Συνέπειες της βουλιμίας: Τις γνωρίζεις;

[ffouster]

παιδεια κατ΄ αρχας χαιρομαι που υπαρχει αυτο το forum ελπιζω στο τελος αυτου του χρονου ολοι να μπαινουμε μονο για να βοηθαμε μεσα απο αυτη την εμπειρια που εχουμε βιωσει.
Λοιπον ειμαι και εγω στην ιδια κατηγορια. Κατα αρχας ο βιοχημικος ελεγχος ειναι απαραιτητος :Καλιο,Νατριο,Φεριτινη,Αιμα τοκριτης,Συκωτι,Χοληστεριν η,Θυρεωιδης,Ορμονικα(Αλδοσ� �ερονη,DHEA,Οιστρογονα,Ανδροσ τνεδιονη), ειναι καποια που θυμαμαι.
Ειχα σταματησει για περιπου 1 χρονο και τςρα ειμαι 7 μηνες στην ιδια κατασταση βεβαια λιγο καλητερα,αν και στην περιπτωση μας δεν πρεπει να κρυβόμαστε πισ απο τετοιες δικιολογιες.Παιδια θα μπαινω καθε μερα και θ σας λεω για την βελτιωση μου.Ας βαλουμε στοχο ολοι μαζι απο τωρα,οχι απο αυριο απο αυτη τη στιγμη καθε λεπτο ειναι σημαντικο και εγω εχω βαρεθει.Δεν ειναι μονο τα απειρα προβληματα υγειας που προξενει αλλα και οτι τελικα πια τα ονειρα?
Κερδισα μια υποτροφια απο ενα μαθηματικο διαγωνισμο στο εξωτερικο οταν τελειωσα την Γ Λυκειου αρνηθηκα να παω γιατι ειδη ειχαν αρισει τα προβληματα υγειας.Θελουμε να εχουμε ενα ομορφο σωμα για να φοραμε τα ρουχα που φορανε τα συγχρονα κοινωνικα προτυπα ή για εμενα τουλαχιστον και ενα γυμνασμενο σωμα. Εαν δεν ειμαστε υγειης πως θα χαιρομαστε το καινουργιο φουστανι,παντελονι ή δεν ξερω και εγω τι?Πως θα δουλευουμε?Πως θα ζουμε θα κανουμε ονειρα?Στην αρχη ολοι νομιζουμε οτι ειμαστε ατροτοι ομως με τον καιρο τα πραγματα αλλαζουν.Νοιωθω λες και ειμαι 60 χρονων.!Φτανει πια πρωτη φορα τα εξωμολογουμε αυτα σε καποιον και εστω και λιγο λυτρωνε.Γενικα τους γονεις μου τους λατρευω αλλα δεν μπορω ουτε να το ξεστωμισω στην κολητη μου ουτε σε κανεναν.Κουραστηκα και βρεθηκα.Τελως πρωτος στοχος απο τωρα.Το οφειλουμε στον εαυτο μας αυτο.
Εχω μαζεψει χρηματα για να παρω μηχανη.Αυτο που σκεφτηκα ειναι τι θα τν κανω την μηχανη οταν θα ειμαι ξαπλα????thomai αυτο που εκανες να γραψεις καπου τις επιπτωσεις τις βουλιμιας φοβερο.Γενικα δεν ηθελα ουτε καν να ακουω ουτε να βλεπω ωστε να εφησυχαζομε και ολο δικιολογιες εβρισκα:΄απο αυριο τερμα΄. Αλλα τελικα η ενημερωση ειναι το παν....

[irenep]

εαν καποιος παιρνει καθαρτικα θεωρειται βουλιμικος?ας απαντησει καποιος.

[LIDA_ed]

Νομίζω ναι.

[device]

κι εγω ετσι νομιζω

νομιζω οτι διατροφικη διαταραχη εχει ακομα και καποιος που γυμναζεται υπερβολικα με σκοπο να καψει τις παραπανω θερμιδες.

το θεμα ειναι η αρρωστημενη σχεση με το φαγητο, btw γιατι δεν κανεις το (ενδεικτικο) τεστακι, και να μιλησεις με καναν διατροφολογο?

[ffouster]

παιδια, εκανα εξετασεις αιματοτος,γαστροσκοπιση και υπεριχο καρδιας καθως και ορμονολογικες και ειναι όλα πολυ καλα δεν προκειται να ξαναχαλασω την υγεια μου για τιποτα η ζωη ειναι πολυ πολυ ωραια τις μερες αυτες που αρχισα παω τέλεια. Δεν ειναι δύσκολο λογικη σκεη θέλει καλή διάθεση και χαρα για ζωη. Εκτος του οτι ξαφνικά αρχιζεις να χαίρεσαι και να απολαμβανεις αυτα που εχεις και αυτα που μπορεις να κανεις. Ξερω οτι ειναι αρχη, για μένα θα ειμαι ενταξει οταν εχουν περασει 10 χρονια αλλα καθε μερα ειναι ξεχωριστει, αξιζει και ειναι 1 point σε αυτο που εθεσα ως στοχο. Το παρον και το μελλον μου ειναι πολυ σημαντικα για μενα και δεν ηθελα μια ζωη που θα ηταν ετσι. Εετασα ολο το πρελθον και θελω να διορθωσω τα λάθη και μπορω ο ανθρωπος ειναι πολυ δυνατο ων. Τελος θα απευθυνθω και σε εναν ειδικο ψυχολογο-ψυχιατρο γιατι πιστευω οτι θα με βοηθησει ενω ηδη απευθυνθικα και σε γιατρους για να δω την υγεια μου. Βεβαια μια δυσπεψια μου την βρικε και μια ευαισθισια στο στομαχι ο γαστρεντερολογος αλλα μου εδωσε μια συνταγη και μου ειπε οτι αν συνεχισω με τοσο πεισμα θα φτιαξουν ολα.
Δεν μπορω να θυμωσω με τιποτα και οταν παω να στενωχορηθω σκεφτομαι οτι τερμα τωρα αρχιζω μια καινουργια ζωη και για αυτο θελει κοπο και δεν αξιζει να καταστρεφομαι.


Και εγω γυμναζομαι αλλα με προγραμμα. Δηλαδη κανω το πρωι ποδηλατο ή τρεδιμο 30΄ή45΄ αν δεν βαριεμαι, διατασεις και κοιλιακους ραχιαιους και το απογευμα 30΄-45΄ βαρη. Ο καρδιολογος μου ειπε να κανω αεροβια προπονηση τον ιδιο χρονο που κανω και βαρη γιατι βοηθαει στην καρδια. Και ολα αυτα 4-5 φορες την εβδομαδα (βεβαια αν ειμαι κουρασμενη λιγοτερο). Εκανα 8 χρονια πρωταθλητισμο. Τα 4 χρονια αυτα δεν μπορουσα να κανω καν γυμναστικη και εγω λατρευα τα βαρη. πλεονμπορω να κάνω και μαλιστα αυτο που μου ειπε ο καρδιολογος :ολα με βαση την υγεια μας χωρις ναγινονται σε υπερβολη. Ας πομε σημερα κοιμηθηκα λιγο παραπανω και μετα ειχα δουλειες ετσι δεν εκανα το πρωι προπονηση τωρα θα βγω εξω παει η σημερινη προπονηση γενικα αλλα θα περασω δεν παει τιποτα χαμενο αφου και η φιλια και κοιννικες συναστροφες ειναι εξισου σημαντικες για την ψυχικη μας υγεια.




Τα καθαρκτικα και τα διουριτικα ειναι και αυτα μεσα στην λιστα των βουλιμικων και ανορεξικων.

[chp_ed]

Καλημέρα παιδιά,

στο πρήξιμο των λεμφαδένων στον λαιμό τι παρατηρείτε;;" Γρομπαλάκια " που πονάνε; Και αν σταματήσετε για κάποιο διάστημα αυτά υποχωρούν;

[marmade]

κοριτσάκι δεν είσαι αυτή τη στιγμή στο forum βέβαια αλλά ελπίζω ότι θα μπεις αργότερα και θα το δεις. Πρήξιμο έχω και εγώ αλλά όχι στους λεμφαδένες, ακριβώς στο τελείωμα της σιαγόνας, το οποίο είναι από την πίεση στην προσπάθεια να κάνεις εμετό. Κάποια στιγμή είχα πάει σε ορυλα και μου είπε ότι είναι οι μυς της σιαγίονας (εκείνη βέβαια το είχε αποδώσει στους κοιλιακούς που έκανα τότε μανιωδώς, που να ξέρει η γυναικούλα).....πάντως όντως γίνονταν γρομπαλάκια που πονούσαν πολύ..... Τελευταία φορα που πρίστηκα τόσο πολύ ήταν (άσχετο) όταν γέννησα(!!!!!!!!!!) γιατί κατά τη διάρκεια της γέννας σφιγγόμουν οποτε πρίστηκα εκεί που είχα την ευαισθησία...πάντως μην φοβάσαι.....εμένα κουράγιο μου δίνει να λέω στον εαυτό μου:'είμαι καλά και δεν θέλω να αρρωστήσω άρα πρέπει να προσπαθήσω', αν σκέφτομαι 'παναγία μου τί να έχω πάθει άραγε;;;' χάνω όλη τη δύναμή μου και ξαναπέφτω με τα μούτρα στους εμετούς. Μπορεί να σκέφτομαι και λάθος αλλά για μένα λέω τώρα....

[chp_ed]

Σ εχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση σου! Εγω το χα μετριάσει τον τελευταίο καιρό αλλά επειδή πέρασα μια περίοδο άγχους τις τελευταίες δυο εβδομάδας έκανα 4-5 φορές εμετό. Και ενώ τα έιχα ξεχάσει, παρατήρησα πάλι στο λαιμό έντονα τα "γρομπαλάκια" που πονάνε. Ευτυχώς εξετάσεις αίματος πολύ καλές (και τα βιοχημικά). Απόρησα!!Μάλλον επειδή όπως προανέφερα για αρκετό καιρό είχα σταματήσει τους εμετούς. Αυτό μου έδωσε κουράγιο να σκεφτώ οτι και για λίγο να κρατηθείς κάνεις πολύ καλό στον εαυτό σου. Τώρα μένει το πρόβλημα στο λαιμό και τα δόντια να μου θυμίζουν το πρόβλημα, πράγμα που το βρίσκω καλό για να αποτρέπει κάθε μέρα να επαναλάβω ένα επεισόδιο υπερφαγίας. Όχι άγχος αυτό μας καταστρέφει απο όλες τις απόψεις!

[anmars]

Γεια σε όλους. Και εγώ έχω το ίδιο πρόβλημα εδώ και χρόνια. Βέβαια εγώ ήμουν και είμαι σε πολύ χαλαρό σημειο, δεν κάνω εμετό πχ πολλές φορές τη μέρα καθε μέρα, ήμουνα πάντα σε φάση 1 φορά τη μέρα για 3 φορές σε 1 βδομάδα. Μετά σταματούσα και ξαναέκανα μετά απο 1-2 βδομάδες πάλι το ίδιο.. Για να πω την αλήθεια ποτέ δεν το θεώρησα πρόβλημα. δεν μπορούσα να φανταστώ ότι έκανα κακό στον εαυτό μου, τουλάχιστον σωματικά, γιατι ψυχολογικά το ήξερα.. υπήρχαν πολλές περιόδους που σταματούσα για πάρα πολύ καιρο. Πέρσι τέτοιο καιρο το παράκανα. το έκανα κάθε μέρα,ξόδευα καθε μέρα πολλά λεφτά για φαι, έπινα και κάτι παράξενα αδυνατιστικά τσάγια κινέζικα και όλα μαζί μου προκάλεσαν μεγάλο πρόβλημα. φυχοσωματικο. αρυθμία, αδυναμία, αφυδάτωση,σταμάτησε η περίοδος για 3 μηνες κ.α. έκανα μια έρευνα σχετικα με το τσαι το οποίο αποδείχτηκε τσαι σκοτώστρα. απορροφάει όλα τα υγρα(για να σου φαίνεσαι οτι αδυνατισες σε 2-3 μερες) και μετά όχι μονο δεν αδυνατίζεις αλλα πρίζεσαι και μόλις το σταματήσεις παχαίνεις αδικαιολόγητα.αυτό σε συνδιασμό με τους εμετούς με κάνανε χάλια. ήμουν ράκος ψυχολογικά, δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου,ήμουν κακόκεφη κ.α. Στις διακοπές του Πάσχα που γύρισα σπίτι μου(σπουδάζω έξω) τα έκοψα ολα-τσαγια,εμετους,ολα και επανήλθα. πήγα και σε διαιτολογο και έκανα μια σωστη διατροφή με μέτρο. κάπου στο καλοκαίρι είδα το φόρουμ για πρώτη φορά και διάβασα τις ιστορίες όλων.τότε κατάλαβα το κακό που έκανα στον εαυτό μου. βέβαια αυτό δε βοήθησε, μη σας πω ότι με το που συνηδειτοποίησα τι συνέβαινε, ενιωθα οτι θέλω να το ξανακάνω. Τεσπα, είχα σταματήσει όλο το καλοκαιρι για πολύ καιρο και τωρα που ξαναγύρισα για σπουδες,1 μήνα μετά με ξανάπιασε το ίδιο. Σκέφτομαι να μιλήσω στον ψυχολόγο του πανεπιστημίου γιατί δεν αντέχω άλλο. είχα μπει 'στον ισιο δρομο' είχα ηρεμήσει, είχα αρχισει να χανω κιλα 'σωστα' και πάλι τα χάλασα όλα...κουράστηκα...δεν θέλω να το κάνω. είναι αρρώστια,αρρωστια με το φαγητό,γιατι ενω δεν πειναω και δεν έχω όρεξη να φάω τρωω απίστευτες ποσότητες μονο και μονο επειδη νιωθω οτι 'πρεπει'. ειναι τελειως χαζο. μετα σιχαίνομαι τοσο πολύ που πραγματικα δεν θέλω να ξαναβάλω μπουκια στο στομα μου, δε θέλω να ξαναφαω τιποτα ποτε. μετα αναγκαστικά πεινάω και τρώω. αλλα μετά το φυσιολογικο φαι,ερχεται πάλι αυτη η ορεξη να φας τον κοσμο,ενώ εχεις χορτασει, εισαι φουλ σε φυσιολογικα πλαισια ΤΟΤΕ χτυπαει το καμπανάκι και 'πρεπει' να φας οτι υπάρχει τριγυρω...πφφφ το μονο που ξέρω είναι οτι χρειαζομαι βοήθεια.μονη μου δεν μπορω να ξεφυγω...