ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ ΣΤΟΜΑΧΟΥ

[NADINE_ed]

Ευχαριστώ,σμαρτάκι μου!Όχι,μη λυπάσαι!
Έχω καταφέρει τα οδυνηρά κομμάτια της ζωής μου
να τα διηγούμαι σα να μην τα έζησα,σαν κακογραμμένο βιβλίο,
που κάποτε διάβασα και πλέον προσέχω τα επόμενα που επιλέγω
να είναι θετικότερα...Μια χαρά είμαστε!Αντέχει πολύ ακόμα το σκοινί!

[nina76]

Nadine μου κι εγώ σου εύχομαι καλή δύναμη και μια πολύ καλύτερη πορεία στο εξής!
ταλαιπωρήθηκες πάρα πολύ και ελπίζω η ζωή να στο ανταποδώσει αυτό! καλη δύναμη!

Και θέλω να πω και κάτι στη Tζίνα μιας και έχω βρεθεί σε χειρότερη κατάσταση και σε αντίστοιχη ψυχολογία:
Tζίνα είμαστε στην ΙΔΙΑ κατάσταση όπως βλέπεις και στην υπογραφή μου.
Πρέπει να σου πω ότι και εγώ το σκεφτόμουνα πολύ έντονα πριν 6 μήνες (στα 107 κιλά με 1,64 ύψος) να προβώ σε κάποια βαριατρική επέμβαση, γιατί θεωρούσα ότι είναι ακατόρθωτο να χάσω τα κιλά μόνη μου. Ήμουν σε απόγνωση, μπροστά μου έβλεπα ένα τοίχο, καμία διέξοδο. Όλα μου φαινόντουσαν βουνό. Εψαχνα στο ιντερνετ, διάβαζα από δω κι από κει, προσπαθούσα να συλλέξω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσα για τις επεμβάσεις.

Και κάποια μέρα το συζήτησα και με τον άντρα μου (γιατρός είναι) και κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό. Του είπα ότι έχω να χάσω 40+ κιλά, και ότι δε βλέπω φως και δε γίνεται να το καταφέρω μόνη μου. Και ότι πρέπει για το καλό όλων μας (και των παιδιών μας) να το κάνω.

Μου είπε:
"Ακόμη και για τη δική σου περίπτωση (107 κιλά με 1.64 ύψος θεωρητικά είναι ένδειξη για επέμβαση) δεν είναι ένδειξη η βαριατρική επέμβαση χωρίς να έχει προηγηθεί ΣΟΒΑΡΗ προσπάθεια απώλειας βάρους από μερους σου. Και όταν λέω σοβαρή δεν εννοω 4 μέρες δεν τρώω σχεδόν τίποτα και μετά επί 2 εβδομάδες πλακώνομαι στο φαγητό, επειδή κουράστηκα και βαρέθηκα, και είμαι πάλι στα ίδια ή χειρότερα. Εννοώ αλλάζω τρόπο σκέψης, αποδέχομαι ότι πρέπει να μειώσω σταδιακά τις ποσότητες και αρχικά ας τρώω και 1400-1500-1600 θερμίδες, χωρίς να έχω κανένα άγχος να χάσω γρήγορα. Αυτό πρέπει να κάνεις. Νομίζεις ότι δεν υπάρχουν επιπλοκές στα βαριατρικά χειρουργεία? Και στον άριστο χειρουργό να πας, πάντα στη χειρουργική (χειρουργός είναι και ο άντρας μου, ειδικότητα κάνει) υπάρχουν πιθανότητες επιπλοκών, μερικές δε μπορεί να είναι πάρα πολύ σοβαρές".

Ε, αυτό με ταρακούνησε προσωπικά. Μάλλον γι αυτό μου το είπε γιατί ξέρει ότι είμαι φοβητσιάρα Προφανώς οι επιπλοκές είναι σπάνιες, αλλά όμως δεν είναι μηδενικές, υπάρχουν.
Και έτσι αποφάσισα να προσπαθήσω με νύχια και με δόντια για χρόνια, για όσο χρειαστεί να χάσω μόνη μου τα κιλά. Χωρίς καν διαιτολόγο γιατί δε γίνεται μητέρα 2 παιδιών να ακολουθώ ειδική διατροφή, ποιος να μου τα μαγειρεύει?

Τώρα για το αν θα το καταφέρω κανείς δεν ξέρει. Η πορεία θα το δείξει...

Σου εύχομαι το καλύτερο γλυκιά μου, και να ξέρεις ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα, και εγώ και πολλοί άλλοι εδώ μέσα!

[kiveli_ed]

Δύσκολες καταστάσεις παιδια...δε λέω....εγώ από την πλευρά μου έχω να καταθέσω τα εξής: Πραγματικά μέχρι να αποφασίσω την επέμβαση δακτυλίου παιδευόμουν πάρα πολύ. Στα τελευταία τα είχα παρατήσει. Δεν με ένοιαζε η δίαιτα. Δεν μπορούσα να κάνω δίαιτα, δε με ένοιαζε ο εαυτός μου....είχα παραιτηθεί από όλους και από όλα. Όταν πρωτοσυζήτησα με τους συγγενείς και τους φίλους την προοπτική του δακτυλίου (που μου είχε μιλήσει μία πελάτισσά μου γι'αυτό), οι μισοί λέγανε οτι έπρεπε να το κάνω και οι άλλοι μισοί μου έλεγαν οτι πρέπει να προσπαθήσω πιο σοβαρά να κάνω κάποια δίαιτα. Επιθυμητή απώλεια βάρους 45 κιλά, με αρκετό πείσμα και υπομονή τα χάνεις. Αυτό φυσικά δε βοήθησε καθόλου. Αποφάσισα να κάνω μία απλή συζήτηση με το γιατρό. Εκείνος δεν προσπάθησε να με πείσει να το κάνω. Μου είπε απλώς τα ωφέλη και τις πιθανές επιπλοκές της επέμβασης (και κάτω από ποιές προϋποθέσεις θα υπάρξουν επιπλοκές). Πέρασαν περίπου 2 μήνες, και 10 κιλά επιπλέον στο σώμα μου....ένα πρωί σηκώθηκα πήρα τηλέφωνο και έκλεισα ραντεβού για επέμβαση....τόσο απλά....τόσο χωρίς να σκεφτώ τα αρνητικά!

Κι εγώ δεν θα προσπαθήσω να πω σε κανέναν να κάνει ή όχι κάποια επέμβαση για απώλεια κιλών. Το θέμα είναι ένα και το έχω ξαναπεί!! Τίποτα δε γίνεται μαγικά. Όλα θέλουν κόπο και τρόπο. Όλες αυτές οι επεμβάσεις είναι απλώς ένα μέσω για μείωση της τροφής. Αν εμείς γουρουνιάζουμε πράγματα που δεν πρέπει τότε θα κάνουμε όλη μέρα εμετούς με αποτέλεσμα να πληγώσουμε του στομάχι μας ή στην έσχατη περίπτωση να μετακινηθεί ο δακτύλιος (εκεί χρειάζεται ξανά επέμβαση). Αν τρώμε γλυκα, παγωτά, κρέμες, λιπαρά τότε τα κιλά δε θα χάνονται. Η διατροφή πρέπει να είναι ισοροπημένη. Είναι σα να λέμε οτι κάνω δίαιτα αλλά και ότι δεν κάνω. Κάνω δίαιτα σε επίπεδο ποσότητας. Βλέπεις ότι χόρτασες....σταμάτα να τρως....ούτως ή άλλως δε χωράει άλλο....στο λέει το σώμα σου, το καταλαβαίνεις. Από τα πρώτα 8 κιλά που έχασα τον πρώτο μήνα αισθανόμουν ήδη μοντέλο...χιχιχι.....και από εκεί και πέρα όλα πήραν το δρόμο τους. Μη φοβάστε, πάρτε αποφάσεις χωρίς να προσπαθήσετε να αποκλείσετε ΟΛΕΣ τις πιθανότητες. ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ...έτσι βαδίζουμε....πάρτε παράδειγμα από την Ναντιν. Με τόσες δυσκολίες και αναποδιές και πάλι έχει το σθένος και συνεχίζει....Καλές αποφάσεις και καλή ζωή εύχομαι σε όλους.

[Ava_ed]

Επειδή στο τόπικ αυτό καταγράφουμε όλες τις εμπειρίες μας σε σχέση με το δακτύλιο, να μία ακόμη: Μετά από έντεκα μήνες είμαι και επίσημα ανίκανη να φάω σε εστιατόριο. Το διαπίστωσα πρόσφατα. Ευτυχώς ήμουν με άτομα που γνώριζαν την κατάσταση. Μετά από λίγες μπουκιές σταμάτησα, όχι γιατί χόρτασα, αλλά γιατί ένιωθα την ανάγκη να φτύσω. (όσοι τρώτε, καλή όρεξη)! Δεν είναι φαγητό, ούτε σάλια, αλλά γαστρικά υγρά. Το παθαίνω μάλλον από τη λαιμαργία μου. Δεν το λες εμετό, αλλά ούτε και αβίαστο και ασταμάτητο φαγητό το λες. ʼραγε το παθαίνει κανείς άλλος ή μόνο εγώ?

[kiveli_ed]

Originally posted by Ava
Επειδή στο τόπικ αυτό καταγράφουμε όλες τις εμπειρίες μας σε σχέση με το δακτύλιο, να μία ακόμη: Μετά από έντεκα μήνες είμαι και επίσημα ανίκανη να φάω σε εστιατόριο. Το διαπίστωσα πρόσφατα. Ευτυχώς ήμουν με άτομα που γνώριζαν την κατάσταση. Μετά από λίγες μπουκιές σταμάτησα, όχι γιατί χόρτασα, αλλά γιατί ένιωθα την ανάγκη να φτύσω. (όσοι τρώτε, καλή όρεξη)! Δεν είναι φαγητό, ούτε σάλια, αλλά γαστρικά υγρά. Το παθαίνω μάλλον από τη λαιμαργία μου. Δεν το λες εμετό, αλλά ούτε και αβίαστο και ασταμάτητο φαγητό το λες. ʼραγε το παθαίνει κανείς άλλος ή μόνο εγώ?

:smilegrin: συμβαίνει σε μένα όταν έχει γίνει πρόσφατη ρύθμιση, όταν μου το έχει σφίξει περισσότερο ή όταν δεν μασάω καλά. :sniffle:...σπαστικό!!!!

[NADINE_ed]

Σ'ευχαριστώ,Νίνα μου,για τις ευχές σου!
Χαίρομαι που πήρες αυτήν την απόφαση και πηγαίνεις και μια χαρά απ'ό,τι βλέπω!
Είναι πολύ σημαντικό να έχεις τη στήριξη του ανθρώπου σου!Να είστε πάντα καλά κι αγαπημένοι!
Καλή δύναμη στην προσπάθεια σου κι όλα να σου πάνε κι εσένα όπως τα ονειρεύεσαι!

Κυβέλη μου,δε με διακρίνει ιδιαίτερο σθένος,μη νομίζεις...
Είμαι σίγουρη πως κι εσύ έχεις εκπλαγεί με τον εαυτό σου
σε καταστάσεις,που προέκυψαν και κλήθηκες να αντιμετωπίσεις!
Αρκεί να μην καταθέτουμε τα όπλα.Προς στιγμή μπορεί να πτοηθούμε,
να αναρωτηθούμε "γιατί" μας συμβαίνουν όλα αυτά,να μας πιάσει το παράπονο,
στο δια ταύτα όμως αυτό έχουμε,μ'αυτό θα πορευτούμε και καλό είναι να κάνουμε
το καλύτερο δυνατό,που την εκάστοτε στιγμή μπορούμε.Κάποτε,δε μπορεί,θα δικαιωθούμε!

'Αβα μου,αυτά τα γαστρικά υγρά που λες τα έχεις παρατηρήσει μετά από ρυθμίσεις όπως λέει κι η Κυβέλη,
μετά από τα γεύματα,που πιθανόν βιάστηκες να καταπιείς ή και κατά τη διάρκεια του ύπνου,με το που οριζοντιώνεσαι;
Κι η συχνότητα τους είναι σταθερή ή αυξάνεται σταδιακά;Έχεις μιλήσει σχετικά με τους γιατρούς σου;

[Ava_ed]

Ναταλία μου γλυκειά,
τα γαστρικά υγρά εμφανίζονται όταν βιάζομαι να καταπιώ, κάτι που γίνεται πάντα, μιας και τρώω μόνο δύο φορές την ημέρα. Δε μπορώ πιο συχνά, με αποτέλεσμα τις ώρες των γευμάτων να πεινάω σα λύκος. Το φαινόμενο εντείνεται μετά τις ρυθμίσεις (όπως τώρα, καλή ώρα) και έτσι τρώω λίγες μπουκιές και φτύνω, ξανά τρώω και πάλι τα ίδια κοκ, μέχρι να τελειώσει το πιάτο. Αν μου αρέσει και το φαγητό ιδιαίτερα... φασκελοκουκούλωστα. Το είπα στο γιατρό και μου είπε πως αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει. Να τρώω αργά, να μασάω καλά, να ακολουθώ με δυο λόγια τους κανόνες του δακτυλίου. Αυτή τη φορά πάντως ο γιατρούλης μου "με τακτοποίησε". Έφαγα χθες βράδυ μία καροτοσαλάτα και μισή φέτα ψωμί και έσκασα. Πού οι παλιές, χρυσές εποχές... Είμαι λαίμαργη γενικά και αυτό δε μπορώ να το αλλάξω. Προσπαθώ πολύ, όμως, δεδομένων των συνθηκών. Πώς να είμαι κυρία, να τρώω κομψές μπουκίτσες, τη στιγμή που θέλω να καταβροχθίσω τα πάντα? Όταν οριζοντιώνομαι δεν υπάρχει θέμα, ούτε μετά το πέρας του γεύματος.
Με τα δεδομένα αυτά, άντε να βρούμε άντρα... Θα πάμε σε κανένα εστιατόριο και θα του πω, μισό λεπτό αγάπη, πάω να φτύσω, μη χαλιέσαι εσύ :regan:
Εσείς οι μανικοφορεμένοι έχετε τέτοια θεματάκια ή όλα καλά? Μπορείτε, δηλαδή, να καταπιείτε αμάσητες μπουκιές (αλά παλαιά) ή χρειάζεται και εκεί προσοχή? Εξυπακούεται πως σου εύχομαι αυτή η προσπάθεια να είναι η τελευταία, η οριστική και η τελεσίδικη! Και γιατί να μην είναι? Δε νομίζω πως είσαι αδύναμος χαρακτήρας, θέλει κότσια για να κάνει κανείς όσα έκανες. :love:

[kiveli_ed]

Originally posted by Ava
Ναταλία μου γλυκειά,
τα γαστρικά υγρά εμφανίζονται όταν βιάζομαι να καταπιώ, κάτι που γίνεται πάντα, μιας και τρώω μόνο δύο φορές την ημέρα. Δε μπορώ πιο συχνά, με αποτέλεσμα τις ώρες των γευμάτων να πεινάω σα λύκος. Το φαινόμενο εντείνεται μετά τις ρυθμίσεις (όπως τώρα, καλή ώρα) και έτσι τρώω λίγες μπουκιές και φτύνω, ξανά τρώω και πάλι τα ίδια κοκ, μέχρι να τελειώσει το πιάτο. Αν μου αρέσει και το φαγητό ιδιαίτερα... φασκελοκουκούλωστα. Το είπα στο γιατρό και μου είπε πως αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει. Να τρώω αργά, να μασάω καλά, να ακολουθώ με δυο λόγια τους κανόνες του δακτυλίου. Αυτή τη φορά πάντως ο γιατρούλης μου "με τακτοποίησε". Έφαγα χθες βράδυ μία καροτοσαλάτα και μισή φέτα ψωμί και έσκασα. Πού οι παλιές, χρυσές εποχές... Είμαι λαίμαργη γενικά και αυτό δε μπορώ να το αλλάξω. Προσπαθώ πολύ, όμως, δεδομένων των συνθηκών. Πώς να είμαι κυρία, να τρώω κομψές μπουκίτσες, τη στιγμή που θέλω να καταβροχθίσω τα πάντα? Όταν οριζοντιώνομαι δεν υπάρχει θέμα, ούτε μετά το πέρας του γεύματος.
Με τα δεδομένα αυτά, άντε να βρούμε άντρα... Θα πάμε σε κανένα εστιατόριο και θα του πω, μισό λεπτό αγάπη, πάω να φτύσω, μη χαλιέσαι εσύ :regan:
Εσείς οι μανικοφορεμένοι έχετε τέτοια θεματάκια ή όλα καλά? Μπορείτε, δηλαδή, να καταπιείτε αμάσητες μπουκιές (αλά παλαιά) ή χρειάζεται και εκεί προσοχή? Εξυπακούεται πως σου εύχομαι αυτή η προσπάθεια να είναι η τελευταία, η οριστική και η τελεσίδικη! Και γιατί να μην είναι? Δε νομίζω πως είσαι αδύναμος χαρακτήρας, θέλει κότσια για να κάνει κανείς όσα έκανες. :love:

Χαχαχα και ξαναχαχαχα βρε Αβα μου!!! Μου έχει τύχει ραντεβού να είμαι εγώ σουσού κυρία γιατί δεν μπορούσα να φάω (είχα κάνει μολις ρύθμιση) και ο καημενούλης μου λέει...."φάε γιατί δεν τρως, δε σου άρεσε το φαγητο, μήπως να παραγγείλουμε κατι άλλο"....άντε τώρα να του εξηγήσεις του ανθρώπου!!

[nina76]

offi topic αλλά ήθελα να το πω: αβα είσαι πολύ αφασία, πολύ συχνά με κάνεις και γελάω απίστευτα. πρέπει να είσαι πολύ cool ατομο με απιστευτο χιουμορ !!

[click]

Originally posted by nina76
offi topic αλλά ήθελα να το πω: αβα είσαι πολύ αφασία, πολύ συχνά με κάνεις και γελάω απίστευτα. πρέπει να είσαι πολύ cool ατομο με απιστευτο χιουμορ !!

και μενα!

[NADINE_ed]

Originally posted by Ava

Εσείς οι μανικοφορεμένοι έχετε τέτοια θεματάκια ή όλα καλά? Μπορείτε, δηλαδή, να καταπιείτε αμάσητες μπουκιές (αλά παλαιά) ή χρειάζεται και εκεί προσοχή? Εξυπακούεται πως σου εύχομαι αυτή η προσπάθεια να είναι η τελευταία, η οριστική και η τελεσίδικη! Και γιατί να μην είναι? Δε νομίζω πως είσαι αδύναμος χαρακτήρας, θέλει κότσια για να κάνει κανείς όσα έκανες. :love:

Σέυχαριστώ,ʼβα μου!
Πάντως και για μας τους μανικωμένους αλλά και για τους παρθένους στο στομάχι
τα πολλά μασήματα,η χαλαρή αργή διαδικασία του φαγητού,που δίνει χρόνο
στον εγκέφαλο πως χορτάσαμε,που διευκολύνει και την πέψη είναι κάτι που πρέπει να γίνει βίωμα.
Είναι δύσκολο ν'αλλάξουμε διατροφικές συνήθειες,το καταλαβαίνω,αλλά δε βάλαμε
τον οργανισμό μας σε τόση δοκιμασία για να συνεχίζουμε να μη συνεργαζόμαστε μαζί του.

Όσο για το ρομαντικό δείπνο,ομολογώ πως ετσι που το θέτεις δεν ακούγεται πολύ σέξυ,
από την άλλη όμως τα βογγητά που εγώ τουλάχιστον βγάζω όποτε τρώω παραπέμπουν
σε πρόσκληση να παραλείψουμε το επιδόρπιο,κάτι σα να άρχισαν ήδη τα προκαταρτικά...
Θυμάσαι τη φοβερή εκείνη σκηνή με τη Σάλυ(Μεγκ Ράιαν),τότε που συνάντησε τον Χάρυ
και προσπαθούσε να του δείξει πως δε σκαμπάζουν αν όντως έχουμε έρθει σε οργασμό ή προσποιούμαστε;

http://www.youtube.com/watch?v=5nNhO...eature=related

Mην απορήσεις αν η διπλανή κυρία παραγγείλει "I'll have what's she's having!"

[sabe]

ʼβα,γιατί όμως δεν μπορείς πιο συχνά;Eίναι λόγω εργασίας,χρόνου,χώρου,τι ακριβώς;Aν δεν είμαι αδιάκριτη.
Ελπίζω να το ξεπεράσεις και αυτό το θεματάκι με τα υγρά.Κάπου είχα διαβάσει κάτι γι αυτό,ανάθεμα τη μνήμη μου.Θα ψάξω να το βρω.
Ναταλία,μερικές φορές σκέφτομαι πως εσύ είσαι απ'αλλού φερμένη.:thumbup:

[Ava_ed]

Ναταλία, έχω μία "καυτή" πρόταση: Μόλις βρεθούν τα έτερα ημίσεα, γιατί δεν κανονίζουμε double date? Με σένα να βογγάς ηδονικά και με μένα να φτύνω, νομίζω πως θα έχει μεγάλη επιτυχία! Θα τους εντυπωσιάσουμε!
Sabe, δε μπορώ, γιατί δε μου βγαίνει. Δεν πεινάω, λείπω και αρκετές ώρες, οπότε.. Κάποτε μία διαιτολόγος μου είχε επιβάλει να τρώω κάθε 3-4 ώρες, που ξέρω πως είναι και το πιο σωστό και είχα μαρτυρήσει! Πάντως σήμερα τα κατάφερα, έφαγα κομψά και χαριτωμένα και απέφυγα το επεισόδιο.

[NADINE_ed]

Originally posted by Ava

Ναταλία, έχω μία "καυτή" πρόταση: Μόλις βρεθούν τα έτερα ημίσεα, γιατί δεν κανονίζουμε double date? Με σένα να βογγάς ηδονικά και με μένα να φτύνω, νομίζω πως θα έχει μεγάλη επιτυχία! Θα τους εντυπωσιάσουμε!

Χαχαχα!Τρελά γλέντια,φιλενάδα!Βάλε και τα ρεψίματα...Πώς να αντισταθούν μετά στη γοητεία μας;

[flafy]

Καλημέρα, καλή χρονιά
Οπως όλοι σχεδόν, μ'αρέσει το φαί. Δεν τρώω πολύ, αλλά τυροπιτες σουβλάκια πίτσες είναι σε καθημερινή εναλλαγή. Εχω κάνει άπειρες δίετες από τα 20 και μετά και τώρα είμαι 43. Προφανώς και τα ξαναπαίρνω μόλις ικανοποιηθώ από τον ευατό μου και χαλαρώσω. Την τελευταία φορά που έκανα δίετα έχασα 8 κιλά, αλλά ένοιωθα πολύ πιεσμένη ψυχολογικά (ακόμα έτσι νοιώθω) και τα παράτησα. Σκεφτόμουν για δακτύλιο, και με έχετε προβληματίσει. Αν στρωθώ για δίετα χάνω εύκολα, πως θα ρυθμίσω όμως το ψυχολογικό μου για να τα καταφέρω? Ειμαι 95 κιλά με ύψος 1.62 (σε σκαμνάκι πάνω). Ξέχασα να αναφέρω ότι είμαι άνθρωπος που βαριέται εύκολα και θα ήθελα ένα μαγικό ραβδάκι για να χάσω τα 45 παραπανίσια κιλά....χτες