AΝΟΡΕΞΙΑ - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 2 FirstFirst 12
Results 16 to 18 of 18

Thread: AΝΟΡΕΞΙΑ

  1. #16
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2006
    Location
    Distant skies...
    Posts
    1,226
    ----------> Mariage καλώς ήλθες ! <---------------

    Εκτός απ' το ότι σου έχει κοπεί η όρεξη όλα τ' άλλα βαίνουν καλώς στη ζωή σου;Θέλω να πω:Από διάθεση πως πας ( αν και αυτή επηρεάζεται από τη διατροφή );Νιώθεις δημιουργική - λειτουργική;Μήπως κάποιο πρόσφατο λυπηρό γεγονός σ' έχει επηρεάσει;

    Δεν ξέρω, αλλά μου φαίνεται περίεργο να μη θες να φας καθόλου, για μέρες...Σίγουρα κάτι κρύβεται πίσω από αυτό...


    Πάντως,ξέχωρα από τις δικές μου, επιπόλαιες ερωτήσεις, κι επειδή περιγράφεις μία κατάσταση που είναι εξαιρετικά επικίνδυνη ( κοίτα πληροφορίες εδώ για τις συνέπειες : http://www.medlook.net/Kids/anorexia.asp ) ,το ίδιο επικίνδυνο είναι να λάβεις και μία απάντηση μέσω διαδικτύου, και από άτομα που δεν είναι ιατροί.Καλύτερα να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό - αν έχεις τη δυνατότητα - για να πάρεις μια εξατομικευμένη και υπεύθυνη λύση.

  2. #17
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2007
    Posts
    2
    ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΛΕΑΝΘΗ..ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΧΩ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ..ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΙΝΑΙ 5,5 ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΔΙΜΑ ΕΙΝΑΙ 2,5 ΕΤΩΝ..Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ..ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ,ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΑΣΑΡΙΑ ΟΤΥΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΤΛ..Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΑΛΙΑ..ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ,ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΙΝΕΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΙΠΟΤΑ..
    ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΕΝΙΚΑ ΕΙΧΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΥ ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΧΑΣΑ ΤΟ 1999 ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ..ΠΕΡΑΣΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ..ΕΙΧΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙ ΕΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΑΡΚΕΤΑ..ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΗΡΕΜΗΣΑ...ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΩ..ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ...ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΧΟΡΤΑΤΗ...ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΑ ΚΛΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΡΥΦΤΩ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΔΕΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΕΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ...ΚΛΕΙΝΟΜΑΙ Σ'ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ...ΕΧΩ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΩ!!!ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΡΑΚΟΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ...ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΟΜΑΙ ΣΤΟ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΠΙΑ...ΕΧΕΙ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ,ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΣΠΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΜΟΥ ...ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΔΥΝΗΡΟ ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΦΕΥΓΩ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ...ΕΙΜΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ....

  3. #18
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2006
    Location
    Distant skies...
    Posts
    1,226
    Mariage καλημέρα!

    Να χαίρεσαι τα παιδιά σου και να τα δεις όπως επιθυμείς!
    Είναι τόσο σημαντικό για μία γυναίκα να είναι μητέρα και μάλιστα, τριών αγγελουδιών! :)

    Κατά την άποψη μου, τα παιδιά είναι τα κύτταρα της νιότης που αναγεννούν και τα δικά μας κύτταρα και μας κάνουν να νιώθουμε ενεργοί - όταν νιώθουμε ότι έχουμε τελματώσει.Ίσως σε βοηθήσει ν' αφιερωθείς περισσότερο σε αυτά και ν' απασχολήσεις το μυαλό σου, παραπάνω, με τη φροντίδα τους, για να πάψεις να σκέφτεσαι αρνητικά και άσχημα.Βρες ασχολίες που σε γεμίζουν,κάνε κάποιες δραστηριότητες που σε κάνουν να νιώθεις δημιουργική, ίσως κάποιο χόμπι κτλ.

    Επιπλέον.δεν ξέρω αν σε βρίσκει σύμφωνη, η άποψη πως οι αυτοκαταστροφικές ιδέες πρέπει να περιττεύουν στο μυαλό μιας μητέρας.Νομίζω πως δεν αξίζει σε κανένα αγγελουδάκι να στερηθεί αγαπημένα του πρόσωπα, τα χρόνια που τα χρειάζεται περισσότερο. :)

    Τώρα όσο αφορά την αιτία της έλλειψης διάθεσης - όρεξης ( που είναι εξίσου αυτοκαταστροφική συμπεριφορά ), η οποία δε μπορείς - μακροσκοπικά ( με μια κοινή ματιά ) - ν' αναγνωρίσεις από που προέρχεται,νομίζω πως μόνο με ψυχαναλυτική διαδικασία και ειδική, επιστημονική μέθοδο μπορούν να εκμαιευθούν απαντήσεις και να ρθουν στο φως βιώματα, που είναι καταγεγραμμένα στο υποσυνείδητο και μας αναγκάζουν να πράττουμε κάπως, χωρίς καν να καταλαβαίνουμε πως γίνεται αυτό!

    Πάντως, σαν αρχή, και εφόσον δεν έχεις προγραμματίσει να δεις κάποιον ειδικό, καλό θα είναι να μιλήσεις στα οικεία σου πρόσωπα και να κάνεις μια ήπια και ειλικρινή συζήτηση για το τι σου συμβαίνει, και το πως θα μπορέσεις να διανθίσεις τη ζωή σου αυτή τη δύσκολη περίοδο.
    Μην κρύβεσαι!Μη χώνεις πιο βαθιά μέσα σου το πρόβλημα! Αυτό το διαιωνίζει και το επιτείνει.
    Δες το κατάματα! Μίλησε στους δικούς σου και αποφορτίσου.ʼλλωστε:<< Μοιρασμένη λύπη - μισή λύπη,μοιρασμένη χαρά - διπλή χαρά >>.

    Πιστεύω ότι αξίζει η προσπάθεια και για εκείνα τα όμορφα ματάκια, που σε κοιτούν κάθε μέρα και περιμένουν τη φροντίδα σου. :)

    Σ' ευχαριστώ που μοιράζεσαι μαζί μας την εμπειρία σου και δέχθηκες να διαβάσεις την άποψη μου. :) :) :) Καλή συνέχεια στο ποιοτικό έργο της ανατροφής τριών αγγελουδιών! :)

    ΥΓ: Σε αυτή την παραπομπή http://www.cc.uoa.gr/skf/milhste/diatrofi.html - που έχω αναφέρει και σε κάποιο άλλο θέμα - υπάρχουν απαντήσεις ειδικών σε σχετικές απορίες με αυτές που θέτεις.Ρίξε μια ματιά αν έχεις το χρόνο. :)

Page 2 of 2 FirstFirst 12

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •