα μισή χρόνο έχει συμπτώματα υπερκατανάλωσης τροφής και έπειτα προκαλλεί μόνη της εμετό. Μετά από έρευνα είμαι πλέον πεπεισμένος ότι πρόκειται για βουλιμία. Το θέμα είναι πως είμαστε και οι δύο έφηβοι. Αυτή είναι αρνητική στην πρόταση μου να πάμε σε έναν ψυχολόγο. Είναι πολύ κλειστός τύπος. Μέχρι πριν λίγο δεν μου μιλούσε καθόλου για το θέμα και όταν την ρωτούσα απέφευγε ακόμα και να με ακούσει. Τις τελευταίες μέρες μόνο αρχίζει και εξομαλύνεται η κατάσταση και καταλαβαίνω τουλάχιστον ότι αρχίζει να πιστεύει σε μένα και στο ενδιαφέρον που δείχνω, μήπως βρεθεί λύση. Μεγάλο πρόβλημα αποτελεί και το μεγάλο χρονικό διάστημα που την απελπίζει και την κάνει να πιστεύει ότι τίποτα δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημά της. Θα ήθελα να με συμβουλέψετε στο τι να κάνω από εδώ και στο εξής.

    Ευχαριστώ εκ των προτέρων,
    Χάρης

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2002
    Location
    Θεσσαλονίκη
    Posts
    407
    Χάρη καλησπέρα,
    επέτρεψε μου να συνεχίσω την συνομιλία μας εδώ αντί του pathfinder.
    Είναι πιο οικείος χώρος για μένα και επιπλέον εδώ μπορείς να βρεις και άλλα θέματα να τρέχουν, σχετικά με το πρόβλημα που αναφέρεις.
    Χαίρομαι ιδιαίτερα που αντιλαμβάνεσαι την αναγκαιότητα δημιουργίας μια σχέσης κατανοησης και εμπιστοσύνης με την κοπέλα σου. Χαίρομαι ακόμη περισσότερο που ήδη κινείσαι προς μια τέτοια κατεύθυνση και με θετικά αποτελέσματα.

    Σε σχέση με αυτά που με ρωτάς στον path: παρότι η ιδέα του e-therapy φαίνεται να έχει αρκετούς φίλους ανάμεσα στους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, δεν είναι η μέθοδος που εγώ θα σου συνιστούσα. Θεωρώ ότι τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει πιο θεραπευτικά από μια αληθινή σχέση θεραπευτή-θεραπευόμενου.
    Αλλωστε, και νωρίτερα μιλούσαμε για κλίμα εμπιστοσύνης και αποδοχής. Πως αυτό μπορεί να επιτευχθεί στον μέγιστο βαθμό μέσω e-mail ή υποστηρικτικών chat? Αυτές οι λύσεις είναι υποκατάστατα και ναι μεν βοηθούν, αλλά δεν αρκούν.
    Ισως κάποιοι συναδελφοι μου διαφωνούν και αυτό οφείλω να το σεβαστώ.
    Στάθμισε εσύ ή ακόμη καλύτερα η κοπέλα σου τα δεδομένα και επέλεξε.

    Για το αν είναι η ώρα ν α της προτείνεις θεραπεία με ψυχολόγο, δεν υπάρχει απόλυτη απάντηση. Αυτό που έχει σημασία είναι η ίδια να αποδεχτεί το πρόβλημα και να αποφασίσει ότι ένας τέτοιος τρόπος (ψυχοθεραπευτική διαδικασία) είναι αυτό που θα την βοηθήσει να το ξεπεράσει. Εάν η ίδια είναι δεκτική και έχει θέληση, τότε μπορείτε να ψάξετε για κάποιον ειδικό στην πόλη σας.

    ΥΓ. Παρέπεμψε την στην παρούσα σελίδα να διαβάσει τις εμπειρίες άλλων ανθρώπων που αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα καθώς και να συνομιλήσει μαζί τους εδώ στο φόρουμ, ώστε να ανταλλάξουν απόψεις, λύσεις, μεθόδους κτλ.

    Τέτοιες ομάδες "αυτοβοήθειας" πολλές φορές λειτουργούν θεραπευτικά δίνοντας ιδέες, κίνητρο, ώθηση και συναισθηματική ζεστασιά.

    [Edited on 10/3/04 by nido]

  3. #3
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2004
    Posts
    3

    Reply

    Ευχαριστώ και πάλι για τις συμβουλές σου.
    Αλήθεια nido, τι δουλειά κάνεις? Ασχολείσαι με την ψυχολογία?
    Κανένα πρόβλημα με το να μιλάμε εδώ αντί για το path... Επέτρεψέ μου να σου αναφαίρω κάθε εξέλιξη του προβλήματος, γιατί νιώθω ότι είσαι κάποιος σοτν οποίον μπορώ πραγματικά να βασιστώ ώστε να λυθεί το πρόβλημα. Θα ακολουθλησω την συμβουλή σου και θα της προτείνω να δει το site, αν και παρατηρώ πως προσπαθεί να αποφύγει οτιδήποτε της θυμίζει το πρόβλημα αυτό... Αυτό που είπες όμως είναι πολύ σωστό. Πρέπει να αποδεχτεί το πρόβλημα και να προσπαθήσει να ατο λύσει. Η αλήθεια είναι ότι αυτή δεν ξέρει τι έχει. Θα στεναχωρεθεί μόλις της πω ότι είναι ψυχολογικό αλλά πιστεύω ότι έτσι θα καταλάβει ότι είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα που μπορεί να λυθεί. Μόλις χτες μου ανέφερε ότι η μητέρα της το κατάλαβε. Αυτή όμως το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Δεν μου είπε ακόμα γιατί. Εγώ θα της προτείνω να το παραδεχτεί, μιας και η μητέρα της θα την βοηθήσει πολύ πιστεύω. Δεν συμφωνείς? Θα της προτείνω και για ψυχολόγο αλλά σιγά σιγά... Το κακό είναι ότι ασχολείται με τον πρωταθλητισμό στην κολύμβηση και φοβάμαι μήπως όλη αυτή η κατάσταση την επηρεάσει σε αυτόν τον τομέα. Όσο για την προσεγγισή μου γιαυτήν, νομίζω ότι βρίσκομαι σε καλό δρόμο. Τώρα πλέον επιθυμεί από μόνη της να μου μιλήσει για αυτό, ενώ πριν ούτε να ακούσει δεν ήθελέ.
    Σε παρακαλώ συνέχισε να με βοηθάς και να με συμβουλεύεις,καθώς φαίνεται ότι διαθέτεις πολύ μεγάλη εμπειρία και οι συμβουλές σου είναι πολύ εύστοχες. Ευχαριστώ και πάλι

  4. #4
    Junior Member
    Join Date
    Nov 2002
    Location
    Τijuana
    Posts
    17
    Αγαπητέ invincibled,
    Διάβασα με προσοχή την μέχρι τώρα συνομιλία σου με τον nido και φαίνεται πως είσαι ένα πολύ σημαντικό άτομο για την κοπέλα σου μιας και σε εμπιστεύεται σε ένα τόσο δύσκολο για αυτήν θέμα. Το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση κάθε προβλήματος διατροφής είναι η αναγνώρισή του, και για να το αναγνωρίσει κάποιος χρειάζεται να δει ότι το περιβάλλον του και οι σχέσεις του όχι μόνο δεν είναι απορριπτικοί σε σχέση με αυτόν και με το πρόβλημά του αλλά αντίθετα το αντέχουν και το αγκαλιάζουν. Το πότε η κοπέλα σου θα δει ξεκάθαρα το πρόβλημά της και θα ζητήσει βοήθεια ειδικού κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει αλλά ειλικρινά θα είναι μεγάλη ανακούφιση για αυτή το να ξέρει πως υπάρχεις εσύ που την νοιάζεσαι και θέλεις να την ακούσεις. Άφησέ την να πάρει το χρόνο της, μην την πιέζεις για τίποτα μιας κι αν ζητήσει βοήθεια όχι γιατί της είναι ξεκάθαρα αναγκαία, αλλά για να ικανοποιήσει την αγωνία των ανθρώπων που την αγαπούν, το πιο πιθανό είναι να κάνει μια ανώριμη προσπάθεια χωρίς να είναι έτοιμη, να μην μπει ουσιαστικά σε θεραπεία και να απομακρυνθεί κι από εσένα. Κι αυτό γιατί η θεραπεία μπορεί να είναι επώδυνη, να ξεβολεύει και κάποιος την αντέχει μόνο αν πιστεύει στην αναγκαιότητά της. Νομίζω πως καταλαβαίνω το πόσο δύσκολο είναι για σένα να βλέπεις ένα αγαπημένο σου άτομο να υποφέρει και να μην μπορείς να "της ανοίξεις τα μάτια". ¨Ομως το ότι την ακούς και τη νοιάζεσαι είναι ανεκτίμητο για αυτή.
    Ελπίζω να μην σε μπέρδεψα και είμαι στη διάθεσή σου για οποιαδήποτε βοήθεια
    Astrahan

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •