ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

[sonia_ed]

Πάντως παιδιά το να είναι το οικείο περιβάλλον υποστηρικτικό είναι πολύ σημαντικό όταν κάνεις μια προσπάθεια. Εγώ έχω τον άντρα μου που δεν καταλαβαίνει ότι πρέπει αν όχι να με βοηθήσει τουλάχιστον να μην μου βάζει τρικλοποδιές. Μπορεί εγώ όλη μέρα να είμαι με γιαούρτια και μήλα και να θέλω να φάω ότι βρω μπροστά μου και να γυρίσω σπίτι και να έχει φτιάξει πίτσα. Δεν μου φτάνει που έχω να παλέψω με τα δικά μου τα θέλω έχω και τα δικά του.... Πολύ δύσκολο παιδιά!

[WeepingMoon_ed]

Γιάννη... Δεν ξέρω γιατί αλλά μόλις διάβασα το Post σου, τα μάτια μου δάκρυσαν... :"(
Σε νιώθω όσο δεν φαντάζεσαι... Δεν έχουμε και πολύ μεγάλη διαφορά βάρους και ξέρω καλά πόση δυστυχία μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος σε αυτό το βάρος. Πλέον έχει χάσει την υπόστασή του...
Κόντεψα να χάσω την σεξουαλικότητα μου... Ευτυχώς στάθηκα τυχερή και στη ζωή μου βρέθηκαν άνθρωποι που με αγάπησαν και με πόθησαν ακόμα κι έτσι... Είδαν κάτι που εγώ νόμιζα ότι το είχα χάσει εξ αιτίας του βάρους μου. Ίσως απλώς να το είχα ξεχάσει μόνο...
Με αυτά που γράφεις, νιώθω ακόμα πιο τυχερή που είχα την στίρηξη και την κατανόηση των γονιών μου σε όλο αυτό...
Βλέπανε το πόσο πολύ είχα αλλάξει σαν άνθρωπος, που το παιδί τους δεν ήταν αυτό που ήταν παλιά.
Είναι πολύ σημαντικό οι οικείοι σου να σε νιώθουν, να συμπάσχουν μαζί σου, να μην σε κατακρίνουν, να μην σε καταδικάζουν...
Έχουμε τόση πολλή ανάγκη από αγάπη και αποδοχή όσο, ίσως, ελάχιστες μερίδες ανθρώπων...
Και τελικά αυτό που εισπράττουμε είναι ακριβώς το αντίθετο. Όταν συμβαίνει από τους ξένους, ας πούμε πως υπάρχει μια δικαιολογία, αλλά όταν αυτό συμβαίνει από τους δικούς μας ανθρώπους, τότε όλα μαυρίζουν και χάνουν το νόημά τους...

Αλήθεια, τί σκοπεύεις να κάνεις; Τους έχεις μιλήσει ή θα είσαι μόνος σε ό,τι αποφασίσεις;

Εμείς θα είμαστε σίγουρα εδώ για να μη νιώσεις ποτέ ξανά τόσο μόνος, δίχως κατανόηση και δίχως μια αγκαλιά που να σου δίνει το κουράγιο και την αγάπη που χρειάζεσαι... Ακόμα και διαδικτυακά...