I am BACK!!!

[sad_ed]

Πλάκα κάνετε, έ οχι ρε παιδάκια σορυ αλλά τόσο υστερική δεν μπορώ να γίνω, και ναι και το προφιτερόλ μου θα φάω (ναι έναν μήνα μετά την εγχείρηση δεν έχω να χάσω 100 κιλά!) και την σοκολάτα μου θα φάω και όταν θα βγω έξω και τύχει θα φάω και καμια κρέπούλα, στόχος μου είναι να τρώω όπως ο υπόλοιπος φυσιολογικός κόσμος, όχι απίστευτες ποσότητες γλυκών αλλα όχι και καθόλου, κάτι που μου το επιβεβαίωσε και ο γιατρός μου, σαν άνθρωπος μου είπε θα φας και το γλυκό σου, άν είναι δυνατόν....

Σαν μερικούς που κάνουν δίαιτα και κόβουν τη ζάχαρη από τον καφέ, τους βλέπεις 800 κιλά, η ζάχαρη στον καφέ τους πάχυνε! Έλα ας σοβαρευτούμε...

[sad_ed]

Τρώω παίδες... τρώω και μάλιστα τρώω κανονικά, όπως πριν τον δακτύλιο... έχω μπει σε σκέψεις δηλαδή το Πάσχα έφαγα όπως θα έτρωγα και χωρίς δακτύλιο, τι να πω... από την άλλη φοβάμαι το σφίξιμο για να μην κολάνε οι τρόφές και τρέχω για εμετούς, ενώ τώρα κατβαίνουν όλα κανονικά, έτυχε αρκετές φορές να φάω κάτι που να μην είναι καλά μασημένο, παρόλαυτά κατέβηκε μια χαρά, λέτε μήπως να έβαζα μόνο 2 cc για αρχή; Ασε που φοβάμαι να ζυγιστώ τώρα...

[YiannisD]

Aει....σφίξου !

Συνηθεια ειναι μετα οι μικρες μπουκιτσες κ τα φαγητα.

[bionic_ed]

δεν έχω ακούσει καλύτερη... βρισιά! γι αυτό κι εγώ θα βρίσω την sad με τον ίδιο τρόπο!!!
άει σφίξου!! και βάλε τουλάχιστον 3 cc για αρχή! έτσι δουλεύει ο δακτύλιος..
όχι από μόνος του! φυσιολογικό είναι να τρως όπως πριν μετά από ένα μήνα και με
χαλαρό δακτύλιο! μη σε παίρνει από κάτω!! ξεκίνα από τα basics αύριο..
πρωτείνες, νερό, και καλή τροφή! σιγά μωρέ έφαγες το πάσχα και κάτι έγινε...
κι αύριο πρωί ζυγίσου σε παρακαλώ!

[sad_ed]

Μίλησα με τον γιατρό μου σήμερα και έπαθα... μου είπε πως η κοπέλα που είχε χειρουργηθεί την ίδια μέρα με μένα (όχι από αυτόν) είχε σοβαρά προβλήματα... Εκείνη είχε κάνει και πλαστική στις τομές και μολύνθηκαν κάτι κλιπσάκια που είχε έκανε φλεγμονή και παρά τις παρακεντήσεις στην περιοχή της βαλβίδας, μολύνθηκαν ζωτικά όργανα και μπήκε στο νοσοκομείο και τις αφαιρέσανε κομμάτια από ζωτικά όργανα. ΈΜεινε κανα μήνα στο νοσοκομείο....

[2sweet2b4go10_ed]

Originally posted by sad
Μίλησα με τον γιατρό μου σήμερα και έπαθα... μου είπε πως η κοπέλα που είχε χειρουργηθεί την ίδια μέρα με μένα (όχι από αυτόν) είχε σοβαρά προβλήματα... Εκείνη είχε κάνει και πλαστική στις τομές και μολύνθηκαν κάτι κλιπσάκια που είχε έκανε φλεγμονή και παρά τις παρακεντήσεις στην περιοχή της βαλβίδας, μολύνθηκαν ζωτικά όργανα και μπήκε στο νοσοκομείο και τις αφαιρέσανε κομμάτια από ζωτικά όργανα. ΈΜεινε κανα μήνα στο νοσοκομείο....

πολυ κριμα για την κοπελα, και μακαρι να ζησει καλα, αλλα τον κινδυνο τετοιων επιπλοκων εχουν ολες ανεξαιρετως οι χειρουργικες επεμβασεις ακομα και οι απλουστερες...απλα ετυχε να γνωρισεις καποιον που οντως του ετυχε...κι απο τη ναρκωση υπαρχει ενας βαθμος επικινδυνοτητας..αυτα ειναι ρισκα που τα παιρνει καθε εγχειριζομενος..

οσο για την περιπτωση σου, με το σφιξιμο-μη σφιξιμο του δαχτυλιου σου, εγω ειμαι της γνωμης οτι αν δεν θελεις να τον σφιξεις , να μη το κανεις οσο συνεχιζεις να χανεις κιλα...δεν εχει σημασια αν χανεις λογω του δαχτυλιου η λογω του φοβου για το σφιξιμο, σημασια εχει οτι χανεις χωρις προβληματα και αυτο μας ενδιαφερει...ως γνωστον ο πιο απαραβατος νομος του μερφυ ειναι" αν κατι δειχνει να δουλευει, ΜΗ ΤΟ ΠΕΙΡΑΖΕΙΣ!!!!"
και βεβαια εχει σημασια να συμφωνει κι ο γιατρος σου, κι απ οτι μας ειπες, συμφωνει..

αρκει να βαλεις ενα σαφες οριο στον εαυτο σου, στο ποτε θα κανεις ενα βημα παραπερα αν σταματησεις να χανεις ...

[sad_ed]

Ναι χθες μίλησα με τον γιατρό μου και μου είπε ακριβώς αυτό... Ότι αν σταματήσω να χάνω από μόνη μου ίσως χρειαστεί να το σφίξουμε λίγο, επειδή όμως λέει έχω πλήρης γνώση του τι έχω κάνει ίσως και να μη χρειαστεί, αυτό θα εξαρτηθεί από μένα... αν συνεχίσω να χάνω έτσι όπως πάω δεν υπάρχει λόγος να μου το σφίξει και εδώ που τα λέμε δεν φοβάμαι να βάλω 3cc, αλοίμονο... απλά νομίζω πως μέχρι στιγμής έχω πάρει την κατιούσα και δουλεύει μια χαρά χωρίς να στερούμαι και χώρίς να πεινάω...

[sad_ed]

Η ώρα είναι 02:00. Πριν από λίγο γύρισα σπίτι και ετοίμασα κάτι να φάω... παίρνω λοιπον κοτόπουλο ψητό που είχα από χθες και το ζεσταίνω... μαζί βάζω και κανα δυο κομάτια πίτα κομένη αυτή από τα σουβλακια αλλά στεγνή χωρίς λάδι... Κάθομαι μπροστά από την τηλεόραση και παρακολουθώ.... τρώω μία μπουκιά... δυο τρεις... μαζί με το μπουτάκι είχα κόψει ένα και μοναδικό κομάτι στήθος σε μεγεθος πως να σας πω... όσο ένα σπιρτόκουτο... το τρώω και αυτό... και ξεκινάει το μαρτύριο... κολάει, το καταλαβαίνω, σηκώνομαι, περπατάω, ο πόνος είναι διαφορετικός αυτή τη φορά, είναι πιο έντονος, πονάς κοντά στο στήθος αλλά πονούσα έντονα, τα μάτια μου δακρίζω κάνω γύρω στις 5 βόλτες μέσα στο σπίτι τίποτα... εκεί αυτό το γ@μημένο!! Λέω πρέπει να το πάρω απόφαση... πλησιάζω την τουαλέτα, ο πόνος συνεχίζει αυτό δεν μετακινείται, καταπίνω τα σάλια μου περιμένω περιμένω... παρακαλούσα να κάνω εμετό για να φύγει, να σταματήσει ο πόνος.... ο εμετός αργούσε και εγώ δάκρυζα... επιτέλους έρχεται... αλλά...αυτό δεν είναι εμετός... είναι κάτι άλλο που πρώτη φορά το ζω... δεν βγάζεις το φαγητό σου... καμία σχέση... βγάζεις μόνο σάλια... καθαρά σάλια... σηκώνομαι αυτό ήταν ακόμα εκει, περπατάω λίγο πάλι μία από τα ίδια, ξανά τουαλέτα, άλλος ένας γύρος με σάλια... ά ρε καταραμένο σκατόπουλο σκέφτομαι, αμα δω κότα στο δρόμο θα της φυτεψω δυο σφαίρες ανάμεσα στο κούτελο...! Νιώθω κάπως καλύτερα, σηκώνομαι πίνω λίγο νεράκι μια γουλίτσα, δυσκολεύεται να πάει κάτω, ε ρε το βρωμόπουλο ακόμα εκεί ειναι, και νιώθω ένα γλουπ.... και περνάει....

Αστραπιαία κίνηση, όλο το φαγητό στα σκουπίδια, ανοίγω pc, internet, eating disorders και γράφω....

Αυτά προς ενημέρωση για όσους το πάθουν να μην τρομάξουν... δεν θα πεθάνουν, απλά υπομονή, και προσοχή στα στεγνά φαγητα....
α... και όποιος έχει κοτέτσι παρακαλώ να μου το πει... θέλω να του κάνω μια επίσκεψη!

Πάω να κοιμηθώ... τα φιλιά μου!

[bionic_ed]

Originally posted by sad
Πάω να κοιμηθώ... τα φιλιά μου!

μώλις είχες το πρώτο σου PB (productive burp)
καημένο κοτόπουλο.. δεν θα θελα να μουν στην θέση σου
και εγώ έχω βάλει κρέμες στη μούρη και περιμένω να στεγνώσουν, άντε καληνύχτα

[lina_ed]

Αμαν, τι έπαθες κορίτσι μου! Πήγαινα για ύπνο και σε είδα... Λαχτάρησα μόνο που το διάβασα, όχι να το πάθω κιόλας. Πάρε βαθειά ανάσα και ξέχασέ το το σκασμένο. Καληνύχτα σας.

[bionic_ed]

Originally posted by sad

Κάθομαι μπροστά από την τηλεόραση και παρακολουθώ.... τρώω μία μπουκιά... δυο τρεις... μαζί με το μπουτάκι είχα κόψει ένα και μοναδικό κομάτι στήθος σε μεγεθος πως να σας πω... όσο ένα σπιρτόκουτο... το τρώω και αυτό... και ξεκινάει το μαρτύριο... κολάει, το καταλαβαίνω, σηκώνομαι, περπατάω, ο πόνος είναι διαφορετικός αυτή τη φορά, είναι πιο έντονος, πονάς κοντά στο στήθος αλλά πονούσα έντονα, τα μάτια μου δακρίζω κάνω γύρω στις 5 βόλτες μέσα στο σπίτι τίποτα... εκεί αυτό το γ@μημένο!! Λέω πρέπει να το πάρω απόφαση... πλησιάζω την τουαλέτα, ο πόνος συνεχίζει αυτό δεν μετακινείται, καταπίνω τα σάλια μου περιμένω περιμένω... παρακαλούσα να κάνω εμετό για να φύγει, να σταματήσει ο πόνος.... ο εμετός αργούσε και εγώ δάκρυζα... επιτέλους έρχεται... αλλά...αυτό δεν είναι εμετός... είναι κάτι άλλο που πρώτη φορά το ζω... δεν βγάζεις το φαγητό σου... καμία σχέση... βγάζεις μόνο σάλια... καθαρά σάλια... σηκώνομαι αυτό ήταν ακόμα εκει, περπατάω λίγο πάλι μία από τα ίδια, ξανά τουαλέτα, άλλος ένας γύρος με σάλια... ά ρε καταραμένο σκατόπουλο σκέφτομαι, αμα δω κότα στο δρόμο θα της φυτεψω δυο σφαίρες ανάμεσα στο κούτελο...! Νιώθω κάπως καλύτερα, σηκώνομαι πίνω λίγο νεράκι μια γουλίτσα, δυσκολεύεται να πάει κάτω, ε ρε το βρωμόπουλο ακόμα εκεί ειναι, και νιώθω ένα γλουπ.... και περνάει....

δεν θα μπορούσες να περιγράψεις καλύτερα το productive burp! η πρώτη φορά είναι τρομακτική και δεν την ξεχνάς ποτέ, χαίρομαι όμως που ήξερες γι αυτό κι όχι αυτό που λένε αόριστα εμετός και το αντιμετώπισες με ψυχραιμία.. λοιπόν μετά από ένα τέτοιο επεισόδιο καλό θα ήταν σήμερα να κάνεις ένα back 2 basics με ελαφριά διατροφή, δηλαδή καμιά κρεμούλα, κανα χυμό κτλ.

[singlemother]

Μπράβο Sad, ευχαριστώ που το περιέγραψες τόσο αναλυτικά, θέλω να ξέρω τι θα με περιμένει!

[sad_ed]

Originally posted by bionic

Originally posted by sad

Κάθομαι μπροστά από την τηλεόραση και παρακολουθώ.... τρώω μία μπουκιά... δυο τρεις... μαζί με το μπουτάκι είχα κόψει ένα και μοναδικό κομάτι στήθος σε μεγεθος πως να σας πω... όσο ένα σπιρτόκουτο... το τρώω και αυτό... και ξεκινάει το μαρτύριο... κολάει, το καταλαβαίνω, σηκώνομαι, περπατάω, ο πόνος είναι διαφορετικός αυτή τη φορά, είναι πιο έντονος, πονάς κοντά στο στήθος αλλά πονούσα έντονα, τα μάτια μου δακρίζω κάνω γύρω στις 5 βόλτες μέσα στο σπίτι τίποτα... εκεί αυτό το γ@μημένο!! Λέω πρέπει να το πάρω απόφαση... πλησιάζω την τουαλέτα, ο πόνος συνεχίζει αυτό δεν μετακινείται, καταπίνω τα σάλια μου περιμένω περιμένω... παρακαλούσα να κάνω εμετό για να φύγει, να σταματήσει ο πόνος.... ο εμετός αργούσε και εγώ δάκρυζα... επιτέλους έρχεται... αλλά...αυτό δεν είναι εμετός... είναι κάτι άλλο που πρώτη φορά το ζω... δεν βγάζεις το φαγητό σου... καμία σχέση... βγάζεις μόνο σάλια... καθαρά σάλια... σηκώνομαι αυτό ήταν ακόμα εκει, περπατάω λίγο πάλι μία από τα ίδια, ξανά τουαλέτα, άλλος ένας γύρος με σάλια... ά ρε καταραμένο σκατόπουλο σκέφτομαι, αμα δω κότα στο δρόμο θα της φυτεψω δυο σφαίρες ανάμεσα στο κούτελο...! Νιώθω κάπως καλύτερα, σηκώνομαι πίνω λίγο νεράκι μια γουλίτσα, δυσκολεύεται να πάει κάτω, ε ρε το βρωμόπουλο ακόμα εκεί ειναι, και νιώθω ένα γλουπ.... και περνάει....

δεν θα μπορούσες να περιγράψεις καλύτερα το productive burp! η πρώτη φορά είναι τρομακτική και δεν την ξεχνάς ποτέ, χαίρομαι όμως που ήξερες γι αυτό κι όχι αυτό που λένε αόριστα εμετός και το αντιμετώπισες με ψυχραιμία.. λοιπόν μετά από ένα τέτοιο επεισόδιο καλό θα ήταν σήμερα να κάνεις ένα back 2 basics με ελαφριά διατροφή, δηλαδή καμιά κρεμούλα, κανα χυμό κτλ.

Ναι, ξεκίνησα back to basics με μία τυρόπιτα Θεσσαλονίκης! :-P Τι να κάνω παιδιά πεινούσα, νυστικιά κοιμήθηκα χτες....

Πάντως το χειρότερο απόλα ήταν ο πόνος, και το να περιμένεις να φύγει, κορίτσια μη φοβάστε, αφού το περάσετε αυτό, θα μπορείτε να περάσετε τα πάντα μετα... :-D

[Anna75_ed]

σε καταλαβαίνω απόλυτα sad όσο σφίγγει το φιογκάκι δυσκολέυουν τα πράγματα!! το εχω καταλάβει πολύ καλά την τελευταία βδομάδα... το σάββατο είχα πάει σε μια γιορτή εγώ και το 2χρονο παιδάκι της παρέας τρώγαμε με μικρό πιρουνάκι,πολυ μικρές μπουκίτσες έλεγε η μαμα στο γιωργάκη λίγο λίγο & μασα καλά και τα ιδια μου έλεγε και ο άντρας μου . τώρα για γέλια ήταν για κλάματα ήταν εγώ πάντως είμαι χαρούμενη γιατι έχω καταφέρει στους 2μήνες να έχω χάσει 12 kg

[sad_ed]

Το περίεργο είναι πως ο δικός μου είναι ακόμα ανοιχτός... Δεν τον έχω σφίξει καθόλου, και δεν τρώω μικρές μπουκιές, κάθε άλλο, οι μπουκιές μου είναι όπως και πριν... anyway, στα πόσα cc είσαι εσύ;