wake me up when September ends..

[bionic_ed]

και γαμώω τα κείμενα!
/bionic λιποθυμά...

[kleiw_ed]

Originally posted by ΜΑΡΙΑ_Κ
Ουφ...και παλι ουφ.......
Βρε Κλειω...... μην υπερβαλεις....ελεος πια!!!!

Δεν ξερω και δεν με νοιαζει τι σου κανανε εσενα οι θειες και οι θειοι σου...

Μαρία έχεις κάθε δικαίωμα να μη σε νοιάζει τι μου κάνανε εμένα "οι θείες και οι θείοι μου"... Απλά νόμιζα πως σε αυτό το φόρουμ μπορεί κάποιος να ανοιχτεί και να πει τις σκέψεις του και κάποια προβλήματά του... Εγώ θεώρησα απαραίτητο να εξηγήσω ως κάποια που έχει εμπειρία ότι η Φαίη αποκλείεται να είναι καταθλιπτική. Εσύ προφανώς δε χρησιμοποίησες τον όρο ιατρικά, εγώ όμως πιστεύω πως δεν πρέπει να χρησιμοποιείται καθ'αυτόν τον τρόπο. Αυτό είναι όλο...

Και όσον αφορά το "βιογραφικό" της καταθλιπτικής που μου λες με τόση ευκολία να πετάξω και να ζήσω τη ζωή μου, έχω να σου πω ότι ο καθένας ζει όπως θέλει αυτός να ζήσει και όχι όπως οι άλλοι πιστεύουν πως είναι το σωστό.

Φαίη με συγκίνησες απίστευτα με το εκπληκτικό σου κείμενο. Είσαι πολύ ταλαντούχα ειλικρινά!!!

[lina_ed]

" Ό,τι ζεις στη θλίψη ποτέ δε θα μπορέσεις να το στερεώσεις σε λόγο. Όμως μάχου ακατάπαυτα να το στερεώσεις σε λόγο. Πολέμα με μύθους, με παρομοίωσες, με αλληγορίες, με κοινές και σπάνιες λέξεις, με κραυγές και με ρίμες να του δώσεις σάρκα, να στερεώσει!"
Καζαντζάκης, Ασκητική

Λόγον "στερέωσες" female23 και... σε αναγνωρίσαμε, όπως στον καθρέφτη αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ...

[dora_ed]

Πιστεύω ότι είναι πράγματι χάρισμα και ευλογία από το Θεό να μπορείς να εκφραστείς και να χρησιμοποιήσεις το γραπτό λόγο, με τον τρόπο που εσύ κάνεις Φαίη.
Πράγματι πολλοί από μας αναγνώρισαν τον εαυτό τους μέσα στα γραπτά σου. Αποκάλυψες σκέψεις και συναισθήματα που πολλοί από μας νιώθουν, αλλά δεν έχουν την ευχέρεια να εκφράσουν...
Μπορώ να πω ότι νιώθω πραγματικά εγκλωβισμένη στο σώμα μου. Και καλώς ή κακώς οι άλλοι σε κρίνουν τις περισσότερες φορές πρώτα από το παρουσιαστικό σου και μετά από την ποιότητα του χαρακτήρα σου. Ιδιαίτερα στον εργασιακό τομέα.
Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι προσωπικά έχω πιάσει τον εαυτό μου να νιώθει ότι θέλει να το καταπιεί η γη, να κλαίω σαν τρελή και να προσεύχομαι να ξυπνήσω την επόμενη μέρα με 40 κιλά λιγότερο ή τουλάχιστον με κομμένη την όρεξη.
Όμως υπάρχουν φορές που χαίρομαι και δοξάζω το Θεό για τις ευλογίες που έχει δώσει. Έναν άνδρα που ελάχιστες φορές έχει δείξει δυσφορία για το βάρος μου παρόλο που όταν με γνώρισε και με παντρεύτηκε ζύγισα 50 κιλά λιγότερο.... και που πάντοτε το έκανε από αγάπη και αγωνία προσπαθώντας να με ταρακουνήσει...
Δύο παιδιά που με γεμίζουν χαρά και πληρότητα... ακόμη και τον παπαγάλο μου και το σκυλάκο μου που με κάνουν να χαμογελώ με τις ανοησίες και τα καμώματά τους.
Το μυστικό της ευτυχίας για μένα, κρύβεται στις μικρές καθημερινές χαρές της ζωής. Που πρέπει να μην τις αφήνεις να σου ξεφεύγουν και να τις απολαμβάνεις στο μέγιστο.
Ναι πράγματι η περίοδος που είμαστε υπέρβαροι είναι ένα μέρος της ζωής μας που εκτός από τα παραπάνω κιλά.. υπήρχαν και στιγμές ευτυχίας και λύπης που δεν γίνεται αλλά και που δεν πρέπει να διαγράψουμε επειδή είναι κομμάτι της ψυχής μας και των εμπειριών μας.

[singlemother]

H singlemother υποκλίνεται στις σκέψεις και στο γραπτό της Φαίης... Σκέφτεται όμως και αυτό που έγραψε η 2sweet2b4go10. Νομίζω ότι ξεκίνησα με το πρώτο (ασπίδα προστασίας, επιβίωση) και έχω καταλήξει στο δεύτερο: οδοστρωτήρας. Μασάω μόνο το φαί μου, τίποτε άλλο. Δεν με αγγίζει πια κανείς. Ίσως γιατί δεν είμαι 23, αλλά 43. Φαίη, ίσως με καταλάβεις κάποια μέρα.

[ΜΑΡΙΑ_Κ]

Χαρηκα με αυτα που διαβασα φιμειλ!!!!

Πρεπει ομως να παραδεκτεις πως τα αρχικα σου γραπτα εδιναν αλλη εικονα...
Και εκεινη η εικονα ηταν που με παρακινησε να σου πω να βγεις εξω...
Ισως με παρεσυρε ο δυνατος σου ο λογος...
Μακαρι να ειναι τα πραγματα οπως τα περιγραφεις τωρα και να προχωρησεις αισιοδοξα και δυναμικα στην ζωη σου.
Ασφαλως και το να εισαι 23 ετων δεν σημαινει να πηγαινεις με το ρευμα...Εγω προσωπικα ποτε δεν το ακολουθησα...
Απλα θυμαμαι εκεινα τα χρονια ως χρονια με απειρες δυνατοτητες..που δυστυχως τωρα πια...εχουν μειωθει...για μενα λογω της ηλικιας μου...
Απειρες δυνατοτητες...... λοιπον....για σενα....
Αυτες δεν θα ηθελα να χασεις.....με καμια δικαιολογια....

Για τις υπολοιπες δεν απαντω....διοτι δεν με αφορουν....
Δεν ειναι ελιτιστικη σταση αυτη απλα...ξερω καλα πως ορισμενα πραγματα δεν αλλαζουν και δεν εχει νοημα να ασχολουμαστε με αυτα...

Υ.Γ. το παραδειγμα με την κηδεια ηταν καλο...αλλα...ξεχασες κατι...
Μεσα στον πονο που νιωθεις , νιωθεις και μια γλυκεια συμπονια ή εστω τη ψευδαισθηση οτι ο ανθρωπος σου αφησε το στιγμα του στον συνομιλητη σου...ειναι μια γλυκεια παρηγορια αυτο...

[maraki_ed]

Originally posted by bionic
και γαμώω τα κείμενα!
/bionic λιποθυμά...

/maraki συνέρχεται και συνεφέρει bionic/

[kallisti]

Αυτό το topic είχει μείνει ανενεργό, όμως νομιζω πως δεν υπάρχει πιο κατάλληλος χώρος για να γράψω.
Είμαι στη δουλειά και διαβάζω πολύ ώρα τα κείμενα... κι έχω πάρει τόση δύναμη...
Είμαι καινούρια στο site, με λένε Νατάσα, είμαι 32, 1,70 ύψος, 106 κιλά.
Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους εκείνους που σκέφτηκαν και πήραν την πρωτοβουλία να δημιουργήσουν αυτό το forum.

Θέλω να ξυπνήσω κι εγώ το Σεπτέμβριο, να βγάλω το μαύρο μανδύα, να πετάξω όλες τις σκοτεινές μου σκέψεις και να ζήσω τη ζωή που δεν έζησα...
Μόνο που δεν θα προλάβω αυτόν τον Σεπτέμβριο... δεν με νοιάζει όμως, ας είναι τον επόμενο... αρκεί να γίνει!
Μου έχετε δώσει τεράστια δύναμη όλοι εσείς εδώ... δεν είμαι μόνη... δεν κοιτάνε μόνο εμένα όλοι οι αδύνατοι στο δρόμο... δεν κρύβομαι μόνο εγώ πίσω από φαρδιά ρούχα... δεν αποφεύγω μόνο εγώ τις κοινωνικές εκδηλώσεις...
(την τελευταία φορά που παρευρέθηκα άκουσα την ατάκα "-να και η κόρη μου" - "α, τι κάνεις νατάσα, καλά, όσα κιλά έχασε η μαμά σου τα πήρες εσύ βλέπω"
πόσο διαφορετικό είναι το βλέμμα του κόσμου όταν κοιτά έναν παχύσαρκο άνθρωπο...
οχι, δεν θέλω να αδυνατίσω για τη γνώμη του κόσμου
Θέλω να αδυνατίσω για να αγαπήσω τον εαυτό μου για πρώτη φορά, τελικα συνειδητοποίησα ότι δεν το αγάπησα ποτέ κι έφτασα εδώ που έφτασα
Με βοηθήσατε πολύ να κάνω μια αρχή... να ξανασκεφτώ την ιδέα να αδυνατίσω...
το επόμενο βήμα είναι να κλείσω γιατρό για ραντεβού
και ίσως να έρθει και για μένα αυτός ο Σεπτέμβρης

[WeepingMoon_ed]

Originally posted by kallisti
Αυτό το topic είχει μείνει ανενεργό, όμως νομιζω πως δεν υπάρχει πιο κατάλληλος χώρος για να γράψω.
Είμαι στη δουλειά και διαβάζω πολύ ώρα τα κείμενα... κι έχω πάρει τόση δύναμη...
Είμαι καινούρια στο site, με λένε Νατάσα, είμαι 32, 1,70 ύψος, 106 κιλά.
Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους εκείνους που σκέφτηκαν και πήραν την πρωτοβουλία να δημιουργήσουν αυτό το forum.

Θέλω να ξυπνήσω κι εγώ το Σεπτέμβριο, να βγάλω το μαύρο μανδύα, να πετάξω όλες τις σκοτεινές μου σκέψεις και να ζήσω τη ζωή που δεν έζησα...
Μόνο που δεν θα προλάβω αυτόν τον Σεπτέμβριο... δεν με νοιάζει όμως, ας είναι τον επόμενο... αρκεί να γίνει!
Μου έχετε δώσει τεράστια δύναμη όλοι εσείς εδώ... δεν είμαι μόνη... δεν κοιτάνε μόνο εμένα όλοι οι αδύνατοι στο δρόμο... δεν κρύβομαι μόνο εγώ πίσω από φαρδιά ρούχα... δεν αποφεύγω μόνο εγώ τις κοινωνικές εκδηλώσεις...
(την τελευταία φορά που παρευρέθηκα άκουσα την ατάκα "-να και η κόρη μου" - "α, τι κάνεις νατάσα, καλά, όσα κιλά έχασε η μαμά σου τα πήρες εσύ βλέπω"
πόσο διαφορετικό είναι το βλέμμα του κόσμου όταν κοιτά έναν παχύσαρκο άνθρωπο...
οχι, δεν θέλω να αδυνατίσω για τη γνώμη του κόσμου
Θέλω να αδυνατίσω για να αγαπήσω τον εαυτό μου για πρώτη φορά, τελικα συνειδητοποίησα ότι δεν το αγάπησα ποτέ κι έφτασα εδώ που έφτασα
Με βοηθήσατε πολύ να κάνω μια αρχή... να ξανασκεφτώ την ιδέα να αδυνατίσω...
το επόμενο βήμα είναι να κλείσω γιατρό για ραντεβού
και ίσως να έρθει και για μένα αυτός ο Σεπτέμβρης

Aaaah... Πόσο πολύ σε νιώθω... Όλοι μας σε νιώθουμε... Και όσο πιο ευαίσθητη είναι μια ψυχούλα τόσο πιο πολύ πονάει όταν την αντιμετωπίζουν έτσι...
Αυτός ο κοινωνικός ρατσισμός είναι αυτό που μας κομματιάζει... Αλλά έχει και ένα καλό... Μας κάνει πιο ανθρώπινους, πιο στοργικούς και πιο ώριμους. Αυτό δεν θα μπορούσε να το αποκτήσει εύκολα ένας άνθρωπος που δεν έχει σοβαρό πρόβλημα με το βάρος του (ή κάποιο άλλο σοβαρό πρόβλημα) που να τον απασχολεί και να τον κάνει να βλέπει με τα μάτια της ψυχής, τον κόσμο όλο...

Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν είσαι μόνη σου...
Δεν είσαι η μόνη που έχει κρυφοκλάψει από μια προσβολή ή μια απόρριψη.
Δεν είσαι η μόνη που αρνήθηκε προτάσεις για εξόδους...
Δεν είσαι η μόνη που ένιωσε ευκαιρίες να χάνονται εξ αιτίας των κιλών που πρώτα από όλα βαραίνουν την ψυχή της...

Και το πιο σημαντικό είναι πως δεν θα είσαι η μόνη που θα τα καταφέρεις...
Αργά ή γρήγορα όλοι μας τα καταφέρνουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Πάντα επέρχεται η ισορροπία.
Και σίγουρα δεν θα είσαι μόνη σου μέχρι τότε, Καλλίστη...

Καλώς μας ήρθες...

[sonia_ed]

Πόσες φορές κάθομαι κάπου και νιώθω βλέματα να με κοιτούν και θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί??
Το αστείο ξέρετε ποιο είναι? Είσαι χοντρή έτσι? Πας σε μια ταβέρνα σαν άνθρωπος και εσύ... Τρως κανονικά σαν τους άλλους?? Λένε κοίτα η χοντρή ξεσκίζετε στην μάσα.... Δεν τρως?? Λένε κοίτα τι θέλει να μας το παίξει τώρα ότι δεν τρώει λές και δεν βλέπουμε πως είναι??
Είναι αδιέξοδο παιδιά!! Υπάρχει ένα ποσοστό κόσμου που και χοντρούλες να μην είμασταν κάτι άλλο θα βρίσκανε!! Δεν έχω προσβάλει ποτέ άνθρωπο έτσι στην ζωή μου και όχι επειδή είμαι χοντρή αλλά επειδή με μάθανε από το σπίτι μου ότι δεν πρέπει να το κάνω γιατί πονάει!!
Το θέμα είναι ότι δεν έχεις πάντα την δύναμη να το αντιπαρέλθεις!!

[kallisti]

Προς το παρόν συλλέγω πληροφορίες και εμπειρίες... Διαβάζω τα posts ξανά και ξανά
Από εχθές είμαι πιο ήρεμη! Δεν είναι φοβερό;
Εχω αρχίσει και σχεδιάζω στο μυαλό μου τι ρούχα θα φορέσω όταν θα φτάσω 60 κιλα ... και τι παπούτσια και τι αξεσουάρ...
πάντα μου άρεσε να κάνω αυτό το παιχνιδάκι με τον εαυτό μου, είχα καιρό να το κάνω όμως
και θα τα φτιάξω μόνη μου τα ρούχα... κομμάτι κομμάτι... και θα βρίσκω νούμερα πατρόν στο burda
ναι, το Σεπτέμβρη θα το κάνω... και τον άλλο Σεπτέμβρη θα είμαι καλά

[WeepingMoon_ed]

Originally posted by kallisti
Προς το παρόν συλλέγω πληροφορίες και εμπειρίες... Διαβάζω τα posts ξανά και ξανά
Από εχθές είμαι πιο ήρεμη! Δεν είναι φοβερό;
Εχω αρχίσει και σχεδιάζω στο μυαλό μου τι ρούχα θα φορέσω όταν θα φτάσω 60 κιλα ... και τι παπούτσια και τι αξεσουάρ...
πάντα μου άρεσε να κάνω αυτό το παιχνιδάκι με τον εαυτό μου, είχα καιρό να το κάνω όμως
και θα τα φτιάξω μόνη μου τα ρούχα... κομμάτι κομμάτι... και θα βρίσκω νούμερα πατρόν στο burda
ναι, το Σεπτέμβρη θα το κάνω... και τον άλλο Σεπτέμβρη θα είμαι καλά

Είναι φοβερό και υπέροχο... Εδώ και 3 χρόνια που ξέρω αυτό το forum, όποτε το διάβαζα, ένιωθα άλλος άνθρωπος!
Έπαιρνα θάρρος από όλους εδώ. Κουράγιο και ελπίδα...
Και τελικά κατάφερα και έκανα την επέμβαση που τόσο πολύ λαχταρούσα και πίστευα πως θα λύσει το πρόβλημά μου δια παντώς!
Δεν ξέρω κατά πόσο ο δακτύλιος μπορεί να είναι λύση για όλους, σίγουρα όμως όποιος τον έχει κάνει έχει βρει τον τρόπο να ξεφύγει από την παχυσαρκία.

Είναι τόσο όμορφο να κάνεις όνειρα για τα ρουχαλάκια που θα φορέσεις όταν θα έχεις το σώμα που επιθυμείς!
Και πόσο πιο μεγάλη ικανοποίηση θα νιώσεις επειδή θα τα έχεις ράψει εσύ η ίδια σου!

Αν πιστεύεις πως ο δακτύλιος είναι η λύση ΓΙΑ ΣΕΝΑ, μη χάνεις άλλο χρόνο... Κάνε ό,τι χρειάζεται ώστε να φτάσεις πιο κοντά σε αυτό... Ο χαμένος χρόνος είναι αυτό που δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε ποτε...

Φιλιά πολλά!

[2sweet2b4go10_ed]

Originally posted by WeepingMoon

Είναι φοβερό και υπέροχο... Εδώ και 3 χρόνια που ξέρω αυτό το forum, όποτε το διάβαζα, ένιωθα άλλος άνθρωπος!
Έπερνα θάρρος από όλους εδώ. Κουράγιο και ελπίδα...
Και τελικά κατάφερα και έκανα την επέμβαση που τόσο πολύ λαχταρούσα και πίστευα πως θα λύσει το πρόβλημά μου δια παντώς!
Δεν ξέρω κατά πόσο ο δακτύλιος μπορεί να είναι λύση για όλους, σίγουρα όμως όποιος τον έχει κάνει έχει βρει τον τρόπο να ξεφύγει από την παχυσαρκία.

Είναι τόσο όμορφο να κάνεις όνειρα για τα ρουχαλάκια που θα φορέσεις όταν θα έχεις το σώμα που επιθυμείς!
Και πόσο πιο μεγάλη ικανοποίηση θα νιώσεις επειδή θα τα έχεις ράψει εσύ η ίδια σου!

Αν πιστεύεις πως ο δακτύλιος είναι η λύση ΓΙΑ ΣΕΝΑ, μη χάνεις άλλο χρόνο... Κάνε ό,τι χρειάζεται ώστε να φτάσεις πιο κοντά σε αυτό... Ο χαμένος χρόνος είναι αυτό που δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε ποτε...

Φιλιά πολλά!

Μπορει να εχει πολλα αρνητικα η λυση του δακτυλιου...τα περισσοτερα απο τα οποια τα εχω σχολιασει σε αλλα ποστ, εχει ομως ΣΙΓΟΥΡΑ ενα μεγαλο θετικο:οταν προχωραει κανεις σε αυτη την λυση, ειναι οπωσδηποτε αποφασισμενος να δωσει και οριστικη λυση στο προβλημα του κι αυτο ειναι το πιο σημαντικο σ αυτο το προβλημα... η αποφαση για ΟΡΙΣΤΙΚΗ λυση....
αν βρισκαμε την δυναμη να παμε με την ιδια αποφασιστικοτητα σε αλλες λυσεις θα τα καταφερναμε και με εκεινες...οπως τα καταφερε η Λινα...και αλλοι..

οσο για τον χαμενο χρονο γουιπιν μουν και τον δικο σου και τον δικο μου, δεν θα σε παρηγορησω σημερα, ισως καποια αλλη μερα. ΓΑΜΗΣΕ ΤΑ...πραγματικα γαμησε τα....

[WeepingMoon_ed]

Θέλει πολλή δύναμη και για πολύ καιρό μια δίαιτα...
Και δεν σου εγγυάται μονιμότητα... Θαυμάζω τρομερά τους ανθρώπους που τα καταφέρνουν μόνοι τους...
Ο τρόπος που θα διαλέξουμε για να καταπολεμήσουμε το βάρος μας, είναι ανάλογος του χαρακτήρα μας...
Οι επεμβάσεις μπορεί να θέλουν θάρρος, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν παύουν να είναι η «εύκολη» λύση.
Βέβαια όταν έχεις μεγάλο αριθμό κιλών, θαρρώ πως είναι μονόδρομος.
Οι πιθανότητες να καταφέρει κάποιος να χάσει 100 κιλά, για παράδειγμα και να διατηρηθεί στο κανονικό του βάρος για το υπόλοιπο της ζωής του είναι ελαχιστότατες.
ʼσε την ψυχική φθορά... Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω... Είναι ένας εφιάλτης χωρίς τέλος...

Η παχυσαρκία είναι κατάρα...

[2sweet2b4go10_ed]

ετσι ειναι γουιπιν μουν..
αναλογα με τον χαρακτηρα μας, το ψαξιμο που εχουμε κανει, τις αντοχες που μας εχουν μεινει τη δεδομενη στιγμη, ακομα και τα κιλα μας οπως λες, κανουμε ολοι τις επιλογες μας...μακαρι να καταληξουμε ολοι απο διαφορετικους δρομους στο αποτελεσμα που επιθυμουμε..