Είμαι καλά πλέον ή πέρασα στο αντίθετο άκρο;

[Sofia]

moreira....διαβαζοντας τα οσα γράφεις, εχω την αισθηση πως θες να πεισεις τον εαυτο σου πως εισαι καλα, πως προχωρας. σαν να αμφιβάλλεις δλδ.

αν περνας απο τη μια ακρη στην άλλη γνωριζεις οτι ειναι σαν να περνας στην αλλη οψη του ιδιου νομισματος.

[Θεοφανία]

Συγνώμη γιατί μπερδεύτηκα...
Mορέιρα, είπες κάπου πως έχεις παιδί?

[weird]

Originally posted by Θεοφανία
Συγνώμη γιατί μπερδεύτηκα...
Mορέιρα, είπες κάπου πως έχεις παιδί?

Μαλλον εγω μπερδευτηκα Θεοφανια μου.

[Θεοφανία]

Originally posted by weird

Originally posted by Θεοφανία
Συγνώμη γιατί μπερδεύτηκα...
Mορέιρα, είπες κάπου πως έχεις παιδί?

Μαλλον εγω μπερδευτηκα Θεοφανια μου.

Δεν πειράζει weird μου...απλά άρχισα για λίγο να σκέφτομαι ότι το αλτσχάιμερ μου χτύπησε την πόρτα!

[moreira]

Originally posted by weird
Σου ειχα γραψει και παλια, μα δεν μου απαντησες. Ειπα τοτε οτι μαλλον δεν ησουν ετοιμη να δωσεις σημασια στα λεγαμενα μου. Σημερα λοιπον, σου τα παραθετω παλι, ετσι, μηπως κατι διαφορετικο σου πουνε αυτη τη φορα. Χαιρομαι που σε διαβαζω να χαιρεσαι τη ζωη και το κεληδισμα των πουλιων, να ονειρευεσαι τη θαλασσα και τις διακοπες, να εισαι επιλεκτικη απεναντι στα καμακια και να εχεις αποκατασταθει καλυτερα στα επαγγελματικα σου μετα απο μια απολυση! Χαιρομαι με ολα αυτα, αναγνωριζω οτι ανησυχεις γιατι τα ευχαριστα αυτα της ζωης σου ΔΕΝ σημαινουν οτι εχεις κανει ολη εκεινη την εσωτερικη διεργασια που απαιτειται για να δεις τι σε οδηγησε σε μια τοσο εντονη συναισθηματικη εξαρτηση. Ειναι ενταξει για μενα που δεν επαναπαυεσαι στις επιτυχιες σου μα παιρνεις κουραγιο απο αυτες κι αναγνωριζεις οτι εχεις πολυ δρομο ακομα.
Οριστε λοιπον, σου ειχα γραψει:


Αγαπητη, ρωτησες σε καποιο σημειο στην αρχη πως μπορεις να παψεις να κανεις αυτο που εκανες λαθος σε ολες σου τις σχεσεις, πως μπορεις να αγαπησεις τον εαυτο σου..
Και παρακατω γραφεις:
Το θέμα είναι τώρα το πώς ξεκολάω?
Με πονάει αυτή η κατάσταση.
Είχε γίνει κομμάτι της ζωής και της καθημερινότητάς μου και τώρα νοιώθω σαν ακρωτηριασμένη. Σαν να μου λείπει ένα κομμάτι απο το σώμα μου.

Για να αγαπησεις λοιπον τον εαυτο σου, πρεπει πρωτα, να τον ανακαλυψεις. Και καμια φορα, οταν δεν εχουμε αγγιξει, μυρισει, γευτει, τα δικα μας εδαφη, ο αλλος μπορει να μπει εμποδιο αναμεσα στο εσωτερικο μας αυτο ψαξιμο, στην συναντηση με τον εαυτο. Οταν ανακαλυπτεις σε βαθος ολα σου τα κομματια, ακομα και τα \"ακρωτηριασμενα\", μπορει να σταματησεις να ψαχνεις για τεχνητα μελη εξω απο εσενα, σε καποιον συντροφο, αποδεχομενη το οποιο κοστος, προκειμενου να καλυψεις τα οποια κενα σου.
Ποσο ετοιμη εισαι για μια βαθια σχεση με τον αλλο, τον ερωτικο συντροφο, οταν αγαπας και εκτιμας τοσο λιγο, οταν γνωριζεις τοσο λιγο εσενα? Νομιζω οτι το ραντεβου με τον εαυτο σου προηγειται. Εξαλλου, πιστευω οτι δεν μπορουμε να επιτρεψουμε σε καποιον αλλον να μας αγαπα περισσοτερο απο οτι εμεις οι ιδιοι τον εαυτο μας... με εναν ισως εμμεσο τροπο, θα του \"ζητησουμε\" να μας τυραννησει, ισως και να τον παρατουσαμε αν μας λατρευε, πηγαινουμε γυρευοντας δηλαδη.
Καλη τυχη σου ευχομαι. Οσο για το θεμα των κιλων, εχεις κι ενα παιδι, ανελαβε πληρως την ευθυνη της επιπολαιοτητας σου πανω στο θεμα αυτο. Η καντο σωστα ή αστο, ετσι λεω.

Αγαπητέ/η weird,

Μπορεί να μην σου απάντησα τότε, γιατί μέσα στον πόνο μου, αυτά που είχες γράψει τα έβλεπα σαν λόγια παρηγοριάς.
Μέσα μου όμως ήξερα οτι έτσι είναι.
Ολο αυτό τον καιρό, δεν έκανα τίποτα περισσότερο όμως, απο το να \"δουλεύω\" προς την κατεύθυνση που μου υπέδειξες.
Σιωπηλά.
Γι\' αυτό μετά την απόλυση, που θα μπορούσε να με ρίξει στα τάρταρα γιατί ήρθε καπάκι μετά την ερωτική αποτυχία, βρήκα το θάρρος και το θράσσος να στείλω βιογραφικό σ\' αυτή την εταιρεία που είμαι τώρα. Να έχω μια καλή θέση κι έναν καταπληκτικό μισθό.
Γιατί ΗΞΕΡΑ ότι πρέπει να κάνω κάτι ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
Φυσικά και αυτή η εξέλιξη (πάνω στο επαγγελματικό) με τόνωσε.
1. Εμεινα μόνο μια εβδομάδα άνεργη.
2. Απο τα 4 βιογραφικά που έστειλα, έκανα 4 συνεντεύξεις και με προσέλαβαν και οι 4 εταιρείες !!
(ερχόταν η μία μετά την άλλη και μόλις σιγούρευα κάτι καλύτερο ειδοποιούσα στην προηγούμενη ότι δεν θα πάω τελικά)

Μετά τα επαγγελματικά λοιπόν, ήρθε η ώρα να φτιάξω την εμφάνσή μου.
Σταθεροποίησα κιλά, γυμνάστηκα, άλλαξα τα μαλλιά μου και τώρα μ\' αρέσω.
Δεν με νοιάζει αν αρέσω στους άλλους, αλλά ν\' αρέσω σε μένα.

Με τα λεφτά της αποζημίωσης παρήγγειλα το αυτοκινητάκι μου και μετρητοίς παρακαλώ, γιατί δεν μπορώ το άγχος των γραμματίων.

Νομίζω ότι έχω αρχίσει να ζώ για ΜΕΝΑ πιά... ίσως κάποιες στιγμές να παραπατάω ακόμα, αλλά θα στηριχτώ καλά.
Οπως τα μωρά, σιγά-σιγά μαθαίνουν να περπατάνε και να στέκονται γερά στα πόδια τους.
Αλλωστε έχω κι όλους εσάς κοντά μου που όποτε το χρειαστώ, μου απλώνετε ένα χέρι βοήθειας...

Ετσι δεν είναι;

[moreira]

Originally posted by Θεοφανία

Originally posted by weird

Originally posted by Θεοφανία
Συγνώμη γιατί μπερδεύτηκα...
Mορέιρα, είπες κάπου πως έχεις παιδί?

Μαλλον εγω μπερδευτηκα Θεοφανια μου.

Δεν πειράζει weird μου...απλά άρχισα για λίγο να σκέφτομαι ότι το αλτσχάιμερ μου χτύπησε την πόρτα!

Κανείς δεν έχει αλτσχαϊμερ....
Εγώ φταίω που γράφω κατεβατά πάντα και σας μπερδεύω.

Ναι έχω παιδί. Ενα παληκάρι 24 χρόνων που έφυγε φαντάρος πρίν λίγες μέρες.
Τώρα είμαι ολομόναχη στο σπίτι και, παραδόξως, δεν με ενοχλεί ενώ φοβόμουν πολύ ότι θα με διαλύσει η απόλυτη μοναξιά.

Στην αρχή μόνο έκλαιγα γιατί φοβόμουν μήπως ταλαιπωρηθεί το παιδί μου, (γνήσια Ελληνίδα χαζομαμά....) αλλά αφού με διαβεβαίωσε κι ο ίδιος, πήγα κι εγώ 2 φορές σε επισκεπτήρια, είδα ότι περνάει άψογα... ηρέμησα.

[weird]

Θα στο πω κι αν θες το πιστευεις καλη μου!!
Ολο το βρασυ το σκεφτομουν κι ειχα μια περιεργη αισθηση οτι σημερα θα μου πεις πως εχεις παιδι!
Ειχα κολλησει κι ελεγα μα γιατι της το εγραψα αυτο?Απιστευτο μου φαινεται.

[weird]

Originally posted by moreira

Originally posted by weird
Σου ειχα γραψει και παλια, μα δεν μου απαντησες. Ειπα τοτε οτι μαλλον δεν ησουν ετοιμη να δωσεις σημασια στα λεγαμενα μου. Σημερα λοιπον, σου τα παραθετω παλι, ετσι, μηπως κατι διαφορετικο σου πουνε αυτη τη φορα. Χαιρομαι που σε διαβαζω να χαιρεσαι τη ζωη και το κεληδισμα των πουλιων, να ονειρευεσαι τη θαλασσα και τις διακοπες, να εισαι επιλεκτικη απεναντι στα καμακια και να εχεις αποκατασταθει καλυτερα στα επαγγελματικα σου μετα απο μια απολυση! Χαιρομαι με ολα αυτα, αναγνωριζω οτι ανησυχεις γιατι τα ευχαριστα αυτα της ζωης σου ΔΕΝ σημαινουν οτι εχεις κανει ολη εκεινη την εσωτερικη διεργασια που απαιτειται για να δεις τι σε οδηγησε σε μια τοσο εντονη συναισθηματικη εξαρτηση. Ειναι ενταξει για μενα που δεν επαναπαυεσαι στις επιτυχιες σου μα παιρνεις κουραγιο απο αυτες κι αναγνωριζεις οτι εχεις πολυ δρομο ακομα.
Οριστε λοιπον, σου ειχα γραψει:


Αγαπητη, ρωτησες σε καποιο σημειο στην αρχη πως μπορεις να παψεις να κανεις αυτο που εκανες λαθος σε ολες σου τις σχεσεις, πως μπορεις να αγαπησεις τον εαυτο σου..
Και παρακατω γραφεις:
Το θέμα είναι τώρα το πώς ξεκολάω?
Με πονάει αυτή η κατάσταση.
Είχε γίνει κομμάτι της ζωής και της καθημερινότητάς μου και τώρα νοιώθω σαν ακρωτηριασμένη. Σαν να μου λείπει ένα κομμάτι απο το σώμα μου.

Για να αγαπησεις λοιπον τον εαυτο σου, πρεπει πρωτα, να τον ανακαλυψεις. Και καμια φορα, οταν δεν εχουμε αγγιξει, μυρισει, γευτει, τα δικα μας εδαφη, ο αλλος μπορει να μπει εμποδιο αναμεσα στο εσωτερικο μας αυτο ψαξιμο, στην συναντηση με τον εαυτο. Οταν ανακαλυπτεις σε βαθος ολα σου τα κομματια, ακομα και τα \"ακρωτηριασμενα\", μπορει να σταματησεις να ψαχνεις για τεχνητα μελη εξω απο εσενα, σε καποιον συντροφο, αποδεχομενη το οποιο κοστος, προκειμενου να καλυψεις τα οποια κενα σου.
Ποσο ετοιμη εισαι για μια βαθια σχεση με τον αλλο, τον ερωτικο συντροφο, οταν αγαπας και εκτιμας τοσο λιγο, οταν γνωριζεις τοσο λιγο εσενα? Νομιζω οτι το ραντεβου με τον εαυτο σου προηγειται. Εξαλλου, πιστευω οτι δεν μπορουμε να επιτρεψουμε σε καποιον αλλον να μας αγαπα περισσοτερο απο οτι εμεις οι ιδιοι τον εαυτο μας... με εναν ισως εμμεσο τροπο, θα του \"ζητησουμε\" να μας τυραννησει, ισως και να τον παρατουσαμε αν μας λατρευε, πηγαινουμε γυρευοντας δηλαδη.
Καλη τυχη σου ευχομαι. Οσο για το θεμα των κιλων, εχεις κι ενα παιδι, ανελαβε πληρως την ευθυνη της επιπολαιοτητας σου πανω στο θεμα αυτο. Η καντο σωστα ή αστο, ετσι λεω.

Αγαπητέ/η weird,

Μπορεί να μην σου απάντησα τότε, γιατί μέσα στον πόνο μου, αυτά που είχες γράψει τα έβλεπα σαν λόγια παρηγοριάς.
Μέσα μου όμως ήξερα οτι έτσι είναι.
Ολο αυτό τον καιρό, δεν έκανα τίποτα περισσότερο όμως, απο το να \"δουλεύω\" προς την κατεύθυνση που μου υπέδειξες.
Σιωπηλά.
Γι\' αυτό μετά την απόλυση, που θα μπορούσε να με ρίξει στα τάρταρα γιατί ήρθε καπάκι μετά την ερωτική αποτυχία, βρήκα το θάρρος και το θράσσος να στείλω βιογραφικό σ\' αυτή την εταιρεία που είμαι τώρα. Να έχω μια καλή θέση κι έναν καταπληκτικό μισθό.
Γιατί ΗΞΕΡΑ ότι πρέπει να κάνω κάτι ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
Φυσικά και αυτή η εξέλιξη (πάνω στο επαγγελματικό) με τόνωσε.
1. Εμεινα μόνο μια εβδομάδα άνεργη.
2. Απο τα 4 βιογραφικά που έστειλα, έκανα 4 συνεντεύξεις και με προσέλαβαν και οι 4 εταιρείες !!
(ερχόταν η μία μετά την άλλη και μόλις σιγούρευα κάτι καλύτερο ειδοποιούσα στην προηγούμενη ότι δεν θα πάω τελικά)

Μετά τα επαγγελματικά λοιπόν, ήρθε η ώρα να φτιάξω την εμφάνσή μου.
Σταθεροποίησα κιλά, γυμνάστηκα, άλλαξα τα μαλλιά μου και τώρα μ\' αρέσω.
Δεν με νοιάζει αν αρέσω στους άλλους, αλλά ν\' αρέσω σε μένα.

Με τα λεφτά της αποζημίωσης παρήγγειλα το αυτοκινητάκι μου και μετρητοίς παρακαλώ, γιατί δεν μπορώ το άγχος των γραμματίων.

Νομίζω ότι έχω αρχίσει να ζώ για ΜΕΝΑ πιά... ίσως κάποιες στιγμές να παραπατάω ακόμα, αλλά θα στηριχτώ καλά.
Οπως τα μωρά, σιγά-σιγά μαθαίνουν να περπατάνε και να στέκονται γερά στα πόδια τους.
Αλλωστε έχω κι όλους εσάς κοντά μου που όποτε το χρειαστώ, μου απλώνετε ένα χέρι βοήθειας...

Ετσι δεν είναι;

Φυσικα και ετσι ειναι!
Τελικα η δουλεια με τοον εαυτο μας δεν χρειαζεται παντα να συνοδευεται απο τη βοηθεια ειδικου... κοιτα εσενα! Ποσο πολυ παλευεις, δουλευεις με τον εαυτο σου, μαθαινεις να τον αγαπας και να ζεις ΓΙ ΑΥΤΟΝ, με κεντρο εσενα, ποσο ομορφα τα κανεις ολα.
Ευχομαι απο την καρδια μου καλη συνεχεια στον δρομο σου...
Και να ΕΚΤΙΜΑΣ αυτο που εισαι, γιατι αν εσυ το κανεις δεν θα εχεις αναγκη των αλλων τις εκτιμησεις.
Οσο ολοκληρωνεσαι, τοσο πιο ολοκληρωμενα θα ζησεις και τον ερωτα που θα σου χτυπησει καποια στιγμη την πορτα.
Μπραβο σου για ολα αυτα τα βηματα. Μην απογοητευεσαι με τα πισωγυρισματα, οτι περασες δεν διαγραφεται ετσι απλα. Προχωρα πιο βαθια και δουλεψε πιο εσωτερικα, αν θελεις... Τα βιβλια ειναι ενας καλος τροπος. Ξυπνουν πραμγατα μεσα μας...
Σε φιλω.
Καθε ευτυχια σε σενα και το παιδι;)

[weird]

Originally posted by moreira
Νομίζω ότι έχω αρχίσει να ζώ για ΜΕΝΑ πιά... ίσως κάποιες στιγμές να παραπατάω ακόμα, αλλά θα στηριχτώ καλά.
Οπως τα μωρά, σιγά-σιγά μαθαίνουν να περπατάνε και να στέκονται γερά στα πόδια τους.
Αλλωστε έχω κι όλους εσάς κοντά μου που όποτε το χρειαστώ, μου απλώνετε ένα χέρι βοήθειας...

Ετσι δεν είναι;

Τα λες πολυ σοφα, όπως τα μωρα... σιγα σιγα. Δωσε λοιπόν ΧΡΟΝΟ, που σημαινει, υπομονη, μη βιαζεσαι. Τωρα κανεις βηματα, αργοτερα θα τρεξεις κιολας...
Κατα τη γνωμη μου δεν εχεις περασει στο αλλο ακρο, ωστε να ΝΟΜΙΖΕΙΣ οτι εισαι πια τελειως δυνατη, το εχεις τελειως αφησει πισω σου, δεν εχεις καμια σχεση με ευτην που ησουν, ολα ειναι υπεροχα τωρα...
Οχι, διακρινω μια επιγνωση και μια ισορροπια σ αυτα που γραφεις.
Βλεπεις οτι ανελαβες πολλη πρωτοβουλια και αναληψη ειθυνης στην επαγγελματικη σου δραση.
Βλεπεις οτι εχεις δουλεψει με την εξωτερικη σου εμφανιση, οτι εχεις επιτυχιες(κατι βεβαια που δεν ελειπε κι οταν ειχες τα παραπανω κιλακια) και δεν πεφτεις με τα μουτρα γιατι θελεισ χρονο με ΕΣΕΝΑ.
Κανεις δωρο στον εαυτο σου ενα αυτοκινητο, αντι να φυλαγες τα λεφτα για κατι αλλο.

Βλεπεις οτι αλλαξες πολλα σημεια της ζωης σου, σε θαυμαζεις αλλα δεν χανεις επαφη με τον ΦΟΒΟ μηπως ξανακυλησεις γιατι υποψιαζεσαι οτι θα πρεπει να γινει μια πολλη πιο βαθια εσωτερικη δουλεια. Ενα παρε δωσε με το μεσα σου, ενα ξεκαθαρισμα ολοκληρωτικο που θα ανοιξει τον δρομο στην μεγαλυτερη αυτογνωσια.
Τον φοβο τον διεγειερει και το γεγονος οτι καμια φορα νιωθεις να γυρνας παλι πισω, σε εκεινη την εντονη εξαρτηση, οπως για παραδειγμα την ημερα των γενεθλιων του.
Αυτο βεβαια, το βρισκω φυσιολογικο ακομα και για καποιον που εχει πληρως απεξαρτηθει.
Ολοι οι ανθρωποι με τους οποιους συνδεθηκαμε εντονα και ιδιως ερωτικα, θα ΚΑΤΕΧΟΥΝ μια θεση μεσα στην ψυχη μας, ενα σημειο του ειναι μας. Γιατι οσα ζησαμε, μας εχουν σημαδεψει αλλοτε με τον ενα ή τον άλλο τροπο.
Ετσι, φαινεται ανεφικτο να μην \"επιστρεφουμε\"καμια φορα σε εκεινη την συναισθηματικη κατασταση.
Αλλα οταν εχουμε απεξαρτηθει, εχουμε επιγνωση και ελεγχο πανω σε αυτο. Το παρελθον μας μας ανηκει αλλα δεν μας εξουσιαζει.
Υπαρχει μια λεπτη διαφορα...
Για να κλεινω, ΔΕΝ θα γινει τιποτα που εσυ δεν θελεις να γινει.
φιλια και παλι.

[Θεοφανία]

weird...είσαι απίστευτη!

Δεν ξέρω αν το έχει γράψει, (έριξα μια γρήγορη ματιά και δεν το βρήκα), αλλά εγώ θυμάμαι και απ το προηγούμενο ποστ ότι δεν είχε παιδιά...

Καλή συνέχεια στον αγώνα σου Μορέιρα...

[weird]

Originally posted by Θεοφανία
weird...είσαι απίστευτη!

Δεν ξέρω αν το έχει γράψει, (έριξα μια γρήγορη ματιά και δεν το βρήκα), αλλά εγώ θυμάμαι και απ το προηγούμενο ποστ ότι δεν είχε παιδιά...

Καλή συνέχεια στον αγώνα σου Μορέιρα...

Το εριξα μια αργη ματια και ειδα οτι σε ενα σημειο το αναφερει! χεχε κριμα, δεν εχω τηλεπαθητικες ικανοτητες τελικα:p

[MADRAGORAS]

λοιπον εχεται παθει ιδεοψυχαναγκασμο με ηχους τι πουλακια μου την εδιναν τι τζιτζικια ακομα και το ρολοι του τοιχου χεχεχεε το λεω για την μορειρα με τα πουλακια να γελασουμε λιγακι
τωρα που ειμαι καλυτερα απολα:)μβανω και τα πουλακια ακομα και την μαυρη γατα που λυσαει καθε μεσημερι απεξω απο την πορτα μου

[moreira]

Originally posted by Θεοφανία
weird...είσαι απίστευτη!

Δεν ξέρω αν το έχει γράψει, (έριξα μια γρήγορη ματιά και δεν το βρήκα), αλλά εγώ θυμάμαι και απ το προηγούμενο ποστ ότι δεν είχε παιδιά...

Καλή συνέχεια στον αγώνα σου Μορέιρα...

1. Επιτέλους έμαθα ότι είναι Η weird !!!
2. Κάπου έχω γράψει για το γιό μου στο παρελθόν, ούτε εγώ θυμάμαι όμως ΠΟΥ ακριβώς. Ομως κάπου είναι.
3. Σήμερα είμαι καλά πάλι και σκοπεύω να παραμείνω καλά για ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα αυτή τη φορά.

Με ειδοποίησαν ότι το τουτούνι μου είναι έτοιμο και μπορώ να το παραλάβω... το πήρα λοιπόν, έκανα τις ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ βόλτες όλο το απόγευμα μόνη, με φίλους, με φίλες.

Κάποια στιγμή, πηγαίνοντας να πάρω την κολητή μου για να πάμε βόλτα, με έπιασαν τα κλάματα.
Δεν πίστευα ότι οδηγούσα αυτό το αυτοκίνητο κι ότι ήταν δικό μου. Οτι κατάφερα να ξεφύγω απο τη μιζέρια που με τύλιγε μέσα της τα τελευταία 10 χρόνια. (10 χρόνια και 2 μήνες για την ακρίβεια)
Κατάλαβα ότι τελικά δεν είναι υλιστική η χαρά που νοιώθω γι\' αυτό.
Το καινούριο αυτοκίνητο είναι για μένα ένα σύμβολο. Κάτι που μου επισημαίνει ότι πάλαιψα και νίκησα. (κράτησα και το παλιό, θέλω να θυμάμαι ΤΙ πέρασα, να μην τα ξεχάσω για να μαθαίνω απο αυτά).
Γιατί μέσα σ\' αυτά τα 10 χρόνια έχω περάσει πολλά. Πάρα πολλά. Που τα θυμήθηκα στο δρόμο και με έπιασαν τα κλάματα.

Απο απλούς χωρισμούς μέχρι μονάδες εντατικής νοσηλείας, ακόμη και φυλακή χωρίς λόγο !! (η συγνώμη ήρθε μετά)

Ενοιωσα ότι δεν κλαίω απο λύπη, αλλά απο τη συγκίνηση της νίκης. Γιατί γελούσα και τραγουδούσα αυτό που έπαιζε το ραδιόφωνο, αλλά τα μάτια μου έτρεχαν σαν βρύσες.

Οταν συναντήθηκα με τη φίλη μου, άρχισε κι εκείνη να κλαίει γιατί τα έχει ζήσει απο κοντά όλα αυτά.
Μου είπε λοιπόν ότι χαίρεται πιό πολύ απο μένα, περισσότερο απο ότι θα χαιρόταν αν το έπαιρνε εκείνη αυτό το αυτοκίνητο (γιατί το ονειρεύεται απο την ημέρα που το πρωτοείδε σε κάποια έκθεση).
Και χαίρεται για τη νίκη μου.

Κι εγώ νομίζω ότι έχω αρχίσει να καταλαβαίνω γιατί τα τελευταία 10 χρόνια κάνω πάντα λάθος επιλογές συντρόφων, που με πληγώνουν και καταλήγω σε κατάθλιψη και όλα τα συνοδευτικά της κάθε φορά που χωρίζω....

Θα βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου και θα σας τις πώ για να μου δώσετε κι εσείς μια γνώμη. Αν η θεωρία μου (ΓΙΑΤΙ μερικές φορές διαλέγουμε ανθρώπους που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα μας προδώσουν και θα μας πληγώσουν) ισχύει ή όχι.

Παιδιά... σας ευχαριστώ για μια ακόμη φορά που είσαστε κοντά μου, έστω και μέσα απο μια οθόνη!!

[weird]

Καμια φορά , διαλεγουμε ανθρωπους που θα μας οδηγησουν με μαθηματικη ακριβεια στον πονο, στην τυραννια, στην προσωπική μας φυλακή. Εμεις την χτίζουμε για μας και μετα διαλέγουμε τον καλύτερο παρτενερ για τον ρολο του... δημιου.
Πολυ πλουσια τα λογια σου και ομορφα.
Και μιλωντας για ερωτα, για αυτογνωσια, για εξελιξη, για βιβλια, εχω να σου προτεινω δυο, που μου θυμισαβ κατι απο την ιστορια σου.
Το πρωτο ειναι της Βαμβουνακη, \"το τραγουδι της μασκας\". Το δευτερο ειναι του Yalom, \"ο Δημιος του Ερωτα\".
Να σαι καλα! Ειμαστε εδω να σ ακουμε:)

[Θεοφανία]

Originally posted by weird

Καμια φορά , διαλεγουμε ανθρωπους που θα μας οδηγησουν με μαθηματικη ακριβεια στον πονο, στην τυραννια, στην προσωπική μας φυλακή. Εμεις την χτίζουμε για μας και μετα διαλέγουμε τον καλύτερο παρτενερ για τον ρολο του... δημιου.

weird....είσαι πάντα τόσο εύστοχη.....

Υπέροχη....