Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ

[JOYLESS]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ!
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ Η' ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ.
ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΔΙΑΙΤΑ-ΑΝΟΡΕΞΙΑ-ΒΟΥΛΙΜΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΜΕ ΘΥΜΑΜΑΙ.
ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ, ΜΕ ΑΔΑΗΣ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΩΣΤΕ. ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΕ ΜΙΑ ΓΙΑΓΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΛΑΤΡΕΥΕ, ΜΙΑ ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.
ΜΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΑ 7.5 ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΘΩΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕ ΑΦΗΝΑΝ ΚΑΙ ΕΠΑΙΖΑ ΕΞΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΑ. ΦΥΣΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΑΝ ΠΛΗΡΩΣ ΕΜΕΝΑ ΑΠΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΗΛΙΘΙΑ & ΒΛΑΚΑ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΟΝΤΑΣ ΠΛΗΡΩΣ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΑΡΡΕΙΣ ΚΑΙ ΗΜΟΥΝ ΣΕ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΗΛΙΚΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.
ΦΥΣΙΚΑ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ Η' ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ......ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΠΑΤΟ ΟΠΩΣ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ. ΕΝ ΜΕΣΩ ΚΑΥΓΑΔΩΝ ΚΑΙ ΜΠΟΛΙΚΟΥ ΞΥΛΟΥ ΦΤΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ, ΟΠΟΥ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΟΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΟΛΕΣ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ? ΣΕ ΜΟΝΙΜΗ ΔΙΑΙΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΓΩ....ΕΧΩ ΓΕΜΙΣΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΕΡΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ,( ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΖΩ ΠΙΣΩ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΕΣ)
ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΜΟΥ ΕΦΗΒΕΙΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΚΑΥΓΑΔΩΝ ΚΑΙ ΞΥΛΟΥ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ , ΓΙΑ ΤΟ ΝΤΥΣΙΜΟ ΜΟΥ , ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΟΔΟΥΣ ΚΛΠ.ΚΛΠ.ΚΛΠ. ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΤΗΝ ΝΕΥΡΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ. ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΑΔΕΡΦΗ ΛΕΙΠΑΝ ΣΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ... ΕΓΩ ΕΚΟΨΑ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣ. ΗΜΟΥΝ ΠΕΡΙΧΑΡΗΣ ΠΟΥ ΑΔΥΝΑΤΙΖΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΟΥΝ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΟΣΟ ΑΠΟΛΥΤΑ. ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟΣ ΑΧΡΗΣΤΗ ΟΠΩΣ ΟΛΗ ΠΙΣΤΕΥΑΝ, ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΔΕΙΧΝΑ ΕΓΩ. ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΒΓΩ ΕΞΩ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΩ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ, ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΞΕΝΙΕΣ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΙΛΕΝΑΔΩΝ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΔΟΥΝ ΜΕ ΜΑΓΙΟ, ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΘΑ ΕΒΛΕΠΑΝ ΤΗ ΠΡΗΣΜΕΝΗ ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΠΑΧΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΞΕΧΕΙΛΙΖΑΝ. 1,68 ΥΨΟΣ ΚΑΙ 49 ΚΙΛΑ ΤΗ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ.
ΒΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΗΜΟΥΝ ΑΝΟΡΕΚΤΙΚΗ. ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΒΕΒΑΙΑ ΔΟΥΛΕΥΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΕΝΟΧΙΚΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕ ΕΠΕΙΣΑΝ ΟΤΙ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΜΟΥ. ΕΚΕΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΒΓΑΖΑΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΧΡΗΣΤΗ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΞΑΔΕΡΦΕΣ ΜΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΩΣ ΠΑΛΙΟΤΕΡΕΣ ΔΕΝ ΕΧΑΝΑΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΚΟΛΑΣΗ. ΕΚΛΑΙΓΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΤΟ ΘΕΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ, ΠΙΑΝΟΝΤΑΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΙΕΜΑΙ.
ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΠΡΙΝ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ 20 ΤΟΤΕ ΕΝΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΕ.... ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ....ΜΕ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΥΡΟ ΜΟΥ ΩΣ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΑΝΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΣΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ.
ΒΕΒΑΙΑ ΕΓΩ ΜΕ ΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ COMPLEX ΜΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΚΟΛΛΗΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΛΟΥΜΠΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΜΠΕΙ. ΤΟΝ ΕΠΡΗΖΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ, ΑΧ. ΠΑΧΥΝΑ , ΑΧ Η ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ ΠΡΗΣΤΗΚΕ , ΑΧ ΤΟ ΕΝΑ , ΑΧ ΤΟ ΑΛΛΟ. ΑΥΤΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΛΗ? ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ!!!! ΜΟΝΟ ΙΣΩΣ ΛΙΓΟ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΝΑ ΘΕΛΕΙ. ΤΙ ΤΟ ΘΕΛΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ????
ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ Η ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ΣΤΑ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΑ ΝΑ ΚΟΠΑΝΙΕΜΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ 3 ΩΡΕΣ!! ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ ΗΤΑΝ ΟΤΙ Η ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΒΕΛΤΙΩΣΑ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΜΩΣ ΕΙΧΑ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΑΓΙΑ , ΕΙΧΑ ΣΤΕΡΗΘΕΙ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ... ΦΥΓΑΜΕ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΑΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΑΖΙ ΟΠΟΥ ΕΓΩ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΜΗ ΔΕΝ ΤΡΩΩ. ΤΥΨΕΙΣ ΜΕΤΑ ΧΑΜΟΣ!!!ΝΑ ΛΕΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ "ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΑ , ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΧΟΝΤΡΗ ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ.... "ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΑΩ ΚΙΟΛΑΣ. ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΠΑΘΑΙΝΩ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΒΟΥΛΙΜΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ....
ΔΟΚΙΜΑΖΩ ΝΑ ΞΕΡΑΣΩ ΑΝΕΠΙΤΥΧΩΣ!!ΜΟΥ 'ΡΧΕΤΑΙ Η ΦΑΕΙΝΗ ΙΔΕΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΑΡΩ ΚΑΘΑΡΚΤΙΚΑ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΠΟΥ ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΟΤΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΚΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΥΓΙΣΗ. ΕΤΣΙ ΕΙΣΑΙ? ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ. ΚΑΙ ΘΑ ΤΡΩΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΧΑΙΝΩ...ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΤΗΝ ΞΕΡΕΤΕ. ΑΛΛΟΣ ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΑ ΞΥΠΝΑΩ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΩ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΝΑ ΛΕΩ ΠΩΣ ΕΓΙΝΕΣ ΕΤΣΙ?????ΧΟΝΤΡΥΝΕΣ, ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΜΗ ΦΑΩ, ΜΕΤΑ ΕΦΟΔΟΣ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ & ΜΕΤΑ ΧΑΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΑΛΕΤΑ.
ΑΛΛΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΕΤΣΙ ΩΣ ΤΑ 25. ΕΥΤΥΧΩΣ ΩΣ ΕΚ ΘΑΥΜΑΤΟΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΑΚΟΜΑ ΕΚΕΙ.
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ???!!!!!ΩΣ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!!!!ΤΟ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ ΟΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΕΧΩ 9 ΣΤΑ 10 ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΒΟΥΛΙΜΙΑΣ.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΟΥ. ΓΡΑΦΟΜΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ. ΤΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΚΑΛΑ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 9 ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΜΕΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟ 3 ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ 2. ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΝΕ. ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΤΥΧΗ ΜΑΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΛΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.
ΜΕ ΒΟΗΘΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΩ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ , ΤΟ ΠΩΣ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΜΟΥ ΚΕΝΟ ΜΕ ΩΘΕΙ ΣΤΟ ΝΑ ΖΗΤΑΩ ΚΑΛΥΨΗ ΣΤΟ ΦΑΙ, ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΕΙΧΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙ ΠΟΤΕ. ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΥΤΕΙ. ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΤΟ 2002 ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙ.....
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΑΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ HAPPY ENDING ΝΑ ΔΩΣΩ ΕΝΑ ΜΥΝΗΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ , ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΩΣ ΝΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ.
ΜΕΝΩ ΕΓΚΥΟΣ 54 ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΥΣΤΕΡΙΑΖΟΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΦΑΙ.
ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΜΥΡΙΑ ΠΡΟΒΛΉΜΑΤΑ ΤΥΠΟΥ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΑΦΟΥ ΕΜΕΙΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ. ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ , ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ 2 ( ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΜΑΣ ) ΝΕΟΤΑΤΕΣ ΑΛΛΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΙΝΕΖΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΟΥΣΑ. ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΚΡΑΤΗΣΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙΣ...( ΣΥΜΕΙΟΤΕΟΝ ΟΤΙ ΕΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΒΕΒΑΙΑ ) ΕΓΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΓΧΟΣ, ΤΗ ΜΑΥΡΙΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΦΟΥ ΒΛΕΠΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΜΑΝΑΔΕΣ ΤΩΝ ΦΙΛΕΝΑΔΩΝ ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΝ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΤΟΥΣ. Ο ΜΟΝΟΣ ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΠΑΡΑΚΑΛΑΕΙ "ΕΜΠΙΣΤΕΨΟΥ ΜΕ ΕΓΩ ΘΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ" ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΕ ΦΤΑΣΕΙ ΟΜΩΣ ΤΑ 76 ΚΑΙ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΗΘΕΛΕ.
ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΖΩ ΨΥΓΕΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΑΠΟΒΑΛΛΩ ΜΕΤΑ ΓΙΑΤΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΚΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΟΤΕ ΠΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΚΟΠΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ. ΓΕΝΝΑΩ 76 ΚΙΛΑ. Ο ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΣ ΜΟΥ ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΚΟΥΚΛΟΣ. ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΗΡΕΜΩ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ 7 ΚΑΚΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΞΑΝΑΓΥΡΝΟΥΝ ΠΙΣΩ. ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΛΑ ΚΑΤΑ ΔΙΑΟΛΟΥ, Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ, (ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΡΑΒΟ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΟ ΕΦΑΓΕ ΚΑΙ Ο ΓΑΙΔΑΡΟΣ), ΚΑΙ Η ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ.. ΝΙΩΘΩ ΣΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΞΕΡΙΖΩΣΑΝ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ.. ΣΑΝ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩ ΑΠΟΤΟΜΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΛΙΓΕΣ ΚΑΛΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΧΡΟΝΩΝ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΑΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΗ. ΞΑΝΑΠΕΦΤΩ ΣΤΟ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ.
ΣΥΝΕΡΧΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΜΕΝΩ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟ 2ο ΠΑΙΔΙ( 54 ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΓΕΝΝΑΩ 78) ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΚΥΛΗΣΩ ΑΜΕΣΩΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ.
ΤΟ ΘΕΤΙΚΟ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ( ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΘΕΤΙΚΟ ΝΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ) ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΦΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΚΑΤΑΦΕΡΩ ΣΙΓΟΥΡΑ....ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ!
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΕΓΡΑΨΑ ΟΛΟΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΕΙΜΑΡΡΟ, ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΕΣ ΜΕΡΕΣ....ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΚΡΥΒΟΜΑΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ.....!!!!
ΣΚΕΨΟΥ ΗΜΟΥΝ ΕΦΗΒΗ ΚΑΙ ΚΟΝΤΕΥΩ 33, ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΩΗ....
Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ Μ'ΑΚΟΥΣΕΣ ΠΑΝΤΩΣ. ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ Θ'ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ!!!!!!!

[Kleanthis_ed]

Joyless!!!Καλώς ήλθες!Χαίρομαι που θέλησες να μοιραστείς μαζί μας τις εμπειρίες σου κι ένα μικρό κομμάτι της ,ομολογουμένως έντονης απ' όλες τις πλευρές, ζωής σου.Είναι όμορφο να μπορείς να βρεις κάποιον που να σε ακούει - διαβάζει,είναι - σίγουρα - και μέθοδος αποφόρτισης πολλές φορές.
Κυρίως, όμως, σκέψου πως με το χειμαρρώδη λόγο σου μπορείς να βάλεις σε δημιουργικές σκέψεις κάποιους που στάθηκαν και διάβασαν τις πολύτιμες αυτές γραμμές σου...
Γι' αυτό και ελεύθερα μπορείς όποτε θες και έχεις διάθεση και χρόνο να γράφεις ότι και όσο θες χωρίς να σκέφτεσαι αν έγινες κουραστική ή πληκτική...Πολλές φορές οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη να βρούμε το χώρο που άλλοι κάποτε μας στέρησαν...( ακόμα και αν αυτός είναι αποθηκευμένος σε κάποιο σκληρό δίσκο υπολογιστή...)

Καλή συνέχεια και επιτυχία σε ότι και αν προσπαθείς...

ΥΓ:Νομίζω πως είναι πιο ευανάγνωστα τα πεζά γράμματα από τα κεφαλαία...και πιο ξεκούραστα...:)

[femalethess]

Aυτό που καταλαβαίνω εγώ για σένα, είναι οτι μιλάμε για έναν άνθρωπο με απίστευτες δυνάμεις μέσα του!Πέρασες από δύσκολες καταστάσεις χωρίς να σου αξίζουν και δεν το έβαλες κάτω!Η μια σφαλιάρα πίσω από την άλλη κι εσύ δεν μάσησες πουθένα!Αυτό φαίνεται απο τα 2 παιδιά που μεγαλώνεις, από τον σύντροφο που έχεις δίπλα σου και κυρίως από το οτι είσαι ΕΔΩ! Πρέπει να καταλάβεις τη δύναμη που έχεις και να της δείξεις απόλυτη εμπιστοσύνη. Έχω περάσει κι εγώ από χίλια δυο σκατά (μπορείς να δεις της δημοσιεύσεις μου όπως και το αθρλακη στην κεντρική σελίδα "Η ιστορία της Κικης") και σε νιώθω απίστευτα πολύ κοντά μου...Είναι πολύ σοκαριστικό όταν βρίσκεις ανθρώπους με ίδια βιώματα...Διαβάζοντας αυτά που έγραψες , είχα μπροστά μου εικόνες, τόσο ζωντανές... Είπες 5 πράγματα και ένιωσα τα 100!
Θέλω να βοηθήσω όσο γίνεται και όσο μπορώ!Εγώ έχω ξεφύγει από αυτό τον εφιάλτη που έζησα τόσο έντονο σε κάθε μου φλέβα και αυτό που έμεινε μέσα μου είναι δύναμη και για μένα και για όποιον την χρειάζεται!Θέλω να βγεις από αυτό το τρυπάκι ΟΡΙΣΤΙΚΑ και να μεγαλώσεις τα παιδιά σου όμορφα...

[JOYLESS]

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο με ενθαρρύνουν τα λόγια όλων σας.....
Μακάρι να ξαναβγώ από το τρυπάκι αυτό.
Σήμερα αγόρασα νέα συσκευασία φάρμακα...
Είμαι κομμάτια από την κούραση και όλα μου φταίνε.
Δεν το πιστεύω ότι η ιστορία της Κικής είναι δική σου! Μπράβο σου που τα κατάφερες! Όταν διάβασα την εισαγωγή νόμιζα πως έβλεπα τον εαυτό μου.
Τελικά είμαστε και περισσότεροι απο ότι πίστευα......
Συγχαρητήρια ξανά για την φοβερά χρήσιμη σελίδα και την υποστήριξη σε όλους μας...Μακάρι μια μέρα να είμαι σε θέση να δώσω και εγώ κουράγιο σε κάποιους.....

[femalethess]

JOYLESS
πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να του αναγνωρίσεις τα όσα μέχρι σήμερα εφτιαξέ που είναι πολλά!
Το δυναμισμό που έχεις μέσα σου βγάλτον σε κάτι δημιουργικό, σε κάποιο χόμπυ, σε οτιδήποτε, αλλά μην τον κρατάς μέσα σου!
Ξέρω οτι το κενό τον γονιών είναι μεγάλο τραύμα ( το έχω νιώσει κι εγω για τα καλά στο πετσί μου) αλλά να ξέρεις πως το να γίνει κάποιος γονιός πρέπει να έχει ταλέντο μέσα του και φαίνεται πως οι δικοί μας δεν είχαν!
Αυτό το κενό δεν πρέπει να μας κρατάει στάσιμους!!!Προσπάθησε μέσα απο τις εμπειρίες σου να δεις τα όμορφα που πήρες και κυρίως να δεις τη δύναμη που έχεις μέσα σου!
Τα φάρμακα που λες οτι αγόρασες τι φάρμακα είναι? Να θυμάσαι πως το καλύτερο φάρμακο που μπορείς να πάρεις βρίσκεται μέσα σου και σε ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν για αυτό που είσαι!!! Χάρηκα πολύ που γνώρισα ένα άνθρωπο που δε μασάει σε καμιά δυσκολία και έχει τον τσαμπουκά να τα παλεύει με θεριά!!!

[marmade]

Τί γίνεται παιδιά όταν οι κρίσεις βουλιμίας οδηγούν σε κρίσεις πανικού;;;
και όταν σε πιάνει κτρίση πανικού όταν αρχίζεις να τρως γιατί νομίζεις ότι θα σε πιάσει κρίση βουλιμίας;;
έχω ξεκινήσει και εγώ ψυχοθεραπείες εδώ και κάποια διάστημα αλλά παρότι ανακαλύπτω τα κενά μέσα μου που οδήγησαν στη βουλιμία δεν έχω καταφέρει να ξεπεράσει ούτε τα επεισόδια,παρά μόνο να τα περιορίσω , ούτε όμως κια το φόβο....
φοβάμαι τα πάντα, υπάρχουν φορές που νομίζω ότι φοβάμαι να μείνω μόνη γιατί κάτι θα πάθω, φοβάμαι να κοιμηθώ γιατί νομίζω ότι κάτι θα μου συμβεί στον ύπνο μου. έχω επηρεαστεί τόσο πολύ από τις συνέπειες της βουλιμίας που έχω διαβάσει στα διάφορα δημοσιεύματα, που νομίζω ότι ανά πάσα στιγμή θα σταματήσει η καρδιά μου και θα πεθάνω. Τελικά ίσως να μην με βοήθησε καθόλου το ότι διάβασα τόσα πολλά. Ξυπνάω το πρωί και δεν μπορώ να βγάλω ούτε μία στιγμή από το μυαλό ότι είμαι άρρωστη. Νομίζω ότι περπατάω στο δρόμο και όλοι με κοιτάνε λες και ξέρουν......
ξεπερνιέται αυτό;;; το νιώθετε εσείς;; πώς θα γίνει να ξανανιώσω άνθρωπος και όχι 'σκουλήκι' (χωρίς να έχω κάτι με τα σκουλήκια)...

[JOYLESS]

Τα κενά μέσα σου που οδήγησαν στη βουλιμία θα καταφέρεις να τα κλείσεις (λυπάμαι που το λέω ) ΜΟΝΟ αν διαγράψεις και εξαφανίσεις τα άτομα που σε περικλείουν και είναι πραγματικά υπεύθυνα για την κατάσταση που είσαι τώρα. Εφ'όσον έχεις κάνει ψυχοθεραπεία μάλλον καταλαβαίνεις πολύ καλά τι εννοώ. Γιατί όλα αυτά τα επεισόδια βουλιμίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά αποφυγή των αληθινών προβλημάτων , κοινώς βουλώνω το στόμα μου με φαί για να μη μιλήσω και μετά κάνω και έναν εμετό ή παίρνω καθαρκτικά για να αυτομαστιγώσω τον εαυτό μου γιατί είμαι όπως λες σκουλήκι και άχρηστη που δεν κατάφερα να κρατηθώ και έφαγα ακόμη μια φορά όλο το ψυγείο ( στην κυριολεξία όμως )
Εγώ δυστυχώς για διάφορους λόγους δεν τα κατάφερα, τους τρώω ακόμα στη μάπα και γι'αυτό ξανακύλησα.
Προσπάθησα να τους μιλήσω να βρω μια δίοδο επικοινωνίας ανεπιτυχώς μπορώ να πω....Μετά απλώς τους αγνόησα και γιατρεύτηκα προσωρινά μέχρι που τους ξαναφορτώθηκα.
Προσπάθησε και εσύ να κλείσεις τους ανοιχτούς λογαριασμούς, το ξέρω είναι το πιο δύσκολο απ'όλα....Είναι σαν να έχεις μια τεράστια πληγή στη ψυχή και συ να πρέπει να στρίψεις το μαχαίρι ακριβώς μέσα.
Αλλά όπως είπε σε προηγούμενο μήνυμα και η gothess η μόνη που μπορεί να βοηθήσει πρώτα το εαυτό της είσαι εσύ. Ούτε ο ψυχολόγος, ούτε κανείς.
Αν πάλι έπεσα εντελώς έξω μαζί σου ζητώ συγνώμη, όλα αυτά ειπώθηκαν από προσωπικές εμπειρίες.

Και πίστεψε με δεν είσαι σκουλήκι, είσαι άνθρωπος που απλώς χρειάζεσαι λίγο παραπάνω αγάπη προς τον ευατό σου όπως όλοι μας....

ΥΓ. Βy the way Τι εννοείς κρίσεις πανικού? Και ποιές είναι οι συνέπειες της βουλιμίας?

[JOYLESS]

Εννοούσα η femalethess.... Sorry στην προαναγράφουσα.
Και πραγματικά femalethess σ'ευχαριστώ για το κουράγιο και τα πολύ καλά σου λόγια.
Μακάρι να ξανααισθανθώ δυνατή να νικήσω και αυτό το θεριό.

Καλημέρα!@!@

[femalethess]

marmade και jouless,
πρώτα από όλα να σας πω οτι οι ιστορίες μας είναι καρμπόν!!!Και επειδή πέρασα όλο αυτό το λούκι για μεγάλο χρονικό διάστημα και στην έσχατη μορφή του και κατάφερα να το ξεπεράσω, θέλω να πιστεύω οτι μπορώ να βάλω ένα λιθαράκι στον αγώνα που κάνετε!
Πάνω σε αυτό που λέτε, οτι δηλαδή πρέπει να διαγράψουμε όλους αυτούς που μας έκαναν κακό, έχω αντίθετη άποψη.Και να τους διαγράψουμε, ποιος μας λέει οτι αύριο δε θα συναντήσουμε πάλι κάποιον αντίστοιχο?Και κάθε φορά που θα συναντάμε έναν τέτοιο άνθρωπο δεν γίνεται να του επιτρέπουμε να μας γυρίζει από εκεί που ξεκινήσαμε!
Οπότε το μόνο όπλο που έχουμε είναι να δυναμώσουμε το μέσα μας και να πιστέψουμε σε αυτό για να έχουμε τη δύναμη και την αντοχή να μπορούμε να τους αντιμετωπίζουμε όλους αυτούς!
Με τους άλλους απλώς πρέπει να συμβιβαστούμε και να τους αποδεχτούμε όπως είναι και με μας πρέπει να βρούμε τρόπους να δυναμώσουμε τις άμυνες μας.
Εγώ είχα τρομερό πρόβλημα με τον πατέρα μου.Μια ζωή προσπαθούσα να καλύψω τα κενά και τις πληγές που είχα απο αυτόν αλλά μάταια.Κάθε φορά με πλήγωνε όλο και περισσότερο μέχρι που μια μέρα τον διέγραψα από τη ζωή μου!Πέρασαν 2 χρόνια χωρίς να έχω καμία απολύτος επαφή μαζί του...Το πρόβλημα όμως υπήρχε!Ήταν εκεί και με περίμενε να με γυρίσει με μανία και πάλι πίσω στις νευροβουλιμίες μου!Πάντα γινόταν κάτι που μου θύμιζε όλες αυτές τις τραυματικές εμπειρίες που είχα σας παιδί.Οπότε ήμουν και πάλι σε έναν φαύλο κύκλο...
Έτσι μια μέρα κατάλαβα οτι δεν πρέπει να διαγράφω τα προβλήματα μου αλλά να τα αντιμετωπίζω με κουράγιο και περηφάνια. Συμβιβάστικα με τα όσα είχα περάσει και είπα στον εαυτό μου "ωραία φάγαμε τα σκατά τώρα είναι καιρός να πάμε για τα καλύτερα"
ʼρχισα να με αγαπώ και να με φροντίζω. Να μου αναγνωρίζω όλα όσα πέρασα, ξεπέρσα και δημιούργησα! ʼρχισα να κάνω πράγματα για μένα και να ανεβαίνω ένα ένα τα σκαλοπάτια. Εκτίμησα τα όσα είχα και σταμάτησα να σκέφτομαι τα όσα δεν είχα.Και έτσι πήρα μια φόρα που την έχω μέχρι και σήμερα.
Το κλειδί είναι στο να ξεκολήσουμε απο τον παρελθόν μας, όσο πικρο και αν είναι αυτό και να το κρατήσουμε μόνο σας οδηγό για να ξέρουμε τι να αποφεύγουμε!
Και θα σας πω και μια φράση μου την εχω ξαναγράψει εδώ μέσα.
- Η δυναμη που μας έβαλε σε αυτό το τρυπάκι ( γιατί θέλει δύναμη για να μπει κανείς σε κάτι τέτοιο) η ίδια δύναμη θα μας βγάλει και πάλι από αυτό το λούκι.

marmade

αυτό που αναφέρεις για τις κρίσεις πανικού τις είχα κι εγώ. ¨οταν με έπιαναν ένιωθα οτι δεν μπορούσα να αναπνεύσω,οτι θα πάθω εμφραγμα,κρύος ιδρώτος, μια ανεξήγητη φοβία για τα πάντα,πόνος στο στήθος, ταχυπαλμίες κλπ κλπ
Πήγα 3 φορές νοσοκομείο γιατί νόμιζα οτι πεθένω και φυσικά οι γιατροί δεν μου έβρισκαν τίποτα γιατί όλο αυτό συνέβαινε μέσα στο μυαλό μου.
Ταλαιπωρήθηκα περίπου 2 χρόνια με τις κρίσεις πανικού. Οι γιατροί μου έλεγαν να πάρω αγχολιτικά χάπια για να το ξεπεράσω αλλά με τίποτα δεν επέτρεπε στα 25 μου να πρέπει και πάλι να πάρω ψυχοφάρμακα για να ξεπεράσω το πρόβλημα μου,
¨Ετσι την έψαξα αλλού... Την άλλη βδομάδα ξεκινάω τη μέθοδο του βελονισμού που απο οτι έμαθα έχει οριστικά αποτελέσματα.
Αν θέλεις ψάξε κι εσύ λίγο το θέμα και μόλις ολοκληρώσω τις επισκέψεις μου ( μόνο 8 ) θα σου πω τα αποτελέσματα!

[marmade]

joyless kai femalethess
έχετε κα οιδύο δίκιο. κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας ανακάλυψα πολλές λεπτομέρειες της ζωής μου που μπορέι να με έσπρωξαν στη βουλιμία. το θέμα είναι ότι όταν άρχισα να τις συνειδητοποιώ με πήρε πολύ από κάτω. Αντί να το πάτω πεισματικά, απελπίστηκα
Ξαφνικα στην ψυχολόγο έβαλα τα κλάματα και της είπα ότι νιώθω οίκτο για εκείνο το κοριτσάκι που έκλεινε τα αυτιά του για να μην ακούει τους καυγάδες των γονιών του, που στριμωχνόταν στις γωνίες κάθε φορά που του έλεγαν ότι έφταιγε για το τάδε ή το δείνα, που απολογούντνα γιατον μοναδικό κακό βαθμό του ελέγχου...και τόσα άλλα. Το θέμα λοοιπόν είναι ή να φύγεις μακρία από τους 'κακούς' ή να τους ξεκόψεις ότι άλλαξες και αυτά που ήξερνα να τα ξεχάσουν. Πώς θα τα καταφέρω πραγματικά απορώ.....Τους έχω μάθει να τα ακούω όλα και να τα καταπίνω όλα.....και βέβαια να φταίω για όλα...και κάποια στιγμή ξεχείλησα.....
πάντως σε κάθε περίπτωση σε αυτόν τον αγώνα χαίρομαι που οι ιστορίες μου δεν βρίσκουν τοίχο
σας ευχαριστώ πολύ που με ακούτε, και βουρκώνω που το λέω, σας ευχαριστώ πάτα πολύ

[Kleanthis_ed]

Marmade,διαβάζουμε την εμπειρία καθενός - εδώ μέσα - για να πάρουμε κι εμείς δύναμη και θάρρος να αντιμετωπίσουμε τις ομοειδείς μας περιπτώσεις...
Γενικώς - μια αρχή που υποστηρίζω και θα το κάνω όσο και ν' αλλάξουν τα πράγματα γύρω μου."Κανείς δεν είναι για να σώσει κανέναν!".Όλα είναι μια μυστική,υποβόσκουσα δοσοληψία...Μας δίνουν κάτι κι εμείς δίνουμε με τη σειρά μας...Δράση - αντίδραση σα να λέμε...
Οι ιστορίες σου , λοιπον , δε βρίσκουν τοίχο, γιατί μέσα από αυτές, αναζητούμε κι εμείς τη δική μας έξοδο διαφυγής...Γι' αυτό και δεν είναι τόσο απαραίτητο να λες ευχαριστώ ( αν και σε τιμά αυτό ! ).

Χμμμ...όσο αφορά αυτά που αναφέρεις σχετικά με προβληματικές καταστάσεις που είναι γύρω μας,νομίζω πως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως δεν έχουμε ΕΜΕΙΣ το πρόβλημα αλλά ΕΚΕΙΝΟΙ.Εμείς στρεφόμαστε στη δίνη των δικών τους καταστάσεων.Ας πούμε ότι παρασυρόμαστε μαζί τους,αλλά δεν το προκαλούμε εμείς!Ε κάποια στιγμή θα βρεθεί η δύναμη να ξεφύγουμε εντελώς από το πρόβλημα αυτό...Μπορούμε να την προετοιμασουμε τη φυγή μας άλλωστε...

[marmade]

μόλις σήμερα πληροφορήθηκα ότι ένα κοντινό μου πρόσωπο, 20 ετών το οποίο και πιεζόταν εδώ και καιρό απότους γονείς του για να περάσει στο πανεπιστήμιο, για να φέρεται όπως θέλουν, να βγαίνει και να κάνει παρέα με όποιους θέλουν και πολλά άλλα....έκανε απόπειρα αυτοκτονίας.....
τον πρόλαβαν αλλά όλοι ξέρουμε ότι αν αποφασίσεις να πεθάνεις δεν σε σταματά τίποτε....κρίμα δεν είναι;;; και μπορεί οι άλλοι να έχουν το πρόβλημα σίγουρα αλλά το παιδί αυτό πληρώνει τα σπασμένα και φάινεται ότι η δίνη αυτή που λές κλεάνθη παραήταν δυνατή για να της αντισταθεί.....
Παρότι δεν είναι ακριβώς αυτοκτονία, η βουλιμία είναι μία τιμωρία, εσκεμμένη και προαποφασισμένη...

[Kleanthis_ed]

Originally posted by marmade
Παρότι δεν είναι ακριβώς αυτοκτονία, η βουλιμία είναι μία τιμωρία, εσκεμμένη και προαποφασισμένη...

Το ζήτημα είναι, ότι ενώ ξέρουμε ότι είναι τρομερά αυτοκαταστροφική,συνεχίζο� �με να πράττουμε λανθασμένα.Τελικά θέλει πολύ περισσότερη δουλειά "μέσα σου" για να μπορέσει να ξεριζωθεί η ιδέα ότι αυτό που κάνεις σε βλάπτει παρά σε ωφελεί...

Κρίμα για το παιδί και την απόπειρα.Ορισμένες φορές οι γονείς,έχοντας μεγάλη αγωνία για το μέλλον των παιδιών, παραείναι πιεστικοί.Τα χουμε περάσει κι εμείς τα των εξετάσεων παλαιότερα,σε κάποιο βαθμό...

[2sweet2b4go10_ed]

Originally posted by Kleanthis

Originally posted by marmade
Παρότι δεν είναι ακριβώς αυτοκτονία, η βουλιμία είναι μία τιμωρία, εσκεμμένη και προαποφασισμένη...

Το ζήτημα είναι, ότι ενώ ξέρουμε ότι είναι τρομερά αυτοκαταστροφική,συνεχίζο� �με να πράττουμε λανθασμένα.Τελικά θέλει πολύ περισσότερη δουλειά "μέσα σου" για να μπορέσει να ξεριζωθεί η ιδέα ότι αυτό που κάνεις σε βλάπτει παρά σε ωφελεί...

Κρίμα για το παιδί και την απόπειρα.Ορισμένες φορές οι γονείς,έχοντας μεγάλη αγωνία για το μέλλον των παιδιών, παραείναι πιεστικοί.Τα χουμε περάσει κι εμείς τα των εξετάσεων παλαιότερα,σε κάποιο βαθμό...

και ο λογος Κλεανθη, νομιζω οτι ειναι, οτι δεν αρκει η λογικη επεξεργασια και αναγνωριση αυτης της συμπεριφορας...
αυτο που μπλοκαρει και οδηγει σε τετοιεσ προβληματικες συμπεριφορες, ειναι το ....ξεκουρδιστο συναισθημα(οπως το αποκαλω εγω)...πρεπει να βρεθει ο τροπος ΑΥΤΟ να ικανοποιηθει και να καναλιζαριστει με τον σωστο τροπο ωστε να μην οδηγειται καποιος εκει...με τα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ μας πρεπει να τα βρουμε και οχι με τη λογικη μας.....

[Kleanthis_ed]

Χμ...είναι λίγο περίεργο το ζήτημα συναίσθημα & λογική.Μοιάζει και με ψιλοφιλοσοφικό...Εγώ νομίζω ότι έχει να κάνει και με τα δύο γιατί βρίσκονται σε άμεση αλληλεπίδραση...Ας πούμε τα συναισθήματα ενός μη λογικού άνθρωπου δε νομίζω ότι είναι και τα πιο υγιή...( στους ψυχασθενείς ας πούμε...)