Aθεράπευτα Βουλιμική

[lollipop_ed]

Είπα και εγώ από αυτην την εβδομάδα να κάνω το εξής

ΠΡΩΙ καφέ με γάλα
ΜΕΣΗΜΕΡΙ σούπα κνορ
ΑΠΟΓΕΥΜΑ φυσικό χυμό πορτοκάλι
ΒΡΑΔΥ σούπα κνορ

Να δω τι θα καταφέρω σε μια εβδομάδα

[lollipop_ed]

hoooooooooop!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

άνοιξα θέμα με όνομα ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΖΥΓΙΣΜΑ για να καταγράφουμε εκεί τι κάνουμε.

[kxristina]

Αυτό θα είναι πολύ καλό να το κάνετε lollipop. Να καταγράφετε τα κιλά σας. Επίσης βάλε και κανένα φρούτο στο ενδιάμεσο. Τα ακτινίδια είναι πολύ χαμηλά σε θερμίδες.
Χαίρομαι πάντως που βλέπω εσάς και προσπαθήτε να κάνετε το "σωστό" για να έχετε το επιθυμιτό αποτέλεσμα. Ξέρετε πόσο θα ήθελα να είχα κάνει κι' εγώ αυτό πρίν 5 χρόνια και να μην είχα καταλήξει στην κατάσταση αυτή που βρίσκομαι σήμερα. Πολλές φορές με πιάνουν τα κλάματα όπως τώρα και μετανοιώνω γι' αυτά που έχω κάνει στον εαυτόν μου.

[lollipop_ed]

Μην μετανιώνεις για τίποτα!
Τα πάντα διορθώνονται!

[kxristina]

Το να μετανοίωνω είναι απ' τα καλύτερα πράγματα που μπορώ να κάνω για να μπορώ να διορθώσω τα υπόλοιπα. Σίγουρα όλα διορθώνονται, με ποιο τρόπο όμως ; Αυτά είναι που δεν έχω ακόμη βρεί. Και το χειρότερο είναι ότι δεν είμαι κάν σε καλό δρόμο για να το βρώ. ʼν και η αλήθεια είναι ότι απ΄την στιγμή που μπήκα εδώ έχω αρχίσει να τα ψάχνω περισσότερο τα πράγματα και να ασχολούμε λίγο περισσότερο με τον εαυτό μου. Προσπαθώ πάντως. Θα δούμε.

[lollipop_ed]

Μην αφήνεσαι!

Το μόνο που πρέπει να σε νοιάζει είναι ΕΣΥ!!!
Αν θέλεις κάτι πραγματικά μπορείς να το πετύχεις.

[angela_ed]

kxristina,σε καταλαβαίνω απόλυτα.

Παλεύω με το ίδιο πρόβλημα εδώ και χρόνια αλλά τώρα έχω αρχίσει να το ελέγχω -με τη βοήθεια ειδικού-. Μπορώ να πω πολλά για τη βουλιμία, αλλά το πιο σημαντικό -που τώρα πια συνειδητοποιώ- είναι το πόσο μεγάλο κακό μου έχει κάνει στην ψυχολογία. Είχα φτάσει στην απόλυτη απελπισία αλλά, θέλω να με πιστέψεις, υπάρχει λύση και δε σχετίζεται με το φαγητό.

Έχει να κάνει περισσότερο με εσένα την ίδια, πώς αισθάνεσαι, αν βρίσκεις πράγματα που σου αρέσουν και σε γεμίζουν, αν έχεις άτομα που αγαπάς κι εμπιστεύεσαι κλπ. Φαντάζομαι πως στα θέματα διατροφής είσαι ειδικός -κρίνω από μένα- αλλά η βουλιμία είναι μια κατάσταση σχεδόν αυτοτιμωρίας.

Αν θες οργάνωσε μια "ωραία" μέρα, κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν κι άσε το θέμα του φαγητού να πάει όπως να 'ναι. Μην το σκέφτεσαι και μην αυτομαστιγώνεσαι. Φτιάξε τις μέρες σου, απαλλάξου από ό,τι δεν αξίζει ή σε πιέζει κι όλα θα πάνε καλύτερα.

[kxristina]

έχεις απόλυτο δίκιο. Η βουλιμία δεν έχει να κάνει με το φαγητό αλλά με ψυχολογικούς παράγοντες κυρίως. Η λαιμαργία και η υπερβολική κατανάλωση τροφής είναι καθαρά συμπτώματα της διαταραχής αυτής. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά που μου αναφέρεις τα γνωρίζω και τα έχω πιστέψει. Όπως σου έγραψα και στο φόρουμ υποδοχής αυτή τη στιγμή δεν έχω τον χρόνο λόγο εργασίας για ειδικό αλλά προσπαθώ να το παλέψω μόνη μου. Έχω κρίσεις φυσικά ακόμη αλλά κάθε μήνα και λιγότερες. Και είναι αυτό που ακριβώς ανέφερες: Όταν οι μέρες είναι οργανωμένες μόνο με ευχάριστα πράγματα όλα είναι καλά. Δεν σκέφτομαι το φαγητό και η αλήθεια είναι ότι όταν τρώω δεν το νιώθω μέσα μου.

[Kleanthis_ed]

Καλησπέρα...Θα ήθελα να παραθέσω κι εγώ τις δικές μου απόψεις σχετικά με το ζήτημα που συζητάτε...

Έχοντας μια μικρή εμπειρία από παντώς είδους δίαιτες και λοιπές στερητικές καταστάσεις έχω να δηλώσω τα εξής:

1) Αυτοσχέδιες υποθερμιδικές δίαιτες δίνουν μόνο προσωρινή λύση στο πρόβλημα και επιπροσθετως δημιουργούν την αίσθηση του να φας ότι βρεις μπροστά σου - μόλις χάσεις αρκετό βάρος γρήγορα...Έτσι παρατείνουν το πρόβλημα και δεν δινουν λύση...

2) Επίσης η μικρή ποσότητα λήψης τροφής αρχικά είναι αποτελεσματική στο να χάσεις βάρος, όμως μετά από λίγο μπλοκάρει ο μεταβολισμός και δεν χάνεις γραμμάριο.Εκεί πρέπει να τροφοδοτήσεις ξανά τον οργανισμό σου για να κάνει καύσεις ,αλλιώς αποθηκεύει το λίπος που έχει .Μην ξεχνάτε πως το σώμα μας λειτουργεί αναδραστικά, γι αυτό και βλέποντας πως δεν έχει πρώτη ύλη για την παραγωγή ενέργειας κατακρατά αναγκαστικά το αποθηκευμένο λίπος για να έχει αποθήκες αυτής.

3) Τα φαινόμενα φουσκώματος - αδυνατίσματος προκαλούν αρκετά προβλήματα υγείας γιατί ο οργανισμός μη έχοντας ένα σταθερό ισοζύγιο θερμίδων - καύσης αιφνιδιάζεται από τις απότομες μεταβολές στην θερμιδική του παροχή και αντιδρά.Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως μπορεί να προκληθούν σοβαρές επιπτώσεις στο γαστρεντερολογικό και σε άλλα συστήματα του σώματος...

Όλα αυτά τα παραθέτω χωρίς να είμαι κάποιος ειδικός και με κάποιες - λίγες - επιφυλάξεις...Όμως δεν μπορώ να τα αμφισβητήσω γιατί έχω περάσει αρκετές φορές από αυτά τα στάδια και έχω παρατηρήσει πολλά από τα προαναφερθέντα.
Πιο συγκεκριμένα έκανα το σφάλμα ν ακολουθήσω την πολυδιαφημιζόμενη υποθερμιδική δίαιτα της λαχανόσουπας που μου ανακάτεψε τον μεταβολισμό...
Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν φίλοι μου...

Νιώστε καλά πρώτα μέσα σας και μετά δείξτε το στους γύρω σας.Η ομορφιά πρώτα ξεκινάει από μέσα μας και μετά ολοκληρώνεται με μια καλή εικόνα.Γιατί ένας απλά εμφανίσιμος τι να προσφέρει με μια ψυχή...κενή;

[kxristina]

Αρχικά θα σταθώ στις τελευταίες σειρές που έγραψες Κλεάνθη και πιστεύω πως έχεις δίκιο. Όντως ένας απλά εμφανίσιμος με κενή ψυχή δεν έχει να προσφέρει τίποτε πουθενά....ούτε στον ίδιο του τον εαυτό. Για όλες αυτές τις δίαιτες που κυκλοφορούν και για ότι κι? αν λέγεται έχω να πω ........ΑΗΔΙΕΣ!, ξέρεις γιατί: Γιατί όλα είναι καλά όταν κάνεις την οποιαδήποτε δίαιτα, όταν φτάσεις όμως στο επιθυμητό αποτέλεσμα λογικά θα σταματήσεις. Απο εκεί και πέρα τι ακριβώς γίνεται; πέφτουμε πάλι στα ίδια και τα ίδια.
Κακά τα ψέματα αλλά η διατροφή απασχολεί το 99,9 % του πληθυσμού (το 0,1% το κρατάω με επιφύλαξη). Ποιος δεν ασχολείται με το αν είναι υπερβολικά αδύνατος ή χοντρός ή κάτι ενδιάμεσο. Ποιος για διάφορους λόγους είτε εμφάνισης απλά είτε υγείας δεν προσέχει τι τρώει.. Αυτό επηρεάζει την ψυχολογία μας στο απόλυτο και απο εκεί και πέρα έρχονται όλα τα υπόλοιπα προβλήματα των διατροφικών διαταραχών σε κάποιους έντονα σε κάποιους άλλους όχι. Σε κάποιο φόρουμ είχε αναφερθεί απο κάποιον (δεν θυμάμαι σε ποιο και ποιος) ότι το φαγητό δεν ελέγχει την ζωή μας και ότι υπάρχουν 1.000.000 απολαύσεις που υπάρχουν πέρα από αυτό. Αν ισχύει αυτό τότε τι ακριβώς κάνουμε όλοι εμείς σε αυτό το site ; γιατί καθόμαστε και ακούμε ο ένας τα προβλήματα του άλλου και δεν βγαίνουμε στην καθημερινότητα όπως ανέφερε να βρούμε τις 1.000.000 απολαύσεις. Δεν νομίζω ότι είναι έτσι τα πράγματα. Αν φανταστούμε τον άνθρωπο ως μια μηχανή θα καταλάβουμε ότι για να κινηθεί, να διαβάσει, να γράψει, να συντηρηθεί μόνη της, να επιδιορθωθεί μόνη της και τέλος να αναπαραχθεί χρειάζεται να δαπανηθεί ενέργεια η οποία όπως όλοι ξέρουμε είναι εγκλωβισμένη μέσα στα τρόφιμα με την μορφή χημικής ενέργειας.
Εγώ πάλεψα με την βουλιμία 5 χρόνια. Εδώ και σχεδόν ένα μήνα προσπαθώ με διάφορους τρόπους και με την βοήθεια των ανθρώπων που είναι δίπλα μου να το πολεμήσω. Αυτό το ξεκίνησα γιατί μπαίνοντας στο site αυτό και παρακολουθώντας τις συζητήσεις που γινόντουσαν αγανάκτησα. Και αγανάκτησα γιατί κατάλαβα ότι τελικά όλοι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας προσπαθούν να φτιάξουν την εμφάνισή τους αλλά κανένας την ψυχή τους. Γιατί; σκέφτηκε ποτέ κανένας τι ακριβώς συμβαίνει μέσα μας όταν χτυπάμε αλύπητα τον οργανισμό μας με όλες αυτές τις δίαιτες και τα συναφή ; Πως λοιπόν αυτή η ψυχή να μας δώσει όταν εμείς οι ίδιοι δεν κάνουμε τίποτε γι? αυτό ; Δεν τα είχα σκεφτεί ούτε εγώ ποτέ έτσι τα πράγματα. Οι σκέψεις μου είναι πρόσφατες και θέλω να πιστεύω ότι θα καταφέρω να ζήσω κι? εγώ ξανά φυσιολογικά.

[Kleanthis_ed]

Originally posted by kxristina
Για όλες αυτές τις δίαιτες που κυκλοφορούν και για ότι κι? αν λέγεται έχω να πω ........ΑΗΔΙΕΣ!, ξέρεις γιατί: Γιατί όλα είναι καλά όταν κάνεις την οποιαδήποτε δίαιτα, όταν φτάσεις όμως στο επιθυμητό αποτέλεσμα λογικά θα σταματήσεις. Απο εκεί και πέρα τι ακριβώς γίνεται; πέφτουμε πάλι στα ίδια και τα ίδια.

Όταν έχεις φτάσει γρήγορα στο αποτέλεσμα αυτό έχεις τρομερά μεγαλύτερες πιθανότητες να επανακτήσεις το χαμένο βάρος,και μάλιστα μπορεί να βάλεις και πιο πολλά κιλά.(Αδειάζει το γλυκογόνο στον οργανισμό και τρως ένα σωρό γλυκά μετά...)Μια συστηματική και επιστημονικά σωστή δίαιτα δεν προκαλεί,στην πλειονότητα των περιπτώσεων,τέτοια αποτελέσματα.

Κακά τα ψέματα αλλά η διατροφή απασχολεί το 99,9 % του πληθυσμού (το 0,1% το κρατάω με επιφύλαξη). Ποιος δεν ασχολείται με το αν είναι υπερβολικά αδύνατος ή χοντρός ή κάτι ενδιάμεσο. Ποιος για διάφορους λόγους είτε εμφάνισης απλά είτε υγείας δεν προσέχει τι τρώει..

Βασικά νομίζω ότι επειδή ΔΕΝ απασχολεί τόσο μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων παρουσιάζονται αυτά τα προβλήματα.Απλά βλέποντας συνέχεια τα πρότυπα που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ απογοητεύονται για λίγο.

Αυτό επηρεάζει την ψυχολογία μας στο απόλυτο και απο εκεί και πέρα έρχονται όλα τα υπόλοιπα προβλήματα των διατροφικών διαταραχών σε κάποιους έντονα σε κάποιους άλλους όχι. Σε κάποιο φόρουμ είχε αναφερθεί απο κάποιον (δεν θυμάμαι σε ποιο και ποιος) ότι το φαγητό δεν ελέγχει την ζωή μας και ότι υπάρχουν 1.000.000 απολαύσεις που υπάρχουν πέρα από αυτό. Αν ισχύει αυτό τότε τι ακριβώς κάνουμε όλοι εμείς σε αυτό το site ; γιατί καθόμαστε και ακούμε ο ένας τα προβλήματα του άλλου και δεν βγαίνουμε στην καθημερινότητα όπως ανέφερε να βρούμε τις 1.000.000 απολαύσεις.

Νομίζω πως τα διατροφικά προβλήματα, αν δεν έχουν κάποια βιοχημική προέλευση,έχουν καθαρά ψυχογενή χαρακτήρα και πιο ειδικά, προκύπτουν << επί εδάφους >> άλλων προβλημάτων (οικογενειακών,ψυχολογικών κά)

Δεν νομίζω ότι είναι έτσι τα πράγματα. Αν φανταστούμε τον άνθρωπο ως μια μηχανή θα καταλάβουμε ότι για να κινηθεί, να διαβάσει, να γράψει, να συντηρηθεί μόνη της, να επιδιορθωθεί μόνη της και τέλος να αναπαραχθεί χρειάζεται να δαπανηθεί ενέργεια η οποία όπως όλοι ξέρουμε είναι εγκλωβισμένη μέσα στα τρόφιμα με την μορφή χημικής ενέργειας.

Θεωρώ ότι αυτό συμβαίνει ,γιατί η λήψη της τροφής δεν είναι τώρα πια ζήτημα βιωσιμότητας του ανθρώπου,αλλά έχει γίνει μορφή εκτόνωσης,απόλαυσης,ευδαιμ ονίας.Είναι θα μπορούσα να πω μια ηδονική φυγή από τα προβλήματα του.

Εγώ πάλεψα με την βουλιμία 5 χρόνια. Εδώ και σχεδόν ένα μήνα προσπαθώ με διάφορους τρόπους και με την βοήθεια των ανθρώπων που είναι δίπλα μου να το πολεμήσω. Αυτό το ξεκίνησα γιατί μπαίνοντας στο site αυτό και παρακολουθώντας τις συζητήσεις που γινόντουσαν αγανάκτησα. Και αγανάκτησα γιατί κατάλαβα ότι τελικά όλοι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας προσπαθούν να φτιάξουν την εμφάνισή τους αλλά κανένας την ψυχή τους.Γιατί; σκέφτηκε ποτέ κανένας τι ακριβώς συμβαίνει μέσα μας όταν χτυπάμε αλύπητα τον οργανισμό μας με όλες αυτές τις δίαιτες και τα συναφή ; Πως λοιπόν αυτή η ψυχή να μας δώσει όταν εμείς οι ίδιοι δεν κάνουμε τίποτε γι? αυτό ; Δεν τα είχα σκεφτεί ούτε εγώ ποτέ έτσι τα πράγματα.

Απλά η ψυχή κάποτε όρισε ( για κάποιο λόγο,είτε καλό,είτε κακό) ότι έπρεπε το σώμα να πράξει με αυτόν τον τρόπο.Κι επειδή το σώμα με την ψυχή έχει ένα στενά διαδραστικό χαρακτήρα,το ένα μετέφερε ενέργεια στο άλλο.Έτσι όταν νόσησε το σώμα η ψυχή καταρρακώθηκε.
Μόνο με την ταυτόχρονη ίαση και των δύο μπορείς να έχεις αποτέλεσμα.

Οι σκέψεις μου είναι πρόσφατες και θέλω να πιστεύω ότι θα καταφέρω να ζήσω κι? εγώ ξανά φυσιολογικά.

Και να θέλεις πρέπει,και οφείλεις να το πιστέψεις,γιατί κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σου θα έχεις τις σκληρές εικόνες που έχεις ζήσει.Δεν νομίζω να θες να επαναληφθούν...
Χρησιμοποίησε το απόσταγμα της άσχημης εμπειρίας σου ΣΑΝ ΓΝΩΣΗ.Δες την δημιουργικά ( καταχρηστικά το λέω...) και προχώρα...Σίγουρα κάποιοι θα είναι δίπλα σου για να μετράνε τα σταθερά βήματα σου...

[WeepingMoon_ed]

Originally posted by kxristina
[...]
Και αγανάκτησα γιατί κατάλαβα ότι τελικά όλοι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας προσπαθούν να φτιάξουν την εμφάνισή τους αλλά κανένας την ψυχή τους. Γιατί; σκέφτηκε ποτέ κανένας τι ακριβώς συμβαίνει μέσα μας όταν χτυπάμε αλύπητα τον οργανισμό μας με όλες αυτές τις δίαιτες και τα συναφή ; Πως λοιπόν αυτή η ψυχή να μας δώσει όταν εμείς οι ίδιοι δεν κάνουμε τίποτε γι? αυτό ; Δεν τα είχα σκεφτεί ούτε εγώ ποτέ έτσι τα πράγματα. Οι σκέψεις μου είναι πρόσφατες και θέλω να πιστεύω ότι θα καταφέρω να ζήσω κι? εγώ ξανά φυσιολογικά.

Πόσο σωστά μιλάς...
Όλοι μας προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε τα συμπτώματα και όχι την αιτία. Στην ουσία κουκουλώνουμε ένα πρόβλημα είτε από άγνοια, είτε από έλλειψη διάθεσης να δούμε λίγο παραπέρα, είτε από κάποιον άλλον λόγο που δεν μπορώ να σκεφτώ τώρα.
Θεωρώ πως η πλειοψηφία των ανθρώπων που έχουν κάποιο πρόβλημα με την εμφάνισή τους και κατα συνέπεια με το βάρος τους, πως είναι αποτέλεσμα ενός conflict στο μυαλό τους.
Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας αλλά και για την ίδια τη ζωή μας οδηγεί σε επιλογές που μακροπρόθεσμα μας ρίχνουν σε ένα τέλμα, άλλοτε αδράνειας, άλλοτε κακής διατροφής και διατροφικών συνηθειών και άλλοτε και των δύο.
Η γνώμη μου είναι πως αν δεν «θεραπεύσουμε» την ψυχή, καμιά δίαιτα δεν θα έχει αληθινό και ουσιαστικό αποτέλεσμα...

Και φυσικά είναι εντελώς λανθασμένη η άποψη πως η διατροφή δεν απασχολεί όλους τους ανθρώπους.
Η διατροφή δεν είναι μόνο γευστική απόλαυση. Είναι η ίδια η ζωή.

[sad_ed]

Originally posted by WeepingMoon

Originally posted by kxristina
[...]
Και αγανάκτησα γιατί κατάλαβα ότι τελικά όλοι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας προσπαθούν να φτιάξουν την εμφάνισή τους αλλά κανένας την ψυχή τους. Γιατί; σκέφτηκε ποτέ κανένας τι ακριβώς συμβαίνει μέσα μας όταν χτυπάμε αλύπητα τον οργανισμό μας με όλες αυτές τις δίαιτες και τα συναφή ; Πως λοιπόν αυτή η ψυχή να μας δώσει όταν εμείς οι ίδιοι δεν κάνουμε τίποτε γι? αυτό ; Δεν τα είχα σκεφτεί ούτε εγώ ποτέ έτσι τα πράγματα. Οι σκέψεις μου είναι πρόσφατες και θέλω να πιστεύω ότι θα καταφέρω να ζήσω κι? εγώ ξανά φυσιολογικά.

Πόσο σωστά μιλάς...
Όλοι μας προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε τα συμπτώματα και όχι την αιτία. Στην ουσία κουκουλώνουμε ένα πρόβλημα είτε από άγνοια, είτε από έλλειψη διάθεσης να δούμε λίγο παραπέρα, είτε από κάποιον άλλον λόγο που δεν μπορώ να σκεφτώ τώρα.
Θεωρώ πως η πλειοψηφία των ανθρώπων που έχουν κάποιο πρόβλημα με την εμφάνισή τους και κατα συνέπεια με το βάρος τους, πως είναι αποτέλεσμα ενός conflict στο μυαλό τους.
Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας αλλά και για την ίδια τη ζωή μας οδηγεί σε επιλογές που μακροπρόθεσμα μας ρίχνουν σε ένα τέλμα, άλλοτε αδράνειας, άλλοτε κακής διατροφής και διατροφικών συνηθειών και άλλοτε και των δύο.
Η γνώμη μου είναι πως αν δεν «θεραπεύσουμε» την ψυχή, καμιά δίαιτα δεν θα έχει αληθινό και ουσιαστικό αποτέλεσμα...

Και φυσικά είναι εντελώς λανθασμένη η άποψη πως η διατροφή δεν απασχολεί όλους τους ανθρώπους.
Η διατροφή δεν είναι μόνο γευστική απόλαυση. Είναι η ίδια η ζωή.

Παιδιά εγώ πιστεύω πως τα πράγματα είναι πιο απλά... Απλά είμαστε άνθρωποι που τους αρέσει πολύ το φαγητό, και ίσως αν αυτά που τρώγαμε ήταν λίγο πιο υγιεινά να μην είμασταν παχύσαρκοι αλλά κανονικοί σε βάρος. Δεν πιστεύω πως σε νορμάλ καταστασεις εμείς που εχουμε κάποια κιλά παραπάνω έχουμε και ένα λανθασμένο ψυχoλογικό υπόβαθρο... Οχι... απλά τρώμε ανθιυγειινα κινούμαστε ελάχιστα και συσωρεύεται το λίπος. Τhat's it! Παρόλα αυτά πιστεύω πως σε καταστάσεις άγχους ή στεναχώρια το ρίχνουμε στο φαί γιατί είναι κάτι αγχολυτικό. Αλλα όχι σε μόνιμη βάση. Μόνο όταν δεν είμαστε καλά, και για να μη το γενικεύσω πολύ, μιλάω μόνο εκπροσωπώντας τον εαυτο μου και μόνον... Ισως να κάνω και λάθος δεν είμαι απόλυτη σε αυτό... :)

[WeepingMoon_ed]

Δεν θα έλεγα πως κάνεις λάθος, αλλά όπως είπες μιλάς για τον εαυτό σου. :)
Αν θα μιλούσα κι εγώ για τον εαυτό μου δεν θα ίσχυαν τα ίδια πράγματα μιας και η διατροφή μου είναι απολύτως υγιεινή εδώ και αρκετά χρόνια, σε βαθμό τρέλλας καμιά φορά. Με μερικές ατασθαλίες κάποιες φορές που τις βρίσκω πολύ φυσιολογικές. :)
Όταν λέμε πως υπάρχει ψυχολογικό πρόβλημα δεν σημαίνει πως είμαστε τρελλοί, καταθληπτικοί ή ό,τι άλλο στραβό θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί. Σε καμιά περίπτωση. Αναθέρθηκα σε ένα conflict. Τέτοια conflicts έχουμε πολλά, σε πολλούς τομείς της ζωής μας, σε όλα τα επίπεδα του χαρακτήρα μας. Απλώς εδώ έχει αντίκτυπο που φαίνεται άμεσα στο σώμα μας, όπως αυτό που σχετίζεται με την διατροφή.
Οι δε βουλιμικοί, κάνουν ό,τι μπορούν ώστε αυτό το αντίκτυπο να μην φαίνεται στο σώμα τους. Γι αυτό και διαλέγουν τους τρόπους που διαλέγουν... :(
Το να τρως παραπάνω από όσο χρειάζεσαι και να τρως πράγματα που δεν χρειάζεσαι ενώ αυτό το γνωρίζεις, κατά την γνώμη μου κρύβει πολλά από πίσω του.
Ακόμα και η επιλογή των τροφών που κάνουμε θα μπορούσαν να προδώσουν πολλά στοιχεία για την εικόνα που έχουμε για το φαγητό. :)
Όπως είπες γλυκειά μου sad, πολλές φορές το φαγητό το θεωρούμε ως ένα καλό αγχολυτικό (ευτυχώς που για μένα δεν ισχύει αυτό γιατί θα έτρωγα τρελλές ποσότητες...), αυτό από μόνο του δηλώνει πως το άγχος οδηγεί πολλούς ανθρώπους σε λανθασμένες επιλογές διατροφικών προτύπων. Αποβάλλοντας/μειώνοντας το άγχος, το οποίο είναι ψυχολογικό conflict, θα μπορούσαν πιο εύκολα να αλλάξουν και διατροφικά πρότυπα. :)

Πέραν αυτού όμως, μεγάλη σημασία παίζει και η οικογένεια. Το πως έχει μάθει κάποιος να αντιμετωπίζει την τροφή μέσα από την οικογένειά του. Θα μπορούσα να κάνω μεγάλη ανάλυση σε αυτό, αλλά μάλλον δεν είναι επί του παρόντος... :)

[2sweet2b4go10_ed]

Originally posted by sad
Παιδιά εγώ πιστεύω πως τα πράγματα είναι πιο απλά... Απλά είμαστε άνθρωποι που τους αρέσει πολύ το φαγητό, και ίσως αν αυτά που τρώγαμε ήταν λίγο πιο υγιεινά να μην είμασταν παχύσαρκοι αλλά κανονικοί σε βάρος. Δεν πιστεύω πως σε νορμάλ καταστασεις εμείς που εχουμε κάποια κιλά παραπάνω έχουμε και ένα λανθασμένο ψυχoλογικό υπόβαθρο... Οχι... απλά τρώμε ανθιυγειινα κινούμαστε ελάχιστα και συσωρεύεται το λίπος. Τhat's it! Παρόλα αυτά πιστεύω πως σε καταστάσεις άγχους ή στεναχώρια το ρίχνουμε στο φαί γιατί είναι κάτι αγχολυτικό. Αλλα όχι σε μόνιμη βάση. Μόνο όταν δεν είμαστε καλά, και για να μη το γενικεύσω πολύ, μιλάω μόνο εκπροσωπώντας τον εαυτο μου και μόνον... Ισως να κάνω και λάθος δεν είμαι απόλυτη σε αυτό... :)

συμφωνω απολυτα με την γουιπιν μουν τον κλεανθη και την χριστινα.
δεν προκειται για "λανθασμενο" ψυχολογικο υποβαθρο,δεν ειμαστε "λαθος" , ειμαστε ανθρωποι με αναγκες και ευαισθησιες.
Προκειται για μια λειτουργια που μας οδηγει σε αυτη την συμπεριφορα για να ισορροπησουμε διαφορες αναγκες μας... μπορει να ειναι το αγχος, που ανεφερες εσυ, μπορει να ειναι μια εικονα του εαυτου μας που για καποιο λογο εχουμε κατα βαθος αναγκη να διατηρησουμε, μπορει να ειναι για πολλους λογους...

το θεμα ειναι οτι αν δεν τους βρουμε αυτους τους λογους και δεν κανουμε κατι γι αυτους, αυτοι θα παραμεινουν , οσα κιλα κι αν χασουμε, και ο κινδυνος θα ειναι παντα, οχι μονο να ξαναβρισκομαστε στα ιδια ξανα και ξανα, αλλα, και αν το αποκλεισουμε αυτο με μια πολυ προσεκτικη διατροφικη συμπεριφορα, να βρουν αυτες οι αναγκες αλλους τροπους καλυψης....
κανεις δεν ξερει τι μπορει να ειναι αυτοι οι τροποι...απο αλλες εξαρτησεις απο ουσιες, ανθρωπους καταστασεις, μεχρι και οτιδηποτε αλλο...
παντως οι ψυχικες μας αναγκες θα βρουν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ τροπο να εκφραστουν, αυτο ειναι το μονο σιγουρο...και το καλο ειναι να το ΔΟΥΜΕ, να το αναγνωρισουμε και να κανουμε οτι μπορουμε γι αυτο, πριν κανει οτι θελει αυτο αντι για μας...

Γιατι ο απωτερος σκοπος μας δεν ειναι να ειμαστε αδυνατοι και τελεία, αλλα να ειμαστε ισορροπημενοι και ευτυχισμενοι...